အခန်း ၃၁။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဗျိ..ဖလွတ်…စွတ်..ဖတ်..”
“ကောင်းလိုက်တာ အန်တီသု ရာ၊ အန်တီသု ရော ကောင်းရဲ့လား၊ ဖေဖေ လိုးတာထက် ပိုကောင်းလား”
ရဲရင့်အောင် က တမင် သူ့ အမေ ရှေ့မှာ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ ဘာမှ မဖြေ တပြတ်ပြတ် ဖြင့်သာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ကို လျှက်နေလေသည်။
“အာ မမသု ရယ် ပပတော့ ငရဲတွေ ငအုံ ကြီးကုန်တော့ မှာပဲ အိုးးးးး ရှီးးးးးးးး”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်လုံးကြီးများ ကို ဆုပ်နှယ်ရင်း အနောက်မှ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးနေရင်း မှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ခရေပွင့်လေး ထဲ သူ့ လက်ထိပ်ကလေး ထိုးထည့် ကာ ကရိုင်း ပေးနေတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း ပြီး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားရတော့ သည်။ ပါးစပ်က လည်း အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်စေ့ ကို တအားစုပ်ထားလိုက်မိတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လည်း ကော့ ပျံ နေအောင်ခံလိုက်ရသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း သူ့ လီးကြီး ကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ခေါင်းတွင်းက ဆုပ်ပေးနေသလို ခံစားရတော့ စိတ်ကို လျော့ လိုက်ကာ လရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်ပြီး တချီ ပြီးလိုက်လေတော့ သည်။
ဒီတခါတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က အလယ်ခေါင်မှာ သူမ ဘေးတဖက်တချက် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သားအမိ။ သုံးယောက်သား ဖက်ထားပြီး အမောဖြေ နားနေကြလေသည်။ ခန ကြာတော့၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ပြုံးကြည့်ပြီး။
“ကို နဲ့ မမသု တို့ နောက်ပိုင်း လိုးဖြစ်သေးလား”
“ဟင့် အင်း မမသု တို့ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပါပြီ”
“အော် ကို က တော်တာ် နေနိုင်တာပဲနော်၊ မမသု လို ကိတ်လည်းကိတ်၊ ကိုယ့်ညီမ အရင်းလည်းဖြစ်တဲ့ သူကို မလုပ်ပဲ နေနိုင်တယ်နော်၊ ပပ ကို လည်း တပတ် မှ တခါလောက်ပဲ ထိ တာ ဆိုတော့ သူ့ မှာ တခြား ဟိုဟာ ဒီဟာ များ ရှိနေမလားမသိဘူးနော်”
“အဲလို တော့ လည်း မဟုတ်ဘူး ထင်တာပဲ ပပ ရဲ့၊ မမသု နဲ့ ကိုကို နဲ့ က ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ ကိုယ် နှစ်ယောက်ထဲ သီးသန့် ဆုံ ဖို့ ဆိုတာက လည်း မလွယ်ဘူးလေ၊ သိပ်ကြီးလည်း မကြိုးစား တာလည်း ပါမှာပေါ့၊ အဲဒါကြောင့် ပါ။
“အခု ပပ နဲ့ သား နဲ့ ကိစ္စ ကို ကို သိသွားရင် ဘယ်လို နေမယ်ထင်လဲ မမသု”
“မမသု ထင်တာတော့ သူ က ဖီးတောင် ပိုတက် သွားဦးမယ် ထင်တယ် ပပရဲ့၊ ပပ ရော မထင်ဘူးလား၊ ကိုကို က နဂိုကတည်း က အင်းစက် သမား၊ ပပ ကို တောင် မမသု တို့ အမေ နဲ့ နာမည် တထပ်ထဲ တူနေတာ စဥ်းစားကြည့်၊ နောက်ပြီး သူ က ကပ်ကိုးလည်း ဖီးရှိတယ်မဟုတ်လား”
“ဟား မမသု ကတော့ ကို့ အကြောင်းကောင်းကောင်းသိတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ပပ တို့ သူ့ ကို ဘယ်လို နည်းနဲ့ ဖွင့် ပြောရင် ကောင်းမလဲ လို့ တွေးနေတာ”
“အမလေး အဲဒါကို မမသု တာဝန်ထားလိုက် ပပတို့ နှစ်ယောက် နောက် ဆို ဘာမှ မပူမပင်ပဲ လိုးလို့ ရအောင် မမသု စီစဥ် ပေးလိုက်မယ် ဟုတ်ပလား”
………………..
တကယ်တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ဘာမှ ပလန်လုပ်တာ မဟုတ်ပါ၊ သူ့ အကို ဖြစ်သူ ဦးကျော်မိုးအောင် ကို ဖုံးဆက် ကာ ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး နေ့လည်ဘက် ထမင်းစား ချိန် တခု မှာ ချိန်းလိုက်သည်။ သူတို့ မောင်နှမ စားနေကြ ရက်စတောရင့် တခု မှာ နေ့လည်ဘက် စားသောက်ရင်း စကား ပြောရအောင် ဟု ဆိုတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် က သဘောတူသည်။
စားသောက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဦးကျော်မိုးအောင် က ညီမဖြစ်သူအား၊
“သု လေး ထူးထူး ခြားခြား စားသောက်ဆိုင် တွေ ဘာတွေ ချိန်းလို့ ပါလား ဘာများ ပြောစရာ တွေ ရှိလို့လဲ”
“အော် ကိုကို က သု ကို တောင် အဲလို မတွေ့ချင်တော့ လို့လား”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုယ့် တစ်ဦးထည်းသော ညီမလေး ကို မတွေ့ချင် ရှိပါ့ မလား၊ ကိုကို တို့ မတွေ့ဖြစ်တာ တောင် ကြာပြီလို့ တွေးမိနေတုန်း သုလေး ဖုံးဆက်တာနဲ့ ကြုံလို့ လေ”
“စ တာပါ ညီမလေး ကိုကို့ အကြောင်းသိပါတယ်၊ ဒီလို ကိုကိုရေ၊ ကိုကို့ မိန်းမ ပပ နဲ့ ကိုကိုတို့ သား ကိုရဲ တို့ ဖြစ်နေကြပြီ”
“ဟင်.. ဘယ်လို ဘယ်လို”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ဦးကျော်မိုးအောင် ကို သူမ နှင့် ရဲရင့်အောင် ဖြစ်ပျက်ပုံ က အစ နောက်ဆုံး သူမ ကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သားအမိ က အကူအညီ တောင်း တာအထိ ပြောပြလိုက်လေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ အရမ်းကို စိတ်တက်ကြွ သွား ရလေသည်။
“ဝိုး ကိုကို တောင် မထင်လိုက်မိဘူး ကြည့်စမ်း သား က တော်တော် တော့ ခြေသွက်တာပဲ ဟဟ”
“အဖေ့ ခြေရာ နင်းတာပါ ကိုကို ရဲ့ ခစ်ခစ်”
“အင်းပါ အင်းပါ အဲလို ပဲ ပြောကြပါစို့၊ ဟားဟား”
“အဲတော့ ကိုကို က ဘယ်လို ဖြစ်စေချင်တာလဲ၊ သူတို့ ကို ကိုကို သိပြီးပြီ ခွင့်လွှတ်တယ် လိုးကြပါ လို့ ပြောမှာလား”
“နိုးးး နိုးး ကိုကို က အဲဒါ နောက်မှ ပြောမယ်၊ အခု လောလော ဆယ် သူတို့ ကိုကို မသိအောင် ခိုးလုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်ချင်တယ်၊ အဟီး၊ အဲဒါက သူတို့ လည်း စိတ်လှုပ်ရှား မယ် ကိုကို လည်း ဖီးရမယ်”
“အင်း ထင်သား ပဲ ကိုကို တော့ အိုင်ဒီယာ တမျိုး ရှိမယ်ဆိုတာ၊ ညီမလေး က သူတို့ နှစ်ယောက် ကို ပြောထားတယ် ညီမလေး ပလန်လုပ်ပေးမယ်လို့ ၊ ကိုကို သူတို့ အကြောင်းကို သိသွားပြီး ခွင့်လွှတ်နိုင်အောင် လုပ်ပေးမယ် ပြောထားတယ် ကိုကို ရဲ့”
သို့နှင့် သူတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ပလန်ဆွဲလိုက်ကြသည်။
…………………………….
တနေ့ နေလည်ခင်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် သို့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှ ဖုံးခေါ်လာသည်။
“ပပ ရေ မမသု တော့ ကိုကို့ ကို
“ဘယ်လို ထည့်တာလည်း မမသု”
“ဒီလိုလေ၊ တို့ ခရီးထွက်တုန်းက ပပ နဲ့ သား နဲ့ အနေအထိုင် က သိပ်မရိုးဘူးလိုပဲလို့၊ အဲလို လေး ပြောလိုက်တော့ ကိုကို က အရမ်း စိတ်ဝင်စား သွားတယ်၊ ပပ နဲ့ သား က အဲလို စိတ်ရှိပါ့ မလား၊ အင်းစက် ကို သူတို့ လက်ခံ နိုင်ပါ့ မလား လို့ မေးတယ်”
“ဟုတ်လား အဲတော့ မမသု က ဘာပြောလိုက်လဲ”
“မမသု က အဲဒါတော့ ညီမလေး မသိဘူးလို့၊ အနည်းဆုံး သူတို့ အချင်းချင်း စိတ်ဝင်စား မှု ရှိနေသလိုပဲလို့၊ ကိုကို က ဖြစ်စေချင်ရင် နည်းနည်းတွန်းပြီး ဂွင်ဖန်တီးပေးလိုက်ရင် ဖြစ်သွားနိုင်ခြေ အများကြီး ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူ့ ကြည့်ရတာ ပပ ကို စည်းရုံးမယ်ထင်တယ်၊ ပပ က မသိချင်ယောင်ဆောင်၊ သူခိုင်းလို့ လုပ်သလို နဲ့ ဖောလိုးလိုက်လိုက်ပေါ့၊ မကောင်းဘူးလား”
“အရမ်းကောင်းတယ် မမသု၊ မမသု က အရမ်းဥာဏ်ပြေးတာပဲ၊ အဲဒါ ဆို သူတွန်းလို့ ပပ က လိုက်လုပ်ရသလို နဲ့ သားကို ဖြားယောင်းမယ်၊ သူ့ ကြောင့် ပပ နဲ့ သားနဲ့ ဖြစ်မယ် ခစ်ခစ်၊ အရမ်းမိုက်တဲ့ ပလန်ပဲ မမသု ရေ၊ ကျေးဇူးပဲ”
……………………..
ဦးကျော်မိုးအောင် အနေဖြင့် သူ့ မိန်းမ နှင့် သား ဖြစ်နေတာ သူသိပြီးပြီ ၊ လုပ်ချင်လုပ် သူခွင့်လွှတ် တယ်ဟု ပြောလိုက် လျှင် ပြီးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူက စိတ်လှုပ်ရှားချင်သည်။ သူ့ မျက်စေ့ အောက် မှာ တဆင့် ချင်း လှုပ်ရှားကြတာကို မြင်ချင်သည်။ ထို့ ကြောင့်လည်း ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို သူက သူ့ပလန် ပြန်ချပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုနောက်ပိုင်းမှာ ဦးကျော်မိုးအောင် က ညဖက် အိပ်ချိန် အိပ်ခန်းတွင်း မှ တီဗီ မှာ အင်းစက် အောကား များကို ကြည့်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ သူ့ ယောက်ျား ဘာလုပ်နေသည်ကို သိသော်လည်း မသိဟန်ဆောင်ကာ အိုက်တင် ပေးလေသည်။
“ဟာ မောင်ကလည်း အဲဒီကားတွေ က သားအမိ ချင်း လုပ်ကြတာနော်၊ ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ”
“ပပ ကလည်း အဲဒီ အဖြစ်အပျက် တွေက ဟိုးအရင် ကတည်းက ဖြစ်လာကြတာ၊ ဘေးလူ အသိမခံဝန့် တော့ စိတ်တူ ကိုယ်တူ ဆို ဘယ်သူ က သိလိုက်မလဲ၊ အခု ခေတ်ကြတော့ ပွင့်လင်း လာကြတော့ အဲလို ဖြစ်တာတွေ ရှိကြတယ် ဆိုပြီး ထရူးစတိုရီ တွေ ထွက်လာကြ၊ ဇာတ်လမ်းတွေ ရိုက်ကြ ဖြစ်လာကြတာ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ ဦးကျော်မိုးအောင် ပြသော အင်းစက် အောကား များကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်လေသည်။ ထိုအရာ ကတော့ ဟန်ဆောင်စရာ မလိုပါ၊ သူမ ကိုယ်တိုင်က တကယ်ကို စိတ်ဝင်စား လို့ ဖြစ်သည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် အလုပ်သွား ချိန် ဆိုရင်တော့ သားကို ခေါ်ပြပြီး အတူတူ ကြည့်ကြသည်။ ဖီးတက်လာရင် လိုးကြသည်။
နောက်ပိုင်းကျတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို သွေးတိုးစမ်းလာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် က သူမကို ကြည့်ပုံ မရိုးဘူး၊ စိတ်ဝင်စား နေပုံပဲ ဟု ပြောသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း ဦးကျော်မိုးအောင် ခင်းတဲ့ လမ်းကို သိရဲ့ သားနှင့် မင်းသမီး ပီပီ မသိဟန်ဆောင် ပြီး လိုက်လာခဲ့သည်။
အခန်း ၃၂။
“ဟုတ်ပါ့ မလား ကို ရယ် သား က ဒီလောက် ရိုးအေးတဲ့ ဟာ ၊ ခုထိ တောင် ရီးစား မရှိသေးတာကို”
“အဲ ဒါ ပပ ကို သူ့ စိတ်ထဲ မှာ အရမ်းဖီးလာနေလို့ နေမှာပေါ့၊ တချို့ တွေက ကိုယ့် ထက် အရွယ်ကြီး တဲ့ အမျိုးသမီး ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ကြီးတွေ ကို ကြိုက်ကြတာ၊ MILF ဆိုတာ ကြားဖူးတယ်မလား”
“အဲဒါက ဟို အိမ်ထောင်သည် အရွယ် အမျိုး သမီး တွေ ကို ပြောတာ မဟုတ်လားကိုရဲ့၊ ပပ တို့ က သားအမိ အရင်းကြီးလေ ကို ရဲ့”
“အဲဒါ က ပို အထရက်ရှင်း ဖြစ်တာ ပပရဲ့ အင်းစက် ဆိုတာ ပပ သိတယ် မဟုတ်လား”
“ကြားတော့ ကြားဖူးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြန်မာပြည်မှာ ရှိပါ့ မလား ကိုရဲ့”
” အင်း ရှိပါ့ ဗျား၊ ချစ်လေး စိတ်မဆိုး ဘူး ဆိုရင် ကို ပြောပြမယ်”
ဦးကျော်မိုးအောင် က ချစ်လေး လို့ ခေါ်လာ ပြီ ဆိုရင် သူ ထန်လာပြီ ဆိုတာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် သိထားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း ဦးကျော်မိုးအောင် အကြောင်း သိထားပြီး သော်လည်း ခပ်ညုညု သံလေး ဖြင့်၊
“ဟွန့် ပပ က စိတ်ဆိုးရအောင် ကို က ဘာတွေ လုပ်ထားလဲ ပြော၊ ပပ နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး မှ ဘယ်သူ နဲ့ ဖြစ်တာလဲ၊ ပပ မတိုင်မှီ အရင် ကလူတွေ ဆိုရင် အကြောင်းမဟုတ်ဘူးနော်”
“ချစ်လေး နဲ့ အိမ်ထောင် မကျခင်ကပါကွာ၊ ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီး ပြောလိုက်တော့ မယ်၊ ကို နဲ့ ကို့ မေမေ နဲ့ လည်း ဖြစ်ခဲ့ကြ ဖူးတယ်”
“ဟင် တကယ်ကြီးလား ကို ရယ်၊ အိုးး အသည်းတွေ ယားလိုက်တာ၊ မေမေ က လည်း ချစ်စရာ အကိတ်ကြီးနော် ပပ မှတ်မိနေသေးတယ် ပပတို့ မင်္ဂလာဆောင်တုံးကတောင် အလန်းကြီး ရှိနေသေးတာ”
“အဲဒီ အချိန် မှာ ကို တို့ မလုပ်ကြတော့ ပါဘူးကွယ်၊ မေမေ က အတော်လေး အရွယ်ရနေပြီဟာကို”
“ကို နဲ့ ဖြစ်တုန်းက ဟာတွေ အသေးစိတ်ပြောပြ ပပ နားထောင်ချင်တယ်”
သို့နှင့် ဦးကျော်မိုးအောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို သူ့ ငယ်စဥ် ဘဝ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတို့ ကို နောက်ကြောင်း ပြန်ပြောပြ လေသည်။ ဇာတ်လမ်းဆုံးတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ကို စမ်းလိုက်ရာ စောက်ရည်များ ရွဲနစ် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟာဟ မေမေ ပပ တော့ စောက်ရည် တွေ တအား ရွှဲ နေပြီ သားသား လိုးချင်ပြီကွာ”
“အာ ကို ကလည်း ကို့ ဇာတ်လမ်းကို ဖီးလ် ဖြစ်သွားလို့ ပါ ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် မင်းသမီး ပီပီ မျက်နှာလေး ရဲ ပြီး ရှက်သလိုလို ဟန်အမူအယာဖြင့် ပဲများ ပြလိုက်သည်။
“အင်း ပါ အဲဒါ ဆိုလည်း ကို့ မေမေ ပပ လုပ်လေ၊ သား က ဘယ်လို လိုးမယ် ဆိုတာ ပြမှာပေါ့”
“ကို နော် ချစ်လေး ကို အရှက်ရအောင် လုပ်နေတယ်၊ အီးးးးး ရှီးးးးးးးးးးအို ကို………..”
ဦးကျော်မိုးအောင် နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ အချစ်တိုက်ပွဲ ပြင်းထန် သွားခဲ့ ကြရသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိတ် ရောက်သွား ကြပြီးမှ၊ တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် ဖက်ကာ နားနေကြသည်။
“ကို လူပျို တုန်း က ကို့ မေမေ နဲ့ ဘယ်နှစ်ခါ လောက် တောင် ဖြစ်ခဲ့ ကြတာလဲ”
“ဟင် ဘယ်ရေ နိုင်မလဲ ချစ်လေး ရဲ့၊ ကို ကလည်း လူပျို အရွယ်ဦ အမေ ကလည်း ချစ်လေး လိုပဲ အရမ်း လှ အရမ်းကိတ် တော့”
“ကို့ ဖေဖေ ကရော မရိပ်မိဘူးလား”
“ကို့ ဖေဖေ က သူ ကိုယ်တိုင်လည်း ကဲ နေတာလေ၊ သူ က မေမေ့ ကို မနိုင်တာလည်းပါတယ်၊ မေမေ က နဂို ကတည်း က အဖိုး ရဲ့ စီးပွား ကို အမွေ ဆက်ခံ ပြီး ဦးစီးလုပ်လာတာ ၊ နောက်မှ အနားယူပြီး ဖေဖေ့ ကို ဦးစီးခိုင်း တာ၊ သူ က ငယ်နိုင်လို ဖြစ်နေတာလည်း ပါတယ်၊ ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်နေရင်း မျက်နာကျက် ကို ကြည့် ကာ စဥ်းစားသလိုလေး လုပ်နေလိုက် သည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နို့သိးခေါင်းလေး တွေကို လက်ညိုးလက်မ ဖြင့် အသာ လှိမ့် ကစား နေရင်း က၊
“ကို အကဲခပ်နေတာတော့ သား က ချစ်လေး ကို စိတ်ဝင်စား နေတာ သေခြာတယ်၊ ကို ကတော့ ကိုယ်ချင်းစာ စိတ် နဲ့ သား ကို ပေး စား ချင်တယ်၊ ချစ်လေး နည်းနည်းလေး စမ်းကြည့်ပါလားကွာ၊”
“ကို ကလည်း ခက်တော့ တာပဲ၊ ကို က ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိတာ ချစ်လေး သိတယ် ဒါပေမဲ့ ရိုးပလေး လောက်ပဲ လို့ ထင်တားတာ၊ အခု တော့ ချစ်လေး ကို သူများ နဲ့ တကယ် ဖြစ်ခိုင်းနေတာပေါ့လေ”
“ချစ်လေး ကလည်း သူများ မှ မဟုတ်တာ၊ ကိုယ်တို့ သားပဲလေကွာ၊ လုပ်ပါ ချစ်လေးရယ်၊ သားလည်း သနားပါတယ်”
“ကို အတင်းပြောလို့ ချစ်လေး စမ်း ကြည့်မှာနော်၊ သား က ပါ မလာရင် ချစ်လေး အတင်း မလုပ်ဘူး နော်”
“အင်း ပါကွာ ကြည့်ကြည့် ပါ သား က ပါမလား မပါဘူးလားဆိုတာ”
ဦးကျော်မိုးအောင် အတော် ပျော် သွားသည်။ သူ့ ဆင်ကွက်ထဲ ဝင်လာပြီ မဟုတ်လား၊ သူ့ မိန်းမ နှင့် သူ့ သား တို့ လိုးနေကြသည်ဆိုတာကို သိထားပြီး မှ သူက မသိဟန်ဆောင် ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးကြဖို့ တိုက်တွန်း နေရ သည်မှာ ရီစရာ လို ဖြစ်ပေမဲ့၊ သူ့ အတွက် က ရင်ခုန်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပလန် က တော်တော် ဟုတ် နေပါလား ဟု ထင်မိသည်။ သူ့ ယောက်ျား က သူမ နှင့် သား လိုးနေကြ ပြီ ဆိုတာကို မရိပ်မိပဲ သား အမိချင်း ဖြစ်အောင် လှော်ပေး နေတာ ကို သူမ က သဘောကျနေသည်။
“ကို က ဘယ်လို လုပ်စေချင်တာလဲ”
ဦးကျော်မိုးအောင် က သူ့ ပလန်ကို ပြောပြလိုက်သည်။
…………………………….
နောက်တနေ့ ကျတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် အလုပ်သွားချိန် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် ရဲရင့်အောင် တို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လင်မယား ကုတင် ကြီးပေါ် မှာ ထုံးစံ အတိုင်း အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ကာ လိုးကြသည်။ လိုးပြီးသွားတော့ နှစ်ဦးစလုံး ချွေး များ ပင် ထွက်ရသည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ဖက်ထားကြရင်း ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို မနေ့ ည က သူတို့ လင်မယား ပြောခဲ့ ကြသည့် အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ပြုံးစစ ဖြင့်၊
“ဒါဆိုရင် ဒီည က စပြီး သား က မေမေ့ ကို ဖေဖေ့ ရှေ့ မှာ ရှိုးပြရမှာပေါ့ လေ ဟားဟား”
“အင်း ပေါ့ တဏှာခိုး များများ ထည့် ပြီး ခေါတော တစ်ထောင်အားနဲ့ ငမ်းလေ ခစ်ခစ်”
“အမလေး ထည့် စရာ မလိုပါဘူး မေမေ့ ကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ကို သား မျက်လုံးထဲ တဏှာခိုး က တန်းရောက်လာတာကို ဟဟ”
………………
ညနေဖက် ဦးကျော်မိုးအောင် ရုံးက ပြန်လာပြီး ရေမိုးချိုး ထမင်းစား၊ ညဖက် တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် ရဲရင့်အောင် တို့ ဦးကျော်မိုးအောင် ရှေ့ မှာ သရုပ်ဆောင် ကြလေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် ကလည်း သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် လိုးနေကြ မှန်း သိသိကြီး နှင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ဟန်ဆောင်တာကို အရသာ ခံ ကာ ကြည့်နေလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အိမ်နေရင်း ကို ပင် အပေါ် က တီရှပ် လက်တို အဖြူ ခါးတို ကို ဝတ်ထားရာ ဖေါင်းမို့ နေသော ရင်သား တွေ က ကြွတက်နေသည်။ အောက်က လည်း စကဒ် ခပ်တိုတို ကို ဝတ်ထားရာ ဝင်းမွှတ်နေသော ပေါင်လုံး ကြီးတွေ က ဖွေးထ နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က တီဗီရှေ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ပေါ် ဦးကျော်မိုးအောင် ဘေး တွင် ထိုင်ကာ တီဗီ ကြည့်နေရင်း က သူမ ပေါင် နှစ်လုံး ကို ချိတ်ထား ကာ စကဒ် အောက်ပိုင်း ကို အနည်းငယ် လွှတ် ထားလိုက်သည်။ သူတို့ နှင့် မျက်စောင်းထိုး ဆိုဖာ တလုံး တွင် တစ်စောင်းထိုင် ကြည့်နေသော ရဲရင့်အောင် က သူ့ အမေ စကဒ် အောက်စလွတ် နေသော ပေါင်တွင်းသား လေး တွေကို ကြည့်ပြီး တကယ် လီးတောင် နေ သည်။ သူ့ တောင်မတ်နေသော လီးကို မနည်းဖုံးဖိ နေရသည်ကို သူ့ အဖေ မြင်အောင် မသိမသာ လည်း ပြနေရသည်။
“ကို ကော်ဖီ သောက်မလား ပပ သွားဖျော်ပေး မယ်လေ၊”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဦးကျော်မိုးအောင် ကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြပြီး နောက်ဖေး ဘက်ကို ထွက်သွားလေသည်။ ရဲရင့်အောင် ကလည်း နေ့လည် ကတည်း က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် တိုင်ပင်ထားတာမို့ ခနနေတော့ အနောက် ကထလိုက်သွားလေသည်။ ရဲရင့်အောင် နောက်ဖေး သို့ ထလိုက်သွားသည်နှင့် ဦးကျော်မိုးအောင် လည်း အသာ ထကာ ခြေဖျားထောက် လိုက် သွားလေသည်။ မီးဖိုခန်းကို မြင်ရသည့် လျောက်လမ်းလေး အဆုံး နံရံ ထောင့် အကွယ်မှ ချောင်းကြည့် လိုက်သည်။
မီးဖိုခန်းထဲ ရှိကောင်တာ တခု တွင် ကော်ဖီဖျော် ဖို့ ပြင်ဆင်နေသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နားသို့ အနောက်မှ ရဲရင့်အောင် က တိုးကပ် သွားသည်။
“သား ရော သောက်လို့ ရမလား မေမေ”
ရဲရင့်အောင် က ပြောရင်း တအားကပ်လိုက်ရာ သူ့ ကိုယ် အရှေ့ ပိုင်းနှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နောက်ပိုင်းသို့ ထိကပ် မိသွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက် သို့ အသာလေး ကော့ ပေးလိုက်တာ ဦးကျော်မိုးအောင် တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် လီး ချက်ခြင်းမာတောင် သွားခဲ့သည်။
အခန်း ၃၃။
“အာ သား က ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာ ကော်ဖီ မသောက်ရပါဘူး။ ငယ်တုန်း ကဖိန်းတွေ သောက်ရင် လူက မထွားတော့ ဘူးတဲ့”
“မေမေ ကလည်း သား က မငယ်တော့ ပါဘူး။ ခု တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား တောင် ဖြစ်နေပြီဟာကို”
ရဲရင့်အောင် က သူမငယ်တော့ တာကို ပါးစပ်ကလည်း ပြောရင်း သူအမေ ဖင်နောက်မှာ လီးထောက်ပြီးတော့ လည်း သက်သေပြနေလေရဲ့။
“နိုး မေမေ့ အမြင်မှာတော့ သားက ကလေး ပဲ မသောက်ရပါဘူး”
“မေမေ ကလည်း သား သောက်ချင်တာကို မရဘူး သားအတွက် မဖျော်ပေးရင် မလွှတ်ဘူး”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို အနောက် မှ သိုင်းဖက် ပြီး ချူပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့ လီးကြီးက လည်း တကယ်မာတောင် ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်ကြား မှာ မှာ အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေသည်။ သူတို့ သား အမိ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ ဦးကျော်မိုးအောင် ချောင်းကြည့်နေမည် ဆိုတာ သိထားတော့ ပိုပြီး စိတ်တွေ ထနေရသည်။
“ဟင့်အင်း မဖျော်ပေးဘူး”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ညုတုတု သံ ဖြင့် ပြောလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကို လည်း ခါယမ်း လိုက်သလို၊ ရဲရင့်အောင် ကလည်း ပိုတင်းကျပ် အောင်ဖက် လိုက်ကာ ဖင်ကို ကော့ ပြီး တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ရင်း။
“အာ့ ဆို သားလည်း မလွှတ်ဘူး”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ သူမ တို့ သားအမိ ကို ဦးကျော်မိုးအောင် ချောင်းကြည့်နေမည် ဆိုတာ ကို သိနေသည့် အပြင် သူမ ဖင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ပေးနေသည့် ရဲရင့်အောင် လီးကြီး ကြောင့် တကယ်ပင် ဒူးများညွှတ်ခွေ ကာ အားအင် ကုန်ခန်းသလို ဖြစ်သွားရ သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာက လည်း လှဲပြိုကျတော့ မလို ဖြစ်သွား သဖြင့် သူမ ရှေ့ မှ ကောင်တာကို လှမ်းကိုင် ထိန်းထား လိုက်ရသည်။
“အို သားက လည်း ဘယ်လို လဲကွာ ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ လက်တဖက် ဖြင့် ကောင်တာကို ထောက်ထားပြီး ကိုယ်လုံးကို တပတ်လှည့် ပြီး ရဲရင့်အောင် နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။ သူတို့ ကိုယ်လုံး ချင်းမှာ အရမ်း ပူးကပ် နေပြီး မျက်နှာချင်း ကလည်း ထိလု နီးပါးဖြစ်နေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခေါင်းနောက်ဖက်ကို သူ့ လက်ဖြင့် သိုင်းဖက် ပြီး ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းကန်ရင်း ရဲရင့်အောင် ရင်ဘတ် ကို သူမ လက်ဖြင့် တွန်းလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က မလွှတ်ပဲ တင်းကျပ် စွာ ဖက်ရင်း က နှုတ်ခမ်းချင်း အတင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်း လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ ခနအကြာတော့ မျက်လုံးလေ မှေးစင်း ပြီး ရဲရင့်အောင် ကို ပြန်လည်တွယ်ဖက်လာ လေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ သားအမိ နှစ်ယောက် မီးဖိုထဲ ချစ်သူ ရီးစား တွေ လို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း က သူ့ လီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ ပင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေလေသည်။
သူတို့ သား အမိ နှစ်ယောက် အတော်ကြာကြာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေကြပြီးမှ ၊ ရဲရင့်အောင် က အသက်ရူဖို့ ပါးစပ် ချင်းခွာလိုက်သည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံ ကာ ကြည့်နေကြပြီးမှ၊
“သား မေမေ့ ကို ချစ်တယ်”
“မေမေ လည်း သား ကို ချစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အုဲဒါက သားအမိ ချင်း နမ်းတဲ့ အနမ်းမျိုး မဟုတ်ဘူးလေ”
“အင်းလေ သားက လည်း မေမေ့ ကို သားအမိ အချစ်ထက် ပိုနေပြီလေ ”
“ဟင် သား ဘာတွေ ပြောလိုက်တာလဲ မေမေ နားမလည်ဘူး”
“မေမေ ကလည်း အ ချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား။ သား က မေမေ့ အပေါ် မှာ ငါးရာနှစ်ဆယ့် ရှစ် အပြင် တစ်ထောင့်ငါးရာ ကိလေသာ အချစ်နဲ့ လည်း ချစ်နေမိပြီလို့ ပြောတာ”
“သား ကလည်း သား အမိ ချင်း မဖြစ်နိုင်တာတွေကွာ”
“မေမေ ဒီမှာ သား ရဲ့ အချစ်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား”
ရဲရင့်အောင် က ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လက်တဖက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ ဘောင်းဘီ တို ပွပွပေါ် မှ မာတောင်နေသော သူ့ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဟန်ဆောင် ရုန်းသော်လည်း ရဲရင့်အောင် က မလွှတ်ပဲ ဆက်ကိုင်ထား တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဘောင်းဘီ ပေါ် မှ ပင် ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
“အို သား လွှတ်ပါကွာ မကောင်းပါဘူး ၊ တော်ကြာ သား ဖေဖေ ဝင်လာဦးမယ်၊ တွေ့ သွား ရင် မကောင်းဘူး”
“ဟင့် အင်း မလွှတ်ဘူးဗျာ၊ ဖေဖေ လာလို့ တွေ့ သွားလည်း သား ရင်ဆိုင်လိုက်တော့ မယ်”
“ဟာ သား က ဘာကို ရင်ဆိုင်မှာလည်း ၊ သား ဖေဖေ က မေမေ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကို သတ်ရင် သတ် မသတ်ရင် အိမ်ပေါ် က ကန်ချမှာလေ”
“ဖေဖေ သတ်ချင်လည်း သတ်၊ အိမ်ပေါ် က ကန်ချချင်လည်း ကန်ချစေတော့ မေမေ ရာ၊ သား ကို အဖြေ မပေးမချင်း မလွှတ်ဘူး၊ ”
“ဘာ အဖြေပေးရမှာလဲ သားရဲ့”
“သား ကို ချစ်တယ် ဆိုတာလေ”
“သား ကို အမေ က ချစ်ပြီးသားပဲ ဟာကို”
“ဟင့်အင်း အဲလို အချစ်မဟုတ်ဘူး၊ ၁၅၀၀ အချစ်နဲ့ ချစ်တယ်လို့၊ သမီးရီးစား လို အချစ်နဲ့ ချစ်တယ်လို့ ပြောဗျာ”
“သားရယ် ခက်တော့ တာပဲ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ ညုတုတု သံလေး နှင့် ပြောနေစဥ် ရဲရင့်အောင် လက်တွေ က သူမ ဖင်လုံးကြီးများ ကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ဆုပ်ညှစ် နေပြီး သူ့ လီးကြီးဖြင့် လည်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဘိုက်ကို ထောက်ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်မှာ ပြီးတောင် ပြီးချင်လာခဲ့သည်။
“မခက်ပါဘူး မေမေ ရယ်၊ သား ကို ရီးစား လို ချစ်ပါတယ် ပဲ အဖြေ ပေးလိုက်၊ သား အခု လွှတ်ပေးလိုက်မယ် ကဲ ပြောကြည့်”
“ကဲ ကွာ ငဆိုးလေး၊ မေမေ က သားကို ရီးစား လို ချစ်ပါတယ်ကွာ ကဲလွှတ်တော့ တခါတည်း ကိုင်နေလိုက်တာ လူကို စက္ကူသာ ဆို ကြေမွ သွားတော့ မှာပဲ”
“အားးး ဝမ်းသာ လိုက်တာ မေမေ အချစ်လေး ရယ်၊ သမီးရီးစား ဖြစ်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်နဲ့ သားကို ကစ်ပေးပါဦး”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က မဆိုင်းမတွ ပဲ ရဲရင့်အောင် နှုတ်ခမ်းကို သူမ နှုတ်ခမ်း နှင့် ကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က လည်း သူလျှာကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် ကာ စုပ်ယူစေလေသည်။ သားအမိ နှစ်ယောက် ၊ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် ကဲ့ သို့ ပြင်းပြင်းပြပြ ရမက် လှိုင်း ထန်ထန် ဖြင့် အတော် ကြာ နမ်းနေကြပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်ကြသည်။
“တော်ပြီ သား သွား တော့ အိမ်ရှေ့ ကို သိပ်ကြာ နေပြီ တော်ကြာ သား ဖေဖေ လိုက်လာဦးမယ်”
“မေမေ အချစ်လေး ကလည်း သားတို့ က ရီးစား ဖြစ်သွားပြီဟာကို သားလို့ ခေါ်နေတုန်းလား”
“အာကွာ ရီးစား ဖြစ်လည်း သား က မေမေ့ သားပဲလေ၊ ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ”
“နှစ်ယောက်ထဲ ဆို မောင်လို့ ခေါ် ဗျာ၊ သားလည်း မမ လို့ ခေါ်မယ် ”
“အရူးလေး သွား”
“မရပါဘူး ၊ မခေါ် ရင် မလွှတ်ပေးဘူး”
“ဟာကွာ ကဲ မောင် ရေ လွှတ်ပါတော့ မမ သွားရတော့ မယ် ခစ်ခစ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှ သူမ သား ဖြစ်သူ ကို ထိုသို့ ချွဲချွဲ ပြစ်ပြစ် ပြောလိုက်တာ ကြားတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် လီးကြီးမှ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် လုံခြည်ထဲ ပန်းထွက် ကုန်တော့ သည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ ဖီးလ် ပင် အပြည့်မခံ လိုက်ရ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဖက်ထားရာမှ လွတ်လိုက်သည် ကို တွေ့ ရသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ ခန်းသို့ အမြန်ပြေးလာခဲ့ ရလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကော်ဖီပန်းကန် နှင့် အိမ်ရှေ့ ထွက်လာတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် တစ်ယောက်ထဲ ထိုင်နေသည် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ကို သားရော ”
“သား ကို မေးတာလား မောင့် ကို မေးတာလား”
ဦးကျော်မိုးအောင် ၏ ပြုံးစေ့စေ့ နှင့် အမေးကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးရင်း၊
“ဟင့် ကို က ပပ တို့ ကို လာချောင်းတယ်ပေါ့လေ ဟွန့် သူဆိုးတယ်နော် ပပရှက်တယ် သွား”
“အရမ်း ကြည့်လို့ ကောင်းတယ် ပပရယ် ကို ချောင်းရင်း ကလီးကို ကိုင်ပြီး ထုမိတာ လရည်တွေ တောင် ထွက်သွားတယ် အဟီး ဒီမှာကြည့်”
ဦးကျော်မိုးအောင် ကသူ့ လုံခြည်ကို ဖြန့်ပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပင် စိတ်တွေ ထလာခဲ့သည်။
အခန်း ၃၄။
“သား က ဒီကို တီဗီ ပြန်လာ မကြည့် ဘူးလား”
“ပြန်လာတယ်၊ အိပ်ချင်လို့ ဒီနေ့ စောစော အိပ်တော့ မယ်ဆိုပြီး အပေါ် တက်သွားလေရဲ့”
“အော်၊ သူ ခုန က တအားတောင် နေတယ်၊ အဲဒါ သွားလျှော့ မလို့ ထင်တယ် အဟိ၊ နို့မို့ ဆို သူဘလူးဘော ဖြစ်သွားမယ် ခစ်ခစ်”
“ပပ ပဲ သွားလျော့ ပေးလိုက်ပါလား၊ ခု မှ တော့ မထူးတော့ ဘူးလေ၊ ၁၅၀၀ အချစ်နဲ့ သမီးရီးစား ဖြစ်နေပြီပဲဟာ”
“ဟွန့် ကို နော် ၊ သူများ သားအမိ အရင်းကြီး ကို သားအမိချင်း လိုးခိုင်းနေတယ်၊”
“လုပ်ပါကွာ ဒီအခြေအနေ ရောက်နေပြီပဲဟာ၊ ကို ချောင်းချင်လို့”
“အာ အခု ကတော့ ကို ချောင်းလို့ ဘယ်ရမလဲ သား ကလည်း အခန်းတံခါး မပိတ်ပဲ ဘယ်လုပ်ရဲပါ့ မလဲ”
“အာ့ ဆို ကို က ဘယ်လို ချောင်းရမလဲ”
“နောက် တနေရာရာ မှာ စီစဥ် ကြတာပေါ့ ကို ရယ်၊ ပပ စဥ်းစား ထားတာလေး တွေ ရှိပါတယ်”
“အိုကေ ကွာ ဒါဆိုလည်း သွားလိုက်တော့ ပပ ရီးစား အသစ် ချပ်ချွတ်လေး မောင့်ဆီကို ။ အဟိ၊ ကို တော့ တွေးရင်းနဲ့ ကို လီးပြန်တောင် လာတော့ မှာ၊ သား အလိုးခံ ပြီးပြန်လာရင် ပပ အဖုတ်ကို ရေမဆေးလာခဲ့ နဲ့နော် ကို ကြည့်ချင်လို့၊ အဟီး”
“အိုကွာ ကို ကလည်း ရှက်စာကြီး”
“ရှက်မနေပါနဲ့ တော့ ကွာ သွားသွား လူပျိုလေးကို ပညာလေး သွားပေးလိုက်ပါဦး”
“ကို က ဘာလုပ်နေမှာလဲ”
“ကို အင်္ဂလိပ်ကား ကောင်းလို့ ဆက်ကြည့်နေတယ် ပြောလိုက် တစ်နာရီခွဲလောက် အချိန်ရမယ်လို့ ပြောထားလိုက်ပေါ့ ပပ ကလည်း”
……………..
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အပေါ် ထပ် သို့ တက်လာပြီး ရဲရင့်အောင် အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။
“မပိတ်ထားဘူး”
ဟု အထဲ မှ ရဲရင့်အောင် အော်ပြောသံ ကြားတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို လှည့်ဖွင့် ကာ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး တံခါး ပြန်ပိတ်ကာ အတွင်း မှ ဂလန့် ချလိုက်သည်။
“ဟင် မေမေ ဖေဖေ ရော၊ ဒီအချိန် ကြီး မအိပ်လောက်သေးပါဘူး”
“ဘာမှ မေမေ မနေနဲ့ ဒီမှာ မမ အရမ်း ဆာနေပြီ မီးဖို ထဲ မှာ မောင်ကဲ သွားတာလေ”
ရဲရင့်အောင် က သူ့ မေမေ အသုံးအနှုံး ပြောင်းသွားတာကြောင့် သဘောပေါက် သွားပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။
“အော် မမ က အခု ဆာလာလို့ မောင့် ဆီလာတာပေါ့ လေ။ မောင်လည်း ဆာနေတာနဲ့ အတော်ပါပဲ”
ဟုပြောကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ပြွတ်စ် ကနဲ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဖေဖေ က လာချောင်း ဦး မှာလား။
“သူ့ ကို ချောင်းလို့ မရသေးဘူးလို့ ပြောထားတယ် အဟီး၊ မိန်းမ တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကြရအောင်ပေါ့ ခစ်ခစ်”
သူတို့ နှစ်ယောက် သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ပေးလိုက်ကြရင်း ဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး အဖြစ်သို့ ရောက်သွားကြလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က မျက်နှာလေး ချောမောလှ ပြီး ဘော်ဒီ က အကိတ်ကြီး ဖြစ်သူ သူ့ မေမေ အား ငေးကြည့်ရင်း ပါးစပ် မှ သွား ရည်တောင် ကျချင် လာခဲ့ သည်။
“မိန်းမ က အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲကွာ၊ အန်တီသု ရိုက်ပေးခဲ့ တဲ့ ဓါတ်ပုံ တွေ ဖေ့ဘုပ် မှာ တင်လိုက်တာ လိုက်ခ် တွေ နည်းတာ မဟုတ်ဘူး ရတယ်နော်၊ ဒါတောင် အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ နဲ့ မို့ ဟ ဟ ”
“အမလေး ယောက်ျား နော် ကိုယ့် မယား ကို ကိုယ့် ဘာသာ မြှောက်ပြောနေ ၊ တော်တော့ စကား မပြောနဲ့ တော့ ဒီမှာ ဆာနေပြီ”
“ဆာနေရင်လည်း မိန်းမ သဘောပါဗျာ”
ရဲရင့်အောင် က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။ မာတောင် နေသော သူ့ လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို့ မတ်မတ်ထောင်ကာ ဝံ့ကြွားနေလေသည်။ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လီးကြီး ထိပ်မှ ဒစ်ဖူးကြီးက လည်း မရမ်းရင့် ရောင် မှိုပွင့် ကြီးလို ဖေါင်းကား နေလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကားပေးထားသော ပေါင် နှစ်လုံး ကြား ဒူးတုတ် ဝင်ထိုင်ကာ လီးတန်ကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ သားတော် မောင် လီးတန်ကြီး ကို ဖွဖွလေး ဂွင်းထု ပေးနေရင်း ဖြင့် ခေါင်းမော့ ကြည့်ကာ၊
“ယောက်ျား ရဲ့ အဖေ ချောင်းကြည့်နေတုန်း မီးဖိုထဲ လုပ်ပြရတာ မိန်းမ အရမ်း ဖီးလာတာပဲ၊ ယောက်ျားရော”
“တူတူ ပဲ မိန်းမ ရယ်၊ သူများ မိန်းမ ကို သူ့ လင် ချောင်းနေတုန်း လုပ်ပြ ရတာ အရမ်းဖီးလ် ပဲ၊ ယောက်ျား အရမ်းထန်လာတာ”
“ဟွန့် အခု တို့ က သူ့ မိန်းမ မဟုတ်ဘူးလား လို့ ”
“ဟုတ်ပါတယ် ဟိုဟာက တရားဝင် လင်ကြီးလေ ခိခိ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် လီးဒစ်ဖူး ကြီးကို လျှာ ဖြင့် လှည့်ပတ် လျှက်ပေးပြီးမှ သူမ နှုတ်ခမ်းထူထူ ကြီးဖြင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ သူ့ လီးထိပ်ဖူး ကြီး က နွေးထွေး စိုစွတ် နူး ညံ့လှသည့် သူ့ မေမေ အာခံတွင်းသို့ ဝင်ရောက်သွားတော့ ဖေါ်မပြနိုင်သည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ရဲရင့်အောင် မှာ မျက်စေ့လေး စင်း သွားကာ အီးကနဲ ပင် ငြီးလိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ပါးစပ်တွင်း တိုးဝင်လာသည့် လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ယူ ကာ လည်ချောင်းထဲ ထိ ရောက်အောင် သွင်းယူလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခေါင်းမှ ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ ဖင်ကို ကြွလို့ ထိုးထည့် ချင်လောက် အောင် ဖီးတက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သဘာရှိပြီး သား မို့ ရဲရင့်အောင် သူမ လည်ချောင်းထဲ ဆောင့် မထိုးနိုင်အောင် ရဲရင့်အောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူမ တတောင်များ ဖြင့် ဖိထားလေသည်။
ရဲရင့်အောင် လီးကြီး မှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှာခေါင်းထိပ်မှာ ရဲရင့်အောင် လမွှေး များ နှင့် ထိမိလေသည်။ ရဲရင့်အောင် လီးဒစ်ဖူး ကြီးက ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လည်ချောင်းထဲ သို့ ရောက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ သူမ လည်ချောင်း နှင့် လီးဒစ်ဖူးကြီး အသားကျ အောင် ခနအသက်ရူ အောင့် ကာ စောင့် နေလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ ခေါင်းကို ကြွကာ နှိမ့် ကာဖြင့် လည်ချောင်း ကို လီး ဖြင့် အလိုးခံတော့ သည်။ ရဲရင့်အောင် မှ နဂို ကတည်း က ထန်နေ တာ ဖြစ်ပြီး အခု က လီးထိပ် ကလည်း ကျဥ်းကျပ် သော သူ့ အမေ လည်ချောင်းထဲ ဝင်နေတာမို့ မထိန်းနိုင် တော့။
“အားးးး မ..မ…မိန်းမ….ယောက်ျားးးးးးး ပြီးးးးးးးတော့့့့့့အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအိုးး”
ရဲရင့်အောင် လီးမှ လရည် များ ဖြုန်း ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ အသက်ရူမှား သွားရပြီး လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ် မှ ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သို့ သော်လည်း မမှီတော့ သူမ အသက်ရူ လမ်းကြောင်းထဲ သုတ်ရည် တချို့ ဝင် သွားသဖြင့် ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးတော့ သည်။ လက်က ကိုင်ထားသော ရဲရင့်အောင် လီးကြီး ကလည်း သူမ မျက်နှာကို ချိန်ထားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် လရည်များက သူမ မျက်နှာ ဆံပင် ပေါ် အကုန်ထွက်ကျ ကုန်တော့ သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ ချောင်းဆိုး ရပ်သွားတော့ သူမ ပါးစပ် ထဲ မှ လရည်များကို တော့ မျိုချလိုက်ပြီး အနီးနား မှ ရဲရင့်အောင် ပုဆိုးကို ကောက်ယူကာ သူမ မျက်နှာပေါ် မှ လရည် များကို သုတ်လိုက်လေသည်။
“ကွာ ဆိုးလိုက်တာ ယောက်ျား ရယ် မိန်းမ ကို ပေပွ ကုန်တာပဲ၊ အသက်ရူ လမ်းကြောင်းထဲ လည်း ဝင်ကုန်တယ်၊ ကံကောင်းလို့ လရည်ဆို့ မသေတယ်”
“ဆောရီးပါ မိန်းမရယ်၊ မိန်းမ ဒိသရုတ် လုပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ယောက်ျား ထိန်းမနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတာပါ၊ လာပါ မိန်းမ ကို ပြန်ပြုစု ပါရစေ”
ရဲရင့်အောင် က ပက်လက် နေရာမှ ထကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း ရဲရင့်အောင် ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ပြန်လည် နမ်းစုပ်ရင်း။
“ရပါတယ် ယောက်ျား ရယ် ၊ ယောက်ျား ဘာလုပ်လုပ် ဒီက ချစ်နေပြီးသားပါ”
အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲနေသည့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါး အကိတ်ကြီး မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံး ကြားသို့ ရဲရင့်အောင် ဒူးတုတ်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ အမွှေးအမြှင် ပြောင်စင် အောင် ရိပ်ထားသည့် သူ့ မေမေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ စိတ်တွေ တအားထ နေသဖြင့် စောက်ရည်တွေ စိမ့် ထွက် ပေကျံ နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြောင် နို့ ဆီ လျှက် သလို အားရပါးရ လျှက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ စောက်စေ့ လေးကို စုပ်ရင်း ဆွကာ နွေးထွေး နူးညံ့ သည့် စောက်ခေါင်းထဲ သူ့ လျှာကို ဝင်သလောက် ထိုးကာ လျှက် ပေး သည်။ စောက်စေ့ နေရာလေးကို သူ့ လက်ညိုးထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိကာ ခြေပေးတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်ကြီးကော့ ကာ လူးလွန့် လာတော့ သည်။
“အားး သားးး ရယ်…ယောက်ျားရယ်..မရတော့ ဘူးကွာ မိန်းမ ကို လိုးပါတော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ က အရမ်း ယား နေပြီ”
ရဲရင့်အောင် က လည်း နှစ်ခါ မပြောရပါ၊ ဒီလောက် ဆက်ဆီ ကျတဲ့ မေမေ လှလှ ကြီး တစ်ယောက် သူ့ ကုတင်ပေါ် မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ လူးလိမ့်နေတာ လီးက ချက်ခြင်း ပြန်တောင်လာခဲ့ ပြီ မဟုတ်လား။
အခန်း ၃၅။
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်ပေါ် သို့ တွားတွား တက်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ကားပေး လိုက်တော့ ရဲရင့်အောင် အောက်ပိုင်းက ပေါင်နှစ်လုံးကြား ကျသွားကာ သူ့ လီးက သူမ စောက်ဖုတ် နှင့် အလိုက်သင့် ဖြစ်သွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သားဖြစ်သူ လီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝ သို့ တေ့ ပေး လိုက်သည်။ လီးကြီး က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင် လာတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မျက်လုံးလေး မှေး ပြီး တိုးတိုးလေး ငြီးလိုက်မိသည်။
“အားးးး ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်”
“သား မဟုတ်ဘူးလေ မိန်းမ”
ရဲရင့်အောင် က ချောမော လှသော သူ့ မေမေ့ တဏှာသွေးကြွ နေသော မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း စလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ သူမ ကို ငုံ့ ကာ ကြည့်နေသော သားတော်မောင် ရဲရင့်အောင် ကို တွေ့လိုက်သဖြင့် မျက်မှောင် ကြုတ် လိုက်ပြီး၊
“ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ယောက်ျားရယ် အခု က သူ့ ဟာကြီး အထဲထည့် စိမ်ထားပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ မိန်းမ တအားလို နေပါပြီ ဆိုမှ ချေ နေတာလား”
“မျက်နှာလေး က တအားလှ ပြီး တအား ဆက်ဆီ ကျလွန်းလို့ ပါ မိန်းမရာ၊ ယောက်ျားလီးတချောင်းလုံး လည်း အရသာ က အီစိမ့် နေတော့ ခနလေး နဲ့ ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ စိမ်ထားတာလေ၊ အဟိ”
“အာကွာ စိမ်မနေနဲ့ လိုးတော့၊ သူ့ ဟာကြီးက တခါပြီးတာနဲ့ ပြီးသွားတာ ကျနေတာပဲဟာ၊ ”
“ဟဟ”
ရဲရင့်အောင် က ရီမောလိုက်ရင်း က ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ထိုးထည့် သည့် အချိန်တွင် အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့် လိုးချလိုက်လေသည်။
“ဖလွတ်…ဖွတ်..ဖောက်…ဖန်းးး”
“အ….အိ..”
နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖြင့် အရှိန်ရပြီး မြန်လာခဲ့သည်။ အပေါ် မှ ရဲရင့်အောင် က တအားကုန် အရှိန်မြှင့် လိုးဆောင့် သလို၊ အောက် မှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးရင်း ဖြင့် ခံလေသည်။ ရဲရင့်အောင် အခန်းတွင်း မှာတော့ လိုးသံ ဆောင့်သံ၊ အသားချင်း ရိုက်မိသံ၊ ကုတင် လှုပ်သံ တို့ ကသာ ခပ်လှိုင်လှိုင် ထွက်ပေါ် နေလေ သည်။ အခန်းပြင်ဖက် က တံခါးနားမှာ တော့ တံခါးကို နားကပ် ကာ ထောင်နေသည့် ဦးကျော်မိုးအောင် တယောက် သူ့ လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေမိလေသည်။ အတွင်းကို ချောင်းမရတော့ အသံကို သာ နားထောင်ပြီး သူ့ စိတ်ကူးထဲသားအမိ နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည့် ပုံကို ဖေါ် ကာ သူ့ လီးကြီးကို သဲကြီးမဲကြီး ထု နေလေ တော့ သည်။
အထဲက လိုးနေ ဆောင့် နေကြသံ ကို နားထောင်ရင်းလီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ အုပ်ကိုင် ဂွင်းထု နေသည့် ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ လီးကြီးကလည်း အဆမတန် မာတင်းလာသဖြင့်၊ စိတ်လျော့ လိုက်လေရာ၊ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက် ရင်း တချီ ပြီးသွားရလေတော့ သည်။ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့ လူလည်း ဒူးများ ညွှတ်ခွေ ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူ့ သား အိပ်ခန်းရှေ့ မှ အသာ ခြေဖျားထောက် ထွက်လာရင်း သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့လေတော့ သည်။
………………………….
ဦးကျော်မိုးအောင် တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး အိပ်မော ကျနေစဥ် ကုတင် မှာ သိမ့်ကနဲတုံ ပြီး လူတစ်ယောက် တက်လာသဖြင့် အိပ်ယာမှ နိုးလာလေသည်။ လူလည်း အားပြည့်သလို ဖြစ်နေသဖြင့် အိပ်ရေးတော်တော် ဝသွားတာပဲဟု တွေးမိလိုက်သည်။
“ဟင် ပပ လား ပြန်လာပလား”
“ဟုတ်တယ်မောင်၊ ဆောရီး ပပ ကြောင့် မောင် နိုးသွားတာလား”
“ရပါတယ် ပပ ကလည်း ၊ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ၊ ဟိုက် မနက်ငါးနာရီ တောင် ထိုးနေပြီ”
ဦးကျော်မိုးအောင် က သူတို့ အခန်းတွင်း နံရံ တွင် ရှိသည့် နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိပြီး ပါးစပ် မှ ရေရွှတ်လိုက်မိသည်။ နာရီက အမှောင်ထဲ လင်းသည့် ဂလိုးရင်းအင်းသည်ဒတ် အမျိုးအစား မို့ နာရီ ကြည့်မမှားနိုင်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။
“အင်း ပေါ့၊ မောင့် သား က မောင့် မယား ကို အနားမှ မပေးတာ၊ ပပ တောင် အတော် ပြိုင်းသွားပြီ”
“အင် ဟုတ်လား ဒီကောင် အတော် ဆော်နိုင်ပါလား၊ စောက်ဖုတ်လေး တောင် ပြဲသွားပလား ပြစမ်းပါဦး”
ဦးကျော်မိုးအောင် က သူ့ မိန်းမ ဖြစ်သူအား သားဖြစ်သူက တညလုံး လိုးလိုက်သည်ဆိုတာ သိရတော့ လီးတောင်လာခဲ့ သည်။ သူ့ လက်က အလိုလို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်ခွဆုံ ကို လှမ်းစမ်းလိုက်သည်။
“အို့ မောင် ပပ ဟာ မဆေးရသေးဘူး၊ မနက်အစောကြီး ချမ်းချမ်းစီးစီး နဲ့ မို့”
“အိုကွာ ဘာဖြစ်လဲ ကိုယ့် သား ဟာပဲဟာ၊ မောင်မရွံပါဘူး”
ဦးကျော်မိုးအောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ညဝတ်အင်္ကျီ ကို လှန်တင်လိုက်ကာ သူမ ပေါင်ကြားသို့ ဝင်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်နားကို မျက်နှာ ကပ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် မှ စောက်ရည် နှင့် လရည် တို့ ရောပေါင်း ထားသော ညှီစို့စို့ အနံ့ ကို ရလေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ ရွံရမည့် အစားစိတ်တွေ ပိုထလာလေသည်။
“အာ မောင်ရယ် မကောင်းပါဘူးကွာ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ သူမ ပေါင်ကြား ခေါင်းငုံ့ လာသော ဦးကျော်မိုးအောင် ကို အားနာ မိသော်လည်း သူမ သားနှင့် သူမ လိုးလာခဲ့ သည့် စောက်ဖုတ်ကို သူမ လင် ဖြစ်သူ က ဘာဂျာပေး မည့် သဘောကို တွေးမိတော့ စိတ်တွေ ထလာရသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် ဝင်လို့ လွယ်ကူအောင်လည်း သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကား ပေးလိုက်သည်။
ဦးကျော်မိုးအောင် က စိုထိုင်းထိုင်းလေး ဖြစ်နေသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ဘာဂျာပေးတော့ သဘည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ လည်း တညလုံး နီးပါး သား ဖြစ်သူ အလိုးခံလာရသဖြင့် လူက ပြိုင်းနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း။ မိမိသား လိုးထားပြီးကာစ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လာလျှက်နေသော ခင်ပွန်းသည် ဖြစ်သူ ကြောင့် စိတ်တွေ က ပြန်ထ လာရကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ ကော့ ပေးနေမိလေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် ကလည်း သူ့ မိန်းမ ဖြစ်သူ စိတ်တွေ ထလာသည်ကို သတိထားမိသည်။ စိုထိုင်းထိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီး က အရည်တွေ စိမ်လာသည်ကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသမျှ မျိုချမိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရအောင်၊ လျှက်ပြီးမှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်ပေါ် တက် မှောက်ပြီး သူ့ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။
“အား စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ မှာ သားလရည်တွေ ရှိနေသေးတာလား အများကြီးပဲ”
“အင်း အခုန လေးတွင် သူ လရည်တွေ ပန်းထည့် ထားတာလေ”
“အီးးးးးးးးးးး သား လိုးမ .. ကိုယ့်သား ကိုယ်ပြန်အလိုးခံတဲ့ သားလိုးမ၊ ဟိုမအေလိုးလေး ကလည်း အမေအရင်း ကို ပက်ပက်စက်စက် ကို လိုးပြစ်တယ်”
ဦးကျော်မိုးအောင် ပါးစပ် မှ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို တဖုန်းဖုန်း နှင့် ဆောင့်လိုးလေသည်။
“ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“အားးးးး မရတော့ ဘူးးးးးး လီးးးးးးးးးးးမှ ပဲ .အိုးးးးးးးထွက်ကုန်ပြီ.”
ဦးကျော်မိုးအောင် က လရည်တွေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီး သွား ရသလို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လည်း ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းသွားကြကာ အိပ်မောကျ သွား ကြတော့ သည်။
………………………….
ဦးကျော်မိုးအောင် အိပ်ယာ က နိုးတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ အိပ်မောကျနေတုန်း ဖြစ်သည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် သူ မနိုးခင် ကတည်းက နိုးနေလေ့ ရှိသေား မယား ဖြစ်သူကို ကြည့်ရင်း ည က တော်တော် ပြိုင်းသွားတာပဲ ဟု တွေးမိလိုက် သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မနိုးအောင် အိပ်ယာ မှ ထပြီး ရေချိုးခန်းဝင် ကာ ရေမိုးချိုး လိုက်သည်။ အဝတ်အစား များ လဲပြီး သည့်တိုင် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ မနိုးသေး သဖြင့် အောက်သို့ ဆင်းကာ အလုပ် သို့ ကားမောင်းထွက်လာခဲ့ သည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း အခန်းတံခါး ပိတ်လျှက်သား ရှိနေသဖြင့် အိပ်ယာမထ သေးဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်သည်။
ဦးကျော်မိုးအောင် အလုပ်ရောက်ပြီး မှ တပည့်လေး တစ်ယောက်ကို အနီးအနား မှ မနက်စာ လဘက်ရည်၊ မုန့် မှာယူခိုင်း ပြီး စားသောက်ကာ အလုပ်စလုပ်လေသည်။ အလုပ်အနည်းငယ် လက်စသပ် ပြီး တော့ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ဆယ်နာရီခန့် ဖြစ်နေပြီမို့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နိုးလောက် ပြီဟု တွေးကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဆဲလ်ဖုံး ကို လှမ်းခေါ် လိုက်လေသည်။
ဦးကျော်မိုးအောင် တို့ လင်မယား ၏ မွေ့ယာကြီး အထက်မှာတော့ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ပက်လက်လှန်လှဲနေသော မေမေ ချောချော ကိတ်ကိတ်ကြီး ကို ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင် ၍ ဘာဂျာ မှုတ်ပေးနေသူ ကတော့ သူမ သားတော် မောင် ရဲရင့်အောင် ပင် ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ မနက် အိပ်ယာထ နှုတ်ဆက်သည့် အနေဖြင့် စောက်ဖုတ်လာလျှက် နေသည့် သားတော် မောင် ကို ပြုံးကြည့်ရင်း အရသာ ခံနေတုန်း ဘေးနား စားပွဲ မှ ဖုံးမြည်သံ ကြားလိုက်ရသည်။
“ဟဲလို မောင် လား ဂွတ်မောနင်း ၊ ဆောရီး ပပ မနက်က အရမ်း အိပ်မောကျသွား တယ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို သူမ နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညိုးကန့်လန့်ထောင် ပြီး အသံတိုးဖို့ အမူအယာ ပြလိုက် ကာ ဖုံးကို စပီကာ ဖွင့်လိုက်သည်။
“ဂွတ်မောနင်း ပပ ၊ ရပါတယ်၊ မနေ့ ည က ပပ အရမ်း ပင်ပန်းသွား တယ် ဆိုတာ သိလို့ မောင်က အိပ်ရေးဝ ပါစေ ဆိုပြီး မနိုးတော့ ပဲ အလုပ်ထွက်လာခဲ့တာ၊ အခု တော့ နိုးပြီလား”
“အင်း နိုးပြီ ပဲ ဆိုပါတော့ မောင်ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ အိပ်ယာထဲ မှာပဲ ရှိသေးတယ်၊ ခစ်ခစ်”
အခန်း ၃၆။
“သား ရော နိုးပလား”
“မပြောတတ်ဘူး ပပ မှ အခန်းပြင် မရောက်သေးတာ”
“အင်း မောင်တခု တွေးမိလို့ ၊ ပပ လုပ်ပေးနိုင်မလားမသိဘူး”
“ပြောလေ မောင် ၊ မောင် ဘာလိုချင်တာလဲ သိမှ ပပလုပ်ပေးနိုင်မလား ဘာလား သိမှာလေ”
“ဒီလို ကွာ မောင် တို့ ညအိပ်နေတုန်း၊ မောင့် ဘေးမှာ ပပ သားကို အလိုးခံပါလား၊ မောင့် ကို ညဖက် နို့ ထဲ အိပ်ဆေးထည့် တိုက်ထားတယ်လို့ သားကို ပြောလိုက်ကွာ၊ အဲဒါ ဆို သူ ရဲရဲ တင်းတင်း လုပ်ရဲတာပေါ့၊ မောင်လည်း ပပ တို့ ကို အနီးကပ် ချောင်းလို့ ရတာပေါ့”
ဖုံး စပီကာ ဖွင့်ထားတာကြောင့် ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် သူ့ အဖေ ပြောနေတာကို သဲသဲကွဲကွဲ ကြားနေရသည်။ အထက်ပါအတိုင်း ဖုံးထဲ က ပြောလိုက်သံကြောင့် ရဲရင့်အောင် သူ့ အမေကို ဘာဂျာပေးနေရာမှ ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက် မိသည်။ သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ပြုံးစေ့စေ့ နှင့် သူ့ ကို ကြည့်ကာ မေးငေါ့ ပြသည်။ ဘယ်လို လဲ ပေါ့။ ရဲရင့်အောင် က သွားဖြီးပြကာ လက်မ ထောင်ပြလိုက်သည်။
“အင်း အာ့ တော့ လုပ်လို့ ရနိုင်ပါတယ် မောင်ရဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ကို အိပ်ဆေး တိုက်ထားတယ် ဆိုတော့ ဘယ် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတော့ မလဲ၊ သူက မောင်နိုးလာရင် မိသွားမလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ဖြစ်ဖြစ်။ ပပ ကလည်း မောင် မိသွားမှာ ကို တအားကြောက်နေတယ်လို့ သူထင်သွားရင် ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပို ဖီး မလာဘူးလား”
“အင်း ပပ အဆင်ပြေသလို ပဲ လုပ်ကွာ၊ မောင်က တော့ အနီးကပ် ကို ကြည့် ချင်တာ”
“ဟုတ်ပြီလေ၊ မောင် က အဲလို ဖြစ်ချင်နေတယ် ဆိုတော့ လည်း ပပ လုပ်ပေးရမှာပေါ့၊ ပပ သူ့ ကို ဆွပေးထားပြီး တနေ့ လုံး အငတ်ထားပေးလိုက်မယ်၊ သူ တအားမွန်ပြီး ပပတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာရင် တော့ မောင် တွေ့ ရမှာပေါ့ ”
“အိုကေ မောင် တော့ တွေး ရင်း နဲ့ တောင် လီးတောင် လာပြီ အဟီးးးးး”
……………………………………..
ထိုည က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် ရဲရင့်အောင် တို့ စည်းဝါး ရိုက်ထားသည့် အတိုင်း ဦးကျော်မိုးအောင် ကို ကပြ ကြဖို့ ပြင်ကြသည်။ ညဆယ့် နှစ်နာရီ လောက်၊ အချိန် သူတို့ အခန်းတံခါး ပွင့်လာတာ တွေ့ သည်နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဦးကျော်မိုးအောင် ကို အသာ လက်ဖြင့် ကုတ်လိုက်သလို ဦးကျော်မိုးအောင် ကလည်း သူနိုးနေကြောင်း အသာ လက် ဖြင့် ပြန်ကုတ် ပြလိုက်သည်။
ကုတင်နား သို့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဘက်မှ ကပ်လာသော ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ငုံ့ ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရုတ်တရက် လန့် နိုးသွားသည့် ပုံ ဖြင့်၊
“အို ဟဲ့ သား ဘာလာလုပ်တာလဲ ည သန်းကောင်ကြီး”
“မေမေ့ ကို လွှမ်းလို့ လေ၊ သားကို မေမေ တနေ့ လုံး ပြစ်ထားတယ်နော်”
“ရှုး သားလေး လာလာ အခန်းပြင် သွားမယ် တော်ကြာ သား ဖေဖေ နိုးသွားဦးမယ်”
“မနိုးနိုင်ပါဘူးဗျာ၊ သူ ညက ဘီယာ တွေ အများကြီး သောက်ထားတာကို”
“ပြောလို့ ရမလားသားရယ်၊ ခက်တော့ တာပဲ”
ဦးကျော်မိုးအောင် မှေးစင်းထားသော မျက်လုံး မှ သူ့ သားဖြစ်သူ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ နို့ တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတာ တွေ့ နေရသည်။
“ဒီမှာပဲ မိန်းမ ကို ချစ်ချင်ပြီကွာ ဘယ်မှ မသွားတော့ ဘူး”
“ဟာ ယောက်ျား ကလည်း ဆိုးပြီကွာ ဒါဆိုလည်း အသံမထွက် အောင် လုပ်”
ဦးကျော်မိုးအောင် တစ်ယောက် သူ့ မိန်းမ နှင့် သူ့ သားတို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ယောက်ျား၊ မိန်းမ ဆိုသည့် အသုံးအနှုံး တွေ သုံးနေတာကြား လိုက်ရတော့ လီးကြီးက အရမ်းကို မာတင်းလာခဲ့ ရသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ကို ခေါင်းဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ပေးတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ငြီးကာ သူမ လက်တဖက် ဖြင့် ဘေးမှ ဦးကျော်မိုးအောင် လက်တဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားခဲ့သည်။ နောက်တော့ ရဲရင့်အောင် က သူ့ကိုယ်ကို ပြောင်းပြန်လှည့်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် ဆစ်စတီ နိုင်းပုံစံ ယူလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် မှာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာ အပ်ထားတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ် အပြည့် ငုံကာ စုပ်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မျက်နှာ မှာ ဦးကျော်မိုးအောင် မျက်နှာ နှင့် ဘေးတိုက် ယှဥ်လျှက် ဖြစ်နေပြီး ရဲရင့်အောင် အနေနဲ့ လည်း မမြင်နိုင်တာမို့ ဦးကျော်မိုးအောင် က မျက်စေ့ ကို ပေါ်တင်ပင် ဖွင့် ကာ ကြည့်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း ဦးကျော်မိုးအောင် ကို မျက်စေ့ တစောင်းလေး လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သူမ ပါးစပ် ထဲ မှ သား၏ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပြလေသည်။
ဦးကျော်မိုးအောင် မှာ သူ့ မျက်စေ့ တည့်တည့် မှာ မြင်နေရသည့် သူ့ မယား ချောလေး ၏ နှုတ်ခမ်းလှလှ ဖြင့် သူမ သားဖြစ်သူ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း က သူ့ လီးကို သူ ပုဆိုးအောက် လက်ထည့် ဆုပ်ကိုင်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သား အမိ နှစ်ယောက် သူ့ ဘေးတွင် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ဖြင့် လိုးနေကြတော့ သူ့ လက်တွေက ကိုယ့်လီးကိုယ် အတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်း ထု နေမိလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဒေါ့ကီ စတိုင် လေးဘက်ထောက်ကုန်းကာ အနောက်က လိုးတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် တစ်ယောက် လရည်တွေ လုံခြည်ထဲ ပန်းထုတ်ကာ တချီ ပြီးသွားရလေသည်။ ထိုည က သူ့ ဘေးတွင်၊ မယား နှင့် သားဖြစ်သူတို့ လိုးသမျှ အချီ တိုင်း သူလည်း လုံခြည်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးခဲ့ရလေသည်။
……………………………..
“မောင်ရေ၊ ပပ တို့ နယူးရီးယား ခရီးထွက် မလားလို့”
“အင်း ကောင်းသား ပဲ ဘယ်သွားမယ် စိတ်ကူးလည်း မောင် ခရီးစဥ် ဆွဲလိုက်မယ်လေ”
“စိတ်တော့ မရှိနဲ့ နော် မောင် ဒီတခါ ပပ နဲ့ သား နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သွားမလားလို့”
“အော် အင်း သွားလေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ကို တခု တော့ လုပ်ပေးရမယ်”
“ဘာလဲ မောင်”
“ပပ တို့ လုပ်သမျှ ကို ဗီဒီယို မှတ်တမ်းတင် ပေးရမယ်၊ မောင် ထရိုင်ပေါ့ နဲ့ ကင်မရာ ပေးလိုက်မယ်၊ သူ့ ဘာသာ အော်တို ရိုက်လိမ့်မယ်၊ ပပ က ရိုက်ကာနီး ခလုပ်နှိပ်လိုက်ရုံပဲ”
“ရတယ်လေ အာ့ တော့ ပပလုပ်ပေးမယ်၊ ”
“အိုကေ ဒါဆို သွားချင်တဲ့ နေရာပြော၊ မောင် လေယာဥ် နဲ့ ဟော်တယ် တွေ ဘုပ်ခ် လုပ်ပေးလိုက်မယ်”
“အာ့ ဆိုလည်း ကိုရီးယား က မောင် ရီဝပ်မန်ဘာရှစ် ရှိတဲ့ ဟော်တယ် မှာ ဘုပ်လုပ်ပေး”
“အော် LOTTE လား ရတာပေါ့၊ the whole package လုပ်ပေးလိုက်မယ် ပပ တို့ ဟော်တယ် ကနေ အပြင်ထွက်စရာ မလိုဘူး ဘရိတ်ဖတ်စ် လန့်ချ် ဒင်နာ အကုန်ပါတဲ့ ဟာ”
“သိုင်းကျူး မောင်ရယ်၊ မောင့် ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“အင်းပါ ချစ်လေးရယ်၊ ဟို လင်လေး ကို လည်း အရမ်းချစ်တယ် ဆိုတာ သိပါတယ် ဟားဟား”
“မောင်နော် အကောင်းပြောနေတာ ဟွန့်”
…………………………..
“မေမေ အခန်းပြန်ရအောင် ဗျာ”
“သား ကလည်း ဒီ မှာ အစား အသောက်တွေ ဒီလောက် ကောင်းတာ စားပါဦး ၊ သား ဖေဖေ က အကုန်ပေးထားပြီးသား။ ပြီးတော့ နယူးယီးရား မီးရူးမီးပန်းတွေကို ထွက်ကြည့်ကြမယ်လေ”
“သား စား ပြီးပြီ သား က အဲဒါတွေ ထက် မေမေ့ ကို ပဲ မက်တာ၊ ယောက်ျား တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ ပတ်ဝန်းကျင် ကို ဂရုစိုက် စရာ မလိုတဲ့ နေရာမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ချင် ချစ်ချင်တယ်ကွာ”
“အမလေး ခုလည်း မချစ်ရတာ ကျ နေတာပဲ၊ ရောက်ကတည်းက ဟော်တယ်ခန်းထဲ က မထွက်ရပဲ နေ့ ရော ည ရောလိုးနေတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား ယောက်ျားရယ်”
“အင်း ဘယ်လို လိုးလိုး မှ မဝ နိုင်တာ မိန်းမရယ်၊ လာပါကွာ အခန်းပဲ ပြန်ကြရအောင် နယူးရီယား ဖားယားဝပ် ကလည်း အခန်း ထဲက ကြည့်လို့ ရပါတယ်”
သို့ နှင့် မငြင်းဆန်နိုင်သော ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် သူမ သား ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်လာခဲ့ ရလေတော့ သည်။ အပြင်ဘက်မှာ အေးစိမ့် နေသော်လည်း သူတို့ ဟော်တယ်ခန်း တွင်းမှာတော့ ဟိတာပွင့် နေသော ကြောင့် နွေးထွေး နေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အအေးဒဏ်ခံ နိုင်အောင် ဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစား အကုန်လုံး ကို ချွတ်ချလိုက်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး နိကပ် ဖြစ်သွား ကြလေသည်။
နှစ်ဦးသား ဖက်ပြီး ရမက် ပျင်းထန် သည့် အနမ်း ဖြင့် နှူတ်ခမ်းချင်း စုပ်၊ လျှာချင်း စုပ်၊ ကာ လုံးထွေး ရင်း အိစက် ညက်ညှော သည့် မွေ့ယာကြီးပေါ် သို့ ထိုးကျ သွားကြတော့ သည်။
နယူးရီးယား မီးရှုးမီးပန်း များက ည ၁၂နာရီ တိတိ ထိုးသည်နှင့် ကောင်းကင်သို့ တက်ကာ တဝုန်းဝုန်း တဒိုင်းဒိုင်း နှင့် ပေါက် ကွဲတော့ သည်။ ထိုအချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သား အမိ မှာ ကုတင် ပေါ် ဒေါ့ကီ ဆွဲနေကြချိန် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ဟော်တယ်ခန်း ပြတင်းပေါက် ကြီးက မှန်ချပ် အကြီးကြီး ဖြစ်ကာ သူတို့ က ခန်းဆီးကို ဖွင့် ထားသဖြင့် ကောင်းကင် ကို ရှင်းရှင်းကြိး မြင်နေရလေသည်။
ရဲရင့်အောင် က သူ့ ရှေ့ တွင် လေးဘက်ကုန်းထားသဖြင့် ခါးသိမ် ကာ ဖင်လုံးကြီး ကားစွင့် နေသော သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ ဖင်ပေါက် ထဲ သို့ လီးကြီးကို ထည့် သွင်း ကာ ဆောင့်လိုးနေတာ ခန ရပ်ပြီး ကောင်းကင် ကို မော့ ကြည့်နေမိသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း သူမ ဖင်ထဲ လီးကြီး အတောင့် လိုက် စိမ်ထားတာ ကို ဖီးခံရင်းက နယူးရီးယား မီးပန်း တို့ ကို မော့ ကြည့်နေမိလေသည်။
……………………..
“ဟေး ပပ တို့ ဘယ်လို လဲ အဆင်ပြေရဲ့ လား၊ နယူးရီးယား ဆိုတော့ ဟော်တယ် မှာ လူတွေ များနေလား”
“အဆင်ပြေတယ် မောင်၊ ပပ တို့ က ဟော်တယ်ခန်း ထဲ နေတာ များတော့ သိပ်တော့ အနှောက်အယှက် မရှိပါဘူး ခစ်ခစ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ လင်တော် မောင် ဖုံးဆက်လာသည်ကို ပြန်ပြောရင်း သူမ ရင်ခွင်ပေါ် ခေါင်းအပ်ကာ မှိန်းနေသည့် သားတော် မောင် ခေါင်းက ဆံပင် များကို ကုတ်ခြစ် ဆော့ ကစား နေသည်။
“ဒါနဲ့ ပပ နဲ့ သားနဲ့ ဟော်တယ်ခန်း မှာ အိပ်နေကြတဲ့ ပုံကို ဖေ့စ်ဘုပ်မှာ တင်ထားတယ်နော်၊ မောင် တွေ့ပြီးပလား”
“ဟင် ပပ အဲလို ကြီးတင်လိုက်တာလား လူတွေ ပြောကုန်ကြမှာပေါ့၊ ဒုက္ခပါပဲ”
“ဘယ်လို ကြီးလည်း မောင်ရဲ့၊ ပပ တို့ က သားအမိ တွေလေ၊ သားအမိ ကိုယ့်ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခရီးသွား ပြီး ဟော်တယ်ခန်း မှာ ရိုးရိုး အိပ်ကြတာပဲ ဟာ ဘယ်သူက ဘာတွေး ကြမှာ မို့လဲ”
“အော် ရိုးရိုး အိပ်နေကြတဲ့ ပုံလား၊ သိပါဘူးကွာ ၊ မောင် က ပပတို့ လိုးနေကြတဲ့ ပုံ များ တင်မလို့လားလို့”
“ခိခိ မောင် ကတော့ လုပ်ပြီ၊ ပပ က ရိုးရိုး ပုံ တင်တာပါ၊ ဒါပေမဲ့ စောင်အောက် ကို တော့ ဘယ်သူ မြင်မလဲ အဟီး။ မောင့် သားတော် မောင် က ပပ ကို တချက်မှ လက်လွှတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီ ဓါတ်ပုံ ရိုက်တုန်း ကတောင် သူ့ လက်က စောင်အောက် ထဲမှာ ပပ စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတာ၊ ခစ်ခစ်”
“ဟာကွာ ပပ ကလည်း လုပ်ပြီ မောင် လီးတောင်လာပြီ”
“အာ့ ဆိုလည်း ပပ ဖေ့ဘုပ်မှာ တင်ထားတဲ့ ပုံ ကိုသာ ကြည့်ပြီးတော့ ထုပေတော့ မောင်ရေ့၊ မောင် သေခြာ ကြည့်လိုက် တပုံ က ပပ စောက်ဖုတ်ကို သူကလိ နေတာ၊ နောက်တပုံ က ပပ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ လီးကြီး စိမ်ထားပြီး မှိန်းနေတာ အဟိ”
“အိုကေ အိုကေ ဒါ ဆိုဒါပဲ မောင် ဖေ့ဘုပ် ဖွင့်လိုက်ဦးမယ် ဘိုင်ဘိုင်”
“ဘိုင် ဘိုင် မောင် ခစ်ခစ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် သူမ ယောက်ျား အလောသုံးဆယ် ဖုံးချသွားတာကို သဘောကျ ကာ ရီမောမိသည်။ သူမ ဖုံးပြောနေစဥ် သူမ နို့ တွေ ကို စို့နေသော ရဲရင့်အောင် က ခေါင်းထောင် ကြည့်လိုက်ရင်း။
“မိန်းမ ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ”
“အင်း စတော့ဟုမ်း မှာတုန်းက မိန်းမ က ယောက်ျားကို ယောက်ျား အဖေ မှတ်ပြီး မှားယွင်း မိတာ ကိုလေ သတိရမိတာ”
“ဘာလဲ မိန်းမ က အခု နောင်တ ရနေတာလား”
“ဟင့် အင်း၊ မိန်းမ ဘဝ တလျှောက် မှားယွင်း မှု တွေ ထဲ မှာ အဲဒီ တစ်ခု ကတော့ နောင်တမရခဲ့တဲ့ မှားယွင်းမှု ပါပဲကွယ် ခစ်ခစ်”
………………………..
နောက်ပိုင်း အခန်းတွေ ကိုတော့ ကိုယ့် အတွေး နဲ့ ကိုယ် စိတ်ကူးယဥ် အမျှင်တန်း ကြပါတော့ လို့။
ပြီးပါပြီ ။
