(အပိုင်း ၂၀) ဇာတ်သိမ်း
ဦးထူးအောင်က
“ခင်ဗျားမိန်းမကိုကြည့်ရတာ၊ မနက်ကထမင်းစားပွဲမှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့၊ အိန္ဒြေရှိသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့နဲ့ လှလှပပလေးဝတ်ထားတဲ့သတိုးသမီးမလေးတစ်ယောက်နဲ့မတူတော့ပြန်ပဲ၊ တစ်ယောက်ချင်းပဲလို့ထင်ရလောက်အောင်၊ တဏှာရမ္မက်ကြီးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပုံစံမျိုးကိုပြောင်းသွားခဲ့တာ အံ့ဩစရာပဲဗျာ။ ကျနော် အိပ်ပြီးသူ့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့တွေးနေမိတာ..”
လို့ပြောပြနေပါတယ်။ သင်းသင်းကအရှိန်အဟုန်နဲ့အသားကုန်မွှေ့ပြီးသူမကြိုက်တာကိုအရသာယူနေရင်း ဘောင်ဘင်လေးရမ်းနေတဲ့သူ့နို့တွေကိုသူပြန်ပြီးကိုင်နေညှစ်နေပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အီး..အီး..အင်း ဟင်း.. ဟားး ဟာ့. အားးး ဆိုတဲ့ညည်းသံလေးတွေစုံပလုံစီအောင်ထွက်လာတော့တယ်တဲ့။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဦးထူးအောင်လည်းသင်းသင်းပုံစံကိုကြည့်ပြီးမအောင့်နိုင်တော့ပဲဖွင့်မေးလိုက်မိတယ်။
“သင်း.. အရမ်းကောင်းနေလို့လားဟင်..”
ဒီလိုအမေးခံလိုက်ရတော့ ညည်းနေတာတွေကရပ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သင်းသင်းဖင်က တဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ဆတ်ဆတ်ခါအောင်လှုပ်ရှားလို့ကောင်းနေတုန်းပဲ။ ဦးထူးအောင်မေးလိုက်တာကိုတော့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
“အင်းး..ကောင်း..ကောင်းတယ်လေးထူး..”
“ဘာက.. ကောင်းတာလဲလို့..”
“သင်း..အဲ..သင်းစပပ် ထဲက ကောင်းနေတာလေ လေးထူးရဲ့.. အိ..အိ..အိ..အရမ်းကောင်းတာပဲ”
ကျနော်နားထောင်နေရင်းဒီနေရာရောက်လာတော့လည်း ကျနော့်မှာအံ့ဩထူးဆန်းနေရတုန်းပါပဲ။ သင်းသင်းဟာ နေ့တဓူဝ ကျနော်နဲ့အတူနေတုန်းကအမူအကျင့်တွေနဲ့ ကွာမြဲ ကွာခြားနေဆဲပဲဗျ။ ကျနော်နဲ့အိပ်တုန်း၊ လုပ်နေတုန်းမှာတောင် ညစ်တီးညစ်ပတ် စကားအသုံးကြမ်းကြမ်း ရိုင်းရိုင်းတွေမထွက်လာခဲ့ဘူး။ သူကစကားကြမ်းမသုံးတဲ့အပြင်ကိုယ့်ဘက်ကခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောမိရင်တောင် မပြောခိုင်းတဲ့အပြင်အဆူတောင်ခံရသေးတယ်။
သူပြောရင် (ကောင်းတယ်မောင်) (မောင့်ဟာကြီးကသင်းအထဲမှာကျပ်နေတာပဲ) အဲဒီလောက်ပါပဲ။ ကျနော်ကများ (လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကွာ) လို့များညည်းမိရင် အထုအရိုက်ခံရတဲ့အပြင် (ဒါမျိုးမပြောပါနဲ့ဆိုတာမရဘူးလား) တွေဘာတွေနဲ့ လိုးနေရင်းတန်းလန်း ဆူလိုက်သေးတယ်။
အဲဗျ..ဒီနေ့ ဦးထူးအောင်နဲ့ဘာညာကွိကွကြတော့မှပဲ စကားကြမ်းစကားရိုင်းတွေကသင်းသင်းဆီက စထွက်လာတာဗျ။ ဦးထူးအောင်ကဆက်ပြောပြန်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးထူးအောင်ကအကဲစမ်းတဲ့အနေနဲ့..
“လေးထူးလီးနဲ့လိုးတာက သင်းယောက်ျားနဲ့လိုးတာနဲ့တူလလား၊ အရသာရှိရဲ့လား..”
ဒီလိုအမေးခံလိုက်ရတော့ သင်းသင်းကမြင်းစိုင်းပြီးစီးနေတာကိုရပ်လိုက်တယ်တဲ့။ ပြီးတော့သူ့ကိုယ်လေးကိုဦးထူးအောင်ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီးရင်အုပ်ကြီးပေါ်ပါးအပ်ပြီးပြောလာတယ်။
“အခု..သင်းကလေးထူးနဲ့လိုးနေတာလေ။ လေးထူးရဲ့လီးကလည်း သင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲလေ။ ဒီအချိန်မှာသင်းယောက်ျား အကြောင်းတွေလာမပြောပါနဲ့လား။ တက်ကြွနေတဲ့စိတ်တွေငုပ်မသွားအောင်..နော်..နော်..”
ဦးထူးအောင်လည်းသင်းသင်းမျက်နှာအညိုမခံဘူး။ ချက်ချင်းပြာပြာသလဲတောင်းပန်လိုက်တော့မှ သင်းသင်းလည်းဆက်မွှေ့ပြီးလှုပ်ရှားပြန်ရော။ ဒါပေမယ့်သိပ်မကြာလိုက်ပဲရပ်လိုက်ပြီးမှ။
“ဒီနေ့..စကထဲကသင်းတစ်ယောက်ထဲ တက်လှုပ်ပေးနေရတာနော်။ လေးထူး..သင်းကိုတစ်လှည့်ပြန်လိုးပေးဦး..”
“ရတာပေါ့..သင်းကလဲ..”
ဒီတော့သင်းသင်းက ဦးထူးအောင်ကိုယ်ပေါ်က တစ်ပတ်လှိမ့်ပြီးဆင်းလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်လီးကိုတော့စောက်ဖုတ်ထဲကကျွတ်မသွားအောင်ထိမ်းဆင်းတော့ စွပ်ရက်တန်းလန်းပဲရှိနေသေးတယ်။ အခု ပြောင်းပြန်လန်သွားတော့ ဦးထူးအောင်ကအပေါ်မှာခွရက်သားကြီး။ ဒီပုံအတိုင်းဆိုတော့ သူကအခြေခံအကျဆုံးဖြစ်တဲ့ လှေကြီးထိုးလိုးနည်းနဲ့ပဲလိုးပေးလိုက်တော့တယ်။ သင်းသင်းဆီကညည်းသံလေးတွေကမပွင့်တပွင့်ပြန်ထွက်လာပြန်တော့၊
“သင်းလေး..စိတ်ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်သာလျှော့ထားလိုက်လေ၊ လုပ်ချင်တာစိတ်ကြိုက်လုပ်ချလိုက်၊ အော်ချင် ညည်းချင်လဲ အော်ချလိုက်ကွာ”
ဦးထူးအောင်က သူ့ဖင်ကြီးကိုကြွကာကြွကာနဲ့ တဇွပ်ဇွပ် တဗြုတ်ဗြုတ်မှန်မှန်လိုးရင်း၊ ဆောင့်ရင်းကပြောလိုက်တယ်။
“ဟုတ်ပါပြီလေးထူးရယ်၊ သင်းမရှက်တော့ပါဘူး၊ လိုးပေးပါ..အူးးးးဆောင့်စမ်းပါ၊ ကောင်းလိုက်တာရှင်..အားးးးး ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးပါ..”
ဦးထူးအောင်ကလဲသင်းသင်းရဲ့အမိန့်တော်အတိုင်းခပ်ကြမ်းကြမ်းကြုံးတော့တယ်။
“အူးး..ဟင့်..ဟင့်..သင်းနို့ကိုလည်းစို့ပေးဦးလေ..”
ဦးထူးအောင်လည်း သင်းသင်းပြောသမျှနာခံပြီးသူမစိတ်ကြိုက်ဆောင်ပေးနေတော့တယ်။ နို့ကြီးတွေကိုကုန်းပြီးဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ရင်းနဲ့ အောက်ပိုင်းကလည်း မရပ်တမ်းဒလကြမ်းဆောင့်လိုးနေတော့တာတဲ့။
ဦးထူးအောင်လိုးရှိန်မကျပဲလှေဆက်လှော်နေလိုက်တာ နောက်ထပ်၅မိနစ်လောက်ထပ်ကြာသွားတော့လီးထဲကတင်းလာပြီး ဟိုးခန္ဓာကိုယ်အတွင်းထဲကစတည်လာတဲ့တွန်းအားတစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ သူ့လီးထဲကကတဖျစ်ဖျစ်နဲ့ရွတက်လာပြီး သုက်အိမ်ထဲကသုက်သွေးတွေကိုအရှိန်နဲ့စတွန်းတင်တော့မယ်။ သူပြီးဖို့တာစူနေပြီဆိုတာသူသိလိုက်တယ်။ သူပြီးချင်လာပေမယ့်နည်းနည်းဆက်ထိမ်းထားချင်သေးတယ်။ သင်းသင်းကနည်းနည်းကျန်နေသေးတာသူသိတယ်။ သူဆက်လှုပ်လိုက်ရင်တော့အခုထွက်တော့မှာ။ သူကလိုးရှိန်ကိုချက်ချင်းလျှော့ချလိုက်တယ်။
“သင်းလေး..လေးထူးနီးနေပြီ သင်းကမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား နည်းနည်းထိမ်းထားချင်သေးတယ်..”
သူကအဲလိုပြောလိုက်ပြောပြီး သင်းသင်းကိုယ်လုံးလေးကိုပုခုံးလေးကနေလှမ်းဆွဲထူပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲလီးကတော့ကျွတ်ကျမသွားဘူး။ မျက်နှာချင်းဆိုင်လေးဖြစ်သွားတော့ သူကသင်းသင်းကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးခေါင်းလေးကိုမော့ခိုင်းလို့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုတမေ့တမောနဲ့စုပ်ယူပြီးမြတ်မြတ်နိုးနိုးလေးနမ်းပေးလိုက်တော့ သင်းသင်းတစ်ယောကမိန်းမောပြီးမှိန်းကျသွားတယ်တဲ့။
လိုးနေတာလည်းအရှိန်တန့်ပြီးရပ်သွားတယ်။ ဦးထူးအောင်လည်းစောစောလေးကပဲကထွက်တော့မယ့်အနေအထားကနေပြန်ငြိမ်သွားပြီ။ အာရုံပြောင်းလိုက်ပြီးလှုပ်ရှားမှုကိုအရှိန်သေသွားစေတာကအလုပ်ဖြစ်သားပဲတဲ့။ ကစ်ဆင်ရိုက်တာကိုဖြတ်လိုက်ပြီး ဦးထူးအောင်က သင်းသင်းရဲ့နို့လေးတွေကို၂မိနစ်လောက်ကြာအောင်ကုန်းစို့ပေးနေပြန်တယ်။
ဒလကြမ်းဆွဲထားလို့ အရမ်းဆူပွက်နေတဲ့သွေးတွေငြိမ်ကျသွားတော့မှ လီးမချွတ်ဖြစ်ပဲတန်းလန်းကနေ ဦးထူးအောင်က စလှုပ်လာပြီးရှေ့ထိုးနောက်ငင်နဲ့ကော့ထိုးပြီးထိုင်ရက်လေးလိုးညှောင့်ပေးနေတယ်။ လှုပ်ရှားမှုကသိပ်မပြင်းထန်လှပေမယ့် ငြိမ်သွားတဲ့သင်းသင်းရဲ့အာရုံတွေကပြန်ကြွလာပြီး သွေးတွေလည်းပြန်ပွက်လာတယ်။
ဦးထူးအောင်လည်းထိုင်ရက်ကနေရှေ့ကိုဖိဖိပြီးသွက်သွက်ဆတ်ဆတ်လေးပြန်လိုးပေးနေပြန်ပြီ။
အခုသူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရပ်နေရာကနေအသစ်ပြိုင်တူပြန်စနေတာဖြစ်လို့ ဒီတစ်ခါတော့ပြိုင်တူပဲပြီးလိုက်ကြတော့မယ်လို့ နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်ထဲမှာရှိနေကြတာကိုအချင်းချင်းသိနေကြတယ်။ အဲဒီတော့သင်းသင်းက
“လေးထူး ခဏရပ်လိုက်ဦး..”
လို့ပြောပြီး ဦးထူးအောင်ကိုပက်လက်တွန်းချအိပ်လှဲခိုင်းလိုက်ပြန်တယ်။ ဒီအခေါက်သင်းသင်းက အပြီးသတ်တဲ့အထိ သူမကိုယ်တိုင်ဆက်မွှေ့လိုက်တော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားပုံပါပဲ။ ဦးထူးအောင်ရဲ့ခါးလည်ပေါ်မှာသင်းသင်း နောက်တစ်ခါတက်ခွလိုက်ပြန်ပြီး လီးပေါ်တည့်တည့်တေ့ထိုင်ပြီးအားနဲ့ဆောင့်ချလိုက်ပြန်ပါဆယ်။ မဆောင့်ချခင်မှာ
“လေးထူးပြီးတော့မယ်ဆိုတာနဲ့ သင်းကိုချက်ချင်းပြောနော်..”
လို့မှာပြီးမှတဖောင်းဖောင်းနဲ့ဖင်ကိုရိုက်ချတော့တာပါ။ ဦးထူးအောင်ပြောတော့ သူသင်းသင်းနဲ့ လိုးနေ ဆက်ဆံနေရတဲ့အခိုက်အတန့်အားလုံးဟာသူကြုံခဲ့သမျှထဲမှာတော့ထိပ်တန်းအကျဆုံး၊ မယှဥ်နိုင်လောက်အောင်အကောင်းဆုံးပါပဲတဲ့။ သင်းသင်းအသေအကြေထိုင်ဆောင့်လို့ ၂မိနစ်လောက်ရှိတယ်ရှိတယ်ဆိုရင်ပဲ ၂ယောက်စလုံးတပြိုင်နက်ထဲအထွဋ်အထိပ်ရောက်ဖို့ကပ်လာခဲ့ပါပြီ။
“လေးး..လေးထူးထွက်တော့မယ်..”
ဒီလောက်လေးပဲပြောလိုက်ရသေးတယ်၊ သင်းသင်းကဇတ်ထနဲဖင်ကိုကြွချွတ်လိုက်ပြီးတော့၊ လီးကိုကောက်ကိုင်ပြီးပါးစပ်နဲ့ကောက်ငုံပစ်လိုက်တယ်တဲ့။ ဦးထူးအောင်ရဲ့လီးအထဲကအရှိန်နဲ့ပေါက်ကွဲထွက်လာတဲ့လရည်တွေကလည်း သင်းသင်းပါးစပ်ထဲမှာပြည့်လျှံထွက်သွားတော့တယ်။ လရည်တွေအခုလိုပါးစပ်ထဲဆောင့်ပန်းထွက်သွားးတာကို သင်းသင်းတစ်ယောက်ကတော့ အံ့ဩ လန်ဖျပ်သွားပုံမရပါဘူးတဲ့။ ဦးထူးအောင်ကသာလန့်သွားတာ၊ ပြီးတော့သူက လရည်တွေပါးစပ်ထဲပန်းထည့်မိလို့ တောင်းပန်ဖို့ပါးစပ်ဟလိုက်တယ်။
ဒါမယ့်သင်းသင်းကိုကြည့်ရတာတော့အေးအေးဆေးဆေးပဲ၊ ပါးစပ်ထဲကိုထွက်ကျလာသမျှလရည်ဖြူဖြူတွေကိုခပ်သာသာလေးပဲမျိုချပစ်နေတာကိုတွေ့ရတော့ သူဘာမှဆက်မပြောနိုင်တော့ဘူး။ ပထမအသုတ်ကျသွားတဲ့ လရည်အလုံးလိုက်အရင်းလိုက်ကိုအရင်မျိုပြီးမှခေါင်းလေးကိုခပ်မော့မော့ထားပြီး လျှာလေးကိုထုတ်လို့ လီးထိပ်ကတပျစ်ပျစ်ထွက်နေသေးတဲ့လရည်လက်ကျန်တွေကိုသူ့လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ လီးကိုတဖတ်တဖတ်ရိုက်ရင်း လိမ်းသပ်စုပ်ယူနေပြန်တယ်။
လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လရည်တွေကုန်အောင်လှည့်သပ်ရှင်းလင်းပြီးမှ သင်းသင်းကရပ်တော့တယ်။ သင်းသင်းကပါးစပ်နဲ့ပဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်သွားတာ တစ်စက်လေးတောင်မှချန်မထားခဲ့ဘူးတဲ့။ ပြီးတာနဲ့ သူမကအပေါ်ဘက်ကိုတိုးထိုင်ပြီးလှဲချလိုက်ရင်း စမလိုးခင်ကအတိုင်း ဦးထူးအောင်ရဲ့ လက်မောင်းပေါ်မှာခေါင်းအုံးပြီးပြန်အိပ်လိုက်တယ်တဲ့။
နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ရင်တွေကလည်းဖိုထိုးတဲ့ ဖားဖိုကြီးတွေလိုတရှူးရှူးအသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ အမောမပြေကြသေးဘူး။ ဦးထူးအောင်က သင်းသင်းရဲ့နဖူးစပ်ကဆံနွယ်လေးတွေကိုအသာဖွဖွလေးသပ်တင်ပေးရင်း..၊
“သင်း ပြီးရော ပြီးရဲ့လားဟင်..”
သူမကပြုံးရင်းပြောလိုက်တယ်
“သင်းပြီးတာမှသုံးကြိမ်တောင်၊ တသက်လုံးမှာတစ်ခါမှ အခုလို သုံးကြိမ်ဆက်တိုက်ကြီး မပြီးဖူးသေးဘူး..လေးထူးရဲ့..”
လက်မောင်းပေါ်မှာဆယ်မိနစ်ကျော်ဆက်အိပ်စကားပြောနေကြပြီး အမောပြေတော့မှ..သင်းသင်းကထထိုင်ပြီး ချွတ်ပစ်ချထားတဲ့သူ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကိုသွားကောက်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးမှ..
“လေးထူး ပြန်မယ်ဆိုပြန်လို့ရပြီနော်..”
ဆိုပြီး အိမ်သာဘက်ကိုလျှောက်ထွက်သွားတယ်။ ကောက်ကိုင်လိုက်တဲ့အင်္ကျီကိုလည်းပြန်စွပ်ပြီးဝတ်သွားတာမဟုတ်ဘူး၊ လက်ကပဲကိုင်ထားပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ဖင်လုံးတွေကိုနိမ့်တုံမြင့်တုံလှုပ်လီလှုပ်လဲ့လျှောက်ပြီး ထွက်သွားတာ၊ ဦးထူးအောင်မှာပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကျန်ခဲ့ရတယ်။ သူ့အဖို့မှာတော့ဒီနေ့စားလိုက်ရတာကတော့လုံလောက်တာထက်တောင်ပိုနေပါပြီ။ ရှေ့ဆက်ပြီးလုပ်ရမယ့်အစီအစဥ်တွေက ရှိနေပါသေးတယ်။ ဒီနေ့တော့ ဒါလောက်နဲ့စိတ်ဖြတ်ပြီး ပြန်လိုက်ဖို့သူဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အပြင်မှာစောင့်ကျန်ခဲ့တဲ့ကျနော့်ကိုလည်းအခုမှသတိရသွားတယ်တဲ့။
ဒါကြောင့်သူကပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီး ဧည့်ခန်းမှာထွက်စောင့်နေလိုက်တယ်။ သင်းသင်းအိမ်သာထဲကပြန်ထွက်လာတော့ အင်္ကျီသေသေသပ်သပ်ပြန်ဝတ်ပြီးပြီ။ ပြီးတော့ဦးထူးကိုငွေစက္ကူတစ်ထပ်လှမ်းပေးရင်း..၊
“လေးထူးရေ..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ရော့..လေးထူးအတွက်အနှိပ်ခယူလိုက်ဦး..”
ဦးထူးအောင်ကနှိပ်ခကိုလက်မခံလိုက်ဘူး။ ”
“စောစောကလေးတင်ပဲကုတင်ပေါ်မှာ သင်းရဲ့နှိပ်ခကိုရပြီးပြီလေ။ သင်းပြုစုပေးတာကိုပဲလေးထူးအတွက် အနှိပ်ခလို့မှတ်ပေးပါ”
သင်းသင်းလည်းရွှင်ရွှင်ပြပြကြီးပြုံးပြလိုက်ပြီး ဦးထူးအောင်ကိုအိမ်အထွက်တံခါးဝအထိလိုက်ပို့တယ်တဲ့။ ဦးထူးအောင်လည်းလျှောက်ထွက်လာရင်းကျနော့်ဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်တာပဲတဲ့။
ကျနော့်အိမ်မှာဒီနေ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို အရက်ထိုင်သောက်ရင်းဦးထူးအောင်ပြန်ပြောပြခဲ့သမျှ နားထောင်နေခဲ့တာ၊ ခံစားချက်ကနှစ်မျိုးသီးခြားခွဲထွက်နေတယ်။ ငုပ်နေတဲ့ အူတိုတဲ့ ခံစားချက်ကိုတော့ကျနော်မပြောတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့် အထန်စိတ်တွေထကြွလာတဲ့၊ အပြင်ခံစားချက်ကတော့ထိမ်းမရခဲ့ပါဘူး။ လီးတောင်ချက်ကတော့ ထပြီးပေါက်ထွက်တော့မတတ်ပါပဲ။ ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းဟာ အဲ့လောက်ထန်တာကိုကျနော်အမှန်အတိုင်းမသိခဲ့တဲ့အပြင်၊ ဒီလိုမျိုးပွင့်ထွက်လာအောင်ကျနော် မတူးဖော်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။
“ညီလေး..ကိုရဲကို..၊ မင်း အကိုကြီးပေါ် ဘယ်လိုသဘောထားသလဲ..၊ စိတ်ဆိုးနေသလား..”
“ကျနော်သူ့ကိုဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူးဗျာ..။ စိတ်ဆိုးချင်ပေမယ့်လည်းစိတ်ကကျေနပ်နေခဲ့တယ်။ ကျနော်ခံစားချင်နေတဲ့ကပ်ကိုးအရသာကိုတကယ်ကြီးကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျခံစားလိုက်ရပါပြီ။ ဦးထူးအောင်ကဆက်ပြောနေပါတယ်။
“ဒီနေ့ကြုံခဲ့သမျှ အကိုကြီးမင်းကိုပြန်ပြောခဲ့တာတွေက အကုန်အမှန်တွေချည်းပဲ။ အပိုတွေချဲ့ကားတာလဲမပါဘူး။ ဒိုင်ရှိုထိမ်ဝှက်ထားတာလဲမပါဘူး။ ညီလေးက အကိုကြီးကိုယုံထားသလို၊ အကိုကလည်း ညီလေးအပေါ်မမှန်မကန်ပြောစရာလုံးဝမရှိပါဘူး..အကိိုကြီးတို့ရှေ့ဆက်သွားရမယ့်နာရီတွေကအများကြီးကျန်ဦးမှာပါ”
သူပြောနေတုန်းမှာပဲ သူဖုန်းက LINE call ring သံကထမြည်လာပါတယ်။ သူကတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
“ပြောရင်းဆိုရင်း ခင်ဗျားမိန်းမ LINE chatလာပြီဗျို့..”
ကျနော်ကမန်းကတန်းထလိုက်ပြီး ဦးထူးအောင်ဘေးနားကိုကပ်သွားလိုက်တော့ သူကနေရာနည်းနည်းရွှေ့ပေးတယ်။ ပြီးတော့ LINEရဲ့ဖုန်းစကရင်ကိုချဲ့လိုက်တယ်။ ပထမဆုံးပို့တဲ့ မက်ဆေ့ဂျ်က စာမဟုတ်ပဲပုံဖြစ်နေတယ်။
ပို့လိုက်တဲ့ပုံက ကျနော့်မိန်းမသင်းသင်းက အိမ်ကတီဗွီရှေ့ကဆိုဖာပေါ်မှာပက်လက်တစောင်းလေးထိုင်ပြီးရိုက်ထားတာ အဝတ်အစားတစ်စမှမပါတဲ့ မိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းဝတ်စုံနဲ့ပါ။ ပေါင်လေးကိုတဘက်ထောင်တဘက်ကား ထားပြီး porn စာအုပ်တွေထဲက ကိုယ်ဟန်ပြမယ်တွေလို စောက်ပတ် ဟက်တက်ဖြဲပြထားတဲ့ပုံပါပဲခင်ဗျာ။ လက်တစ်ဘက်ကထောင်ထားတဲ့ခြေသားလုံးကိုဟန်ကျပန်ကျကိုင်ထားသေးတယ်။ နောက်ထပ်ဆက်တိုက်အသံမြည်လာပြီးတက်လာတဲ့စာကတော့..
“သိပ်ဆာတာပဲရှင်ရယ်..” တဲ့..
ကျနော့်လီးက ဧဝရက်တောင်ကြီးနဲ့အပြိုင်ထောင်တက်သွားပါတော့တယ်ခင်ဗျာ။
———————————————————–
(ကျနော်လည်း အခုအခြေအနေရောက်တဲ့အထိ ဇာတ်လမ်းအပိုင်းအားလုံးကိုဆက်တိုက်ကြီး ပြောခဲ့ရတာအတော်မောနေပါပြီ။ ချောင်းသာခရီးစထွက်ကထဲက ကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရသေးလို့ အိပ်ရေးလည်းမဝသေးပါဘူး။ ကျနော်ခံစားချင်တဲ့ကပ်ကိုးဖီလင်ကိုလည်း၊ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိခံစားလိုက်ရပါပြီ။ မိရွှေသင်းပို့လိုက်တဲ့ဓါတ်ပုံကသက်သေပါပဲ။ အခုတော့ကျနော်နားပါရစေဦး..။ ရင်ထဲမောနေလို့ပါ။
ကပ်ကိုးခရေဇီ – အောင်ရဲကို)
×××××××××××××××××××××××××××××××××
စာရေးသူ၏မှတ်ချက်
ဟုတ်ကဲ့..
ဇာတ်လမ်းတစ်ဖြတ်တော့သိမ်းလိုက်ပါဦးမည်။အောင်ရဲကိုလည်း သူမျက်မြင်တွေ့ခွင့်ရဖို့ ကံကြမ္မာကမျက်နှာသာမပေးသေးပေမယ့်၊ကျေနပ်လောက်တဲ့ ကပ်ကိုးအရသာလေးကိုတော့မချင့်မရဲနဲ့ရခဲ့လိုက်တယ်ထင်ပါသည်။
ဝိုင်းဝန်းဖတ်ရှုအားပေးသူ မိတ်ဆွေ ပရိသတ်များအားလုံးကို ချစ်ခင်လေးစားလျက်..
(လမင်းကြီး)
