ကြင်နာသူ ဒေါက်တာမလေး (အပိုင်း ၃)

8220;ဘာမှ တော့ ဒဏ်ဖြစ်ပုံ မရဘူး ဆေးနည်းနည်း လူးပေး ထားလိုက်မယ်လေ”

“ဆေးအပူ ဆိုရင် တော့လူး မပေးပါနဲ့ ဒေါက်တာ၊ ကျနော် က အတွင်းခံ မဝတ်ဘူး ဆိုတော့ ကျနော့် ဟိုဟာ မှာလေ ပေ ပြီး ပူကုန်ရင် ပြဿနာတက်ကုန်မယ် အဟီး”

ဂျော့ က သူ့ လီးကြီးကို မေးငေါ့ ပြရင်း ပြောလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မျက်နှာလေး နီရဲ တွတ်သွား ရသည်။

“အဲဒါဆိုလည်း ခနလေး ဖိပွတ်ပေးမယ် ကြွက်သား နာတာလေး ပြေလျော့ သွား အောင်လေ”

ဟု ပြောရင်း သူမ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ဂျော့ ပေါင်တွင်း ကို အသာဖိရင်း စက်ဝိုင်းပုံလေး ပွတ်ပေးနေလေသည်။ သူမ လက်ဖဝါး နုနုလေး ၏ အထိအတွေ့ ကြောင့် ဂျော့ လီးကြီး မှာ တဖြည်းဖြည်း ခြင်း မာတင်း လာခဲ့ ရသည်။ သူမ လက်ဖဝါး လှုပ်ရှား မှု ကြောင့် ဂျော့ ၏ ပေါင်သာ မက သူ့ လီးကြီး မှာ လည်း ခေါင်းခါယမ်း နေခဲ့ ရသည်။ သူ့ ဂွေးဥ မဲမဲ ကြီးတွေ ကလည်း လမွှေး အဖြူအမဲ တွေ အောက် မှာ လှုပ်ယမ်းလာခဲ့ သည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မှာ မြွေကြီး တစ်ကောင်အလား တဖြည်းဖြည်း ချင်း ခေါင်းထောင်ထလာသော ဂျော့ လီးကြီး မှာ အကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထပြီး အရှည် ကလည်း ကိုးလက်မလောက် ဖြစ်လာသည်ကို စိတ်ညို့ခံထားရသူလို ငေးကြည့်နေမိသည်။

ဂျော့ ကလည်း ဒေါက်တာမလေး က သူ့ လီးကြီး မာတောင် လာတာကို ပါးစပ်လေး ဟ လို့ ငေးစိုက်ကြည့်နေ သည်ကို တွေ့ ရတော့ သူလည်း စိတ်မထိန်း နိုင်တော့ ခြေ။ ဒေါက်တာမလေး ၏ အားနေသည့် လက်တစ်ဖက် ကို ဆွဲယူကာ သူ့ လီးတန်ကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တော့ သည်။ ဒေါက်တာမလေး က ရုတ်တရက်မို့ ရုန်းလိုက်သေး သည်။ သို့ သော် ဂျော့ က မလွတ်ပဲ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ လီးကြီးပေါ် အုပ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လက်ဖဝါးလေး က နွေးထွေး မာကြောလှသည့် လီးတန်ကြီး ကို အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည် နှင့် သံလိုက်တုံး နှင့် တွေ့ လိုက်ရသည့် အပ်ကလေး ပမာ ဖိကပ် ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိတော့သည်။

“အာ..ဂျော့ …မကောင်းဘူး ထင်တယ်”

“ကောင်းပါတယ် ဒေါက်တာ ရယ်၊ ဒေါက်တာ့ ဆန္ဒ ကို ချူပ်ထိန်းထား မနေပါနဲ့တော့ ”

ဟု ပြောရင်း ဂျော့ က သူ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ဒေါက်တာမလေး လက်ကို အပေါ် မှ အုပ်ကိုင် လိုက်ရင်း အထက်အောက် လှုပ်ရှား ကာ ဂွင်းတိုက် ပေးလိုက်တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း အလိုလို ဂွင်း တိုက်ပေးနေမိသား ဖြစ်သွား တော့ သည်။ သူမ လက်ကလေး နှင့် ဆိုလျင် ဆုပ်ကိုင်ထားတာက လီးတန်ကြီး အလယ်လောက်မှာ၊ လီးတန် အရင်းပိုင်း နှင့် ထိပ်ပိုင်း တို့ က ပိုထွက်နေသည်။ သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထားလျင်တောင် လီးတန်ကြီး က ရှည်ထွက် နေအုံး မည်ဆိုတာ ကို တအံ့တသြတွက်ဆ နေမိသည်။ ဂျော့ လမွေး ကောက်ကောက် အမဲတွေ ကြားထဲ မှာ အသက်အရွယ်ကြောင့် အဖြူရောင် အမွှေး တွေ က ကြိုးတိုးကြားတား ပေါက် နေတာ ကို က ချစ်စရာ ကောင်းနေသည်ဟု ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စိတ်ထဲ ထင်မိသည်။

ဂျော့ လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း ချင်း မာကြောလာကာ အလံတိုင် ကြီးကဲ့ သို့ ထောင်မတ်လာခဲ့သည်။  ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ခေါင်းလေး ကို သူ့ လက်ဖဝါး ဖြင့် ဆွဲယူကာ လီးတန်ကြီး ရှေ့ မျက်နှာ အပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း သူမ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့် ရောက်လာသော လီးဒစ်ဖူး ကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်း က သူမ ပါးစပ် မှာ သွားရည်ယို သလို ဖြစ်သွား ရသည်။ ဂျော့ ကို မော့ ကြည့်လိုက်တော့ သူမ ကို ပြုံးလျက် ကြည့် နေရင်း ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်သည်။

သူမ နှာခေါင်း ရှေ့တည့်တည့် ရောက်နေသော လူမဲ အဖိုးကြီး ဂျော့ဘရောင်း လီး ကြီး က အနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ရှိသော် လည်း ထိုအနံ့ က ပင် သူမ ကို ဆွဲဆောင် ပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွ စေတာမို့ ၊ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တစ်ယောက် မငြင်းဆန်နိုင်တော့ ပြီ။ သူမ ပါးစပ် လေးကို ဝလုံးပုံ ဟကာ ဂျော့ ဒစ်ဖူးကြီးကို တေ့ လျက် မျက်နှာကို ဖြည်းဖြည်း ချင်း ငုံ့ချလိုက်တော့ သည်။ ဂျော့ ၏ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လီးကြီးက သူမ နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေး ကို တိုးဝင် ပြီး အာခံတွင်း အတွင်း သို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ လီးကြီးက တဝက်ပင် မကျိုးသေး သူမ အာဂေါင် ကို ဒစ်ဖူး ကြီးက ထိုးမိနေလေပြီ။

လီးစုပ်ရာမှာ အတွေ့ အကြုံ ရှိနေသူမို့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ လက်ကလေး နှစ်ဖက် ဖြင့် ‌ဂျော့ လီးတန် ကြီးကို အထက်အောက် ဆုပ်ကိုင် လျက် စပြီး စုပ်ပေးတော့ သည်။ သူမ မျက်နှာကို နှိမ့်ကာ မြှင့် ကာ ဖြင့် လီးတန် ကြီးကို သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ပွတ်တိုက် ပေးရင်း အာခံတွင်း ကလည်း ပါးလေး ချိုင့် သွား သည် အထိ စုပ်ပေးလေရာ ဂျော့ အဖို့ အလွန်ထူးကဲ သည့် အရသာ တွေ့ နေရလေသည်။

“အားးးးးး ဒေါက်တာ ရယ် လီးစုပ် အတော် ကောင်းတာပဲ ….ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးဟဟ”

အရသာတွေ ကောင်းပြီး စိတ်လည်း တအားထလာသဖြင့် ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ကာ ဖိချ လိုက်မိ တော့ သူ့ လီးဒစ်ဖူး ကြီးက ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ အာခေါင်းကို သွား ထိုးမိလေသည်။

“အု…အော့….”

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဂျော့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းကို ကြွကာ လီးတန် ကြီး ကို ပါးစပ် မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရသည်။ သူမ က အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရူပြီး။

“ဖြည်းဖြည်း ဂျော့ ငါ ရယ်ဒီ မဖြစ်သေးဘူး”

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ဒိသရုတ်လုပ်ဖို့ အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး လို့ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သလို ဂျော့ဘရောင်း ကလည်း သဘောပေါက်ပုံရပါသည်။

“ဆောရီးးပါကွာ ငါ သိပ်လောသွား တယ်”

ဂျော့ က တောင်းပန်လိုက်ရင်း ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို လက်မောင်း နှစ်ဖက် မှ ဆွဲမ ကာ မတ်တပ်ထရပ် စေလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း မတ်တပ်ထရပ် လိုက်တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မျက်နှာ က သူ့ ရင်ဘတ်နားလောက် မှာ ပင် ရှိတော့ သည်။ ဂျော့ က သူ့ ဒူးဆစ်လောက် မှာ တန်းလန်း ဖြစ်နေသည့် သူ့ ဘောင်းဘီကို ခြေထောက် နှစ်ဖက် ပွတ်တိုက်ရင်း ခြေကျင်းဝတ် မှ ကြမ်းပြင်ပေါ် သို့ လျောကျ သွား စေသည်။ သူ့ လီးတန်ကြီးက ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ချက်နား ကို ထောက်နေလေသည်။ ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို အရုပ်ကလေး ပမာ ဂျိုင်းနှစ်ဖက် မှ မကာ အနီးရှိ ကျောက်စားပွဲကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကျောက်စားပွဲ အနား စောင်းမှာ ထိုင်လျက် ဖြစ်သွား တော့ မှ ဂျော့ နှင့် သူမ မှာ မျက်လုံး ချင်း လယ်ပယ် ဖြစ်သွား တော့ သည်။ ဂျော့ က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် က ရှေ့ ကို အနည်းငယ်ကိုင်းကာ သူ့ နှုတ်ခမ်း အထူကြီး များဖြင့် ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးပျော့ပျော့ လေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လက်တွေက ဂျော့ လည်ဂုတ်ကို တွယ်ခို လိုက်ပြီး ရမက်ထန်သည့် အနမ်း တို့ ဖြင့် တုံ့ပြန်လိုက် လေသည်။ ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ၏ ဂျိုင်းပြတ် တီရှပ်ပွပွ အောက် မှ လက်လျိုကာ သူမဝတ်ထားသည့် စပို့စ်ဘရာ ကို ဂျိတ်ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ တီရှပ် နှင့် ဘရာဇီယာ ကို နှစ်ခု စလုံး ပုခုံး တဖက်တချက် မှ ဆွဲချလိုက်တော့ သူမ ကိုယ်အပေါ် ပိုင်း မှာ အဝတ်အစား တမျှင်မျှ မရှိတော့ ပဲ ကျောက်စိမ်း လော့ကက် ကလေး ဖြင့် ရွှေဆွဲကြိုး မျှင်မျှင် ကလေးသာ ကျန်ခဲ့ တော့ သည်။ ထိုဆွဲကြိုး နှင့် လော့ကက် ကလေး မှာ ဦးမင်းသူ က သူမ တို့ မင်္ဂလာ နှစ်ပတ်လည် တနှစ်ပြည့်လုံး က လက်ဆောင် အဖြစ် အော်ဒါမှာ လုပ်ပေးထားခဲ့တာ ဖြစ်လေသည်။

ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း နေရင်းသူ့ လက်ဖဝါးကြီး တွေက ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နို့တွေကို တဖက်တချက်စီ အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း လူမဲ အဖိုးကြီး ၏ တမူထူးခြား သော နှုတ်ခမ်း ချင်း စုပ်နမ်းသည့် အရသာကို ခံစား ကာ ပြန်လည် နမ်းစုပ် နေမိသည်။ သူမ လျာလေး ကို တစ်လစ်ထုတ်ကာ ဂျော့ နှုတ်ခမ်းထဲ ထိုးထည့် တော့ ဂျော့ က ထိုလျာကိုလေး ကို ခပ်ပြင်းပြင်း လေး ဆွဲပြီး စုပ်လေသည်။ ဂျော့ လက်တွေက သူမ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်နှယ်ရင်း သူမ နို့သီးခေါင်းလေး များကို လက်မ လက်ခလည် ထိပ် တို့ ဖြင့် ဖိကိုင်ကာ ပွတ်ခြေလိုက်တော့ သူမ တကိုယ်လုံး တုံခါ သွား ရသည်။

“အိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး‌ဂျော့…….”

ဂျော့ဘရောင်း က သူမ ကိုယ်လေး ကို ကျောက်စားပွဲကြီးပေါ် ကို တွန်းချ ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ စားပွဲပေါ် ရှိ ကြက်သားကျော် ဗူး နှင့် တခြား ခွက်ယောက်တွေ အားလည်း ဘေးသို့ တွန်းဖယ်လိုက်သည်။ သူမ ခါးမှ ဘောင်းဘီ ကို ဂျော့ က ဆွဲချွတ် တော့ သူမ ခြေဖဝါး နှစ်ဖက် ကို စားပွဲ ပေါ် အပြားလိုက်တင်ကာ အားပြု လျက် ဖင်ကြွ ပေးလိုက်သည်။ ဂျော့ က သူမ ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ တို့ ကို တစုထည်း ဆွဲကာ ချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ် ချလိုက်သည်။ သူမ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စားပွဲစောင်းတွင် ခြေဖဝါး အပြားလိုက်ချတင်ပေး လိုက်သည်။ ယခုတော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တစ်ယောက် ကျောက်စားပွဲရှည်ကြီးပေါ် ပက်လက်လှန်လျက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြစ်နေပြီး သူမ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်မှာ စားပွဲအနား စောင်းမှာ ဂျော့ မျက်နှာ ရှေ့ တည့်တည့် ဖြဲကား ပြသလို ဖြစ်နေရလေပြီ။ ဂျော့ က သူမ စောက်မွှေး ပါးပါးလေး ဖြစ်အောင် ထရင်းထားသော စောက်ပတ်လေးကို ငုံ့ ကြည့်ကာ။

“အားးးးး လှလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ကလေးကွာ၊ ဖွေး ပြီး သေးသေးလေး ၊ ကောင်မလေး ငယ်ငယ်လေး ရဲ့ စောက်ပတ်ကျနေတာပဲ၊ ..ရှလွှတ်”

ဟု ‌ပြောကာ သူ့ လျာပန်းရောင် ကြီး ကို ထုတ်လို့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြား ထိုးကော်လျက်လိုက်လေသည်။

အပိုင်း ၂၃။

“ပလပ်..ရှလွတ်..ပလွတ်…ပလပ်…”

ဂျော့ မှာ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အားရပါးရ လျက်လေတော့သည်။ စောက်စေ့ လေးကို လည်း လျာဖြင့် ထိုးလိုက်၊ စုပ်လိုက် လုပ်ပေးသဖြင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မှာ လူးလွန့် ကော့ပျံ နေရလေသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ဖြင့် ဂျော့ ခေါင်းကို ညှပ် ကာ ဖင်ကို ကော့ ကော့ ပေးနေမိသည်။ သူမ လက်တွေ ကလည်း ဂျော့ ခေါင်းမှ လိမ်ကောက်နေသော ဆံပင် တို့ ကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲထားမိနေလေသည်။

ဂျော့ က သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကို အားရပါးရ ဘာဂျာပေးနေလိုက်သည်မှာ ဆယ်မိနစ်လောက် တောင် ရှိမလားမသိ။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တယောက် အကြောတွေ ဆွဲသလိုပင် တွန့်တက်ကာ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့ သည်။ လူလည်း နူံးခွေ ကျသွား ရသည်။ ထိုအခါမှ ဂျော တစ်ယောက် ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြင့် သူ့ ပါးစပ် ကို ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ပတ် မှ ခွာကာ မတ်တပ်ထရပ်တော့ သည်။

“ဟေးဟေး ဆရာဝန်မလေး တစ်ယောက်တော့ စိတ်ကျေနပ်မှု ရသွား တဲ့ ပုံပဲ ဟဟ”

ဟု စားပွဲပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဆန့်နေသော ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို ငုံ့ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ရှက်ပြုံးကလေး ပြုံးကာ၊

“ကျေးဇူး ပဲ ဂျော့ နင်က ဘာဂျာမှုတ်တာ အရမ်းကောင်းတာပဲကိုး”

ဟု ပြောရင်း စားပွဲပေါ် မှ လျောဆင်းလိုက်သည်။ ဂျော့ဘရောင်း ၏ မာတောင် နေသော လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပုလွေပေးမည်ဟု စိတ်ကူးကာ ဒူးထောက်မလို ပြင်လိုက်တော့။

“နိုးနိုး ဒေါက်တာ လောလော ဆယ် ပုလွေ တော့ တော်ပြီ ငါ နင့် ကို လိုးချင်ပြီ”

ဟု ပြောကာ သူမ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ မတ်တပ်ပြန်ရပ်စေလိုက်သည်။ ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို ဆွေ့ကနဲ မချီကာ ဧည့်ခန်း မှ ဆိုဖာအရှည်ကြီး ရှိရာသို့ သယ်သွား လေသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ အိမ်က  မီးဖို ခန်း ဆိုသည်မှာ တကယ်က ဧည့်ခန်း နှင့် တဆက်တည်း ဖြစ်သည်။ အမေရိက အခေါ် open floor plan ဟု ခေါ်မည့် စတိုင် ဖြစ်သည်။ အောက်ထပ်မှာ မီးဖို၊ ထမင်းစားခန်း နှင့် ဧည့်ခန်း တို့ မှာ တဆက်တည်း  တံခါးမရှိ ဟင်းလင်း ဖြစ်လေသည်။ အပေါ်ထပ် မှာ သာ အိပ်ခန်းသုံးခန်း ရှိလေသည်။ စာဖတ်သူတို့ မျက်စေ့ထဲ မြင်စေ ရန် အောက်တွင် အနီးစပ်ဆုံး layout plan ပုံကို ပါ တင်ပေးလိုက်ပါသည်။

ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို ဆိုဖါပေါ် မှာ နောက်ကို လျောမှီလျက် ထိုင်စေပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ပြန်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း ဂျော့ ကို ပြန်လည် နမ်းစုပ်ရင်း သူမ ဗိုက်နား ကို ချိန်ကာ ခေါင်းတရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည့် ဂျော့ လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ် ပေးလိုက်သည်။ သူမ ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ဆိုဖာ အနားစောင်းမှာ တင်ပြီး ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်ကာ လီးဒစ်ဖူး ကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝလေး တွင် တေ့ ပေးလိုက်သည်။ ဂျော့ က သူ့ ဧရာမလီးကြီး ဒစ်ဖူး ကို သူမ စောက်ပတ်လေး ထဲ ဖြည်းဖြည်း ချင်း နှစ်ကာ ထည့်လေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲအိုင်နေတာမို့ ဒစ်ဖူး ကြီးက ပြွတ်ကနဲ နစ် သွား သော်လည်း တုတ်ခိုင်လှသည့် လီးတန်ကြီးက ဆက်ဝင်ဖို့ တင်းကျပ်နေသည်။

“အာ့…..ရှီးးးးးးးးးး..ဂျော့….နင့်ဟာကြီးက သိပ်ကြီးလွန်းတယ်..အို့….”

ဂျော့ က ငြီးငြူနေသော ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့ နှုတ်ခမ်းထူ ကြီးဖြင့် ဖိကပ် စုပ်လိုက်ရင်း အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။

“..အု..ဖလု..မွူူု”

ဒေါက်တာစုရတီလဲ့ လက်တွေက ဆိုဖာနောက်မှီကို ထောက်ထားသည့် ဂျော့ဘရောင်း လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ပြဲသွား မလားဟု စိုးရိမ် မိသော်လည်း စောက်ခေါင်းနံရံ တွေကို တိုးဝင်လာသည့် လီးကြီး အထိအတွေ့ က လည်း ကောင်းလွန်းလှသည်။ စောက်ခေါင်းကို တွန်းချဲ့ သလို ခံစား နေရသလို သူမ အတွင်းသားတွေ ကလည်း ထို အထိအတွေ့ကို တောင်းဆိုနေတာမို့ ဂျော့ နှုတ်ခမ်းကို အငမ်း မရ ပြန်စုပ်မိလေသည်။

“ဖြွတ်..ဗျစ်…ဖတ်..”

“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်ကျွတ်…”

ဂျော့လီး ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်သွား တော့ အတွင်းထဲ မှ ‌အောင့် သွားတာမို့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ဂျော့ ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထုတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစား မိလေသည်။ သို့သော် သူမ ကို တင်းတင်းလေး လက်တဖက် ဖြင့် ဖက်ထားတာ ခံနေရတာကြောင့် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ပေ။ ဂျော့ဘရောင်း လီးကြီး က သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ သပ်ဖြင့် ရိုက်စို့ထားသလို ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ဂျော့ ကလည်း ဒီလီးကြီး ဖြင့် မိန်းမ တော်တော် များများ စား လာတာမို့ ပထမဆုံး အလိုးခံရလျင် အလိုးခံရသည့် မိန်းမ တွေ ဘယ်လို နေမည် ဆိုတာကို သိထားတော့ ဘာလုပ်ရမည် ဆိုတာ သိနေလေသည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှင့် ဆီးခုံချင်း ကပ်ကာ လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထည့် စိမ်ထားရင်း က သူမ မျက်နှာ၊ နှုတ်ခမ်း လည်ပင်း တို့ ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက် လျာနှင့် လျက်လိုက် လုပ်ပေးနေလေသည်။

စောက်ဖုတ်တွင်း မှ အောင့်သွား သဖြင့် အသက်ရူအောင့် ကာ သူ့ လက်တွေကို အတင်း တွယ်ဖက် ထားသည့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကိုယ်လေး တောင့်နေရာမှ အနည်းငယ်ပြေလျော့ သွား သည်။ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ လည်း အတွင်းသားလေး တွေက တင်းကျပ်နေရာမှ လျော့ သွား မှ ဂျော့ဘရောင်းက သူ့ လီးကြီးကို စပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ပြန်သွင်း နှင့် လိုးပေးတော့သည်။

‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တစ်ယောက်လည်း အရသာတွေ တဖျဥ်းဖျဥ်း တက်ကာ ကောင်းလာသဖြင့် သူမ ဖင်ကို ဆိုဖါ မှ ကြွကာ ကြွကာ ပြန်ကော့ ပေးလာခဲ့တော့သည်။ ဂျော့ က မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးရင်းက သူ့ အောက် မှ ဒေါက်တာမ လေး၏ မျက်နှာချောချောလေး ကို ငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း မျက်စေ့လေး တင်းတင်း မှိတ်ကာ အောင့်ခံရင်းမှ အရသာ ကောင်းလာပြီး ခံနိုင်လာတော့ မျက်လုံး များကို ဖွင့်ကြည့်မိသည်။ သူမ ကို တဖတ်ဖတ် နှင့် ပုံမှန်ဆောင့် လိုးနေရင်း မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်နေသော ဂျော့ဘရောင်း ကို တွေ့ လိုက်ရတော့ အနည်းငယ် ရှက်သွား မိသည်။ သို့သော်လည်း တဏှာရမက် နှင့် စိတ်တွေ ကလည်း ထ နေပြီမို့ အံလေး ကြိတ်ကာ ဂျော့ ကို မျက်လုံး ချင်း တေ့တေ့ ဆိုင် ကြည့်လိုက်လေသည်။

ဂျော့ဘရောင်း ကလည်း ဒေါက်တာမလေးကို ကြည့်ပြီး သူ့ လီးကြီး အဝင်အထွက် ကို အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း တကိုယ်လုံး အကြောအချင်တွေ တဖျင်းဖျင်း ထလာကာ စောက်စေ့လေး ကျင် လျက် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်ပြီးရပြန်လေသည်။ ‌ဒေါက်တာမလေး က တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းပြီး သူ့ လက်မောင်းတွေကို လက်သည်းဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ ငြိမ်ကျသွား တော့ ကာမအထွတ်အထိပ် ရောက်သွား ပြီ ဆိုတာ ‌ဂျော့သိလိုက်ရသည်။ သူ့ အနေဖြင့် အရှိန်ကောင်းတုန်း ရှိသေးသည်။ သို့သော် အခုလို ပုံဖြင့် က ဆက်ဆောင့် လို့ မဖြစ်နိုင်တော့ အားလည်း မရတော့၊ ဒေါက်တာမလေး က ပျော့ ခွေ နေပြီ မဟုတ်လား။

ဂျော့ဘရောင်း က သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ က ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ရည်များကြောင့် လီးကြီးက လျောလျောရူရူ ပလွတ်ကနဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို ခါးလေး မှ ကိုင်ကာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာမလေး လည်း သဘောပေါက်ကာ ဆိုဖာ နောက်မှီပေါ် ရင်ဘတ်မှောက်ကာ ဆိုဖါထိုင်ခုံပေါ် ဒူးထောက် ဖင်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဂျော့ က မတ်တပ်ရပ်လျက် ဖြင့် သူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါက်တာမလေး ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှ အနောက်သို့ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ ကာ ဖိသွင်း လိုက်သည်။

“ဖလွှတ်..ဖျစ်…ဖွတ်…ဖတ်..”

“အ…ဂျော့..ရယ်…အီးးးးး”

“ဟ..ဟ..အီး..အီးး…ဟူးးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တာ…”

ဂျော့ဘရောင်းက ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးရင်း မှ အော်ပင် ငြီးလိုက်မိသည်။ သူ့ အနေဖြင့် ဒီလို အာရှမ သန့်သန့် လေးကို ပထမဆုံး အကြိမ်လိုးဖူး ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အဆင့်အတန်းမြင့် လှသည့် ဆရာဝန်မလေး ၏ အကြင်နာတရားက သူ့ ကို မေတ္တာတွေ ဝေဖြာစေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆရာဝန်မလေး အိမ်ကို အခမဲ့ လာရောက်ကူညီကာ ရှင်းလင်း ပေးဖို့ ကမ်းလှမ်းခဲ့တာဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့ သို့ ဖြူဝင်းမွတ်နေသည့် ဆရာဝန်မလေးကို အားရပါးရ လိုးဆော်ခွင့် ရလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားခဲ့။ ဖြစ်ချင်တော့ လည်း အလွယ်ကလေး ဖြစ်သွား ရသည်။ ဆရာဝန်မလေး ၏ ပန်းနုရောင် စောက်ဖုတ်လေး ကို သူ့ လီးမဲကြီး ဖြင့် အားပါးရ စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးဖြစ်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။

ဂျော့ဘရောင်း ၏ သက်လုံ နှင့် ထိန်းထားနိုင်မှု ကတော့ အံ့သြစရာပင်။ ‌‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ အနေဖြင့် ရစ်ချပ် တစ်ယောက် သူမ နှစ်ခါ မှာ တစ်ခါ ပြီးတာ ကြုံခဲ့ဖူးပြီးပြီ။ အခု တော့ သူမ မှာ ဂျော့ ဘာဂျာပေးလို့ တစ်ချီ ပြီး ခဲ့ ရပြီး အခု သူမ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးတော့ တစ်ခါ ပြီးခဲ့ ရပြီ။ အခု သူမ ကို လေးဘက်ထောက်ဖြင့် အနောက် မှ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသည်မှာ သူမ တင်သားလုံး လေး များပင် ဘေးသို့ တုံခါ ကားထွက်ထွက် သွား နေရသည်။ ဂျော့ဘရောင်းက ပြီးမည့် ပုံမပေါ်သေး။ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်း ထဲ မှ ပြန်ယား လာပြီး စိတ်တွေ က ပြန်ထလာပြန်ခြေပြီ။

“အ..အားးးးး ဒေါက်တာ ခန ပုံပြောင်းရအောင်၊ ခုန ပေါင်တွင်းက ပြန်နာလာလို့”

ခုန သစ်ကိုင်းခုတ်ရင်း အဆင်မသင့် လို့ နာလာသည့် ပေါင်တွင်းကျော ကြောင့် ဂျော့ က ယခု ပုံစံ ဖြင့် ဆက်မဆောင့် နိုင်တော့။ သူ့ လီးကြီးကို လျောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ရင်ထဲ ဟာ ကနဲပင် ဖြစ်သွား ရသည်။ ဂျော့ က သူမ ဘေးနား ဆိုဖါပေါ် မှာ ဖင်ချထိုင်ပြီး သူမ ကိုယ်လေး ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က အလိုက်တသင့် ပင် ဂျော့ ကိုယ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်လေသည်။

ဂျော့ လီးကြီးကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝ တွင်တေ့ ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူမ အလှည့် မဟုတ်လား။ ဂျော့ က ဆိုဖာနောက် မှာ ခေါင်းမှီလျက် သူ့ မျက်နှာပေါ် ရောက်လာသည့် ဒေါက်တာမလေး နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ ပေးနေစဥ်။ ဒေါက်တာမလေးက ဂျော့ အပေါ် မှာ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွကာ ဖြင့် ဆောင့်လိုးပေးနေလေတော့သည်။

‘စွတ်…ဖတ်…စွတ်..ဖတ်..”

“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်…ပလပ်…ပလပ်..”

“အားးးးးအီးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

# ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ရဲ့ အိမ် layout plan လေး မျက်စေ့ ထဲ ပိုမြင်အောင် အောက် မှာ အနီးစပ်ဆုံး ပုံရှာ ပေးထားတယ် စိတ်ဝင်စား ရင် ကြည့်ထားလိုက်တော့ နောက်ပိုင်း ရေးတာတွေ ပါ မျက်စေ့ ထဲ ပိုမြင်ရတာပေါ့။ စာ‌ရေးသူ က ပုံဖေါ် ရေးပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေ လည်း တစ်ချို့ က မျက်စေ့ ထဲ မြင်ကြည့်ဖို့ ခက်တတ်တာကြောင့်ပါ။ #

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ အိမ်ပလန်။

အပိုင်း ၂၄။

ဂျော့ဘရောင်း က ဒေါက်တာမလေး နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ် စို့နေရင်း လက်နှစ်ဖက် ကလည်း ‌ဒေါက်တာမလေး ခါးကို ကိုင်ကာ သူ့ ပေါင်ပေါ် ဆွဲဆွဲချကာ လိုးနေသလို။ ဒေါက်တာမလေး ကလည်း သူ့ လီးကြီး ပေါ် ထိုင်ထိုင် ချကာ ပြန်လိုးနေကြပြီး အရှိန်တွေ မြန်လာကြသည်။ ‌ဒေါက်တာမလေး စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်ကျပ်နေသော ‌ဂျော့ဘရောင်း လီးကြီးကလည်း ပိုပြီး ပွထလာသလို ခံစား နေရပြီး မကြာခင်မှာပင်။

“ဟားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးဖတ်ခ်…ဟ”

ဂျော့ဘရောင်းက အသံအကျယ်ကြီး ဖြင့် ငြီးကာ လရည်တွေ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ကာ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွား ရလေတော့သည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း သူမ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်နွေးနွေးတွေ ပန်းဝင်လာတော့ သူမလည်း တကိုယ်လုံး တုံတက်ကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွား ရပြန်တော့သည်။

ထိုအခါမှာတော့ ဆိုဖာပေါ် လျောဆင်းကာ ပက်လက်ထိုင်နေသည့် ဂျော့ဘရောင်း ကိုယ်ပေါ် သို့ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ခမြာ မှောက်လျက် ကျပြီး ဖက်ကာ အတော်ကြာကြာ နားနေရလေသည်။

ခနတာ အကြာကျမှ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ဂျော့ အပေါ် မှောက်လျက် မှေးနေရာက ထလိုက်သည်။

“ဆောရီး ဂျော့ ငါ နည်းနည်း ပင်ပန်းသွား လို့”

“ရပါတယ်၊ ‌‌ဒေါက်တာ့ ကိုယ်လေး ဖက်ထားရတာ အရမ်း ကို အိနေတာပဲဟာ”

“ခနခွင့်ပြုအုန်းနော် ငါ သန့်စင်ခန်း သုံးလိုက်အုံးမယ်”

ဟုပြောကာ ဧည့်ခန်းမှ ထပြီး နီးသော ရေချိုးခန်း အိမ်သာ သို့ ဝင် ကာ ရူးထိုင်ပေါက်လိုက်သည်။ သူမ အိမ်မှ အိမ်သာ များက ဂျပန်အိမ်သာအိုးစတိုင်များ တပ်ထားတာမို့ စောက်ဖုတ် နှင့် ဖင်ကို နံရံ မှာ ကပ်ထားသည့် ရီမုတ် ဖြင့် နှိပ်ကာ ဆေးကြောလို့ ရလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဂျော့ ကလည်း ဝင်လိုက်လာရင်း က လမ်းမှာ တွေ့ သည့် အိပ်ခန်း တဖက်တချက် ကို ခေါင်းဝင် ကြည့်လိုက်ပြီး။

“ဘယ်အိပ်ခန်းလဲ  မိုးယိုတယ်ဆိုတာ”

ဟု မေးလိုက်သည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က လီးတန်းလန်းကြီးဖြင့် လျောက်ဝင်လာသော ဂျော့ဘရောင်း ကို ပြုံးကြည့်လိုက်ပြီး။

“ဒီအခန်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး ၊ မာစတာဘက်ရုမ်းပါ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။

“ဟုတ်လား ဘယ်ဘက်မှာလဲ”

“လာ ငါပြမယ် ဒီဖက်မှာ”

ဟု ပြောကာ ဂျော့ဘရောင်းလက်ကို ဆွဲပြီး မာစတာဘက်ရုမ်းရှိရာဖက်ကို ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ မာစတာရုမ်းမှာ လက်ရှိသန့်စင် ခန်း နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက် မှာ ဖြစ်ပြီး ဧည့်ခန်း နှင့် မီးဖို တို့ ကို ဖြတ်ကာ သွား ရလေသည်။ ဂျော့ဘရောင်း မှာ ကျယ်ဝန်းလှသော အိမ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး တအံ့တသြ ဖြစ်နေမိလေသည်။

မာစတာဘက်ရုမ်းထဲ တွင် ကြီးမားသော ကင်းဆိုက် ကုတင်ကြီး နှင့် တတောင်မက ထူသော မွေ့ယာထူကြီး။ သီးသန့် ရှာဝါရုမ်း၊ ဘပ်တပ်၊ လမ်းလျောက်ဝင်နိုင်သော အဝတ်အစားထားခန်း စသဖြင့် ရှိနေလေသည်။ မွေ့ယာ ခလည် တွင် ရေဇလုံတစ်ခု ကို တင်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“မိုးမရွာတော့ ပါဘူး အခု နေ ဆက်တိုက်ပူတော့ မှာ အဲဒီ ဇလုံ မလိုတော့ ပါဘူး ။ မနက်ဖြန် လည်း ငါ အမိုးပေါ် တက်ကြည့်ပေးပါမယ်”

“အိုး မလုပ်နဲ့ ဂျော့၊ ငါ့ ယောက်ျား က ကန်ထရိုက်တာ ကို အပ်ထားပြီးပြီ သူတို့ သုံးလေးရက် နေရင် လာလုပ်လိမ့်မယ်။ အနောက်က သစ်ကိုင်းတွေ ရှင်းပြီးရင် ရပါပြီ”

ဂျော့ဘရောင်း က ရေချိုးခန်းထြ ခေါင်းစောင်းကြည့်လိုက်ရင်း ၊

“နင့် ရေပန်း ကတော့ ရေချိုးချင်စရာပဲဟာ ”

“‌ဂျော့ ချိုးချင်ချိုးလိုက်လေ”

‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ ရေချိုးခန်းမှာ မှန်ပတ်လည်ကာထားပြီး အပေါ် မှ ရေပန်းခေါင်း မှာ နှစ်ပေပတ်လည်ခန့် အကျယ် ကြီး ဖြစ်သဖြင့် ဖွင့်ချလိုက်လျင် မိုးရွာချသကဲ့ သို့ ရေတွေ ကျလာသော ဒီဇိုင်း ဖြစ်လေသည်။

ဂျော့ က ဝမ်းသာ အားရဖြင့် သူ့ ကိုယ်မှာ တထည်ထည်းကျန်နေသော တီရှပ်ကို ချွတ်ကာ ကြမ်းပြင်သို့ ပစ်ချပြီး ရှာဝါအခန်းထဲ ဝင်သွား လေသည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ရေနွေးရေအေး ဘယ်လို ခလုပ်တွေ ဖြင့် ချိန်ရမည် ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်သည်။ ဂျော့ က ရေပန်းကို ဖွင့်ကာ အောက် ကို ဝင်လိုက်ပြီး ‌။

“ဒေါက်တာလည်း လာလေ တစ်ခါတည်း ဝင်ချိုးလိုက်ပါလား”

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မှာ တကိုယ်လုံး အဝတ်တမြှင်မှ မရှိတော့တာမို့၊ ပြုံးလိုက်ပြီး။

“အိုကေ”

ဟု ဆိုတာ ရေချိုးခန်းတွင်း ဝင်ပြီး မှန်တံခါးကို ပိတ်လိုက်လေသည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က နံရံကပ်ထားသည့် ဆပ်ပြာ ထုတ်ပေးသည့် ခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်ပြီး ဆပ်ပြာရည် များကို သူမ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ခံလိုက်သည်။ ရေပန်းခလုပ်ကို နှိပ်ကာ ပိတ်လိုက်ပြီး ဂျော့ ကျောပြင်ကြီးကို ဆပ်ပြာရည်များ ဖြင့် စကာ ပွတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဂျော့ ကျောပြင်ကြီးကို သူမ နို့နှစ်လုံး ဖြင့် ဖိကပ်ထားရင်း သူမ လက်နှစ်ဖက်က ဂျော့ နံဘေးမှ သိုင်းဖက်ရင်း ရင်ဘတ်၊ ဗိုက်သား တို့ ကို ဆပ်ပြာမြုပ် များ ဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးလေသည်။ သူမ နို့တွေ က ဆပ်ပြာရည်တို့ ဖြင့် ချောမွတ်နေသော ဂျော့ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ် မိနေလေရာ သူမ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံး မှာ မာတောင် ချွန်ထွက်လာလေတော့ သည်။

‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်က ဆပ်ပြာမြုပ် များနှင့် ဂျော့ ဗိုက်သား မှ တဆင့် အောက်သို့ လျောလာကာ လမွှေး များ ကြားထဲ လက်ချောင်းလေး များဖြင့် ကုတ်ခြစ် ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဂျော့ ၏ ဧရာမ လီးကြီး ကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ပွတ်သပ်ပေး နေတော့ ဂွင်းထု သလို ဖြစ်နေကာ လီးကြီး က တဖြည်းဖြည်း ထောင်မတ်လာလေသည်။

“ဟော တော့ နင့်ကောင်ကြီး က ပြန်ထောင်လာပြီ”

“အင်း နင့်နို့သီးခေါင်းတွေ ကလည်း ငါ့ကျော ကို လာပြီး ထိုးနေတာကိုး ဟဟ”

ဂျော့ က ရီမောရင်း ကိုယ်ကို ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် လှည့်လိုက်သည်။ သူလည်း နံရံ မှ ဆပ်ပြာရည်တို့ ကို ခလုပ်နှိပ်ပြီး လှမ်းယူလိုက်ကာ သူ့ လက်ဖဝါးကြီး နှစ်ဖက် ဖြင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ကာ အမြုပ် များထလာအောင် တိုက်ပေးလေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီး ကလည်း မာနေသဖြင့် ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ၏ ဗိုက်သား ပြင်နေရာကို ထိုးထောက်မိနေလေသည်။ ဂျော့ က သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နို့ နှစ်လုံး ကို အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း ဆုပ်နှယ်ပေးလာတော့၊ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း ဂျော့ လီးတန်ကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးမိပြန်လေသည်။

“ဆပ်ပြာ တိုက်တာ တော်လောက်ပြီထင်တယ်”

ဟု ပြောရင်း ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ရေပန်းခလုပ်ကို ပြန်ဖွင့် ချလိုက်လေသည်။ ရေနွေးနွေး အောက်မှာ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ကင်းစင်စ ပြုတော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ဂျော့ ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း ဂျော့လီးတန်ကြီးကို ငုံစုပ် ကာ ပုလွေစပေးတော့ သည်။ ဂျော့ ကလည်း ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ခေါင်းကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ အရသာခံနေလေသည်။

“အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ ‌ဒေါက်တာရယ်”

ဂျော့ အားမရတော့ သူ့ လီးကြီး ကို တအားကုန်ထိုးထည့် ချင်လာသည်။ သို့သော်လည်း ဒေါက်တာမလေး ပါးစပ်ထဲ အကုန်သွင်း လို့ မရဘူး ဆိုတာ သိတော့ သူ့ လီးကြီးကို ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ပါးစပ် တွင်းမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာမလေးကို ဆွဲထူပြီး နံရံ ကို မျက်နှာအပ်ကာ ဖင်လေး ကော့ ပေးစေ လိုက်သည်။ သူ့ ဒူးကို အနည်းငယ်ကွေးကာ ဒေါက်တာမလေး ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီး ကော့ သွင်း လိုက်သည်။

“ဖလွတ်…ဗျစ်…ဖတ်..”

“အ…..ရှီးးးးးးးးး အိုးးးး ဂျော့……”

ဒီတခါတော့ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ပတ်လေး က ဂျော့ဘရောင်း လီးကြီး နဲ့ အသားကျသွား ပြီမို့ အတိုင် အဖေါက် ညီညီ နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ တဖန်းဖန်း နဲ့ ကို လိုးဆော်ကြသည်။ လိုးနေရင်း က အရှိန်ရလာတော့ အားမရတော့ တဲ့ ဂျော့ က ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို ရေချိုးခန်းထဲ က ပွေ့ချီပြီး ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ လင်မယား ရဲ့ ကင်းဆိုက် ကုတင်ကြီး ဆီ ခေါ် သွား လေသည်။

“အိုးး ဂျော့ ရေပန်းလည်း မပိတ်ရသေးဘူး…အိုးးးး ရေတွေ အကုန်စိုကုန်ပြီ”

“ရေပန်းက နောက်မှ ပိတ်လည်းရပါတယ်။ နင်တို့ မွေ့ယာက မိုးယိုလို့ ရေစိုပြီးသားပဲဟာကို”

ဂျော့ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် က ရေခံထားတဲ့ ဇလုံကိုလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းချလိုက်သည်။ ပက်လက်လှန်ကျနေတဲ့ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်ရင်း သူ့ ရဲ့ ဧရာမ လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ ပြီး ဆောင့်သွင်း ချလိုက်လေသည်။

“ဗျိ…စွပ်…ဖွတ်…ဖတ်..”

“အားးးးးးးးးးးဂျော့ …………ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးဖတ်ခ်……”

အပိုင်း ၂၅။

နှစ်ဦးစလုံး မှာ ရေတွေ စိုရွှဲနေလျက် ဂျော့ဘရောင်း နှင့် ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ နှစ်ဦး ကင်းဆိုက် မွှေ့ယာကြီး ပေါ် မှာ ရမက်မုန်တိုင်း တွေ ထန်ကာ လိုးဆောင့် နေကြသည်မှာ ပွဲက အတော်ကြမ်း လှပေသည်။ ဂျော့ဘရောင်း ကလည်း သက်လုံကောင်း။ လီးကြီးကလည်း မဲမဲတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း တကိုယ်လုံး က ဖွေးနု နေကာ စောက်ဖုတ်လေး ကလည်း ဒီလီးကြီးကို ခံနိုင်ရည် ရှိသွား ပြီမို့ အရသာကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစား နိုင်သလို ၊ အောက်မှ ပင်ကော့ စကောဝိုင်း နှင့် ခံပေးလေသည်။

ဒီတစ်ခါ တော့ နှစ်ဦး စလုံး တပြိုင်ထဲ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွား ကြလေသည်။ နှစ်ဦးသား လည်း အတော်လေး ပြိုင်း သွား ကြပြီမို့ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ဖက်ကာ နားနေရင်း က အိပ်မော ကျသွား ကြလေသည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ အိပ်ယာက နိုးလာတော့ သူမ ကိုယ်လေး က ဂျော့ဘရောင်း ဆိုသည့် အိမ်ရာမဲ့ လူမဲ အဖိုးကြီး ရင်ခွင်ထဲ ရောက် နေတာ တွေ့  ရပြီး သူမ စိတ်တွေ ကလည်း ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝ လို့ လန်းဆန်း နေတာကို သတိထားလိုက်မိလေသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လူးလွန့် လိုက်လို့ ဂျော့ ကလည်း အိပ်ရာ မှ နိူးလာခဲ့လေသည်။

“ဟေး ဒေါက်တာအလှပဂေးလေး ၊ ဘယ်အချိန်တောင် ရှိပြီလည်း ။ တို့တွေ တော်တော် အိပ်မောကျသွား တာပဲနော်”

“အင်း ညနေ ငါးနာရီလောက် ရှိပြီ ဂျော့။ ဗိုက်ဆာပီလား”

“ဟင့်အင်း ဆာသေးပါဘူး၊ ငါ မင်းကို ဖက်ထားပြီး ဇိမ်ခံချင်သေးတယ်၊ ဒီလို မွေ့ယာမျိုး နဲ့ တစ်ခါမှ မအိပ်ဖူးဘူး ၊ ဒေါက်တာ့ လို အာရှမ လှလှ လေး နဲ့ လည်း တစ်ခါ မှ မလိုးဖူးဘူး။ ငါ့ဘဝ မှာ အမှတ်တရ တနေ့ ပါပဲကွာ၊ အိပ်မက် လိုပဲ”

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း သူမ ရင်သား အစုံ ကို ဂျော့ ရင်ဘတ်ကြီးမှာ ဖိကပ်လိုက်ရင်း ဂျော့ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။

“ဂျော့ မင်း မှာ မိသားစု မရှိဘူးလား”

“ငါ့ မှာ မိသားစု ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခုကတော့ ငါတစ်ယောက်ထဲ ပဲ နေတော့တယ်”

“အေး ပါ မင်း မပြောချင်လည်း မပြောပါနဲ့ ငါက အလကား စပ်စု မိတာပါ”

“ပြောမှာပါ။ ငါ လည်း အကြောင်းတိုက်ဆိုင်တာလေး တွေ သတိရသွား မိလို့ပါ”

“ဟုတ်လား”

“အင်း တကယ်က ငါက လော့စ်အိန်ဂျလိစ် က ကမ်တမ် မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တာ၊ အဲမှာပဲ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ သမီးလေး တစ်ယောက် ရတယ်။ အခုဆိုရင် အသက် ၃၀ကျော် လေး ဖြစ်နေပြီ”

“ဟင် ဟုတ်လား ငါနဲ့ အသက်အတူတူ လောက်ပဲပေါ့”

“အင်း ငါက အသက် လေးဆယ်မှာ သမီးရခဲ့တာ။ ငါက အရင်က အရမ်းဆိုးတယ်။ မူးယစ်ဆေး တွေ သုံးတယ်။ ရောင်းတယ်။ အရက်လည်း သောက်တယ်။ အခု က တော့ ဘီယာလေး နည်းနည်းပါးပါးပဲ သောက်တော့တယ်”

“အော်၊ ဒါဆို ဂျော့ မိသားစု က ဘယ်ရောက်သွား လို့လဲ”

“အဲမှာ ရှိသေးတယ်ပဲ ဆိုကြပါစို့ကွာ၊ ငါက ထွက်ပြေး ပြီး ပုန်းနေခဲ့တာ”

“အော် ဟုတ်လား..”

“အေး ကွာ တကယ်တော့ ငါ့မိန်းမ က ငါ့ကွယ်ရာ မှာ ငါ့သူငယ်ချင်း ရဲ့ သား တစ်ယောက် နဲ့ ဖြစ်နေကြတယ်ကွ၊ ငါ ကသာ မသိတာ၊ ငါ့ သမီး က သိနေတယ်။ အဲဒီကောင်လေး က သူနဲ့ အရွယ်မတိမ်းမယိမ်း။ သူတို့ ကျောင်း ကပဲ။ အဲတော့ ငါ့ သမီးက ငါ့ကို သနားတယ်။ ငါ မူးတဲ့ အချိန် တွေ မှာ သူက ငါ့ကို ဂရုစိုက်တယ်။ ငါ့ မိန်းမ က ငါ့ ကို ပြစ်ထားတာ။ သမီး က ငါနဲ့ တူတော့ ထွားတယ်၊ အရပ် အရှည်ကြီး။ ချောလည်း ချောတယ်။ အဆိုတော် ရီဟိုင်းနား လိုပဲ။ ပေါင်တန် အရမ်းလှတယ်။ ငါလည်း ထန်လာတဲ့ အချိန် စိတ်နဲ့ ပြစ်မှား မိနေတာပေါ့။ လူက တကယ် မမှား မိအောင် ရှောင်ရှောင် နေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မူးလာတဲ့ အချိန် ၊ ထန်နေတဲ့ အချိန်၊ အိမ်မှာ မိန်းမ ကလည်း မရှိ၊ သမီး ကလည်း ငါ့ကို ဂရုစိုက်တော့ ၊ ဘာဖြစ်လာမလဲ မင်းလည်း ရိပ်မိမှာပါ”

“အော် မင်းသမီး နဲ့ ငြိသွား ရောလား ဂျော့”

“အင်းးးး မင်း ကတော့ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ယုံပါတယ်၊ ငါ့သူငယ်ချင်း အရင်း တစ်ယောက်လည်း သူ့ အဖေ နဲ့ ဖြစ်နေတာလေ၊ ခုအထိပဲ၊ သူအိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ထောင် က သေသွား တော့ နောက်ပိုင်း မှ ဖြစ်တာ”

‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ နန်းဖြူစင် နှင့် ဒေါက်တာသန့်စင် တို့ အဖြစ်ကို ခေါင်းထဲ ချက်ခြင်းပေါ် လာသဖြင့် ပြောဖြစ်လိုက်သည်။

“ဟုတ်လား၊ ငါကတော့ သမီး အပျိုပေါက် မှာ ဖြစ်သွား ကြတာ၊ ငါ့သမီး ရဲ့ အပျိုစင် ကို ငါပဲ ဆွတ်ခြွေလိုက်မိ တာ၊ တကယ်တော့ ငါက မကောင်းတဲ့ အဖေပါ”

“အဲလို လည်း ပြောလို့ မရဘူးပေါ့ ဂျော့ ရယ်၊ ကံကြမ္မာဖန်တီးတယ်ပဲ ဆိုပါတော့။ အဲဒါနဲ့ နင့်မိန်းမ က သိသွား ရောလား”

“ဟင့် အင်း အစပိုင်းတော့ မသိသေးဘူး။ သူ ကလည်း သူ့ လင်ငယ်လေး နဲ့ ပျော်မွေ့ နေပြီး ငါ့ကို ဂရုမစိုက် ဘူးလေ။ ငါနဲ့ ငါ့သမီး နဲ့ က သူ အိမ်မှာ မရှိတဲ့ အချိန် ဆို လင်မယား ဖြစ်နေကြတာ၊ ငါကလည်း အသုံးမကျတာ၊ သမီးက လည်း ငယ်သေးတော့ မသိတာ နဲ့ တနေ့ တော့ သမီး က ဗိုက်ကြီးပါရော”

“ဟင် ဒုက္ခပါပဲ”

“အေးပေါ့၊ ငါ က စိတ်ပူတာပေါ့၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ငါတို့ ကို စပြီး မသင်္ကာဖြစ်နေတဲ့ ငါ့မိန်းမ ကလည်း သိသွား ရော မိုးမီးလောင်တော့ တာပေါ့။ မိန်းမ က ငါ့ကို ရဲတိုင်မယ် လုပ်တယ်သမီး က ရဲတိုင်လည်း သူက ငြင်းမှာပဲ နင့်သက်သေ ဘာရှိလို့လဲ ဆိုပြီး မိန်းမကို ပြော၊ နင်နဲ့ သူ့ ရွယ်တူ ကောင်လး နဲ့ ဖြစ်နေတာကိုလည်း သမီးက မိန်းမ ကို ပြန်ချဲ၊ အဲဒါ ပြဿနာကြီးက လိပ်ခဲတင်းတင်း ဖြစ်နေရာက နေ သမီးက သူ့ ရီးစား ကောင်လေး နဲ့ လိုက်ပြေးသွား ရော၊ မိန်းမနဲ့ငါနဲ့ က လည်း တရားဝင်သာ မဟုတ်တာ လင်မယား က ကွဲနေကြပြီ။ နောက် သမီးက သူ့ ယောက်ျားလေး ခေါ်ပြီး အိမ်ပြန်လာနေတယ်၊ ဗိုက်က လည်း ထွက်နေပြီ။ ငါ့မိန်းမ က ငါ့ကို သမီးမသိအောင် ချိန်းခြောက်တယ်။ အိမ်ကနေ ဆင်းသွား ဖို့၊ မဟုတ်ရင် သမီးဗိုက်ထဲက ကလေး က ငါ့ကလေး ဆိုတာကို ငါတို့ သားမက်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်မယ် ပေါ့ ဆိုပြီး၊ ငါလည်း အစစ အရာရာ စဥ်းစားတယ်၊ ဒီအိမ်မှာ နေလို့ မဖြစ်တော့ ဘူးပေါ့။ ဘယ်သွား လဲ ဆိုတာသိရင် သမီးကလည်း လိုက်ရှာနေအုံးမယ်။ အဲဒါတွေ နဲ့ နောက်ဆုံး တော့ ငါ အိမ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး ဆင်းလာခဲ့ ပြီး ခြေဦးတည့်ရာ လျောက်သွား နေလိုက် မိတော့ တာပဲ”

“အော် ဂျော့ သမီး ကိုရော သတိမရဘူးလား”

“ရတာပေါ့ အဲဒါကြောင့် ပြောတာလေ၊ ဒေါက်တာ နဲ့ က ပုံစံ တွေ ရုပ်တွေ မတူပေမဲ့ သမီး နဲ့ က သက်တူ ရွယ်တူ ဆိုတော့ သမီး ကို ပြန်သတိရသွား မိတာလေ”

“အော်၊ ဒက်ဒီရယ်..သမီးကို သတိရနေတာလား”

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ဂျော့ဘရောင်း မေးစေ့ လေးကို မော့ နမ်းလိုက်ရင်း သူ့ လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထုပေးလိုက်သည်။ ဂျော့ဘရောင်း လီးကြီး ကလည်း ချက်ခြင်း ပင် မာတောင် တက်လာတော့ သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ လက်ထဲ မာတောင် လာသည့် လီးကြီးကို သူမ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ဖျစ်ညစ် ကာ နာနာလေး ထုပေးရင်း ။

“ဒက်ဒီက သမီး ကို ဒီလီးကြီး နဲ့ တအားလိုးချင်နေတာလားဟင်”

ဟု ငြုငြုတုတု အသံလေး ဖြင့် ပြောလိုက်တော့ ဂျော့ဘရောင်း တစ်ယောက် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့၊ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို တွန်းကာ ပက်လက်လှန်စေပြီး အပေါ် မှ တက်ခွတော့ သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကို သူ့ လက်ကြီး ဖြင့် တွန်းချဲကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ဂျော့ ၏ သူ့သမီး နှင့် ဖြစ်ပျက်သည့် အင်းစက် အဖြစ်အပျက် ကို နား‌ထောင်းပြီး စိတ်တွေ ထလာသဖြင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ဖုတ်လေး က အရည်တွေ စိုပြီး ချွဲနေလေပြီ။

‌ဂျော့ ကမူးရူးထိုးဖြင့် ထိုးသွင်း ဖိချလိုက်တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ဖျဥ်းကနဲ ဖြစ်သွားကာ လီးတန်ကြီး အဆုံးထိဝင်လာတော့ အတွင်းမှ အနည်း ငယ်ပင် အောင့်သွား ခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း သူမ လည်း စိတ်တွေ က ထကြွနေပြီမို့ ဂျော့ ကို အတွင်း တွယ်ဖက်ကာ၊

“သမီး ကို ဒက်ဒီ့ လီးကြီး နဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပေးပါတော့ ဒက်ဒီရယ်၊ သမီး ဒက်ဒီ့ ကို လွမ်းလှပါပြီ”

ဟု ပြောပေးလေသည်။ ဂျော့ ဘရောင်းမှာ အခုတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် သလိုပင် တရူးရူး တရှဲရှဲ ဖြင့် တအားမာတောင့် တင်းနေသော လီးတုတ်တုတ်ကြီး ဖြင့် ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့် လိုးနေတော့သည်။

“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်….ဗျိ…စွတ်…ဖတ်…ဖတ်..”

“အ…ရှီးးးးးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးးးးးဒက်ဒီ့…”

“ဟားးးးးးးး အိုးးးးး ရှီးးးးးးဖတ်ခ်…”

“လိုးပါ ဒက်ဒီ…သမီးးး စောက်ပတ်လေး ပြဲသွား အောင် လိုးးးးလိုက်စမ်းပါ..”

“ဂျီးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးငါလိုးမလေး ………….အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

“ဖတ်…ဖတ်…..ဖတ်…..ဖတ်….ဖတ်…”

အပိုင်း ၂၆။

ထိုသို့ဖြင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှင့် ဂျော့ဘရောင်းတို့ မှာ လိုးလိုက်၊ ရေမိုးချိုးလိုက်၊ အစာထစား လိုက်ဖြင့် ကာမ မာရသွန်ပွဲကြီး ကျင်းပနေကြလေသည်။ ထိုည က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ လင်မယား ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ ပင် ‌ဂျော့ က အိပ်ပြီး တရေးနိုး တိုင်း ထကာ ဆော်လေသည်။ နောက်နေ့ မနက် ကျတော့ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ဆေးရုံ မသွား ပဲ နေမကောင်းဟု ဆိုကာ ခွင့်တိုင် လိုက်သည်။ ထိုနေ့ လည်း တစ်နေ့ လုံး သူမ နှင့် ‌ဂျော့ဘရောင်း တို့ အိမ်ထဲ မှ နေရာအနှံ့ တွင် ပုံစံ မျိုးစုံ အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ကြလေသည်။

ထိုညလည်း သူမ တို့ လင်မယား ကုတင်မှာပင် ဂျော့ နှင့် အတူ အိပ်ဖြစ်ကြလေသည်။ နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ သူမ က ဂျော့ဘရောင်းကို သူမ တို့ ၏ အချစ်စခန်းကို ယာယီရပ်နားကြဖို့ ပြောလေသည်။ ဂျော့ ဘရောင်း ကလည်း သဘောပေါက် ပါသည်။ သူ့ အနေ ဖြင့် ဘယ်လို မှ ဒီလို တသက်လုံး နေသွား လို့ မရမှန်း သိသည် မဟုတ်လား။ သူ့ ကို လိုရင် ခေါ် ပါဟု ပြောခါ၊ နှုတ်ဆက်ထွက်သွား လေသည်။

‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း ဂျော့ဘရောင်း အိပ်သွားသော အိပ်ရာစောင် အခင်း၊ ဝတ်သွား သော အဝတ်အစား စသည်များကို အဝတ်လျော်စက်ထဲ ထည့် တအိမ်လုံး အမွှေးနံ့သာ များ ဖျန်း။ အဲယား ပြူရီဖိုင်ရာ ဖွင့် နှင့် သဲလွန်စ မကျန်အောင် ရှင်းရလေသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဆပ်ပြာမြုပ် အပြည့် ဖြင့် ရေနွေးစိမ် ချိုး ပစ်လိုက်ရသည်။ ထိုည တော့ သူမ တစ်ယောက်ထည်း ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ တုံးကနဲ နေအောင် ပင် အိပ်ပျော် သွားရလေတော့သည်။

နောက်တော့ ဦးမင်းသူ အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီး အမိုးပြင်သူ ၊ ခြံရှင်းသူ များ ငှားကာ အိမ်ကို ပြန်လည် ပြင်ဆင် ရလေသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း နှစ်ရက်လောက် ဂျော့ လီးကြီး ဖြင့် အဝ အလိုးခံခဲ့ ရသဖြင့် စိတ်က သိပ်မထန်တော့ ။ လင်ဖြစ်သူ မသိအောင် ခိုးစား ထားတာမို့ အပြစ်ရှိသလို ခံစား ရပြီး လင်ဖြစ်သူကို ကောင်း ကောင်း လေး ပြုစု ပေးလေသည်။ တခါ တခါ လမ်းလျောက်၊ ဂျော့ကင်းထွက် ချိန် ဂျော့ဘရောင်း ရှိတတ်သည့် နေရာ တဝိုက် ရောက်တော့ တွေ့ များ တွေ့ မလားဟု ရှာကြည့်သော် လည်း မတွေ့ ရ။ တနေရာရာ သွား များနေသလား ဟု စိတ်ထဲတွေး နေမိသည်။ နည်းနည်း ကြာလာတော့ ဂျော့ဘရောင်း ၏ ဧရာမလီးမဲမဲကြီးကို ပြန်လည် တမ်းတ နေမိပြန်သည်။

တနေ့ တွင် မြန်မာပြည်မှ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးတင်မောင်ကြည် ထံမှ ဖုံးဆက်လာသည်။ သူမ မိခင် ဖြစ်သူ ဒေါ်နန်းစုလဲ့ကြည် တစ်ယောက် ဟတ်အတက် ရကာ ဆေးရုံ အမြန်တင်လိုက်ရပြီး နှလုံးသွေးကြောတွင် စတန့်တစ်ချောင်း ထည့်လိုက်ရကြောင်း ပြောပြလာသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မှာ အလွန်အံ့အားသင့် သွား ခဲ့ ရသည်။ သူမ မိခင်မှာ ငယ်စဥ် က မယ်မြန်မာ တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ ပြီး သူမ သိသလောက် အလွန်ပင် ကျန်းမာ ရေးကောင်းသူ ဖြစ်သည်။ သူမ ဖခင်မှာလည်း စီးပွားရေး သမား တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ကျန်မာရေး လိုက်စား ပြီး ပုံမှန်ဂေါက်သီး ရိုက်ကစားနေသူ ဖြစ်သဖြင့် ကျန်းမာရေး ကောင်းမွန်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ မိဘနှစ်ပါးကို သူမ အနေဖြင့် စိတ်ချလက်ချထားခဲ့ကာ နိုင်ငံခြားသို့ လင်ဖြင့် လိုက်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ အမေရိကန်နိုင်ငံသား ဖြစ်ပြီးတာနှင့် သူမ မိဘနှစ်ပါးကို အင်မီးဂရန့်ဗီဇာလျောက် တင်ထားခဲ့ပြီး ဖြစ်လေသည်။

ယခု သူမ ဖခင်ပြောကြားချက်အရ မိခင်ဖြစ်သူ မှာ မျိုးရိုးလိုက်သည့် သွေးတွင်း ရောဂါ တမျိုး ရှိပြီး ကိုလက်စထရော နှင့် ဘလပ်ပရက်ရှာ တို့ ရှိနေသဖြင့် ဆေးစသောက်နေရသည်မှာ နှစ်နှစ်ခန့် ရှိနေပြီ။ သမီးဖြစ်သူ စိတ်ပူမှာ စိုးသဖြင့် သူ့ ကို မပြောခိုင်းကြောင်း။ နောက်ပြီး ပုံမှန်ဆေးကို လည်း တခါတလေ သောက်ဖို့ မေ့ တာနှင့် ယခုနောက်ပိုင်း သူ့ သူငယ်ချင်း တက္ကသိုလ် မှ ပရော်ဖက်ဆာ ဟောင်းများ နှင့် အဖွဲ့ကျနေပြီး ဟင်းများ စု၍ ချက်ပြုတ်စားခြင်း။ ပိုကာဆွဲခြင်း စသည် တို့ ကို အိမ်လှည့် ပြီး လုပ်နေကြ ကြောင်း။ အရင်ကလောက် လေ့ကျင့်ခန်းလည်း မလုပ်တော့ ကြောင်း ဖခင်က သမီး ဖြစ်သူကို တိုင်တော လေသည်။ ဒေါ်နန်းစုလဲ့ကြည် မှာ တက္ကသိုလ် မှ ပရော်ဖက်ဆာ တစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့ပြီး အသက် ၅၀ လောက်မှာ ပင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ က ပင်ပန်းပါတယ် လုပ်မနေပါနဲ့ တို့ ပိုက်ဆံလည်း လိုတာ မဟုတ်ဘူး ဟု ပြောတော့ သဘောတူ ကာအလုပ်မှ ပင်စင် အစောကြီး ယူထားခဲ့တာလည်း ဖြစ်သည်။ သူမ ဌာနမှူး နှင့် အဆင်မပြေတာလည်း ပါပါသည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ အလုပ်တွေကို ခွင့်ယူပြီး မြန်မာပြည်ပြန်ဖို့ ပြင်လေသည်။ သူမ မှာ သမီး တစ်ယောက်ထဲ မို့ သူမ မိဘများ ကို ထားပစ်ခဲ့မိသလို ခံစားနေရတော့ သည်။ မြန်မာပြည်သို့ ပြန်ဖို့ ခွင့်ကို လစာနှင့်ရော လစာ မဲ့ ရော စုစုပေါင်း တစ်လလောက် ရအောင် တောင်းခဲ့လေသည်။ မိဘအရင်း ကျန်းမာ ရေးဆိုတော့ လည်း ခွင့်ပြုချက် ရလာခဲ့လေသည်။ ဦးမင်းသူ ကတော့ အလုပ်က ခုတစ်လော တလလောက် ပစ်ထားခဲ့လို့ မရပေမဲ့ ယောက်ခမ များနာ‌ရေး ဆိုတော့ မယား ဖြစ်သူ နှင့် တစ်ပတ် နှစ်ပတ်လောက် လိုက်လာပြီးစောပြန်သွား မည်ဟု ပလန်လုပ်ကာ လေယာဥ်လက်မှတ်ဝယ် ဗီဇာလျှောက် လုပ်ကြလေသည်။

…………………………..

ရန်ကုန်မြို့၊ မင်္ဂလာဒုံ လေဆိပ်။

“ပါပါး ..မေမေ ဘယ်လို နေသေးလဲ”

“ကောင်းနေပါပြီ သမီးရဲ့၊ သမီးစိတ်ပူပြီး ခုလို ပြန်လာမှာစိုးလို့ သမီး မေမေ က သတင်းကို ဖုံးခိုင်းထားတာ၊ ပါပါး က တော်ကြာ နောက်ကျမှ သိရင် သမီး အပြစ်တင်နေလိမ့်မယ်လို့ ဆိုပြီး ပြောလိုက်တာ”

“အဲလိုလည်း ဘယ်ဟုတ်မလဲ အန်ကယ် ရတီ က အန်ကယ်တို့ ကို အမြဲတမ်း သတိရနေတာ၊ သူမသိလိုက်ရင် နောင်တရလို့ ဆုံး မှာ မဟုတ်ဘူး”

“ကဲပါ လာမှ တော့ ပျော်ပျော်ပါးပါး နေကြပါ သမီးလည်း ပါပါး မတွေ့ ရတာ လေးနှစ်လောက် မှာ အရမ်း ကို ပုံပြောင်းသွား တယ်။ အမေရိကန်သူ နဲ့ တူနေပြီ”

“ပါပါး ကလည်း ကိုယ့်သမီး ကိုယ် ပြန်မြှောက်နေပြန်ပါပြီ၊ ဒီမှာ က သမီးက ဧည့်သည် ဆိုတော့ ပါပါးပဲ ကျွေးရမှာ အဟိ”

“ကျွေးမှာပါကွာ ကိုယ့်သမီးပဲဟာ ကဲ လာလာ ကားဆီ သွားကြရအောင်”

တကယ်က ဦးတင်မောင်ကြည် မြှောက်ပြောတာ မဟုတ်ပါ။ သူ့ သမီး ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တစ်ယောက် သူ့ မျက်စေ့ အမြင်မှာ ထူးခြား ပြီး ဘိုမလေး လို လှပနေတာ အမှန်ပါ။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ မြန်မာပြည်မှာ သူတို့ နှင့် အိမ်ထောင်မကျမှီက ဆိုလျင် မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားလေး များနှင့်သာ နေတတ် သွားတတ်သည်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် ကတော့ သူမ အမေ ဆီက အမွေရထားတာဆိုတော့ ပြောစရာမရှိ၊ လမ်းမှာ လျောက်သွား လျင် ခေါင်းမလှည့် ကြည့်သည့် ယောက်ျားသား ဆိုတာ ရှာမှ ရှား။ အခု ကျတော့ အပေါ် က ယောက်ျားရှပ်အင်္ကျီ စတိုင် ပွပွ လက်ရှည်ကို လက်ခေါက်ထားသည့် ပိတ်သား အဖြူနှင့် အောက်က လည်း ပိတ်သား ကာကီမကျ အဖြူမကျ ကြားကာလာလေး ခပ်တိုတိုဟော့ပန့် လေး ဝတ်ထားသည်။ ဘောင်းဘီတို က ပေါင်လည်လောက် သာရောက်တာမို့ ဖွေးနု နေသော ပေါင်လုံး ပေါင်တန် တွေ က ဝင်းနေသည်။ ဆံပင် ကလည်း ကျောလည်လောက် ကို ကြိုးဖြင့် အရင်းမှာ စည်းထားတော့ မြင်းမြီး စတိုင် ခေါ်မလား ပိုနီတေး မို့ ခေါင်းခါလိုက်တိုင်း ရမ်းနေသည်မှာ ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေး တစ်ယောက်လိုပင်ဖြစ်နေသည်။

……………………………………

ဦးတင်မောင်ကြည်၊ ဒေါ်နန်းစုလဲ့ကြည် တို့ အိမ်။

“သမီးးးးးး အလုပ်တွေ ပစ်ပြီး အလကား ပြန်လာတယ်ကွယ်၊ မေမေ က ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ အခု စတန့် တစ်ခု ထည့်လိုက်တာ ကောင်းသွား ပြီ တွေ့ လား အရင်က အတိုင်းပဲ ပုံမှန်ပဲ”

“အာ မေမေ ကလည်း အဲဒါ ချက်ခြင်း လုပ်နိုင်လိုက်တာ မေမေ ကံကောင်းသွား တာ၊ တကယ်လို့ မေမေ ဟတ်အတက် ဖြစ်တဲ့ အချိန် နားလည်တဲ့သူ မရှိ၊ အရေးပေါ် လုပ်ပေးနိုင်မဲ့ ဖယ်ဆလတီ မရှိရင် တခါတည်း ဟွန့် မပြောချင်ဘူး ၊ ထားပါတော့၊ နောက်ပြီး မေမေ တို့ ကိုလည်း လွမ်းနေပြီ၊ သမီး တစ်ခါမှ ဒီလောက် အကြာကြီး ခွဲဖူးတာမဟုတ်ဘူး လေ”

“အင်းပါ အင်းပါ၊ သမီး က မေမေ တို့ ကို လွမ်းလို့ လာတယ် ဆိုတော့ လည်း မေမေ တို့ က ဝမ်းသာရတာပေါ့၊ ရောက်တုန်း ပျော်ပျော်ပါးပါးသာနေတော့ ”

“အင်း ဒါနဲ့ မေမေ့ ကို ဖောလိုးအပ် ဘယ်ဆရာဝန် က ကြည့်ပေးနေလဲ၊ ”

“သမီး သူငယ်ချင်း နန်းဖြူစင့် အဖေ ဒေါက်တာသန့်စင် လေ။ သူက အရမ်း ကောင်းပါတယ်။ သမီး သူငယ်ချင်း ကိုလည်း ခေါ်လိုက်အုံး သူက လည်း သမီး ပြန်လာမယ်ဆိုလို့ ဝမ်းသာနေတာ”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် နာမည် ကြားလိုက်ရတော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တမျိုးလေး ဖြစ်သွားသည်။ ဘေးနား ရပ်နေသော သူမ ယောက်ျား ဦးမင်းသူ ဖက်ကို ပင် တချက်လှည့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဦးမင်းသူ ကလည်း သဘောပေါက်စွာ ပြုံးပြပြီးသူမ ကို ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်သည်။

“ကောင်းတာပေါ့ အန်တီ၊ ဒေါက်တာသန့်စင် ရတီ့ ဆရာပဲလေ၊ အန်တီ့ အခြေအနေ ရတီ သိချင်တာလည်း အကုန်မေး ပြီး ဆွေးနွေးလို့ ရတာပေါ့၊ ”

ဟုဝင်ပြောလိုက်သည်။

“အင်းပါ သမီး တို့ လည်း ခရီးပန်းလာကြရောပေါ့ ၊ သမီး အခန်းကိုပဲ ပြင်ထားပေးတယ် သမီး တို့ အဲမှာ ပဲ နားကြအုံး ၊ ညနေ သမီး ဖေဖေ က တနေရာ သွား စား မယ်တဲ့ သူ ကြိုစီစဥ် ထားတယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ၊ သမီးတို့ပစ္စည်းတွေ လည်း ဖွင့်ရအုံးမယ်၊ လက်ဆောင် တွေ အတွက်၊ ခန အခန်းထဲ သွား နားလိုက်အုံး မယ်နော်”

…………………………

ဦးမင်းသူ နှင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ နှစ်ယောက် သူတို့ အိပ်ရမည့် အခန်း၊ ယခင်က ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ အိပ်ခန်း တွင်းသို့ ရောက်လာသည်နှင့် အတွင်း မှ တံခါးကို ဂလန့်ချလိုက်သည်။ ဦးမင်းသူ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကိုယ်လေး ကို ဆွဲဖက်ကာ ပါးလေး ကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရင်း။

“ဟဟ ရတီ့ အဆက်ဟောင်းကြီး က ရတီ့ မေမေ့ ကို ကုနေတယ်ဆိုပါလား၊ အင်း မေမေ့ ရောဂါ အကြောင်းပြောရင်း နဲ့ ပြန်ပြီးတော့ အနီးကပ် ဒူးတိုက် ဆွေးနွေး ရအုံးမှာပေါ့လေ ဟဲဟဲ”

“အမယ်၊ ကိုမင်း အဆက်ဟောင်းကြီး ရဲ့ အဖေ ပါ။ သူလည်း ကိုမင်း ကို မတွေ့ ရတာ ကြာတော့ လွမ်းနေမှာပေါ့။ ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ ဖြူစင် နဲ့ သူ့ ဒက်ဒီ တို့ ဘယ်လို အခြေအနေ ရှိနေပြီလည်း မေးကြည့်ရအုံးမယ်။ ခစ်ခစ်၊ ကိုမင်း သိတယ် မလား ရတီ တို့ မြန်မာပြည်က မထွက်ခင်လေး မှာ ရတီ ပလန်လုပ်ပေးခဲ့တာလေ”

“အင်း သိတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်း အဆက်သွယ် ပြတ်သွား တော့ မသိတော့ဘူး။ အဲဒါ နောက်မှ မေး ခု မြန်မာပြည်မြေပေါ် မှာ ကိုယ့် မယား လေးကို တော့ ကိုယ်ပဲ အရင် ပွဲတော် တည်အုံးမယ်ကွာ၊ တစ်ခြားလူတွေ နောက်လူ ဖြစ်သွား အောင်လာခဲ့..ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်”

အပိုင်း ၂၇။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း ကိုမင်းသူ ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်ကာ နမ်းစုပ်ရင်းက၊

“ကိုမင်းကရော ရတီ့ ကို ပစ်ထားတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာနေပြီလဲ ဟင်း၊ သူ့ စော်လေးနဲ့ ပြန်တွေ့ ရတော့ မယ်ဆိုပြီး လာကညှော့ နေတာ မဟုတ်လား”

သူတို့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက် အဝတ်အစား တစ်ယောက် ချွတ်ပေးကြရင်း စကား မပြောနိုင်ကြတော့။ နှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ကုတင်ပေါ် ရောက်သွား ကြပြီး တစ်ဦး ကို တစ်ဦး ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံပွတ်သပ်နေ ကြလေသည်။

ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသော ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ကိုယ်တပိုင်း မိုးလျက် နို့လေး တွေကို တပြွတ်ပြွတ် စို.ရင်း လက်တဖက် ကလည်း စောက်ဖုတ်လေးကို ကလိပေးနေသည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ဖုတ်လေး မှာ အရည်တွေ စိုလို့ စိတ်တွေလည်း ထနေလေပြီ။

“ကိုမင်း ကွာ အရမ်းကလိတာပဲ ဟွန်းနော် တော်ကြာ ရတီ စိတ်ဆိုးသွား ရင် ကိုမင်းကို ပေးမလိုးတော့ ဘူး၊ အဘစိန်ဆီ ကို သွား လိုက်မယ်ဟင့်”

“အဲလို‌ တော့ မလုပ်ပါနဲ့ ကွာ ဟဟ၊ ရတီ ကို ပြောစာ ရှိလို့ ၊ ဒီနေ့ လေ ကိုယ်တို့ ကို လေဆပ်မှာ လာကြိုတော့ ရတီ့ ပါပါး မျက်လုံး တွေကို သတိထားမိလား ခိခိ ၊ ကျွတ်ကျတော့ မယ်နော်”

“ဘာဖြစ်လို့ လဲ ကိုမင်း က ပါပါး မျက်လုံး တွေ က ဘာဖြစ်နေလို့လဲ”

“ဟောဒီ က သမီးချောလေး ပေါင်လုံး တွေကို ငမ်း နေလို့ပေါ့ ကွာ”

“ဟာ ကိုမင်း မကောင်းဘူး ဆိုးတယ်၊ ပါပါး က ရတီ အခုလို ဒူးပေါ် ပေါင်ပေါ် ဝတ်တာ မတွေ့ ဖူးလို့ အံ့သြ နေတာ နေမှာပါ”

“အမလေး အံ့သြ နေတာကလည်း ခွိ ကိုမင်း တောင် အားနာလို့ မသိချင်ဟန်ဆောင် ပြီး ငအူလိုလို လုပ်နေရတယ်၊ ကားပေါ် ကျတော့ လည်း မှန်ထဲ ကနေ ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ အဟိ၊ ဒီညတော့ ဒေါ်နန်းစုလဲ့ကြည် တစ်ယောက် နှစ်လုံး တွေ ထပ်ခုန် အုံးတော့မယ် ”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“သူ့ လင်ကြီး က သူ့ သမီးပေါင်လုံး ဖင်လုံးလေး တွေကို မျက်စေ့ထဲ မြင်ပြီး မယား ကို လိုးမှာကိုးလို့”

“ဟာ မေမေ က အခု လောလော ဆယ် အဲဒီကိစ္စ တွေ လုပ်လို့ မရသေးပါဘူး။ နောက်ပြီးတော့ လည်း ပါပါးက ဘာလို့ ရတီ့ ကို မှန်းရမှာလဲ ၊ ကိုမင်းတော် တော်တော် ဏှာထနေပြီ၊ သမီးနဲ့ အဖေ ကို တောင် လိုက်ပေးစား နေတယ်။ သူ အင်းစက် ကပ်ကိုး လုပ်ချင်နေပြီထင်တယ် ဟွန့်”

“အမလေး ကွာ ရတီ နဲ့ ရတီ့ ပါပါး တို့ လိုးတာသာ ကြည့်ခွင့် ရရင် ကိုမင်း ဒီတသက် သေပျော် ပါပြီ ကွာ အဟီးးးးးးးးး”

“ကိုမင်း တော်တော် နှာဗူးထ၊ သူများ သားအဖကို ပေးစား ရင်း စိတ်ကူးနဲ့ ပုံဖေါ် နေတာ မဟုတ်လား သူ့ လီးကြီး က တအားတောင်နေပြီ”

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူ့ လင် လီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်လိုက်သည်။

“ရတီလည်း တွေးမိနေတာ မဟုတ်လား စောက်ပတ်က အရည်တွေ က ချောင်းတောင် စီးတော့ မယ် အဟီးးးးးးး”

“တော်တော့ ကွာ ကိုမင်း နော် ရတီ မပေးပဲနေမယ်”

“မရတော့ ဘူး ကွာ ကဲ လာပြီ”

ဦးမင်းသူ က ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ပေါ် လှိမ့်တက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ ဝင်ကာ သူ့ လီးကြီး ကို စောက်ပတ်ဝ မှ တေ့လိုက်သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ထောင်ကာ ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ ဦးမင်းသူ က သူ့ လီးကြီးကို ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိထိုးထည့်လိုက်ရင်းက။

“အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ သမီးးးး စောက်ဖုတ်လေးးးးး ပါပါးးးးလီးးးကြီးးးဝင်သွား ပြီကွာ အိုးးးးးးး”

“ဖလွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

ဦးမင်းသူ လည်း တအားကို စိတ်တွေ ထကြွကာ အားကျိုးမာန်တက် ဆောင့်ကာ လိုးသလို၊ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း တအားထန်ကာ အောက်မှ ကော့ ကာ လှိမ့်ကာ ခံဖြင့် လင်မယား နှစ်ယောက် အချစ်မုန်တိုင်းထန် ကုန်ကြလေသည်။

ထိုအချိန် သူတို့ အခန်းတံခါးဝရှေ့ မှ ဖြတ်လျောက်သွားသော ဦးတင်မောင်ကြည် တစ်ယောက်ခြေလှမ်းတုန့်ကနဲ ဖြစ်သွား ကာ ခြေစုံရပ်လိုက်မိသည်။ ဘေးဘီကို ခေါင်းလှည့် ကြည့်လိုက်တော့ လည်း ဘယ်သူမှ မရှိသဖြင့် အခန်းတံခါးကို နားဖြင့် ကပ်ကာ နားထောင်လိုက်လေသည်။ အတွင်း မှ သမီး တို့ လင်မယား အစွန်းကုန် အသံပင် အထိန်းအကွပ် မရှိ လိုးဆောင့် နေကြသံကို တဖွတ်တဖတ်အသံ။ ကုတင် တကျွိကျွိ အသံတို့ ကို ပါ ကြားနေရလေသည်။ အိမ်နေရင်း အတွင်းခံ ဝတ်မထားသဖြင့် ပုဆိုးအောက်မှ မာတောင် ထလာသော သူ့ လီးကြီး ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ထိုကဲ့ သို့ လိုးနေသံများ အပြင် စကားသံ လိုလို ကြားလိုက်ရသဖြင့် နားကို တံခါးမှာ ဖိကပ် ပြီး နားထောင်လိုက်မိသည်။

“သမီးလေး စောက်ဖုတ် က ကောင်းလိုက်တာကွာ ပါပါး လီးကြီး ကို စိမ့်နေတာပဲ အားရှီးးးးးးးးဖတ်..”

ဦးတင်မောင်ကြည့် ရုတ်တရက် လီးကြီးပင် ဆတ်ကနဲ တုံကာ လရည်တွေ ပန်းထွက် သွား တော့ မလောက်ကို စိတ်လှုပ်ရှား သွား ခဲ့ရသည်။ ငါ့ သားမက် က ငါ့ ပုံစံ နဲ့ ရိုးပ‌လေး လုပ်ပြီး သမီး ကို လိုးနေတာပါလား။ သမီးကရော ဘာမှ ပြန်မပြောဘူးလား။ သမီး ဖြစ်သူ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တစ်ယောက် သူမ လင်ဖြစ်သူကို စိတ်ဆိုးပြီး ကန်ထုတ်ကာ ဆဲဆို လေမည်လားဟု နားကို အတင်းဖိကပ် ကာ နားထောင် သော်လည်း ပြန်ပြောသံ ဘာမှ မကြား။

“အားးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်…………အိုးးးးး”

ဟုငြီးငြူနေသော သမီး အသံကို သာ ကြားနေရသည်။ နောက်တော့ တခြားလူတွေ သူ ခုလို ချောင်းနားထောင် နေတာတွေ့ သွား ရင် မကောင်းဘူး ဆိုသည့် အသိကြောင့် အခန်းတံခါးဝ မှ ခွာကာ မိမိတို့ အခန်းရှိရာ အမြန်လျောက်လာခဲ့လေတော့သည်။

ထိုညနေဘက်တွင် သူတို့ မိသားစု လေးယောက် ဦးတင်မောင်ကြည် ရီဇတ် လုပ်ထားသည့် နာမည်ကြီး စာ‌သောက်ဆိုင် တဆိုင် မှာ သွား စားကြသည်။ ဦးတင်မောင်ကြည် နှင့် ဦးမင်းသူ တို့ က အရက် အနည်းငယ် စီ သောက်ကြသည်။ ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တို့ မိသားစု မှာ ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များရော၊ ပြီးခဲ့ သည့် လေးနှစ်လောက် အတွင်း သူတို့ လစ်ဟာနေကြ သည့် မသိကြသေးသည့် အဖြစ်အပျက်များ ကို အပြန်အလှန်မေး ကြ ပြောဆိုကြ ပြီး ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာ ညနေခင်းလေး ဖြစ်ခဲ့ ပါသည်။

အိမ်ပြန်ရောက် ပြီး တော့ ညဖက် ကိုယ့် အခန်းကိုယ်ဝင် ကြပြီး ကုတင်ပေါ် နားကြ တော့ မှ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က သူမ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ နန်းဖြူစင် ကို ဖုံးခေါ် လိုက်လေသည်။

“ဟဲ့ ကမ ခုမှ ခေါ် ရလား ၊ နင်ရောက်လာမယ်ဆိုလို့ ငါ ဖုံး စောင့်နေတာ ဘယ်တော့ ခေါ် မလဲလို့၊ နင့်ဖုံး နံပါတ်လည်း ငါ မသိတော့ ဘူးလေ”

“အေးပါ ဖြူစင် ရယ် ငါလည်း ရောက်တာနဲ့ မေမေ့ ကို ကြည့်ရ ပစ္စည်း တွေ ထုတ်ရ၊ ခေါ်လည်း နင်နဲ့ က အေးဆေး စကား ပြောရမှာ မဟုတ်တာနဲ့ အချိန်အေးဆေး ရမှ ခေါ် မယ်ဆိုပြီး တမင် မခေါ် ပဲ ထားထားတာ”

“ငါနားလည်ပါတယ်ဟာ၊ နင့်ကို လည်း ငါ ပြောပြစရာတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ နင်လည်း ရှိမယ် ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ ငါတို့ တနေရာမှာ ဆုံရအောင်ဟာ၊ ယောက်ျား တွေ မပါပဲပေါ့”

“အမယ် ယောက်ျားတွေ မပါပဲ ဆိုပြီး ပြောရအောင် နင် က လင်ရနေလို့လား၊ ငါ့ ကို ဘာမှ အကြောင်းမကြားပဲ နဲ့ ဘယ်တုန်းက ယူလိုက်လာလဲ”

“ခွေးမ နင် ငါ့ ကို သိရဲ့ သားနဲ့ ငါ ဘယ်မှာ လင်ယူလို့ ရမှာလဲ၊ ဟဲ့၊ မုဆိုးမဘဝ နဲ့ ပဲ တသက်လုံး နေသွား တော့ မှာ၊ ငါ ဒက်ဒီကို ပဲ စောင့်ရှောက်သွား တော့ မှာ”

“နင်ဒက်ဒီ့ ကို စောင့်ရှောက် နေမယ် ဆိုတာက တော့ ငါသိပြီးသား ပါဟာ ခစ်ခစ်”

“နင်နော် လာပြီး တော့ မစနေနဲ့ ခု ဒက်ဒီ က နင်တို့ အိမ် စက်ကျနေတာ အဟီး”

“အေးပါ ကျေးဇူး ပါဟာ၊ ငါ့ မေမေ ကို ဂရုစိုက်ပေးလို့”

“ဂရုစိုက်လွန်းလို့ ငါတောင် သတိပေးနေရတယ်”

“ဘယ်လို ဘယ်လို ”

“နင်ကလည်း ထုံသလို အသလို လုပ်နေပြန်ပြီ။ နင့်မာမီ က မယ်မြန်မာဟောင်း လို့ မပြောရဘူး။ ခုချိန်ထိ ဟော့ နေတုန်းလေ၊ နောက်ပြီးတော့ နင်နဲ့ က လည်း ချွတ်စွတ်၊ လမ်းမှာ နင်တို့ နှစ်ယောက် လျောက်သွား ရင် လူတွေ က ညီအမ လို့တောင် ထင်မှာ ၊ အန်တီက အရွယ်ကြောင့် နည်းနည်းလေး နင့်ထက် ပိုပြည့်နေ တာတစ်ခုပဲ၊ အဲတော့ ဒက်ဒီ က အရမ်းဂရုစိုက် နေတာ ငါက သတိပေးနေရတယ်၊ အန်ကယ်ကြည် က အထင်လွဲသွား ရင် မကောင်းဘူးလေ၊ ဒက်ဒီ က နင့်ကို သတိရနေတာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့၊ သူ့ အဆက်ဟောင်းလေးကို ခစ်ခစ်”

“ခစ်ခစ် နင်ကတော့ လေ၊ ငါလည်း ကိုမင်း ကို စနေတာ သူ့ အဆက်ဟောင်း ကို တွေ့ ရတော့ မယ်ဆိုပြီး အူမြူးနေတာလားလို့ ခစ်ခစ်၊ နေ့လည် ကလည်း အိမ်ရောက်တာနဲ့ သူ ပွဲကြမ်းပြီးပြီ”

“ဟယ်တော် ကောင်မတွေ ကဲလိုက်တာ၊ ဒီလောက် ခရီးရှည်ကြီး လာပြီးတော့ အနားတောင် မယူနိုင် ပဲ လိုးနေလိုက်ကြတာဟွန့်၊ ခစ်ခစ် ဒါနဲ့ နင်က အဆက်ဟောင်းလို့ ပြောမှ ပဲ ငါစဥ်းစား မိတယ်။ အရင်တုန်းကတော့ သိနေခဲ့ကြပေမဲ့ အခုအခြေအနေ မှာ ယောက်ျားတွေ စိတ်က ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူးနော်”

“နင်က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲဟ”

အပိုင်း ၂၈။

“ဒီလိုလေဟာ၊ ငါနဲ့ ကိုမင်း နဲ့ အရင်က ဖြစ်ခဲ့ကြတာကို ဒက်ဒီ က သိတယ်။ နင်နဲ့ ငါ့ ဒက်ဒီ နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို လည်း ကိုမင်း က သိတယ်။ အခု ပြန်ဆုံကြရင် ယောက်ျား တွေက အရင်က လို ကြည်ဖြူနိုင်ပါ အုံးမလားလို့”

“အမလေးဟယ် နင်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစမ်း ပါ။ နင် က ကိုမင်း အကြောင်းသိရဲ့ သားနဲ့ ။ ကိုမင်း က ငါ ဘာလုပ်လုပ် ခွင့်ပြုပြီးသား။ ငါတို့ အမေရိကား မသွား ခင်တောင် ငါ့ ကို အဘစိန် နဲ့ စိတ်ကြိုက်နေခိုင်း ခဲ့သေးတာ၊ ကြည့်ရတာ နင့် ဒက်ဒီ က အူတိုပုံ ရတယ် ဟုတ်လား ကောင်မ ခစ်ခစ်”

“အဟီး အေးဟ ဒက်ဒီ က နောက်ပိုင်း ငါ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာ၊ ပြီးတော့ တချိန်လုံး မျက်စေ့ အောက်က အပျောက် မခံချင်ဘူး ၊ ငါ ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့ ကို အရင်လို မရှုတ်စေချင်ဘူးလေ”

“အေးပါ ငါတို့ နှစ်ယောက်ထည်း ဆုံတော့ အသေးစိတ် ပြောကြတာပေါ့၊ ခုတော့ ညနက်ပြီ၊ ငါလည်း ခရီးပန်း လာတာနဲ့ နေ့ခင်း က ဟိုဟာနဲ့ အဟီး အိပ်ချင်ပြီ”

“အေးပါ တွေ့ကြမယ်လေ၊ ဂွတ်နိုက် ဟာ”

“အေး ဘိုင်ဘိုင် ဂွတ်နိုက် ”

နန်းဖြူစင် ဖုံးချသွား တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ သူမ ဘေးနားတွင် အိပ်မောကျ နေသော ဦးမင်းသူ ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ သူမ ပင် အနည်းငယ် ပင်ပန်း သလို ဖြစ်နေတော့ ဦးမင်းသူ တစ်ယောက် သေခြာပေါက် အနားယူဖို့ လိုမည်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေး မှ အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အိပ်ဖို့ ကြိုးစား သည်။ သူမအမေရိကား မသွား ခင်က သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ နန်းဖြူစင် ကို သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် အကြံပေး ပလန်ချပေး ခဲ့သည်။ နောက်တော့ အမေရိကား ရောက်ပြီး မှ နန်ဖြူစင် က ဖုံးခေါ် ပြီး အဖြစ်အပျက် တို့ ကို ပြန်ပြော ပြခဲ့  သည်များ ကို ပြန် တွေးတောနေမိလေသည်။
….

နန်းဖြူစင် မှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ နှင့် တိုင်ပင်ပြီး  ဦးမင်းသူ ကို ကပ်ကိုးဖီး အပြည့် ရစေရန် အဘစိန် နှင့် လိုးတာ မြင်သွားရအောင် စီစဥ် ပေးခဲ့သည်။ သူမ ကို တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ဒက်ဒီ နှင့် နီးစပ် အောင် ဘယ်လို လုပ်ရမည် ဆိုတာကို အကြံပေးခဲ့သည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ပေးခဲ့သည့် အကြံ ကတော့ ရှင်းရှင်း လေးပင်၊ သူမ တုန်း ကလည်း  ဆရာဖြစ်ခဲ့သူ ဒေါက်တာသန့်စင် က ဘယ်လို ကင်မရာ ကနေ ချောင်းခဲ့တာ သူမ ဘယ်လို ပြခဲ့တာ တို့ ကို ပြောပြ ခဲ့သည်။ နန်းဖြူစင် ကိုလည်း ထို လမ်းကြောင်းကို လိုက်ဖို့ အကြံပေးခဲ့သည်။ သူမ ဖခင် အိပ်ခန်း တွင်း တွင် ကင်မရာ က ဘယ်နေရာတွေကို ချိန်ထားသည် ဆိုတာကို ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က ပြောပြသဖြင့် နန်းဖြူစင် က သိနေလေပြီ။

ပထမ ပိုင်း တော့ နန်းဖြူစင် စိတ်က မရဲ၊ သူမ တိုင်ပင်ဖက် ‌ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကလည်း အဝေးမှာ အလုပ်က လည်း ရှုတ်နေတာဆိုတော့ အနှောက်အယှက် မပေးချင်။ ဦးမင်းသူ လည်း အနားမှာ အလွယ် မရှိတော့ သူမ မှာ အထီးကျန် နေသလို ခံစား နေရသည်။ ရက်နည်းနည်းကြာလာတော့ သူမ ရဲ့ သွေးသား တွေ က တောင်းတ လာပြီး လူက လည်း ထန်လာသည်။ ထန်လာသည်ဆိုတော့ လည်း တစ်ခါတလေ ရှက်စိတ်လေး က ပျောက် သွား လေသည်။

တနေ့ သူမ အလုပ်က လည်း အား၊ ဒက်ဒီ ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကလည်း ဆေးရုံ သွား နေတာမို့၊ သူမအခန်း ထဲမှာ ပင် လက်တော့ နှင့် အွန်လိုင်းပွန်တွေ ကြည့်ရင်း ထန်လာခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် သူမ ကြည့်ဖြစ် နေသည် က ဂျပန် အင်းစက် အောကား တွေ ဖြစ်သည်။ အဖေ တို့ ယောက်ခထီး တို့ က သမီးကျောင်းသူလေး သို့ မဟုတ် ယောက်ျား သိပ်ဘု တာ မခံရသော ချွေးမ တို့ ကို အတင်းနသားပါယား လုပ်သည့် ကား များ ဖြစ်သည်။

နန်းဖြူစင် တစ်ယောက် အောကား ကြည့်ပြီး ထန်လာကာ သူမ စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်နေမိရင်း မှ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ သူမ မှာ ရှိသည့် စကပ် များထဲ မှ အတိုဆုံး ပေါင်လည်လောက်သာ ရှိသည့် စကဒ် ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကိုတော့ ဝတ်ထားရမလားချွတ်ရမလား တွေးရင်း မချွတ် တော့ ပဲ ဆက်ဝတ်ထားလိုက်သည်။ အပေါ် ပိုင်း ကိုတော့ သူမ မှာ ရှိသည့် ယောက်ျားရှပ်စတိုင် အရှေ့ဖက် ကြယ်သီး တပ် ခပ်ကျပ်ကျပ် အဖြူရောင် ကို ဝတ်လိုက်သည်။ အနည်းစပ်ဆုံး ဂျပန် ကျောင်းသူ မလေး နှင့် တူသွား သည်ဟု မှန်ထဲ ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောမိသည်။ မတူတာကတော့ သူမ ကိုယ်လုံး ကြီး။ သူမ ကိုယ်လုံး ကြီးက ဂျပန် ကျောင်းသူမ‌လေး တွေ နှင့် စာလျင် ဖွံ့ထွား လွန်းလှသည်။ ဂျပန်ကား တွေ ထဲက အမေ လုပ်သူ အဖြစ် သရုပ်ဆောင် သည့် မင်းသမီးကြီးတွေ လောက်ထွား နေသည်။

နန်းဖြူစင် သူ့ ဒက်ဒီ့ အိပ်ခန်း ဘက်သို့ လျှောက်သွား လိုက်သည်။ ပထမပိုင်း တော့ နန်းဖြူစင် အနည်းငယ် ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေသေးသည်။ သို့သော်လည်း ဦးသန့်စင် အခန်းသို့ ရောက်တော့ သူမ နှင့် ဦးမင်းသူ တို့ ရိုးပလေး ပြီး လိုးခဲ့ကြပုံ၊ ထိုဗီဒီယို ကို သူမ ဒက်ဒီ က ကြည့်ပြီး သူမ ကို လိုးချင်နေသည်ဟု သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ပြောထားတာတွေ။ အကုန် ပြန်တွေးမိပြီး ကာမ ဆန္ဒတွေ လည်း ထကြွလာခဲ့သည်။

ကာမဆန္ဒ တွေ ထကြွ ပြီး လူက တအားထန်လာတော့ လည်း အရှက် က သိပ်မရှိတော့ပြီ။ ဦးသန့်စင် ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီးး ကုတင်ခြေရင်း ရှိ ကင်မရာဘက်ကို ဖင်ပေးကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်လိုက်သည်။ သူမ ဝတ်ထားသည့် စကဒ် လေးမှာ ပေါင်လည်ခန့်သာ ရှည်သဖြင့် သူမ ပေါင်လုံး ကြီးတွေ ကို တော့ ကင်မရာ ကနေ မြင်ရမှာ သေခြာသည်။ နန်းဖြူစင် က ကင်မရာဖက်ကို ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပြထားပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ စိတ်က အတော် ထန်နေပြီမို့ သူမ အနောက် မှ ဒက်ဒီ က ခွေးလိုး တက်လိုးနေသည်ဟု တွေးကာ သူမ အတွေးထဲက ဒက်ဒီ့ ဆောင့်ချက်များကို ဖင်ကြီး အနောက် ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလျက် ခံကြည့်နေလေသည်။ နောက်တော့ မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကိုကားကာ ကင်မရာကို မျက်နှာပြုပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား လိုက်သည်။ သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ပင်တီပေါ် မှ ပင် စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိကာ ပွတ်ခြေပြနေလိုက်ပြန်သည်။ သူမ လက်ဖြင့် နဂိုက မှ ရွနေသော စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်မိတော့ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကျလာပြီး တဏှာစိတ်က လည်း ပိုထလာလေသည်။ ဒီအခြေအနေ ရောက် မှတော့ မထူးတော့ ပြီဟု တွေးကာ သူမ ပင်တီကို ပါ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ စောက်မွှေးတွေ ပြောင်အောင် ရိတ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လိပ်ကျောကုံးကြီးလို ဖေါင်းဖေါင်းကြီး နှင့် အကွဲကြောင်း မှာ စောက်ရည် တွေ စိုရွှဲနေလေသည်။ သူမ လက်ချောင်းထိပ်လေး ဖြင့် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ကစောက်စေ့ လေးကို ဖိလိုက်မိတော့ သူမ ပါးစပ် ကပင် အသံထွက်သွား ရလေသည်။

“ရှီးးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…..”

သူမ ကို သူမ ဖခင်ဖြစ်သူ က ဗီဒီယို ထဲ ကြည့်နေမှာကို တွေးရင်း စိတ်တွေ ကလည်း ပိုထလာကာ၊ သူမ လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့် ကာ တစွတ်စွတ် နဲ့ လိုးပေးနေမိတော့သည်။

“အားးးး ဒက်ဒီ………..ရှီးးးးးးးးးးးးးးသမီးကို  လိုးးးးးးးပေးးးးပါတော့…..အိုးးးးးးးးးးးးးးး”

“စွတ်…စွတ်…စွတ်…စွတ်…..”

နန်းဖြူစင် မှာ အရှိန်ရလာတော့ သူမ ဖခင် ကင်မရာ အတွက် လုပ်ပြနေတာကို ပင် မေ့သွား ပြီး အားရပါးရ မာစတာဘိတ်လုပ်နေလိုက်သည်မှာ ကာမဆန္ဒအထွတ် အထိပ် ရောက်သည် အထိပင် ဖြစ်တော့ သည်။

သူမ ဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီး တော့ ကိုယ်လေး တုံခါ သွား ကာ ခနတာမျှ ငြိမ်သွား လိုက်သည်။ ပြီးမှ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမ ဒက်ဒီ ပြန်ရောက်ခါနီး ပြီ ဆိုတာ သတိရလိုက်သည်။ ကမန်းကတန်းထကာ သူမ အခန်းရှိရာသို့ အမြန်ပြေးရလေတော့ သည်။

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လည်း အိမ်ပြန်ရောက် တော့ သူ့ သမီး ကား လည်း ရှိနေတာမို့ အိမ်မှာ ရှိနေသည် ကို သိလိုက်သည်။ သူ့ အခန်းရှိရာ ကို လျောက်သွား တော့ လည်း သမီးအခန်းက ဘာသံ မှ မကြား သဖြင့် တရေးတမော များ အိပ်နေသလားဟု တွေးကာ သူ့ အခန်းတွင်း ဝင်ပြီး အဝတ်အစား လဲလေသည်။

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် တစ်ယောက် သူ့ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား တို့ ကို လဲလှယ်နေရင်း သူ့ ကုတင်ခြေရင်း မှ အသားရောင် ပိတ်စ သေးသေးလေး တစ်ခု ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကောက်ယူကြည့်လိုက်တော့ ၊ အမျိုးသမီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကလေး ဖြစ်နေသည်။ သူ့ နှာခေါင်းနားကပ်ကာ နမ်းလိုက်တော့ ရေမွှေးနံ့၊ ချွေးနံ့ နှင့် အတူ စောက်ရည် နံ့ လေး ပါ ရောထွေး ရလိုက်သည်။ သူ့ လီးက ချက်ခြင်းမာလာခဲ့သည်။ ဒီ ပင်တီလေး က သူ့ အခန်းထဲ ဘယ်လို ရောက်နေတာလည်း။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် သူ့ ကွန်ပြုတာကို ချက်ခြင်း သွား ဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့အိပ်ခန်းမှာ တပ်ထားသည့် ကင်မရာများက လှုပ်ရှား မှု တစ်ခု ကို တွေ့သည်နှင့် ရီကောဒ် လုပ်ထားသည်မို့ ။ ထိုရီကော့ဒင်း ဖိုင်များ ရှိရာသွား ကာ ဖွင့်လိုက်သည်။

ရီကော့ဒင်း ဗီဒီယို မှာ အချိန် ဇယား ဖြင့် ရှိနေသဖြင့် သူ့ အခန်း လှုပ်ရှား မှု မှာ သူပြန်မရောက်ခင်လေး ပင် ဖြစ်သွား သည်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ဗီဒီယို ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ သမီး ဖြစ်သူ နန်းဖြူစင် ကို တွေ့ ရ လေသည်။ သမီး ဖြစ်သူ အကိတ်ကြီး တစ်ယောက်ထည်း သူ့ ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် ထန်နေပြီး မာစတာဘိတ် လုပ်နေသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသဖြင့် အံ့အားသင့် ပြီး သူလည်း တအားထန်လာခဲ့သည်။ သူ့ ကို ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ က လည်း ပြောခဲ့ဘူးသည်။ သူကိုယ်တိုင် က သမီးလေး တစ်ယောက်ထည်း လည်းဖြစ်။ ငယ်ငယ်ကတည်း က သားအဖ ချစ်ခြင်း နဲ့ ချစ်လာခဲ့ပြီး သူ့ ကိုယ်သူ စည်းဖေါက် ရမှာ လိပ်ပြာမလုံ တာလည်း ပါ။ သမီး ဖြစ်သူ ကလည်း စိတ်ကသာ သူ့ အပေါ် လာမည် တကယ်တမ်း ဖြစ်ကြမည် ဆိုပါက သူ့ လို အဖိုးကြီး ကို တကယ် အလုပ်ခံချင်ပါ့ မလားမသိ။ ထိုသို့သော စိတ်တွေ ဖြင့် ရှေ့မတိုး ရဲ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ယခုတော့ သမီး ဖြစ်သူ က သူ့ အခန်းထဲ တောင် လာပြီး သူ့ ကုတင် ပေါ် မာစတာဘိတ်လုပ်နေခဲ့တာကို ဗီဒီယို ထဲ မြင်နေရတော့ သူ့ စိတ်တွေ က မတရား ထကြွလာခဲ့ လေပြီ။ နောက်တော့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

နန်းဖြူစင် မေ့ကျန်ခဲ့သည့် ပင်တီလေးကို ကောက်ကိုင် ကာ သူမ အခန်းသို့ လျောက် သွား လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ အထဲက ဘာသံ မှ မကြား။ လက်ဖြင့် အသာတွန်းလိုက်တော့ အတွင်းက ဂလန့်ချ မထားသဖြင့် ပွင့် သွား ခဲ့သည်။

“သမီး…ဖြူစင်..”

သမီး နာမည် ကို ခေါ် ပြီး သူမ အခန်းထဲ ကို လျောက်ဝင်လိုက်တော့ လည်း လူမတွေ့ ၊ ကုတင်ပေါ် မှာတော့ အဝတ်အစား တချို့ တွေ့သည်။ ရေချိုးခန်း တွင်း မှ ရေကျသံ ကြားနေရသည်။ နန်းဖြူစင် ရေချိုးခန်း ထဲ ရေချိုးနေပြီ ဆိုတာသေခြာသွား သည်။ ကုတင်ပေါ် တင်ထားသည့် အဝတ်အစား တွေကို ကြည့်လိုက်တော့ သူခုနက မြင်ခဲ့ရသည့် ဗီဒီယိုထဲ က ရှပ်နှင့် စကဒ် ဖြစ်နေသည်။ ထိုအပုံမှာပင် ဘရာဇီယာ ကို ပါ တွေ့လိုက် ရသည်။

‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ရေချိုးခန်း တံခါးကို အသာတွန်းကြည့်တော့ အထဲ မှ ဂလန့် ချမထား တာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ အဝတ်အစား တွေကို တံခါးဝ မှာ ချွတ်ပုံချလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း တံခါးကို တွန်းဖွင့်လျက် လက်တဖက် က နန်းဖြူစင် ပင်တီလေးကို ကိုင်ကာ အတွင်းသို့ဝင်သွား လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း က ရေပန်းအောက် တွင် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ရေချိုးနေသော နန်းဖြူစင် ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ နန်းဖြူစင် ကလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဝင်လာသော ‌သူမ ဖခင်ဖြစ်သူကို တွေ့ရတော့ ရုတ်တရက်လန့်သွား သည်။ ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က သူမ ပင်တီလေးကို မြှောက်ပြလိုက်ရင်း။

“သမီး ပင်တီလေး ဒက်ဒီ့ အခန်းထဲ ကျန်ခဲ့ လို့ ပြန်လာပေးတာ”

အပိုင်း ၂၉။

နန်းဖြူစင် မှာ သူမ ရေချိုးခန်းထဲ လူတစ်ယောက်ဝင်လာတာတွေ့ တော့ ရုတ်တရက် လန့်သွား ခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ ဖခင်မှန်း သိလိုက်ရတော့ မကြောက်တော့ ၊ သို့သော်လည်း အရှက်စိတ်ကြောင့် လက်တဖက်က အဖုတ်၊ နောက်လက်တဖက်က သူမ ရင်သားနှစ်ခု ကို ပိတ်ကာကာ ပုခုံးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်ထားလိုက်သည်။

“အို ဒက်ဒီ..”

သို့သော် သူမ ဒက်ဒီ က ကိုယ်လုံးတီးကြီးနှင့် လီးကြီးကလည်း ထောင်မတ်လို့ နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ပြုံးလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲ မှာတော့၊ ဟယ် နေ့တောင် မကူးပါလားဟု တွေးလိုက်မိသည်။

“အာ ဒက်ဒီ ကလည်း သမီး ဒီမှာ ရေချိုးနေတယ်လေ၊ နောက်မှ ပေးလည်း ရတာကြီးကို”

“ဒက်ဒီလည်း အခုပဲ အလုပ်က ပြန်လာတော့ ရေမိုးချိုးချင်တယ်ကွာ၊ သမီးနဲ့ တခါထည်း ဝင်ချိုး လို့ရမလား”

“အင်း လာခဲ့ ဒါဆိုလည်း”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် တစ်ယောက်၊ သူ့ သမီးဖြစ်သူ အကိတ်ကြီး၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး ကို အနီးကပ် မြင်နေရတော့ လီးကြီးက သံချောင်းကြီး အလားမာနေခဲ့ပြီ။ ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် သူမ ချိုးနေသည့် ရေပန်း အောက်သို့ ဝင်လာတော့ သူမ က နံရံကပ်စင်လေး မှ ဆပ်ပြာရည်ဗူး ကို ယူကာ သူမ လက်ဖဝါးထဲ ညှစ်ထည့် လိုက်သည်။

“ဒက်ဒီ ဟိုဖက်လှည့် သမီး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လည်း သူ့ သမီး နန်းဖြူစင် ပြောသလို သူမ ကို ကျောပေးကာ ရပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ခေါင်းနှင့် ကိုယ်လုံးပေါ် မှာ ရေတွေ ရွဲစိုသွား မှ နန်းဖြူစင် က သူမတတောင်ဖြင့် ရေပန်းခလုပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကျောပြင်ကြီးကို ဆပ်ပြာရည်လောင်းထားသည့် သူမလက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သတ် ပေးရင်း လက်မောင်း ဂျိုင်းကြား တို့ မှ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်တိုက်ပေး လေသည်။ ဆပ်ပြာရည်ပေကျံသွား သည့် ဒေါက်တာသန့်စင် ကျောပြင်ကြီးကို သူမ နို့ကြီး နှစ်လုံး ဖြင့် ဖိကပ် ကာ သူမ လက်တွေက ဒေါက်တာဦးသန့်စင် နို့သီးခေါင်းတွေကို လည်း ဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“အီးးးးဟင်းးးးးးးးးးးး”

သူမ နို့သီးခေါင်းတွေ က မာတောင် တောင့်တင်းနေတော့ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် အနေဖြင့် နို့လုံးကြီးတွေ က အိစက်နေတာရော၊ မာမာချွန်ချွန်နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်လုံး က ကျောပြင်မျာ လာခြစ်နေတာရော ခံစား မိကာ လီးကြီးက ဆတ်ဆတ်တုံနေရသည်။

နန်းဖြူစင် က သူမလက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ရင်ဘတ်မှတဆင့် ဘိုက်သား များ နောက်တော့ လမွှေးအုပ်ကြား ပြီးတော့ မာတောင် နေသည့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်များ ဖြင့် ဆက် တိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ သူမလက်တဖက် က လီးတန်ကြီးကို ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်သတ်ပေးနေသလို နောက် လက်တဖက်က ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ဂွေးဥကြီးတွေ ကို ပါ ဆော့ ကစား ပေးနေလေသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က သူ့ လီးကြီး မှာ တအားမာနေပြီး လရည်တောင် ထွက်ချင်နေပြီမို့ ၊

“ဆပ်ပြာတော်လောက်ပြီ ထင်တယ် သမီးရဲ့ ။ သမီးကိုလည်း ဒက်ဒီ တိုက်ပေးအုံးမယ်လေ။ ”

ဟု ပြောကာ နန်းဖြူစင် ကိုယ်မှ ခွာလိုက်ပြီး နန်းဖြူစင် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ သူ့ လက်ဖဝါးထဲ ကိုလည်း ဆပ်ပြာဗူးယူကာ ညှစ်ထည့် လိုက်ပြီး။ နန်းဖြူစင် ပုခုံး နှင့် လက်မောင်းလေး တွေကို စပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နန်းဖြူစင် ကလည်း သူမ ဘိုက်ကို မထိတထိ ထောက်ကာ ခါယမ်းနေသည့် သူမဖခင်၏ လီးတန်ကြီး ကို လှမ်းကိုင်ကာ ဆပ်ပြာရည်တို့ ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေပြန်သည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လည်း သူ့ သမီး ၏ ဖွံ့ထွား လှသည့် နို့ကြီး နှစ်လုံး ကို ပေါ်တင်ပင် အုပ်ကိုင်ကာ ဆပ်ပြာရည်တို့ ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရင်း က တချက်တချက် ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။

“ဒက်ဒီ ဆပ်ပြာတိုက်တာကလည်း ပွတ်လည်း ပွတ် ညှစ်လည်း ညှစ် နဲ့ သမီး အသည်းယားလာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က သူ့ လက်ဖဝါးတဖက် ဖြင့် နန်းဖြူစင် ပေါင်ခွဆုံ ကို ပင့်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လိုက်ပြန်သည်။

“အာ လုပ်ပြန်ပြီ ဒက်ဒီကလည်း တော်ပြီ ဆပ်ပြာတွေ ဆေးချလိုက်ရအောင်”

နန်းဖြူစင် က ရေပန်း ခလုပ်ကို ဖွင့် ချလိုက်သည်။ ရေပန်းမှ ရေများ နှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်ပေါ် မှ ဆပ်ပြာများ ကို ဆေးချပေးနေစဥ် ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က နန်းဖြူစင် နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ နန်းဖြူစင် ကလည်း ခြေဖျားလေး ထောက်ကာ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လည်ကုတ်ကို တွယ်ခို ပြီး သူမ လျှာလေး ကို ထုတ်ပေးလိုက် သည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လီးကြီး ကလည်း နန်းဖြူစင် ချက်အောက်ပိုင်း ကို ထောက်မိနေသလို နန်းဖြူစင် နို့ကြီး တွေ ကလည်း ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ရင်ဘတ်ကို ဖိပွတ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေရသည်။

“ဒီလောက်ဆို ဆပ်ပြာတွေ စင်ပြီ ထင်ပါတယ် သမီးရယ်”

“အင်း”

နန်းဖြူစင် က ရေပန်းခလုပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်ကာ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ရှေ့ မှာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီး နှင့် ဖူးကားနေသော ဒစ်ဖူး ကြီးကို ငုံခဲကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

“အားးးးးးးးးးးးးကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်၊ သမီး အာခံတွင်းလေး က နွေးနေတာပဲ”

“ဖလွတ်..ဖလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က နန်းဖြူစင် ခေါင်းလေး ကို ကိုင်ကာ သူ့ ဖင်ကို ကော့ ကာ ထိုးလိုက်တော့ လီးဒစ်ဖူး ကြီးက နန်းဖြူစင် အာခေါင် ထိုးမိကာ နန်းဖြူစင် အသက်ရူမှား သွား ပြီးတဟွတ်ဟွတ် ဖြစ်သွား သည်။ လီးကြီးကိုလည်း ကမန်းကတမ်း သူမ ပါးစပ် ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရသည်။

“အာ ဆောရီး ဆောရီး သမီးးးးးဒက်ဒီ စိတ်လောသွား တယ် မွမွ ..”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က နန်းဖြူစင် ကို ဆွဲမ ကာ သူမ မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ ရင်း က တောင်းပန်စကား ပြောလေသည်။

“ရပါတယ် ဒက်ဒီ ရုတ်တရက် မို့ပါ”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က အရင်းကို တင်းထန် နေပြီမို့ အောင့်အီး မနေနိုင်တော့ ၊ နန်းဖြူစင် ကိုယ်လေး ကို တပတ်လှည့် ကာ ရေချိုးခန်း နံရံ ဆီ တွန်းပို့လိုက်သည်။ အတွေ့ အကြုံ ရှိပြီးသား နန်းဖြူစင် ကလည်း ရေချိုးခန်း နံရံ ကို သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ‌ထောက်ကာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ချဲကားလို့ ဖင်ကြီးကို အနောက် ကော့ ပေးလိုက်သည်။

ဒေါက်တာဦးသန့်စင်က နန်းဖြူစင် ပေါင်ခွဆုံ မှ ပြူးဖေါင်း နေသော စောက်ဖုတ်ကြီး အကွဲကြောင်းထဲ သူ့လီးကြီး ကို ဖိသွင်း လိုက်သည်။

“အ…ဒက်……ဒီ……အီးးးးးးးးးးးးး”

“ဖွတ်….စွိ….ဖန်းးးးး”

နန်းဖြူစင် ၏ ညုတုတု ငြီးသံလေး ကြောင့် တဏှာကြောတွေ ဖြန်းကနဲ ထလာသည့် ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ဒူးကို အသာကွေးကာ အနောက် မှ ကော့ ကာ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ သူ့ သမီး စောက်ခေါင်းတွင်း က နွေးထွေးသည့် အသားနု့လေး တွေက သူ့ လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ထွေးပိုက်လာတော့ ဒူးတွေ တောင် ချောင်သွား မတတ် အရသာ ကောင်းသွား ခဲ့သည်။ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ တရှိန်ထိုးသွင်း ချပြီး တော့ ခနလေး စိမ်ကာ ဇိမ်ခံလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကျွတ်ခါနီးအထိ ဆွဲဆွဲ ထုတ်ကာ အားရပါးရ ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေ တော့သည်။

သူတို့ တအိမ်လုံး မှာလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ထည်းသာ ရှိလို့ သာ တော်တော့ သည်။ နန်းဖြူစင် ရဲ့ ရေချိုးခန်း ထဲ မှာ အသားချင်း ရိုက်သံ တဖန်းဖန်း၊ ငြီးသံ ငြူသံ တွေ က လည်း ဘယ်သူ မှ မထိန်းကွပ် တော့ အတော် ကို ကျယ်ကျယ် လောင်လောင် ကို ကြားနေကြရသည်။

သူတို့ အိမ် မှာသန့်ရှင်းရေးတို့ အဝတ်လျော် မီးပူတိုက် တို့ ထမင်းဟင်း တခါတရံ ချက်တာတို့ အတွက် လူများမှာ တပတ် ကို နှစ်ရက် သုံးရက် နန်းဖြူစင် ခေါ် မှ လာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း များသော အားဖြင့် အိမ်ကြီး တစ်လုံး ထဲ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတတ်လေသည်။

“အားးးးး သမီးးးး ဒက်ဒီ ပြီးးးးးးးးတော့ မယ်…အိုးးးးးး ”

“ခနလေး ဒက်ဒီ ခနလေး..”

နန်းဖြူစင် က သူမ ကိုယ်လေး ကို ရှေ့တိုး လိုက်ရာ ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လီးကြီး က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ကျွတ်ထွက် သွား သည်။ နောက်တော့ ဒေါက်တာဦးသန့်စင်ရှေ့ ကမန်းကတမ်း ထိုင်ချကာ လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။ သုံးလေးချက်ပင် ထုရသေးသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လီးထိပ်မှ လရည်တွေ က တဖြွတ်ဖြွတ်ဖြင့် သူမ မျက်နှာ ဆီ ပန်းထွက်လာလေသည်။ လရည်ဖြူတွေက နန်းဖြူစင် ဆံပင်ပေါ် မျက်နှာ နို့ တွေ အကုန်ပေါ် ကျကုန်လေသည်။ နန်းဖြူစင် က သူမ နှုတ်ခမ်းနားလာ တင်သော လရည်တို့ ကို လျှာဖြင့် လျက်ကာ မျိုချလိုက်ရင်း ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လီးကြီးကို လရည်ထပ်မထွက် တော့ သည်အထိ ထုပေးပြီးမှ လွှတ်လိုက်လေသည်။

“ကဲ ဘယ်လို နေလဲ သမီး မျက်နှာ အခု ဒက်ဒီ့ လရည်တွေ နဲ့ လှသွား ပြီလား”

“ဟုတ်တယ် သမီးရယ် အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲကွာ ၊ ဒက်ဒီ အမှတ်တရ ဓါတ်ပုံတောင် ရိုက်ထားချင်တယ်”

“အမလေး ဒက်ဒီရယ်၊ နောက်မတွေ့ တော့ မှာ ကျနေတာပဲ။ ကဲ သွား အအေးမိမယ် ရေသုတ်လိုက်တော့ ၊ သမီး ရေနည်းနည်း ပြန်လောင်း ပြီး လာခဲ့ မယ်။ ညနေစာ စားချိန်တောင် ရောက်နေပြီ”

ထိုည ကစလို့ နန်းဖြူစင် တစ်ယောက် သူမ ဒက်ဒီ အိပ်ခန်း သို့ ပြောင်းရွှေ့ ကာ အိပ်တော့သည်။ သူတို့ နှစ်ဦး မှာ ညားကာစ လင်မယား ကဲ့ သို့ ဖြစ်နေကြသည်။ ညတိုင်း လိုလို နှစ်ချီလောက် လိုးကြသည်။ ပုံစံ မျိုးစုံ လည်း ပြောင်း လိုးကြသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က နန်းဖြူစင် ဖင်ကို လည်း လိုးသည်။

အပိုင်း ၃၀။

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် နှင့် နန်းဖြူစင်တို့ သားအဖ နှစ်ယောက် စ၍ ဖြစ်သွား ကြပြီး တလခန့် အကြာမှာ နှစ်ယောက် စလုံး အလုပ်မှ ခွင့် ယူကာ အပန်းဖြေ ခရီး ဟု ဆိုပြီး ခရီးရှည် ထွက်ကြသည်။ တကယ်တော့ သူတို့ အတွက် ဟန်းနီးမွန်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ကို မသိသော မြို့ များတွင် တော့ လင်မယား ကဲ့သို့ ပင် နေကြသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်လာကြတော့ လည်း အိမ်တွင်း တွင် တခြားလူ မရှိပါက လင်မယား အဖြစ်ဖြင့် သာ နေကြလေသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကလည်း မိန်းမ မပွေတော့ သလို နန်းဖြူစင် ကလည်း ယောက်ျား မရှုတ်တော့ ပါ။

တစ်ခါ က နန်းဖြူစင် ကား ဆားဗစ် ပို့ထားစဥ် ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က သူ့ အလုပ်မှ အပြန် နန်းဖြူစင် အလုပ်ကို လှည့်ကာ ဝင်ခေါ် လေသည်။ နန်းဖြူစင် မှာ သူမ ကုမ္ပဏီအဆောက်အဦးရှေ့ တွင် ရပ်စောင့်လျက်။ သူမနှင့် အရွယ် မတိမ်းမယိမ်း အမျိုးသား တစ်ယောက် နှင့် ရီရီမောမော စကား ပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကား ဝင်လာတာတွေ့ တော့ ထိုအမျိုးသား ကို နှုတ်ဆက်ကာ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကား ရှိရာကို အပြေးကလေး လာကာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“အဲဒါ ဘယ်သူလည်း သမီး”

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က ကားကို အထွက်ပေါက်ဆီ ဦးတည်လိုက်ရင်း က သူ့ မေးကို ရပ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည့် အမျိုးသား ဆီ ငေါ့ကာ မေးလိုက်သည်။

“အော် ကန်ထရိုက်တာ တစ်ယောက်ပါ ဒက်ဒီ။ သူ့ အလုပ်ကိစ္စ လာပြောရင်း ပြန်ခါနီး လာနှုတ်ဆက်လို့”

“သမီး တို့ က တော်တာ် ရင်းနှီးလား”

နန်းဖြူစင် က သူ့ ဖခင် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ ဖခင် မျက်နာကြီးက စူပုတ်ပုတ် ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတော့ ခစ်ကနဲ ရီကာ ။

“ဟဟ၊ ဒက်ဒီ က ဘာလဲ သမီး ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား။ အဟိ ဂျယ်ဝင်နေတာပေါ့ လေဟုတ်လား”

ဟု ပြောရင်း သူ့ ဖခင် ဘောင်းဘီ ပေါ် မှ လီးတန်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးလိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။

“ဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ …တော်ပြီကွာ မပြောတော့ ဘူး”

“ပြောပါ ဒက်ဒီ ရဲ့ သမီး က သဘောကျလို့ ပါ။ အဟိ၊ သမီး လင်လည်း ရဖူးပြီးပြီ။ တခြား ယောက်ျား တွေ နဲ့ လည်း ဖြစ်ဖူးပြီးပြီ။ ဘယ်ယောက်ျား လေး က မှ သမီးကို ခုလို သဝန်မတို ဘူးတော့ အရမ်းဝမ်းသာ နေတာ ခစ်ခစ်။ ဒက်ဒီ က ခုလို ဝန်တို နေတာ တွေ့ တော့ သမီး ကို အရမ်း ချစ်မှန်း သိသွား ရတာပေါ့”

“အော် ခုလို ဝန်တို မှ ပဲ ချစ်တယ်လို့ ထင်တာလား”

“အဲလိုတော့ လည်း ဟုတ်ဘူးလေ နော် ခစ်ခစ် ၊ ကဲပါ ဒက်ဒီ မကြိုက်ရင် နောက် အဲလို ယောက်ျား လေး တွေ နဲ့ စကား မပြော၊ အရော မဝင်တော့ ဘူး ကဲ ကျေနပ်ပြီလား”

“အဲလို ကြီးတော့ လည်း မဟုတ်ပါဘူး သမီးရယ်။ သမီး မှာလည်း လူမှုရေးတွေ အလုပ်ကိစ္စ တွေ ရှိပါသေးတယ်။ ဒက်ဒီ မှားသွား ပါတယ်။ ရုတ်တရက် ယောက်ျား တစ်ယောက် နဲ့ ရီရီမောမော ပြောနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ ဘယ်လို ဖြစ်သွား မှန်းမသိတာပါ”

“ရပါတယ် ဒက်ဒီရဲ့. သမီး က အဲဒါကို သဘောကျနေတာပါဆို”

နန်းဖြူစင် မှာ သူမ ဖခင်ကို ပြုံးကာ ကြည့်နေရင်း နှင့် စိတ်တွေ ထလာသည်။ အိမ်ကို အမြန်ပြန်ရောက် စေချင်နေလေပြီ။

သူတို့ နှစ်ဦး အိမ်ထဲ ဝင်လာပြီး အိမ်တံခါးမ ကို ပိတ်လိုက်ပြီးတာနှင့်၊ နန်းဖြူစင် က သူမ ဖခင် ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကို ဆွဲခိုဖက် ကာ ကစ်ဆင် ပေးလေသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကလည်း နန်းဖြူစင် ခါးလေး ကို ဖက်ကာ ပြန်ပြီး နမ်းလေသည်။ နန်းဖြူစင် က ‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် အကြိုက် သူမ လျှာကလေး ကို ထုတ်ပေးတော့ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က အားရပါးရစုပ်လေသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က သူ့သမီး ခါးကို ကိုင်ထားရာမှ အောက်သို့ လျောချလိုက်ကာ တင်းရင်း အိစက်ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို အုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ နန်းဖြူစင် ကလည်း သူမ ဖခင်ဖြစ်သူ နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရင်း၊ သူမ လက်တွေက ဖခင်ဖြစ်သူ ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီ ကြယ်သီး၊ ဇစ်တွေ ကိုပါ ဆွဲချလိုက်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ ဖေါင်းထနေသော လီးကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လေသည်။

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က သူ့ ဘောင်းဘီ နှင့် အတွင်းခံ ကို သူ့ဘာသာ အောက်ကို တွန်းချလို့ ခြေ ချောင်းပွတ် ချချွတ်ကာ ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ ‌‌ဒေါက်တာဦးသန့်စင် အောက်ပိုင်း ဘောင်းဘီကျွတ် သွား တော့ မာတောင် နေသော လီးကြီး က ဒစ်ဖူး ကြီး တရမ်းရမ်း ဖြင့် ပေါ် လာသည်။ နန်းဖြူစင် က သူမ ဖခင်ရှေ့ မှာ ထိုင်ချလိုက် ပြီး လီးတန်ကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း က သူမ ဖခင် မျက်နှာကို မော့ ကြည့်ကာ၊

“ဒက်ဒီ က သမီး သူများ လီးကို ခုလို သွား ကိုင်မှာ ကို စိုးရိမ်နေတာလား”

“ဟင့်အင်း လီးသွား ကိုင်ဖို့ မပြောနဲ့ အနီးကပ် ထိုင်နေတာတောင် မကြည့်ချင်ဘူးကွာ”

“ဟယ်တော့ သဝန်တိုလိုက်တာ သမီး ကို၊ သူ့ မယား များ မှတ်နေလား မသိပါဘူး ခစ်ခစ်”

“မယား ပဲလေကွာ ၊ ဒီလောက် လိုးနေပြီး တအိပ်ယာထဲ အိပ်နေတာ တောင် ဘယ်လောက် ကြာသွား ပြီလဲ၊ သမီး မေမေ ကိုတောင် ဒက်ဒီ က ဒီလောက် လိုးတဲ့ အကြိမ် များခဲ့ ရဲ့ လားမသိဘူးတကယ်ပြောတာ အားးးး ရှီးးးးးးးး”

“ဟွန့် ဒါဆိုလည်း ဘာလို့ ခုထိ သမီးလို့ ခေါ် နေသေးလဲ..ပြွတ်စ် ဖလွတ် ဖလူးးးးးးပြွတ်..”

နန်းဖြူစင် က သူမ ဖခင်လီးကြီးကို ပါးစပ်လေး ထဲ ထည့် ငုံကာ စုပ်လိုက်သည်။ လီးကြီးကို သူမ အာခံတွင်းထဲ ထည့် ကာ စုပ်နေရင်း က လက်ကလေး က လည်း လီးတန်ကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေလိုက်သည်။

“အားးးး ရှီးးးးးးးး ကောင်းးလိုက်တာ သမီးးရယ်…သမီးးး လို့ မခေါ်…ခေါ်……ရင် ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ …အား…..”

“ပြွတ်စ်..ဖလွတ်….ပြွတ်..”

နန်းဖြူစင် က သူမ ဖခင်လီးကြီး ကို ပါးစပ် ထဲ မှ ခန ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ မော့ ကြည့်ရင်း။

“မိန်းမ လို့ ခေါ် ပေါ့ ယောက်ျား ရယ်..”

ဟု ပြောရင်း လီးကြီးကို ပါးစပ် ထဲ ပြန်ထည့် ကာ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် လည်း သူ့ သမီး ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရတော့ လီးကြီး မှာတဆတ်ဆတ်တုံ ကာ တင်းကနဲ ပင် ဖြစ်သွား ခဲ့သည်။ သူ့ အနေဖြင့် ခေါင်းထဲ တစ်ခါ မှ မပေါ် ခဲ့ဘူး။ နန်းဖြူစင် အမေ နှင့် တုန်း က ပင်လျှင် သူက ဖြူဖြူ ဟု ခေါ် ပြီး ဒေါ်ခင်ဖြူဖြူ က သူ့ ကို အကို ဟု သာ ခေါ် ခဲ့သည်။ နှစ်ဖက် မိဘ တွေ က စီစဥ် ပေးခဲ့ တာမို့ သူတို့ နှစ်ဦး မှာ မင်္ဂလာဦးည က မှ ကာမ ဆက်ဆံ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ရှင်းရှင်း ဆိုရလျင် လိုးခဲ့ ကြသည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကတော့ အတွေ့ အကြုံ များ သည့် သူမို့ ဒေါ်ခင်ဖြူဖြူ မှာ ဘာမှ အတွေ့ အကြုံ မရှိသေး သည့် အမျိုးသမီး တစ်ဦး မှန်း သိခဲ့ ရသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း ရပြီး တာနှင့် နေ့ည မပြတ်ဆော်လာလေရာ သမီးလေး နန်းဖြူစင် ကိုယ်ဝန် ကို ချက်ခြင်းပင် တည်သွား ခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ လည်း အလုပ်များ ကလေး နောက်တစ်ယောက် ထပ်ယူဖို့ စိတ်မကူးတော့ သဖြင့် ကလေး မရအောင်စီစဥ် ခဲ့ကြသည်။ နန်းဖြူစင် ကို လည်း သူတို့ လိုပင် တခြား သူဌေးတစ်ဦး နှင့် လက်ထပ်ပေးခဲ့သည်။ သို့ သော် သူမခမြာ ကံမကောင်းရှာခဲ့ ဟန်နီးမွန်း မှာပင် သင်္ဘောမြုပ်ကာ လင်ဖြစ်သူ သေသွား ခဲ့ရရှာသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း နန်းဖြူစင် ကို သူမ သောင်တင်နေခဲ့သည့် ကျွန်းပေါ် မှ ပြန်ကယ်တင်လာခဲ့ပြီးသည့် နောက် သူ့အိမ်မှာ ပင် အတူတူလာနေခဲ့ စေလေသည်။ ထိုအခါမှ စပြီး ဒေါက်တာဦးသန့်စင် အနေဖြင့် သမီး ဖြစ်သူ ကို အနီးကပ် တအိမ်ထည်း အတူပြန်နေလာခဲ့ ရင်း တစိမ့်စိမ့် ဖြင့် ဆွဲဆောင်မှု ရှိပြီးကိတ်နေသော သမီး ဖြစ်သူ ကို ဆန္ဒရမက် တွေ တပ်ငြိလာခဲ့ မိသည်။ နောက်တော့ လည်း သမီး ဖြစ်သူ ၏ ပြင်းပြသော ရမက် ဆန္ဒ များက သူနှင့် ထပ်တူ ကျလာသဖြင့် နှစ်ယောက်သား ငြိ ခဲ့ ကြတော့သည်။ ထိုအခါမှ စလို့ သူ့ အနေဖြင့် သမီး ဖြစ် သူကို ငါးရာနှစ်ဆယ့်ရှစ် အပြင် တစ်ထောင့်ငါးရာပါ ထပ်ပေါင်း ပြီး ချစ်လာခဲ့ရသည်။ တစ်ခြား မိန်းမ တွေ လည်း စိတ်မဝင်စား တော့၊ သမီး ဖြစ်သူ ကိုလည်း တခြား ယောက်ျားတွေ နဲ့ ဖြစ်မှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့ မိသည်။

သားအဖချင်း ဆိုတော့ သူ့ အနေဖြင့် သမီး ယောက်ျား ယူမည်ဆိုပါကလည်း တားပိုင်ခွင့် မရှိ။ ဥပဒေ အရရော လူမှုရေး အသိုင်းအဝန်း က ရော သူတို့ နှစ်ယောက် အနေဖြင့် တရားဝင် ယူဖို့ က ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်။ ယခုတော့ သူ့ သမီး ဖြစ်သူ က သူ့ ကို ယောက်ျား ဟု ခေါ်လိုက်သည့် အပြင် သူမ ကိုလည်း မိန်းမ လို့ ခေါ် ပါဟု ပြောဆိုလာတော့ ရင်တွေ အရမ်းခုံ ကာ လီး ကြီးပင် တဆတ်ဆတ်တုံ သွား ခဲ့ ရသည်။

ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က သူ့ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည့် သမီး ဖြစ်သူ ခေါင်းလေး ကို ကိုင်ကာ။

“အားးး ကောင်းလိုက်တာ သမီး…အ…မိန်းးးးမ…ရယ်..ရှီးးးးးးးးးးးးးးး”

နန်းဖြူစင် လည်းသူမ ကို အဖေ ဖြစ်သူ က မိန်းမ ဟု ခေါ်လိုက်တာကြောင့် ပီတိ ဖြစ်ကာ လီးကြီးကို တချက် ပြင်းပြင်းလေး စုပ်လိုက်ပြီးမှ ပါးစပ် ထဲ မှ ဆွဲထုတ်ကာ ဂွေးဥကြီးတွေ ကို ငုံစုပ်ပေးလိုကက်ပြန်သည်။ ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က နန်းဖြူစင် ကို လက်မောင်းနှစ်ဖက် မှ ကိုင်မ ကာ မတ်တပ်ရပ်စေလျှက်။

“လာပါ မိန်းမ ရယ် တို့ တွေ အေးအေးဆေးဆေး အိပ်ခန်းထဲ က ကုတင်ပေါ် မှာ သွား ချစ်ကြရအောင်ပါ”

“အော် ယောက်ျား က မိန်းမကို ကုတင်ပေါ် မှာ လိုးချင်တာလား”

နန်းဖြူစင် ၏ ပြီတီတီ မျက်နှာပေးလေး က ဒေါက်တာဦးသန့်စင် ကို ပိုပြီး ထန်လာစေသဖြင့် ဒေါက်တာဦးသန့်စင် က ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ သူမ လက်ကို ဆွဲကာ သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ခြေလှမ်းကျဲကျဲ ဖြင့် လျောက်သွား လေတော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူ့ ကိုယ်ပေါ် က ကျန်နေသည့် အဝတ်အစား များကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို။ နန်းဖြူစင် က လည်း သူမ ကိုယ်ပေါ် မှ အဝတ်အစား တို့ ကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

နန်းဖြူစင် ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါး အကိတ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုချလိုက်ကာ ။

“လှလိုက်တာ မိန်းမ ရာ ၊ ဒီလို မျိုး ချောပြီးကိတ်တဲ့ ကိုယ့် မယား ကို ဘယ်ယောက်ျား က သူများ ထိတာ ကိုင်တာ ကြည်ဖြူနိုင်မှာလဲကွာ”

“အင်းပါ ယောက်ျား ပဲ ကိုင်ပါ၊ ထိပါ လိုးပါ တော့ ယောက်ျားရယ်၊ မိန်းမ ခံချင်လှပါပြီ”