တစ်ဖြစ်လဲ (အပိုင်း ၁)

အပိုင်း(၁)

ကျနော့်ဘဝရဲ့မဆန်းလှပေမယ့်၊ နဲနဲတော့လိမ်ကောက်ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ ဘဝစတိုင်လေး၊ ဇာတ်လမ်းလေးကို ဘဒိုတို့ကိုပြောပြချင်တယ်။
ဘဒိုတို့စိတ်ဝင်စားကြလိမ့်မယ်လို့လည်းမျှော်လင့်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ အခုဒီဇာတ်လမ်းခေါင်းစဉ်တပ်ထားသလိုပဲ၏
ကျနော့်ဘဝက တစ်ဖြစ်လဲ..၊ တစ်ဖြစ်လဲ..၊ တစ်ဖြစ်လဲ..၊ တွေများလွန်းလို့ပါဘဲ။

ပထမဆုံးတစ်ဖြစ်လဲ။ (လင်ဖြစ်သွားတဲ့တူ)

ကျနော့်နာမည်ကတော့ ခင်အောင်လေးပါ။ ကျနော့်ရဲ့ဇာတိချက်ကြွေမွေးရပ်မြေကတော့ရဲ့ မြန်မာပြည်အနောက်မြောက်ပိုင်းက
မြို့နယ်ကြီးတစ်မြို့ကပေါ့။ လွယ်လွယ်ပြောရရင်တော့အညာဒေသ အဝန်းအဝိုင်းထဲမှာပါတယ်ခေါ်ရမှာပေါ့။

ကျနော်အခုလက်ရှိအတူလာနေနေရတာကတော့ ကျနော့်အမေရဲ့အစ်မအရင်းဖြစ်တဲ့ဂျီးဒေါ်ကြီး၊ ကျနော့်ကြီးကြီးနဲ့ပေါ့။
ဘာလို့ကြီးကြီးနဲ့လာနေဖြစ်သလဲဆိုတော့…၊
ပြောရရင် ကျနော်တို့မိသားစုကတော်တော်ကိုဆင်းရဲတာ။ ပြီးတော့အဖေကနာတာရှည်ရောဂါသည်။
ကြွက်သားအကြောအားမရှိပဲ ချိတဲ့ရောဂါပေါ့ဗျာ။ နှစ်ပေါင်းများစွာခံစားလာခဲ့ရတာ။

အဖေနေမကောင်းကထဲကအမေ့မှာကျားကုတ်ကျားခဲတစ်ယောက်ထဲရုန်းကန်ပြီး
ကျနော်နဲ့ညီမလေးကိုရှာဖွေကျွေးမွေးထိမ်းသိမ်းခဲ့ရတာ။ကျနော့်အဒေါ်ရဲ့နာမည်ကကြီးကြီး​ဒေါ်မေနုပါ၊
သူကနဖူးစာရွာလည်ဆိုသလို တစ်နယ်သားနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီး၊ အညာနဲ့လုံးဝဝေးတဲ့နေရာမှာလာနေခဲ့တယ်။ သူ့ယောက်ျားကဦးရီးလှဆွေတဲ့..။

ကြီးကြီးမေနုကလည်းသူ့ယောက်ျားနဲ့ညားပြီးတော့ပြောင်းလုပ်တဲ့အလုပ်ကလည်းအညာသူမနဲ့ လားလားမှမစပ်တဲ့အလုပ်။
ငါးစိမ်းဒိုင်၊ ငါးရောင်းတဲ့အလုပ်လေ။ ဒါပေမယ့်သူ့ယောက်ျားဘက်ကလက်ငုတ်လက်ရင်းအလုပ်ဆိုတော့
သူလည်းအလိုလို ငါးစိမ်းသည်ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ ဒီလိုပဲပေါ့ ဘဝအပြောင်းအလဲဆိုတာ..။

ဪ..နေရာကလား။ ငါးစိမ်းဒိုင်တွေရှိတယ်ဆိုတော့ရန်ကုန်သီရိမင်္ဂလာဈေးနဲ့မြန်မာတစ်ပြည်လုံးကို
ငါးတွေအများဆုံးတင်ပို့နေနိုင်တဲ့ တိုင်းဧရာကမြို့ကြီးတစ်မြို့ပေါ့ဗျာ။
ဦးရီးလှဆွေနဲ့ ကြီးကြီးမေနုတို့ ဘဝကိုအတူပေါင်းသင်းဖြတ်သန်းရင်း ငါးလုပ်ငန်းနဲ့ပဲအခြေတည်လာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့်တစ်နေ့မှာတော့နေရင်းထိုင်ရင်း၊ ဦးရီးလှဆွေတစ်ယောက်မယားငယ်ယူပြီး
မယားငယ်နောက်ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားတာမြို့ကပါပျောက်ချင်းမလှပျောက်သွားတယ်။
ကြီးကြီးနုကိုခပ်တည်တည်နဲ့ပဲပစ်ထားခဲ့တော့တာပေါ့။ ကြီးကြီးနုလဲအလကားနေရင်းနဲ့တစ်ခုလပ်ဘွဲ့ရသွားတော့တာပဲ။

ကျနော်၆တန်းအောင်တဲ့အချိန်မှာ ကျနော့်အဖေနဲ့အမေကကျနော့်ကိုကျောင်းဆက်ထားဖို့မတတ်နိုင်တော့ဘူး။
သူတို့မှာပိုက်ဆံမရှိကြတော့ဘူးလေ။ ဒါကြောင့်ကျနော့်မိဘတွေကကြီးကြီးဆီခွင့်တောင်းပြီး
ကျနော့်ကိုကြီးကြီးမေနုနဲ့လာနေခိုင်းပြီးကျောင်းဆက်တက်ခိုင်းတယ်။

ကြီးကြီးကလဲသားသမီးမထွန်းကား၊ သူ့မှာဒီတူလေးပဲရှိတာဆိုတော့ ကျောင်းစရိတ်ခံပေးပြီးသူ့ဆီလာနေခိုင်းတာပေါ့။
သူ့မှာအဖော်အလှော်လဲမရှိတော့ဘူးလေ။ ဦးရီးလှဆွေသူ့ကိုပစ်ထားခဲ့ပြီးတဲ့နောက်ကြီးကြီးကလည်း
နောက်အိမ်ထောင်ထူဖို့ကိုမစဥ်းစားတော့ဘူး။ တစ်ယောက်ထဲပဲ၊ ငါးဒိုင်၊ ငါးဖြန့်တဲ့လုပ်ငန်းကိုဆက်လုပ်နေခဲ့တယ်။

သူကဒီငါးလုပ်ငန်းကိုပဲဖိဖိစီးစီး ဇောက်ချလုပ်လာခဲ့တာစုမိဆောင်းမိနဲ့ တော်တော်လေးအခြေခိုင်လာတာပေါ့။
သူဌေးမလို့ခေါ်ရလောက်တယ်။ ဒါကြောင့်လည်းကျနော့်ကိုခေါ်မွေးနိုင်တာ။ ပြီးတော့ဦးရီးထားပစ်ခဲ့တဲ့ပစ္စည်းတွေကလည်းမနည်းမနောပဲ။

ဒါတွေကိုမက်မောပြီးသူ့ကိုလာဖန်တဲ့မုဆိုးဖို၊ တစ်ခုလပ်၊ လူပျိုကြီးအရေအတွက် ကလည်းမနည်းလှဘူး။
ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူးအားလုံးလန်ပြေးကြတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ကြီးကြီးမေနုကအပေါက်အရမ်းဆိုး၊ပါးစပ်ကြမ်းတယ်။
ငါးစိမ်း သည်လို့မပြောရဘူး။ ပြီးတော့ကပ်စေးကလည်းနည်းလိုက်သေး။
ဒါကြောင့် ကြီးကြီးနားကိုအောင်မြင်အောင်ဘယ်သူမှမကပ်နိုင်ဘူး၊ လန်ပြေးကုန်ကြတာချည်းပဲ။

နောက်ဆုံးဒေသခံမြို့သားတွေကြားမှာ ဒေါ်မေနုကနာမည်သာနုတာ၊ လူက ဦးကပ်စီးနဲ့ ဦးစိတ်တို စပ်ကျထားတဲ့အတိုင်းပဲ
လို့ အရယ်အပြက်၊ ပြောစမှတ်ကြီးကို ဖြစ်လို့။

ဒါပေမယ့်ကြီးကြီးက၊ နာမည်ကနုနုထွေးထွေးလေး ဖြစ်သလို၊ ရုပ်ရည်အခံကအတော်လှတာကလား။
သူမအသက်ကလည်း ၄၀ သာသာလေးရှိသေးတာ။ နာမည်ကလည်းမေနုဆိုတော့ ပညတ်သွားရာ ဓာတ်သက်ပါဆိုသလို၊
ရုပ်ရှင်မင်းသမီးမေသန်းနုကြီးလိုပဲ၊အရပ်ရှည်ရှည် လုံးကြီးပေါက်လှ၊ ဂျောကောင်းကောင်းနဲ့။
ခေတ်စကားနဲ့ပြောရရင်တော့ အကိတ်ကြီးပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်ကတောင့်တောင့်၊ ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ အလတ်ကြီးရှိသေးတယ်ဆိုပါတော့။

ကြီးကြီးမေနုရဲ့အိမ်ကတော်တော်ကြီးပြီးအခန်းတွေအများကြီးရှိပေမယ့်၊ ကြီးကြီးက ကျနော့်ကိုသူနဲ့တခန်းထဲမှာပဲထားပြီးအိပ်စေခဲ့တယ်။
ကြီးနုကသူတစ်ယောက်ထဲအဖော်မရှိဘူး၊ စိတ်ထဲမှာအထီးကျန်ဆန်နေတယ်တဲ့၊ ကြီးနုအဖော်ရအောင်သားလာအိပ်ပေးတဲ့လေ။
အဲမေ့သွားလို့..၊ ကျနော်တို့မိသားစုက ကျနော့်ကိုအိမ်မှာ အောင်လေးလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ ကြီးနုကလည်းဒီလိုခေါ်တာပဲ။

အဲဒီအချိန်မှာကျနော့်အသက်က ၁၂ နှစ်ပဲရှိသေးဆယ်။ ယောက်ျား၊ မိန်းမတွေရဲ့ လိင်ကိစ္စအကြောင်းတွေကို
ဘာမှဟုတ်ဟုတ်ငြားငြား မသိခဲ့သေးဘူး၊ ဒါကြောင့်ဘာမှအများကြီးထွေလီကာလီမတွေးဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ဒါပေမယ့်ပေါ့ ကြာနေလေလာတော့၊
အရင့်အရင်ကတစ်ခါမှမမြင်ခဲ့၊ မကြုံဖူးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကိုမကြာခဏဆိုသလိုတွေ့လာမြင်လာရတယ်။

ကြီးနုက ခုနကပြောခဲ့သလို၊ နာမည်နဲ့ ရုပ်နဲ့မလိုက်အောင်ပါးစပ်ကြမ်း၊ စရိုက်ကြမ်းပြီးယောက်ျားတွေနဲ့
သိပ်အစေးမကပ်သလိုရှိပေမယ့်၊ လိင်စိတ်ပြင်းပြတဲ့အထန်မကြီးဆိုတာနောက်မှကိုယ်တွေ့သိလာခဲ့ရတာ။

ကြီးနုဆီမှာဘက်ထရီထည့်ပြီးသုံးရတဲ့လီးတုအကြီးကြီးတစ်ခုရှိပြီးအဲဒါကြီးကခလုပ်ကိုဖွင့်လိုက်တာနဲ့တုန်တုန်ခါပြီးနေတာ၊
အဲဒါကြီးကိုသူ့အဝတ်ဘီဒိုထဲမှာ တိတ်တိတ်ကြိတ်ဝှက်ထားတာလေ။ နောက်တော့ကျနော်အကုန်သိတာပဲ။
ဒီလိုသိပ်မဖွံ့ဖြိုးခေတ်မမီသေးတဲ့တောမြို့လေးမှာကြီးကြီး ဘယ်ကအဆက်အသွယ်နဲ့ရှာပြီးရထားသလဲတော့မသိဘူး။
ညဘက်ညဥ့်နက်လာပြီဆိုရင်၊ ကျနော်အိပ်ပျော်သွားပြီးခဏလောက်အကြာမှာ၊ လီးတုကြီးကို ဝှက်ထားရာကထုတ်လာ၊
သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲဖြဲထည့်ပြီး တဂီဂီ တဒီဒီနဲ့ ဆွဲတော့တာပဲ။ ပြီးအကျယ်ကြီးတအီးအီးနဲ့ညည်းနေသေးတာ။
ကြည့်ရတာကျနော်ကြားသွားမှာကိုမကြောက်၊ ဒါမှမဟုတ် ကျနော်သိအောင်ကိုပဲတမင်လုပ်ပြနေသလားမသိတော့ဘူး။

တခါလေလုပ်ရင်း ကျနော်ပေါင်ပေါ်မှာခြေတစ်ချောင်းတောင်ဖြတ်တင်ထားလိုက်သေးတာ။
ကျနော့်ကိုလုံးဝဂရုမစိုက်၊ ရှိတယ်လို့ကိုမထင်တာလားလည်းမသိ။ အေးလေ၊ ကျနော်ကငချွတ်ကလေးကိုး။

အစပိုင်းတုန်းကတော့ ကျနော့်မှာနေမထိထိုင်မသာနဲ့ ဒီအဖွားကြီးဘာလုပ်နေတာလဲ။ တော်တော်လည်းစိတ်ကုန်ဖို့ကောင်းတယ်ပေါ့။
ကြာလာတော့လဲ အဲဒါဘာလုပ်တာလဲဆိုတာသိလာခဲ့ပြီး ဒါကိုပဲမသိချင်ယောင်ဆောင် ဖီလင်ခံချောင်းရင်းသဘောကျလာမိတယ်။
ကြီးနုလုပ်တာနဲ့ပဲ၊ အိပ်ရင်းလီးတောင်တတ်လာပြီ။

ကြီးကြီးက ညပိုင်းအိပ်ပျော်သွားတော့လည်း၊ ထမီမနိုင်ပုဝါမနိုင်လျော့ရိလျောရဲနဲ့၊ ညတိုင်ကျနော်အပေါ့အပါးသွားဖို့ထပြီ
ပြန်ဝင်လာတိုင်း၊ ထမီကြီးလန်၊ ဖင်ကြီးပေါ်လို့ ဟိုဟာကြီးကလဲခဏခဏမြင်နေရတယ်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျနော် ၁၃- ၁၄နှစ်မှာ ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေသင်ပေးလို့ ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။
ဂွင်းကောင်းကောင်းထုတတ်လာတော့ မှန်းမိတာက အနီးစပ်ဆုံးနဲ့ အမြဲမမြင်ချင်မနေရဖြစ်တဲ့ကြီးနုကိုပဲပေါ့။
ကြီးနုကို လိုးနေရတယ်လို့စိတ်ကူးပြီမှန်လိုက်တိုင်း အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အရည်တွေကလည်းတရွှင်ရွှင်နဲ့ပေါ့။

နောက်ပိုင်းတော့ကျနော်ကြီးနုရေချိုးတဲ့အခါ၊ ဖီးလိမ်းအဝတ်အစားလဲတဲ့အခါတွေမှာ ချောင်းကြည့်တတ်လာတယ်။
ကြီးနုကလည်းဘယ်တော့မှအထူးတလည် သတိထားပြီးနေတတ်သူမဟုတ်တော့ ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကကျနော့်ရဲ့အဓိက
ချောင်းကြည့်ပစ်မှတ်ကြီးပေါ့။ ကြီးနုရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ ကျနော့်မျက်စိထဲစွဲနေစေတဲ့အချစ်တော်ကြီးဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာခဲ့ရတယ်။

တချို့ညတွေမှာ ကြီးကြီးဘေးမှာပဲအိပ်ရင်းသူမသိအောင်ကြိတ်ပြီးဂွေလှိမ့်ရတာကလည်းရင်ခုန်စရာ။
သူသိမလားတော့မပြောတတ်ဘူး။ အကြိမ်တော်တော်များများ ကျနော့်ဘက်မျက်နှာမူပြီး တစောင်းလှဲအိပ်တတ်တာလေ။

ကြီးကြီးနုကငါးဖမ်းဆိပ်၊ ဆိပ်ခံတံတားကနေငါးတွေကိုထိုင်ကောက်ဝယ်ယူပြီး၊ ရန်ကုန်နဲ့တခြားနယ်တွေကို
ငါးပြန်ဖြန့်ရောင်းဝယ်သူတွေကိုလက်ကားပြန်ရောင်းတာပေါ့။ ကျနော်ကငါးဆိပ်တံတားကနေငါးတွေကို
ကြီးကြီးဆိုင်အရောက် ကူဆွဲပေးဖို့နဲ့၊ သူ့ဆိုင်မှာကူညီလုပ်ကိုင်ပေးဖို့ရသလောက်တာဝန်တစ်ခုယူရတာပေါ့။
အလုပ်ပြီးတော့ကျောင်းလဲတက်ရသေးတယ်။

တစ်နေ့မှာတော့ ကျနော့်ဘဝမှာရင်ခုန်ဖွယ်လှုပ်ရှားဖွယ်အတွေအကြုံကိုကျနော် ၉တန်းနှစ်အရောက်မှာကြုံရတော့တာပါဘဲ။
ကျနော်ကျောင်းနေနောက်ကျတဲ့အပြင်၊ ကြီးကြီးနုဆီပို့ပြီးစာမသင်ခိုင်းခင်ကထဲက ၂နှစ် ၃နှစ်​လောက်အချိန်ပုပ်ခဲ့တာ ၉တန်းဆိုပေမယ့်
ကျနော့်အသက်က၁၆နှစ်​ကျော်လူပျိုဖားဖားကြီးဖြစ်လာခဲ့ပြီလေ။

တစ်ရက်မှာကျနော်ငါးဆိပ်တံတားကိုသွားပြီး ဆိုင်အတွက်ငါးသွားတိုက်ပေးနေတုန်း၊ ငါးဖမ်းတန်ကေးကလှေသားတစ်စုက
ကျနော့်ကြီးကြီးနုအကြောင်းပြောနေသံကိုအမှတ်မထင်ကြားရတယ်။

“မင်းတို့သိလား..ဦးရီးလှဆွေက ဒေါ်မေနုကိုပစ်သွားတာဘာကြောင့်လည်း၊
စောက်ဖုတ်ကြီးကအရမ်းကြီးပြီး လိုးလို့မကောင်းတော့လို့ကွ၊ ကျယ်နေပြီ ငါ့လူ..”

ကျနော်အနားမလှမ်းမကမ်းမှာရှိနေပေမယ့် ကျနော့ကိုဒေါ်မေနုရဲ့တူမှန်း အဲဒီလူတွေမသိကြဘူး။
ဒါကြောင့်ကျနော်က သူတို့ဘာဆက်ပြောနေလဲဆိုတာကို မသိမသာခိုးနားထောင်နေလိုက်တယ်။
အဲဒီမှာနောက်လှေသားတစ်ယောက်က

“ဒေါ်မေနုအဲဒါကြီး၊ ကြီးတာ..မင်းဘယ်လိုလုပ်သိလဲ ”

နောက်တစ်ယောက်က…

“လူကောင်ထွားတော့စောက်ဖုတ်ကလဲလိုက်ထွားတာပေါ့ကွ၊ ဆန်းသလား..”

ကျနော်လည်းသူဟုတ်သားပဲဟုစိတ်ထဲကနေ ကြိတ်သဘောတူနေမိတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့ကျနော်ကနေ့တိုင်းမြင်နေရတာလေ..။

ဆက်နားထောင်တော့သူတို့ရဲ့မကောင်းတဲ့အကြံအစည်ကိုပါသိလိုက်ရတော့တယ်၊ သူတို့ပြောနေကြတာက..။

“ဒီတစ်ခေါက်လှေထွက်တာတော်တော်ကြာသွားပြီး၊ ငါးရတော့နည်းနည်းလေးပဲရတယ်၊ သူကြီးကလည်းလုပ်ခနည်းနည်းပဲပေးတယ်။
ပင်လယ်ထဲလနဲ့ချီကြာခဲ့တာ၊ ငါစောက်ဖုတ်အရမ်းဆာနေပြီ၊ ဖာသွားချဖို့ကလဲပိုက်ဆံအလုံအလောက်မရှိဘူး”

နောက်တစ်ယောက်ကဝင်ပြီး..

“ဒါဆိုလည်း မင်းပြောတဲ့ဒေါ်မေနုကြီးကိုသွားဝိုင်းမဒိန်းကျင့်ရအောင်လကွာ..စောက်ဖုတ်တကယ်ကြီးမကြီးသိရတာပေါ့..”

အဲဒီနောက်သူတို့တတွေကအစီအစဥ်ကိုအဲဒီညမှာပဲ အကောင်အထည်ဖော်ကြဖို့ချိန်းနေကြလေရဲ့။
ကျနော်သူတို့တိုင်ပင်စကား ကြားတော့ကြီးကြီးနုအတွက်စိတ်ပူလို့ ချက်ချင်းအိမ်ပြန်လာပြီး
အဲဒီအကြောင်းသူ့ကိုပြူးတူးပြဲတဲပြောပြလိုက်တော့တယ်။
အဲ့လိုပြောတာကိုလည်းကြားရောသူ့ထုံးစံအတိုင်းကက်ကက်လန်အော်ပြောတော့တာပဲ။

“ငါမကြောက်ဘူးဝေ့..၊ သတ္တိရှိရင်လာစမ်းကြည့်ကြ..။ စပနဲ့ပွတ်ထည့်လိုက်လို့ လန်ထွက်သွားမယ်။
နင်တို့..ငါ့ကိုလိုးဖို့တောင်အားရှိပါ့မလား။ တိရစ္ဆာန်တွေ…။
ကြည့်ထား…တစ်ချီထဲလိုးပြီးဟိုက်နေရင်တော့ လှေဆိပ်တစ်ခုလုံးကြားအောင်အော်ဆဲပြမယ်..သောက်ရှက်ကွဲပြီသာမှတ်”

ကြီးကြီးကဒေါသတကြီး စိတ်လိုက်မာန်ကာအော်ဆဲပြီးမြည်တွန်တောက်တီးနေတော့၊ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ဘူး၊
ဒါကြောင့်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲလွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။

အဲဒီ့ညမှာသူတို့အကြံတွေပျက်ပြီးစိတ်ပြောင်းသွားပါစေဆုတောင်းပေမယ့်၊ ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့ဘူး။
နေ့လည်ကသိထားတဲ့အတိုင်းပဲ၊ တကယ်ဖြစ်လာတယ်။ သူတို့တွေတကယ်လာကြပြီ။
နေ့လည်ကပါးစပ်ပေါက်ပေါက်ဖောက်ကြတဲ့အဖွဲ့သားကများပေမယ့် တကယ်လာကြတော့လူနှစ်ယောက်ထဲပဲ။

အဲဒီလူတွေက ဦးထုပ်ဆောင်း၊ မျက်နှာစွပ်တွေစွပ်လာပေမယ့်၊ အဲ့ကောင်တွေက တံတားမှာစကားပြောနေတဲ့
ငတိတွေဆိုတာသေချာတယ်။ပြောနေတဲ့သူတို့ရဲ့အသံတွေကိုကျနော်သေချာကျက်မိတယ်လေ။

အဲဒီခွေးမသားနှစ်ကောင်က၊ ပြူတင်းပေါက်ကလွယ်လွယ်ပဲကျော်ဝင်လာကြတယ်။
ကြီးကြီးနုက လှောင်တာအိုက်တာကိုမကြိုက်ဘူး။ လေအေးအေးဝင်ပြီးသက်တောင့်သက်သာအိပ်ရအောင် ပြူတင်းပေါက်တံခါး
ဖွင့်ပြီးအိပ်လေ့ရှိတာ။ မိုးရွာတဲ့အခါကျသာ ထပိတ်တာလေ၊ တောအိမ်ဆိုတော့လည်းသံပန်းတွေသံတိုင်တွေကာထားတာဘယ်ရှိမလဲ။

သူတို့တွေကျော်ခွဝင်လာပြီးတော့ ကြီးကြီးနုအိပ်နေတဲ့နေရာကိုတည့်တည့်ဝင်သွားတယ်။
ကျနော်ကစောင့်ကြည့်နေတဲ့လူဆိုတော့မြင်တာပေါ့။ ဒါနဲ့ကြီးနုကိုကူဖို့ အဲ့ကောင်တွေဆီပြေးဝင်သွားတာပေါ့။

ဒါပေမယ့်ဒီကောင်တွေကသိပ်မြန်တယ်။ ဝင်လာကထဲကအားလုံးကိုသတိထားပြီးသားလေ၊
ကျနော်မျက်လုံးထဲရုတ်တရက်မီးပွင့်သွားပြီးမှောက်ရက်လဲသွားတယ်၊ အမလေး..နာလိုက်တာ၊ အော်တောင်မအော်လိုက်နိုင်ဘူး။
အမှန်တော့ကျနော့်မျက်နှာကိုလက်ကြမ်းကြီးနဲ့ဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့အပြင် ဗိုက်ကိုပါခပ်ပြင်းပြင်းတဆက်ထဲအထိုးခံလိုက်ရတာ၊
အင့်..ခနဲဖြစ်ပြီး အသက်ရှူရပ်သွားမတတ်ခံလိုက်ရတယ်။ ဒီဘဲတွေက တန်ကေးမှာပိုက်ဆွဲနေကြတဲ့
အလုပ်ကြမ်းသမား၊ လှေသမားတွေလေ။ ကျနော့်လိုခလေးသာသာလူဗလံလေးလောက်ကတော့အပျော့ပေါ့။

ဘယ်သူမှမရှိတုန်းက မိုးလားကဲလားနဲ့ကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုနေတဲ့ကြီးကြီးနုလည်း၊ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ဝင်လဲလာရော၊
ကြောက်လိုက်တာဆတ်ဆတ်ကိုတုန်နေတာပဲ။ အသကုန်အော်ပြီးတောင်းပန်နေတော့တာ။

“အကိုတို့ရယ် ကျမတို့ကိုဘာမှမလုပ်ကြပါနဲ့၊ ဘာပစ္စည်းလိုချင်လဲ,,,၊ ကျမအကုန်ပေးပါ့မယ်..”

ဝင်လာတဲ့ငတိနှစ်ကောင်ကလည်းဘယ်လောက်ငတ်ပြတ်နေလဲမသိပါဘူး။ သူတိုလိုချင်တာကိုပဲစောက်ရှက်မရှိဖွင့်တောင်းတော့တယ်။

“ပစ္စည်းတွေ၊ ရွှေတွေ၊ ငွေတွေ၊ လာမပြောနဲ့၊ ငါတို့မလိုချင်ဘူး။ လိုချင်တာကနင့်စောက်ဖုတ်ကြီးပဲ။
တို့တွေနင့်ကိုလိုးရရင်တော်ပြီ။ နင်ကြည်ကြည်သာသာပေးရင်၊ ဘာမှမနာစေရဘူး..”

ပြောသံလည်းဆုံးရောသူတို့တတွေ ကြီးကြီးနုကိုဝင်လုံးလိုက်ကြတယ်။
တစ်ယောက်ကကြီးကြီးအင်္ကျီကိုပြဲလုမတတ်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး နောက်တစ်ယောက်က ထမီကိုဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်လေ။
နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကိုမနိုင့်တနိုင်မတင်ပေးထားရတဲ့ဘော်လီကြီးကိုလည်းတဗြုတ်ဗြုတ်မြည်အောင်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၂) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၂)

အဲဒီအချိန်မှာပဲကြီးနုကသတိဝင်လာပြီးထထိုင်ဖို့ကြိုးစားတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်းကြီးနုကိုအထိုင်မခံဘူး။ အတင်းလုံးပြီးဖိလှဲနေကြတယ်။
ကြီးနုက အပေါ်ပိုင်းမှာလည်းအင်္ကျီမရှိရင်ကြီးပွင့်နေပြီး၊ အောက်ပိုင်းမှာလည်းထမီကပေါင်လည်အောက်ရောက်ပြီးဖင်ကြီးကတုံးလုံးနဲ့။
ကြီးကြီးလည်းသူ့အခြေအနေမဟန်မှန်းသိတော့ အတင်းကန်ကျောက်ပြီးရုန်းတော့တာပဲ။

ကြောက်ကန်ကန်နေတော့ အစပိုင်းမှာနှစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တောင်ကြီးကြီးကိုမနိုင်ချင်ဘူးရယ်။
ကန်ကန်ထုတ်တာလိမ့်လိမ့်ထွက်သွားကြတယ်။ နောက်ဆုံးဟိုနှစ်ယောက်ကစိတ်မရှည်တော့ဘူး။
ကြီးကြီးကရုန်းထပြီးပြေးမယ်ကြံတော့ တစ်ယောက်ကမတ်တပ်ထရပ်ပြီးကြီးကြီးမျက်နှာကို အားရပါးရဖြတ်ရိုက်ချလိုက်တယ်။
ဖြောင်းခနဲဆိုအသံအကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရပြီးကြီးကြီးလည်းလည်ထွက်သွားတယ်။

“အား..ကျွတ်ကျွတ်..အမလေးကယ်ကြပါ..အု..အု..ဖွိ..ဝူး..ဝူး..အိ..”

ကြီးနုအသံမဆုံးလိုက်ဘူး၊ နောက်တစ်ယောက််ကပါးစပ်အတင်းဝင်ပိတ်တော့ အသံဗလုံးဗထွေးနဲ့ရပ်သွားတော့တယ်။

“စောက်ကောင်မကြီးမအော်နဲ့၊ ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း။ နင့်လင်တွေကိုအော်ခေါ်နေတာလား။ ငါတို့ပြောထားပြီးသား။
ကြည်ကြည်သာသာနေရင်ဘာမှမနာစေရဘူးလို့။ ကောင်းတောင်ကောင်းအုန်းမယ်။ အေး..နောက်ထပ်သတ္တိရှိရင်ထပ်အော်ကြည့်။
တစ်ခါထဲလည်ပင်းညှစ်သတ်ပစ်မယ်။ ဝဋ်မခံချင်စမ်းပါနဲ့..”

ဟိုငတိတွေကတကယ်လုပ်တော့မယ့်ပုံစံနဲ့ဟိန်းဟောက်လိုက်မှကြီးကြီးလည်းငြိမ်ကျသွားတော့တာ။ ထပ်ပြီးရုန်းလားကန်လားမလုပ်ရဲတော့ဘူး။
ကြီးကြီးနုကငြိမ်သွားပေမယ့် ဟိုနှစ်ယောက်ကအရှိန်နဲ့ဒေါသကြီးနေကြတယ်။အကုန်မကျွတ်သေးတဲ့အင်္ကျီကိုရော
တန်းလန်းကြီးရှိနေသေးတဲ့ဘော်လီကိုရောကောင်းကောင်းမွန်မွန်မချွတ်ပဲဆွဲဖြဲပြီးလွှင့်ပစ်လိုက်ကြတယ်။

“အမလေးတော်..ရှင်တို့ရယ်။ ဖြေးဖြေးလုပ်ကြပါ..”

“ဖြေးဖြေးလုပ်ရအောင် ငါ့မိန်းမနဲ့ငါ ကြည်နူးနေတာမဟုတ်ဘူး.. နင့်ကိုမဒိန်းကျင့်နေတာဟဲ့၊ ဖာသည်မရဲ့..၊
ကဲ..ပက်လက်လှဲပြီးဖင်ဖြဲပေးစမ်း။ ငါစောက်ပတ်နံ့ခံပြီးလိုးမလို့။ မလိုးရတာကြာလို့ငါ့ကောင်ကြီးကသိပ်ဆာနေပြီ..”

ထိုင်ရက်သားရှိနေတဲ့ကြီးကြီးကိုသူတို့ကအကြမ်းပတမ်းပဲ အိပ်ရာပေါ်တွန်းပြီးလှဲလိုက်ကြပြီး။
တစ်ယောက်ကနို့ကိုစို့၊ နောက်တစ်ယောက်က ပေါင်ကြားထဲခေါင်းဝင်ပြီး အတင်းဘာဂျာမှုတ်တော့တာပဲ။
အဲဒီကောင်နှစ်ယောက်က ကြီးကြီးနုကိုအတင်းဝင်စို့၊ ဝင်လျက်နေကြတာ သူတို့မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုသူတို့၊
မရွံမရှာကိုင်ပြီးလျက်ပေးနေသလိုရေဆေးမထားတဲ့ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအရသာခံပြီးတော့လျက်နေကြတာ။

ကျနော်ကတော့ဖြတ်ရိုက်၊ ဖြတ်ထိုးခံလိုက်ရလို့မွှန်ထူသွားပြီးကထဲကပြန်မထရဲတော့ဘူး။
ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပြီးသတိလစ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ရတယ်။ ပြန်ရိုက်ခံရမှာကြောက်လို့မလှုပ်ရဲတော့ဘူး။

ဒါပေမယ့်ကျနော်လဲနေတဲ့နေရာက၊ နေရာကောင်းဗျ။ ကျနော်ကြီးကြီးနဲ့ကာမဓါးပြနှစ်ကောင်၊ တူးအင်ဝမ်းဆွဲနေကြတာကို
ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်နေရတယ်၊ ဒီကောင်တွေလဲဘယ်လောက်မွှန်နေကြလဲမသိဘူး၊ ရိုက်ချထားလို့လဲနေတဲ့ကျနော့်ကိုရှိတယ်လို့တောင်မထင်ကြတော့ဘူး။
ကျနော်လဲနေတဲ့အနေအထားကမှောက်ရက်ဖြစ်နေတော့မသိမသာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရုံနဲ့ မဒိန်း၊ ဖောင်းဒိုင်း၊ အောကားကြီးဖရီးကြည့်နေရတာလေ။

အမှန်အတိုင်းပြောရရင်ကျနော်တသက်မှာပထမဆုံးလူတွေကိုယ့်ရှေ့မှာကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းလိုးပြကြတာကိုတွေ့ဘူးလိုက်ရတာပဲ။
ကျနော်မြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး၊ ဗိုက်ကိုအီစလံဝေအောင်အထိုးခံထားရတာကိုတောင်မေ့သွားပြီးလီးကပါတောင်တက်လာတော့တာပဲ။

မဒိန်းကောင်နှစ်ကောင်က ကြီးကြီးနုကိုစိတ်ကြိုက်နို့စို့လိုက်၊ ဘာဂျာကိုင်လိုက်အတော်ကြာကြာအားရအောင်လုပ်ပြီးတော့မှ၊
တစ်ယောက်ကမတ်တပ်ထရပ်ပြီးပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။အဲဒါကိုနောက်တစ်ယောက်ကမြင်တော့ သူလဲထရပ်ပြီး
နှစ်ယောက်သားသူအရင်လိုးမယ်။ ငါအရင်လိုးမယ်နဲ့ ထငြင်းပြီးအဝေမတဲ့ဖြစ်ကြပါရော။
အရင်ချွတ်တဲ့တစ်ယောက်က။

“ငါကမင်းလိုအလိုးမကျွမ်းဘူး၊ ဆရာကြီးမဟုတ်ဘူးဟေ့..၊ တက်ထွက်ပဲဆိုတာမင်းသိသားနဲ့၊ ငါ့ကိုအရင်ပေးလိုးကွာ၊
ပြီးမှမင်းဟာမင်းစိတ်ကြိုက်နှပ်ပြီးစိမ်ပြေနပြေဆွဲပေတော့။ မင်းအရင်လုပ်ရင်ငါ့အလှည့်ရောက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး..”

အဲဒီတော့မှသူတို့နှစ်ယောက်ပြေလည်သွားကြတော့တယ်။ ပုဆိုးအရင်ချွတ်ထားတဲ့ကိုတက်ထွက်က အရင်လိုးရတော့မယ်ပေါ့။
သူတို့အချင်းချင်းငြင်းခုန်နေချိန်မှာကြီးနုကလွတ်လမ်းရှာ၊အော်ဟစ်၊အကူညီတောင်းဖို့ကြိုးစားရင်ဖြစ်နိုင်ပေမယ့်၊
သူ့ကိုယ်တိုင်ကိုက ငြိမ်ပြီးမှိန်းစောင့်နေတာလေ။
အဲဒီပထမလူ တက်ခွပြီးလုပ်ငန်းစဖို့ပြင်တော့၊ ဒုတိယလူက တင်ပလင်ခွေထိုင်ပြီးအေးဆေး ထိုင်ကြည့်နေတယ်။

အရင်လိုးတဲ့လူက ကြီးနုစောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးထည့်လိုးပြီးဖလွတ်ခနဲဝင်သွားတာနဲ့၊
ကားလမ်းပေါ်မှာခွေးတွေမိတ်လိုက်ရင်ကားတိုက်မှာမကြောက်၊ ဘာမကြောက်တော့ပဲ၊ အသက်ကိုတောင်ပဓါနမထားတာ့သလို၊
ဂမူးရှူးထိုးနဲ့မျက်စိမှိတ်ကြုံးတော့တာပဲ။ သူ့ကြည့်ရတာ ဘဝအဆက်ဆက်ကငတ်ပြတ်လာခဲ့တဲ့ပုံစံမျိုး။

ကြီးနုတစ်ယောက်လည်း လီးတကယ်ဝင်သွားတော့ တခါထဲမှိန်းပြီးစင်းကျသွားတော့တယ်။
ဟိုတစ်ယောက်ကနွားသိုးတစ်ကောင်လိုကုန်းကုန်းပြီးကြုံးနေတာ။ ဒုတ်မီး (ကျနော်တို့အညာဒေသအခေါ် လက်နှိပ်ဓာတ်မီး)
ကြီးလောက်ရှိတဲ့ လီးကြီးနဲ့၊ အင့်နေအောင်ပစ်ပစ် အဆောင့်ခံနေရတာကိုတောင်ကြီးနုကတော့ဘာမထီပဲ။

သူထိုးထိုးပြီးအာသာဖြေနေတဲ့ ဒီဒိုလ်လီးတုကြီးထက်မတရားပိုတုတ်တဲ့လီးကြီးက သူ့စောက်ပတ်ကြီးထဲပွတ်ဆွဲပြီး
ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် မော်တာမွှေ့နေတာကိုဖီလင်ခံရင်း ငြိမ်နေတော့တာ။
ဒါတင်မကသေးဘူး၊ ကြီးနုကဖင်ကြီးရမ်းရမ်း ပြီး၊ ကော့ကော့ပြီးတောင်တင်ပေးနေတယ်လို့ထင်တာပဲ။

ကျနော်ကြည့်လို့တောင်အားမရသေးဘူး၊ အခုလုပ်နေတဲ့ငတိကလည်း သူစောစောကပြောခဲ့သလို တက်ထွက်ဆိုတာအမှန်ပဲ။
ကြီးကြီးကိုတက်ဆောင့်ပြီးဘယ်နှစ်မိနစ်မှမကြာလိုက်ဘူး၊ သံရှည်ကြီးဆွဲညည်းပြီးကြီးကြီးရဲ့ပေါင်ခွကြားမှာခါးကိုအတင်းကော့ထိုးဖိကပ်ထားပြီး၊
တဆတ်ဆတ်တုန်နေတာများ ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုလီးရော၊ လဗြွတ်ကြီးတစ်တွဲလုံးပါကျွံဝင်သွားသလိုတောင်ထင်ရတယ်။
အဖုတ်ကြီးကိုဆွဲကပ်ဖိထားတဲသူ့ဖင်ကြွက်သားကြီးတွေရှူံ့ပြီးလှိုင်းထတုန်ခါနေတာကိုတောင်မြင်နေရတယ်။

ဒီကောင်ပြီးသွားပြီလေ၊ ကိစ္စပြတ်ပြီပေါ့၊ ကြီးကြီးနုစောက်ဖုတ်ထဲသူ့လရည်တွေ အကုန်ညှစ်ထည့်လိုက်တာလေ။
ဒါကလည်း ဦးရီးလှဆွေနဲ့အိမ်ထောင်ကွဲပြီးကထဲက နှစ်ပေါင်းအတော်အကြာမှာပထမဆုံးသူ့သားအိမ်ထဲဝင်တဲ့လရည်တွေပဲဖြစ်မယ်။
သူ့ခမြာလီးတုကြီးနဲ့ပဲတစ်ချိန်လုံးအာသာဖြေခဲ့ရခဲ့ရှာတာလေ။

ကိုတက်ထွက်က လီးချွတ်ပြီးကုန်းထလိုက်တော့၊ စောင့်နေတဲ့နောက်တစ်ယောက်ကထလာပြီးလုပ်ငန်းဆက်တယ်။
ဒီတစ်ယောက်ကတော့လိုးခြင်းအတတ်ပညာကိုတော်တော်ပတ်ပတ်နပ်နပ်ကျွမ်းကျင်ပုံရတယ်။ ကိုတက်ထွက်ထက်လည်းပိုပြီးထိမ်းထားနိုင်တယ်။

လှေကြီးထိုးနဲ့တော်တော်လေးလိုးမိပြီးတော့ သူကထရပ်ပြီးတော့ ကြီးနုကိုလည်းဆွဲထူပြီးဒူးထောက်ခိုင်းတယ်။
ပြီးတော့ ဆံပင်ကဆွဲလို့ကြီးကြီးခေါင်းကိုဆွဲမော့ပြီး သူ့လီးထိပ်ဒစ်ကားကားကြီးနဲ့ ကြီးနဲပါးစပ်မှာတေ့ပြီး.. ပုလွေမှုတ်ခိုင်းနေတယ်။

ကြီးကြီးကခေါင်းခါပြီးငြင်းတယ်။  သူကတခါကြီးနုခေါင်းကိုအတင်းကြပ်ကြပ်ကိုင်ပြီး လီးနဲ့အတင်းပါးစပ်ထဲကိုထိုးထည့်တယ်။
ပါးစပ်ထဲဝင်သွားတဲ့လီးကိုအတင်းထွေးထုတ်ပစ်ပြန်တော့၊ ဟိုကောင်ဒေါခီးသွားတာပေါ့။
ကြီးနုဆံပင်ကို အတင်းဆောင့်ဆွဲတော့ အတော်နာသွားပုံရတယ်။ ပါးစပ်ကြီးဟပြီးဇက်ကြီးလည်လိုက်လာတယ်။ ဟိုကောင့်ပါးစပ်ကလည်း..။

“ဖေလိုးမကြီး..၊ ဒါကဘာဖြစ်ပြန်တာလည်း။ ကောင်းကောင်းလိုးရင်ကောင်းကောင်းခံ၊ ကောင်းကောင်းလီးစုပ်စမ်း။
နာခြင်ပြန်ပြီထင်တယ်..။ ဒီတစ်ခါ ဂဂျီဂဂျောင်လုပ်ရင်၊ ပါးစပ်ကလိုးပြီးဖင်ကထွက်လာအောင် တံစို့ထိုးပစ်လိုက်မယ်..”

ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲ၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းအဆဲခံလိုက်ရမှ ကြီးနုလည်းပုလွေကိုကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးတော့တယ်။
မှုတ်တော့လည်းခုနကသူမဟုတ်သလိုပဲ။ လတန်ကြီးရော ဥကြီးတွေကိုပါ တစ်လှည့်စီ
စိမ်ပြေနပြေ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အားရပါးရလီးစုပ်နေတာသွားရည်တွေကိုတမြားမြားနဲ့.။

ဟိုကောင်လည်း မျက်လုံးကြီးမှေးပြီး ပုလွေအရသာကိုခံနေတာ၊ ကြီးကြီးကလည်း ဒလစပ်ကုန်းစုပ်နေတော့
မပြီးသေးပဲထွက်သွားမှာစိုးလို့နဲ့တူတယ်၊ သူကကြီးကြီးခေါင်းကိုအတင်းတွန်းထုတ်ပြီးရပ်ခိုင်းတယ်။

ပြီးတော့မှကြီးနုကို ဆွဲထူပြီး၊ ခွေးမတစ်ကောင်လိုလေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီးမှ၊ သူ့ရဲ့မာထန်နေတဲ့
လှေထိုးသားလီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကိုတေ့လို့ အားရပါးရဆောင့်ထိုးပြီးလိုးတော့တယ်။
လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးထားတဲ့ကြီးကြီးနုကကျနော်ဘက်ဖင်ပေးပြီးလှည့်ထားတော့
အရမ်းကြည့်ကောင်းပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့မြင်ကွင်းကိုမြင်နေရတယ်။ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းပြဲပြဲကြီးကပြူးထွက်နေတာပဲလေ။

လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးဖြတ်ဝင်ဖြတ်ထွက်နဲ့အားပါပါဆောင့်လိုးခံနေရတဲ့အဖုတ်ကြီးကနှုတ်ခမ်းသားတွေလိပ်လိပ်တက်နေပြီး
အရည်ကြည်တွေကလည်းရွှဲစိမ့်စီးထွက်လာနေတယ်။
ပထမတစ်ယောက်ထည့်ခဲ့တဲ့လရည်တွေက အဖုတ်ထဲမှာနေရာမရှိတော့ပဲလီးကြီးနဲ့လိုးထုတ်လိုက်တိုင်း
ပြန်ပြန်အန်ထွက်လာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တတောက်တောက်နဲ့အိုင်ထွန်းနေပြီ။

ဒီငတိတွေလာပြီးသူ့ကိုမဟားဒယားတက်လုပ်ကထဲက ကြီးကြီးနုဟုတ်တိပတ်တိဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်တောင်
ငြင်းမပြရုန်းမပြခဲ့တာကျနော့်မျက်မြင်ပဲ။ စ,စခြင်းတုန်းက အကြောက်အကန်ရုန်းပေမယ့် အခုတော့လည်း၊
သူငြိမ်ခံနေပုံကအရင်ကထဲကပဲလင်တော်လာခဲ့သလိုလိုကြီး။ စိတ်ပါလက်ပါတောင်ညည်းပြနေလိုက်သေးတယ်။

“အူးးး အမလေး..ရှင်ရယ်…အင့်..အင့်..ဆောင့်..စစ်စ်ရှ်..ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး..”

ဒါမှမဟုတ် သူမကိုယ်တိုင်ကိုက ယောက်ျားနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာပြီး၊ စိတ်တွေအရမ်းပါ၊ အရမ်းဆာနေလို့လားတော့မပြောနိုင်တော့ဘူး။
ကျနော်သိလိုက်ပြီ။ ဒီလိုအနေအထားမျိုးနဲ့ဆိုရင် ဦးရီးလှဆွေ၊ ကြီးကြီးနုကိုပစ်သွားတာက စောက်ဖုတ်ကြီးပြီးကျယ်လွန်းလို့
လိုးမကောင်းလို့မဟုတ်တော့ဘူး။ ဦးရီးကိုယ်တိုင်ကိုက ကြီးကြီးကိုနိုင်အောင်မလိုးနိုင်လို့ပဲဖြစ်ရမယ်။

အဲဒီဒုတိယတစ်ယောက်က အလိုးစပယ်ရှယ်လစ်ပဲ၊ အကြာကြီးလည်းလိုးနိုင်တယ်၊ ပုံစံအမျိုးမျိုးလည်းပြောင်းလိုးနိုင်တယ်။
နောက်ဆုံးနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးခွေးလိုးပြန်လိုးနေပြန်ပြီ။
ကြီးကြီးနုလည်းဖင်ကြီးကုန်းရက်က၊ အသားကုန်အော်နေတော့တာပဲ။ ခေါင်းကြီးစိုက်မျက်နှာကြီးကြမ်းပြင်အပ်ပြီး
တစ်ကိုယ်လုံးခါပြီးအော်နေတာ။ နောက်ကအသားကုန်ဆောင့်နေတဲအရှိန်ကြောင့်ဖင်ကြီးကလှိုင်းထအောင်ခါနေတယ်လေ။

ငတိကလည်းမျက်စိစုံမှိတ်၊ ခေါင်းကြီးမော့၊ မေးကြီးထိုးပြီး၊ စိတ်လိုက်မာန်ပါလိုးနေတာ၊
ကြီးကြီးဖင်ကြီးကိုလည်းအတင်းကပ်ဖိဆောင့်သွင်းနေပုံက၊ သူ့လီးကြီးကိုအထဲနက်နိုင်သမျှဝင်အောင်နဲ့သူ့လရည်တွေကို
အားလုံးအဖိတ်အစင်မရှိဝင်အောင်စိတ်စူးစိုက်ထားသလိုပဲ။ မကြာပါဘူး၊ ဒင်းလည်းတဆတ်ဆတ်တုန်တက်လို့
ကြီးကြီးဖင်ကိုတင်းဆင်းဆုပ်ပြီးအတင်းဖိကပ်ထားပြီး လရည်တွေညှစ်ချလို့ပြီးသွားတော့တယ်။

သူတို့တွေကြီးကြီးနုကိုမဟားဒယားလုပ်တဲ့ကိစ္စပြီးသွားကြတော့မှ သူတို့ရဲ့မဆင်မခြင်လုပ်ရပ်တွေကို ပြန်ကြောက်လာပုံရတယ်။
အဝတ်အစားတွေကို ကမန်းကတန်းပြန်စွပ်ပြီး၊ ဝင်လာတဲ့ပြတင်းပေါက်ကနေပဲပြန်ခွကျော်ပြီးအမြန်ခုန်ထွက်ပြေးသွားကြတော့တယ်။

ကြီးနုကတော့ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတယ်။ နေ့လည်တုန်းက၊ လေတစ်လုံးမိုးတစ်လုံးပြောခဲ့သလို၊
သူတို့နောက်ကိုပြေးလိုက်ပြီး ဆဲမယ်။ သောင်းကျန်းပစ်လိုက်မယ်ဆိုတာတွေကအလကားပါပဲ။

အတော်လေးကြာတော့မှ ကြီးနုလဲသတိတွေပြန်ဝင်လာတော့ အခုမှဘာဖြစ်သွားခဲ့တယ်ဆိုတာသိတဲ့
မူရင်းစိတ်တွေပြန်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဒီတော့မှပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိထားမိသွားပြီးလဲနေတဲ့ကျနော့်နားကိုပြေးလာတယ်။
ကျနော်ကဗိုက်ကိုတအားအထိုးခံရလို့အောင့်နေတာတွေတောင်ပျောက်သွားပြီ။
နာရမယ့်အစား လီးကအသားကုန်တောင်နေပြီး၊ အရည်တွေထွက်ကျမတတ်ပဲ။

ပုဆိုးကြီးကလဲဖုံးမရ၊ ဖွက်မရအောင်ဖုထွက်နေတယ်လေ။
အဲဒီအချိန်မှာကျနော်စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်တောဘူး၊ လောလောလတ်လတ်ပူပူနွေးနွးကြီး မြင်ခဲ့ရတဲ့သွေးဆူပူလောင်စေတဲ့
လူလိုးပွဲကြီးရဲ့ပုံရိပ်တွေကြောင့် မျက်လုံးတွေတွေပြာပြီးနားထဲကလေတွေထွက်နေသလိုဘာမှမကြားရဘူး။

ကြီးနုကျနော့်ကိုလာဆွဲထူပေးပြီး၊ တွဲလာထိုင်ခိုင်းတော့၊ ကျနော့်မှာဒါလောက်အသည်းအသန် မဒိန်းကျင့်ခံထားရတဲ့ကြီးကြီးကို
စိတ်ဖြေသိမ့်တဲ့အနေနဲ့ ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း၊ ဘယ်လိုနေသေးလဲဆိုတာတောင်မမေးဖြစ်တော့ပဲ၊
သတိလက်လွတ်နဲ့ကြီးနုလည်ပင်းကိုအတင်းခေါင်းနှစ်ထားပြီး ချွေးစို့နေတဲ့ဘည်တိုင်လေးကို ဆာဆာလောင်လောင်နဲ့ တရှူးရှူးနမ်းနေမိတယ်။
အဲဒီမှာကြီးကြီးကမန်းကတန်းကျနော့်ကိုယ်ကိုတွန်းခွာလိုက်တော့ ကျနော့်ပုဆိုးအောက်က ငပဲကဖုထနေတာကိုတွေ့သွားတော့တာပေါ့။

အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော်လည်းသိစိတ်တွေပြန်ဝင်လာတယ်။ တွေးမိတာက..ဟယ်..ဒါမဖြစ်သင့်ဘူး…၊
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်လေ၊ ကြီးနုက ငါ့ကြီးတော်အရင်းကြီး။ အခုတောင်ငါ့ကိုဆဲတော့မလားမသိဘူး လို့ကြောက်စိတ်ပြန်ဝင်လာတယ်။
ဒါပေမယ့်ကျနော့်အတွေးကမှားသွားတယ်။ ကြီးနုက အသံညက်ညက်လေးနဲ့…။

“ဟယ်..ကြည့်စမ်း! သနားစရာ့…ငါ့တူလေးရယ်။ အောင်လေး..
မတော်တာတွေကိုယ့်ရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရပြီးစိတ်တွေထနေပြီမဟုတ်လား..သား..”

“အောင်လေးကို ကြီးနုသနားသွားပြီ။ ဒါပေမယ့် သားကိုအခုအလိုလိုက်လို့မဖြစ်သေးဘူး။
ဟိုမသာတွေကလောလောလတ်လတ်တက်လုပ်သွားတာ၊ ဘာရောဂါတွေပါလာမှန်းမသိ။ တော်ကြာ ပါလာခဲ့ရင်
ကြီးနုကတဆင့် သားဆီကူးနိုင်တယ်။ ဒီလိုလုပ်..ကြီးနုသားကိုအပြင်ပန်းပဲပြီးအောင်၊
အရည်ထွက်အောင်လက်နဲ့ပဲလုပ်ပေးမယ်လေ။ ကျန်တဲ့ကိစ္စ နောက်မှပဲပြောကြတာပေါ့..”

ကြီးနုကအခုထက်ထိဟိုကောင်တွေအကြမ်းပတမ်းဖြဲဖြုတ်သွားတဲ့ အင်္ကျီကြီးကို ပြန်မလဲရသေးဘူး
နို့ကြီနှစ်လုံးဓဗာက်ဗက်ကြီးပြူးပြီးကျနော့ရှေ့ထိုင်နေတာ။
ကြီးနုကအခန်းထောင့်ကဘော်ဒီလိုးရှင်းဘူးလေး သွားဆွဲယူလာပြီး ကျနော့်ဘေးအိပ်ရာထဲမှာပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။
သူတွဲခေါ်လာလို့ကျနော်ကအိပ်ရာပေါ်ပြန်ရောက်နေပြီလေ။
—————————————–

အပိုင်း(၃) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၃)

သူကလိုးရှင်းဘူးကိုဖွင့်ပြီးပွင့်နေတဲ့နို့လုံးကြီးတွေနဲ့ နို့အုံနှစ်လုံးကြားကို လိုးရှင်းတွေရွှဲပြီးနှံ့အောင်လိမ်းလိုက်တယ်။
ကြီးနုရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးက မဟာ ဆိုဒ်၊ ကျနော့်စိတ်ထင် ဖရဲသီးအသေးစားကြီးလောက်တော့အနည်းဆုံးရှိမယ်ထင်တာပဲ။

“အောင်လေး…စိတ်တွေထနေရင်၊ အခုတော့..ကြီးနုနို့ကြီးတွေကိုပဲစိတ်ပြေလက်ပျောက်အရင်လိုးထားဦး။
လာ..ကြီးပေါ်တက်လာခဲ့၊ လုပ်ရတာချောအောင်၊ ကြီးနုလိုးရှင်းလိမ်းပေးထားပြီးပြီ”

ကြီးနုကကျနော့်ကိုသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်တက်ခွခိုင်းပြီးနို့ကြီးနှစ်လုံးကြားရင်သားအမြှောင်းကြီးထဲကို လီးထည့်ပွတ်ဆွဲပြီးလိုးခိုင်းတယ်။
ကျနော်လဲကြီးနုခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်တာပေါ့။
အားးးဟားး ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်ဗျာ၊ ဒါလောက်လေးပွတ်ဆွဲရုံနဲ့တင်ကြွက်သားတွေဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး၊
ခြေသားလုံးတွေကြွက်တောင်တက်လုမတတ်ပဲ။ ကောင်းလိုက်တာကလည်းကိုယ်တိုင်ဂွင်းထုရတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး။

ကြီးနုရဲ့နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရပွတ်ညှောင့်ပြီးဆောင့်နေတာ၊ ဘယ်လောက်မှမကြာလိုက်ဘူး၊
ကျနော့်ရဲ့အောင့်အည်းထိမ်းချုပ်ထားရတဲ့သုက်ရည်တွေက တဖြောဖြောပန်းထွက်လာပြီး၊ ဖြွတ်ခနဲဖြွတ်ခနဲ
ကြီးနုရဲ့မျက်နှာလှလှကြီးအနှံ့ပြည့်နေအောင်ပေကုန်တော့တယ်။
ကြီးနုလည်းနှာခေါင်းနဲ့ပါးပြင်ပေါ်ကတဆင့်ပါးစပ်ထောင့်ဖျားကိုစီးဝင်လာတဲ့ကျနော့်လရည်တွေကို မလိုင်တွေတက်နေတဲ့နွားနို့လိုအမှတ်ထားပြီး
လျှာနဲ့သူ့ပါးစပ်ထဲဆွဲလိမ်းသွင်းလျက်သွင်းနေတာ၊ သူ့ကြည့်ရတာအရသာအတော်တွေ့နေပုံပဲ။

ကျနော်ကြီးနုမျက်နှာအပြည့်လရည်တွေပန်းထုတ်ထည့်ပြီးမှငါမလုပ်ကောင်းတဲ့အလုပ်တစ်ခုကိုလုပ်မိပါပေါ့လားဆိုတဲ့
နောင်တစိတ်လေးပေါ်လာပြီးပေါ်ပေါက်လာပြီးကြီးနုကိုကမန်းကန်းပြန်တောင်းပန်မိတယ်။
ဒါပေမယ့် ကြီးနုရဲ့ပါးစပ်ကပြန်ပြီးပြောလာတဲ့စကားတွေကကိုယ့်နားကိုတောင်ကိုယ်မယုံချင်ဘူး။

“သားရယ်..ထားလိုက်စမ်းပါ။ တကယ်တော့ကြီးနုအနေနဲ့သားနဲ့အတူနေပြီး အလိုးခံချင်နေခဲ့တာကြာပြီ။
ဒါပေမယ့်ကြီး၊ သားကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမပြောရဲခဲ့ဘူး၊ ကြီးကအလကားနေရင်း သားမြင်အောင်လီးတုကြီးနဲ့ထိုးပြနေပါ့မလား။
အကြောင်းရှိလို့ပေါ့အောင်လေးရဲ့..”

ကျနော်မျက်လုံးပြူးပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။
ခဏနေတော့၊ ကျနော်က နောက်တစ်နေ့ရောက်ရင်ကျနော်ကြီးနုကို ရဲစခန်းခေါ်သွားပြီးတိုင်ချက်သွားဖွင့်ပေးမယ်။
မြို့နယ်ဆေးရုံကိုပါတစ်ခါထဲသွားပြီး၊ သက်သေခံအချက်အလက်ဝင်အောင်ဆေးသွားစစ်ခိုင်းဖို့တိုက်တွန်းလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်ကြီးနုကမသွားချင်ဘူးတဲ့။ ကြီးနုစိုးရိမ်တာကဒီကိစ္စလူတွေသိပြီးပွသွားရင် ပတ်ဝန်းကျင်မှာအရှက်ကွဲမှာစိုးရိမ်လို့ပဲ။
ဒီနယ်မှာကကြီးနုကိုလူသိတော်တော်များတယ်လေ။ ဒီလူကြားထဲမျက်နှာမပြရဲလောက်အောင်ရှက်စရာဇာတ်လမ်းကြီးကို လူသိမှာကြောက်တာပေါ့။

ဒါပေမယ့်ကျနော်နောက်တစ်ခုစဥ်းစားမိတာက ဟို လူယုတ်မာနှစ်ကောင်က ကြီးနုကိုဘာအစွပ်မှမပါပဲ၊
အစိမ်းကြီးလိုးသွားပြီး ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်ထဲသူတို့ပြီးထည့်ခဲ့တာကပြဿနာပဲ။
ဒါကြောင့်ကျနော်ကကြီးကြီးကိုချက်ချင်းပဲသွားဆေးကြောပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့၊ သူတို့လရည်တွေပြောင်အောင်
ဆေးထုတ်ပစ်ဖို့သတိပေးလိုက်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အတတ်နိုင်ဆုံး ဆေးကြောထုတ်လိုက်ရင်၊ ကပ်ပါလာမယ့်ရောဂါကိုတော့ တတ်နိုင်သမျှ၊
နည်းနိုင်သမျှ မကူးအောင်ကာကွယ်နိုင်လိမ့်မယ်။ ဗိုက်ကိစ္စကတော့စိုးရိမ်စရာမရှိဘူး၊ ကြီးနုကသားကြောဖြတ်ထားပြီးသား။
ကြီးနုလည်း..

“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့အောင်လေး..၊ ကျေးဇူးနော်”

လို့ပြောရင်းကျနော်ပါးလေးတွေကိုမနာအောင်ဆွဲလိမ်တယ်။ ပြီးတော့မှစောက်ဖုတ်ဆေးဖို့အိမ်သာဘက်လျှောက်သွားတော့တယ်။
ကျနော်လဲကြီးနုနောက်ကလျှာက်လိုက်သွားတယ်။ သူက အိမ်သာဂမုတ်မှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးဖလားနဲ့ရေခပ်ပက်ပြီး
စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုကလော်နှိုက်ပြီးဆေးနေတယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ ဒင်းတို့အရည်တွေကနည်းမှမနည်းတာ။ တော်တော်ကြာသွားပြီးတာတောင်ကလော်ထုတ်လိုက်တော့
အနှစ်လိုက်အဖတ်လိုက်ထွက်ကျလာသေးတယ်။ အိမ်သာကြမ်းခင်းတောင် ချွဲကျိထွက်ကုန်ပြီ။
ဒီကောင်တွေပင်လယ်ထဲငါးဖမ်းထွကရင်းသူတိူ့ပြောခဲ့သလိုလနဲချီပြီးတော့များစုထားသလားပဲ..ဟီးဟီးး..။

သန့်ရှင်းရေးကိစ္စတွေပြီးတော့ ကြီးနုနဲ့ကျနော်လည်းအိပ်ရာပေါ်ပြန်လာပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖက်ရင်းအိပ်ပျော်သွားကြတယ်။
အဲဒီညကအဖြစ်အပျက်အပြီးမှာကျနော်တို့တူအရီးရဲ့ဆက်ဆံရေးနဲ့ခံစားချက်တွေကတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အကြားမှာ
၅၂၈ အချစ်အစား၊ အပြန်အလှန်တပ်မက်မှု ၁၅၀၀ အချစ်အဖြစ်ပြောင်းသွားကြတော့တယ်။ ကြီးနုက….

“တစ်လပြည့်အောင်စောင့်ကြည့်လိုက်ဦးပေါ့။ ပြည့်ရင် ကြီးနုတစ်ကိုယ်လုံးဆေးသွားစစ်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်။
ခုခံအားနည်းနဲ့ ကာလသားရောဂါတွေစစ်ပြီးမတွေ့တော့တာသေချာမှ စိတ်ချရတော့မှ
အောင်လေးကို မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ဘယ်လိုချစ်ရတယ်ဆိုတာကြီးကြီးသေချာသင်ပေးမယ်”

“ကြီးနု၊ ဒါဆိုသားကွန်ဒုမ်းသွားဝယ်စွပ်ပြီးကြီးနဲ့အတူအိပ်ရင်ရောမဖြစ်နိုင်ဘူးလား..”

“ငါ့တူ နုနုထွတ်ထွတ်လေးရဲ့လူပျိုရည်ကို၊ ကြီးနု ဖြစ်ကတတ်ဆန်းမလိုချင်ဘူး။ အသားနဲ့အသားချင်
ထိတွေ့နှီးနှောပြီးပေါင်းစပ်ရမှ တန်တယ်လို့ကြီးကြီးထင်တယ်။ ကွန်ဒုမ်းကြီးနဲ့တော့မလုပ်ချင်ပါဘူးကွာ”

ကျနော်လည်းကြီးနုကိုအတင်းအဓမ္မကြီးမတုက်တွန်းချင်၊ မပူဆာချင်ပါဘူး။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စနဲ့သူ့ကို သနားတာ၊ စိုးရိမ်တာကပိုတယ်။
မတော်တဆ Aကိုက်သွားရင်အကျိုးနည်းပြီ။ ကြီးကြီးအန္တရာယ်ကင်းဖို့ကအဓိကပဲ။ တစ်လလောက်စောင့်ရလည်းဘာအရေးလဲ..။

ဒီအတောအတွင်းမှာကျနော်ကြီးနုကိုမေးဖူးတယ်။

“အဲဒီကောင်နှစ်ကောင် ကြီးကြီးကိုလုပ်ခဲ့ရတာ လမ်းကြောင်းသိသွားပြီ၊ ဒီလိုပဲသူတို့စိတ်ရိုင်းဝင်တိုင်း၊
နောက်အခေါက်တွေပြန်လာပြီးဒါမျိုးထပ်လုပ်မှာမစိုးရိမ်ဘူးလား။ ဒီတစ်ခါဆိုရင်ပစ္စည်းပါဓါးပြတိုက်ရင်တိုက်သွားမှာစိုးရတယ်”

ကြီးကြီးက

“ဒင်းတို့ထပ်မလုပ်ရဲတော့ဘူးထင်တာပဲ..၊ အဲဒီနှစ်ကောင် ငါ့ဆိုင်နားကိုရစ်သီရစ်သီနဲ့လာချောင်းနေတာတော့တခါတခါတွေ့တယ်။
ဒါပေမယ့်ဒီအကာင်တွေဒုတိယတစ်ခါလုပ်ဖို့လောက်တော့သတ္တိမရှိလောက်ပါဘူး၊ ဒီပတ်ဝန်းကျင်ကလွဲလို့သူတို့မှာသွားစရာ၊ပြေးစရာမှမရှိတာ”

ကြီးကြီးနုကတော့အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။
ဘဒိုတို့ယုံမလားတော့မသိဘူး
အခုခေတ်ကြီးက ဒုံးပျံခေတ်ဆိုတော့ အကုသိုလ်ကံဝဋ်ကြွေးက ဒုံးပျံထက်ဆောင်မြန်အောင်အကျိုးပေးတာ။
မကြာပါဘူးအဲ့ကောင်နှစ်ကောင်ပါတဲ့တန်ကေးကနောက်တစ်ခေါက်ငါးဖမ်းထွက်ဖို့ ပင်လယ်ထွက်သွားပြန်တယ်။

လမ်းခရီးမှာ သွားရင်းပင်လယ်ထဲကဖမ်းမိတဲ့ ငါးပူတင်းတွေကိုချက်စားကြတာပေါ့။
သူတို့လှေစားဖိုမှူးက ငါးပူတင်းကိုင်တာကောင်းကောင်းမနိုင်တော့ အဆိပ်ကုန်အောင်မထုတ်တတ်ဘူး။အဲဒီငါးဟင်းစားပြီး
အဲဒီအကုသိုလ်ကောင်နှစ်ကောင်အပါအဝင်လှေသားအတော်များများ၊ တောက်ပြီးလျှောကုန်ကြတာပဲဗျို့။ တစ်ဝက်လောက်သေတယ်ပြောတယ်။

နည်းနည်းပဲစားမိတဲ့သူတွေတောင်အနည်းဆုံးအော့အန်ပြီး မသေမရှင်ခံလိုက်ကြရတယ်တဲ့။
လှေသူကြီးကိုယ်တိုင်တောင်မနိုင်မနင်းနဲ့ အသည်းအသန်အခြေအနေကနေကမ်းကိုမရရအောင်မနည်းပြန်မောင်းလာရတယ်။
လှေပြန်ကပ်လာတော့အလောင်းတွေအပြည့်နဲ့။ ငါးတံတားဆိပ်တစ်ခုလုံးလူတွေလာကြည့်ကြတာဝက်ဝက်ကိုကွဲ၊ အုံခဲနေတာပဲ။

ကြီးနုနဲ့ကျနော်လည်းအများနည်းတူသွားကြည့်ကြတယ်။ ဟိုမသာနှစ်ကာင်ရဲ့အလောင်းလဲတွေ့ရော
ကျနော့်မှာ မသနားမိတဲ့အပြင်ပြေးဝင်ပြီးကန်ပစ်လိုက်ချင်လိုက်တာလေ။

ကြီးနုကသတိပေးတယ်။
“သူတို့ကိုခွင့်လွှတ်လိုက်ပါသားရယ်။ ကိုယ်ပြုသည့်ကံကိုယ့်ထံပြန်တဲ့၊ သူတို့ဝဋ်ကြွေးသူတို့ခံလိုက်ရပါပြီ။
သားကအကုသိုလ်ဝင်မယူနဲ့တော့နော်..”
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ဒီလိုနဲ့နောက်ထပ်တစ်လလောက်အချိန်ကိုဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်။ ကျနော်ရင်ခုန်စွာမျှော်လင့်တကြီးစောင့်လာတဲ့အချိန်ရောက်လာပြီဆိုပါတော့။
ကြီးနုလည်းဆေးရုံနားကရောဂါစစ်ဆေးဓါတ်ခွဲခန်းဆေးခန်းကြီးတစ်ခုမှာ သွေးသွားဖောက်စစ်တယ်။
အကုန်ကိုစစ်တာ။ သွေးအဖြေရတဲ့သွားရွေးပြီး ချိန်းထားတဲ့ဆရာဝန်ဆီကအကြံပြချက်သွားယူရမယ်။

ဆရာဝန်ချိန်းတဲ့နေ့ ကျနော်ကြီးနုကိုဆေးခန်းကိုလိုက်ပို့တယ်။ အလှည့်ရောက်တော့ဆရာဝန်က
ကြီးနုကိုစမ်းသပ်ခန်းထဲခေါ်သွင်းသွားတော့ ကျနော်အပြင်ကပဲစောင့်နေခဲ့ရတယ်။ ရင်ထဲမှာတော့တဒိန်းဒိန်းနဲ့ပေါ့။
တောင်တောင်အီအီရှောက်တွေးရင်း၊ ကြီးနုရောဂါဆိုးတွေမတွေ့ပဲကင်းရှင်းပါစေလို့ပဲဆုတောင်းနေမိတယ်။

၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ကြီးနုမျက်နှာကြီးပြုံးကြီးပြန်ထွက်လာတယ်။
ကျနော့ဆီတည့်တည့်လျောက်လာပြီးဝမ်းသာအားရဖက်တယ်။ ပြီးတော့ကျနော့်နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး..၊

“မင်းရဲ့လူပျိုပန်းဦးလေးကို ကြီးကိုပေးဖို့ အဆင့်လုပ်ထားလိုက်တော့နော်၊ လူပျိုသိုးလေး..”

ကြီးနုဒီလိုပြောတာကြားလိုက်ရုံနဲ့တင်ကျနော်တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းဖိန်းသွားသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ဆေးခန်းထဲမှာလူတွေအများကြီးရှိနေတာတောင်။ ကျနော့်ဟိုကောင်ကမနေနိုင်ဘူး။
ဒီစကားလေးနဲ့တင်အောက်ကဖုပြီးဆတ်ခနဲထောင်တက်လာတယ်။ ကျနော်ပုဆိုးရှေ့လက်အုပ်ပြီးမသိမသာဖြေချနေရတယ်။

ကြီးကြီးကလည်းအပါး၊ ဒါကိုချက်ချင်းသတိထားမိတယ်။ မျက်နှာကြီးကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ပြုံးလာပြီး ပ
ါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်လို့တခိခိနဲ့ရယ်နေတော့တယ်။ပြီးတော့မှ…

“အဖြေကအားလုံးကောင်းတယ်၊ အောင်လေးရဲ့..၊ ရောဂါဆိုးရော၊ တခြားအီစီကလီဘာရောဂါမှမရှိဘူးတဲ့၊ သားဝမ်းမသာဘူးလား..”

အဲ့ဒီညက ကျနော့်ဘဝရဲ့တစ်ဆစ်ချိုးအပြောင်းအလဲဖြစ်ခဲ့တဲ့မေ့မရတဲ့ ညတစ်ညဖြစ်ခဲ့တယ်။
ဘာရောဂါမှမတွေ့လို့ဝမ်းသာနေတဲ့ကြီးကြီနဲ့ကျနော်တို့တူဝရီးနှစ်ယောက်သား အောင်ပွဲလေးခံတဲ့အနေနဲ့အမှတ်တရလေးသောက်ဖြစ်စားဖြစ်ကြတယ်။
ကြီးနုက Spy ဝိုင်တွေဝယ်ချလာတယ်။ သူလည်းသောက်၊ ကျနော့်ကိုလည်းပေးတိုက်တယ်။
အမြည်းကတော့ဘာရှိမလည်း၊ ငါးကင်ပေါ့၊ အိမ်ကငါးဒီုင်ပဲဟာ။

“အောင်လေးက..ကြီးနုနဲ့အတူဝိုင်ပဲသောက်နော်။ ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ အရက်ကိုအကျင့်မလုပ်စေချင်သေးဘူး။
လူပျိုပေါက်ထဲကစအကျင့်လုပ်ရင်ရင် နောက်ဆိုမထိမ်းနိင်ပဲ အရက်သမားဖြစ်သွားလိမ့်မယ်၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ကျန်းမာရေးထိခိုက်မယ်ကွဲ့..”

တူဝရီးနှစ်ယောက်သား သောက်လိုက်၊ အမြည်းစားလိုက်။ ကျီစယ်လိုက်၊ မထိတထိ ဟိုကိုင်သည်ကိုင်လိုက်ပေါ့။
သမီးရည်းစားစုံတွဲအသစ်လိုပဲ။ အိမ်ထဲမှာကကျနော်တို့နှစ်ယောက်ထဲရှိတာလေ။
စစားသောက်ကထဲက၊ အိမ်တံခါးကလော့ချထားပြီးသား။
ဝိုင်ပုလင်းတွေတစ်ယောက်သုံးလုံးလောက်စီကျသွားတော့တော်တော်လေးရီဝေလာကြပြီ။

ကြီးနုက ရာသီဥတုကလဲပူလိုက်တာနော်လို့အပြစ်တင်ရင်း သူ့အဝတ်အစားတွေချွတ်ချလိုက်တာ
ကြီးနုတခါမှဒီအပြုအမူမျိုးမလုပ်ဖူးလို့ ကျနော်တောင်မျက်လုံးပြူးပြီးအံ့အားသင့်သွားရတယ်။

ဒါကကျနော့်ဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ်၊ မိန်းမတစ်ယောက်ကကိုယ့်ရှေ့မှာအဝတ်အစားမပါဗလာချွတ်ပြီးအနီးကပ်
ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်လိုက်ရခြင်းပဲ။ အရင်တုန်းကကြီးကြီးကိုမကြာခဏချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးတာတော့မှန်တယ်။
ဒါပေမယ့်ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ချောင်းရတာဆိုတော့ ရိုးခနဲရိပ်ခနဲကလွဲပြိး အခုလိုပေါ်တင်ကြီးမြင်ခဲ့ရတာမဟုတ်ဘူး။

ဟိုကောင်​တွေ ကြီးနုကိုမုဒိန်းလာကျင့်သွားခဲ့တဲ့ညကလည်း၊ အမှောင်ရိပ်နဲ့ ၊ကျနော်ကလည်းကြမ်းနဲ့တပြေးတည်း
မှောက်နေရတာဆိုတော့၊ အခုမှကြီးနုရဲ့ကိုယ်ကာယအလှကိုပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးစမြင်ဖူးတာပဲ..။

တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြထားတာကိုအနီးကပ်ကြည့်လိုက်ရတော့မှ၊ ကြီးနုရဲ့ငါးရံ့ကိုယ်ဘော်ဒီကြီးက
ကျနော့်စိတ်ကူးထဲထင်ထားတာထက်ကိုအများကြီးကိတ်နေတော့တာ။ အသားအရေကလည်းဖွေးဖွေးဥဥကြီး။
ဖင်ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံး၊ နို့ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကလည်းအဖုလိုက်အထစ်လိုက်။ လျော့ရဲပျော့ဖတ်မနေပဲတင်းရင်းနေတုန်း။

ကျနော်အံ့အားသင့်လို့မပြေခင်မှာကြီးနုက အရည်တွေလည်နေတဲ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ကျနော့်ကိုကြည့်တယ်
မူးလို့ကြည့်တာလား၊ ထန်လို့ကြည့်တာလား ကျနော်အဓိပ္ပါယ်မကောက်တတ်ပေမယ့်
သူ့အကြည့်ကြီးကကျနော်စိတ်တွေကိုသိမ်းကြုံးဆွဲငင်ယူသွားတယ်။

ပူလောင်တဲ့အကြည့်၊ ဖိတ်ခေါ်တဲ့အကြည့်ဆိုတာကျနော်နားလည်လိုက်တယ်။
စိတ်ထဲမှာမနေနိုင်မထိုင်နိုင်တွေးမိတာက၊
ဒီလိုပုံမျိုးကြီးနဲ့ကိုဘာလို့များသူ့ယောက်ျားကြီးက လွယ်လွယ်နဲ့ပစ်သွားတာလည်းလို့….၊ မဖြစ်နိုင်တာကြီး။

ကြီးနုလက်တွေကအရမ်းမြန်အရမ်းသွက်နေတယ်။ ကျနော်ဒီနေ့ဘောင်းဘီဝတ်ထားတော့။
ကျနော်ဘောင်းဘီရောအတွင်းခံပါ တပြိုင်ထဲဆွဲချွတ်ချခံလိုက်ရတာ လက်တွေကစနစ်တကျလေ့ကျင့်ထားသလိုပဲ။

ကျနော်လည်းအံ့သြတာကိုရပ်ထားလိုက်ပြီးအခြေအနေမှန်ကိုဝင်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီအချွတ်ခံလိုက်ရတော့မှမထူးတော့ဘူး၊
တခုခုလုပ်ရတော့မယ်ဆိုတာအလိုလိုသိလာတဲ့ကျနော်လည်း ကိုယ့်အင်္ကျီကိုကိုယ်ချွတ်လိုက်တော့တယ်။

ကျနော့်လီးကလည်းဘောင်းဘီအောက်ကလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးကျွတ်ထွက်လာတဲ့အခါမှာတော့
ဒစ်ကြီးကပုတ်သင်ညိုကြီးတစ်ကောင်လိုခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့။
ဒစ်ထိပ်ကအပေါက်လေးကတပျစ်ပျစ်ထွက်လာတဲဲ့အရည်ကြည်တွေကစိမ့်ပြီးရွှဲနေပြီ။
—————————————–

အပိုင်း(၄) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၄)

ကြီးကြီးနုကတဆတ်ဆတ်ခေါင်းရမ်းနေတဲ့လီးကြီးကိုကြည့်လို့၊ မျက်လုံးကြီးကမယုံနိုင်သလိုဝိုင်းသွားပြီး..။

” ဟာ…! အတူတူနေနေတာတောင်၊ ဒီလောက်လီးအကြီးကြီးကိုယ့်အနားမှာရှိနေတာကို၊ မသိခဲ့ဘူးကွာ၊ ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး။
မသိလို့လီးအတုကြီးတကူးတကဝယ်ပြီး ကိုယ်ဟာကိုယ်ထိုးပွတ်နေရတာ အသိနောက်ကျတာနှမြောစရာကြီး..”

ကျနော်က လူကသာလူပျိုပေါက်စ၊ ဒါပေမယ့်မြို့သားလူဗလံလေးတွေလိုမနုဘူး၊ အညာမှာမွေး၊ ဟိုအပင်ဒီအပင်တက်၊
နွားကျောင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီးပြင်းလာခဲ့ရတာဆိုတော့၊ အသားညိုညို၊ လူကောင်ကထွားပြီး ခပ်မာမာအကောင်ရယ်။

ပြီးတော့ ကျနော့်အမေဒေါ်မေယုကလည်း သူ့အစ်မ ကြီးကြီးဒေါ်မေနုလိုပဲ လူကောင်ထယ်ထယ် ထွားထွား
လုံးကြီးပေါက်လှပဲဆိုတော့ အမေ့သားဖြစ်တဲ့ကျနော်လည်းအမေ့ (ဒီအန်အေ) ပါလာတော့လူကောင်ထွားတာမဆန်းဘူး။

ကျနော့ငပဲကောင်ကအခုလူပျိုပေါက်စတောင်၊ တော်ရုံလူကြီးတွေရှိတတ်တဲ့ဆိုက်ထက်ကျော်ချင်နေပြီ
အခုထဲက၆လက်မခွဲလောက်ရှိနေတာ နောက်ထပ်ထပ်တိုးဦးမလားမသိဘူး။ ဂွင်းကလည်းခဏခဏထုတော့၊ ဒစ်လဲပြုတ်ပြီးပွင့်ပြီးနေပြီဗျ။
ကြီးနုကကျနော့်လီးကိုထိုင်ကြည့်ပြီးချီးကျူးနေတာ။ ခဏကြာတော့

“အောင်လေး..လာ…ဒီမှာထိုင်”

ဆိုပြီးသူ့နားဆွဲကပ်ပြီးထိုင်ခိုင်းတယ်၊ ပြီးတော့ကိုယ်တစောင်းရို့ပြီး၊ လက်မောင်းတစ်ဘက်ပေါ်အားယူထောက်လို့
ငေါက်ဆတ်ဆတ်နဲ့မာနေပြီဖြစ်တဲ့ကျနော်လီးကိုပါးစပ်နဲ့ကောက်စုပ်လိုက်တယ်။
ပါးစပ်အကျယ်ကြီးဟပြီးငုံစုပ်လိုက်တာ၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးဆုံးပြီးအာခေါင်ထောက်မိမတတ်၊ ဝင်သွားတော့တယ်။

ဒါကကျနော့ရဲ့လိင်တံကိုထိုးသွင်းစပ်ယှက်ဖူးတဲ့ပထမဆုံးအတွေအကြုံစတင်ခဲ့တဲတဒင်္ဂပေါ့..။
ကျနော့်လီးစပြီးထိုးသွင်းခဲ့ရတဲ့အပေါက်က၊ စောက်ပတ်မဟုတ်ဘူး၊ တခြားတစိမ်းလည်းမဟုတ်ဘူး။
ကျနော်အမေရဲ့အစ်မအရင်း၊ ကျနော့်ကြီးတော်အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုပါ။

ပထမဆုံးအထိအတွေ့မှာပဲကောင်းလွန်းလို့ကျနော်အရမ်းထွန့်သွားရတယ်။ တစ်ခါထဲကိုထွက်ကျကုန်တော့မတတ်ပဲ။
တစ်ခါမှလည်းမကြုံဖူးဘူးလေ။ နွေးထွေးနူးညံ့လိုက်တာကလည်းဘယ်လိုကောင်းမှန်းကိုပြောမပြတတ်တော့ဘူး။

ကြီးနုကကျနော့်ရဲ့မှိုပွင့်ကြီးတစ်ခုလိုဖူးလန်ထွက်နေတဲ့ဒစ်ကားကားကြီးကိုလျှာနဲ့အလွှားလိုက်နူးနူးညံ့ညံ့လျက်ပေးနေတာ
ကျွမ်းချက်ကတော့ သူ့သွားတွေနဲ့ကျနော့်လီးကိုအမှတ်တမဲ့တောင်တိုက်မိ ခြစ်မိ ခြင်းမရှိဘူး။ လျှောခနဲ၊ လျှောခနဲပဲ။

လီးကိုအချိန်အတော်ကြာအောင်စိတ်ကြိုက်စုပ်ပြီးအားရတော့မှ။ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကျနော့်လက်ကိုဆွဲလို့အိပ်ခန်းထဲဆွဲခေါ်သွင်းခဲ့ရောဗျို့။
ရောက်တာနဲ့အိပ်ရာပေါ်တန်းလှဲချလိုက်ပြီး တံကောက်ကွေးတွေကိုခေါက်၊ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်ဖြဲပေးပါလေရော။
ကျနော်သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုစေ့စေ့စပ်စပ်လေ့လာနိုင်အောင်လမ်းဖွင့်ပေးထားသလိုပဲ..။

ကျနော့်အဖို့ကတော့ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲဗျ။ ဖားကြီးလိုလို၊ ငါးပြေမကြီးလိုလို ဖောင်းဖောင်းပြည့်ပြည့်၊ အရည်တွေလဲ့ပြီးရွှဲနေတဲ့
လူသားမိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်စောက်ဖုတ်ဆိုတာကြီးကို၊ ကျနော့မျက်စိရှေ့မှာပက်ပင်းကြီးတွေ့လိုက်ရတာ။

ကြီးနုရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကထင်ထား၊ တွက်ထားတာထက် ပိုပြီးထက်တောင်လှနေတယ်။
လုံးဝကိုမရွဲသေးဘူး။ စိတ်ကူးထဲကကြိုမှန်းထားခဲ့သလိုမျိုး၊ ညိုညစ်ညစ်နှုတ်ခမ်းတွေမဟုတ်ဘူး၊
အသားရောင်နုနုပီပီပြင်ပြင်နဲ့..။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကထူထဲပေမယ့်ပိရိချပ်ရပ်လို့။

ဒါကလဲကျနော့်အထင်ပါ။ အခုမှစောက်ဖုတ်အစစ်ကြီးကိုပထမဆုံးမြင်ဖူးခွင့်ရတာလေ။
ကျနော်သူငယ်ချင်းတွေဒေါင်းလုဒ်လုပ်ထားတဲ့အောကားတွေခိုးကြည့်တုန်းက ဘိုမစောက်ဖုတ်ကြီးတွေတွေ့ဖူးတာက
နှုတ်ခမ်းတလန်ပန်းတလန်တွေလေ။ အဲဒါကြောင့်အခုအမြင်အတိုင်း၊ ကြီးနုဟာကြီးက၊ ပိရိတယ်လို့ပြောတာပေါ့။

နောက်တစ်ခုက ဦးရီးလှဆွေနဲ့ကွဲသွားပြီးကထဲက ဆီလီကွန်လီးအတုလောက်နဲ့ပဲတွေ့ခဲ့ရလို့ဖြစ်ရင်ဖြစ်မှာပေါ့..။
အခုကျနော့်နှာခေါင်းထဲကို တိုးခွေ့ ဝင်လာတဲ့အနံ့တစ်မျိုးက စောက်ပတ်နံ့ပဲဖြစ်ရမယ်။ ဘယ်လိုကြီးမှန်းတော့တိတိကျကျမပြောတတ်ဘူး။
နံတယ်လားဆိုတော့မနံဘူး၊ မွှေးသလားဆိုတော့လည်းပြောမရဘူး။ ဒါပေမယ့်အဲဒီအနံ့ကကိုပဲ
ကျနော့်စိတ်နှလုံးသားဆွဲစုပ်ယူငင်နေပြီးလီးကိုပေါက်ထွက်တော့မတတ် တောင်လာအောင်ဆွဲတောင်မြှူဆွယ်နေတာပဲသိတယ်။

“အောင်လေး စိတ်ဝင်စားပြီး ကြီးကိုချောင်းချောင်းကြည့်နေတဲ့ဟာကြီးလေ၊
သားအရမ်းထိခင်ကိုင်ချင်နေတယ်မဟုတ်လား။ အရသာဘယ်လိုနေလဲသိရအောင်မြည်းမကြည့်တော့ဘူးလားခလေးရဲ့…”

ကြီးနုလည်းပြောသာပြောနေတာအသံကမူမမှန်ဘူး။ တုန်နေတာကသိသာတယ်။ သူလည်းတော်တော်စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပဲ။
ဒါပေမယ့်ကျနော်တွန့်ခနဲဖြစ်သွားရတာကကြီးနုစကားကြောင့်ပါ။ ကြီးနုကကျနော်သူ့ကိုချောင်းကြည့်နေတာကိုသိနေတယ်တဲ့လား။

“ဟို..အဲ..အဲ..ကြီးနု..ကြီးက သားချောင်းကြည့်တာကို..အဲ..အဲ..”

“အမယ်..ခုမှ၊ အထစ်..အထစ်..လုပ်မနေပါနဲ့။ နှာဘူးလေး..၊ ကြောင်ဆိုတာလက်သည်းဝှက်တတ်ရတယ်။
နင့်လိုလက်သည်းမဝှက်တတ်သေးရင်ကြောင်မဖြစ်သေးဘူးမှတ်..၊ သားကခလေးသာသာပဲ။
လူမသိအောင်ချောင်းတတ်ဖို့ပညာတွေအများကြီးလိုသေးတယ်။ ဟင်းဟင်း ကြီးကြီးဒါလောက်လေးမှမသိရင် နင့်အဒေါ်လုပ်မနေဘူး..”

“ဟီး..ဟီး..ဟီးးး..”

ကျနော်ရှက်ရယ်ရယ်နေမိတယ်။ကြီးနုမသိဘူးထင်လို့ ကုန်းရုန်းပြီးချောင်းခဲ့လိုက်ရတာ..။

“ကဲ…အခုမှတွေးရယ်မနေနဲ့..။ အချိန်မရှိဘူး၊ မြည်းကြည့်မှာလားပြော။ အချိန်လွန်သွားရင်ရုံပြန်ပိတ်လိုက်တော့မယ်..”

ကြီးနုကစိတ်မရှည်တော့သလိုတွန်းတွန်းတိုက်တိုက်ပြောလိုက်မှပဲ၊ ကျနော်လည်း အိုင်တင်ခံနေ၊ တွေဝေမနေတော့ဘူး။
ဒါနဲ့ပဲ..ဟက်ပဲ့ကြီးဖြဲကားပေးထားတဲ့ကြီးနုစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော်ကုန်းပြီးလျက်ကြည့်လိုက်တယ်ပေါ့…။

ခေါင်းထဲမှာက ကျနော်ခိုးဖတ်ဖူးတဲ့ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲက ဘာဂျာခန်းတွေကိုပြန်စဥ်းစားပြီလုပ်ကြည့်တာ။
ဘာကိုဘယ်လို၊ တိတိကျကျ ထိတယ်မိတယ်လဲမသိဘူး။ ကောင်းတယ်မကောင်းတယ်လဲမပြောတတ်ဘူး။
ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံးတော့ကျနော့်လျှာဖျားက ကြီးနုရဲ့စောက်ပေါက်ဟပြဲနီရဲရဲကြီးထဲတလှုပ်လှုပ်တွန့်ပြီးဝင်သွားတာတော့သိလိုက်ရတယ်။

အဲဒီမှာပဲစောက်ခေါင်းထဲကအရည်တွေ၊ ရွှဲကနဲစိမ့်ကနဲအိုင်ထွက်လာတယ်။
ကျနော့်နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်တွေလည်း၊ စောက်ရည်တွေနဲ့သိသိသာသာ ရွှဲပြောင်တက်ကုန်တော့တာပဲ။

ကြီးနုကကျနော့်ခေါင်းကိုသူ့စောက်ဖုတ်ကြီးဆီလက်နဲ့အငမ်းမရဆွဲဖိထားလိုက်တာနောက်ဆုံး ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ သုံးလေးချက်လောက်
တုန်တုန်တက်ပြီး သက်ပြင်းကြီးသံရှည်ချလို့ ငြိမ်ဆင်းသွားရော။ ကြည့်ရတာကြီးနုတစ်ယောက်ကျနော့်လျှာနဲ့တင်ပဲ တစ်ချီပြီးသွားပုံရတယ်။

“တော်လိုက်တာနော်..၊ ကြီးရဲ့လူပျိုသိုးလေး..၊ အခု..အဲ့ဒီလီးကြီးကိုလျှာနဲ့လဲပြီးသုံးကြည့်စမ်း..သား…”

ကြီးကြီးဆီကခွင့်ပြုမိန့်ရလိုက်တာနဲ့ကျနော်လဲဘယ်နှေးတော့မလဲဗျာ။ လီးကိုကြီးကြီးစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး၊
ဂမူးရှူးတိုးနဲ့ထိုးထည့်ကြည့်တယ်။ ဟင်…လျောလျောလျူလျူမဝင်ဘူးဗျ၊
ထင်ထားသလိုအပေါက်ထဲစွပ်ခနဲဝင်မသွားပဲ၊ ကိုယ်တော်ကဟိုချော် ဒီစောင်း ကပ်တီးကပ်ဖဲ့နဲ့။
အတွေ့အကြုံမှမရှိပဲဟာ။ အပေါက်လမ်းဖြောင့်အောင်တောင် မသွားတတ်ဘူး။
ကြာတော့ကြီးနုလည်းစိတ်မရှည်တော့ဘူး။

“ဒီငတုံးလေးနဲ့တော့ ငါသင်ပေးမှဖြစ်တော့မှပါ”

လို့ညည်းပြောလေးပြောပြီး သူ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကိုဘေးဖြဲပေး၊ ပေါင်ကြီးတွေကားလို့သူ့ပေါင်ခွကြားထဲ
ကျနော့ကိုဒူးထောက်ခိုင်းပြီး သူ့ဘက်နဲ့ပဲလီးကိုကိုင်တေ့လို့ ထိုးထည့်ခိုင်းတော့တာ။

ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်ကျနော့်ရဲ့မွေးရာပါရွှေပန်းလေးအဖို့၊ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ စိုပြီးရွှဲအိနေတဲ့ချောဆီတွေနဲ့စောက်ဖုတ်နွေးနွေးကြီးထဲကို
ထိတွေ့ဝင်ရောက်မိခြင်းပဲ။ လီးထိပ်ကစိမ့်ခနဲ၊ ကျင်ခနဲ၊ ဖျင်းခနဲဖြစ်သွားတယ်၊။ ဘာကောင်းသလဲမမေးနဲ့ ၊ ကြက်သီးတောင်ထတယ်။

ကျနော်လီးကိုဆက်ပြီးဖိသွင်းချလိုက်ရင်းကအဲ့ကောင်ကြီးတအိအိနဲ့နစ်ဝင်သွားတာကို ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့စောင့်ကြည့်နေမိတယ်။
ယောက်ျားတို့ထုံးစံအတိုင်းစောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သွားတဲ့အရသာပေါ်မှာသာယာနေလိုက်တာ.. တကယ်လို့သာစေ့စေ့တွေးကြည့်ရင်၊
ကျနော့်ရဲ့လူပျိုဘဝ၊ လူပျိုရည်ဟာ အခုစက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာတင်ပဲပြီးမြောက်ကုန်ဆုံးသွားပြီဆိုတာကို သတိမထားမိ၊ မနှမြောမိဘူး။

ကျနော့်ရဲ့၆လက်မခွဲရှိတဲ့ဒစ်ကားကားလီးကြီးက ကြီးနုရဲ့စောက်ပတ်အိအိကြီးထဲကိုနှုတ်ခမ်းသားတွေထဲကိုတဆုံးထိဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်သွားပြီး၊
သားအိမ်ခေါင်းဝကို သွားထောက်မိပြီ။ နောက်ဆုံးတော့ကျနော့်ရဲ့လူပျိုစင်ပန်းဦးလေးက ဒေါ်မေနုဆိုတဲ့
ကိုယ့်ရဲ့ကြီးဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးဆီမှာ ပေးဆပ်လိုက်ခဲ့ရတယ်ပေါ့။ ဒါကိုပဲကျနော့်မှာအရမ်းရင်ခုန်ပီတိဖြစ်နေမိတယ်။

ကျနော့်လီးကိုကို့ယ်ကိုကိုယ်အတော်ကြီးပြီးရှည်တယ်လို့ထင်ထားတာ။ ဒါပေမယ့်ကြီးနုစောက်ပတ်ကြီးထဲမြုပ်လဲဝင်သွားရော၊
လီးတစ်ချောင်းလုံးအစအနတောင်မမြင်ရတော့အောင်ပျောက်သွားလို့အံ့ဩယူရတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကြီးနုကကျနော့်ကိုစဆောင့်ခိုင်းတော့တယ်။ ကျနော်လည်း မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ တဖွတ်ဖွတ် ဆောင့်ကြည့်တာပေါ့။
ခဏကြာတော့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကတစစနဲ့ အံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်လာပြီ၊ ဖြေးဖြေးချင်းကနေ ကျနော်နော့်ဆောင့်ချက်လေးတွေကမြန်လာတယ်။

ဝင်ခလုတ်ထွက်ခလုတ်နဲ့သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်တိုင်း၊ အသားနုချင်းဖိပြီး ပွတ်တိုက်ဆွဲကြိတ်တဲ့ အရသာကဘာနဲ့မှမတူဘူး။
ဒါကြောင့်ကျား-မ မရွေး၊ လူတွေကဆက်စ်ဆိုရင်အရူးအမူးကြိုက်ကြတာကိုးလို့သဘောပေါက်လာတယ်။
အဲ့လိုလိင်အင်္ဂါချင်းပွတ်ဆွဲနေရတာကိုကအရသာဗျ။

အရသာခံပြီး ဖီလင်တက်နေလို့မဆုံးသေးဘူး၊ ကြီးနုရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကိုဆွဲဆွဲစုပ်ပြီးညှစ်ပေးလာတယ်။
ဟား..ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ လီးကိုတဖျင်းဖျင်းနဲ့ကိုဆိမ့်တက်လာတာဗျို့..။ ကြီးနုအဖုတ်ကြီးကလုံးဝကိုမပျက်စီးသေးဘူး။
ဒါတောင် ဦးရီးရဲ့လီးအစစ်ကြီးရော၊ ဆီလီကွန်လီးတုကြီးနဲ့ရော၊ နှစ်ပေါင်းများစွာကစားလာခဲ့တာနော်..တွေးကြည့်…။

အပေါက်ကခပ်ကြပ်ကြပ်နဲ့၊ စုပ်အား ဆန့်အား ညှစ်အားကအနေတော်ပဲ။
တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ ကျနော်အရင်က ဘယ်မိန်းမနဲ့မှတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်တစ်ခါမှလက်တွေ့လိုးဖူးခဲ့တာမှမရှိခဲ့ပဲလေ။
ဘယ်စောက်ဖုတ်ကဘယ်လိုဆိုတာ ယှဥ်ကြည့်စရာမှမရှိပဲဟာ။ အဲဒီတော့အခုလိုးနေရတဲ့ကြီးနုစောက်ဖုတ်ကြီးက
အနေတော်အကောင်းဆုံးလို့ထင်နေတာကိုး။ ဒါလောက်နဲ့တင်ကျနော့်အဖို့အရမ်းသာယာနေပြီ။

အခုနေများ တစ်ယောက်ယောက်က မင်းအဒေါ်စောက်ဖုတ်ကြီးကမမိုက်ပါဘူးကွာဆိုပြီးပြောလာခဲ့ရင်၊
ကျနော်အသည်းအသန် ခံငြင်းမိမှာပဲ။ ကျနော့်ကိုတော့မရယ်ကြနဲ့နော်..။

ကျနော့်လိုးချက်တွေပြင်းလာမြန်လာပေမယ့်၊ ကျနော်တစ်ပုံစံထဲပဲလိုးနေတယ်။ ပုံစံပြောင်းဖို့တွေဘာတွေလည်းနားမလည်ဘူး။
လက်ရှိလိုးနေရတဲ့အရသာလေးကိုပဲသာယာနေမိတာ။

ဖောက်..ဖောက်..ဖတ်..ဖတ်..ပလောက်..ကျွိ..ကျွိ..

“အ..အာ့ဟာ့..အင်း..အင်းးး..ဟင်းဟင်းး..ဟင်းးး”

ကြီးနုလည်းအရမ်းကောင်းနေသလိုမှိန်းပြီးညည်းနေတာပေါ့။ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့..ကော့ တင်ပေးနေရင်း
ကျနော့်လီးကိုတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ပေးနေတယ်။ ဒီအခြေအနေက ကျနော်လပြွတ်နှစ်လုံးဆွဲကိုဆွဲကိုင်ခါရမ်းပြီးအထဲကအရည်တွေကို
ဆေးပုလင်းလှုပ်သလိုလှုပ်ပေးနေသလိုကြီးဗျ။

အခု..ဖိညှစ်လှုပ်ရှားပေးနေတဲ့၊ နူးညံ့ပေမယ့်သန်မာတဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲက ကြွက်သားတွေက၊
လက်ဖဝါးနဲ့ဆုပ်ပြီးဆောင့်ပေးတဲ့ဂွင်းထုတာနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ အထိအတွေ့ချင်းကတခြားစီပဲ။
ကျနော့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အတင်းတစ်နေရာမှာသိုမှီးထားတဲ့အရည်တွေတွန်းကန်ထွက်လာသလိုခံစားရတယ်။
ခါတိုင်းဂွင်းထုသလိုလရည်ထွက်ခါနီးခံစားချက်ပဲ…။

ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ခါထွက်လာမယ့်အရည်တွေကခါတိုင်းလိုအလဟသပြုန်းတီးသွားမှာမဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။
အခုသူတို့ဦးတည်နေရာလမ်းကြောင်းကတော့၊ မိန်းမစင်စစ်တစ်ယောက်ရဲ့ယောနိလမ်းကြောင်းထဲ၊
မကွယ်ဝှက်တမ်းပြောရရင်၊ ကျနော့်အဒေါ်အရင်းကြီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ၊ကိုအဓိပ္ပါယ်ရှိရှိဝင်သွားတော့မှာမို့ပဲ။

နောက်ဆုံးကျနော်ဆက်မထိမ်းထားနိုင်တော့ဘူး။ ကောင်ရေပေါင်းများစွာရှိတဲ့ကျနော့်လဥထဲကသုက်ပိုးကောင်လေးတွေဟာ
ကြီးနုရဲ့သားအိမ်ထဲအထိအရှိန်နဲ့ပန်းထွက်သွားတယ်။

ကျနော့်အောက်မှာပက်လက်ကလေးရှိနေတဲ့အမျိုးသမီးဟာ၊ ခြေဖျားလေးတွေကုတ်လို့တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်းကျနော့်ကိုသတိလက်လွတ်ကြုံးဖက်ထားတယ်။

ဟုတ်တယ်..၊ ဒီအမျိုးသမီးဟာ ကျနော့်သုက်သွေးမျိုးရည်တွေနဲ့ပထမဆုံးပေါင်းစပ်နှီးနှောခွင့်ရတဲ့မိန်းမပဲ။ ချစ်လိုက်တာကြီးနုရယ်…။
—————————————–

အပိုင်း(၅) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၅)

ကျနော်အခုခံစားနေရတာကတော့ ဂွင်းထုရတာထက်ကိုပိုပြီး၊ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အထွတ်အထိပ်လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ။
ဘယ်လိုမှယှဥ်မရအောင်ကောင်းတယ်ဆိုတာအခုသိလာရပြီ။

သုက်ပြွန်လမ်းကြောင်းထဲကအကြောလေးတွေကတစစ်စစ်နဲ့ဖျစ်ညှစ်ရင်းသန်းနဲ့ချီတဲ့ကျနော့်ရဲ့မျိုးရည်သုက်ကောင်လေးတွေဟာ
သူတို့ရဲ့လမ်းဆုံးဖြစ်တဲ့သားအိမ်ထဲကိုရောက်အောင်တိုးဝင်သွားကြတယ်။
သူတို့လေးတွေတသိုက်အနေနဲ့လက်တွေ့ကျကျအောင်မြင်အောင် အလုပ်ဖြစ်အောင်တော့လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။

သူတို့ပြေးလွှားဝင်ရောက်သွားတဲ့သားအိမ်ပိုင်ရှင်က မျိုးဆက်၊ မျိုးဥမကြွေအောင်တားဆီးထားပြီးသားလေ။
ဒါပေမယ့်သူတို့လေးတွေက မငြီးမငြူတာဝန်ကြေကြပါတယ်။
အနည်းဆုံးတော့သူတို့လေးတွေဝင်ရောက်အားဖြည့်ပေးသွားတဲ့ဖိုဓါတ်ဟော်မုန်းတွေကြောင့်ကြီးနုလိုအသက်၄ဝစွန်းစွန်း
အမျိုးသမီးကြီးအတွက်နုပျိုတဲ့သွေးသစ်တွေလောင်းပြီးလတ်ဆတ်လန်းဆန်းလာစေမှာတော့အမှန်ပါပဲ။

အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်မောင်ခင်အောင်လေးဆိုတဲ့ကောင်ဟာ ကျနော့်ကြီးတော်ရင်းကြီး မမေနုရဲ့ တူအဖြစ်ကနေပြီး
လင်အရိုက်အရာကိုရုံးစာမထုတ်ပဲအော်တိုမက်တစ်ပရိုမိုးရှင်းရာထူးတက်သွားတော့တာပါပဲ။
ရာထူးတက်တာနဲ့အတူ ကျနော့်တာဝန်တွေလည်းပိုလာတာပေါ့ဗျာ။
ပုံမှန်လုပ်နေကျ ကြီးနုရဲ့ငါးဒိုင်မှာ၊ လက်တိုလက်တောင်းကူလုပ်ရတာအပြင်၊ ညဘက်မိုးချုပ်တာနဲ့ကြီးနုရဲ့ကာမဂုဏ်ဆန္ဒတွေဖြည့်ဆည်းပေးဖို့
အစဥ်အလာမပျက် အမှုတော်ထမ်းနေရတဲ့မင်းသားလေးလည်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ကြီးနုလည်း ယောက်ျားနဲ့ပြတ်လပ်ပြီးလီးတုနဲ့နှစ်အတော်ကြာကြာ ညားနေရာက အခုယောက်ျား (ကျနော်) လည်းပြန်ရရော။
သူ့ရဲ့အထန်တစ်လိုင်းကြီးကဘွားကနဲပေါ်လာတယ်။ ကြီးနုနေ့စဥ်ဆွဲခိုင်းနေတာက.. ကျနော်သိသိသာသာကြီးပြုတ်ကျသွားတယ်။
လူလည်းရိုးကြီးဂေါင်ဂင်လောက်ပဲကျန်ချင်တယ်။

သိသာလွန်းတော့ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေကတောင်၊ မင်းအာဟာရပြတ်တဲ့ရောဂါများဖြစ်နေလားလို့တောင်မေးယူရတယ်။
မင်းအဒေါ်ကထမင်းဝအောင်မကျွေးဘူးလားတဲ့။သူတို့မှမသိပဲ။ ဝအောင်ကျွေးပေမယ့် ကြီးနုကျွေးတာကတခြား။

ကြီးနုကြတော့ကျနော်နဲ့ပြောင်းပြန်၊ လူတိုင်းကသူ့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်၊
“အသားအရေကလည်းပြည့်တင်းပြီးစိုပြေတက်လာလိုက်တာ။ ဘာအားဆေးတွေများစားနေသလဲ”  တဲ့..

ကျနော်ကလာပြောတဲ့သူတွေကို ပြန်ပြောချင်တယ်။ မစိုပြေပဲနေမလား၊
ကျနော့်ဆီကသာယာမှုသွေးသားတွေကိုညတိုင်းဓါတ်ကူးပြီးဆွဲယူနေတာလေ။ လူတိုင်းကသူ့ကိုချီးမွမ်းကြတော့
စိတ်တွေကြည်လင်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ပါးစပ်ကြမ်းကြမ်းအပေါက်ဆိုးဆိုးမှုတ်တဲ့အကျင့်တွေတောင်တော်တော်လျော့သွားတယ်။

ကြီးနုကလည်းအခုကျနော့်အပေါ်အူတိုတတ်လာပြီ။ အေးလေ..ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းအဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်ကြရင်
ကိုယ့်ပစ္စည်းတော့ကိုယ် ပူပင်တတ်ကြတာပဲမဟုတ်လား။ ကြီးနုတိုတာကတစ်ခါတလေထိမ်းထားရင်းနဲ့ပွင့်ထွက်လာတတ်တယ်။

တချို့ရက်တွေကျနော်ဆိုင်မှာကူနေတုန်း ကျောင်းကသူငယ်ချင်းအပျိုမလေးတွေဆိုင်ရှေ့ဖြတ်ရင်းသူငယ်ချင်းတို့သဘာဝဝင်လာပြီး
နောက်ပြောင်တာတို့ ရောက်တတ်ရာရာပြောတာတို့ကိုတွေ့ရင် ကြီးနုကမကျေနပ်တဲ့အကြည့်ကြီးနဲ့စူကြည့်နေတော့တာ။
တော်သေးတယ်။ သိပ်သိသာအောင်ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်မပြလို့။

ကျနော်လဲရှင်းရှင်းဝန်ခံရရင် ကြီးနုကို အဒေါ်လိုထက် လင်မယားလိုချစ်နေမိတော့တာ။ ကျနော်ကလည်းကြီးနုအပေါ်သဝန်တိုတာပဲ။
တချို့တစ်ခုလပ် မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတွေ သူ့ကိုလာပြီးတော့ ပြီတီတီလုပ်ရင် ကြီးနုက တမင်ပရောပရီလုပ်ပြပြီး
ကျနော်မခံချင်အောင်စတယ်။ နောက်ဆုံးကျနော်စိတ်ဆိုးပြီး အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ပစ္စည်းတွေကိုဟိုဒီကောက်ပေါက်ပစ်လိုက်တဲ့အခါဆိုရင်၊
အကြီးအကျယ်သဘောကျနေတော့တာလေ..။

အဲဒီနောက်သိပ်မကြာဘူး၊ ကြီးနု အညာကသူ့မြို့ကိုတစ်ပတ်လောက်ပြန်သွားတယ်။
မြို့မှာကျနော့်အဖေအမေတို့နဲ့တွေ့ပြီး ကျနော့်ကိုတရားဝင်အမွေစားအမွေခံ၊မွေးစားသားအဖြစ်စာချုပ်စာတမ်းနဲ့ချုပ်ပြီးမွေးစားဖို့စီစဥ်ခဲ့တယ်။
ကြီးနုကကျနော့်ကိုတကယ်ပဲမွေးပြီး၊ စားတော့မယ်ပေါ့လေ။

သူကကျနော့်ကိုပညာရေးပြီးဆုံးသည်အထိ မြင့်နိုင်သလောက်ဘယ်လောက်မြင့်မြင့်ကျနော်သင်ချင်သလောက်သင်၊ တာဝန်ယူပေးမယ်။
ဒါပေမယ့် ပညာရေးပြီးရင်ဘယ်မှာမှအလုပ်မလုပ်ရဘူး။ သူ့ရဲ့ဆိုင်နဲ့လုပ်ငန်းမှာပဲဝင်ပြီးစီမံကွပ်ကဲပေးရမယ်တဲ့။ အဲဒီအချက်ကိုပါထည့်ချုပ်ထားတယ်။

ဒါကလည်းကျနော့်အတွက်ပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော့်စိတ်ကြိုက်ပဲပေါ့..၊ ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်၊
ကိုယ်ကပဲကိုယ့်လုပ်ငန်းရဲ့အရှင်သခင်လေ။ သူများခိုင်းတာကိုစိတ်မပါပဲသွားလုပ်ပေးနေရတဲ့လခစားကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေထက်စာရင်၊
ငါးစိမ်းရောင်းတဲ့ဒိုင်ကပိုပြီးလွတ်လပ်စိတ်ချမ်းသာမယ်ထင်တယ်။

တကယ်တော့လဲကြီးနုကကျနော့်ကိုအနီးကပ်နေစေချင်လို့ခြေချုပ်ထားတာပါ။ သဘောက သူ့လင်အဖြစ်နဲ့
သူမသေခင်အထိကိုယ်ရံတော်တပ်မှူးလေးအဖြစ်ထားပြီး သူမျက်စိမှိတ်မျက်ကွယ်ပြုသွားမှသာ
မိန်းမယူဖို့ခွင့်ပြုမယ်ဆိုတာကြေငြာလိုက်ခြင်းပါပဲ။

ဟိဟိ..တကယ်တော့သူမတောင်းဆိုလည်း ကျနော့်အဖို့တော့ဘယ်မှပြေးမလွတ်ပါဘူး။
တကယ်လို့ထင်တာထက်သူကျနော့်ကိုစောစောခွဲခွာသွားခဲ့ရင်တောင်မှ ကျနော်ဝမ်းနည်းလို့ဆုံးမှာမဟုတ်ဘူး။
ကျနော်ပြောပြီးပြီ၊ ကျနော်ကြီးနုကိုချစ်တယ်။ အသက်ချင်းကွာပြီး ကျနော်အဒေါ်အရင်းကြီး ဖြစ်ပစေ၊ ငါးစိမ်းသည်မိန်းမကြမ်းကြီးဖြစ်ပစေ၊
ကျနော့်ရဲ့နုပျိုတဲ့ လူရွယ်ဘဝနဲ့နှလုံးသားပန်းဦးကိုဆွတ်ခူးပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတဲ့ ကျနော့်မိန်းမ၊ ကျနော့်ရဲ့နတ်သမီးပါပဲ။

×××××××××××××××××××××××××××××××××

အခု ကြီးနုက အိမ်မှာနေရင် အရင်တုန်းကခေါ်နေကျ သားတို့၊ အောင်လေးတို့တောင်မခေါ်တော့ဘူး၊
သူ့လင်လေးကိုအဖျားဆွတ်ပြီး..အောင်တဲ့၊ တစ်လုံးထဲ…။

တစ်နေ့ညနေကျနော်ကျောင်းကအပြန် အိမ်အရောက် ထုံးစံအတိုင်းကြီးနုကိုနှုတ်ဆက်တာပေါ့။
ကျောင်းကဆရာဆရာမတွေအထူးသွန်သင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း ဘယ်သွားသွားဘယ်လာလာ၊ မသွားခင်နဲ့ပြန်လာရင်
အိမ်ကလူကြီးသူမကိုအရင် ဂါရဝတရားနဲ့နှုတ်ခွန်းဆက်ရမယ်လို့ဆိုထားတော့လေ..၊

ဒါပေမယ့် အခုလက်ရှိ၊ ကျနော့အိမ်၊ ကျနော့်ဘဝမှာတော့ တခြားအိမ်က ခလေးတွေထက်ပိုပြီးထူးဆန်းတဲ့ဂါရဝပြုပုံလေးနဲ့ဖြစ်နေတယ်။
အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ကြီးကြီးနု ရပ်ပြီးသူ့အလုပ်တွေလုပ်နေတာလှမ်းမြင်နေရတယ်။
ကျနော်အသာလျှောက်သွားပြီးကြီးနုခါးကိုနောက်ကဝင်ဖက်လိုက်တယ်။ ကြီးနုတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီးတော့..

“ဟဲ့…အမလေး..လန့်ထှာ..”

ပါးစပ်ကသာ လန့်ထှာ ပြောနေတာ၊ ဒါပေမယ့်ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့နောက်ကိုငဲ့ကြည့်တယ်။
ကျနော့်ကိုယ်ခန္ဓာခါးရှေ့အလယ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို၊ ကြီးနုရဲ့အိုးတုန်တုန်ကြီးတွေကြားကဖင်မြှောင်းကြီးကိုကပ်ပြီးကော့ပြီးပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။
ဟဲ..ဟဲ..ကျနော်တို့တူအရီးနှစ်ယောက်ရဲ့နေ့စဥ်သွေးနှောပေါင်းစည်းမှုခရီးအစအတွက်အင်ဂျင်ပူအောင်စတတ်တာနှိုးပေးလိုက်တဲ့သဘောပေါ့။

တော်သေးတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ငါးဆိုင်နောက်ခန်းထဲ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှမရှိလို့..။
ပွတ်ရင်းဆွဲရင်းစက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပဲကြာမယ်၊ ကျနော့်ညီတော်မောင်ကြီးက ကြီးကြီးဖင်ကြားမှာအတောင့်လိုက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။

“ကြည့်စမ်း၊ ကြီးကိုဒုတ်တိုနဲ့လာထိုးနေပြန်ပြီ။ ကောင်ကြီးကလည်းသန်လိုက်တာမပြောနဲ့တော့”

ပြောရင်းနဲ့နောက်လှည့်ပြီး သူ့ရဲ့ချစ်တူလင်ကောင်ဆိုးလေးကျနော့်ကို တစ်ချက်မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။

“နေဦး ဒီကိစ္စက အေးအေးဆေးဆေးဘယ်အချိန်လုပ်လုပ်ရတယ်။ အောင့်ကိုသတင်းကောင်းပြောရဦးမယ်။
ကြီးနင့်အမေဆီကဖုန်းရတယ်၊ သူဒီကိုလာလည်လိမ့်မယ်။ ဒီမှာနည်းနည်းကြာမယ်ထင်တာပဲ။ အခုထွက်လာတာ
လမ်းမှာရောက်နေပြီ။ ဒီညနေဝင်မယ့်ကားမှာပါလာလိမ့်မယ်..အဲဒါ..အောင်..အဝေးပြေးဂိတ်မှာသွားကြိုပေးလိုက်ဦး..”

ကျနော် ဒီသတင်းလဲကြားရောအရမ်းဝမ်းသာသွားတယ်။ ကျနော်အမေနဲ့မတွေ့ရတာတောင် နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာပြီလေ၊
ကိုယ့်အမေမျက်နှာတောင်မေ့တေ့တေ့ဖြစ်နေတာ။ ကျနော်သေမတတ်တွေ့ချင်နေတာပေါ့။
ကြီးနုပြောတာက အမေကတစ်ယောက်ထဲပဲလာမှာတဲ့။ ညီမလေးက နာတာရှည် မသန်မစွမ်းဖြစ်နေတဲ့အဖေ့ကိုပြုစုဖို့
အိမ်မှာပဲနေခဲ့ရမှာမို့၊ အမေနဲ့အတူလိုက်လာလို့မရဘူး လို့ပြောတယ်။

ကျနော်အမေရောက်လာမှာမို့ဝမ်းသာလို့မဆုံးသေးဘူး၊ အရေးကြီးတဲ့တစ်ခုသွားတွေးမိပြီးထိတ်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။
ဒါကတော့အမေအိမ်ရောက်လာတာနဲ့ ကျနော်နဲ့ကြီးနုတို့အိပ်ခန်းတစ်ခန်းထဲအိပ်နေတာသိသွားရင်ဘယ်လိုတွေးမလဲဆိုတာနဲ့၊
တကယ်လို့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လိုးနေတာများသိသွား၊ မြင်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲပေါ့။
ဇာတ်လမ်းကတော့ရှုပ်ကုန်တော့မှာပဲ။ ဒါနဲ့ကျနော်ကကြီးနုကို..

“ဒီည..ကြီးနု အမေနဲ့ပဲအိပ်လေ။ သားအခန်းခွဲအိပ်တာကောင်းလိမ့်မယ်ထင်တယ်..”

ကြီးနုက အဓိပ္ပါယ်ပါတဲ့အပြုံးနဲ့..ပြုံးစိစိကြည့်ပြီး။

“ဘာလဲ..အောင့်အမေသိသွားမှာကြောက်နေတာလား၊ ကြီးတောင်မကြောက်သေးတာ အောင်ကဘာပူနေတာလဲ..”
မြင်သွားတော့လည်းကောင်းတာပေါ့..။ အောင့်အမေ စိတ်ပါလာလည်းစိတ်ဆာပြေသွားအောင်၊ တစ်လက်စထဲကူပေးလိုက်ရတာပေါ့..ဟုတ်ဘူးလား..”

“ဟာ..ကြီးကလည်း ဘာတွေလာပြောနေတာလည်း..”

“ဟဲ့..နင်မသိသေးလို့၊ နင့်အမေကလည်းငါ့အတိုင်းပဲ၊ အဲဒီဘက်မှာသိပ်သန်တာ။ ညီအစ်မအချင်းချင်းမို့လို့ငါကသိတာ။
အောင့်အဖေက အခုလိုမသန်မစွမ်း၊ ကျန်းမာရေးမကောင်းတာနဲ့တင်၊ ဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့တာနှစ်တွေချီနေပြီ..
အခုလို တို့နှစ်ယောက်အိမ်ငလျင်လှုပ်သလိုလိုးပြကြတာများမြင်ရရင်၊ နင့်အမေဘယ်လောက်ကြာကြာတောင့်ခံထားနိုင်မလဲကြည့်လေ..”

ကြီးနုဆီကဒီလိုမထင်မှတ်တဲ့စကားကိုကြားလိုက်ရတော့ကျနော်မျက်နှာကြီးအမ်းပြီးတစ်ကိုယ်လုံးပူထူတက်သွားတယ်လို့ထင်လိုက်မိတယ်။
ရုတ်တရက်ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး..။ ခဏကြာအောင် စိတ်တွေကိုပြန်စုစည်းပြီးမှ။

“ကြီးနု..မထော်မနန်းတွေလျှောက်ပြောမနေနဲ့နော်။ အဲ့ဒါကျနော့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းကြီးဗျ။
သားအမိချင်းဒီလိုလုပ်လို့ဖြစ်မလား။ မကြံကောင်းမစည်ရာ..”

ကျနော်ဒီလိုပြူးတူးပြဲတဲပြောလိုက်တော့၊ ကြီးနုကျနော်ဘက်လှည့်လာပြီးအားရပါးရရယ်တယ်။
လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျနော့်ပါးစုံ့ကြီးတွေကိုမချင့်မရဲနဲ့စုံကိုင်လိမ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ..၊

“ဟောဒီ..ကြီးနုကိုရော၊ ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေရဲ့အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်၊ ကြီးဒေါ်အရင်းကြီးကိုတက်လိုးနေတာကျတော့
ကြံကောင်းစည်ရာပေါ့လေ၊ လူတတ်ကလေးရဲ့..”

“ကြီးနု..ကျနော့်ကိုဒီလိုလာမေးတော့ ကျနော့်ကိုသဝန်မတိုဘူးလား…”

“အမယ်..မေး..မေးတတ်တယ်၊ တခြားလူနဲ့ဆိုရင်တော့တိုတာပေါ့အေ့၊ ငါ့အစာတော့အလုမခံနိုင်ပေါင်..၊
ဒါပေမယ့်မိယုက ကြီးရဲ့သိပ်ချစ်တဲ့ညီမအရင်းလေ။ ကြီးဝေစားနိုင်ပါတယ်။
ပြီးတော့သူကိုယ်တိုင်မွေးထုတ်ပေးထားတဲ့သူ့သားကို ပိုပြီးပိုင်ဆိုင်သင့်တာပေါ့။
ပြီးတော့ မိယုခံစားနေရတဲ့ဘဝကိုလည်းသနားလို့..၊ ပစ္စည်းကောင်းကောင်း အစားအသောက်ကောင်းကောင်းစားရရင်
ခွဲဝေကျွေးချင်တာပဲ၊ အောင်ကရော..အမေလိုအပ်လို့တောင်းဆိုလာရင်၊ မဖြည့်ဆည်းပေးချင်ဘူးလား

တကယ်လို့အောင့်အမေက မအောင့်နိုင်မအည်းနိုင်အရမ်းဆာလာပြီး လင်အသစ်တစ်ယောက်ထပ်ရှာလာခဲ့ရင်၊
အောင့်အဖေနဲ့ ညီမလေးချိုမာတို့ပဲဒုက္ခလှလှတွေ့ကြမှာလေ။ နင့်အမေမိယုကလှလည်းလှ၊ ငယ်လည်းငယ်သေးတယ်၊
သူများနောက်ပါသွားလို့လက်လွှတ်လိုက်ရရင်နှမြောစရာကြီးနော်…”

ကြီးနုကသူ့ဘာသာသူပြောချင်တာတွေပြောသွားပြီး၊ ဆိုင်ရှေ့ဘက်ကိုကော့ကော့..ကော့ကော့..နဲ့ထွက်သွားတော့
ကျနော်တစ်ယောက်ထဲအတွေးများစွာနဲ့စဥ်းစားကျန်ခဲ့တယ်။

ကျနော့်ခေါင်းထဲမှာကြီးနုပြောတာလည်းမှန်တာပဲဆိုတဲ့အတွေးအခေါ်ဝင်ရောက်လာခဲ့တာနဲ့တပြိုင်နက်….
အတွေးအာရုံထဲမှာအမေ့ရဲပုံရိပ်လွှာများက တရစ်ဝဲဝဲ..။
—————————————–

အပိုင်း(၆) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၆)

ညနေကျတော့ကျနော်အမေ့ကိုအဝေးပြေးကားဂိတ်မှာသွားကြိုရတယ်။
အိမ်မှာငါးပို့ဖို့လုပ်ငန်းသုံးအတွက်ကြီးနုဝယ်ထားတဲ့ပစ်ကပ်ကားလေးနဲ့ပဲသွားကြိုရတာ။

၆နာရီကျော်ကျော်လေးမှာအမေစီးလာတဲ့အိပ်စပရက်စ်ကားကြီးဆိုက်လာတယ်။ အမေကားပေါ်ကဆင်းလာတော့
ကျနော်လည်းမတွေ့ရတာကြာပြီးသတိရနေသူတို့ထုံးစံအတိုင်း၊ အမေ့ဆီအပြေးသွားဖက်ပြီးနှုတ်ဆက်တယ်။
အနေလည်းကျနော့်ကိုဝမ်းသာအားရပြန်ဖက်ရင်းက၊

“အောင်လေး..သား..အမလေး၊ ထွားလာလိုက်တာကွယ်၊ လူကြီးလုံးလုံးကိုဖြစ်နေပြီ။
အမေသားကိုလွမ်းနေတာသေမတတ်ပဲ၊ မခွဲချင်ပဲငါ့သားလေးနဲ့ခွဲနေခဲ့ရတာကြာပေါ့..”

“သားလဲအမေ့ကိုအရမ်းသတိရနေတာအမေရာ..၊ ကဲ..ကဲ..ပေး..အမေ့အထုပ်တွေကဒါပဲလား။ အိမ်သွားရအောင်၊ တော်ကြာမိုးချုပ်တေ့ာမယ်..”

“ဟဲ့..နေဦးကားဝမ်းခန်းထဲမှာအိတ်နဲ့ခြင်းတောင်းတွေရှိသေးတယ်။ သားတို့တူအရီးအတွက်အညာစာတွေပါလာသေးတယ်လေ..”

ကျနော်အမေ့ကိုကြိုပြီးအဝေးပြေးဂိတ်ကနေ အိမ်အပြန်လမ်းမှာကားမောင်းနေရင်းကပဲမတွေ့တာကြာခဲ့ရတဲ့အမေ့ကိုခိုးကြည့်ပြီ
စေ့စေ့စပ်စပ်သုံးသပ်ကြည့်နေမိတယ်၊ မတွေ့ဆုံဖြစ်ခဲ့ရတာနှစ်အတော်ကြာခဲ့တဲ့အမေ့ကိုကြည့်ပြီးကျနော့်ရဲ့အမြင်ကအရင်တုန်းကနဲ့မတူတော့ဘူး။

အရင်ကအသက်၁၂နှစ်သားခလေးသာသာအရွယ် အမေ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းထိုးပြီးချွဲခဲ့တဲအနေအထားနဲ့၊ အခုလိုလူပျိုဖားဖားအရွယ်အမြင်ကတခြားစီပဲ။
အခုအမြင်ကကျနော့်ဘေးမှာထိုင်လိုက်လာတဲ့အမျိုးသမီးဟာ အသက်၃၇-၃၈လောက်ရှိတဲ့၊
အရွယ်ကောင်းတုန်း၊ ချောမောလှပပြီးကြည့်ကောင်းတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၊ ဒါတင်မကသေးဘူးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး
ဘော်ဒီတောင့်တောင့်နဲ့ အကွေ့အကောက်၊ အရှိုက်အမို့တွေနဲ့ဆွဲဆောင်န်ုင်စွမ်းရှိတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေတယ်။

ကျနော်အရင်တုန်းက အမေ့ကိုအဲ့လိုအမြင်မျိုးနဲ့မမြင်ကြည့်ခဲ့ဖူးဘူး။
ဒါကလည်း အရင်အမေနဲ့ခွဲပြီးကြီးနုနဲ့လာမနေခင်ကအရွယ်အရဆိုရင် ခလေးပဲရှိသေးတာဆိုတော့
မိန်းမတွေကိုအခုလိုအရွယ်ရောက်ပြီးယောက်ျားတစ်ယောက်လိုမမြင်တတ်သေးတာဘည်းဖြစ်မှာပေါ့။

အခုတော့ကျနော့်အမေရဲ့ရုပ်ရည်နဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကဒါလောက်လှတယ်တဲ့လားဗျာ။
ကြည့်ပါဦး..ဒါခလေးနှစ်ယောက်အမေတဲ့လား..။ အကိတ်စားကြီးလို့ပြောလို့ရတယ်။
ပုံကြည့်တာနဲ့၊ အမေကအရွယ်ကောင်းတုန်းသွေးသားထကြွတုန်းအချိန်ဆိုတာသေချာသလောက်ရှိတယ်လေ။

ကြီးနုပြောသလိုအမေကလှလည်းလှငယ်လည်းငယ်သေးတယ်။ (အရမ်းဆာလာပြီးလင်အသစ်တစ်ယောက်ထပ်ရှာလာခဲ့ရင်) ဆိုတဲ့စကားတွေ။
(နင့်အမေလိုအပ်လို့တောင်းဆိုလာရင်မဖြည့်ဆည်းပေးချင်ဘူးလား)ဆိုတာတွေ

ခေါင်းထဲမှာတရစ်ဝဲဝဲပြန်ဝင်လာတော့ မေမေနဲ့များချစ်ခင်နှီးနှောခွင့်ပေါ်လာနိုင်တဲ့အခွင့်အရေးမျိုးက
လောကကြီးမှာတကယ်ပဲဖြစ်လာနိုင်မလားအတွေးတွေရောက်ရင်း ကားမောင်းရင်းနဲ့ကိုအောက်ကညီလေးကထောင်ပြီးထကြွလာတယ်။
တကယ်ပဲကျနော်ကိုယ့်အမေအပေါ်အဲလိုကြီးတွေးမိသွားတာဗျာ။
နောက်ဆုံးအမေကကျနော့်ကိုသတိထားမိပြီး..

“ကားကိုလမ်းကြည့်ပြီးကောင်းကောင်းမောင်းလေ။ ဘာလို့အမေ့ဘက်ချည်းကြည့်နေရတာလဲ။
တော်ကြာရှေ့ကကားကိုဝင်တိုက်မိကုန်တော့မယ်။ ကြည့်ချင်ရင်အိမ်ကျမှဝအောင်ကြည့်..”

အမေကတော့မတွေ့ဖြစ်တာကြာတဲ့သားက ကိုယ့်အမေကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ အာရုံမလွှဲနိုင်ဘူးအောင်းမေ့ရင်အောင်းမေ့နေမှာပေါ့။
သားအရင်းရဲ့အတွေးရိုင်းတွေကသူ့အပေါ်မရိုးသားတော့ဘူးဆိုတာကိုသူဘယ်သိမှာလဲ။
ကျနော်လည်းအမေသတိပေးလာမှ ကားကိုသေချာအာရုံစိုက်မောင်းပြီးပြန်ခဲ့ရတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့အမေနဲ့ကြီးနုတို့၊ ညီအမနှစ်ယောက်ဝမ်းသာအားရနှုတ်ဆက်ရင်းအလွမ်းသယ်ကြတော့တာပဲ။
ကျနော့်အမေနာမည်ကအရင်ပြောခဲ့ဖူးသလို ဒေါ်မေယုပါတဲ့။ အသက်က၃၈နှစ်ပဲရှိသေးတယ်။
အမေ့မှာမွေးချင်းညီအမနှစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ အမအကြီးက ဒေါ်မေနုလို့ခေါ်တဲ့အခုကျနော့်ရဲ့အသက် ကြီးနုပဲပေါ့။

ကြီးနုကအမေ့ကိုခေါ်ပြီးတစ်အိမ်လုံး ပတ်ပြတယ်။ ကျနော်လည်းလုပ်နေကြအတိုင်းအိမ်အလုပ်တွေလျှောက်လုပ်နေလိုက်တယ်။
အဲဒီအချိန်မှာအမေနဲ့ကြီးနုနဲ့စကားပြောနေသံကိုကြားလိုက်ရတာပဲ။

“မမနု..၊ သားအောင်လေးကို မမနုအခန်းထဲမှာပဲခေါ်သိပ်တာလား။ ကျမကတော့မသင့်တော်ဘူးလို့ထင်တယ်။
ကောင်လေးကခလေးမဟုတ်တော့ဘူးနော်…လူပျိုဖော်ဝင်နေပြီ..”

ထင်သားပဲ၊ အမေဒီလိုပဲပြောလိမ့်မယ်လို့..၊ ကျနော်နဲ့ကြီးနုတို့အတူအိပ်ကြတဲ့ အကြောင်းဦးတည်ပြောလာတော့၊ ကျနော်ရင်တွေထိပ်ခနဲဖိုသွားတယ်။
ကြီးကြီးဘာပြန်ပြောမလဲဆိုတာကိုလည်းသိချင်လာတယ်။ ကြီးကြီးကသူ့မှာအကြောင်းပြချက်နုဲ့သူ ရှိပြီးသားလေ။

“နင်ကလည်းတူအရီးအချင်းချင်းတစ်ခန်းထဲအိပ်တာဘာကိစ္စရှိမှာမို့လို့လည်း။
ငါအလုပ်တွေပင်ပန်းလို့ညောင်းညာကိုက်ခဲရင် ဒီတူလေးကပဲစောင့်ပြီးနင်းနှိပ်အကြောဖြေပေးနေတာ။ ငါ့အနားခေါ်ထားရမှာပေါ့။
နင်ကဘာစိုးရိမ်နေရတာလည်း၊ သူလူပျိုဖြစ်လာတာနဲ့ပဲငါ့ကိုဆွဲလိုးမယ်လို့ထင်နေတာလား..”

“ဟယ်..ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..၊ မမနုနော်..ရူးပေါပေါစကားတွေလာမပြောနဲ့
ပေါက်ကရလေးဆယ်ညစ်တီညစ်ပတ်ပြောတာက ငယ်ငယ်ကအကျင့်အတိုင်းမပြောင်းသေးဘူး..”

အမေကကြီးနုကိုခပ်ထန်ထန်မျက်နှာထိ မျက်နှာထား နဲ့ပြောတယ်။ ဒါပေမယ့်အမေဒီအကြောင်းဆက်မပြောတော့ဘူး။
ခဏကြာတော့သုံးယောက်သား ညစာထမင်းထိုင်စားကြတယ်။ ကျနော်တို့ဇာတိမြို့အကြောင်းတွေ၊ ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေအကြောင်းတွေ၊
ရောက်တတ်ရာရာတွေထိုင်ပြောကြပြီးတော့ ၉နာရီကျော်ပြီ။ အမေလည်းခရီးပန်းလာတော့ရေမိုးချိုးပြီးအိပ်ဖို့ပြင်ကြတယ်။

အမေ့ကိုကျနော်နဲ့ကြီးနုတို့အခန်းရဲ့ဘေးချင်းကပ်ရက်အခန်းမှာနေရာပေးထားတယ်။
ကြီးနုကကျနော်တို့အခန်းထဲကရုပ်မြင်သံကြားကို အမေ့အခန်းထဲထည့်ပေးထားတယ်အမေလာတုန်းကြည့်ပါစေပေါ့။
ကျနော်တို့တူအရီးနှစ်ယောက်ကတော့ပုံမှန်အိပ်နေကျအတိုင်းဝင်အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ခပ်တည်တည်ပဲ။
အမေကလည်းဘာမှထပ်မပြော၊ မှတ်ချက်မပေးတော့ဘူး။

ကျနော်ဝင်အိပ်ပြီးသိပ်မကြာလိုက်ဘူး။ ထုံးစံအတိုင်းလီးနဲ့သိပ်ပြတ်လို့မရတဲ့ ကြီးနုတစ်ယောက် ကျနော့်ကိုလာနှိုးတယ်။
လူကိုရောလီးကိုရောပေါ့။ လူကသာအိပ်မှုန်စုံဝါးဖြစ်ချင်ဖြစ်နေဦးမယ်၊ လီးကတော့နှိုးလိုက်တာနဲ့ငေါက်ခနဲပဲ..။
ကျနော်တိ့နှစ်ယောက်နေ့စဥ်လုပ်နေကျအတိုင်းပဲပေါ့။ ကျနော်ကကြီးနုကိုတိုးတိုးလေးပြောတယ်။

“တော်ကြာ..အမေကြားသွားလိမ့်ဦးမယ်နော်..”

ကြီးနုကကျနော်တားတာကိုလုံးဝနားမထောင်ဘူး။ ပြောမှလီးကိုအတင်းကိုင်ဆွပြီး ကောက်စုပ်၊ ပုလွေမှုတ်တော့တာပဲ။
ကျနော်လည်းဘယ်နေနိုင်တော့မလဲဗျာ။ လီးကမတ်မတ်ကြီးခေါင်းတဆတ်ဆတ်ထောင်လာတော့မှ
ကြီးနုလည်းကျနော့်ပေါ်တက်ခွပြီး ဒက်ဂလုပ်..ဒက်ဂလုပ် စိုင်းတော့တာပေါ့။

သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးလုံးဝင်သွားပြီးတာနဲ့ သု့ကိုယ်သူအဝတ်လျှော်နေတယ်များအောင်းမေ့နေသလားမပြောတတ်ပါဘူး၊
ထိုင်ထိုင်ဆောင့်ချလိုက်၊ အရင်းကပ်ပြီးနှဲ့လိုက်နဲ့ အသေအကြေကိုမွှေ့နေတော့တာ။

ကျနော်တို့ပျဥ်ခင်းအိမ်လေးရဲ့ကြမ်းခင်းက တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးရမ်းလာတယ်။
ကြီးကြီးရဲ့ညည်းသံတွေက တိုးရာကနေ တစစကျယ်လာပြီ။ အသံလွှတ်ညည်းနေတာများအရင်ရက်တွေကလို
အိမ်ထဲမှာကျနော်တို့နှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတဲ့ပုံစံမျိုး။ ကျနော့်မှာလည်းကြီးနုတက်ဆောင့်တာရော။ ဖိမွှေ့တာရော၊
အတင်းစုပ်ဆွဲညှစ်ပေးနေတာကိုရော မခံနိုင်တော့ဘူး။ လွတ်ခနဲဖြစ်ဖြစ်သွားပြီးအသံလွှတ်ညည်းမိတာပဲ။

ကြီးနုဆို အမေကြားအောင်တမင်များလုပ်ညည်းနေလားတောင်မပြောတတ်ဘူး။
ကျနော်တို့ဒီဘက်ခန်းကစပြီးဝုန်းတဲ့အချိန်ကနေသိပ်မကြာဘူး။ အမေ့အခန်းက TV ပိတ်သွားသံကြားရတယ်။

အသက်၃၈နှစ်ဒီအရွယ်ကြီးရောက်နေပြီ၊ ခလေးနှစ်ယောက်တောင်ထွက်ပြီးသားအိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အမေ့အဖို့၊
အခုကြားနေရတဲ့အသံတွေက ဘာသံတွေလဲ၊ ငလျင်မလှုပ်ပဲအိမ်ကဘာလို့ခါနေရတာလဲဆိုတာနဲ့
ကြီးနုနဲ့ကျနော်တို့ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာအမှန်တကယ်ဘာတွေဖြစ်နေပြီလဲဆိုတာ အမေသိနေလောက်ပြီ။

နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးလင်းတော့ပုံမှန်အတိုင်းကျနော်ကျောင်းသွားဖို့ပြင်နေတုန်း အိမ်ကထွက်ခါနီးမှ
ာအမေနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတယ်။ အမေ့ကြည့်ရတာ ကျနော့်ကို တစ်ခုခုမေးမလို့ကြိုးစားနေပုံပဲ။
ဒါပေမယ့်အမေက အီး..အဲ..နဲ့ပြောထွက်တဲ့ပုံမရတော့၊ ကျနော်လည်း အမြန်စကားဖြတ်ပြီး..

“အမေပြောစရာရှိရင်.. ညနေပြန်လာမှပြောလေ။ ဒီနေ့နောက်ကျနေပြီ၊ တော်ကြာကျောင်းမမီပဲနေလိမ့်မယ်..”

ပြီးတော့ကျနော်အိမ်ကအမြန်သုတ်ခဲ့ရတယ်။
ညနေကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေကရယ်ရယ်မောမော..ကြီးနုနဲ့အတူစကားကောင်းနေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။
ကျနော်လည်း စိတ်ထဲမှာကြောက်စိတ်တွေကြီးစိုးနေတာကထိမ်းမရဘူး။ ကြီးနုကများအမေ့ကိုအကုန်ပြောပြလိုက်ပြီလားလို့..။

ဒီနောက်တော့ကျနော်တို့မိသားစု (အခုလက်ရှိ ၃ယောက်)ရဲ့အကြီးမားအရင်းနှီးဆုံးသွေးစည်းပေါင်းစပ်ပွဲညကြီးကိုရောက်လာတော့တာပဲဆိုပါတော့။
အဲဒီညကကျနော်နဲ့ကြီးနုတို့ပုံမှန်ချစ်ဆန်းမကစားခင်သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ကထဲက၊ ကြီးနုကကြိတ်မှာတာက..

“ဒီည.. အရင်စလိုပြီးအောင်မလွှတ်လိုက်နဲ့နော်။ အဖိုးတန်တဲ့အရည်တွေကိုထိမ်းထားဦး။ ဒီည..အာဟာရပြတ် ရေငတ်လို့
မိုးရေစက်တွေကိုမျှော်လင့်နေတဲ့အထူးဧည့်သည်တော်အတွက် တိုက်ဖို့သိမ်းထားလိုက်ဦး။ သူက နင်ရေဖြန်းပေးမှလန်းလာမှာ..”

ကြီးနုကကဗျာတွေဆန်ပြီးကွန့်ညွန့်ပြောနေတာ၊ ဒါပေမယ့်သူဘာကိုဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာကျနော်သဘောပေါက်တယ်။

(ဒါဆို..ကျနော်အမေ့ကိုတကယ်လိုးဖို့အခွင့်အရေးရတော့မှာပေါ့…)
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်မေးမိရင်း၊ ကျနော့်ရင်တွေဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းပြီးအရမ်းကြီးတွေခုန်နေတယ်။

မကြာခင်မှာ အရှိန်ပြင်းထန်တဲ့လေတိုက်နှုန်းနဲ့တိုက်ခတ်မွှေ့ရမ်းလာတဲ့ကျနော်တို့တူအရီးနှစ်ယောက်ရဲ့ပူလောင်ပြင်းပြတဲ့
ရမ္မက်မုန်တိုင်းကြီးတိုက်ခတ်သံကို ကြားရတော့တယ်။ အိမ်ကလည်းတဝုန်းဝုန်းရမ်းခါနေတယ်။

တပြိုင်ထဲမှာပဲတဘက်ခန်းကဖွင့်ထားတဲ့ TV သံကအသံပျောက်သွားတယ်၊ အမေတီဗွီပိတ်လိုက်ပြီ။
တဘက်ခန်းကညည်းသံဆော်သံတွေကိုပီပီပြင်ပြင်ကြားရအောင်လို့ပိတ်လိုက်တာနေမှာပေါ့။

တီဗွီသံပျောက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ ကြီးနုကလည်းညည်းနေတာကိုရပ်လိုက်တယ်။
ကျနော့်အပေါ်မှာတဗြောင်းဗြောင်း မွှေ့ဆောင့်နေတာကိုလည်းအရှိန်သတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့တဆတ်ဆတ်နဲ့ခေါင်းကြီးတုန်နေတဲ့ကျနော့်လီးကိုချွတ်ပြီးဆင်းလိုက်တယ်။
ကျနော်မပြီးသေးပဲတဝက်တပျက်ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားမှာဂရုစိုက်ပုံမရဘူး။

ပြီးတော့ကြီးနုကကျနော့်ကိုလက်တို့ပြီးတော့အခန်းတံခါးအသံမကြားရအောင်တွန်းဖွင့်ပြီးတစ်ဘက်ခန်းကိုဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။
ကျနော်နဲ့ကြီးနုအခု အသံတိတ်ပြီးငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတေဲ့အမေ့အခန်းကိုချဥ်းကပ်ခဲ့တယ်။
အမေ့အခန်းတံခါးကလော့ခ်ချထားပေမယ့် သော့အပိုကိုင်ထားတဲ့ကြီးနုက တံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်ပြီးအခန်းမီးခလုပ်ကိုပါဖွင့်ချလိုက်တယ်။

ဖွေးကနဲလင်းသွားတဲ့မီးအလင်းရောင်အောက်မှာပက်လက်လေးလှန်ပြီးရှုံ့တွညည်းတွားနေတဲ့သဏ္ဌာန်တစ်ခုကပေါ်လာတယ်။
လက်ထဲမှာတစ်ခုခုကိုင်ထားပုံရပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးကတောင့်တင်းကောက်ကွေးလူးလွန့်နေတယ်။

ဟုတ်တယ်အမေကိုယ့်စောက်ပတ်ကြီးကိုယ်ကစားပြီး အာသာဖြေနေတာအသေအချာပေါ့။
လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့အရာက ကြီးနုအမြဲတမ်းဆော့နေကျလီးတုကြီးပါဘဲ။
ဒါကလည်းကြီးနုရဲ့လိမ္မာပါးနပ်တဲ့အစီအစဥ်အတစ်ခုပါ။ သူဆော့နေကျလီးတုကြီးကိုအမေအိပ်တဲ့အခန်းထဲမှာနေ့လည်ထဲကဝင်ပြီး
အမေမြင်သာအောင်သွားထားခဲ့ကြောင်းနောက်မှကြီးနုဆီကသိရတာ။

ပြီးတော့တစ်ဘက်ခန်းကနေ အမေကြားပြီးစိတ်တွေထလာအောင် တမင်ကိုသံရှည်ဆွဲပြီးညည်းပြခဲ့တာလေ။
အဲဒီမှာနှစ်ပေါင်းများစွာချိုးနှိမ်ပြီးအောင့်အီးထိမ်းသိမ်းခဲ့ရလို့ ငုပ်လျှိုးနေရတဲ့ အမေ့ကာမစိတ်တွေကိုဟုန်ကနဲပြန်ပြီးနိုးထလာခဲ့ရတော့တာပဲ။

အဲဒါနဲ့အလွယ်တကူမြင်တဲ့လီးတုကြီးကိုယူပြီးစောက်ပတ်ထဲထည့်လို့ဆာလောင်မှုကိုဖြေဖျောက်ရတော့တယ်။
ဒါကြီးကခရမ်းသီး၊ သခွားသီးထက်တော့အများကြီးအဆင်ပြေတယ်လေ။
ရုတ်တရက်မီးဖွေးကနဲလင်းသွားပြီး ကျနော်နဲ့ကြီးနုဝင်လာတာကိုမြင်လိုက်ရလို့အမေတုန်ခနဲနေအောင်တောင်လန့်သွားပြီး
ထထိုင်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ လူကလည်းလီးတုကြီးစွပ်ရက်တန်းလန်းနဲ့။

အခုမှသေချာကြည့်မိတော့ အိပ်ခန်းတံခါးလော့ခ်ချထားတယ်ဆိုပြီးစိတ်ချလက်ချနဲ့ အမေကအင်္ကျီပါချွတ်ချထားတာ၊
အမေ့ကိုယ်အထက်ပိုင်းကဗလာဟင်းလင်းကြီး။ အမေ့ရဲ့ဖွံ့ထွားတဲ့နို့လုံးကြီးတွေက ကျနော့်မျက်စိရှေ့မှာအလှပြနေတယ်။
အမေ့နို့ကြီးတွေက ကြီးနုနို့ဆိုက်ကြီးတွေကိုမမီပေမယ့် သူကလည်းမသေးလှဘူး၊ မတိမ်းမယိမ်းလို့တောင်ပြောလို့ရတယ်။

လီးတုကြီးစွပ်ထားတဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာတော့ထမီကခါးတဝက်အထိလှန်တင်ထားတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၇) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၇)

ဒုတိယတစ်ဖြစ်လဲ (ယောက်ျားဖြစ်လာတဲ့သား)

ကြီးနုက ကုန်းရုန်းထမလိုပြင်နေတဲ့အမေ့ကိုအထမခံတော့ဘူး။ အနားကိုရွှတ်ခနဲရောက်သွားပြီးအမေ့နားထိုင်ချလိုက်တယ်။
ကြီးနုအမေ့ကိုယ်ပေါ်ဖိမိုးပြီး လက်တစ်ဘက်ကအမေ့စောက်ပတ်ထဲတန်းလန်းဖြစ်နေတဲ့ လီးတုဖင်ပိုင်းက ဗိုင်ဘရေတာခလုပ်ကိုဖွင့်လိုက်ပါရော။
အမေကအလွယ်တကူတွေ့လို့သာယူစွပ်တာ၊ ဒီဒိုလ်လို့ခေါ်တဲ့လီးတုကိုတစ်ခါမှမသုံးဖူးတဲ့အညာသူ။
တုန်ခါအောင်လုပ်လို့ရတာလည်းမသိဘူး။ ခလုပ်ဘယ်နားမှာရှိသလဲတောင်မသိဘူး။

ကျနော်က အမေတို့ညီအမနှစ်ယောက်ရဲ့ လုံးထွေးနေတဲ့လှုပ်ရှားမှုကိုတောင်နေတဲလီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ဘေးကရပ်ကြည့်နေမိတယ်။
အမေ့စောက်ပတ်ထဲအချောင်းလိုက်ကြီးဝင်နေတဲ့လီးတုကြီးက အခုမှတဒီဒီနဲ့တုန်ခါလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲကိုမွှေကလိတော့တာ။

အမေ့ရဲ့စောစောကလန့်နေ၊ အံ့ဩနေတဲ့မျက်နှာကချက်ချင်းထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီးပါးစပ်လေးဟလို့မျက်နှာကစပလိန်ဖြစ်ပြီးရှုံ့တွလာတယ်။
အမေကောင်းနေပြီလေ။ ကိုယ်လေးကလည်းတဆတ်ဆတ်တုန်တက်လာပြီး ပါးစပ်ကအသံထွက်အောင်ညည်းတွားပြီး..

“အီးးးး စစ်စ် မမနု ငါ့ကိုဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးး..အမလေး..လေးး ဟင့် အားးး ကောင်းလိုက်တာမမရယ်..”

“အေးး..ခဏကြာရင်နင်.. ဒီ့ထက်ကောင်းတာတွေ့ဦးမှာ..”

ပြောလဲပြီးရော ကြီးနုက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးတုကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး၊ ကျနော့်ကိုမျက်ရိပ်ပြလို့အနားခေါ်လိုက်တယ်။

“ကဲ..သားအောင်..နင့်အမေကိုမှုတ်ပေးလိုက်စမ်း၊ ဆွေမျိုးမေ့သွားအောင်လို့..”

အမေ့မှာတစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ကောင်းနေပေမယ့်၊ သူ့ကိုဒီ့ထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ့်သူက၊
ကျနော်ဆိုတာသိလိုက်တော့ လန့်သွားပုံရတယ်၊ ထပြေးတော့မလိုဖြစ်သွားပြီးအော်ပြီးတားတော့တာပဲ။

“အောင်..အောင်..ဒါသားအမေနော်၊ သားအမေ့ကိုဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးနော်.. ”

ကြီးနုကနပ်တယ်။ အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး အမေလက်မခံပဲအတင်းငြင်းမယ့်ပုံပေါ်တော့၊ အမေ့ကိုဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုအတင်းဝင်စို့ပစ်တယ်။
ပြီးတော့ကျနော့်ဘက်လှည့်ခေါင်းညိတ်ပြပြီး လုပ်တော့လေလို့အချက်ပြလိုက်တယ်။

အပေါ်ပိုင်းကကြီးနုကွန်ထရိုးနဲ့ချုပ်မိနေလို့သိပ်လှုပ်လို့မရပဲအောက်ပိုင်းမှာထမီခါးတစ်၀က်နဲ့ ဟက်ပဲ့လေးဖြစ်နေတဲ့
အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါးစပ်အပ်ပြီးယက်လိုက်တော့ အမေခါးလေးတွန့်ပြီဒွန့်သွားတယ်။
လျှာကစောက်စိလေးကိုနှစ်ချက်သုံးချက်လောက်သိမ်းယက်ပြီးပါးစပ်နဲ့ကပ်စုပ်လိုက်တာ။
အမေ့ပေါင်ကြီးကဘာမှမပြောရပဲ ပိုပြီးဟလို့ကားပေးလာပြီး
အမေ့ခေါင်းကတဆတ်ဆတ်ဘယ်ညာရမ်းခါထွက်နေတာ။ ခေါင်းအထုခံရတဲ့ငါးရံ့တစ်ကောင်လိုပဲ။

ကျနော်တွေးမိတာက အဖေ၊ အမေနဲ့လိုးခဲ့ကြတဲ့အချိန်တွေတုန်းက အမေ့ကိုစောက်ဖုတ်ယက်၊ ဘာဂျာမှုတ်ပေးခဲ့ပုံရှိဟန်မတူဘူး။
ဗဟုသုတရော၊ အလေ့အထရော မရှိတဲ့အပြင်၊ ရှေးရိုးစွဲအစွဲတွေကြောင့် စောက်ပတ်ယက်ရမှာကို ရဲပုံမရဘူး။
အမေဘာဂျာအမှုတ်မခံရဘူးတာကသေချာသလောက်ရှိတယ်။

အခုကျနော့်လျှာကအမေ့စောက်ပတ်အတွက်ပထမဆုံးအကျွေးခံရဘူးတဲ့အရသာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။
ဒါကြောင့်လည်းခါးကြီးကော့ကော့ထိုးပြီးထွန့်ထွန့်လူးနေတာပေါ့။

ခဏကြာတောအမေအောင့်ပြီးတောင့်ခံမထားနိုင်တော့ဘူး။ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကျနော်ဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွပြီး
ခေါင်းကိုစောက်ပတ်နဲ့ကပ်နေအောင်အတင်းဖိပြီးပွတ်ဆွဲပေးနေတယ်လေ။
ကောင်းလွန်းလှတဲ့ဖီလင်နဲ့သာယာမှုခံစားချက်တွေကြောင့်အခုသူ့စောက်ပတ်ကိုလျှာနဲ့အားရပါးရယက်ပြီးချစ်ပေးနေတာက၊
ဒီစောက်ပတ်ကြီးကပဲညှစ်ချမွေးထုတ်ခဲ့တဲ့ကိုယ့်သားအရင်းခေါက်ခေါက်ဆိုတာကိုတောင်မေ့ထားလိုက်ပုံရတယ်။

ကျနော့်မှာလည်းဒါကဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာတုန်းက၊
ကိုယ့်ကိုမွေးထွက်လာခဲ့တဲ့လိင်အင်္ဂါဇာတ်အပေါက်ကြီးကိုသေသေချာချာဖြဲရဲပြီးစူးစမ်းလေ့လာခွင့်ရခဲ့တာလေ..။

နောက်ပြီးတော့ပထမဆုံးအကြိမ် ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့မွေးသမိခင်ကိုသားတစ်ယောက်အနေနဲ့မမြင်ထိုက်တဲ့၊
ဝတ်လစ်စားလစ်နဲ့တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ထားတဲ့ဘော်ဒီအလှကိုပြတ်ပြတ်ရှင်းရှင်းကြီးမြင်လိုက်ရခြင်းပဲ။

အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကလည်း နည်းနည်းလေးတော့၊ အရောင်ခပ်ရင့်ရင့်မှိုင်းမှိုင်းဖြစ်နေပြီ။
ကြီးနုလို ပိပိရိရိစိပြီး ပိတ်မနေဘူး။ အမေကခလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပြီးလို့လဲဖြစ်နိုင်တာပဲ။
ဘယ်လောက်ပဲခလေးနှစ်ယောက်ရခဲ့ရခဲ့ ကျနော့်အမေရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကပြောခဲ့ဘူးသလို၊ အကိတ်ကြီးရှိသေး၊ အရမ်းလှတုန်းရှိသေးတယ်။

ကြီးနုနဲ့ညီအမနစ်ယောက်စလုံးနင်လားငါလားအလှတွေပြိုင်လို့ရနေတယ်။
အမေ့ဗိုက်သားတွေကလည်းအဆီမတက်ပဲချပ်ချပ်ရပ်ရပ်လှနေဆဲပဲ။ အညာသူတွေဖြစ်ပေမယ့်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီးတွေပေါ့။
အမေ့အိုးနဲ့နို့ကြီးတွေက ကြီးနုအောက်နည်းနည်းလေးမဆိုသလောက်လျော့တာပဲရှိတာ။

စောက်စိကိုလျက်ပေးနေတဲ့ကျနော့်ရဲ့လျှာဆိပ်ကြောင့်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိလျှာဇောင်းထိုးပြီး၊ စောက်ပေါက်ထဲတဆတ်ဆတ်
အဖျားလေးခတ်ပြီးလိုးပေးနေတဲ့ အစွမ်းကြောင့်၊ အမေ့စောက်ရေတွေကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရစမ်းချောင်းလေးလိုစိမ့်စီးထွက်လာတော့တယ်။

ကြီးနုကကျနော်တို့သားအမိရင်းချာနှစ်ယောက်ရဲ့အချစ်ကစားပွဲဇာတ်လမ်းမှာအစကထဲကနေပြီး
အနီးကပ်ကြီးကြပ်ပြီးဒါရိုက်တာလုပ်နေတာလေ။ အမေ့စောက်ရေတွေဒလဟောပန်းထွက်လာတာမြင်တော့၊
ဒီတိုင်းသာလွှတ်ထားရင် အမေအရင်ပြီးသွားပြီး အမေ့ကိုလိုးလိုက်ရတဲ့အဆင့်မရောက်ပဲနေမှာတွေးမိလို့
ကျနော့်ကိုအမြန်တက်ဗြင်းတော့လို့အမူအရာနဲ့အချက်ပြလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာကျနော့်ရဲ့ငထွားကလည်း ခေါင်းကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ အသားကုန်တောင်ပြီးအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတော့
ကျနော်အမေ့ပေါင်ကြားမှာဝင်ပြီးဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်၊ ဘာဆက်လုပ်ရမယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာသိပြီးနေပြီလေ။
ကျနော့်မယားအချစ်ကြီး၊ ကြီးနုနဲ့အိတ်ဆာဆိုက်လုပ်လာခဲ့တာအကြိမ်ပေါင်းမှမနည်းတော့ပဲ။

အမေ့ပေါင်ကြားမှာတက်ခွပြီးနေရာမှန်တာနဲ့ဒစ်ကြီးကိုအမေ့စောက်ခေါင်းဝမှာသေချာတေ့ပြီးဖိတွန်းတွန်းလိုက်တယ်။
အမေကသူဘာဆက်ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာချက်ချင်းဖျတ်ခနဲသတိဝင်လာပြီး၊ အလန့်တကြားနဲ့ထရှောင်တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားပြန်တယ်။

ဒါပေမယ့်အမေ့အခွင့်အရေးကကုန်ဆုံးသွားပါပြီ။ ကြီးနုကအမေ့ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကိုအတင်းဖိပြီးဖက်ထားပြီးသားလေ..။
ကျနော်ကအရည်တွေရွှဲအိနေတဲ့အမေ့စောက်ခေါင်းဝကိုထိုးသွင်းမလို့အဆင်သင့်တေ့ထားတဲ့ဒစ်ကြီးကိုရင်တဖိုဖိုနဲ့ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။
သိပ်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတဲ့မြင်ကွင်းပါပဲ။

သားအမိဆိုတဲ့တော်စပ်မှု၊ ဆက်ဆံရေး၊ ချစ်ခြင်းတရားတွေဟာ ဒီဒစ်ကြီးက ဒီအခေါင်းပေါက်ထဲကို
ဖိသွင်းထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတာနဲ့၊ အစစအရာရာပြီးဆုံး၊ ကုန်ဆုံးသွားတော့မှာပါ။
အခုအမေ့စောက်ခေါင်းဝမှာထိုးသွင်းလုဆဲဆဲထောက်ထားတဲ့ပွိုင့်ကလေးက၊ သားအမိဆိုတဲ့ဆက်ဆံရေးနဲ့
လင်မယားဆိုတဲ့ဆက်ဆံရေးအကြား နယ်မြေခြားထားတဲ့နောက်ဆုံးနယ်ခြားစည်း၊ ဘော်ဒါလိုင်းပါပဲ။

ကျနော်ဖြေးဖြေးချင်းအသာလေးပဲလီးထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်းဒစ်ကြီးကိုတအိအိနဲ့ဖိချလိုက်တယ်။

“ဟင့်အင်း..သား..အဲဒါကြီးထိုးမထည့်လာနဲနော်..အင့်..ထုတ်လိုက်သား..၊ တို့ကသားအမိအရင်းကြီးတွေ၊ လိုးလို့မရဘူး.. ဟင့်..”

အမေက သူ့စောက်ခေါင်းဝနားကညင်သာတဲ့လှုပ်ရှားမှုကိုထိတွေ့သိရှိလိုက်ရတာနဲ့
သားဖြစ်တဲ့ကျနော်က သူ့ကိုဒုတိယမြောက်လင်အဖြစ်အရိုက်အရာပြောင်းပြီးပေးဆပ်တော့မှာကိုသိသွားပြီ။
အမေက၊ မနာက်ဆုံးအကြိမ်အဖြစ်၊ ကမန်းကတန်း၊ အသည်းအသန်အော်ပြီးတားသေးတယ်။
ဒါပေမယ့်ကျနော်စိတ်ပြောင်းသွားအောင်တားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါဘူး။ အရမ်းနောက်ကျသွားပါပြီ။

ဖလစ်..ဖွတ်..ဗြိ..

ဝင်သွားပါပြီ။ ကျနော့်လီးကြီးအမေ့စောက်ပတ်ထဲဝင်သွားပြီ။

ဖျစ်..ဖျစ်..ဒုတ်..

ကျနော်ရဲ့ ၇လက္မနီးနီးလီးက အမေ့ရဲ့နူးညံ့တဲ့ယောနိလမ်းကြောင်းထဲကိုထိုးခွဲဖြတ်သန်းဝင်ရောက်သွားတော့
ပတ်ချာလည်ကနူးညံ့တဲ့ကြွက်သားလေးတွေကဝမ်းမြောက်စွာကြိုဆိုပြီး တပြိပြိနဲ့ဆွဲညှစ်ပေးနေတယ်။
အခုအချောင်းလိုက်ကြီးဝင်နေတဲ့လီးကြီးက၊ အခုထိုးသွင်းထားတဲ့အပေါက်ကြီးထဲကပဲလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၇- ၁၈နှစ်နီးပါးကမွေးထွက်လာခဲ့တာလေ။

“အူးးးဟင့်..ရှီးးးကျွတ်ကျွတ်. ”

အမေသတိလက်လွတ်နဲ့ညည်းသံလေးလွင့်ထွက်လာတယ်။
အခုသူ့စောက်ပတ်ထဲမှာတန်းလန်းစွပ်နေတဲ့လီးက၊ စောစောကလိုဆီလီကွန်လီးအတုကြီးမဟုတ်တော့ဘူး၊
အထဲမှာသွေးကြောတွေနဲ့ဖောင်းပြီးမာတောင်နေတဲ့သားအရင်းခေါက်ခေါက်ရဲ့၊ အသားစိုင်စစ်စစ်၊ လီးအစစ်ကြီးလေ။

အခုအမေသိနေလောက်ပါပြီ။ လက်ရှိအခြေအနေက အစစအရာရာအရင်အတိုင်းဖြစ်အောင် ပြန်ခေါ်လို့မရ။
ပြန်ပြင်လို့မရတော့တဲ့အဖြစ်။ သူမဘဝရဲ့ဒုတိယမြောက်လင်နဲ့၊ မထင်တဲ့အချိန်၊ မထင်မှတ်တဲ့အခြေအနေမှာလာညားနေရပြီ။
အဲဒီဒုတိယလင်ဆိုတာကလဲကိုယ်မွေးထားတဲ့သားအရင်း၊ ကျနော်ဖြစ်လို့နေတယ်..။

ကျနော်ကကြီးနုနဲ့လင်မယားချစ်သက်တမ်းလေးအချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုထိကြာခဲ့ပြီးပြီလေ။
မိန်မလိုးတာဘာအဆင့်ပြီးဘာဆက်လုပ်ရမလဲအထာပေါက်နေပြီ။ အခု လီးကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲအတောင့်လိုက်ကြီး
ဝင်နေပြီဆိုတော့ကျနော်ဖင်ကိုကြွပြီးအမေ့ကိုစဆောင့်လိုးတယ်။

အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းရဲ့နွေးထွေးတဲ့အတွေ့၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲကညှစ်ဆွဲစုပ်ပေးနေတဲ့အတွေ့တွေကိုကျနော်ပြန်လည်ခံစားရတယ်။
ပထမအကြိမ်ထိတွေ့မှုကလွန်ခဲ့တဲ့၁၈နှစ်ကာလကကျနော့်ကိုညှစ်ပြီးမွေးထုတ်ခဲ့တဲ့အချိန်ကပေါ့။
အခုလိုတူညီတဲ့အထိအတွေ့မျိုးပဲဖြစ်မယ်လို့ထင်တာပဲ၊ မှတ်တော့မမှတ်မိတော့ဘူး။

အခုဒီညမှာကျနော်လာခဲ့ရာအိမ်အိုဟောင်းထဲကိုတစ်ခေါက်ပြန်ဝင်ပြီးလည်ပတ်ခွင့်ရခဲ့တယ်ဆိုရမှာပေါ့။
ဒီလိုအိမ်ပြန်လည်ခွင့်ရခဲ့တဲ့ကျနော့်လိုသားမျိုးလောကမှာရှာမှရှားပဲရှိလိမ့်မယ်ထင်တယ်။

ကျနော်အမေ့ကိုဆက်ဆောင့်လိုးပေးနေတယ်။ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာပြတ်လပ်ခဲ့တာကြာခဲ့တဲ့ကာမအရသာကို၊
အမေဆတ်တငံ့ငံ့ဖြစ်မနေရအောင်ဒလစပ်လေးအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးနေတာ။
ကျနော့်လီးကအမေ့စောက်ပတ်ထဲပြည့်ကျပ်ညပ်ပြီးအမေအားရလောက်အောင်ကြီးလိမ့်မယ်လို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံကြည်ထားတယ်။

လိုးချက်နဲ့အညီသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်တိုင်း၊ ကျနော့်လီးနံရံနဲ့ အမေ့စောက်စိတို့ဝင်ခလုတ်ထွက်ခလုတ်ဆွဲပွတ်ပေးနေတဲ့အရသာက
အမေ့ကိုကာမနိဗ္ဗာန်ဘုံထိပ်ဖျားကိုပို့ပေးနေပြီလေ။
အမေ့ကိုယ်လေးကတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်၊ မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားတယ်။ ပေါင်ကြီးဖြဲပေးထားပြီး
လေပေါ်မြောက်နေတဲ့ခြေဖျားလေးတွေကကုပ်လို့နေတယ်။

အမေဘာမှထပ်ငြင်းတာတို့ရုန်းကန်တာတို့မရှိတော့ဘူး။ ဖင်လေးတောင်ကော့ကော့ပင့်ပြီးကျနော့်ဆောင့်ချက်တွေကို
အလိုက်သင့်ခံနေတယ်၊ သားနဲ့အလိုးခံနေရတယ်ဆိုတာကို အမေတဒင်္ဂမေ့သွားပြီ။
အမေ့ရဲ့ချစ်တမ်းကစားတဲ့တုန့်ပြန်ချက်၊ တန်ပြန်အပေးကောင်းပုံကတော့ သူအမ ကြီးကြီးနုကိုရှုံးမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။

အမေ့ကြည့်ရတာစိတ်ပါလက်ပါကာမရေစီးကြောင်းထဲသူ့ကိုယ်သူစုံမျှောချလိုက်ပြီ။
—————————————–

အပိုင်း(၈) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၈)

အမေ့အခြေအနေကောင်းပြီး ဖီလင်နဲ့မှိန်းခံနေတာကိုတွေ့တော့မှ ကြီးနုလည်းအမေ့ကိုလွတ်လွပ်လပ်လပ်လွှတ်ပေးထားလိုက်တော့တယ်။
သားအမိနှစ်ယောက်သားကာမအရသာတွေကိုတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပြန်အလှန်ကျေနပ်အောင်ပေးဆက်ကြပါစေတော့ဆိုပြီးလွှတ်ပေးထားတာ။

ကြီးနုကဖယ်ပေးလိုက်လို့လွတ်သွားပြီဖြစ်တဲ့အမေ့အပေါ်ပိုင်းကဟင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားပြီဆိုတော့
ကျနော်အမေ့ရဲ့လုံးဝန်းလှပတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးနဲ့၊ ကြာဖူးလေးနှစ်ဖူးကို ဝင်ခူးလိုက်နိုင်ပြီ။
နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကိုညင်ညင်သာသာလေးလျှာနဲ့သိမ်းလျက်ရင်းနို့ကြီးတွေကိုစို့ပေးလိုက်တယ်။

အခုတစ်ခါအမေ့နို့ကိုပြန်စို့ခွင့်ရတာနှစ်ပေါင်းဘယ်လောက်ကြာခဲ့ပြီလဲမသိတော့ဘူး။
ဒီတစ်ခါစို့တာကတော့ငယ်စဥ်ခလေးဘဝတုန်းကလိုခန္ဓာကိုယ်ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးမှုအတွက်
အာဟာရဖြည့်တင်းမှုအတွက်စို့တဲ့မိခင်နို့ရည်မဟုတ်တော့ဘူး၊ အခုဟာက အများကြီးကွာခြားနေတယ်။

ကာမအာဟာရအတွက်၊ ရမ္မက်သွေးအပြည့်နဲ့ဖိုမမိတ်လိုက်ရင်း စို့တဲ့လင်မယားလိုစို့တဲ့အစို့ ..။
မွေးသမိခင်ကိုသာယာပျော်ရွှင်မှုအပြည့်ရပါစေတော့ဆိုပြီးလင်တစ်ယောက်အဖြစ်အသွင်ယူပြီးပေးဆပ်နေတာလေ..။
ဒါကပဲ မွေးသမိခင်ကိုရမ္မက်စိတ်တွေတလျှမ်လျှမ်းကြွစေတယ်။

“အောင်..သားလေး..ဆောင့်..ဆောင့်..မေ့ကိုကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်လိုးပေးစမ်း။
အမေ့စောက်ပတ်ထဲမှာအရမ်းကောင်းနေပြီ..အူးးးဟူးးဟူး..စစ်စ်..ရှီးးး..”

အမေအစစအရာရာကိုမေ့ပြီးသတိလက်လွတ်နဲ့ညည်းနေတယ်။ သူ့အနေနဲ့နတ်ဘုံနတ်နန်းမှာကာမစည်းရိမ်ကိုခံစားနေရတာပဲသိနေတယ်လေ။
ကျနော်က အမေ့ကိုကာမရသကစားနည်းနဲ့အမေကျနော်လိုးပေးတာကိုအစွဲကြီးစွဲသွားအောင်၊
အစွမ်းကုန်လက်ကုန်လက်စွမ်းပြပေးနေတာကိုအမေ့မှာလည်းထွန့်ထွန့်လူးပြီးပြည့်အောင်အီအောင်ယူနေတာလေ။

မလှမ်းမကမ်းကလှုပ်ရှားမှုလိုလိုကိုရိပ်ခနဲသတိထားမိတော့ ကျနော်ကြီးနုရှိတဲ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
ကြီးနုကစောစောတုန်းကအမေစွပ်ခဲ့တဲ့လီးတုကြီးကိုကောက်ပြီး သူ့ပစ္စည်းကြီးထဲထိုးလို့ ဆွနေတော့တာ။
သူမရဲ့အကြည့်တွေက ကျနော်နဲ့အမေ အသေအကြေဝုန်းနေတာကို စိတ်အားထက်သန်စွာကြည့်လို့…။

သူဒီလီးတုကြီးကိုယူမစွပ်ပဲသိမ်းထားခဲ့တာကြာပြီ။ မသုံးဆိုကျနော်နဲ့ညားဖြစ်ပြီးကထဲကပဲ။
ကျနော့်ကောင်အစစ်ကြီးသူ့အထဲအမြဲထိုးတားနိုင်နေပြီဆိုတော့ဒါကြီးမလိုတော့ဘူးလေ။ ကြီးနုကကျနော်လှည့်ကြည့်တာကိုမြင်တော့
လက်တစ်ဘက်ကလီးတုကြီးကိုသူ့စောက်ပတ်ကြီဖြဲပြီး တဒီဒီနဲ့ထိုးထည့်ရင်းကနေ မျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြပြီး
နောက်တစ်ဘက်နဲ့ လက်မလှမ်းထောင်ပြနေတယ်။ (ဒီလိုမှပေါ့ ကြီးလင်လေးရဲ့… နင်အမေကိုနာလံမထူအောင်ဆော်ထားစမ်း…) ဆိုတဲ့ပုံမျိုး။

ကျနော်လည်း ဒီတိုင်းလှေကြီးထိုးတစ်မျိုးထဲနဲ့ဆက်ဆွဲနေတယ်၊ တခြားပုံစံပြောင်းဖို့စိတ်မကူးဘူး။
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကတုန့်ပြန်မှုနဲ့စုပ်ဆွဲအားကအရမ်းကောင်းတယ်။ ကြီးနုထက်တောင်စီးသေး၊ ကြပ်သေး။

ကျနော်ထင်တာက အဖေကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့ကထဲက အမေလည်းဘယ်လီးနဲ့မှတွေ့ခဲ့ပုံမရဘူး။
ကျနော်အပါအဝင်ခလေးနှစ်ယောက်မွေးခဲ့ဖူးတာမှန်ပေမယ့် အခုလိုးရတာကြပ်နေတုန်းပဲ။
ကျနော်အမေ့ပေါ်မှာခွလိုးနေတာ တော်တော်လေးကြာလာတော့ လီးထဲကတွန်းကန်တက်လာတယ်၊ ပြီးချင်လာပြီပေါ့။

ကျနော့်စိတ်ကူးထဲမှာ အမေအရင်းကိုပထမဆုံးစလိုးတဲ့အချီမှာပဲကျနော့်သုက်သွေးတွေအမေ့စောက်ဖုတ်အထဲထည့် ပြီးလိုက်ပြီး၊
အမေနဲ့အမှန်အကန်သွေးနှောပစ်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။
ကြီးနုပြောသလို ကျနော့်ဆီကဒီဟာရမှ အမေလည်းလန်းဆန်းတဲ့ပန်းလေးတပွင့်ပြန်ဖြစ်မှာဆိုတာခေါင်းထဲရောက်လာတယ်။

မထင်မှတ်တဲ့အမှားနဲ့၊ စိတ်အလိုဆန္ဒကြောင့်သာ၊ အမေကယစ်မူးပြီးအခုလောလောဆယ် ခံနေပေမယ့်၊
အထဲထည့်ပြီးပြီး တဲ့အထိတော့အမေလက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး၊ ထွက်တော့မယ်ဆိုအတင်းငြင်းမှာပဲ။

ဒါကြာင့်ပြီးခါနီးအမေမလှုပ်နိုင်အောင် အခုမှပုံစံစပြောင်းတယ်။ ကားပေးထားတဲ့အမေ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲစုပြီး
ပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်ချုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့အပေါ်ဘက်ကိုအားနည်းနည်းစိုက်ပြီးတွန်းတင်ပေးလိုက်တော့
အမေ့ခေါင်းကကုတင်ခေါင်းရင်းအကာပြားနဲ့သွားတိုက်နေပြီ။ နေရာလွတ်မရှိတော့ဘူး။

ဒီလိုပေါင်နှစ်ချောင်းဆွဲစုတွန်းတင်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးလဲကြွလာတယ်။ ဆွဲစိထားတဲ့ပေါင်ကြားထဲကအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းပြူးထွက်လာတယ်။
နှုတ်ခမ်းသားထူထူဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကအသေအကြေလိုးချင်စရာကြီး၊ ကျနော့်ရာဂစိတ်ကိုမိုင်ကုန်တင်ပေးလိုက်သလိုပဲ။
အခုကအခြေအနေက အမေ့ကိုရုတ်တရက်လှုပ်ရှားလှိမ့်ထွက်လို့မရတဲ့အနေအထား။ ရုန်းချင်တာတောင်တော်တော့ကိုမလွယ်လောက်တော့ဘူး။
ပုံစံကိုစိတ်ကြိုက်ပြင်ပေးပြီး၊ အမေ့ကိုနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ပြီးစဆောင့်လိုးပေးပြန်တယ်။

ဒီပိုဇေရှင်က လီးနဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေရယ် စောက်စိရယ်ကိုပိုပြီးကြပ်ကြပ်တည်းတည်းဖိဆွဲပေးနေတယ်။ လုပ်ရတာအရမ်းကိုစီးပိုင်နေတာ။

ပြိ..ပြိ..ပြိ..ပြိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

“အာ့..အားးးး..အိ..ဟင်းးး..”

အမေလဲ ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားနဲ့အလိုးခံနေရတဲ့ ကာမအရသာကိုဆိမ့်နေအောင်ခံစားရင်း သတိလက်လွတ်ညည်းသံလေးတွေပလုံစီကျလာတယ်။

“အောင်..သား..အိ..အိ..အမေကောင်းလိုက်တာကွာ..”

“သားလုပ်ပေးတာကောင်းတယ်မဟုတ်လား..ဟင်..”

“အီးး..အိ..ကောင်းတယ်..ဆောင့်၊ တအားဆောင့်ပေး..အု..အူ့..အု..အမေထွက်တော့မယ်..အားးး မနိုင်တော့ဘူး..အောင်ရယ်..ဟင့်..”

အမေကအော်ညည်းရင်းနဲ့တပြိုင်ထဲမှာပဲ။ သုံးခါလောက်တုန့်ခနဲ..တုန့်ခနဲတက်သွားတယ်။
ခြေဖျားလေးတွေကုတ်ပြီး၊ ကိုယ်လုံးလေးကတောင့်နေတယ်။ အမေတစ်ချီပြီးသွားပြီလေ..။

အမေ့စောက်ရည်တွေရွှဲထွက်အိုင်ကျလာပြီး ကျနော်လီးကစောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်တက်လာတယ်။ ကျနော်လီးကတော့ဆက်ဆောင့်နေတုန်းမို့လို့
ကားအင်ဂျင်ထဲက ပစ်စတန်ကြီးလိုအမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာအပေါ် အောက်တဗျောင်းဗျောင်းဆက်ခုတ်နေတယ်။

လီးနဲ့စောက်ပတ်နဲ့ပွတ်တိုက်ပြီးထွက်လာတဲ့စီးကပ်ကပ်ပျစ်ချွဲချွဲအရည်အနှစ်တွေလီးမှာကပ်ပြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတာက
ရင်တဒိုင်းဒိုင်းခုန်ပြီးသွေးသားတွေပွက်ပွက်ဆူလာစေတဲ့အထိ၊ တစ်သက်မမေ့နိုင်တဲ့မြင်ကွင်းပါပဲ။

အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက ကျနော့်လီးကိုတစစ်စစ် တပိပိနဲ့ အချက်ကျကျညှစ်ဆွဲပေးနေတယ်။ ဒ
ကပဲ အမေကျနော့်လီးနဲ့ကာမစိတ်အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီးပြီးသွားခဲ့တယ်ဆိုတဲ့သက်သေပဲလေ။

အမေ့မှာသူ့ရဲ့၊ တမေ့တမောစောင့်စားလာခဲ့ရတဲ့ကာမရသပျော်ရွှင်ရမှုအထွတ်အထိပ်ကို
နှစ်ပေါင်းများစွာအကြာမှာ၊ ပထဆုံးအကြိမ်ပြန်လည်ခံစားရရှိခြင်းပဲ။
ပေးဆက်သူကလဲသူမဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးလာရတဲ့သားအရင်းလေ။ အမေအရမ်းရင်ခုန်ကြည်နူးနေမှာပေါ့။

ဒီအချိန်မှာကျနော့်ဆောင့်ချက်တွေက၊ ဒရစပ်မြန်လာပြီ။ ကျနော့်ရဲ့ကိုယ်အလည်ပိုင်းတစ်နေရာကတစ်စုံတစ်ခုသောတွန်းအားကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ကျနော့်ရဲသုက်အိမ်ထဲကမျိုးရည်တွေဆောင့်ပြီးတွန်းကန်ထွက်ဖို့အစပျိုးနေပြီ။
ဒီအခြေအနေကိုအတွေအကြုံရင့်ပြီးသားအမေကလည်းသိလိုက်ပြီ။ အမေဖျတ်ခနဲသတိဝင်လာတယ်။
တုန်ယင်ပြီးလှုပ်ခါနေတဲ့အသံလေးနဲ့ အမေကလှမ်းအော်တယ်။

“အမေ့ထဲသားလရည်တွေလွှတ်မထည့်လိုက်နဲ့နော်သား..၊ ပြီးမယ်ဆိုရင်ထုတ်လိုက်၊ တော်ကြာအမေကိုယ်ဝန်ကပ်နေဦးမယ်..”

“တော်တော်နဲ့ကပ်ဖို့ကထင်သလောက်မလွယ်ပါဘူးအမေရာ…”

“မဟုတ်ဘူးလေ..၊ အမေရာသီလာထားတာ၂ ပတ်ရှိနေပြီ၊ အချိန်ပြန်ရောက်နေပြီ..မဖြစ်ဘူးနော်..အမေကသားကြောလဲဖြတ်မထားရသေးဘူး”

ကျနော်ကအမေဟန့်တားတောင်းဆိုနေတာကိုစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ အမေဟန့်မှကျနော့်အတွက်၊ ကြီးနုထက်တောင်ပိုပြီးရှယ်ကောင်းတဲ့၊
အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့အထူးစပယ်ရှယ်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာပြီးထည့်လိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ချက်ကပိုခိုင်မာလာတယ်။

အခုလောလောလတ်လတ် ကျနော်လိုးနေတဲ့စောက်ပတ်ကြီးရဲ့နက်ရှိုင်းတဲ့အတွင်းဘက်ထဲမှာ အမေ့ရဲ့မှည့်ဝင်းနေတဲ့ဗီဇဆဲလ်မျိုးဥတွေက
ဝင်လာတဲ့စပမ်းကောင်လေးတွေကိုလက်ခံပြီး၊ သန္ဓေအသစ်၊ ဘဝအသစ်လေးကိုတည်စေနိုင်တော့မယ်။

အမေ့အကြောင်းပြချက်ကိုကြားရတော့မှ ကျနော်ဖတ်ဘူးတဲ့ (ဒေါက်တာဘယ်သူဆိုလား ရဲ့) လိင်ပညာပေးစာအုပ်ကိုသွားသတိရမိတာလေ။
ရာသီလာပြီး ၁၂- ၁၆ရက်ဆိုအချိန်တော်ပဲလေ။ မျိုးဥတွေမှည့်နေတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့သားအိမ်က
ဒီအချိန်မှာသန္ဓေသားအသစ်လေးကိုလက်ခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီပေါ့။

အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့တုန့်ပြန်မှုကတော့အမေ့ပါးစပ်ကပြောနေတာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ပါပဲ။
အမေက ပါးစပ်ကသာဟန့်နေတာ၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကပွစိပွစိနဲ့ကျနော့်လီးကြီးကိုအတင်းစုပ်ဆွဲပေးနေတယ်။
ကျနော်ဒီလောက်ခရီးအရှည်ကြီးဆွဲလာခဲ့ပြီးမှ မနိုင်တော့ဘူး၊ လရည်တွေကပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်ဆိုတာသိနေတယ်။

“မေ..အမေ..သားမရတော့ဘူး..ပြီးတော့မယ်၊ အူးးး ထွက်ကုန်တော့မယ်အမေ..။
ကျနော်အမေ့စောက်ပတ်ထဲထုတ်လိုက်တော့မယ်အမေရာ..နော်..”

ပြောရင်းနဲ့အမေ့ကိုဆောင့်လိုးနေချက်တွေက တရကြမ်းမန်းမြန်လာပြီ။

“အောင်..အောင်..မရဘူးနော်.. မလုပ်နဲ့..၊ အမေဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်..၊ မလုပ်နဲ့…သား..၊
အဲဒါကြီးထုတ်လိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်..အမေ..သားနဲ့ဗိုက်ကြီးလို့မဖြစ်ဘူး….”

“မရတော့ဘူးအမေ..အားးးထွက်ကုန်ပြီ..”

အမေဘယ်လောက်တားတား၊ နောက်ကျသွားပါပြီ။ ကျနော့်မျိုးရည်တွေအလုံးလိုက်အရင်းလိုက်ပွင့်ကန်ထွက်ပြီး
အမေ့သားအိမ်ခေါင်းအတွင်းထဲအထိပန်းဝင်သွားပြီ။ ကျနော်အံကိုကြိတ်ပြီး အမေ့ပေါင်ခြံနဲ့ကျနော့်ပေါင်ခြံထပ်ပြီးအတင်းဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။
လီးထဲကစပမ်းကောင်လေးတွေပါတဲ့လရည်တွေကိုတစ်စက်မှမကျန်အောင်ညှစ်ချနေလိုက်တယ်။
အားသုံးပြီးလဥတွေနစ်အောင် နှစ်ထားတော့ကျနော်ဖင်ကြီးကကောက်ထွက်ပြီးကြွက်သားတွေအပြိုင်းပြိုင်းထနေတယ်။
ကျနော့်လက်တွေက အမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့အတင်းဆွဲညှစ်ပြီးဖိထိမ်းထားလိုက်သေးတယ်။

“ရှီးးးးးးး..အားးး..”

အခုလောက်ဆို၊ အမေ့သားအိမ်ထဲကိုဦးတည်ဝင်သွားတဲ့ကျနော့်မျိုးရည်တွေကတော့ကြွေဆင်းပြီး
အဝမှာစောင့်နေမယ့် အမေ့မျိုးဥတွေနဲ့ ပေါင်းပြီးသားစပ်နေလောက်ပြီ။
ကျနော်မိန်းမတွေများများစားစားနဲ့ကာမမဆက်ဆံခဲ့ဖူးပါဘူး။ အရင်က ကြီးနုတစ်ယောက်ထဲ။
အခုကျနော့အမေရင်း မေယုကတော့ဘဝမှာနှစ်ယောက်မြောက်ပေါ့။

ကြီနုကိုအကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ဖူးပြီးပေမယ့် အခုကိုယ့်အမေကိုကိုယ်ပြန်လိုးရတာလောက် တလှပ်လှပ်ရင်ခုန်စရာကောင်း၊ အရသာရှိတာမျိုးမရှိတော့ဘူး။
ကျနော်ဒီတစ်ခေါက်ထွက်တဲ့လရည်တွေကအများကြီးပဲ။ ကျနော့်လီးကိုအခုငုံပြီးစုပ်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက
ကျနော့်အဖို့တော့ကမ္ဘာပေါ်မှာအထူးစပယ်ရှယ်စောက်ဖုတ်ကြီးပါပဲ၊
ကမ္ဘာပေါ်က ဘယ်သားတွေအတွက်မှတော်ရုံတန်ရုံထိတွေ့လို့မရနိုင်တဲ့အမေအရင်းဆိုတာရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဖြစ်နေလို့ပါ။

ဒီလိုအသိကြောင့်လည်းကျနော့်ရာဂရမ္မက်စိတ်တွေပိုထန်ပြီးတက်ကြွအောင်လှုံ့ဆော်ပေးနေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။
ကျနော့်လပြွတ်ထဲကသုတ်ရည်တွေရဲ့နောက်ဆုံး အစက်ကိုညှစ်ချပြီးသွားတာနဲ့ ကျနော်လည်းအမေ့ရင်အုံကြီးအပေါ်ကိုမျက်နှာအပ်ပြီ
မှောက်ချလိုက်တော့တယ်။ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကတော့စွပ်ရက်သားတန်းလန်းကြီး…။

အမေရောကျနော်ရောအဲဒီလိုမှောက်ရက်သားကြီးခဏငြိမ်နေကြသေးတယ်။
အမှန်တော့လောလောလတ်လတ်ပြီးသွားတဲ့ကာမဆိပ်တွေတက်နေကြတာပေါ့လေ။ တော်တော်လေးကြာသွားတော့မှ
အမေကကျနော့်ကိုတွန်းပြီးထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှခေါင်းကြီးကိုငုံ့၊ လက်ဝါးနဲမျက်နှာကိုအုပ်ပြီးငိုပါလေရော။

“ဟဲ့..ငအောင်..နင်..နင်..ငါ့ကို..ကိုယ့်အမေအရင်းကို တက်လိုးပြီး ဗိုက်ကြီးအောင်လုပ်နေတာကိုသိရဲ့လား။
တကယ်ဗိုက်ထွက်လာရင် ငါ့ဗိုက်ထဲကခလေးကိုဘယ်သူတာဝန်ယူမှာလဲ..ဟင်..”

အမေကဝမ်းလည်းနည်း ဒေါသလည်းထွက်ပြီးပြောနေတာ။
မလှမ်းမကမ်းကကြည့်နေတဲ့ကြီးနုက အခုမှအနားရောက်လာပြီး အမေ့ကိုနှစ်သိမ့်နေတယ်။

“ငါကိုယ်တိုင်တာဝန်ယူပါမယ်မိယုရယ်။ တကယ်လို့ရလာရင် အောင့်ခလေးကလည်း မမရဲ့ခလေးပဲပေါ့။ တကယ်လို့ငါသာ
သားကြောမဖြတ်ထားရင် အဲဒီဗိုက်ကိုငါကိုယ်တိုင်ယူလိုက်တာကြာပြီ..”

“ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်ပြောပါ မမနုရယ်။ ကျမက အောင့်ရဲ့အမေလေ။ အမေမှအရင်းအချာကြီး။ ဘယ်လိုခလေးယူလို့ဖြစ်မှာလည်း။
အဲဒါအကုန်လုံးမမနုကြောင့်..။ ကျမတို့သားအမိအချင်းချင်းပြန်ညားအောင်၊ ခလေးကိုမမပဲမြှောက်ပေးနေတာ..”

“ဟဲ့..ခလေးမဟုတ်တော့ဘူးဟဲ့..၊ နင်အခုလက်တွေ့ခံလိုက်ရတာသိပြီမဟုတ်လား။ အောင်ကနင့်ရဲ့ခြောက်ခမ်းနေတဲ့
ဘဝနဲ့ဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းကုစားပေးမှာ။ အခုပဲနင်ဘယ်လောက်သာယာကျေနပ်မှုရသွားပြီလဲ..မတွေ့ဘူးလား..”

“ကျမကျေနပ်တာတော့မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သားအမိအရင်းကြီး၊ ဗိုက်ထွက်လာမှာကိုတော့..ကျမအရမ်းရှက်တယ်..အဟင့်..အင့်..ဟီးးး..”

အမေထပ်ငိုပြန်ပြီ..ကြီးကြီးကထပြီးအခန်းအပြင်ထွက်သွားတယ်။ ခဏကြာပြန်ဝင်လာတော့
လက်ထဲမှာ အရေးပေါ်သန္ဓေတားဆေးတစ်ကပ်ပါလာပြီး ဆေးနှစ်လုံးကိုအမေ့ကိုကမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှအသံပျော့ပျော့လေးနဲ့..၊

“အမလေး..ငါ့ညီမလေးရယ်..၊ ငါကနင့်ကိုစနေတာပါဟယ်။
ငါရှိရဲ့သားနဲ့ဘယ်လိုလုပ်နင့်ကိုဗိုက်ထွက်အောင်လွှတ်ပေးပါ့မလဲ..မျက်ရည်ကလဲလွယ်ပါ့..”

(အရေးပေါ်တားဆေးဆိုတာက၊ ကြိုတင်ဆေးထိုးထားတာတို့၊ သောက်ဆေးသောက်မထားတာတို့မရှိပဲ၊
အမှတိတမဲ့ဆန္ဒနောက်လိုက်ပြီးကဲမိကြ၊ ဆက်ဆံမိကြရင်၊ ကိစ္စဝစ္စပြီးလို့နာရီပိုင်းလောက်နောက်ကျပြီးမှသောက်ရတဲ့ကာဆေးတစ်မျိုးပါ။
အချိန်သိပ်မဆွဲပဲသောက်ဖို့တော့လိုတယ်။ – ဤကားစကားချပ်)

အမေကကြီးနုလက်ထဲကတားဆေးကဒ်ကိုမြင်တော့မှ ပြုံးလာနိုင်တော့တယ်။
ဘာမှမပြောတော့ပဲ အမြန်ဆွဲယူပြီးသောက်ရေအိုးစင်ဘက်ထွက်သွားတယ်။

အကုန်လုံးကကြီးနုကြိုစီစဥ်ထားတဲ့ပလန်တွေချည်းပဲ။ လီးတုကြီးရောတားဆေးတွေရောပေါ့။
စဉ်းစားကြည့်ပေါ့..၊ ကြီးနုက..သူ့ညီမကိုချစ်ထှာ..ချစ်ထှာ..။
—————————————–

အပိုင်း(၉) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၉)

အမေအရင်း၊ အဒေါ်အရင်းဆိုတဲ့သွေးအရင်းနှစ်ယောက်နဲ့ဆုံးတစ်ညထဲမှာပေါင်းစည်းသွေးနှောစပ်ယှက်ပွဲကြီး လုပ်ခွင့်ရလိုက်တဲ့
ကျနော်လည်းဝအီပြီးရာဂဆိပ်တက်နေပြီ။ သားကောင်နှစ်ကောင်တပြိုင်ထဲမြိုထားတဲ့ စပါးကြီးမြွေလိုမလှုပ်ချင်တော့ဘူး။

အမေလည်းကြီးနု ကြိုဝယ်ပြီးအဆင်သင့်ထားပေးထားတဲ့ ယာယီတားဆေးကို ဝမ်းသာအားရယူသောက်ပြီ
ပြန်ဝင်လာတော့ အခုထိဒူးချောင်နေသေးပုံရတယ်။ ကုတင်ပေါ်လာလှဲပြီးနားနေတာအသက်ရှူကမမှန်ချင်သေးဘူး။
ကျနော်လည်းအမေ့ကိုလှမ်းဖက်ထားလိုက်ပြီးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေသေးတဲ့အမေ့ရင်အုံကြီးအပေါ်မှာမှက်နှာအပ်ပြီးမှောက်နေလိုက်တယ်။

ကျနော့်ရဲ့နောက်ဘေးတစ်ဘက်မှာတော့ကြီးနုကဝင်လှဲပြီး ဒူးကြီးထောင်ပေါင်ကြီးဖြဲပြီ
းလီးတုကြီးရဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးနဲ့စောက်စိကိုထိုးထိုးကော်ပြီးတော့၊ ကလိနေတယ်။

ဆိုကြပါစို့..ကျနော်ကအခုမှလူလားမြောက်ကာစလူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးပါ။ အသက်က၁၈နှစ်တောင်ကောင်းကောင်းမပြည့်ချင်သေးဘူး။
အခုက ကျနော့်မှာအသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်၊ သမ္ဘာရင့်ဝါရင့် မမကြီးအရွယ်မိန်းမနှစ်ယောက်တောင်ပြိုင်တူရနေတဲ့
အလှည့်အပြောင်းကအံ့သြစရာမကောင်းဘူးလား။ ဘယ်တစ်ဘက်ညာတစ်ဘက်အခန့်သားလာဖက်အိပ်နေကြတာလေ..။

အဲဒီမိန်းမနှစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းနဲ့အဒေါ်အရင်းကြီးတွေဖြစ်နေကြတာ..။
ကျနော်အမေ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာမှောက်ရင်းက အရင်ကျနော်ဝင်နေခဲ့ဖူးတဲ့အိမ်ဟောင်းဖြစ်တဲ့၊ အမေ့စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို
ပွတ်ပြီးကစားနေမိရင်းကစဥ်းစားမိတာက၊ ကျနော်လဥထဲမှာတခုတ်တရသိုမှီးစုဆောင်းထားပြီးလောလောလတ်လတ်
လောကကြီးထဲကိုစွန့်စားရှာဖွေဖို့ အမေ့သားအိမ်ရှိရာကို ခရီးထွက်သွားတဲ့ ကျနော့်ရဲ့မျိုးဆက်သွေးစပမ်းကောင်လေးတွေကို သနားနေမိတယ်။

အခုလောက်ဆိုရင်အမေသောက်လိုက်တဲ့ယာယီတားဆေးကထွက်လာတဲ့တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုစွမ်းရည်ကြောင့်၊
အင်အားတွေချည့်နဲ့ပြီး မျိုးဥကိုခေါင်းနဲ့တိုက်ပြီးထိုးဖောက်ဖို့တောင်နိုင်တော့မှာမဟုတ်ကြတော့ဘူး။ ကျနော်ရဲ့ရင်သွေးလောင်းလေးတွေ
အမေ့ရဲ့မျိုးဥနဲ့ပေါင်းစပ်ပေါက်ပွားနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ရီတော့ရီရတယ် ကျနော်ဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာလဲမသိတော့ဘူး။

ငြိမ်သက်နေတဲ့အခြေအနေတစ်ခုကအချိန်အတော်ကြာသွားခဲ့တယ်။ နောက်မှငြိမ်နေတဲ့အမေ့ဆီကစကားသံစထွက်လာခဲ့တယ်။

“ဒီမှာ..မမနု..ကျမအခုအိပ်မက်မက်နေတာမဟုတ်ပါဘူးနော်..၊ ကျမတိူ့ဘာတွေလုပ်မိတာပါလိမ့်၊
ဘယ်လိုဖြစ်လို့များကျမယောက်ျားကိုသစ္စာဖောက်မိတာပါလိမ့်..”

လီးတုကြီးနဲ့ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုကိုယ်ဆက်ကလိုင်းရင်းဖီလင်ခံနေတဲ့ကြီးနုကမျက်လုံးမဖွင့်ပဲပြန်ပြောလိုက်တယ်။

“သေချာစမ်းကြည့်ပါဦး..၊ နှာခေါင်းနဲ့လည်းနမ်းကြည့်..၊ နင့်သားရဲ့လရည်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေ၊
နင့်စပ်ပတ်ထဲအပြည့်၊ ရွှဲအိုင်နေတာတောင် အိမ်မက်လို့ထင်နေတုန်းပဲလား..”

“နင်ဘာမှသိပ်တွေးမနေနဲ့တော့၊ ငါနင့်ကိုအခုလိုတင်းကြပ်ပြီး၊ မအီမလည် ခံစားနေရတဲ့အခြေအနေကပြေလျော့စေချင်တယ်။
နင့်လင်ကနေမကောင်းတာနှစ်နဲ့ချီနေပြီ၊ ဘယ်လိုမှလုပ်ပေးနိုင်တော့တာမှမဟုတ်ပဲ..။
အမှန်ကိုမညာတမ်းပြောရရင်၊ အောင်လေးအဖေ့ရောဂါက ဘယ်လိုကုလို့မှမပျောက်နိုင်တော့ဘူး၊
တဖြေးဖြေးနဲ့ဆုတ်ယုတ်သွားတာပဲရှိတယ်။ နင်လဲအသိသားနဲ့ ဟယ်…”

“တကယ်လို့..နင့်ယောက်ျားအဝှာပြန်ထလာမှာကိုသာစောင့်နေရင်၊ ငါပြောပြမယ်..မှတ်ထား၊
နင်တစ်သက်လုံး ဒီလိုနဲခေါက်ကပ်ညှိုးချုံးသွားမှာပဲ..၊ ငါနင့်ကိုကြည့်၊ ကြည့်ပြီး မသနားပဲမနေနိုင်ဘူး။
ဒီခါးအောက်ပိုင်းဇာတ်လမ်းမရှိရင်၊ ဘဝကြီးကဘယ်လောက်ငြီးငွေ့ဖို့ကောင်းသလဲ ”

“လူ့သက်တမ်းကတိုတိုလေးပါဟာ၊ ဘာမှကြာကြာမနေရဘူး၊ သေသွားကြမှာပဲ။ နေရမယ့်သက်တမ်းတိုတိုလေးမှာ
စိတ်ဆာတာကိုတစ်နေ့တစ်နေ့အောင့်အီးစောင့်စားနေရင်း အခြောက်ခံလိုက်မလား၊
ပျော်ရွှင်သာယာမှုကိုရင်ဆိုင်ထွက်ရှာလိုက်မလား ဘယ်ဟာကပိုကောင်းမလဲစဥ်းစားကြည့်လေ..။
နောက်တစ်ခုငါစိုးရိမ်နေတာက..နင်မနေနိုင်လို့တခြားမသိတဲ့လင်အသစ်ရှာယူပြီး လိုက်သွားရင်။
နင့်ယောက်ျားနဲ့နင့်သမီးငယ်လေးပဲဒုက္ခရောက်ကြမှာလေ..”

အမေကသူ့အစ်မတစ်ခွန်းခြင်းဖြေးဖြေးပြောနေတာကိုနားထောင်ရင်း တအိအိနဲ့ရှိုက်နေတဲ့အသံတွေတိတ်သွားတယ်။ပြီးတော့မှကြီးနုကို..၊

“ဒါနဲ့ပဲ..မမနုကကျမကို ကျမသားအရင်းရဲ့မယားဖြစ်အောင်၊ ညားဖြစ်အောင်၊ တွန်းပို့တာပေါ့လေ..။
ပြီးတော့အောင်ကမမနုရဲ့တူအရင်းလဲဟုတ်ရဲ့..ဘယ်လိုတွေများစဥ်းစားလိုက်တာလည်းမမရယ်..”

“အေးလေ..အဲဒါအဖြေမှန်ပဲပေါ့။ နင်တခြားတစိမ်းလင်တစ်ယောက်ယူတာထက်စာရင် နင့်သားနဲ့ဆိုတာက ဥမကွဲသိုက်မပျက်၊
နင်သံယောဇဥ်ရှိတဲ့မမာသည်နင့်ယောက်ျားကိုလည်းပစ်မသွားရ၊ သမီးလေးချိုမာလဲတစိမ်းပထွေးနဲ့မနေရ၊ နင်လဲကောင်းပြီးမငတ်တော့ဘူး၊
တစ်ချက်ခုတ်သုံးချက်ပြတ်လေ။ အဲ့..ဟုတ်သေးဘူး၊ ငါလဲကောင်းပြီး ဝေစားရတော့..လေးချက်ပြတ်..လေးချက်ပြတ်..၊ ဟိဟိ..”

“မမကတော့လေ..၊ တွက်ရေးနဲ့စက်သူဌေးပဲ၊ ကိုယ့်အစီအစဥ်နဲ့ကိုယ်တော့ဟုတ်နေတာပဲ။ ကျမထင်တော့ထင်နေသား..၊
အောင်လေးကိုမမကခေါ်ပြီးစာချုပ်စာတမ်းနဲ့အပိုင်ချည်ပြီးမွေးစားမယ်ဆိုကထဲက..”

“အမယ်..၊ အဲဒါလက်ထပ်စာချုပ်ချုပ်လို့မရလို့၊ ချုပ်လို့မကောင်းလို့၊ မွေးစားစာချုပ်ချုပ်တာအေ့..၊ ရှင်းပလား..။
အသက်သာပြည့်ရင်တစ်ခါထဲချုပ်ပြီးယူပစ်လိုက်ပြီသိလား..၊ ငါ..ဒါတွေအစွဲအလမ်းမထားဘူး။
ကဲ.. ညည်းကရောကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်ပြန်ညားရတာကိုနာတယ်ထင်နေတာလား။ နင့်သားငအောင်ကရောရွံစရာတစ်ကွက်ဘာရှိလို့တုန်း..”

ကြီးနုကအခုထိအမေ့ကိုကြိုးစားသိမ်းသွင်းနေတုန်းပဲ။ မိသားစုဝင်အချင်းချင်းညားတာကို
အမေ့စိတ်ထဲအစွဲအလမ်းကြီးတစ်ခုဖြစ်မနေပဲလက်ခံလာအောင်စည်းရုံးနေတာ။

“ဘာမှနာတယ်လို့၊ ရွံရှာတယ်လို့မတွေးပါဘူးမမရဲ့ ..၊ကိုယ်သားပဲဟာကို..။
အဲ..ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကမွေးထားတဲ့ကိုယ်သားအရင်းဖြစ်နေလို့ရှက်တာမမရဲ့သိပြီလား။
သူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြန်ပေးလိုးရတာကြီးကို၊ အို..ဘာမှန်းမသိဘူး.. ပြောရင်းဆိုရင်းရှက်လာပြီ..”

ပြောရင်းနဲ့အမေ့မျက်နှာကြီးနီရဲတက်လာပြန်ပြီ။

“ကဲ..ရှက်ရင်လည်းနောက်ထပ်၊ ထပ်ထပ်ပြီးတော့ခံပေါ့..၊ ကြာတော့ရိုးသွားပြီးမရှက်တော့ဘူး..
အဲလိုကိုယ့်သားကကိုယ်မွေးတဲ့အပေါက်ကိုပြန်လိုးတဲ့ဖီလင်ကိုပဲပြည့်ပြည့်ဝဝယူပြီးခံလိုက်၊ ရှက်တဲ့နေရာမှာကျေနပ်မှုတွေဝင်လာလိမ့်မယ်..”

“ဟွန်း..တော်ပါ၊ မမနုကလဲ။ ဒီမှာ..အခုဒီလိုလုပ်မိတာကိုက အမှားကြီးလုပ်မိသလိုကြီးခံစားနေရတယ်..”

“နင်ကအဲ့လိုပုံသေကားကျတွေးနေတာကိုး။ ငါတို့မှားတယ်လို့တွေးနေတာကတကယ်မှားချင်မှမှားမယ်လေ။
သူများတွေကကြားကနေလာပြီးမှာတယ်လို့ဆုံးဖြတ်ခွင့်မရှိဘူး။ ငါတို့သဘောနဲ့ငါတို့လုပ်တာ ဘယ်သူ့ကိုမှအနှောင့်အယှက်မပေးဘူး၊
ဒုက္ခရောက်မအာင်မလုပ်ဘူး။ မမကလည်း သားအောင်ကိုအတင်းအကြပ်ချုပ်ကိုင်ပြီးလာပါ၊ လုပ်ပါလို့လိုးခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး။
သူကိုယ်တိုင်ကိုကကြည်ကြည်ဖြူဖြူစိတ်ပါလို့လုပ်တာ။ ငါလည်းကောင်းသူလည်းကောင်းလို့ကျေနပ်လို့လုပ်ကြတာ”

“နောက်တစ်ခုက..ငါ့တူလေးအရွယ်ရောက်လာပြီးစမ်းချင်လို့မကောင်းတဲ့မိန်းမတွေဆီသွားလာခဲ့ရင်၊
ရောဂါဆိုးနဲ့တွေ့မှဂွမ်းမှာ..။ အဲဒါမှမှားတယ်လို့မမကယူဆတယ်”

“အခုလဲကိုယ်အောင့်အီးခံစားနေရတဲ့ဆင်းရဲဒုက္ခကိုမှားတယ်လို့ဝေဖန်ကြမယ့်ဘယ်သူကမှ လာပြီးအစားဝင်ခံမပေးဘူး။
ကိုယ်မိသားစုမပြိုကွဲပဲကိုယ်လိုတဲ့သာယာမှုရရှိအောင်ဖန်တီးတာမှာ၊ မှားတယ်လို့ခေါင်းထဲထည့်မထားနဲ့တော့နော်..ညီမလေး..”

ကြီးကြီးနုက အရှည်ကြီးစည်းရုံးခဲ့ရတယ်။ အမေ့ကဘာစောဒကသံမှထပ်ထွက်မလာတော့ဘူး။

“ဒါနဲ့နေပါဦး..၊ ငါကြားနေပါတယ်နော်..၊ နင်ခုနကပြီးကာနီးတုန်းကလေ၊ နင့်သားဆောင့်တာကိုစေက်ဖုတ်ကြီးကော့ကော့ပြီးခံပေးနေတာ၊
အဲဒီတုန်းကဘာမှဟန့်တာ၊ တားတာမလုပ်ဘူး။ ဆောင့်..တအားဆောင့်..နဲ့တောင်၊ အော်ပြီးတော့တောင်းနေသေးတယ်..၊
အဲဒါ နင်လဲစိတ်ပါပြီးစိတ်လိုလက်ရဖြစ်နေတာမဟုတ်လား..”

စောစောတုန်းက အမေ့မျက်နှာက တကယ့်ကိုအသည်းအသန်စိတ်ရှုပ်နေတဲ့ပုံကြီး၊
အခုကြီးနုကအချက်ကျကျထောက်လိုက်တော့မျက်နှာကြီနီရဲပြီးအရမ်းရှက်နေပုံရတယ်။ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့အရှက်ပြေပြောလာတာက..၊

“အဟင်း..ဟင်း..သိဘူး..ဒါကတော့အာရုံဝင်စားပြီးပါသွားတာနေမှာပေါ့..စိတ်ပါတယ်လို့တော့ဘယ်ဟုတ်မလဲ..။
ဒါပေမယ့်ပါတော့ ပါတာပေါ့လို့ ..ဟိ..မမကလဲ၊ ဒါနဲ့..အောင်လေးကငကျွမ်းလေးနော်၊ တော်အိလျော်အိမဟုတ်ဘူး။
မမဘယ်လောက်များသင်ပေးထားသလဲမသိဘူး..၊ ကောင်းလိုက်တာလက်လန်တယ်..”

“မနေ့က ..ရောက်ခါစညက ကျမ TVထိုင်ကြည့်နေတုန်းအသံတွေထွက်လာတော့ မသေချာလို့ TVပိတ်ပြီးနားစိုက်ထောင်တော့မှ၊
ဒီတူအရီး ဘာတွေလုပ်နေကြတယ်ဆိုတာသိလိုက်တာပဲ..။ အမယ်..အိမ်ကြမ်းခင်းကလဲတုန်နေတာများ ငလျင်လှုပ်သလားတောင်အောင်းမေ့ရတယ်။
အိမ်နီးနားချင်းတွေ သိကုန်၊ ရိပ်မိကုန်ကြမှာ မကြောက်ဘူးလားမသိဘူး..မမတို့က..။
ယုကတော့မနေ့ကတစ်ညလုံးကိုယ့်ဟာကိုယ်ထိုင်ပွတ်ပြီးအာသာဖြေနေရတာဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းတောင်မသိဘူး။
မမတို့အဒေါ်နဲ့တူနှစ်ယောက်သားလိုးနေကြတာကိုစိတ်ကူးယဥ်ပြီးပွတ်နေတာ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်းထူအမ်းပြီးဘယ်လိုကြီးနေမှန်းကိုမပြောတတ်တော့ဘူး..”

“ဒါနဲ့..မမနုနော်..၊ဘယ်တုန်းကထဲကကျမသားလေးကိုမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဒီကိစ္စကိုစိတ်ဝင်စားအောင် ဆွယ်လိုက်၊ စည်းရုံးလိုက်တာလည်း။
အသက်မပြည့်သေးတဲ့ခလေးကိုသွေးဆောင်ဖြားယောင်းမှုနဲ့ငြိနေပြီထင်တယ်..ငါ့အမကတော့….”

ကြီးနုကအမေရဲ့စွပ်စွဲစကားကြားပြီးတော့ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီးသူ့လက်ကစားနေတာကရပ်သွားတယ်။
စောက်ပတ်ကြီးထဲကလီးတုကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမိဘခွင့်ပြုချက်မရပဲသွေးဆောင်၊ မြှူဆွယ်မှုနဲ့အစွပ်စွဲခံရတော့မလို
ပြောနေတဲ့သူ့ညီမကိုပြန်ချေဖို့စကားရှာနေပုံရတယ်။

“အမယ်..ဒါလား ခလေး၊ လီးကလက်မောင်းလောက်ရှိနေပြီ။ ဒါမျိုးအသက်မပြည့်လို့အမှုဖွင့်မယ်ဆိုလဲ အဖွင့်ခံလိုက်မယ်လေ..ဟိဟိ..။
၁၈နှစ်ကနောက်သိပ်မကြာတော့ဘူး၊ ပြည့်တော့မှာ..၊ ပြည့်တာနဲ့တခါထဲဆွဲစိပြီးလက်ထပ်စာချုပ်ချုပ်ပစ်လိုက်မှာနော်..၊
ကပျက်ယဖျက်လုပ်နေတဲ့သူတွေကိုပေးမစားတော့ဘူး..မှတ်ထား..”

“အမယ်..အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့တော်..ညီအမချင်းသင့်သင့်မြတ်မြတ်ပေါ့..ခစ်ခ်ခ်..”

“ဟော..ကြည့်၊ ဝေစုမရမှာစိုးလို့ခုကျတော့အသံကတစ်မျိုး..”

“ကဲပါမမရယ်..၊ အောင့်ကိုဘယ်လိုရအောင်စည်းရုံးလိုက်တယ်ဆိုတာသိချင်လို့ပါ..”

“မဆန်းပါဘူးဟယ်..၊ ရောက်လာကာစကအကောင်ကလည်းငယ်ငသး။ တူလေးဒီတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ချစ်လို့ဖက်အိပ်တာပဲပေါ့။
ငါ့မှာလည်းချစ်လို့ဖက်အိပ်စရာသားသမီးရှိတာမှမဟုတ်တာ..”

“အချိန်တွေကြာလာတော့ လူကလဲတဖြည်းဖြည်းစပြီးထွားလာသလို အရာရာကလိုက်ထွားလာတော့တာလေ။ မျိုးရိုးကလဲလိုက်သကိုး..၊
ဖက်ရင်းဖက်ရင်း အဲဒါကြီးနဲ့ခဏခဏထိမိတော့ စားလို့ရတဲ့အရွယ်ရောက်ပြီဆိုတာသိလိုက်ရတယ်..”

“ယောက်ျားကလဲမယားငယ်နောက်လိုက်သွား၊ ကိုယ်ကလဲမခံရတာကြာလို့သရိုးသရီနဲ့..၊
ကောင်လေးကလဲဂွင်းကြိတ်ထုတတ်လာတာတွေ့ရတော့၊ သူသူကိုယ်ကိုယ်ဒီလိုစိတ်တွေအသီးသီးနဲ့..
ဘာဖြစ်လို့များ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ကြိတ်ပြီး ကိုယ်၊ စိတ်၊ဒုက္ခအရောက်ခံနေကြရသလဲလို့စဥ်းစားမိတယ်”

“လီးနဲ့စောက်ဖုတ်က ဒါလောက်နီးနီးလေးရှိနေပြီး၊ လိုးမယ်ဆိုရင်လိုးလို့ရတဲ့အဆင်သင့်အနေအထားရှိနေတာကိုသိနေတော့..
နင်စဥ်းစားကြည့်လေ။ ငါဘယ်လောက် ကြာအောင်ဆက်အောင့်ထားရဦးမှာလဲ..”

“ဒါနဲ့ပဲတူလေးနဲ့အခြေအနေတွေကပေးလာတဲ့အချိန်မှာ ဒချိ..ဒချိ..လုပ်ဖြစ်ကြတော့တာပဲဟေ့..”

ကြီးနုကအမေ့ကိုဖြစ်လာတဲ့အခြေအနေတွေကိုသေချာပြန်ရှင်းပြောပြနေတယ်။
ပြီးတော့သူမဒိန်းကျင့်ခံရတဲ့ညကစပြီးကျနော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခြေအနေတွေတိုးတက်ပြောင်းလဲလာခဲ့ရပုံတွေကိုရောပေါ့..။

“ငါနဲ့ဘဝတူခံစားနေရတယ့် နင့်ကိုလည်းအရမ်းသနားနေတယ်ဟာ..။ ငါ့လိုပဲသာယာတဲ့လောကနိဗ္ဗာန်လေးဆီနင့်ကိုလည်းရောက်စေချင်တယ်။
ဒါကြောင့်မနေ့ညက နင်တမင်ကြားအောင်ကို ငါအောင်လေးကိုလိုးခိုင်းနေတာ..နင်ဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်ရှိလည်းစမ်းတာပေါ့..”

“ထင်တဲ့အတိုင်းနင်လက်ပူတိုက်နေတာကိုငါသိလိုက်ပြီလေ..၊ နင်မရတော့ဘူးမဟုတ်လား..”

“ဒါကြောင့်အကွက်စေ့အောင်အကုန်ကြိုပြင်ထားပြီး ဒီညနင့်သားကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်တာပေါ့။
ဘယ်လိုနေလဲ..ဆွေမျိုးမေ့သွားတယ်မဟုတ်လား..ရှေ့ရှောက်လည်း..နင်အောင့်နေစရာမလိုတော့ဘူး၊ ငတ်စရာမရှိတော့ဖူးပေါ့ဟာ။”
—————————————–

အပိုင်း(၁၀) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း (၁၀)

တတိယတစ်ဖြစ်လဲ (လင်မယား ၃ယောက်ဘဝ)

အမေနဲ့ကြီးနုတို့ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြီးအေးအေးဆေးဆေးစကားပြောနေတုန်းမှာ၊ ကျနော်ကတော့နားထောင်သမားပေါ့။

ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေရင်းနဲ့၊ ကျနော်ရောအမေရောက၊ ကြီးနုရဲ့ဇာတ်ရုပ်။ ရုပ်သေးရုပ်လေးတွေဖြစ်နေတာလားလို့တောင်တွေးမိတယ်။
ကျနော့်လက်ကလဲအမေ့ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်မှာအသာအယာအလိုက်သင့်တင်ပြီးအုပ်ပေးထားတယ်။

ကြီးနုပြောနေတာကိုအမေကနားထောင်နေရင်းကအမေ့အမူအယာနဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေက စပြီးမငြိမ်မသက်ဖြစ်လာတာတွေ့ရတယ်။။
အမေရိုးရိုးခြေဆင်းလှဲနေရာက၊ ပေါင်ကြီးတွေဆွဲစိပြီးတစ်ခုနဲ့တစ်ခုကြိတ်လိမ်လာပါလေရော။
လိမ်တာမှ အခုဆီးခုံပေါ်ကနေ အောက်ကိုလျှောရွှေ့ချလာပြီး စောက်ပတ်ကိုမထိတထိအုပ်ထားတဲ့
ကျနော့်လက်ကိုပါရောပြီးပေါင်ကြားထဲထည့်လိမ်ညှစ်ပစ်လိုက်တာ။

အမေ့အသက်ရှူသံတွေကတစစနဲ့ပြင်းလာပြီ။ အမေ့လက်ကလည်းကျနော့်လီးဆီကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
ဖြေးဖြေးလေးဆုပ်ညှစ်ပြီးပွတ်ပေးနေတယ်လေ။ ကျနော်လည်းထင်မထားဘူး။ အမေလည်းရင်တွေမနည်းမနော
ခုန်နေလောက်ပြီဆိုတာကျနော်ခန့်မှန်းလို့ရပြီ။ ဒီလီးကြီးကစောစောလေးတင်ကပဲသူ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲငုပ်ဝင်ပြီး
သူ့ကိုတစိမ့်စိမ့်နဲ့ရင်ခုန်ကြည်နူးမှု၊ နဲ့အတူရမ္မက်ဆူဆူဆာလောင်မှုတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့တာ၊
လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးရှိသေးတယ်လေ၊ အဲဒါကြီးကိုအခု သူမက်မက်မောမောနဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေပြီ။

ကြီးနုကဖြစ်ခဲ့သမျှ တစ်ထောင့်တစ်ညပုံပြင်ကြီးကိုအမေ့ကိုပြောပြလို့ဆုံးသွားတော့၊ အမေ့ရဲ့လက်ရှိဖြစ်နေတဲ့ ဂဏှာမငြိမ်မှုကိုမြင်သွားတယ်။
အမေ့စိတ်ထဲမှာကတော့ တစ်ထောင့်တစ်ညပုံပြင်လို့ယူဆမယ့်အစား အောဖောင်းဒိုင်းဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကိုဖွင့်ပြနေတယ်လို့
ထင်နေသလားမသိဘူး။ တွန်လိမ်ကောက်ကွေး အိန္ဒြေမရဖြစ်နေတာ။ ဒါကြောင့်ကြီးနုက..

“မိယု..၊ နင်ဖြစ်နေတာငါသိတယ်။ ဒီည..နင်တစ်ယောက်ထဲဒီမှာမအိပ်နဲ့တော့လေ။
နင့်ကိုလည်းကွယ်ဝှက်ထားစရာမှမရှိတော့ပဲ။ တို့နှစ်ယောက်ပေါင်း လင်တစ်ယောက်ထဲရထားမှတော့၊ ရှက်နေစရာမလိုတော့ဘူး။
ငါ့အခန်းထဲပဲအတူတူလာပြီးအိပ်တော့။ ဟိုအခန်းကကျယ်တယ်..လာ..ထ..လိုက်ခဲ့..”

ကျနော်တို့သုံးယောက်ကြီးနုအခန်းပြန်ကူးဖို့ပြင်ကြတယ်။
မကူးခင်မှာ ကြီးနုကကျနော့်နားတိုးတိုးလေးကပ်ပြီး၊ အမေ့အခန်းထဲခဏရွှေ့ပေးထားတဲ့ တီဗွီကြီးကိုပြန်မလာဖို့ပြောတော့၊
ကျနော်လည်းသူမှာတဲ့အတိုင်းပြန်ရွှေ့ခဲ့ရတာပေါ့။ စိတ်ထဲကတော့..
(အရေးထဲဒါကြီးကဘာအရေးကြီးလို့အခုတခါထဲမလာခိုင်းနေရတာလည်း။ နောက်နေ့မှရွှေ့လည်းရသားနဲ့..) လို့တွေးနေမိတာ။

ကျနော်နဲ့ကြီးနုအိပ်နေကျအခန်းပြန်ရောက်တော့ တီဗွီကြီးကိုနေရာတကျပြန်ထားပြီး၊ အမေနဲ့ကျနော်ကအိပ်ရာပေါ်တက်လှဲကြတယ်။
ကြီးနုက သူ့ဘီရိုကြီးဆီလျှောက်သွားပြီးကုန်းကုန်းကွကွ တလှုပ်လှုပ်နဲ့တစ်ခုခုကိုအသည်းအသန်ရှာနေပုံပဲ။

ကျနော်ကတော့ရဲသွားပြီ။ အမေဆိုတဲ့ကြောက်ရွံ့အားနာမှုမရှိတော့ဘူး။ဘေးနားမှာအတူဝင်လှဲလိုက်တဲ့
အမေ့နို့လုံးတင်းတင်း လှလှကြီးတွေဆီလက်လှမ်းလိုက်ပြီးဖျစ်ညှစ်ကိုင်ပြီးကစားနေတယ်။
ဟိုဘက်ခန်းက ဒီဘက်ကူးလာကထဲက သုံးယောက်စလုံး၊ ချွတ်ထားခဲ့တဲ့ဘာအဝတ်အစားမှကောက်ယူမလာခဲ့ကြဘူး။
ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ပဲအခန်းကူးလာကြတာလေ။

ဘီရိုရှေ့မှာရှိနေတဲ့ကြီးနုကလည်းပစ္စည်းကုန်းရှာနေတာ၊ ဖင်ကြီးကပြောင်လို့၊ ကျနော်တို့သားအမိဘက်ဆီကို၊
သူ့အိုးကြီးကိုပြူးထွက်နေအောင်ကုန်းပြထားသလိုပဲ။ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကနောက်ကိုပြူလို့လျှာထုတ်ပြောင်ပြနေတယ်။
ကျနော်ကအမေ့နို့ကိုညှစ်တော့အမေကလည်းအတောင်မကျသေးတဲ့ကျနော့်လီးကြီးကိုလှမ်းဆွဲပြီးတပြိပြိနဲ့ပြန်တိုက်ပေးနေတယ်။

ကျနော့်မျက်လုံးတွေက၊ ပြူးထွက်နေတဲ့ကြီးနုရဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုလှမ်းကြည့်နေရင်း၊ ဒီဘီရိုကြီးထဲမှာ သူသုံးနေကျ လီးတုကြီးအပြင်၊
တခြားဘာပစ္စည်းတွေများ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေများဝှက်ထားသေးသလဲလို့မတွေးပဲမနေနိုင်အောင်ဖြစ်လာတယ်။

ကျနော်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဖူးကားတွေကိုကြည့်ဖူးထားတော့၊ ဟို..ဘိုကြီးတွေ၊ ကပ္ပလီကြီးတွေသုံးတဲ့၊
ဆက်စ်တွိုင်း (sex toy) ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေများလား။
ဒါမှမဟုတ်..လက်ထိပ်ကြီးပဲဆွဲထုတ်လာပြီး၊ ကျနော့်လက်တွေကိုလာခတ်၊ ဗိုက်ကြီးမှာကြောက်လို့မကြည်ဖြူပဲအတင်းတားနေတဲ့ကြားက၊
အမေ့အထဲကို လရည်တွေအတင်းထည့်ခဲ့တာကိုအပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့၊ အမေ့ကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းတက်ဆောင့်အပြစ်ပေးခိုင်းမလို့လား
စသဖြင့်..၊ စိတ်ကူးတည့်ရာတွေလျှောက်စဥ်းစားနေမိတာပေါ့…။

ဟာ.. မှားတယ်ဗျ၊ ကျနော်တွေးတာတွေတစ်ခုမှမဟုတ်ဘူး၊ ကြီးနုဆွဲထုတ်လာတာက CD ဆယ်ချပ်လောက်အထပ်လိုက်ကြီး။

ဟာ..ဒါဆိုရင်တော့သေချာပြီ..၊ အခုကြီးနုထုတ်လာတာတွေက ဖောင်းဒိုင်းအပြာကားတွေဖြစ်မှာပဲ..။
ဒီလိုအချိန်မျိုး၊ ဒီလိုစိတ်အခြေအနေမျိုးဆိုရင် ဒီကားမျိုးတွေပဲဖြစ်ရမှာပေါ့။
ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေချွတ်ပြီး၊ တရားခွေဖွင့်မှာတို့၊ အငြိမ့်ဟာသခွေကြည့်ခိုင်းမှာတို့တော့မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူးထင်တာပဲလေ..။

ကျနော်နဲ့အမေတို့အိပ်ရာပေါ်မှာ အတူလှဲရင်း၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပွတ်သပ်နှိုးဆွနေကြတာ၊ ချစ်သူသမီးရည်းစားစုံတွဲလိုပဲ။
CD ဖွင့်ဖို့အပေါ်စက်အောက်စက်တွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ကြီးနုကလည်း ကျနော်တို့သားအမိဘက်ကို တစ်ချက်တစ်ချက်လှည့်ကြည့်တယ်။

စီဒီစက်ကို ပလေးနှိပ်ခဲ့ပြီးတော့မှ ကြီးနုကအိပ်ရာပေါ်တက်လာပြီးကျနော့်နောက်တစ်ဘက်ဘေးမှာဝင်အိပ်လိုက်တယ်။
အခုကျနော်က အမေနဲ့ကြီးနုတို့နှစ်ယောက်အကြားအလယ်မှာနတ်သမီးကြီးတစ်ဘက်တစ်ပါးစီနဲ့အခန့်သားဖြစ်နေပြီ။

ကြီးနုဖွင့်ခဲ့တဲ့ CD ဇာတ်လမ်းကစနေပြီ။ အသံတွေလဲထွက်လာပြီ၊ ဘိုသံတွေဗျ။
အမေကမှိန်းပြီးဂွေးကိုင်နေရာကအခုမှမျက်လုံးဖွင့်ပြီးတီဗွီဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
ဇာတ်လမ်းထဲကသရုပ်ဆောင်တွေရဲ့အနေအထားကိုကြည့်ရင် သားအမိနှစ်ယောက်လို့ယူဆရတယ်။
သားလုပ်တဲ့သူကဆယ်ကျော်သက်လူပျိုပေါက်၊ အသက်ကကျနော်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိလိမ့်မယ်။
သူကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လေးအိပ်နေတယ်။ ပုံစံကနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ပုံမျိုး။

ဇာတ်ဝင်ခန်းထဲက အမေက၊ သားဖြစ်တဲ့သူကို ရေပတ်တိုက်ပေးနေတယ်။
ပါးစပ်ကလည်းသားဖြစ်သူကိုစကားတတွတ်တွတ်ပြောနေတယ်။ ကျနော်ကတော့ကောင်းကောင်းနားမလည်ဘူး
အမေကရေပတ်တိုက်ရင်းတိုက်ရင်းအောက်ကိုစုံဆင်းလာတာ၊ နောက်ဆုံးခါးလည်ပိုင်း ရောက်လာတယ်ဆိုပါတော့။

အမေက စောင်ကိုလှပ်၊ ဘောင်းဘီချွတ်ချပေးပြီးပေါင်ကြားနဲ့အဝှာကိုအဝတ်ဖတ်နဲ့သုံးလေးကြိမ်လောက်ပဲပွတ်ပြီးသုတ်ပေးလိုက်ရုံရှိသေးတယ်..
အဲဒီသားတော်မောင်ရဲ့ရွှေပန်းကငေါက်တောက်ကြီးထလာပါလေရော။
လီးကမိုးမျှော်ပြီးအမေ့မျက်နှာထိုးနေတော့ အမေဖြစ်သူကလည်းရုတ်တရက်အံ့အားသင့်ပြီးတန့်သွားတယ်။
လန့်ပြီးမျက်လုံးကြီးဝိုင်းသွားပေမယ့် ခဏကြာတော့အမေ့မျက်နှာကြီးကပြုံးလာတယ်၊ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး။
သားဖြစ်သူနဲ့စပြီးစကားအပေးအယူတွေပြောလာတယ်၊ ထင်တာကတော့

(အမေဒါလေးလုပ်ပေးရုံလေးနဲ့မနေနိုင်မထိုင်နိုင်လီးတောင်လာရလား၊ အမေ့အပေါ်ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..) မေးနေတဲပုံစံမျိုး..။

ဘိုလိုပြောနေကြတော့ကျနော်တို့သုံးယောက်စလုံးလည်း နားကောင်းကောင်းမလည်ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်ခဏကြာတော့၊ မှန်းကြည့်လို့ရတာက၊ အမေလုပ်တဲ့သူကစပြီးသားဖြစ်သူကို၊ လိုးကြဖို့စကားကြောင်းပြီးခေါ်တော့တယ်ထင်တာပဲ။
အမေ့လက်တွေကသားရဲ့လီးပေါ်ရောက်သွားပြီးဖြေးဖြေးခြင်းဂွင်းစထုပေးတာကိုတွေ့ရတယ်။

သားဖြစ်သူလဲအခုမှအိပ်မက်ကနိုးလာသလိုနဲ့ဇဝေဇဝါတွေဖြစ်ပြီးဆိမ့်တက်လာတဲ့လီးကြောတွေနဲ့ အမေ့ရဲလက်နုနုရဲ့အထိတွေ့ကိုရတော့၊
အမေဆိုပေမယ့်၊ မဓါတ်ရဲ့ဆွဲဆောင်အားကြောင့်ထလာတဲ့ရာဂစိတ်ကိုတွန်းလှန်နိုင်ပုံမရဘူး။
ကိုယ့်အမေကိုယ်လိုးချင်စိတ်တွေထိမ်းမရတော့တာက သူ့အမူအရာတွေမှာအတိုင်းသားပေါ်နေတယ်။

အမေလုပ်သူလည်း သူ့လျှာစွမ်းကိုသုံးပြီးသားရဲလီးကိုပျော်ပျော်ပါးပါးကြီးစုပ်ပြီးပုလွေစမှုတ်ပေးတယ်။
ကောင်လေးကလည်း၊ ငယ်လည်းငယ်သေး၊ တခါမှလည်းအတွေ့အကြုံမရှိသေးတော့ တရှီးရှီးတအူးအူးနဲ့ အော်နေတာပဲတတ်နိုင်တယ်။
သူ့ပုံစံကတော်တော်စပ်တဲ့ငပိထောင်းစားထားသလိုမျိုး။

လီးစုပ်ပေးနေတဲ့အမေလဲကြာကြာသည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ သူကိုယ်တိုင်သူ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို
ဆွဲဆက်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးတော့၊ ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့သားအပေါ်တက်ခွပြီး ထောင်နေတဲ့လီးကိုတည့်တည့်ငြိမ်ငြိမ်ကိုင်ပြီး
သူ့စောက်ပတ်ဝမှာတေ့လို့တဗြိဗြိနဲ့ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ခဏကြာတော့အပေါ်ကတက်ခွထားတဲ့အမေက၊ ဖင်ကြီးကိုအားရပါးရရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပြီးသားဖြစ်သူရဲ့လီးပေါ်ဖိကြိတ်ရင်း၊
မြင်းကဆုန်စိုင်းစီးနေတယ်။ ပါးစပ်ကလည်းတအီးအီးတအားအားနဲ့သံစုံမြည်ညည်းနေတော့တာပဲ။

အိပ်ရာပေါ်မှာအတူလှဲနေကြရင်း ကြီးနုဖွင့်ပေးထားတဲ့ဗွီဒီယိုကိုစိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတဲ့ကျနော့်အမေလည်း
တစ်ခါမှမမြင်ဘူးတာကိုထူးထူးဆန်းဆန်းမြင်လိုက်ရတော့၊ တအံ့တသြတထအော်ပြောလာပါလေရော..။

“အမလေးးး….၊ သေပါတော့..၊ ကြည့်စမ််းပါဦး…မမနု၊ ဒီလောကကြီးမှာ ဒီလိုအမေနဲ့သားလိုးကြတဲ့ရုပ်ရှင်တွေလည်းရှိတာပဲလား..၊
ဘုရား..ဘုရား..ကျမတစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး။ လက်စသတ်တော့ ကျမတို့သားအမိလုပ်ဖြစ်အောင်၊
ဒီလိုထူးထူးဆန်းဆန်းအကြံဥာဏ်တွေကိုမမ..ဒါတွေကရလာတာပေါ့လေ..”

အမေပြောနေတာကို၊ ကြီးနုကတစ်ချက်စောင်းလှည့်လာပြီးတော့ကြည့်တယ်။
ပါးစပ်ကတော့ဘာမှမပြောပေမယ့် ကြီးနုမျက်လုံးတွေကကျေနပ်မှုနဲ့အရောင်တောက်နေတယ်။ မျက်နှာကြီးကလည်းကြိတ်ပြုံးကြီးနဲ့..။
သူက ဘယ်သူမှမမြင်မတွေ့ဖူးတာကိုထူးထူးခြားခြားအံ့သြအောင်ပြလိုက်ရလို့ကျေနပ်နေတဲ့ပုံပဲ။

“ကဲပါအေ.. စကားကလည်းများရန်ကော။ ထူးဆန်းတယ်ဆိုလည်း၊ သေချာအာရုံစူးစိုက်ကြည့်စမ်းပါ။ ဒါမျိုးကမနည်းရှာထားရတာ..”

အမေ့ကိုသာပြောနေတာ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်းဒီလိုကားမျိုးကိုအခုမှပဲ ပထမဆုံးတွေ့ဖူးတာလေ။
ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေပြောဖူးတဲ့အမေနဲ့သားလိုးတဲ့၊ အင်းစက်ကားဆိုလား၊ တာဘူးကားဆိုလား၊ ကြားဖူးတာပဲရှိခဲ့တာ။
အခုမှပဲတကယ်လက်တွေ့ကြည့်ရတော့တယ်။ ကြီးကြီးနုဆီမှာဒါတွေရှိနေမှန်းလုံးဝထင်မထားခဲ့ဘူး။ စုဆောင်းရေးကလည်းတော်ပါ့..။

ဇာတ်လမ်းထဲကသားအမိမှာ၊ အမေကတက်ခွပြီးတဗြုန်းဗြုန်းဝိုက်နေတာ သိပ်မကြာဘူး
အမေလုပ်သူက ကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ကြီးထောက်ပြီးဖင်ကြီးကုန်းပေးလိုက်ပြန်တယ်။
သားကကုန်းထပြီးအမေ့နောက်မှာဒူးထောက်ဝင်လို့ နောက်ဘက်ကနေခွေးလိုးလိုးတော့တယ်။

သားလုပ်တဲ့ငတိလေးကလည်း၊ နေမကောင်းဘူးလည်းဆိုသေး၊ သန်လိုက်တာကလည်းမပြောနဲ့တော့။
သားက အမေ့ကိုနောက်ကနေအားရှိပါးရှိဆောင့်နေတာ ဘာမှမကြာလိုက်ဘူး၊
ရုတ်တရက်လိုးတာရပ်ပြီးလီးတောင်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လန့်ပြီးရပ်သွားကြတာ..။

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲသူတို့ရှိနေတဲ့အခန်းထဲကိုအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ဝင်လာတာကိုး၊
အဲဒီမိန်းမကြီးက အခုအလုပ်ခံနေရတဲ့အမေနဲ့စာရင်အသက်နည်းနည်းလေးပိုကြီးပုံရတယ်။ ကြည့်ရတာအဒေါ်အကြီးပုံစံမျိုးပဲ။

အဒေါ်လုပ်တဲ့မိန်းမကလည်း မျက်လုံးပြူးမျက်ဆန်ပြူးနဲ့လန့်သွားပြီ
းသူ့ညီမဖြစ်ဟန်ရှိတဲ့အမေကိုစိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ဘာတွေပွမ်နေသလဲတော့မသိဘူး။
အမေလုပ်သူကလည်းသူ့အစ်မကို စိတ်မဆိုးအောင်အမျိုးမျိုးကြိုးစားရှင်းပြနေတယ်။

သားဖြစ်တဲ့သူကလည်း၊ သူ့အမေနဲ့အဒေါ်ငြင်းခုန်နေတာကို ငြိမ်ပြီးတော့ပဲထိုင်ကြည့်နေရတယ်။
သူတို့တွေပြောဆိုနေတာတော်တော်ကြာတယ်။ ဘာတွေပြောနေကြလည်းတော့မသိဘူး။

အဲဒီနောက်တော့ အဒေါ်ကြီးကတူဖြစ်သူအနားကပ်လာပြီး စကားအနည်းငယ်ပြောတယ်။
ပြီးတော့ တူလေးရဲ့လီးကိုလက်နဲ့ကောက်ကိုင်ပြီးဖျစ်ညှစ်ကြည့်နေတယ်။ မျက်နှာကြီးကခပ်ရှက်ရှက်ပုံစံနဲ့..။
ပြီးတာနဲ့သူ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုအကုန်ဆွဲချွတ်၊ ပုံချလိုက်ပါလေရော။
—————————————–

အပိုင်း (၁၁) ဆက်ရန်