(၂၁) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
မေမေကြီးရဲ့ဖင်ကြီးက ကျုပ်ခါးပေါ်ကိုအိအိကြီးကျလာတယ်။
တပြိုင်နက်ထဲလိုလိုကျုပ်လီးကြီးပေါ်ကိုနွေးထွေးနူးညံ့တဲ့အတွေ့တခုကရလိုက်တယ်။
ကျုပ်မှာလီးကတဆင့်တကိုယ်လုံးအကြောပေါင်းတထောင်ဆိမ့်သွားသလိုပဲဗျို့..။
သိလိုက်တာကတော့မေကြီးစောက်ဖုတ်ထဲကျုပ်လီးတဆုံးဝင်သွားတာကိုပဲ။
မေမေကြီးကဖင်ကြီးနှိမ့်ချည်မြှောက်ချည် ကြွလို့စပြီးကျုပ်လီးပေါ်ဆောင့်နေပြီ။
ကျုပ်မေကြီးရဲ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ လီးဆီကဆိမ့်အီနေတဲ့အတွေ့ကြောင့်မိန်းမူးသာယာစွာနဲ့မြောပါသွားတယ်၊
သတိထားမီတော့ကျုပ်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ထားပြီးမြင်းကဆုန်စိုင်းနေတဲ့မေကြီးကိုခါးကနေထိမ်းကိုင်ထားပြီးကော့ကော့ထိုးပေးနေမိတာပဲ။
တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ကဆုန်စိုင်းနေရာကအရှိန်ခဏသေသွားတယ်၊ ပြီးတော့စောက်ခေါင်းထဲကညှစ်ညှစ်ပြီး
အဖုတ်ကြီးနဲ့လီးကိုကပ်ဖိထိုးမွှေ့ပြီး စကောဝိုင်းမွှေ့တယ်။ မေမေကြီးရဲ့ဓါတ်ကျွဲကောသီးနို့ကြီးအစုံကကျုပ်မျက်နှာရှေ့မှာ
လှပစွာဘောင်ဘင်ခတ်ပြနေတော့ကျုပ်လဲမနေနိုင်တော့ဘူး။
ခါးကိုလက်လွှတ်လိုက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးညှစ်နယ်ကစားပေးနေတော့တယ်။
“ရှူး..အားးး.. အီး…မေကြီး၊ မေကြီးဟာကြီးကညှစ်ပေးနေတာ၊ ကောင်းလိုက်တာဗျာ..အိ..အိ..”
“အီးးး မေကြီးလဲအရမ်းကောင်းတယ်..အဟင်းးဟင့်..အု..”
ပြိ..ပြိ..ပြိ..ဇိ..ဇိ..ကျွိကျွိ..ကျွိ..
ကျိတ်ထိုးနေတဲ့အသံနဲ့ကုတင်လှုပ်သံတွေကမြိုင်နေတယ်။ မေကြီးအသားကုန်မနားတမ်းဆောင့်ထိုးကော့ထိုးနေရလို့
အသက်ရှုတွေအရမ်းမြန်ပြီးမောနေတယ်။ လှုပ်ရှားမှုတွေခဏရပ်သွားပြီး ကျုပ်ပေါ်မှောက်ချလို့ပါးစပ်ကိုကုန်းစုပ်နမ်းတယ်။
သူနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းတတ်သွားပြီပဲ။ ကျုပ်လဲအနမ်းနဲ့တုန့်ပြန်ပြီးတဲ့နောက်။
“မေကြီးမောနေပြီ..သားတလှည့်လုပ်ပေးမယ်..”
ပြောရင်းသူ့ခါးကိုကိုင်မလိုက်တော့ဖင်ကြီးကြွလီးကိုချွတ်ပြီးဘေးလှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။
မေမေကြီးကလှဲအိပ်ပေးဖို့ဟန်ပြင်နေတုန်း ကျုပ်ကထထိုင်လိုက်ပြီး ..
“မေကြီးမအိပ်နဲ.၊ လေးဘက်ထောက်ပေး..”
“ဟွန့်..ဘယ်လိုလုပ်ဦးမလို့လဲ..အတတ်ဆန်းဦးမလို့လား”
ပါးစပ်ကသာပြောနေတာ၊ လူကအလွယ်တကူပဲဒူးထောက်လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်လေ။
ဖင်ကြီးကုန်းပြီးခါးကိုကော့လို့နောက်ကိုပစ်တင်လိုက်တော့ မေမေကြီးရဲ့ရွှေဘိုမင်းကြိုက် အိုးအယ်စတုံညိုညိုကြီးက၊ ဝင်းပြီးပြူးကားနေတယ်။
နောက်ကနေကြည့်တော့၊ အုံလိုက်ဖောင်းဖောင်းကြီးဖင်ကြားကနောက်ဘက်ကိုပြူးပြီးစူထွက်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးက
လာပါ၊ လိုးပါလှည့်လို့ဖိတ်ခေါ်နေပြီ။ မေမေကြီးပစ္စည်းကြီးက ပေါင်ကြားမှာ၊ ကျုပ်တို့ခြံထဲကနွားမစောက်ဖုတ်ကြီးလိုပဲ
အမြောင်းလိုက်ရှည်ရှည်ကြီး။ နဲတာကြီးမှမဟုတ်ပဲ။
အခုပေါင်ကြီးချဲ၊ ဖင်ကြီးဖြဲပြီး ကျုပ်ကိုလိုလိုလားလားကုန်းပေးနေတဲ့သူက၊
ကျုပ်တသက်လုံး နှစ်သစ်မှာ၊ သီတင်းကျွတ်မှာ၊ ခရီးမထွက်ခင်တွေမှာအမြဲရိုရိုသေသေ ကန်တော့နေကျဖြစ်တဲ့
တအိမ်လုံးရဲ့ဥသျှောင်မေမေကြီးဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကျုပ်ဖြင့်မယုံနိုင်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့်ဒါကတကယ်ဖြစ်နေတာပါ။
အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး။ ဒီလိုအတွေးဝင်လာလေလီးကြီးကပိုထန်လာလေပဲ။
မေမေကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကဖင်ကြားမှာထောင်လိုက်ကြီးဆိုတော့
ကျုပ်လဲဖင်ကြားမြှောင်းကြီးအတိုင်းအလိုက်သင့်ထောင်လျက်သားလျှောတိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအရင်အရသာခံပြီ
းလေးငါးဆယ်ချက်လောက်ပွတ်လိုးလိုးနေလိုက်သေးတယ်။
“အာ့..အာ့..အားးး သားရာ.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ လုပ်ရင်လဲလုပ်တော့ကွာ၊ အထဲထည့်လေ..”
မေကြီးကမချင့်မရဲနဲ့ပြောလာတယ်။ အဲဒီတော့မှကျုပ်လဲဒစ်ကြီးကို၊ ပြူထွက်နေတဲ့စောက်ပတ်ကြီးနဲ့တည့်တည့်ချိန်တေ့ပြီးထိုးချလိုက်တော့တယ်။
ဗြိ..ဗြစ်..ဗြစ်..ဇွိ..ဒုတ်..
အရည်ရွှဲပြီး၊ အလျင်ရပြီးသား လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကအခက်အခဲမရှိဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားပြန်တယ်။
မေမေကြီးဖင်နဲ့ကျုပ်ဆီးစပ်ကြားအစပ်အကြားမရှိဖိမိဂဟေဆက်မိပြီဆိုရင်ပဲကျုပ်စပြီးဆောင့်တော့တယ်၊
တဖြည်းဖြည်းနဲ့အရှိန်တက်လာပြီးခဏအကြာမှာ တဖောင်းဖောင်းနဲုစက်သေနတ်ပစ်သလိုဆော်နေကြပြီ။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖျန်း..ဖျန်း..
မေမေကြီးဖင်ကြီးကိုကျုပ်ဗိုက်နဲ့ရိုက်သံ၊ လဥနဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံတွေကမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်နွားသိုးကြိုးပြတ်အသားကုန်ဆောင့်လိုးနေလိုက်တာ။
မေမေကြီးကလဲဖင်ကြီးကိုအစွမ်းကုန်နောက်ပစ်တွန်းတွန်းပေးပြီးခံနေတော့တာဗျို့။ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး..
“အီး..အီးးး အင့်အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..ပြီးပြီ၊ ငါပြီးတော့မယ်..အူးးး”
“ကျုပ်လဲပြီးပြီ..ချစ်လိုက်တာမေကြီးရာ..မေကြီး..အချစ်ကြီးကျုပ်မိန်းမ..”
“အား..ဟာ့..ထွက်ကုန်ပါပြီ..အူး..ဟူးးး”
မေမေကြီးဒူးတွေညွတ်ကျသွားပြီ။ ကျုပ်လဲသူ့ကျောပေါ်မှာကုန်းကုန်းကြီး လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲတဆုံးရိုက်သွင်းထားပြီး
လရေတွေကိုတစစ်စစ်ညှစ်ထုတ်နေတယ်။ မေကြီးစောက်ခေါင်းကလဲလီးကိုညှစ်ညှစ်ပြီးလရေတွေကိုဆွဲစုပ်သွင်းနေသလိုပဲ။
ပြင်းထန်တဲ့တိုက်ပွဲကခဏကြာတော့ငြိမ်သက်သွားတယ်။
မေကြီးနဲ့ကျုပ်တယောက်နဲ့တယောက်ဖက်ထားပြီးချွေးသိပ်နေရင်းနဲ့..၊
“အမှန်တော့တို့တွေဒီလိုမဖြစ်သင့်ဘူးသားရယ်။ ငါ့မလဲကြီးတောင့်ကြီးမားမှ တရားဖက်တော့မလိုလုပ်ပြီးမှ စိတ်အလိုနောက်လိုက်မိကြတယ်”
“မေကြီးကလဲစိတ်မကောင်းဖြစ်မနေပါနဲ့တော့၊ ကျောက်သင်ပုန်းပေါ်ကျောက်တံနဲ့ရေးထားတာကိုပြန်ဖျက်လို့ရတယ်လေ။
ဒါမျိုးကျတော့ဖြစ်ပြီးတာကိုပြန်ပြင်လို့မရတော့ဘူး။ မေကြီးလဲ ဒီမပြည့်ဝတဲ့စိတ်ဆန္ဒကိုနှစ်ရှည်လများမျိုသိပ်ထားခဲ့ရတယ်မဟုတ်လား”
“အေးပါ..ဒီလိုမျိုသိပ်နေခဲ့ရလို့ပဲမေကြီးဒီလိုဆန္ဒနောက်မထိမ်းနိုင်ပဲပါသွားရတာ၊ မေကြီးရဲ့အတွင်းစိတ်ကလိုချင်နေမိတယ်ကွယ်”
“မေကြီးဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးခွင့်ရတာကိုပဲသားဝမ်းသာလှပါပြီ။
ပုတုဇဥ်အိမ်ထောင်စုတိုင်း ဘာသာရေးတဘက်ကလုပ်ကြသလို၊ ဒီဂရာဝါသအမှုကို သူ့အချိန်နဲ့သူလုပ်နေကြတာပဲမဟုတ်လား။
သူ့အကန့်နဲ့သူပေါ့။ မေကြီးပုံမှန်အတိုင်းပုတီးစိပ်ချိန်စိပ်ပေါ့။
ဒီဘက်ပိုင်းအကန့်ကျတော့မေကြီးလိုလားလာတဲ့အချိန်သားကမေကြီးအတွက်အမြဲရှိနေမှာပါ”
“ဟွန်း.. လိပ်မျိုးလေး..၊ တယ်အပြောကောင်း..၊စိတ်ချမ်းသာအောင်ကြံဖန်ပြောတတ်တယ်။
ဒါဆိုသားပြောသလိုပဲလုပ်တော့မယ်။ ကတိနော်..၊ ဟိုအဖွဲ့တွေမပြန်လာခင် တစ်ပတ်ဆယ်ရက်အချိန်ရသေးတယ်။
သူတို့ပြန်လာရင်တော့မေကြီးကဆင်ခြင်ရတော့မယ်၊ အခုဒီအချိန်အတွင်းမေကြီးစိတ်ကြိုက်ပြုစုပေးရမယ်၊ ဒါပဲ..”
“စိတ်ချမေကြီး မေကြီးစိတ်ကြိုက်အသုံးတော်ခံဖို့ ဒီကလင်လေးက အချိန်ပြည့်အဆင်သင့်ပါပဲ”
“အမယ်..မယ်..၊ တစ်ခါလေးလွန်ကျူးမိတာနဲ့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့၊သူ့ကိုယ်သူလင်ရာထူးပေးလို့ပါလား။ မယားအိုကြီးရထားတာများဂုဏ်ယူနေတယ်။
မရှက်ဘူးလား။ အဲဒါဆိုလာခဲ့ မယားစိတ်တိုင်းကျ၊ လုပ်နိုင်ရင်လုပ်၊ မလုပ်နိုင်ရင်တော့ နာပြီသာမှတ်”
မေမေကြီးကအသည်းယားစွာနဲ့ပြောလိုက်ရင်းကကျုပ်ကိုကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲပြီးတက်ခွထိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့..အဘနဲ့အိမ်ကဘုရားဖူးအဖွဲ့ပြန်မရောက်ခင် နောက်ထပ် ၁၀ရက်နီးပါး။
မေမေကြီးနဲ့ကျုပ်ဆိုတဲ့နှစ်ဦးသဘောတူလင်မယားအသစ်စက်စက်စုံတွဲ ရေကုန်ရေခမ်း၊ မိုးမွှန်အောင်လိုးကြဆော်ကြပြီး
ချစ်ဗျူဟာစခန်းဖွင့်နေတော့တာပေါ့ဗျာ။ မေကြီးရဲ့နာတဲ့ မျက်တဲ့ဝေဒနာတွေလဲကျုပ်ရဲ့ ဗိုင်ဘရေတာကုထုံးအောက်မှာ
ယူပစ်သလိုပျောက်သွားပါလေရော၊ ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။
အခြေအနေတွေတိုးတက်လာတော့နောက်ဆုံးမေမေကြီးရဲ့အပျိုစင်နောက်ပေါက်ကိုပါဖွင့်ပေးဖြစ်ခဲ့တယ်လေ။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
အချိန်ရောက်လာတော့လဲ မိသားစုခရီးသွားအဖွဲ့လည်းအိမ်တော်ပြန်ဝင်လာကြပြီပေါ့။
အဘတို့တတွေရဲ့မိသားစုခရီးထွက်လာကပြန်လာကြပြီးတဲ့နောက်မှာ၊ မထင်မှတ်တဲ့အပြောင်းအလဲတွေဖြစ်ကုန်တယ်။
ပြန်လာတော့ခရီးပြန်လက်ဆောင်တွေဝေငှကြရင်းကပဲ။ စီစီညံညံနဲ့ခရီးစဉ်အတွင်းထူးခြားဖြစ်စဥ်တွေပြန်ပြောကြတော့တာပေါ့။
ခရီးစဥ်တဝက်မှာပဲမေမေလေးကသရိုးသရီနဲ့ ဖြစ်ပြီးမကြာခဏအော့အန်နေတာတဲ့။ ပထမတော့ခရီးပန်းလို့ ကားမူးလို့ပဲထင်တာပေါ့။
သွားရင်းလာရင်းဆေးဝယ်သောက်ပေါ့။ ဒါပမယ့်တစ်ရက်လဲမပျောက်၊ နှစ်ရက်လဲမပျောက်။
ဆံစတွေကခြောက်၊ အရမ်းနုန်းလာတာတွေ့လို့စစ်ကိုင်းကရွှေဘိုအကူး၊ ရွှေဘိုမှာဆေးခန်းဝင်ပြတော့မှ
မေမေလေးမှာကိုယ်ဝန်သုံးလလောက်ရှိမှန်းသိရတော့တာတဲ့၊ အဘဆိုရင်ဝမ်းသာပြီးထခုန်တာပဲတဲ့။
“ဟ..ငါတော့ အိုကြီးအိုမကျမှကံပေါ်လှချည်လားဟ..၊ ငါ့ကောင်ကအခုမှအလုပ်ပြန်ဖြစ်လာသဟေ့၊ တကျော့ပြန်ပဲ၊ ဟားဟား..၊
နင်တို့မေမေလေးမိပန်းဖူး၊ ၄၀နီးမှ ပူတူတူးလေးထပ်ရအုံးမဟေ့၊ ဒီခရီးကငါ့အတွက်မင်္ဂလာရှိ၊ ကံကောင်းတဲ့ခရီးပဲဟေ့”
ဆေးခန်းကအပြန်တည်းခိုတဲ့ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာစောင့်နေတဲ့ မိသားစုအဖွဲ့ကိုဝမ်းသာအားရကြေငြာတော့ကြွေးကြော်တော့တာပဲတဲ့။
အဘအရမ်းဝမ်းသာနေတာ၊ မယားလေးယောက်မှာသားသမီးတွေပြတ်နေတာကြာပြီ၊
ရပြီးသားခလေးတွေက လူပျိုအပျိုတွေဖြစ်ကုန်ကြလို့တချို့ဆိုလင်တောင်ရကုန်ပြီလေ၊
မနှစ်ကမှမယားအထွေးဆုံးလေးယူလာပြီးမကြာခင်ကမှဗိုက်ရှိ။ အခုခရီးမှာဗိုက်၅လနဲ့ပေါ့။
ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲ နဂိုရှိပြီးသား တတိယမယားမေမေလေးကနောက်တဗိုက်ရှိတော့
အဘတစ်ယောက် အလောင်းစည်သူမင်းကြီးလို ငါမအိုသေးပါဘူးလို့လက်ရုန်းတန်းတော့တာပဲ။
မေမေလေးကတော့ကြိတ်ပြီးတော့ပဲပြုံးနေသတဲ့ (နောက်မှကျုပ်ကိုပြန်ပြောပြတာ)
အမှန်တော့မေမေလေးဗိုက်ရဲ့ ဗိုက်ပိုင်ရှင်အစစ်ဘယ်သူလဲဆိုတာကျုပ်တို့ထဲက၃ယောက်ပဲသိကြတာလေ။
ဒါနဲ့တင်ပြီးမသွားသေးဘူး။ နောက်၂ရက်၃ရက်ခရီးဆုံးလို့အိမ်ပြန်ရတော့မယ့်ရက်ပိုင်းတွေမှာ
မေမေလတ်ကတပုံစံထဲအတိုင်းဆက်ဖြစ်ပြန်ရောတဲ့။ အဘလည်းအံ့ဩနေတာပေါ့၊
ဒီတခါတော့ကျုပ်တို့နယ်မြို့လေးကိုပြန်အဝင်မှာပေါ့။ မေထွေးလေးဗိုက်၅လကိုအိုဂျီနဲ့ဝင်စစ်၊
မေမေလေးဗိုက်အသစ်ကို တခါထဲဝင်အပ်နဲ့ အဘအလုပ်ရှုပ်နေတုန်း။
အမေလတ်ကလဲ၊ အော့အန်နုန်းချိလက္ခဏာတွေမရပ်တော့၊ တလက်စထဲစစ်ကြည့်တာ ၂ဗိုက်ကသုံးဗိုက်ပွားလာဆိုသကိုးဗျ။
အဘက ဒီတခါတော့..
“ဟာ..ဒါကတော့ ဒီလုံးလက်ချက်ပဲဟေ့၊ သေချာတယ်၊ ငါနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊
ဟားဟား..ငါကမိလတ်စက်ရုံပိတ်ပြီအောင်းမေ့နေတာ။ ၄ဝကျော်မှကံပေါပြီး…၊ ကြံကြံဖန်ဖန်ရလာသေးတယ်။
ငါ့သားကြီးအတွက်ဝမ်းသာသဟေ့။ ငါတော့သားသမီးတွေနဲ့မြေးပါပြိုင်တူရတော့မှာပေါ့၊ ဒီခရီးကထူးဆန်းလွန်းသကွာ..”
အဘမသိလိုက်တာကအဲဒီခရီးထွက်နေတဲ့တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ၊ နောက်ထပ်ထူးဆန်းတာတစ်ခုအိမ်မှာဖြစ်သွားသေးတယ်ဆိုတာပါပဲ။
အိမ်ရောက်လို့အမောပြေကြတော့၊ အားလုံးကဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကိုဝိုင်းပြီးပြန်ပြောကြတာပေါ့။
အဘကလည်းကျုပ်ကိုသပ်သပ်ခေါ်ပြီးလမ်းမှာဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကိုစုံစေ့စေ့ထပ်ပြောတယ်၊ ပြီးမှ..၊
“ငါ့သား..မင်းလဲခလေးအဖေဖြစ်ပြီကွ၊ အေးကွ..မှားလို့၊ အကိုရော အဖေရောတပြိုင်ထဲဖြစ်တာပဲ။
မိလတ်ကိုလဲအခု မင်းတရားဝင်ယူလို့ရပြီ။ ငါကသူခလေးမရနိုင်တော့ဘူးထင်လို့ မင်းကိုမိန်းမငယ်ငယ်ရှာပေးစားတော့မလို့။
အခုငါလဲမြေးရပြီဆိုတော့ နေပစေတော့။ မိလတ်..မိလတ်..ကံကောင်းတယ်။ ငါ့သားကယ်ထားလို့သာဒင်းဘဝခွေးမဖြစ်ခဲ့တာ။
အခုငါ့မြေးလေးမွေးပေးဦးမယ်ဆိုတော့ ရွှေချွေးမဖြစ်သွားပြီပေါ့။
ဒင်းအပြစ်တွေငါလျှော်ပေးလိုက်ပြီ။ အိမ်သားလိုတင့်တင့်တယ်တယ်နေပါစေတော့..”
ကျုပ်စိတ်ထဲမှာတော့…
(“အဘရေအဘကမြေးရတာပျော်နေတာကိုး၊ အဘမသိလို့..၊ မြေးကတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူးနော်။ နှစ်ယောက်ပြူးကြီးရတာ”)
စိတ်ထဲကပဲပြောရတာပေါ့၊ ပေါ်တင်ပြောလို့မှမဖြစ်တဲ့ဟာပဲ။
“အေး..မင်းအမေကိုလည်းတတ်နိုင်သလောက်ဂရုစိုက်လိုက်ဦး၊ ကိုယ်လေးလက်ဝန်ကြီးနဲ့..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ..အဘ”
ဂရုမစိုက်လို့ရမလားဗျာ၊ ကျုပ်ကဗိုက်ထဲကခလေးရဲ့အဖေအရင်းပဲဟာ..။
အဘနဲ့ပြောဆိုပြီးတော့ ကျုပ်လဲဝမ်းသာအားရ မယားတွေဆီပြေးရတာပေါ့။
မေမေ့အခန်းရောက်တော့ သူ့ကိုပြေးဖက်ပြီး အားရပါးရအနမ်းမိုးတွေချွေလိုက်ရင်းက။
“သွားတာအကြာကြီးပဲ၊ သတိရလိုက်တာမိန်းမရာ။ ပူတူးလေးအထဲရောက်နေပြီဆို..၊ ဘယ်မလဲပြစမ်းပါဦး”
ပြောရင်းဆိုရင်းကျုပ်ကမေမေ့ဗိုက်ကိုအတင်းဆွဲလှန်တယ်။
“အို..ဟဲ့..ဘာလုပ်တာတုန်း”
“သားသားလေးလား၊ မီးမီးလေးလားကို နှုတ်ဆက်မလို့..”
ဆိုပြီးမေမေ့ဗိုက်ကိုနမ်းတယ်။
“အို. ဟဲ့..အဟိ..ခိခိ..ယားတယ်..”
“နောက်ဆုံးတော့မိန်းမမောင့်ကို၊ ရင်သွေးလေးရှိပေးနိုင်ပြီပေါ့နော်။ ဝမ်းသာလိုက်တာမိန်းမရာ။ မေ့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ..”
ကျုပ်မေမေ့ကိုအားရပါးရဖက်နမ်းပြန်တယ်။
“ရှူး…တိုးတိုးလုပ်..၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး၊ အိမ်မှာအိမ်သားတွေစုံနေတယ်။ ဖြတ်သွားဖြတ်လာကြားသွားဦးမယ်၊ တကထဲမှပဲ..”
ကျုပ်လဲကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်၊ ပြီးမှအသံနှိမ့်ပြီး..၊
“ဒါမောင့်ခလေးသေချာတယ်နော်၊ အဘကနားရွက်လေးလာတပ်ထားသေးလား..”
“ဟယ်…ပေါက်တတ်ကရ..သွား..”
မေမေကကျုပ်ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲတယ်။
“အဲဒါ…ရှင့်လက်ချက်သေချာတယ်တော်လေးရဲ့..၊ ဒေါက်တာမမကစမ်းသလောက်၊ အခုဗိုက်သက်က ၁၁ပတ်ထဲမှာတဲ့။
အဲဒါပြန်တွက်ကြည့်ရင် အဲဒီတုန်းက ရှင့်အဘမြို့ကို ၁ဝရက်လောက်တက်နေတဲ့အချိန်လေ။
ရှင်နဲ့ မမလတ်ကျုပ်ကိုခေါ်ပြီး သူ့အခန်းထဲမှာ ပြိုင်လုပ်ကြတာလေ။ ရှင်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်က တကယ့်ကိုမနိုင်ဘူး။
သူများမှာဖတ်သောဖတ်သတ်လိုက်လို့။ လရည်တွေကလဲအောင်လိုက်တာ ပုံးနဲ့လောင်းချလားအောင်းမေ့နေရတယ်။ အဲဒီညသေချာတယ်။
မမလတ်ဗိုက်လဲအဲဒီညပဲဖြစ်မယ်..”
“အော်..ဟုတ်လား..ဟီးအတွက်အချက်တော်လှချည်လား”
မေမေကအခုတော့ တကယ့်လင်မယားတွေလိုတော်နဲ့ကျုပ်နဲ့ကိုအားရပါးရပြောနေတော့တာ။
“ရွှတ်…ဒီလင်မယားနှစ်ယောက်ဘာတွေတွတ်ထိုးနေကြတာလဲ”
တံခါးကြိတ်ဖွင့်သံကြားပြီးအမေလတ်က မေမေ့အခန်းထဲဝင်လာတယ်။
“အမလေး..မမလတ်လား လန့်လိုက်တာ..ဒီမှာလေ ကပ်ချွဲပြီးမူလကျီသွန်နီလာလုပ်နေလို့၊ မမဗိုက်နဲ့ကျမဗိုက်တစ်ညထဲပဲဆိုတာပြောပြနေတာ”
မေမေကဆက်ပြောပြနေတယ်။
“သေချာတွက်ရင်အဲဒီရက်မတိုင်ခင်ကရော ရှင့်အဘက မြို့ကပြန်လာတော့ကျုပ်နားမှမကပ်တာ၊ သူ့အထွေးလေးနားမှာချည်းပဲ၊
၂ပတ်၃ပတ်ကြာတော့မှကျုပ်ဆီကြိုကြားပေါက်ချလာတာ။ ပြီးတော့ရှင့်အဘကအခုတက်ထွက်ဖြစ်နေပြီ၊ သိလား။ အဝမှာတင်ပြီးပြီးသွားတာ။
ကျုပ်လဲအထဲမှာအထုတ်မခံတာ့ဘူး။ ဖင်လိမ်လိမ်ပြီးထွက်ပစ်တာသူမသိဘူး..၊ နားရွက်တပ်ခွင့်လဲမရလိုက်ရှာဘူး..”
မေမေ့အပြောကြောင့်အမေလတ်က တခိခိရယ်နေတယ်။
“ဒါကြောင့်မောင့်ခလေးလို့သေချာပေါက်ပြောနိုင်တာပေါ့မေ့ယောက်ျားရဲ့…”
အမယ်အမယ် သူ့ယောက်ျားပဲလား၊ တစ်ယောက်ထဲအပိုင်လုပ်နေတယ်နော်၊ မရပါဘူး။ ဒီလုံးက ပြည်သူပိုင်..
အဲလေဟုတ်ပါဘူး၊ ဒို့နှစ်ယောက်ပိုင်လင်လေးပါ။ မျှမျှတတပေါ့။ ဒီကလဲသူ့ဗိုက်လွယ်ထားရပြီရှင်ရဲ့သိရဲ့လား”
“ဟုတ်သားပဲ..သမီးငယ်လေးကိုလည်းနှုတ်ဆက်ရဦးမယ်၊ လာခဲ့..”
ကျုပ်လဲမေမေလတ်ဗိုက်ကိုဆွဲလှန်ပြီးနမ်းပြန်ရော..
“ဟဲ့. ဟဲ့.. ဘာလုပ်တာလဲ..အဟိ..ခစ်ခစ်..”
“ဘယ်သူပြောလဲ သမီးလေးလို့”
မေမေကဝင်မေးတယ်..။
“ထင်တာပြောတာ၊ စိတ်ထဲအာရုံရနေသလိုပဲ”
“ဟိုဘက်ဗိုက်ကရော..”
အမေလတ်ကမေမေ့ဘက်မေးငေါ့ရင်းမေးတယ်။
“အဲဒါက.. သားသားလေး”
“ဟိ ဟိ ဟိ..”
“ခစ် ခစ်ခ် ခစ်..”
ကျုပ်ရဲ့မေမေမိန်းမနှစ်ယောက်စလုံးသဘောကျစွာနဲ့ စီစီညံညံ ရယ်မောလိုက်ကြတယ်။
“စိတ်ကူးယဥ်ထားဟေ့၊ ပိုက်ဆံမပေးရဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပျော်ဖို့တော့ကောင်းသား”
အမေလတ်ကပြောတော့..
“ဒါဆိုကျုပ်ကကျုပ်မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံးကို တညထဲတဘရိတ်ထဲနဲ့ဗိုက်ရှိအောင်စွမ်းနိုင်ခဲ့တာပေါ့၊ ငါကွ..စူပါယောက်ျား..”
“စူပါယောက်ကျားဆိုလဲဒီညလာခဲ့ကြဦး၊ သုံးခွက်တစ်ခွက်တင်ကျိုကြရအောင်..”
မေမေလတ်ကပြောရင်းပြန်ထွက်သွားတယ်။
ဒီလိုနဲ့တစ်နှစ်မပြည့်ခင်ကာလအတွင်းမှာပဲ ကျုပ်တို့အိမ်ကြီးမှာစီစီညံညံနဲ့အိမ့်ဆွဲလဲလေးသုံးလုံးတိုးလာခဲ့တယ်။
မေထွေးလေးကမိန်းခလေး၊ မေမေလေး (ကျုပ်မေမေ) ကယောက်ျားလေး၊ မေမေလတ်က မိန်းခလေးအသီးသီးမွေးကြတယ်။
(အရင်ကကျုပ်ရမ်းသမ်းပြီးမှန်းခဲ့တာတွေကမှန်နေတာပေါ့) ကျုပ်မှာလဲသားတစ်ယောက်၊ သမီးတစ်ယောက်အဖေဖြစ်လာခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့်ကျုပ်အမေအရင်းနဲ့ရတဲ့ကျုပ်သားကိုတော့လူရှေ့ဖွင့်ချပြလို့မရဘူးလေ။ တရားဝင်စာရင်းသွင်းတော့ အဘရဲ့ခလေးပဲပြရတော့တာပေါ့။
မေမေလတ်ကလဲကျေနပ်နေတယ်။ နောက်ဆုံးတော့သူကိုယ်တိုင်တောင်ရတော့မယ်မထင်ထားခဲ့တဲ့
နောက်ဆုံးပေါ်တဲ့သွေးနဲ့ကျုပ်အတွက်ရင်သွေးလက်ဆောင်သမီးလေးကိုမွေးပေးနိုင်ခဲ့တာကိုလေ။
ညားပြီးတာတေင်အမြဲတမ်းအမေနဲ့သားပဲဆက်ခေါ်လာတဲ့ကျုပ်နဲ့အမေလတ်တို့လင်မယားလဲ
သမီးလေးကိုငဲ့ပြီးအခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလိုက်ကြတော့တယ်။ ကျုပ်ကိုမောင်၊ သူ့ကိုယ်သူတော့လတ်တဲ့။
အိပ်ယာထဲမှာဖီလင်တက်လာရင်တော့ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမလို့ခေါ်ဖြစ်သွားရော။
မေမေကြီးနဲ့ကျုပ် ဖြစ်ပြီးသွားတဲ့အကြောင်းကိုလဲကျုပ်မေမေမယားနှစ်ယောက်ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲဖွင့်ပြောထားလိုက်တယ်။
သိတဲ့အတိုင်းပဲ သူတို့အဖို့ကတော့ပြဿနာမရှိပါဘူး။ ပုလင်းတူဗူးဆို့တွေလေ၊
အဖော်တစ်ယောက်ထပ်တိုးပြီဆိုပြီးဝမ်းတောင်သာနေသေးတယ်။
အဘလဲ အသက်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ၊ ဒေါသ၊ မာန၊ အာဃာတတွေလျှော့ပြီး၊ မိသားစုအပေါ်ပိုချစ်လို့၊
သူ့ရဲ့သံမဏိစည်းမျဉ်းကလည်းလျော့လျဲလာပါတော့တယ်။
ကျုပ်အဖို့တော့ နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာကြာမပြောင်းလဲတာတစ်ခုကတော့ကျန်နေတယ်၊ အဲဒါကတော့ကြီးမားလှတဲ့ကျုပ်ရဲ့တာဝန်ဝတ္တရားကြီးပဲ။
ငုဝါတစ်ယောက်ကလွဲလို့ကျုပ်နဲ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့အမေ၊ နှမတွေကို၊ အဘကွယ်ရာမှာကျုပ်ကဆက်လက်တာဝန်ယူနေရဆဲပဲ။
ကျုပ်အမေရင်း မေမေလေး (ကျုပ်သားလေးရဲ့အမေ)
ကျုပ်မိန်းမ မေမေလတ် (ကျုပ်သမီးလေးရဲ့အမေ)
ကျုပ်ရဲ့မေကြီး မေမေကြီး
ကျုပ်အမ မမနှင်း (မေမေကြီးရဲ့သမီး)
သရီးဆမ်းကနှစ်တွဲ ကြုံရင်ကြုံသလို
ကျုပ်-မေမေလတ်-မေမေ
ကျုပ်-မေမေလတ်-မမနှင်း
မေမေလတ်ကလွဲလို့ကျန်တဲ့သုံးယောက်က ကာလံဒေသံအခြေအနေကြည့်ဆွဲရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ဘယ်အချိန်မှာဘယ်လိုလှုပ်ရှားရမှာကို
သိနေကြတဲ့ကျုပ်တို့အားလုံးအတွက်ကတော့ အထာကျနေကြပါပြီ။ တိုင်မင်အောက်သွားတယ်မရှိပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ပဲကျုပ်ချစ်တဲ့တောတွင်းအိမ်လေးကမိသားတစု ထဲကကျုပ်တို့ရဲ့လျှို့ဝှက်အဖွဲ့လေးကပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ဆက်လက်ဖြတ်သန်းနေပါတယ်။
ဟာ.. ခင်ဗျားတို့ကလဲ..၊ ကြံကြံဖန်ဖန်တော့မမေးနဲ့ဗျာ..၊ တော်လောက်ပါပြီ..။
ကျန်တဲ့ မေမေငယ်တို့ မေထွေးလေးတို့ကတော့ အဘရိက္ခာပဲထားလိုက်ပါ။ သူ့မှာလဲဒါလေးတွေနဲ့ပဲသွေးသစ်လောင်းနေရရှာတာ။
ပြီးတော့ ကျုပ်ကအဲဒီငယ်ငယ်လေးတွေကို သိပ်ဖီလင်မလာတော့ဘူး။ ကျုပ်မှာကဝါရင့်စီနီယာကျွမ်းကျင်အဆင့်ဘော်ဒီဂတ်အဖွဲ့ကရှိနေပြီလေ။
ကျုပ်မှာကျုပ်အဖွဲ့နဲ့တင် မနိုင်ချင်ဘူးရယ်။
ဒါပေမယ့်ဒီထဲမှာကျုပ်အချစ်ဆုံးတစ်ယောက်တော့ရှိတယ်…၊
ဘယ်သူလဲသိလား။
ကျုပ်ရဲ့မေမေ၊ မေမေလေးပါပဲ။
ဘာလို့လဲဆိုရင်တော့၊ သွေးသားအရင်းစစ်စစ်မို့လို့ပါပဲလို့ဖြေပါရစေတော့ဗျာ။
အရင်းအချာဆုံးထက်ကောင်းတဲ့စိတ်ခံစားချက်ကဘယ်မှာမှမရှိနိုင်တော့ပါဘူး လို့စ်..။
ဒီမှာပဲတောတွင်းအိမ်လေးကဇာတ်လမ်းလေးပျော်ရွှင်စွာနဲ့ပြီးဆုံးပါပြီ။
စာဖတ်ပေးသူများအားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ခင်မင်စွာဖြင့်
(လမင်းကြီး)
