ကျနော့် နာမည် က မောင်မောင်လွင်၊ တရုပ်နာမည် တော့ ပြောမနေတော့ ဘူး။ ကျနော် တို့ က တရုပ်လူမျိုး တွေ ပီပီ မိန်းမ ကိုလည်း မိဘ တွေက စီစဥ် ပေးစားလို့ ယူခဲ့ ရတာ။ တခြားလူတွေက တော့ ကိုယ်ကြိုက်တာ ကိုယ် ယူမယ်တို့ ဒီခေတ်ကြီးထဲ မိဘပေးစား တာ ယူတဲ့ ခေတ် မဟုတ်တော့ ဘူးလို့၊ ဘယ်လို ပဲ ပြောပြော ကျနော် ကတော့ အဲလို မိဘ ပေးစား လို့တာ ဒေါက်တာစုနွယ်လင်း လို ရုပ်ချော၊ ပညာတတ်၊ ဆက်ဆီဘော်ဒီ နဲ့ အမျိုးသမီး ကို ရခဲ့တာလေ။ ကျနော့် ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်း နဲ့ ဘယ်ရမှာလဲ။ အဲဒါ အပွင့်လင်းဆုံး ဝန်ခံ ချက်ပဲ။
အဲဒါကြောင့် ပဲ မိဘ စကားနားထောင် တယ်ဆိုတာ ဘယ်တော့ မှ မမှားဘူး ဆိုတာ သဘောပေါက်ကြပါ၊ ဟဲဟဲ။
ပထမဆုံး အကြိမ် ကျနော့် မိဘတွေနဲ့ အောင်သွယ်တွေ က စု ရဲ့ ဓါတ်ပုံ ယူလာပြတော့ ကျနော် ချက်ခြင်းပဲ ခေါင်းညိမ့် ခဲ့တာလေ။ နောက်ဆုံး အဆင့်ဆင့် စေ့စပ်ပွဲ မင်္ဂလာဧည့်ခံ ပွဲ ရောက်လာတဲ့ အထိ ကို ကျနော့် မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံနိုင်ခဲ့သေးဘူး။ ရုပ်ရှင်တွေ စီးရီးတွေ ထဲက လို မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ နေ့ ကျမှ သူ့ ချစ်သူ ပေါ်လာပြီး မင်္ဂလာပွဲ ပျက်မလား၊ သူတို့သမီး ကပဲ အဆိပ်သောက် သေမလား အဲလိုတွေ တွေးပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ဗျာ။
မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲ ပြီးမှ ပဲ စိတ် နည်းနည်း အေးရတော့ တယ်။ ဒါတောင် ညဘက် အိပ်ရာဝင် ရင် ဘာပြောဦးမလဲ ၊ ဘာတွေ ဖွင့်ဟ ဝန်ခံ ဦးမလဲ ဆိုတာ စိတ်တထင့်ထင့် ပေါ့။ ရှင်းရှင်း ပြောရရင် ကျနော့် ရုပ်ရည်နဲ့ စော်မကြည် ပေမဲ့ ကျနော့် ပိုက်ဆံ နဲ့ တော့ ကပ်လာခဲ့တဲ့ စော်တွေ ရှိပါတယ်။ ရေလျှံ တဲ့ သူ ဆိုတော့ ရေလိုချင်လို့ အဝါးခံ တဲ့သူရှိသလို၊ ကြေးစား ကောင်းကောင်း တွေလည်း ဝါးခဲ့ ဖူး တော့၊ ကာမ ဆက်ဆံတဲ့ နေရာမှာ၊ စကားခပ် ရိုင်းရိုင်း ပြောရရင် လိုးတဲ့ နေရာမှာ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံ ကတော့ မနည်း တော့ ဘူးဗျ။
ကျနော့် စိတ်ထဲ ဒီလောက် လှ၊ ဒီလောက် ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့် မယားလောင်း လေး မှာ အရင် ဘဲတွေ ရှိခဲ့ မှာပဲ။ သူလည်း ဟိုဟာ ဒီဟာလောက် ဒါမှ မဟုတ်လည်း အဆုံးစွန်ထိ နယ်ကျွံတာလောက် ရှိရင် ရှိခဲ့ မှာပဲ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အရင်က အတိတ်တွေကို ကျနော် ဂရု မစိုက်ဘူး အခု ကျနော် နဲ့ ရပြီး ဒါတွေကို မေ့ ပြစ်လိုက် ရင် ပြီးတာပဲ လို့ တွေးထားခဲ့တယ်။ အဲလို အတွေး တွေ နဲ့ ကျနော် တစ်ယောက် မင်္ဂလာဦး ညမှာ ကိုယ့် မယားက အပျိုစစ်စစ် ဖြစ်နေတာ သိလိုက်ရတော့ ဘယ်လောက် ဝမ်းသာ မလဲ ဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ ပဲ တွေးကြည့် ကြပါတော့ ဗျာ။
ကျနော့် မိန်းမ ကဗျာ တော်တော့် ကို ရိုးတာ၊ ဒါပေမဲ့ ရမက်က တော့ ပြင်းတယ်ဗျ။ ဘာလို့ သိလဲ ဆိုတော့ မင်္ဂလာကုတင် ပေါ် မှာ သူ့ ကို တကိုယ်လုံး နိကပ် ချွတ်တော့ သူ ကိုယ်လေး တုံရီ နေတယ်။ သူ နဲ့ ကိုယ်နဲ့ နိကပ် ကိုယ်လုံးချင်း ပူးကပ် ပြီး သူ့ ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်တော့ မျက်လုံးလေး မှေးပြီး တဟင်းဟင်း နဲ့ အဖျားတက် သလို ဖြစ်နေတာဗျ၊ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေက တအားရွှဲ နေတာ။ ကျနော် သိပ်တောင် မနူးမနှပ် နိုင်တော့ ဘူး တအားလိုးချင်နေတာနဲ့ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲ ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လီးထိုး ထည့် တော့ မလွယ်ဘူးဗျို့ ၊ စောက်ဖုတ်လေးက ကျဥ်းလိုက်တာ၊ သူပြဲ မှာကို ကိုယ်က မပူပေမဲ့ ကိုယ့်လီး နာတာတော့ မခံနိုင်ဘူးဗျ။ စောက်ရည်တွေ တအားရွှဲ နေလို့သာ ဗျာ နို့ မို့ ဆို မလွယ်ဘူး။ ချွေးကို ပြန်ရော ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့ သွင်းရတာ၊ သူက လည်း အံလေး ကြိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်ခံရှာတယ်။ စောက်ဖုတ်က လည်း စေးကျပ် နေတာ ဗျာ။ ကောင်းသလားမမေးနဲ့ ကျနော် တောင့် မခံနိုင်ဘူး။ ခနလေး နဲ့ တချီ ပြီးသွား ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တော်တော်လေး တောင် စိတ်ပျက် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူလည်း ခုန ဒုက္ခခံ နေရသလို မျက်နှာ က ရှုံ့ မဲ့ နေပေမဲ့ လရည်နွေးနွေး တွေ ဝင်သွားတော့ အနာသက်သာ သွားပုံ ရတယ်။ ကျနော် လည်း လီးကို သူ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ စိမ်ပြီး မျက်နှာတွေ ပါးစပ်တွေ နမ်းစုပ် ပေးနေရင်း လီးက ပြန်မာလာတယ်။ အဲဒီ အချီ ကတော့ ဗျာ သူရော ကိုယ်ရော ကောင်းတာပေါ့။ သူကလည်း အထန်မလေး ဗျ။ အဲဒီက စလို့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အပေးအယူ တည့်လာတာ ပထမဆုံး သားလေး မွေးကာနီး အထိပေါ့။
ပထမဆုံး သား ကိုယ်ဝန်တည်တော့ သူက ဆရာဝန်မ ပီပီ ပထမ သုံးလေး လလောက် မှာ ကျနော့် ကို ပေးမလုပ်ဘူး။ ဆာနေတဲ့ ကျနော့် ကို သူက ပုလွေပဲ ပေးတယ်။ သုံးလေးလ ကျော် လို့ ကိုယ်ဝန် ခိုင် သွားမှ ပေးလိုးတယ်။ အဲတော့ လည်း ကောင်းတာပေါ့ ဗျာ။ ကိုယ်ဝန်သည် စောက်ဖုတ် ဘယ်လောက် နူးညံ့ ပြီး ဘယ်လောက် လိုးကောင်းတယ် ဆိုတာ လိုးဖူး သူတွေ ပဲ သိမှာ။ ဒါပေမဲ့ အရမ်းရင့် လာတော့ သိပ် အကြမ်းပတမ်း မရတော့ ဘူးပေါ့ ဗျာ။ သူ့ ကို သနားတာလည်း ပါတယ်။ နည်းနည်း ဆင်ခြင်ရတာပေါ့။
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကလည်း တဦးတည်း သော သား နဲ့ တဦးထည်းသော သမီး လေ။ အဲတော့ နှစ်ဖက် မိဘ တွေက လည်း သူတို့ ရဲ့ ပထမဦးဆုံး သော မြေး ရတော့ မှာ ဆိုတော့ သည်းသည်း လှုပ်ပေါ့။ ခမီးခမက် ချင်းက လည်း အတူ နေလို့ မဖြစ်နိုင် ဘူး ဆိုတော့ ပထမဆုံး မိန်းမ ရဲ့ အမေ ယောက်ခမ ကြီးက လာနေမယ်ဆိုတော့ ၊ လည်း ကျနော့် မိဘ တွေက အင်းပေါ့၊ နောက် တစ်ယောက် ကျမှ ကျနော့် အမေ အလှည့် ပေါ့ ဆိုပြီး ခွင့်ပြု လိုက်တယ်။
မိန်းမ ကလည်း ကိုယ်ဝန်ရင့် လာလည်း လိုးကောင်းတုန်း ဆိုတော့ ကျနော် လည်း တည မှ မလွတ်ဘူး။ အနည်းဆုံး တစ်ခါ တော့ ဆွဲဖြစ်တယ်။ သူ့ အမေက လည်း ရိပ်မိပုံပဲဗျ။ ယောက်ခမကြီး နာမည်က နွယ်နီလှိုင်။ မနက်မနက် ဆို သူ့ သမီးကို တီးတိုး တီးတိုး နဲ့ ပြောတယ်။ နောက်တော့ မိန်းမ က ပြန်ပြောတယ်။ နင့်ယောက်ျား က တော်တော် လွန်တယ်တဲ့ ဒီလောက် ကိုယ်ဝန်ရင့်မာ ကြီးတောင် မရှောင်ဘူးတဲ့၊ တနေ့ မှ ကို အနားမပေးဘူးလားတဲ့။ ပေးမလုပ်နဲ့ ဘာညာနဲ့ ဆူတယ်တဲ့။ အဲတော့ မိန်းမ ကလည်း ကျနော့် မှာ လိုနေတာ သူမပေးရင် ကျနော် က ဘယ်လို နေရမလဲတဲ့၊ သူကလေး မွေးပြီးရင် လည်း နောက်ထပ် လေးဆယ့်ငါးရက် လောက် ရှောင်ရဦးမှာ၊ ခု တတ်နိုင်တုန်း ပေးထားလိုက်တာပါလို့ ပြန်ဖြေတယ်တဲ့။
မိန်းမ က အဲလိုမျိုး ပြန်လာပြောတော့ ကျနော်က နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့၊ သမီးကို သက်သာ စေချင်ရင် သမီးအစား လာအိပ်ပေးလိုက်လေ လို့ စလိုက်တယ်။ မိန်းမ က လည်း ကို က တကယ်ပြောတာလား ဆိုပြီး ပြုံးစစ နဲ့ မေးတယ်။ ကျနော်က လည်း မိန်းမကို ဘယ်လောက်ထိ စလို့ ရမလဲ စမ်းချင်တာနဲ့၊ တကယ်ဆိုရင်ရော ချစ်လေးက ပြောပေး မှာ မို့လို့လားလို့ တွန့်လိုက်တယ်။ မိန်းမ က အင်း ပြောပေးမယ်တဲ့။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ မိန်းမ က လည်း ပြန်နောက် နေတာ ပါလို့ ပဲ ထင်ထားလိုက်တယ်။ အဲဒီည မိန်းမ ကို လိုးတော့ စိတ်ထဲ မှာ ယောက်ခမကြီး ကို လိုးရရင် ဘယ်လို နေမလဲ ဆိုတာ တွေးပြီး လိုးလိုက်တာ လီးက လည်း မတရား တောင်ပြီး လိုးလို့ ကလည်း ကောင်းလိုက်တာ။ မိန်းမ ကတောင် ကို ဒီည နည်းနည်း ထူးတယ်နော်လို့ ပြောသေးတယ်။
နောက်တနေ့ ည ကျတော့ မိန်းမ က ကျနော့် ကို အိပ်ယာ အရင် ဝင်နှင့် သူ သူ့ အမေနဲ့ စကားပြောလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အိပ်ယာထဲ အရင်ဝင်လိုက်တယ်။ အဲဒီ နေ့က မိန်းမ ထူးထူးခြားခြား ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ဘလက်လေဘယ် လေးပက်လောက်နဲ့ အမြှီး ကောင်းကောင်းလေး စားထားတာ ဆိုတော့ အရှိန်လေး ရပြီးနေတာ။ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော် သွားတယ်။
တရေးနိုးတော့ အခန်းတခု လုံးက မှောင်မဲနေတယ်။ မိန်းမ ဘာလို့ ညအိပ် မီးလုံး တောင် ပိတ်လိုက်တာလဲ လို့ တွေးမိတယ်။ အိပ်ရေးက လည်း ဝပြီးအားလည်း ပြည့်သလို ဖြစ်နေတယ်။ လီးက လည်း တအားကို ထောင်မတ်နေတယ်။ အဲဒီတုန်းက မိန်းမ က အားတိုး ဆေးတွေ ပါ ထည့် တိုက်ထားတာ မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ မိန်းမ ကိုယ် အနောက်က နေ ကပ်ပြီး လည်ကုတ် လေး နမ်းလိုက်တယ်။ မိန်းမ လှုပ်တောင် မလှုပ်တော့ အိပ်ပျော် နေပြီလို့ တွေးမိတယ်။ သူအိပ်ရေးမပျက် အောင် နောက်က ပဲ အသာလေး ကြိတ်လိုးတော့မယ်လေ ဆိုပြီး သူ့ညဝတ်ဂါဝန်ရှည် ကြီးကို အောက်ကနေ ဆွဲပြီး ခါးအထိ လှန်တင် လိုက်တယ်။ မှောင်ထဲ မှာ မမြင်ရပေမဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို စမ်းရင်းက ဖင်အကွဲကြောင်းကြားကနေ စောက်ဖုတ်ကို နိူက်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်က တော့ စိုရွှဲ နေတယ်။ စိတ်ထဲ မှာ တခုခု တော့ တမျိုး ဖြစ်နေသလိုပဲ။ အိပ်စုံမှုံမွှား မို နေမှာပါလေ ဆိုပြီး တောင်နေတဲ့ လီးကို သူ့ စောက်ဖုတ်ဝလေး တေ့ လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်း လိုက်တယ်။
ခါတိုင်း မိန်းမ စောက်ဖုတ်က ကိုယ်ဝန်သည်မို့ အိပြီး ဖောင်း နေသလို အတွင်းသား တွေက လည်း နူးညံ့ နေတာ။ အခု တခါကျတော့ စောက်ဖုတ်က စေးပြီး ကျပ်နေသလိုပဲ။ အရည်တွေက စိုရွှဲ နေတော့ သိပ်ကြီးတော့ မခက်ပေမဲ့ မတူတာ အမှန်ပဲ။ လီးတန် က စောက်ဖုတ်ထဲ တဝက်လောက် ဝင် သွား တဲ့ အချိန် ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ကျနော့် လက်က ဘာရယ်မဟုတ် မိန်းမ ဘိုက်ကို လှမ်းစမ်းလိုက်တော့ ဟိုက် ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မိန်းမ ဘိုက်မရှိတော့ ဘူး။ ဟင် ၊ ဒါ ဆိုရင် မိန်းမ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ အဲဒါဆိုရင်။ ဟင် မနေ့ က နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောခဲ့တာကို မိန်းမ က တကယ် အတည် လုပ် ပေးလိုက်ပြီလား။ ဒါဆိုရင် အခု ကျနော့် လီးဝင်နေတာက ယောက်ခမကြီး စောက်ဖုတ်လား။ မျက်လုံးလည်း ချက်ခြင်း ကျယ် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး လီးကို ဆုံး အောင် နှဲ့ ပြီး ထည့် လိုက်တယ်။ ယောက်ခမကြီး ဖင်တုံ ကြီးနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံ ထိမိ သွားမှ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းနဲ့ သူ့ နို့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင် လိုက်တယ်။ ယောက်ခမ ကြီးက ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားဘူး။ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် မိန်းမ လို တင်းမနေပေမဲ့ အရမ်းကြီး ရွဲ နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုင်လို့ ဆုပ်လို့ ညှစ်လို့ ကောင်းသေးတယ်။ နို့သီးခေါင်း တွေက တော့ တင်းမာပြီး ထောင်မတ်နေတယ်။ လုံးပတ်က လည်း ကျနော့် လက်သန်းလုံးလောက် ရှိတော့ လက်မလက်ညိူး ဖြား နှစ်ခု နဲ့ ကိုင်ပြီး ပွတ်ခြေပေးလိုက်တာ အီးအီးအဲအဲ ငြီးသံ ထွက် လာတယ်။ ယောက်ခမကြီးမှန်း သေခြာ သွားတော့ သူ့ ကို စပရိုက် လုပ်ပြီး ကျနော် နဲ့ အရှက် ကုန်အောင် လုပ်ချင် တော့ ညဏ်ဆင်ရတယ်။ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ထည့် လိုက်နဲ့ စောက်ရည်တွေ လည်း ရွှဲ သူလည်း အရှိန်ရလာအောင် လိုးပေးရင်းက မှ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး တလုံး အောက်က လျိုလို့ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပုံစံ ရအောင် ပြောင်း လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ အပေါ် က မှောက်လျှက် သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲ ပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုးတော့ တာ။ ယောက်ခမ ကြီးပါးစပ်က တဟင်းဟင်း နဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ်။ စောက်ရည်တွ
“ဟဲ့ အို မောင်လွင် ဘာလို့ မီးကြီးဖွင့်လိုက်ရတာလဲ”
“အမေ့ မျက်နှာ ကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ပါ အမေရာ”
ယောက်ခမကြီး မျက်နှာက ရှက်ပြီး နီ နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ် နဲ့ လီးက အကောင်းဆုံး အချိန်ကို ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ လက်တွေက ကျနော့် ကျော ကို ဖက်တွယ်ထားတာ မလွှတ် ဘူး။ အောက် ကလည်း ဖင်ကြီး ကော့ ကော့ ပေးပြီး တော့ ခံ နေတာ။ ကျနော် သူ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုးနေတာကို ရှက်လို့ ထင်တယ် မျက်လုံးကို တင်းတင်းကြီး ပိတ်ထားတယ်။ ကျနော် က လီးကို သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံး ထိ ဖိကပ် သွင်း စိမ်ထားလိုက် တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ် နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ စောက်ခေါင်းထဲ က အတွင်းသား တွေက မနေနိုင်တော့ ဘူး လှုပ်စိစိ နဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို လာ ဆွနေတယ်။ သူတခုခု ပြောမလို့ မျက်စေ့ ကို ဖွင့် ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကျနော့် လျှာက သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ အဲဒီနောက် တော့ သူ လည်း မရတော့ ပါဘူး ။ တဏှာရမက် နောက်ကို စီးမျော ပါသွားပြီး ကျနော့်ကို လည်း ပြန်နမ်းစုပ် လာပါတော့ တယ်။ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်လို့ ဝလို့ ရပ်လိုက်တော့ မှ။
“မောင်လွင်ရယ် ဘာလို့ ရပ်ထားတာလည်း ဆက်တော့လေ”
“ဘာကို ဆက်ရမှာလဲ အမေရ”
“ဆက်လိုးလို့ ပြောတာကွာ ကဲ တကယ်ထဲ သိပ်ကြားချင်နေတယ်မလား”
“ဟားဟား ဟုတ်တယ် အမေ က လိုးပါတော့ လို့ ပြောတာ ကြားချင်လို့ပါဗျာ ကဲကဲ”
“ဖွတ်ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်..”
ယောက်ခမကြီး စောက်ဖုတ်က လည်း ကောင်းလိုက်တာ စေးကျပ် နေတာပဲ ဘာတွေများ လုပ်ထားလည်း မသိဘူး ၊ ကျောက်ချဥ်တွေ ဘာတွေများ စိမ်ထားတာလား။ ကလေး တစ်ယောက်မွေးထားတယ်လို့ ကို မထင်ရဘူး။
“အမေ စောက်ဖုတ် က လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အမေ့ ယောက်ျားက မလုပ်ဘူးလားဗျာ”
“သူ နဲ့ က မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာလှပေါ့၊ ကဲ ပါ လူကို ဒီလောက် လုပ်နေပြီး အမေလို့ ခေါ် မနေပါနဲ့ နားက ကြားလို့ မကောင်းဘူး။”
“ဟုတ် ဒေါ်နွယ်နီလှိုင် ရေ ၊ အဲလို ခေါ်ရမလား”
“ဟယ် လူကို အဖွားကြီးများ မှတ်နေသလား”
“ဟားဟား စတာပါ မမနွယ်နီ ရယ် လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ ကျနော် ပြီးတော့ မယ်”
“အင်းးးး အင်းးးး တို့ လည်း ပြီးတော့ မယ် အားးးးး အိးးးးးး မြန်းးးးမြန်…”
ကျနော် လည်း လရည်တွေ တပြုံ တပြစ်ကြီး ယောက်ခမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ ယောက်ခမကြီးလည်း ကျနော့် ကို တင်းတင်းကြီးဖက်လို့ ပြီးသွားတယ်။ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း အနားယူနေကြရင်းက မှ ၊
“စု ရော မမနွယ်နီ”
“သမီးက တို့ အခန်း မှာ အိပ်နေပြီ၊ သူက သူ့ အစား လာအိပ်ပေးဆိုလို့ တို့ က လာတာ”
“အင်း စု အိပ်ရေးဝဝ အိပ်ပါစေ မမနွယ်နီရယ်၊ မမနွယ်နီ ဒီညတော့ ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့ နော်”
“အမလေး ခု မှ သူ့ မိန်းမ ကို အိပ်ရေးဝဝ အိပ်ပါစေတဲ့၊ နေ့တိုင်း ဟိုမှာ အိပ်ရေးမဝရှာလို့ လူစားကို ထိုးပေးရရှာတာ”
ကျနော့် လက်တွေက ယောက်ခမကြီး ရဲ့ ကျွဲကောသီး ဆိုက် နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်းက၊
“အဲဒီ အစားထိုးလာပေးတဲ့ သူကရော ဒီက ပါဖောင်းမန့်ကို သဘောကျရဲ့လား”
“မသိဘူး သွား ဒီက တာဝန်အရလာရတာ”
“အင်းပါ အင်းပါ မပြောချင်လည်း နေပါ ကြည့်သေးတာပေါ့”
“ခစ်ခစ်”
ယောက်ခမကြီး ရဲ့ အပျိုပေါက် မလေးလို ရှက်သွေးဖြန်းသွားတာ ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက တဖြည်းဖြည်း ပြန်မာလာခဲ့တယ်။
“ဟယ်တော့ ချက်ခြင်းကြီး မြန်လိုက်တာ”
ယောက်ခမကြီးက သူ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ထိုးထောင်ထောက် လာတဲ့ လီးကြီးအထိ အတွေ့ကို သတိထားမိတယ်။
“မမနွယ်နီ က ချစ်ဖို့ ကောင်းလို့ပါ၊ ဒီတခါ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား၊ ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”
ယောက်ခမကြီးက ဘာမှ ပြန်မပြောပါဘူး၊ မျက်စောင်းတချက်ပဲ ထိုးပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ လေးဘက် ကုန်းကုန်းကြီး ထောက်ပေးပါတယ်။ ကြည့်ရတာ ကြားပဲ ကြားဖူးပြီး တခါမှ အလိုးမခံ ဖူးဘူးလားမသိဘူး။ ကျနော်က သူ့ ခါးလေးကို အသာ ဖိလိုက်မှ ဖင်ကြီးက နောက်ကော့ လာတယ်။ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြား က ပြူးနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး အဝကို လီးနဲ့ တေ့ ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“ဖွတ် ဖလွတ် ဗျိ ”
“ရှီးးး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်”
ယောက်ခမကြီးက ငြီးလိုက်တယ်။ နာလို့ တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ကောင်းလို့ပဲ ဖြစ်မယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ လည်း တဖတ်ဖတ်၊ တဖုံးဖုံး ပေါ့ ဆော်ပြစ်လိုက်တယ်။ အဲဒီ တချီ ပြီးတော့ တရေးအိပ်ပျော် သွားကြတယ်။ တရေးနိုးတော့ ညသန်းကောင်ကျော် တစ်နာရီလောက် ရှိမယ်။ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတာ ယောက်ခမကြီးမှန်း သတိရလိုက်မိတော့ လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ အနောက်က နေ ပေါင်တလုံး မြှောက်ပြီး တပေါင်ကျော် လိုးတာ သူလည်း နိုးလာတယ်။ နောက်ပြန်ကော့ ပေးပြီး ခံတယ်။ အဲဒီ တချီကတော့ စကားမပြောပဲ နဲ့ အစဆုံး အတိုင်အဖေါက်ညီညီ နဲ့ လိုးဖြစ်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်အိပ်ပျော် သွားကြတယ်။ မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ အိပ်ခန်းထဲ အလင်းရောင် ရောက်နေပြီ၊ ယောက်ခမကြီးက အိပ်ပျော်နေတုန်း၊ သေးပေါက်ချင်လာတာနဲ့ အသာလေး ခြေဖျားထောက်ပြီး အိမ်သာ သွား သေးပေါက် လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်လာတော့ ယောက်ခမကြီးက နိုးနေပြီ။
“ဟယ် မိုးတောင် လင်းနေပြီ ထမှ မနက်စာ လုပ်ရဦးမယ်”
“ခနလေး နေပါဦး မမနွယ်နီရဲ့ နာရီဝက်လောက် အချိန်ရပါသေးတယ်”
ယောက်ခမကြီးက တောင်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ငုံ့ ကြည့်ပြီး၊
“ဟယ်တော့ မနိုင်ပါလား၊ မဖြစ်ဘူး ထင်တယ် တော်ကြာ သမီး နိုးလာရင် ရှက်စရာကြီး”
“အမလေး ခု မှ ရှက်စရာကြီး လုပ်နေတယ်၊ လာပါ မနွယ်နီ ရယ် စု မနိုးခင်လေး တချီလောက်”
အဲဒီ နောက်တော့ လည်း။
“ဖွတ်…ဖတ်….ဖတ်..”
“အ…အ…အီးးးးးးး ဟင်းးးး ရှီးးးးးး”
“ကောင်းလိုက်တာ မနွယ်နီ ရယ်၊ မနွယ်နီ ရော ကောင်းရဲ့လား”
“အင်းးး ဟင်းး”
“ဖွတ်….ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“အားးးး ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်….အီးးးးး”
အဲလို နဲ့ မနက်ပိုင်း မီးဖိုထဲ မနက်စာ စားကတော့ ကျနော့် မိန်းမ စု က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ သူ့ အမေ မမြင်အောင် မေးငေါ့ ပြတယ်၊ ဘယ်လိုလဲပေါ့၊ ကျနော် က လက်မ ထောင်ပြလိုက်တယ်၊ အရမ်းကောင်းပေါ့။
နောက် တော့ စု က ပြောတယ်၊ သူ အရမ်း အိပ်ရေးဝ ပြီးတော့ နေလို့ ကောင်းလိုက်တာတဲ့ ၊ အဲလို မျိုး သူ မမွေးခင်အချိန်ထိ နေချင်တယ်တဲ့၊ ကျနော် က စု ကို ချစ်တယ်လေ၊ အဲတော့ အလိုလိုက်ရတာပေါ့ ခိခိ။ ယောက်ခမကြီးကတော့ ဘာပြောသလဲ သိလား။ တပတ်လောက်ကြာတော့ လေ။
“မောင်ရယ်၊ နွယ်နီတော့ မောင့်ကို စွဲသွားပြီ၊ မောင့် မယားငယ်လေး လိုသာ သဘောထားပါတော့.”
တဲ့။ ကျနော့် မိန်းမ ကလေး မမွေးခင် နဲ့ မွေးပြီး လေးဆယ့် ငါးရက် အထိ အချိန်တွင်း မှာ ယောက်ခမကြီးကို သူတခါမှ မခံစား ဖူးခဲ့တဲ့ လိင်မှု ပညာ အဝဝ ကို သင်ကြားပေးလိုက်ရတယ်၊ ဟဲဟဲ။ ယောက်ခမကြီးကလည်း စု လိုပါပဲ အတွင်းပုန်း ထန်တာ။ ပုလွေ၊ ဘာဂျာ အကုန်ခံစား တတ်မြောက်သွားတဲ့ အပြင် သူ့ နောက်ပေါက် ပါကင်ပါ ဖေါက်ပေးလိုက်ရတယ်။ အဲလိုအဲလို။
……………………………….
ကလေး မွေးပြီး စု လည်း ဆေးခန်းပြန်ဖွင့် ယောက်ခမကြီးလည်း သူ့အိမ် သူပြန်သွားတော့ ကျနော်တို့ မိသားစု ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားကြ ရော ဆိုပါတော့၊ ကလေး တစ်နှစ်သား လောက်မှာ ကျနော်လည်း အလုပ်များ ၊ စု ကလည်း ဆေးခန်း ကို အချိန်ပြည့် နီးပါး ဖွင့် တော့ သားကို ထိန်းဖို့ လူလိုလာရော၊ သူစိမ်း တွေ ငှားရတာလည်း စိတ်မချ၊ ကံကောင်းချင်တော့ ကျနော့် အမေ အထက်တန်း ကျောင်းအုပ် ကနေ လုပ်သက်ပြည့်ပင်စင် ယူပြီး အနားယူ တော့ သူက ထိန်းပေးမယ် လို့ ဆိုတယ်။ ကလေးပစ္စည်း တွေ အမေတို့ အိမ် နဲ့ ကျနော်တို့ အိမ် အသယ်အပို့ အလုပ်များတဲ့ အပြင် ကျနော်တို့ အိမ်မှာ ကလည်း အခန်းပို ရှိနေတာမို့ အမေ ကျနော်တို့ အိမ်လာနေလိုက်တာက အဆင်ပြေဆုံး အစီအစဥ် ဖြစ်မယ် ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ် လိုက်ကြတယ်။ အဲတော့ အမေ ကျနော်တို့ အိမ်မှာ ရောက်လာခဲ့တော့ တာပေါ့။ အမေ့ နာမည် က ဒေါ်ခင်သန်းမြင့်။
အဲလို အမေ အိမ်ရောက်ပြီး ရှေးမနှောင်းမှာပဲ။ ကျနော်နဲ့ စု ရဲ့ အိပ်ယာခန်း က နည်းနည်း သွေးအေး သလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် ဖက်က စိတ်မပါလို့ မဟုတ်ဘူး။ စု က တသားမွေး တသွေးလှ ပိုပြီးတောင် ဆက်ဆီ ဖြစ်လာတာ။ အဓိက ကတော့ စု ပေါ့ ၊ အရင်လို တက်တက်ကြွကြွ မရှိတော့ ဘူး။ ဆေးခန်း မှာ ပင်ပန်းတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်က ပိုများတယ်။ ပင်ပန်းတယ်။ ခေါင်းကိုက်တယ်။ ဖင်နာတယ်နဲ့။ အကြောင်းပြချက်တွေ များပြီး ကျနော်တို့ သိပ်မလိုးဖြစ်ကြတော့ ဘူး။
အဲဒီ အချိန်မှာ တချိန်တုန်းက ယောက်ခမ ကြီးကို လိုးခဲ့ ရတာ ပြန်သတိရနေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု အိမ်ရောက်နေတာက အမေလေ။ ဒါပေမဲ့ စိတ်တွေက သိပ်ထန်လာတဲ့ အချိန်မှာ အမေ့ အပေါ် မြင်တဲ့ အမြင်တွေက လည်း တဖြည်းဖြည်း ပြောင်း လာခဲ့တယ်။ နောက်ပြီး အွန်လိုင်း အောကား တွေမှာလည်း အမေလိုးတာတွေက ခနခန မြင်နေရတော့ အင်းစက် ကို လည်း စိတ်ဝင်စားလာတယ်။ နောက်ပို အရေးကြီးတဲ့ အချက်က ကျနော့် အမေက ခုလို စိတ်ပြောင်းသွားလို့ အမေလို့ သဘော မထား ပဲ မိန်းမ တစ်ယောက် အနေနဲ့ ကြည့်လိုက်တော့၊ ယောက်ခမကြီးထက် ရုပ်လည်း ချော ဘော်ဒီက လည်း ပိုတောင့် ပိုဆက်ဆီ ဖြစ်တာကို သတိထားမိတာ။
အဲဒါနဲ့ တကယ်မဟုတ်တောင် အနံ့ခံ အာရုံ ရရုံလောက် ဆိုပြီး အမေ့ နားကို ရောကော သောကော ၊ ပူးပူးကပ်ကပ် စနေမိ တော့ တာပဲ။ အမေနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် နေမိပြီး တအားတင်းလာရင် ဂွင်းထုထု ပြစ်ရတယ်။ အခု မိန်းမ ကလည်း တလ ကို တခါ လောက်ပဲ ပေးတော့ တယ်။ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး။ အဲတော့ ပိုတင်းလာရတယ်။ ထူးခြားတာ တခု က အမေ ကလည်း ကျနော် ပူးပူးကပ်ကပ် နေတာကို ဘာမှ မပြောပေမဲ့ သတိထားမိပုံ ရတယ်။ မျက်နှာလေး တခါတခါ နီ နေတတ် တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ကို ဘာမှ မပြောဘူး။ သူ ကိုယ်တိုင်လည်း ရမက်သွေး ကြွနေပုံ ရတယ်။ ကိုယ့် အမေ ဆိုတော့ ကျနော်လည်း ဘယ်လို ဂွင်ဖန်ရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။
……………….
တနေ့ ကျနော် အလုပ်ထဲ မှာ ရှိနေတုန်း အမေ့ ဆီက ဖုံးလာတယ်။ သားလေး အတွက် လိုအပ်တာ တခု ဝယ်လာပေးဖို့။ ကျနော်လည်း အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ အဲဒီစျေးနား သွားရင် ဝယ်လာခဲ့မယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒါအဲဒီ စျေးနားရောက်တော့ စု ဆေးခန်းနဲ့ နီးနေတာ သတိရလိုက်တယ်။ နောက်တခု က အဲဒီ ဟာက စု ဝယ်နေကြ ပစ္စည်း ဆိုတော့ သူ့မှာများ ရှိနေပြီး ပလားဆိုတာ သိချင်လို့ စု ဆီ ဖုံးဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဖုံးမကိုင်ဘူး။လူနာတွေနဲ့ အလုပ် ရှုတ် နေတာ ဖြစ်မယ်ဆိုပြီးကြုံ နေတာ ပဲလေ။ လူကိုယ်တိုင်ဝင်လိုက်မယ် ဆိုပြီး ဆေးခန်း ဆီသွားလိုက်တယ်။ ဆေးခန်း ရောက်တော့ ဆေးခန်း တံခါးက ပိတ် ထားတယ်။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ဆေးခန်းပိတ်ချိန် တော့ ရောက်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ခါတိုင်းဆို ဒီထက် နောက်ကျ မှ အိမ်ပြန်ရောက်တတ်တာ၊ ဒီနေ့ အစောကြီး ပြန်သွားတယ်ထင်တယ်လို့ တွေးလိုက်တယ်။
အဲဒါနဲ့ စျေးကိုပဲ သွားတော့ မယ်လို့ လှည့်လိုက်တုန်း မျက်စေ့ ဒေါင့်စွန် က အလင်းရောင် တခု တွေ့လိုက်တယ်။ အဲဒါက နံရံ အမြင့် မှာ လေဝင်ပေါက် မှန်လည်တံခါး အသေးလေး တခု ရှိတယ်၊ အဲဒါက စု ရဲ့ ရုံးခန်း နေရာလေ။ အောက်က ပြူတင်းပေါက် ကတော့ သစ်သားတံခါး ပိတ်ထားတယ်။ အပြင်က လည်း သံပန်းတပ်ထားတာ။ ပုံမှန် ဆေးခန်းပိတ်ချိန် ဆို မီးပိတ်ထားခဲ့တာ၊ မီးပိတ်ဖို့ မေ့ သွားတာလား။ သူခိုးတွေ ဘာတွေ များဝင်နေသလားပေါ့။ အခု ခေတ်မှာ ဆေးတွေက လည်းစျေးကြီးကကြီးနဲ့လေ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဝင်ကြည့်လိုက်တာ မမှားဘူးလေ ဆိုပြီး ဆေးခန်းအဝင်တံခါးကို သော့ဖွင့် ဝင်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်။ ကျနော့် မှာ သော့ပို တစ်ချောင်းရှိတယ်လေ။ အရေးအကြောင်းဆို တခါတလေ စု က ပစ္စည်းတွေ ဘာတွေ သွားထားခိုင်းတယ်။ ယူခိုင်းတယ် အဲတော့ ကျနော့် မှာ သော့ အပို ရှိနေတယ်။
သော့ ကို အသံမမြည်အောင် ဖွင့်ပြီး ခြေဖျားထောက်ဝင်လာလိုက်တာ။ စု ရုံးခန်းနား ရောက်တော့ အထဲက အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ တံခါးက လုံးဝ ကြီး ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ပဲ လက်တလုံးလောက် ဟ နေတယ်။ အဲဒါ နဲ့ အသာ ချောင်း ကြည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
ဟိုက် ကျနော် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ကို အသံမြည်ပြီး နားတွေ ဘာတွေ အူ သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ အခန်းထဲ မှာ စု က နေ့ခင်းဘက် နားရင် လှဲလေ့ ရှိတဲ့ လယ်သာ အမဲ နဲ့ ဆိုဖာရှည်ကြီးပေါ် မှာ ယောက်ျား နဲ့ မိန်းမ တစုံတွဲစုံတွဲ လိုးနေကြ တယ်။ အခန်းပြူတင်းပေါက် ပိတ်ထားပြီး လေးပေမီးချောင်းကြီးဖွင့်ထားတော့ အခန်းထဲ မှာ ထိန်ထိန်လင်းနေတယ်။ အမျိုးသမီး က ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားတာကို အမျိုးသား က အနောက်က နေ ဆောင့် လိုးနေတာ။ အမျိုးသမီး ရဲ့ မျက်နှာ ကို မမြင်ရပေမဲ့ ဘော်ဒီ ရယ် ငြီးနေတဲ့ အသံရယ် ဆံပင်ပုံစံ ရယ် ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ကျနော့် မိန်းမ စုနွယ်လင်း မှန်း သိနိုင်တယ်။ တခြား တနေရာမှာ မြင်ရရင်တော့ မျက်နှာ မမြင်ရတာမို့ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ဆင်တူတယ်လို့ တွေးမိမှာ ဖြစ်ပေမဲ့ ဒါက သူ့ ရုံးခန်း ဆိုတော့ သူ ဆိုတာ တပ်အပ် ပြောနိုင်တာပေါ့။ သူ့ကို အနောက်က လိုးနေတဲ့ ဘဲကြီးကို ဘေးတိုက် မြင်နေရတာ မို့ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ လည်း ကျနော် ချက်ခြင်းသိလိုက်တယ်။ ဘယ်သူ ရှိရမလည်း၊ ဦးယူစွတ် ပေါ့။ မိန်းမ ရဲ့ ဆေးခန်း မှာ အစုံ ခိုင်းလို့ ရအောင် အကူ ခန့်ထားပေးခဲ့တဲ့ ကုလားအဖိုးကြီးလေ။ အဖိုးကြီး ဆိုပေမဲ့ အသက် ၆၀ လောက် နဲ့ သန်သန်မာမာ ကြီး။ သူက ဆေးခန်း ကို သန့်ရှင်းရေးလည်း လုပ်ပေးတယ်။ လုံခြုံရေးလည်း လုပ်ပေးတယ်။ လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်း အရေးပေါ် ဝယ်ပြုခိုင်းလို့ လည်းရတယ်။ မိန်းမ နဲ့ နပ်စ်မ တွေ အကုန်လုံး က မိန်းကလေး တွေ ချည်းပဲ ဆိုတော့ ယောက်ျား အဖေါ် တစ် ယောက် အဟန့်အတား ရအောင် ရယ်ဆိုပြီး ခန့်ထားပေးတာ။ ခု တော့ ကျနော့် မိန်းမ ဆရာဝန်မ ကို တက်လိုး နေပါလား။
ချောင်းကြည့်ရင်း ရင်တွေ တုန်ပြီး ဘာလုပ်ရကိုင်ရမှန်းမသိ၊ အသက်ရူတောင် မမှန်တော့ လို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝအောင် ရူ နေရတဲ့ ကြားက ကျနော့် လီးက အရမ်းကို မာတောင် နေတာ သတိထားမိတယ်။ လက်က ပုဆိုးကို လှန်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဆွဲချလိုက်ရတယ်။ နို့မို့ အရမ်းတင်းကျပ် ပြီး နာနေပြီလေ။ လွတ်ကျွတ်သွား တဲ့ လီးကို ကိုယ့် လက်နဲ့ ကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ လီးထဲက သွေးကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေတာကို လက်ဖဝါးက ခံစား မိနေတယ်။
ဦးယူစွတ် က ဆောင့်လိုက် တာ ဘယ်လောက်တောင် အားပါသလဲ ဆို အသံက လည်း တဖန်းဖန်း မြည် နေတဲ့ အပြင် ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ တအင်းအင်း နဲ့ အော် နေသံက လည်း အကျယ်ကြီး။ ဖွေးဖွေး ဖြူနေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ပေါင်တန်။ ဖင်လုံး တွေနဲ့ ဖိကပ်နေတဲ့ ဦးယူစွတ်ရဲ့ မဲပြာပြာ အသားအရောင် နှစ်ခု က လုံးဝကို ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော် ကြည့်နေတုန်း မှာ ပဲ ဦးယူစွတ် ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာပြီးတော့ ရုတ်တရက် ရပ်သွားတယ်။ သူ့ ပေါင်ခြံ နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ဖင်လုံး ကို ဖိကပ် ထားတာတွေ့ရတယ်။ သူပြီးသွား ပြီးတော့ လရည်တွေ ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ညှစ်ထုတ် နေတာ နေမယ်။ တော် ကြာ သူတို့ ထွက်လာရင် ကျနော့် ကို တွေ့သွားရင် ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိတာနဲ့ ကမန်းကတန်း ဆေးခန်း အပြင်ကို ပြန်ထွက် ပြီး တံခါး ပါ လော့ ပြန်ချ ခဲ့လိုက်တယ်။ တကယ်ဆို ကိုယ့် မိန်းမကို သူများ လိုးနေတာ တွေ့ရာ ပစ္စည်းတခုခု နဲ့ ကောက်ကိုင်ပြီး ဝင်ရိုက် ပြစ်ရမှာ။ အခု တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် နားမလည် နိုင်တော့ ပါလား။
ဆေးခန်းက ပြန်ထွက်လာပြီး စျေးကို ဝင်လိုက်တယ်။ ကလေး အတွက် အမေမှာတဲ့ ပစ္စည်း လိုက်ရှာနေတုန်း ဖုံးဝင်လာ တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခေါ်တာပါလား။ ကျနော် လာချောင်းတာများ သူတွေ့ သွားတာလား။ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွား တယ်။
“ဟဲလို”
“ဟဲလို ကို လား ကိုခုန စု ဆီ ဖုံးခေါ် သေးလား”
“ဟုတ်တယ်”
“အင်း စု အရေးပေါ် လူနာ တယောက်ကြည့်နေလို့ ဖုံးကို အသံပိတ်ထားတော့ လွတ်သွားတာ”
မိန်းမ အသံက နည်းနည်းလေး မောဟိုက်နေတဲ့ အသံ၊ အသက်ရူသံက ဖုံးထဲ မှာတောင် ပြင်းနေတယ်။
“အော် အင်း ရပါတယ် သား အတွက် ပစ္စည်းတခု အမေ မှာလိုက်တာ စု မှာ ကျန်သေးလားလို့”
“အို့ ရှီးးးးးးးးးး”
“ဟင် စု ဘာဖြစ်တာလဲ”
“ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ကို စု ကြမ်းပေါ် ချထားတဲ့ ဖန်ပုလင်းတခု ခြေထောက်နဲ့ တိုက်မိလို့”
ကျနော့် စိတ်မျက်လုံးထဲ မှာတော့ ဖုံးပြောနေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမကို ဦးယူစွတ် တခုခု လုပ်လိုက်လို့ ထင်တယ်လို့ ပုံဖေါ် တွေးနေမိတယ်။ ဖုံးကိုင်ထားတဲ့ မိန်းမ အသက်ရူသံ က ပို မြန်လာသလို နားထဲ မှာ တပြတ်ပြတ်တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် သံ ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားမိသလိုပဲ။
“အော် အင်းအင်း စု ဂရုစိုက်အုန်းနော်၊ ကို ဆေးခန်းလာခဲ့ ရမလား”
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မလာခဲ့နဲ့ ကို၊ စု အခုပဲ ဆေးခန်း ပိတ်တော့ မလို့၊ အိုကေ အိမ်မှာ တွေ့ မယ်နော်၊ ဘိုင်ဘိုင်”
ကျနော့် ဘက်က ဘာမှ ပြောချိန်တောင် မရလိုက်ဘူး၊ စု ဖုံး ချသွားတယ်။ ဖုံးကို လက်တဖက်က ကိုင်လို့ ငိုင်နေမိတာက ကျနော်။ ကျနော့် အတွင်းခံ ထဲမှ မာတောင်လာတဲ့ လီးက တင်းကျပ် နေပြီ။ သားအတွက် ပစ္စည်းကို အမြန်ရှာ၊ တောင်းသလောက် ပေးပြီး ဝယ်။ အိမ်ကို အမြန်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။
အိမ်ရောက်တော့ စု မရောက်သေးဘူး။ သားအတွက် ဝယ်လာတာတွေကို အမေ့ လက်ထဲ အပ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ အမြန်ဝင်လာလိုက်တယ်။ ရေပန်းကို ဖွင့်ထားလိုက်ပြီး လီးကို ရေစွပ် ဆပ်ပြာလူးလိုက်ပြီး ဂွင်းထုတော့ တယ်။ မျက်စေ့ ကို ပိတ်ပြီး ဦးယူစွတ်နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ လိုးနေကြတဲ့ပုံကို ပြန်တွေးရင်းက လီးကို တင်းတင်း ဆုပ်လို့ ထုလိုက်မိတာ ခနလေး နဲ့ လရည် တွေ ရေချိုးခန်း နံရံ ကို ပန်းထွက် ကျကုန်တော့ တယ်။
………………….
ညဘက် ကျနော့် မိန်းမ ပြန်လာတော့ ရေမိုးချိုး ထမင်းစား ပြီးတော့ သားလေး နဲ့ ဆော့ ကစား နေတယ်။ သူ့ ကို အကဲခပ် နေတော့ လည်း ဘာမှ ပုံမပျက်ဘူး။ ဦးယူစွတ် နဲ့ ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက် တောင် ကြာသွားပြီလည်း မသိဘူး လို့ တွေး နေမိတယ်။ ကျနော့် ကိုယ် ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရမှာလား မသိချင်ယောင် ဆောင်နေ ရမှာလား။ တခြား ဘယ်သူတွေ သိသေးလည်း။ မိန်းမ ကို ကြည့်လိုက်တိုင်း သူ့ ကို ဦးယူစွတ် လိုးနေတဲ့ပုံ ပဲ မြင်ယောင် နေမိပြီး ကျနော့် လီးက လည်း တအားတောင် လာတယ်။
ညအိပ်ယာ ဝင်တော့ သားလေးကို ပုခက်ကုတင် ပေါ် တင်ပြီး ကုတင်ပေါ် တက်လာတဲ့ မိန်းမ ကို ကျနော်က လှမ်းဖက် လိုက်တော့။
“အား ကို ရယ် ဒီနေ့ စု အလုပ် မှာ အရမ်းပင်ပန်းလာလို့၊ နောက်မှ ပဲ နော် ဆောရီး ကိုရယ်”
ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ကျနော် တော်တော် စိတ်ပျက် သွားမိတယ်။ အင်း ရပါတယ်။ ဆိုပြီး ကျနော် အိပ်ပျော် အောင် ကြိုးစား တယ်။ ဒါပေမဲ့ အိပ်မရဘူး။ မိန်းမ က ကျနော့် ဘေး မှာ ဟောက်သံ တိုးတိုးလေး ပေးပြီးတော့ အိပ်ပျော် သွားတော့ ကုတင် ပေါ် က ထထိုင်ပြီး ခြေရင်းဘက် အခန်းထောင့် မှာ မိန်းမ အဝတ်ခြင်း ဆီ သွားကြည့်လိုက်တယ်။ နည်းနည်းလေး မွေနှောက် လိုက်တော့ သူ ဒီနေ့ ဝတ်သွားတယ်လို့ ထင်ရတဲ့ အတွင်းခံ ဗေဒါရောင်လေး တွေ့ ရတယ် ကောက်ကြည့်လိုက်တော့ ခွဆုံ မှာ စိုထိုင်းထိုင်း နဲ့ ကွက်နေတယ်။ အဲဒီပင်တီလေးကို လက်ထဲ အသာ လုံးထွေး ယူလိုက်ပြီး မီးဖိုချောင် ဘက်ထွက်လာရင်း ရေချိုးခန်း ဝင်လိုက်တယ်။
ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး တန်းမှာ လွှား လိုက်တယ်။ နောက်တော့ မိန်းမ ရဲ့ ပင်တီ ခွဆုံ လေးကို နမ်းကြည့်တယ်။ စောက်ရည် နံ့ ရော လရည်နံ့ ရော ရောထွေးနေတယ်။ မျက်စေ့ ကို မှိတ်လို့ ပင်တီကို နှာခေါင်းနား ကပ်ရူ ရင်း နဲ့ လက်တဖက်က မာတောင်နေတဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ စိတ်အာရုံ ထဲမှာ စုနွယ်လင်း ကို ဦးယူစွတ် လိုးနေတာ ပြန်မြင်ယောင် ရင်း နဲ့ ဂွင်း ထု နေမိတော့ တယ်။ လူ က သွေးတွေ ဆူပြီး လီးက လည်း မာတောင် တောင့် တင်းနေတဲ့ အချိန်မှာ ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်သွားသံ ကြားလို့ ကမန်းကတန်း မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊
“ဟင် သား မောင်လွင်”
“ဟာ မေမေ”
အမေ က ရေချိုးခန်းတံခါးဝမှာ ကျနော့် မျက်နှာ၊ လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ပင်တီ၊ လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လီး အပြန်အလှန် ကို ပါးစပ် အဟောင်းသား နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်း နဲ့ လက်က ကိုင်ထားတဲ့ စုနွယ်လင်း ပင်တီကို ရေချိုးခန်း ထောင့် ကို လှမ်းပြစ်ချလိုက်ပြီး တန်းမှာ လှန်းထားတဲ့ ပုဆိုးကို လှမ်းဆွဲ လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ပုဆိုး က လုံးထွေးပြီး တော်တော် နဲ့ ယူမရဘူး။ မာတောင်တင်း နေတဲ့ လီးကြီးက တရမ်းရမ်း ပေါ့။ အမေ ကလည်း ငေး ကြောင်ပြီး လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော် ပုဆိုးကို ယူလို့ ရသွားလို့ ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲချဝတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ပဲ အမေ က လှည့် ထွက် သွားတော့ တယ်။
ကျနော် လည်း ပုဆိုး ကို ခါးမှာ ဖြစ်သလို ပတ်ပြီး အမေ့ နောက်ကို လိုက်သွားတယ်။ အမေ က သူ့ အိပ်ခန်းထဲကို တန်းဝင် သွားတယ်။ ကျနော် အမေ့ အခန်း ထဲ ရောက်တော့ အမေက ကုတင်စောင်း မှာ ထိုင်နေတယ်။ ကျနော်က အမေ့ ရှေ့ သွား ရပ် တော့ အမေက ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆိုင်ပဲ မျက်နှာကို တဖက် လွဲထားတယ်။
“မေမေ ကျနော် ရှင်းပြပါရစေဦး”
“ဘာကို ရှင်းပြ မှာလည်း သားရယ် မလိုပါဘူး။ အမေ က အံ့သြတာ တခု ပဲ သားက အိမ်ထောင် သည် ဖြစ်နေပြီး အဲလို ဘာလို့ လုပ်ရတာလဲ ဆိုတာ နားမလည်တာတခုပါပဲ”
“သား အဲဒါကို ပဲ ရှင်းပြ ချင်တာပါ မေမေ”
“ပြောလေသား မေမေ နားထောင်နေပါတယ်”
“စု က အခု သား ကို ပေး မအိပ်တာ ကြာပြီ”
ကျနော် အမေ့ ဘေးနား ကုတင်စောင်းမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲက အလိုလို ဝမ်းနည်း သလို ဖြစ်သွားလို့ လည်ချောင်းလည်း ခြောက်ကပ် ပြီး အသံက အက်ကွဲကွဲ ဖြစ်နေတယ်။ အမေက ကျနော့် ကို ဖက်ပြီး သူ့ ရင်ခွင်ကို ဆွဲ ယူလိုက်လို့ ငယ်ငယ်တုန်းက လိုပဲ သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးဝင်လိုက်တယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းက နဲ့ မတူတော့ တာက ကျနော့် ပါးပြင်နဲ့ လာဖိကပ်မိတဲ့ အမေ့ နို့လုံးကြီးတွေက အိပြီး အမေ့ နို့သီးခေါင်းတွေက မာတောင် နေတာ သတိထားမိတာပဲ။ အမေက ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်ချောင်းလေးတွေ နဲ့ ဖွပေးရင်းက၊
“သားရယ် သူလည်းအခု တလော အလုပ်တွေကပင်ပန်း ပြီး စထရက် ဖြစ်နေလို့ နေမှာပေါ့ကွယ်”
“မဟုတ်ဘူး အမေရယ် အီးး သား ဘယ်လို ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး”
“ပြောချင်သလို ပြောပါ မေမေ နားထောင်ပါမယ်”
“စု က အခု တခြား ယောက်ျား တစ်ယောက် နဲ့ ဖြစ်နေတယ် မေမေ”
“ဟင်”
အမေ့ လက်တွေက ကျနော့် ဆံပင်တွေကို ပွတ်ပေးနေရာက ရပ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့် ပါးကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်ပေးပြီးတော့ မျက်နှာကို မော့ စေပြီး သူနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆိုင် ကြည့်စေတယ်။
“သား က ဘယ်လို သိတာလည်း ဘယ်သူက ပြောတာလဲ”
“ဘယ်သူ မှ မပြောဘူး မေမေ သားကိုယ်တိုင် မျက်စေ့ နဲ့ တပ်အပ် မိတာ”
ကျနော် က နေ့လည်က အဖြစ်အပျက် ကို ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ အမေ့ မျက်နှာက စိတ်မကောင်းပြီး ကျနော့်ကို သနားတဲ့ ပုံ ပေါ်နေတယ်။
“အင်း ဒါပေမဲ့ သား အလျှင်စလို မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့ ဦး ၊ ကိုယ့် မှာလည်း သား တစ်ယောက် ရှိနေပြီ။ ညှိနှိုင်းလို့ ရရင် လည်း ရဦးမှာပါ။ မေမေ ပြောပေးရမလား”
“ဟင့် အင်း မေမေ မပြောနဲ့ ၊ သား ဘာသာ ပြောမယ်၊ လောလောဆယ် သားကိုယ်သားလည်း နားမလည်နိုင်သေးလို့”
“ဘာကို နားမလည်နိုင်တာလည်း သား”
“သား က သူတို့ ဖြစ်နေကြတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်မဆိုး ပဲ နဲ့ စိတ်တွေ ထနေတယ်”
“အို သားရယ်၊ အဲဒါဆို သားက ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိနေတာပေါ့”
“အဲလို ထင်တာပဲ မေမေရယ်၊ ”
ကျနော် အဲလို ပြောနေတုန်း ဘယ်လို မှ မထင်မှတ်ထားတာ ဖြစ်ပျက် လာခဲ့ တယ်။ အဲဒါ ကတော့ အမေ့ လက်တဖက်က ကျနော့် လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ် ကနေ အုပ်ကိုင် ပြီး ပွတ်သတ်လာတာကိုပါပဲ။
“မေမေ ဘာ..ဘာ..တွေ လုပ်နေတာလဲ”
“အင်း သား ခုတလော ဖြစ်ပျက် နေတာ မေမေ မသိဘူးထင်လို့လားသား၊ သား မေမေ့ အပေါ် မှာ စိတ်တွေ လာနေတယ် မဟုတ်လား၊ မေမေ က ငယ်ရာက ကြီးလာတဲ့ သူလေ၊ ကိုယ့်သား ဘယ်လို ထူးခြားနေတယ် ဆိုတာ မေမေ သိပါတယ်”
“မေမေ စိတ်မဆိုးဘူးလား”
“ဟင့် အင်း ဘယ်ဆိုးမှာလည်း ဆိုးရင် အဲဒီကတည်းက မေမေ သားကို ပြောပြစ်လိုက်မှာပေါ့၊ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတယ် ဆိုတာ မေမေ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ပါနေလို့ လေ”
“အင်း အာ့ ဆို မေမေ က ခု ကျတော့ ရော”
“ခု ကတော့ သား ကို သနားတာရော ၊ ခုန မြင်ကွင်းက မေမေ့ ကို စိတ်တွေ ထစေလာတာရောကြောင့် လေ”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် ချစ်ရည်ရွှမ်းလဲ့ တဲ့ အကြည့်တွေ နဲ့ ကြည့်မိကြတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်သွားကြတယ်။ လျှာချင်း ပွတ်တိုက်လို့ တစ်ယောက် ရဲ့ သွားရည် တစ်ယောက် စုပ်သောက် မျိုချမိကြတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဘာစကားမှ ဆက်မပြောဖြစ်ကြတော့ ပဲ တယောက် အဝတ်အစား တွေ တစ်ယောက်က ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြတယ်။ ခုတော့ နှစ်ဦးသား ကုတင်ပေါ် မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဖက်ရက် သား ဖြစ်နေပြီလေ။ မေမေ ရဲ့ စောက်ရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ ကို ကျနော့် လီးဒစ်ဖူး ကို တေ့ လိုက်တော့၊
“ဖြည်းဖြည်းနော် သား၊ မေမေ အဲဒါ မလုပ်ဖြစ်တာ နှစ်နဲ့ ချီနေပြီ။ သား ဟာကြီးနဲ့ ဆို အရမ်းနာ မလားလို့ လန့်မိတယ်”
“သား မေမေ့ ကို ဘယ်တော့ မှ နာအောင် မလုပ်ပါဘူး မေမေ”
ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်၊ ကိုယ် အဲဒီ လမ်းကြောင်းကနေ ထွက်ခဲ့တာလို့ တောင် မထင်ရဘူး။ စေးကျပ် နေတာပဲ။ အရည်တွေက စိုရွဲနေလို့သာပဲ။ ညနေ ကျနော့် မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ တွေ့မြင်ခဲ့ ရပြီးကတည်းက တင်းနေခဲ့တဲ့ လီး။ ဂွင်းတခါ ထုပြီးတာတောင် စိတ်က မပြေနိုင်၊ မုန်တိုင်းထန်နေခဲ့ရတဲ့ တဏှာ ရမက်သွေးတွေကြောင့် လည်း ပါမယ်။ ကိုယ့် အမေ အကိတ်ကြီးကို ကိုယ်ပြန်လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကလည်း ပါမယ်။ လီးချောင်းတချောင်းလုံး မှာ အရသာ တွေက ဖိန်းရှိန်း နေအောင်ကို ခံစား နေရတယ်။ အမေ ကလည်း အောက်ကနေ ဒူးထောင် ပေါင်ကားရင်း က အစွမ်းကုန် ကော့ ပေးသလို ကျနော်က လည်း အပေါ် ကနေ ဖိဆောင့် လိုးတယ်။ ကျနော် ဆောင့်ဆောင့် ပြီး လိုးလိုက်တိုင်း လှုပ်ခါ ယမ်းနေတဲ့ အမေ့ နို့ ကြီးတွေက လည်း အားရစရာကြီး။ ရမက်သွေး တွေ ကြွပြီး နီတာတာ နဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းတဲ့ အမေ့ မျက်နှာကို ကြည့် ရင်းမှ ကိုယ့် အမေ ဘယ်လောက် လှမှန်း သတိထားမိတော့ တယ်။ ယောက်ခမကြီးတုန်းက လီးက တအားဆာနေ တာရယ်။ မိန်းမ ရဲ့ အမေ ဆိုတာရယ် ကြောင့်သာ ရုပ်က သိပ်မလာဘူးရယ်။ အမေ က ချောလည်း ချော အသားအရည် ကလည်း ချောမွတ်နေတာ၊ ပေါင်လုံးတွေ ဆို အဆီအရစ် မရှိဘူးရယ်။ အမေကလည်း ထန်သလားမမေးနဲ့။ ကျနော့် တဏှာ သွေးက အမေ့ ဆီက များ အမွေရလာသလားမသိဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး က စိတ်တွေ တအားထ နေကြလို့ ပထမဆုံး အချီ က သိပ်တောင် မကြာလှဘူး။ ကျနော့် လရည်တွေ အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့် ပြီး ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး နားနေကြတဲ့ အချိန်၊ ကျနော် နောင်တ ရသွားတယ်။ အမေ့ မျက်နှာ ကို မကြည့်ရဲ တော့ ပဲ သူ့ နို့ကြီးတွေပေါ် မျက်နှာ အပ်ထားလိုက်မိတယ်။
အမေက ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်ပေးနေရင်းက မျက်နှာကို မော့ ပြီး ကြည့်စေတယ်။
“အခု မှ ဘာလို့ ခေါင်းကြီးငုံ့ထားရတာလည်း မေမေ့ မျက်နှာ ကြည့်ပါဦး”
“ဆောရီး ပါ မေမေ”
“ဘာကို ဆောရီးတာလဲ”
“ဟို..ဟိုဟာလေ၊သား မေမေ့ ကို ပြစ်မှားမိလိုက်တာကို ပြောတာပါ”
“အမလေး ခု မှ နောင်တရတာပေါ့ လေ၊ ခုနတုန်းက တော့ လုပ်ချင်ရာလုပ်နေပြီး”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ သား တိရစ္ဆာန် စိတ်ပေါက် သွားမိပါတယ်။ သားကို ခွင့်လွတ်ပါ”
“ခွင့်လွတ်စေချင်ရင် မေမေ ခိုင်းတာကို လုပ်ပေးရမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ၊ ပြောပါ သား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“မေမေ လိုအပ်တဲ့ အချိန်တိုင်း သား လိုးပေးရမယ်”
“ဟာ မေမေ ကလည်း”
“ဘာ ဟာ လည်း မလိုးချင်ဘူးလား”
“ဟို..ဟို..”
“ဘာလဲ မေမေ က အသက်ကြီး နေပြီး လိုးလို့ မကောင်းတော့ လို့လား”
“ဟာ ဘယ်ကလာ မေမေ က အရမ်းကို ကောင်းပါတယ်”
“ဘာကောင်းတာလည်း ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါ”
“လိုး….လိုး…လို့ ကောင်းတာပါ”
“အာ့ ဆိုလည်း ဘာလို့ မလိုးချင်တာလဲ”
“မေမေ က သား အမေ အရင်းလေ”
“အဲတော့ ဘာဖြစ်လဲ”
“အာ မေမေ ကလည်း သိရက်သားနဲ့ သား က အမေကို အဲလို မှ မလုပ်ရတာ”
“အမလေး ခု မှ သား တွေ အမေ တွေ လုပ်နေတယ်။ ခုနတုန်းက တော့ သား မယား လို ကျင့် နေပြီးတော့”
“အဲဒါ သား စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်သွားလို့ပါမေမေရယ်”
“ဒါပေမဲ့ မေမေ က စိတ်ရိုင်းမဝင်ပဲ နဲ့ အလိုးခံတာလေ”
“ဒါဆို မေမေ က စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့”
“ဆိုးရင် အဲလို အလိုးခံမှာလား လို့ တခါထဲ သူများကို ပိုးစိုးပက်စက် လိုးပြီးမှ မေမေ၊ မေမေ လာလုပ်နေတယ်”
အမေ့ ရဲ့ ညှတုတု အသံ နဲ့ မျက်စောင်းလေး က ကျနော့် လီးကို တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားစေသလို ၊ သုတ်သွေး ကလည်း ဦးနှောက်ထဲ ရောက်လာပြန်ပြီ ထင်တယ်။ ခုနတုန်းက နောင်တ တွေ ဘယ်မြောင်းထဲ ရောက်သွားပလဲ မသိဘူး။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြစ်ပြစ်နစ်နစ် စကားတွေ ပြောချင်လာပြန်တယ်။
“အဲလို မေမေ မခေါ် ရင် ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ”
“အမလေး သူ့ ဟာကြီး က မာလာပြန်ပြီ ခစ်၊ သိဘူး၊ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်၊ မေမေ လို့ တော့ မခေါ်နဲ့ လူကို တခါထည်း ကိုယ့်သား ကိုယ် အလိုးခံတဲ့ မိန်းမ လို့ စိတ်ထဲ မှာ ခုတုတု ဖြစ်နေရော”
“အာ့ ဆို မမခင်၊ မမသန်း၊ မမမြင့် အဲလို တခုခု ခေါ် ရမလား”
“ဟင့်အင်း တခု မှ နားထောင်မကောင်းဘူး၊ ခေါ်နဲ့ ”
“အာ့ ဆို မိန်းမ ပဲ ခေါ် တော့ မယ်”
“ခေါ် ပေါ့”
“သားကို ရော ဘယ်လိုခေါ် မှာလဲ”
“သူက မိန်းမ လို့ ခေါ် ရင် ဒီကလည်း ယောက်ျား လို့ ခေါ် မှာပေါ့”
ကျနော့် လီးက ဖျင်းကနဲ ကို ဖြစ်သွားပြီး တဆတ်ဆတ် တုံလာတယ်။ မာထောင် ဖူးထ နေတဲ့ ဒစ်ကြီးက အမေ့ ပေါင် ကြား ထဲ ထိုးထောက်မိတယ်၊ ဒစ်ဖူးကက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို သွားထိုးရာက ချော် ပြီး စောက်စေ့ နေရာကို ခလုပ်တိုက် သွားတော့ အမေ ပါးစပ်က ရှီး ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။
“မိန်းမ ရေ ယောက်ျား နောက်တချီ လောက် လိုးချင်လာပြီ၊ ဒေါ့ ကီလေး ဆွဲရအောင် လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား”
“ဟွင့် လူကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးနောက်မှ နောင်တ ရပြီ မပြောနဲ့ နော် ”
“မရတော့ ဘူး မိန်းမ ရေ၊ ဒီလောက် ကိတ်ပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတဲ့ မိန်းမကို လိုးနေရလို့ကတော့ ဘယ်တော့ မှ နောင်တ မရတော့ ဘူး ကဲ ”
အမေ က အိပ်ယာပေါ် ကထပြီး လေးဘက်ထောက် ကုံးပေးရှာတယ်။ အမေ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဖွေးနု ပြီး အသားအရည်က လည်း ချောမွတ်နေတာပဲ။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက လည်း အားရစရာ ကောင်းသလို၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အရည်တွေ စိုရွှဲလို့။ ကျနော့် လီးကို စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီး ထိုးထည့် ပြစ်လိုက်မိတယ်။
“အားး ယောက်ျား ဖြည်းဖြည်းကွာ အစ မှာ အဲလို မကြမ်းနဲ့လေ”
“ဆောရီးပါ မိန်းမ ရယ်၊ ”
“ဖွတ်..ဖလွတ်..ဗျိ…ဖွတ်..ဖတ်”
“ကောင်းလား မိန်းမရေ၊ ယောက်ျားတော့ အရမ်းကောင်းနေပြီ”
“အင်း ကောင်းတယ် ယောက်ျား မြန်မြန်လေး လုပ်ပါ မိန်းမ ပြီးတော့ မယ်”
အဲဒီ တချီလည်း ကျနော့် လရည်တွေ အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ တပြုံကြီး ပန်းထည့် လိုက်မိပြန်တယ်။
“အား ယောက်ျား လရည် တွေ အများကြီးပဲ၊ မနက်ဖြန်တော့ ဆေးဝယ်သောက်မှ ရတော့ မယ်၊ ဒီအရွယ်ကျမှ ဘိုက်မကြီးချင်တော့ ဘူး။ လူပြောခံရမယ်”
“အင်းပါ၊ တကယ်က မိန်းမ ကို ဘိုက်ကြီးသွားအောင် လိုးပေးချင်တာ”
“အမလေးတော် မလုပ်ပါနဲ့ ဒီအရွယ်ကျမှ သူများ တံတွေးခွက် မမြောချင်တော့ ပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်ယာထဲ ခံချင်သလို ခံမယ် သူများအပြောတော့ မခံတော့ ဘူး”
အဲဒီည ကနောက်တချီ လိုးပြီးတော့ မှ ကျနော် ကိုယ့်အိပ်ခန်းကို ကိုယ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့ တယ်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော့် ဘက်ကို ကျောပေးပြီး အိပ်ပျော် နေတဲ့ ကျနော့်မိန်းမ စုနွယ်လင်း ကို တွေ့ရတယ်။ အမေနဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် တော့ အလုံးအထည်သေးပြီး ဆလင်းလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ သူ့ နေရာနဲ့ သူ အဖုအထစ်အရှိုက်အဟိုက် က ရှိနေတော့ ဆက်ဆီက ဖြစ်နေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကို ဦးယူဆွတ် လိုးနေတဲ့ ပုံပဲ ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး တော့ လီးက မာချင်လာ တယ်။ဒါပေမဲ့ အမေ့ ကို သုံးချီ လိုးထားတာ ဆိုတော့ တကယ် မမာနိုင်တော့ ဘူး။
ကျနော် က ကုတင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းလေး တက်ပြီး သူ့ ဘေးနား မှာ အသံမမြည်အောင် ကြိုးစား ပြီး လှဲလိုက်ပေမဲ့ မွေ့ယာနဲ့ ကျနော့် ကျောပြင် ချမိတဲ့ အချိန်မှာ စုနွယ်လင်း က သူ့ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့် လိုက်ပြီး ကျနော့် ဘက်ကို မျက်နှာမူလိုက် တယ်။
“ကို အတော် မော သွားပလား”
ကျနော့် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ဆိုတဲ့ စကားလို မသိဟန်ဆောင်ပြီး၊
“ဟင်၊ စု ဘာကို ပြောတာလဲ”
“ကို ကလည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ ၊ စု ခုနက ရူးပေါက်ချင်လို့ တရေးနိုးလာပြီး နောက်ဖေးဘက် သွားတော့ အမေ့ အခန်းနားက ဖြတ်သွားတာ၊ ကို တို့ က တံခါးလည်း သေခြာ မပိတ်ဘူး ခစ်”
ကျနော် အသက်ရူ ပါ မှားသွားတယ်။ စု က ကျနော် သူ့ အမေ နဲ့ တုန်းက သူပဲ လမ်းကြောင်းထွင် ပေးခဲ့တာ မှန်ပေမဲ့ အခု ဟာက ကျနော်တို့ က သားအမိ အရင်းလေ။ သူ့ စိတ်ထဲမှာ အင်းစက်ကို ဘယ်လို သဘောထားမယ်မှန်း ကျနော် မသိဘူး။ စကား အဆုံး မှာ ခစ်ခစ် ဆိုပြီး ရီလိုက်သံ ကြောင့် စု စိတ်မဆိုးဘူး ဆိုတာတော့ သိလိုက်တယ်။ ခေါင်းထဲ မှာ လည်း အလျှင်အမြန် အတွေး တွေ ရှုတ်ကုန်တယ်။ သူက ငါ့ ကို များ အဲဒီ ကိစ္စ လက်ကိုင်ထားပြီး သူနဲ့ ဦးယူစွတ် နဲ့ ကိစ္စ ကို ဖွင့် များ ပြောမလား။ သူ မပြောလာရင်ရော၊ ကျနော် က စမေးရမလား၊ မင်းတို့ ကို ငါတွေ့ ခဲ့တယ်လို့ သူ့ ကို ပြောရမလား။ အတွေးတွေ ထဲ ရှုတ်ထွေး နေပေမဲ့ လည်း သူ့ ကို သေခြာ အောင် ကျနော် က မေးလိုက်ရတယ်။
“စု စိတ်ထဲ ဘယ်လို မှ မနေဘူးလား၊ စိတ်မဆိုးဘူးလား”
“ဟင့် အင်း ဘာလို့ ဆိုးရမှာလည်း၊ စု အမေ နဲ့ တောင် ကို့ ကို စု က ကြံပေးခဲ့ သေးတာပဲလေ။ ပြောပါဦး ကိုတို့ က ပိရိ လိုက်တာ ဘယ်တုန်းထဲက ဖြစ်နေကြတာလဲ”
“ဒီ ည မှ အမှတ်မထင် ဖြစ်သွားခဲ့ကြတာပါ၊ တကယ် ပထမဆုံး ညပါ စု ရယ်၊ ”
“အင်း ပါ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စု က ပင်ပန်းပြီး ကို့ ကို မပေးနိုင်တာကို အမေ က ပေးတာ ဆိုတော့ စု က ကျေးဇူးတောင် တင်မိပါသေးတယ်၊ ကဲ အိပ်တော့ ကို မနက်ဖြန် အလုပ်သွားရဦးမှာ မဟုတ်လား”
စု က အဲလို ပြောပြီးတော့ ကျနော့် ကို ကျောပေး လှည့် လိုက်ပြီး ပြန်အိပ်သွားတော့ တယ်။ သူက ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော် သွားလဲ မသိဘူး။ ကျနော် ကတော့ နဖူးပေါ် လက်တင်လို့ အတွေးတွေ ခြာလည်ပြီး တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ မနက် လင်းကာနီးမှ ပဲ အိပ်ပျော် သွားတော့ တယ်။
…………………………
ကျနော် မနက် အိပ်ရာက နိုးလာတော့ နေတောင် မြင့် နေပြီ၊ တော်သေးတယ် ဒီနေ့ အလုပ်က သိပ် အရေးတကြီး သွားစရာ မလိုလို့။ ကျနော့် ဘေးမှာတော့ စုနွယ်လင်း မရှိတော့ ဘူး။ အပြင်ထွက် ပြီး မီးဖိုဘက် ထွက်လာတော့ အမေ က သားလေးကို မနက်စာ ကျွေး နေတာ တွေ့ရတယ်။ စု ကအဝတ်အစား တွေ လဲပြီး နေပြီ ဆေးခန်းသွားမလို့ အသင့် ဖြစ်နေပြီ။
“ကိုအိပ်ပုတ်ကြီး စု တောင် ဆေးခန်းသွားတော့ မယ်၊ စု ဒီနေ့ နေ့ခင်း ပြန်မလာဘူးနော် ဆေးခန်း တွက် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်း လေးတွေ ဝယ်စရာ ရှိလို့ ညဘက် ဆေးခန်းပိတ်မှ ပြန်လာတော့ မယ်၊ ဘိုင်ဘိုင် မွမွ နော်”
စု က အမေ မမြင်အောင် ကျနော့် ကို မျက်စေ့ မှိတ်ပြပြီး လက်ဖဝါး နဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းကို ကစ် လုပ်ပြရင်း ဖလိုင်းကစ် ပေးလိုက်ပါတယ်။ အပြင်ထွက် ကာနီး ကျနော့် နားကပ်တော့ တိုးတိုးလေး၊
“နေ့ခင်းဘက် သားလေး အိပ်ပလား လာကြည်လိုက်ဦးနော်၊ အိမ်မှာ မေမေ က တယောက်ထည်း အိုကေ”
လို့ ပြောပြီး ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ထွက်သွားပါတယ်။ ကျနော် လည်း ရေမိုးချိုး ပြီး အဝတ်အစား လဲ ပြီးမှ ထမင်းစားပွဲမှာ အမေ ပြင်ထားတဲ့ မနက်စာ စားဖို့ ပြင်ပါတယ်။ အမေ က သားလေးကို အိမ်ရှေ့ခန်း ကလေး ဆော့ တဲ့ ခြံလေး ထဲ ခနထားခဲ့ ပြီး မီးဖိုထဲ လာ၊ကျနော့် ကို ကော်ဖီ ဖျော်ပေးပါတယ်။ စုနွယ်လင်း ဘာအကြံ အစည်လည်း ဆိုတာ ကျနော် သဘောပေါက် ပါတယ်။ သူ့ ဆေးခန်းက မနက်တပိုင်း ညနေတပိုင်း ဖွင့်တာပါ။ နေ့ခင်းဘက် ဆို အိမ်ကို ပုံမှန်ပြန်လာလေ့ ရှိပါတယ်။ တခါတလေ တော့ ပစ္စည်းဝယ် ဘာဝယ်ဆို ပြန်မလာတတ်ပါဘူး။ အခု ကတော့ သူ့ မျက်နှာ အမူအယာနဲ့ ဆို ကျနော် နဲ့ အမေ နဲ့ နေ့ခင်းဘက် အလုပ်ဖြစ်ချင်ဖြစ်လို့ ရအောင် ရှောင်ပေးတယ် ဆိုတဲ့ ပုံစံ ဖမ်းသွား တာပါ။ ဒါပေမဲ့သူဖေါက်ပြန် နေတာ သိနေတဲ့ ကျနော် ကတော့ သူ နေ့ခင်းဘက် ဦးယူစွတ် အလိုးခံ ဖို့ အကွက်ထွင် သွားတာလို့ ပဲ တွေးမိပါတယ်။
မိန်းမ ဒီနေ့ လည် ဦးယူစွတ် အလိုးခံ ဖို့ ကြံနေပြီ ဆိုတာ တွေးလိုက်မိတာနဲ့ လီးက တောင်လာပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ၊ ကျနော့် ဘေး ကော်ဖီ လာချပေးတဲ့ အမေ့ ဖင်လုံးကြီးကို လက်တဖက် နဲ့ လှမ်းဆုပ်ညှစ်လိုက်မိပါတယ်။
“ဟဲ့ သား စောစောစီးစီး ကြီးကွယ်၊ ဘယ့်နယ်ဖြစ်တာတုန်း”
“သား မဟုတ်ဘူး ယောက်ျား ဗျ၊ ယောက်ျား မိန်းမကို ချစ်လို့ မဝ နိုင်လို့”
“အိုကွာ အလွန်အကျွံ တော့ မလုပ်နဲ့ လေကွာ နည်းနည်းပါးပါး တော့ ဆင်ခြင်မှပေါ့”
“မိန်းမ က ဘာလဲ ယောက်ျား ကို မသဒ္ဒါ တော့ ဘူးလား၊ ဒီမှာကြည့် ယောက်ျား ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ”
ကျနော် က ဝတ်ထားတဲ့ လုံခြည်ကို ဖြည်ချပြီး ထိုင်ရာက ထ လိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် ပုဆိုးက ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံး ပုံကျ သွားပြီး မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်တက်လာခဲ့ပါတယ်။
စိတ်ကူးယဥ်လို့ ကောင်းအောင်
Spoiler: Show
“ဟယ် ဆိုးလိုက်တာကွယ်၊ မရဘူး မြေးလေး အိမ်ရှေ့ မှာ တစ်ယောက်ထည်း”
“ခနလေး ပါ မိန်းမရယ်လာလာ၊ စာကလေးရှော့ လေး စာပွဲ ပေါ် ပဲ ဘိုက်မှောက် ကုံးလိုက်”
အဲလို ကျတော့ လည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ စားပွဲပေါ် မှောက်လျှက် ကုံးပေးတဲ့ အမေ့ အနောက်က နေ ထဘီ အနားစ ကို ဆွဲလှန်ပြီး ခါးပေါ် အထိ တင်လိုက်တယ်။ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကျနော့် ဒူးနဲ့ တဖက်တချက်တွန်းလိုက်ပြီး ပေါင်ခွဆုံ ကြားက ပြူးထွက် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ မပင့် ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တယ်။
“အင်းးးး ဟင်းးး”
အမေ့ ပါးစပ်က ငြီးသံ နဲ့ အတူ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ ပဲ မီးဖို ထဲ မှာ တစ်ချီ။ နောက် အိမ်ရှေ့ ခန်း သားလေး ဆော့ နေတာကို လှမ်းမြင်နေရတဲ့ နေရာ ဆိုဖာ ပေါ် မှာ တချီ ဆွဲ ပြီးမှ အလုပ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။
…………………………….
အလုပ်မှာ လုပ်စရာ ရှိတာလေး တွေ ကမန်းကတန်း လုပ်ပြီးတော့ မိန်းမ ဆေးခန်း နေ့ခင်းဘက် မပိတ်ခင် အချိန်လောက်မှာ ဆေးခန်းရှိရာကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကားကို ခပ်ဝေးဝေး တနေရာမှာ ရပ်ပြီး ဆေးခန်းဘက်ကို လှမ်းမြင်ရတဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင် လေးတဆိုင် ထိုင်ပြီး အကဲခပ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မိန်းမ ရဲ့ အကူ လုပ်နေတဲ့ နပ်စ် မလေး ထွက်သွားတာ တွေ့ရတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် မိန်းမ နဲ့ နပ်စ်မ လေး တို့ နှစ်ယောက်က အတူတူ ထွက်လာကြပြီး ဆေးခန်းကို Closed ဆိုတဲ့ ဆိုင်းချိတ်ခဲ့ကြတာ၊ အထဲမှာတော့ ဦးယူစွတ်က အမှိုက်လှဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေါ့၊ အခု တော့ နပ်စ်မလေး က ထွက်သွားတယ်။ နောက်တော့ စုနွယ်လင်း တံခါးဝ ရောက်လာပြီး Closed ဆိုင်းကို ချိတ် လို့ အထဲ ပြန်ဝင် သွားတယ်။
ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းမှန်နေပြီပေါ့။ အထဲကို ချက်ခြင်းဝင်လို့ မဖြစ်သေးဘူး၊ တော်ကြာ ရှေ့ခန်းမှာ ဖြစ်နေရင် ပက်ပင်း တိုးနေဦးမယ်။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေတုန်း ဆေးခန်းတံခါးက နေ စုနွယ်လင်း နဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ နှစ်ယောက် အတူတူ ထွက်လာကြတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဟိုက် ဆေးခန်းမှာ လုပ်မဝလို့ ဟော်တယ် များ သွားလိုးကြမှာလား လို့ တွေး ရင်း လဘက်ရည်ဖိုး ရှင်း ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် နောက်က မယောင်မလည် လိုက်သွားခဲ့မိတယ်။ သိပ်မသွားရပါဘူး အနီးအနား က ကြေးအိုးဆိုင်လေး တခု ထဲ ဝင်သွားလို့ သူတို့ ထိုင်ပြီး စားစရာ မှာနေတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့ နဲ့ နံရံခြင်းကပ်လျှက် သူတို့ မမြင်ရတဲ့ နေရာမှာ သွားထိုင်ပြီး ကြေးအိုး တခွက် မှာလိုက်တယ်။
သူတို့ ကြေးအိုး မှာ ထားတာ စောင့်ရင်း ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေ အရ စု က ဘိုက်ဆာလို့ လာစားကြတာ ဖြစ်ပြီး၊ ဦးယူစွတ် က အချိန်နည်းနေမှာမို့ စားပြီးတာနဲ့ ဆေးခန်း ပြန်ကြရအောင် လို့ လောနေတာ ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော်လည်း သဘောပေါက် သွားပြီး ကျနော့် အော်ဒါကို ပါဆယ် ပြောင်းထုတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး စု တို့ စားနေကြတုန်း ဆိုင်က ထွက်လာလိုက်တယ်။ ကြေးအိုးထုတ်ကို လမ်းဘေး အမှိုက်ပုံးထဲ ပြစ်ထည့် ခဲ့ပြီး ဆေးခန်းဆီ အမြန်သွားလိုက်တယ်။ ဆေးခန်းထဲ သော့ဖွင့် ဝင် ပြီး သူတို့ ဆေးခန်းထဲ မှာ ပစ္စည်း အတိုအစတွေ ထားတဲ့ စတိုခန်းထဲ ဝင်ပုန်း နေလိုက်တယ်။ အဲဒီ စတို ခန်းက တော်ရုံ သူတို့ ဝင်ခဲပါတယ်။ နောက်ပြီး လူနာစမ်းသပ်ခန်း နဲ့ စု ရုံးခန်း နှစ်ခု ကြားထဲ မှာ ရှိပြီး သစ်သား ပျဥ်ထောင်ကာ မို့ အပေါက် တွေလည်း ရှိတယ်။
အဲဒီ စတိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးလာဖွင့်ရင်လည်း ကျနော့်ကို မမြင်ရအောင် ပုံးတွေကို နေရာ နည်းနည်းစီ ရွှေ့ ပြီး အနောက်ဘက် အသာခိုရင်း စောင့်နေလိုက်တယ်။
နောက် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ကျတော့ ရှေ့တံခါး ဖွင့်ပြီး သူတို့ ဝင်လာကြသံ ကြားတယ်။ သူတို့ လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသံ ကြားလို့ အဲဒီအခန်းနံရံ ဘက်ကို သွားပြီး ချောင်းလိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ်က နီညိုရောင် စွတ်ကျယ်သား လို တီရှပ် လက်ရှည် ကိုဝတ်ထားတယ်။ ဘောလုံး ဂိုးကီပါ တွေ ဝတ်တဲ့ ဟာမျိုး ပေါ့၊ မိန်းမ ကတော့ မီးခိုးရောင် ဆွဲဆန့်သား လက်ရှည် နဲ့ အောက်က ထဘီစကဒ် အမဲ ဝတ်ထားတယ်။ လူနာခန်းထဲ ရောက်တော့ ဦးယူစွတ်က ကျနော့် မိန်းမကို သူ့ ဘေးနား ဆွဲခေါ်ရင်း ပုခုံး ကနေသိုင်းဖက်လို့ သူ့ ဖုံး ထုတ်ပြီး ဆဲဖီ ဆွဲနေတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ပါးချိုင့်လေး ပေါ် အောင် ပြုံးရင်း ဦးယူစွတ် ပုခုံးကို ခေါင်းလေး မှီပြီး အရိုက်ခံတယ်။ ကျနော် ဒေါသ ထွက်သွားတယ်။ ပညာတွေ ဒီလောက် တတ် ပြီးဒါလေးတောင် နားမလည်ဘူးလား။ အလိုးခံချင်ရင်ခံ အဲလို မျိုး သက်သေ ပြလို့ ရတဲ့ ဓါတ်ပုံ မျိုးဘာလို့ အရိုက်ခံ ရတာ လဲ။ နောက် အဲဒီလူက အွန်လိုင်းပေါ် တင်လိုက်ရင် ကိုယ်ရော လင်ရော တမျိုးလုံး မျက်နှာပျက် အရှက်ရကြ မှာ နားမလည် ဘူးလား။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က အဲလို ကုလားအဖိုးကြီး ကို ပူးကပ် ပြီး သမီးရီးစားလို နေနေတာ မြင်နေရတာ လီးက တအား တောင်လာတယ်။ ကျနော် မသိတဲ့ အတွင်းစိတ် က အခု မှ ပေါ် ထွက်လာတာလား။ ကျနော်က တကယ့် ကပ်ကိုး စစ်စစ် ပါလား။ အမေ ပြောတာ မှန်နေပြီပေါ့။
“ဆရာမ ရယ် ဂျူတီကုဒ် ဝတ်လိုက်နော် ဦး ရောဂါ ပြချင်လို့”
“ဟွန့် ဦးနော် လုပ်ပြီ တခါထည်း စိတ်ကူး တော်တော်ယဥ်”
“စိတ်ကူး ယဥ်တာထက်ကို ကျော်နေပါပြီ ဆရာမ ရယ် ကျနော် အခု ထိ အိပ်မက်ပဲလား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်နေမိ သေးတာ”
“ကဲပါ အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်”
ဦးယူစွတ်က လူနာ ကုတင်စောင်းပေါ် တက်ထိုင် လိုက်တယ်။ စုနွယ်လင်း က ချိတ်ထားတဲ့ ဆရာဝန်ကုဒ် အဖြူ ကို လှမ်းယူပြီး ဝတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ နားကျပ် ကိုလည်း လည်ပင်းမှာ ချိတ်လိုက်ပြီး ဦးယူစွတ် ဆီ လျှောက် သွားတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က တကယ့် လူနာ နဲ့ ဆရာဝန် တို့ ဆေးခန်းမှာ တွေ့ နေကြသလို သရုပ်ဆောင်နေကြတယ်။
“ကဲ ပြောပါဦး ဦးလေးကြီး ဘာရောဂါ ကို လာပြတာလဲ”
“ဒီမှာ ပါ ဆရာမ ရယ် ကျနော့် ဟာ ကြီးက ရောင်နေလို့ပါ”
ဦးယူစွတ်က သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ သူ့လီး ညိုညို ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထ ပြီး ထွက်လာတယ်။ အာပါး နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးက လည်း ဖေါင်းကား နေတာပဲ။ စုနွယ်လင်းက ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ခစ်က နဲ ရီလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ပြန်လုပ်ရင်း။
“ဟင့် ရှင့် ဟာကြီး က တော်တော် ရောင်နေတာပဲ၊ သေသေခြာခြာ စမ်းကြည့်မှ ရမယ်”
လို့ ပြောရင်း ဦးယူစွတ် လီးကြီးကို လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းရင်း နောက်တဖက် က နားကျပ်ဝိုင်းနဲ့ လီးတန်ကြီးကို လိုက်စမ်း ထောက်နေတယ်။ အမလေး အဲဒီ နားကျပ် နဲ့ သူများတွေ ရင်ဘတ်ကို လိုက်ဖိစမ်းတာ သွားတွေးမိသေးတယ်။
“ရှင့်ဟာ ကြီးက အကြောတွေက အရမ်းလှုပ်နေတယ် အမြန် ဆုံး တခုခု လုပ်မှ ရမယ်”
စုနွယ်လင်း က နားကျပ်ကို ပြန်လွှတ်ချလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ် က ၊
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမလေး အမြန်ဆုံး ကယ်ပေးပါ”
စုနွယ်လင်း က ဦးယူစွတ် ရဲ့ လီးကြီးကို ငုံ့ ပြီး စုပ်ပါတော့ တယ်။ မိန်းမ ရဲ့ မျက်နှာ ဖွေးဖွေးလေး၊ ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှ လေးနှစ်လွှာ ကြားထဲ လီးမဲ ကြီး ဝင်ထွက် နေတာကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက ပေါက်ကွဲတော့ မတတ် မာတင်းလာတယ်။
“ပလွတ်..ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်”
“အားးးး ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်၊ ဆရာမ အာငွေ့ လေးက အရမ်းကို သက်သာ စေတာပဲ၊ အိုးး ဆရာမ လျှာ က ကျနော့် လီးထိပ်အပေါက် ကို အဲလို ထိုးတော့ မခံနိုင်ဘူး ဆရာမရယ်’
ဦးယူစွတ်က ပြောရင်း ဆိုရင်း နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ဆံပင် တွေကို အုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ဆံပင် ကို နောက်တွဲလေး ချပြီး စည်းထားတာ အဲဒီ ခေါင်းစည်းကို သူက ဖြည်ချပြစ်လိုက်တယ်။ နောက် တော့ အရှိန်ရလာကြတယ်။ ဦးယူစွတ် က ကုတင်ပေါ် က ဆင်းပြီး ကြမ်းမှာ မတ်တတ်ရပ် လိုက်တယ်၊ မိန်းမ က ကြမ်းမှာ ဒူးထောက် ချပြီး လီးကို ဆက်စုပ် ပေးနေတယ်။ ဦးယူစွတ်က မိန်းမ ခေါင်းကို သူ့ လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း မိန်းမ ပါးစပ် ကို စောက်ဖုတ်လို လိုးနေတယ်။
“အိုး ဆရာ မ ပါးစပ် က လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမ ရယ်။ ကျနော့် လီးစုပ် သွား တဲ့ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလေးကို ဆရာမ ယောက်ျား က သေခြာ နမ်းရဲ့ လား၊ ကျနော့် လီးနံ့ သူ မရဘူးလား”
မအေလိုးကြီး ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ် သူများ မိန်းမ ကို လိုးနေရင်း ငါ့ ကို လာထိခိုက်နေသေးတယ်။ စိတ်က အဲလို သာ တွေး မိတာ လီးက တအားကို မာတောင် လာလို့ ပုဆိုးလှန်ပြီး ထု နေမိပြီ။ ကျနော့် လရည်လည်း ထွက် ၊ ဦးယူစွတ်လည်း သူ့ လီးထဲက လရည် တွေကို ကျနော့် မိန်းမ ပါးစပ် ထဲ ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်တယ် ထင်တယ်။ မိန်းမ တကွတ်ကွတ် မျိုချပြီး သူ့ လီးကြီးကို လျှက် ပေးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် လည်း မူးနောက်နောက် တောင် ဖြစ်သွားလို့ ချောင်းနေရာက နေပြီး ကြမ်းမှာ ထိုင်ချ နားလိုက်ရတယ်။
ခနနေတော့ သူတို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြလဲ ပြန်သွားချောင်းကြည့်မိပြန်တယ်။ အခု မိန်းမ က ကုတင်ပေါ် ရောက်နေပြီ၊ ဆရာဝန်ဂျူတီကုဒ် ရော နားကျပ် ရော မချွတ်ရသေးဘူး။ အောက်က ထဘီစကဒ် ကို ပဲ ခါးအထိ လှန်တင်ထားပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ တော့ ဦးယူစွပ် က မျက်နှာ အပ်ပြီး ဘာဂျာ ကို အပီ ဆွဲနေတယ်။ ဦးယူစွပ် ခေါင်းကြီး ကွယ်နေလို့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို သူ ဘယ်လို လျှက်နေမှန်း မမြင်ရပေမဲ့ မိန်းမ တကိုယ်လုံး လူးလွန့် ကော့ ပျံ နေတာ ကြည့်ရရင် တော့ ဒီလူကြီးလျှာ အကျွေး တော်တော် ကောင်းပုံ ရတယ်။ ဒီဘဲကြီး ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လောက် တောင် ကြိုက်သလဲ ဆို ဆယ်ငါးမိနစ် ကျော်ကျော် လောက်ကို မနားတမ်း လျှက် စုပ် လုပ်ပေးတာ မိန်းမ ကော့ ပျံ တွန့် တက်ပြီး ပြီးသွားတဲ့ အထိပဲ။ ကျနော် တောင် ညားပြီးကတည်းက တခါ မှ လုပ်မပေးခဲ့ ဖူးဘူး။ အကြာဆုံး လျှက် ပေးတာ ငါးမိနစ် လောက်ပေါ့။
တယောက် တချီ စီ ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အမော ပြေ နားကြတယ် ထင်တယ် တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ပြီး လူနာကုတင် ကျဥ်းကျဥ်း လေး ပေါ် မှာ တရေး တမော အိပ်ကြသေးတယ်ဗျ။ အဲဒါ နဲ့ ကျနော် လည်း စတိုခန်းထဲ ထိုင် ပြီး မျက်စေ့ မှိတ်နားနေလိုက်တော့ တယ်။ ဆေးခန်း နေ့ လည် ပိတ်ချိန်က သုံးလေး နာရီ လောက် ရှိတာမို့ သူတို့ က အေးဆေး အချိန် ရနေတာလေ။
နောက် တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် နဲ့ ကစ်ဆင် ဆွဲနေကြ သံ ကြားလို့ ထပြန်ချောင်းတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တွေ စုပ်နမ်းနေကြတယ်ဗျာ။ ပြီးတော့ တယောက်ကို တယောက် အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ပေးနေကြ တာ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတယ်။ ကျနော် အောကားတွေ ထဲ မြင်ဖူးတဲ့ အဖြူမလေး နဲ့ ကပ္ပလီ ကြီးတို့ အတိုင်းပါပဲ ဗျာ။ ကျနော့် မိန်းမ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လေး နဲ့ အသား မဲမဲ ကုလားကြီးတို့ နှစ်ယောက်။ မိန်း မ ကတော့ အသားဖြူဖွေး ပြီး နို့တွေ ကလည်း လုံးလို့ ပေါင်လုံးတွေက လည်း ချောမွှတ်၊ လေ့ကျင်းခန်းမှန်မှန်လုပ်တဲ့ သူမို့ ဘိုက်သားလေးက လည်း သိပ်မဖေါင်း ဘူး။ ဦးယူစွတ် ကျတော့ တမျိုး၊ သူ ကတော့ အောကားတွေ ထဲက ကပ္ပလီကြီးတွေ နဲ့ တူတာ ဆိုလို့ ညိုမဲတုတ်ခိုင်မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးပဲ ရှိတယ်။ ကျန်တာ တွေက တော့ ဘာမှ မတူဘူး။ ရိုးရိုး ငါးဆယ်ကျော် ခြောက်ဆယ် လူကြီးတယောက်ရဲ့ ဘော်ဒီ မျိုးပဲ ဘိုက်က လည်း ဘီယာဘိုက်လို ခပ်ပူပူ၊ ရင်ဘတ်က လည်း ခပ်ပြားပြားရုပ်ကလည်းမလာ၊ ဆံပင်က လည်း နောက်ပြောင် နေပြီ။
နောက်တော့ မိန်းမ က ပက်လက် လှန် ဦးယူစွတ်က မိန်းမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ မှောက်လျှက် နေရာ ယူပြီး တော့ သူ့ လီးကြီး နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် တယ်။ မိန်းမ မျက်နှာလေး ရှုံ့ မဲ့ သွားပြီး ဦးယူစွတ် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်တယ်။
“ဖြည်း ဖြည်းလေ ဦး ၊ သူဟာကြီး နဲ့ အရမ်းအရမ်း ထိုးမထည့်နဲ့ ပြောထားတာကို ရှီးးးး ”
“ချစ်လေး ကလည်း ကွာ ဒီလီး နဲ့ အလိုးခံ နေတာပဲ ဘယ်လောက် ကြာနေပလဲ ဟာ ခုထိ နာနေတုန်းပဲလား”
“ဘယ်လောက် ကြာကြာ ပေါ့၊ စစခြင်း ဆို ဖြည်းဖြည်း သွင်းမှ ပေါ့ လို့”
“အင်းပါ အင်းပါ နောက်ဆို ဖြည်းဖြည်းချင်း စပါ့ မယ်”
“ဟွန့် တော်ပါ အဲလို ပဲ အမြဲ ပြောပြီး နောက် ဆို မေ့ သွားလို့ ပါ လုပ်ဦးမှာ”
“ဟဲဟဲ ချစ်လေး က သိရဲ့ သားနဲ့ ”
ဟိုက် ကြာပြီ ဆိုပါလား၊ ဘယ်ကတည်းက များ ငါ့ မိန်းမ ဒီလူကြီး အလိုး ခံနေတာပါလိမ့်၊ သိချင်စိတ်တွေ အရမ်းကို ဖြစ်လာတယ်။ သူတို့ ပြောနေတဲ့ စကားတွေ မှာ သဲလွန်စ ရကောင်းရဲ့ ဆိုပြီး နားလည်း အသားကုန်စွင့် ထား၊ မျက်လုံး ကလည်း မျက်တောင် မခတ်နိုင်ပဲ ချောင်းနေမိတယ်။
သူတို့ နှစ်ယောက်က လည်း ကျနော် နားစွင့် ကာမှ စကားမပြောကြတော့ အူး။ တဟင်းဟင်း တအီးအီး နဲ့ အဆောင့် အလိုး တက်ညီလက်ညီ ဆော်နေကြတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ မျက်နှာက လုံးဝကို ရမက်သွေးတွေ နဲ့ ပန်းနု ရောက်ထ နေပြီး အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်းနေတယ်။ သူ ရှုံ့ မဲ့ ပြီး ဖီးလ် တက်နေတဲ့ ပုံ ကကျနော် လိုးတဲ့ အချိန် တခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့ဘူး။ ကျနော် နဲ့ လည်း သူ ဖီးတက် ပြီးကောင်းခဲ့ တဲ့ အချိန်တွေ ရှိခဲ့ ဖူးပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခုလို တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဦးယူစွတ် ကြမ်းပုံ ကလည်း လူနာကုတင် တောင် တကျွိကျွိ နဲ့ ကျိုးကျ တော့ မလားထင်ဥရတယ်။ မိန်းမ ကလည်း သူ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်း ကြီးဖက်လို့ တအင်းအင်း နဲ့ ကို ခံတာဗျာ။ ဒီတချီ က နှစ်ယောက်စလုံး အတော် ကြာတာ၊ ကျနော် တောင် ကိုယ့်လီး ကိုယ်မကိုင်ရဲ တော့ ဘူး လရည်တွေ ထပ်ထွက် ကုန်မစိုးလို့။
ဒီတချီလည်း ဘဲကြီးက သူ့ လီးကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲက မချွတ်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ထည့် ပြစ်လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ဆရာဝန်မပဲလေ သူ ဒီဘဲကြီး လရည်တွေနဲ့ ကိုယ်ဝန်မရအောင်တော့ တားတတ် မှာပါ လို့ ပဲစိတ်ဖြေ တွေး နေ ရတယ်။ ဆေးခန်းထဲ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားတာတောင် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ ချွေးစို့ နေတာ တွေ့ရတယ်။ ပြီးတော့ ငတကြီးက လီးကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲမချွတ်ပဲ စိမ် လျှက် နဲ့ မိန်းမကို ဖက်ပြီး နားနေတယ်ပြီးတော့ တခေါခေါ နဲ့ ဟောက်ရင်း အိပ်ပျော် သွားတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတင်ပြီး အိပ်ပျော် သွားတယ်။ အိမ်မှာ ကျနော် အိပ်ရင်း ဟောက်ရင် ကျနော့် ကို အတင်းလှုပ်နိုးပြီး သူ အိပ်မရဘူး တအားမဟောက်နဲ့ ဘာညာ ပြောတတ် တဲ့ မိန်းမ သူ့ လင်ငယ်ကြီးဟောက်တာကျ ဘာမှ မပြောဘူး၊ လို့ စိတ်တို မိသေးတယ်။ ကျနော် လည်း အခု အချိန်က အပြင်ထွက်သွားရင် အတော် ပဲ ဆိုတာ အကွက် မြင်ပေမဲ့ သူတို့ ဘာဆက်လုပ် ဦးမလဲ သိချင်တာနဲ့ ထိုင်ရက်က အခန်းနံရံ ကို မှီပြီး မှေးနေလိုက်တယ်။
နောက် ဘေးခန်းက လှုပ်လှုပ်အသံ နဲ့ စကားပြောသံ ကြားလို့ ကျနော်လည်းမှိန်းနေရာက နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ အိပ်မောကျ သွားတာ နာရီဝက်လောက် ရှိသွားပြီပဲ။ အခန်းကို ပြန်ချောင်းတော့ မိန်းမ က ကုတင် ပေါ် မှာ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ပဲ ရှိသေးတယ်။ ဦးယူစွတ်က အခန်းထဲ က အံဆွဲတခုကို ဆွဲပြီးပစ္စည်း တခု ကို နိူက်နေတယ် သူ ကုတင် ဆီ ပြန်လာတော့ သူလီးမှာ တခုခု စွတ်နေတာ ကြည့်လိုက်တော့ ကွန်ဒန်။ ခုန တောင် စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ထုတ်ပြီးအခု မှ ဘာလို့ ကွန်ဒန် ဝတ်နေရသလဲ ဆိုတော့ သိပြီ။ ဖင်လိုးတော့ မလို ပေါ့။ ကျနော့် မိန်းမ က ဆရာဝန်မ ဆိုတော့ ကျနော် ဖင်လိုး တော့ မယ်ဆို အမြဲ ကွန်ဒန်ဝတ်ခိုင်းတယ်။ ချောဆီ များများ ထည့်ခိုင်းတယ်။ အဲတော့ ကျနော် သိနေပြီ။ အမလေး ဒီလီးတုတ်တုတ် ကြီးတော့ မိန်းမ ဖင်အလိုးခံရတော့ မယ်ဆိုတာ သိတော့ ကျနော့် လီးက တောင်လာပြန်တယ်။
ဦးယူစွတ် က ကုတင် ပေါ် တက်လာတော့ စုနွယ်လင်း က အလိုက်တသိ ပဲ ဖင်ဘူးတောင် ထောင်ပေးတယ်။ ဦးယူစွတ်က စုနွယ်လင်း ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပြီး ချောဆီ တွေ လောင်းထည့် တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ လက်မ နဲ့ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ထိုးထည့် ပေးတယ်။ နောက်တော့ သူ့ လီးထိပ်နဲ့ အသာလေး နှဲ့ နှဲ့ ထိုးတယ်။ စုနွယ်လင်းက မျှော်လင့် ထားပြီးပုံ ရတယ်၊ အံလေးကြိတ် ပြီးမျက်လုံးလေး မှိတ်လို့ ခံတယ်။ ဦးယူစွတ် ကျနော့် မိန်းမ ဖင်ကို လိုးခွဲ နေတာ ကို ကြည့်ရင်း ကျနော် ကိုယ့်လီးကိုယ်ပဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ မပွတ်ရဲတော့ ဘူး၊ ပွတ်တာနဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့ မယ်။
ဒီတခါ အပြီးမှာတော့ ဦးယူစွတ်က မိန်းမ ဖင်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ နောက် သူ့ လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး မိန်းမ ဖင်တွေ ကျောကုန်း ပေါ် တွေကို သူ့ လရည် တွေ နဲ့ ပန်းထုတ်ပြစ်ပြီး ပြီးလိုက်တော့ တယ်။ အဲဒါက သူတို့ နောက်ဆုံးပွဲပဲ ထင်တယ်။ မိန်းမ က မှောက်ရက် နားနေရာကနေ အိပ်ယာခင်း မစိုအောင် အသာကုန်းထပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်။ သူ့ ရုံးခန်းထဲ မှာ အိမ်သာ နဲ့ ရှာဝါ ရှိတာကိုး ရေကျ နေသ့ ကြားတော့ ရေချိုး နေပုံ ရတယ်။ ဦးယူစွတ် ကတော့ လူနာကုတင် ပေါ် မှာ ဆန့်ဆန့်ကြီး အနားယူနေတုန်းပဲ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ဆေးခန်းပြန်ဖွင့် ဖို့ အချိန် တနာရီနီးပါး လိုသေးတယ်။ နပ်စ်မ လည်း လာမှာ မဟုတ်သေးဘူးဆိုတော့ အချိန်ကောင်းပဲ ဆိုပြီး ကျနော် စတိုခန်းက ထွက်၊ အမြန် ဆေးခန်း ရှေ့ ထွက်လာ သော့ ဖွင့် ပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ လိုက်တော့ တယ်။
အလုပ်ကို ခန ပြန်သွား လက်စသတ်စရာလေး တွေ လုပ်ပြီးတော့ မှ အိမ်ပြန်သွားလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မိန်းမ က ပြန်မရောက်သေးဘူး။ အမေ ပဲ တွေ့ တယ်။
“သား ရော အမေ”
“ခုနလေး တင်ပဲ အိပ်သွားတယ် သားရဲ့”
“ဒါဆို အတော် ပဲ မိန်းမ ရာ လာလာ အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင် ”
“ဟဲတော် ဘယ်လို ဖြစ်ရပြန်တာတုန်း၊ မနက်ကလည်း အလုပ်မသွားခင် ဟိုဟာ လုပ်ပြီးပြီ”
ကျနော် က တအံ့တသြ ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ ကို လှမ်းဆွဲ ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်း လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ် မိပြန်တယ်။ ကျနော့် မာတောင်လာတဲ့ လီးကြီးက အမေ့ ဘိုက်ကို သွားထောက်မိနေ တယ်။
“အင်း ဒီယောက်ျား တော့ ခက်တော့ တာပါပဲ သူ့ မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ သွားချောင်းလာပြန်ပြီထင်တယ်”
“ဟုတ်တယ် မေမေ သား မနေနိုင်တော့ ဘူး”
“ဟွန်း သိပါ့ လာလာ စုနွယ်လင်း ပြန်မလာခင် ”
“လာလည်း ဂရု မစိုက်တော့ ဘူး မေမေ သူ မနေ့ညက သားတို့ ကို တွေ့သွားတယ်”
“ဟင် ဟောတော် ၊ ငါတော့ သေသာ သေလိုက်ချင်တော့ တယ်၊ သူက ဘာပြောလဲ”
“ဘယ်ပြောပါ့ မလဲ သူက အပြင်မှာ ဖေါက်ပြန်နေတဲ့ ဟာ”
“သူဖေါက်ပြန်နေတာကို သားကို ပြောလို့ လား”
“ဟင့်အင်း မပြောသေးဘူး”
“အခု သား နေ့ ခင်းက သွားချောင်းတာလား”
“ဟုတ်တယ်”
“အော် သူ့ မိန်းမ ကို ကပ်ကိုး ဖီးလ် ထလာပြီး အမေ ကိုလာလိုးတာပေါ့ လေဟွန့် တော်တော့ အစားထိုး လူတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး မေမေ ရာ မေမေ့ ကို က တကယ်လည်း ချစ်တယ် တကယ်လည်း လိုးချင်တာပါ၊ အဲဒါက ကြာပါပြီ စု မဖေါက်ပြန်ခင်ကတည်းက ပါ”
“အံမယ် အဲလို ပြောတာနဲ့ ယုံရမလား”
“ကဲ လာပါ အိပ်ခန်းထဲကို သား အသေးစိတ် ပြောပြမယ်”
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာမှ အမေ့ ကို ကျနော် အထက်တန်းကျောင်းသား ဘဝ ကတည်းက ရေချိုးတဲ့ အချိန် ချောင်း။ အိပ်ပျော် နေတဲ့ အချိန် ခြေသလုံး ပေါင် ပေါ် တာတွေကို ခိုးကြည့်ကြည့် ပြီး ဂွင်းထု ဖြစ်တဲ့ အကြောင်း။ ဂွင်းထု တဲ့ အချိန် မှန်းခဲ့ တဲ့ အမျိုးသမီး တွေ ထဲ မှာ အမေ က အကြိမ်အရည်အတွက် အများဆုံး ဖြစ်ကြောင်းနဲ့၊ ငယ်စဥ် ချောင်းခဲ့တုန်းကတချို့ ဒီတေး အတွေ့ အကြုံ လေးတွေ ပြောပြလိုက်တော့ မှ အမေ က ယုံ ကြည် သွားတော့ တယ်။
“ဟင်း ငါက တော့ ငါ့သားလေး ရိုးလှ ခြေ ရဲ့ လို့ ထင်ထားခဲ့တာ နင်က ငယ်ငယ် ကတည်းက နာဗူးပဲ”
“ခိခိ အဲဒါ မျိုးရိုး လိုက်တာ နေမှာပေါ့၊ အဖေ့ ဘက်ကလား အမေ့ ဘက်ကလား ပဲ ဟဲဟဲ”
ကျနော် က ပါးစပ် ပြောနေပေမဲ့ လက်က ကိုယ့် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီးတော့ အမေ့ အဝတ်အစား တွေ ကူချွတ် နေလိုက်တာ နှစ်ယောက်စလုံး နိကပ် ဖြစ်သွားကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့ တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ရင်း နမ်းရင်း နဲ့ အတိုင်အဖေါက် ညီညီ နဲ့ လိုးဖြစ်လိုက်ကြတယ်။ စု သိနေပြီ ဆိုပေမဲ့ သိသာ သိစေ မမြင်စေနဲ့ ဆိုတဲ့စကားလို အမေ လည်း မျက်နှာ မပူရအောင် နှစ်ချီ လောက်ပဲ လိုးပြီးတော့ စု မပြန်လာခင် ရေမိုးချိုး ပြီး သန့်စင် လိုက်တယ်။ တနေ့ လုံး လည်း လူပင်ပန်း စိတ်ပင်ပန်း ခဲ့တာမို့ ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ စု မပြန်လာသေးတာမို့ အိပ်ယာပေါ် ခနလှဲလိုက်တာ တုံးကနဲ အိပ်မော ကျသွားတာပေါ့။
ကျနော့် မျက်နှာ ပေါ် ယားကျိကျိ ဖြစ်လာတာမို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကျနော့် ကို ငုံ့ ကြည့်နေတဲ့ စု ကို တွေ့ လိုက်ရတယ်။ သူ့ ဆံပင်တွေက ကျနော့် မျက်နှာကို လာထိ နေတာကိုး၊
“ဘယ်လို လဲ မောင် ဒီနေ့ အလုပ်တွေ ပင်ပန်းခဲ့တာလား၊ အိပ်မောကျနေလိုက်တာ တုံးပဲ၊ ညနေစောင်းကြီးကို၊ တော်ကြာ နေမကောင်း ဖြစ်နေဦးမယ်”
စု က ပြောရင်းနဲ့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို သူ့ နူတ်ခမ်းလေး နဲ့ လာကပ် နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း စု ရဲ့ ချောမောလှတဲ့ မျက်နှာလေး နဲ့ ပါးချိုင့်လေး ခွက်နေအောင် ပြုံးတဲ့ အပြုံးလေး တွေကြောင့် ဖီးတက် သွားတယ်။ စု ရဲ့ နူတ်ခမ်း လှလှလေးကို စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်တယ်။ စု ရဲ့ နူတ်ခမ်းနီနံ့ လေး အပြင် တခြားအနံ့ တမျိုး ကိုပါ ရလိုက်တယ်။ နေ့ခင်းက ဦးယူစွတ် ပြောခဲ့တာကို သွားသတိရလိုက်မိတယ်။ ဦးယူစွတ် လီး နဲ့ လရည် အနံ့ ဖြစ်မှာပေါ့။ နေ့ခင်းက ဟာတွေက သူ ဆေးခန်းမှာ ရေမိုးချိုးခဲ့ ပြီးလို့ ပျောက်သင့် နေလောက်ပြီ၊ အခု ဟာက ဆေးခန်းက အိမ်ကို ပြန်မလာခင် လောလောလတ်လတ် စုပ်ခဲ့တာပဲ နေမယ်။ ကျနော့် လီးက တင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ တောင်တော့ မတောင်နိုင်တော့ ဘူး။ မနက်က အမေ့ နဲ့ နှစ်ခါ၊ နေ့လည်က ချောင်းရင်း ဂွင်းထု လို့ တခါ၊ ခုညနေခင်း အမေ နဲ့ နှစ်ခါ ဆွဲထားလို့ လီးက တောင် ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ဘူး။ စိတ်သာ ပါတာ၊ လူက မလိုက်နိုင်တော့ ဘူး။ တော်သေးတယ်။ စု ကလည်း မတောင်းလို့၊ သူလည်း ဦးယူစွတ် ဘယ်လောက်တောင် ဗြင်းတာ ခံခဲ့ရသလဲ မသိဘူး။ ပုံက နွမ်းဖတ်နေတာပဲ။
“ကဲ ထထ မောင် လှဲမနေနဲ့ စု ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်၊ ပြီးရင် ညစာ စားရအောာင်”
“အိုကေ”
……………………………………….
ညစာ စားသောက်ပြီးကြ တော့ မနက်ဖြန် စု ဆေးခန်းပိတ် တာမို့ ထုံးစံ အတိုင်း အေးအေးဆေးဆေး မိသားစု ဧည့်ခန်း မှာထိုင်ပြီး တီဗီ ကြည့်ကြတယ်။ စုနွယ်လင်း က ကြိုးစား ပြီး ဟန်ဆောင် ပေမဲ့ သူ နွမ်းနေတာက မထိန်းနိုင်တော့ လို့ ဆိုဖာပေါ် မှာ ကျနော့် ဘေးနား ထိုင်ရင်း အိပ်ပျော် သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ပွေ့ချီ ပြီး အိပ်ခန်းထဲ မ ခေါ် လာခဲ့ ရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်လည်း နှုံးနေပါပြီ။ အိပ်ယာပေါ် မှ ပက်လက်ကလေး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ၊ ဆရာဝန်မှ ချောချော လေး ဟာ အပြစ်ကင်းစင် တဲ့ ကလေးငယ်လေး တစ်ယောက် လို အိပ်ပျော် နေတာကို ကြည့် ရင်း သနားကြင်နာ ချစ်စိတ်တွေ ရင်ထဲ ပြည့်လျှံ သွားခဲ့ ရပါတယ်။ သူ ဖေါက်ပြန်နေတာကို အလိုလို ခွင့်လွှတ်ပေး နေမိ သား ဖြစ်နေရတယ်။ သူ ကျနော့် ကို တော့ တနေ့နေ့ သူဘာလို့ ဖြစ်သွားရတယ် ဆိုတာကို ပြန်ပြောပြလိမ့် မယ်လို့ လည်း ယုံ ကြည် နေမိတယ်။ သူ့ ကို အတင်းအကျပ် မေးဖို့ တော့ ဘာကြောင့် မှန်းမသိ၊ ကျနော် မလုပ်ချင်ပါဘူး။ ယောက်ျား မာန ပဲလား၊ စု တစ်နေ့ ကျနော့် ကို သူကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောပြလာလိမ့်မယ် ဆိုတာကို ယုံကြည်နေလို့ လား တခုခုပေါ့။
အဲဒီ ညတော့ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး တနေ့လုံးကဲထားသမျှ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျသွားကြ ရပါတော့ တယ်။
……………………………………………
နောက်နေ့ အိပ်ယာ ထတော့ စု က ဆေးခန်းပိတ် တယ်။ စု မိဘတွေ လည်း အိမ်လာလည်ကြမယ် ဆိုတော့ တခုခု ချက်စား ကြမယ်ပေါ့။ ကျနော် က အလုပ်သွားရမယ်။ ဒါပေမဲ့ အကြံ က ရှိနေတော့ စောစော စီးစီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တယ်။ အချိန်ကလည်း အများကြီး ရတာ မဟုတ်တော့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်မကျိုးစားတော့ ဘူး။ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်၊ တဖွဲ့ ကို ခေါ် ပြီး ဆေးခန်းမှာ ကင်မရာတွေ အစုံ အစေ့ တတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် က မိတ်ဆက်ပေးထားလို့ ဘာမှ သိပ်ပြောစရာမလိုပဲ နဲ့ အကုန်ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် ဆင်ခြေကတော့ ဆေးခန်းလုံခြုံရေးအတွက်ပေါ့၊ ဆေးခန်းမှာ ဝန်ထမ်း တွေက လည်း ခိုးတာ ပြုတာ မသင်္ကာလို့ ပေါ့ ဘယ်သူမှ မသိအောင် လျို့ဝှက် တပ်ပေးခိုင်းလိုက်တာပေါ့။ အကုန်လုံးက ကျနော့် ကွန်ပြူတာ နဲ့ ဖုံးကနေတောင် မှ လိုက်ဖ် သို့ မဟုတ် ရီကော့ ဒင်း ကို ကြည့်လို့ ရအောင် လုပ်ပေးထားတယ်။ ဆားဗစ် ဖီးလ် တော့ ပေးရတာပေါ့။ ကင်မရာတွေ ကရော မယ်မိုရီ ကတော့ ဝါယာလက်စ် တွေမို့ တတ်လိုက်တာ တစ်နာရီ လောက်နဲ့အကုန်ပြီးသွားတယ်။ သိပ်အများကြီးလည်း မရှိပါဘူး။ ရှေ့ခန်းရယ် လူနာခန်းရယ် စုရုံးခန်းရယ်။ အိမ်သာ ရေချိုးခန်း ရယ်ပေါ့။ အဲဒီ ကိစ္စ တွေ ပြီးမှ ပဲ အလုပ်ကို ပြန်သွား လုပ်စရာ ရှိတာ တွေ လုပ်ပြီးတော့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တယ်။
…………………………….
အဲဒီနောက်ပိုင်းတော့ အဲဒီ ကင်မရာ တွေ ကျေးဇူး နဲ့ စုနွယ်လင်း နဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ ဘယ် နေ့ တွေ ဘယ်အချိန်တွေ ပုံမှန်လုပ်တတ် တယ် ဆိုတာ ကို သိလာရတယ်။ သူတို့ က တကယ်တော့ ဆေးခန်း ဖွင့်တဲ့ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆေးခန်းပိတ်တဲ့ အချိန်ပေါ့၊ အကူ နပ်စ် မလေး ပြန်သွားချိန်၊ စု က အလုပ်လက်စသပ်၊ လူနာစာရင်းဆေးစာရင်း တွေ လုပ်ရင်း ကျန်ခဲ့ချိန် ဆို ဦးယူစွတ်က တံခါးတွေ ပိတ် ပြီးတာနဲ့ စု ကို အသားကုန်လိုးပြီပဲ။ တနေ့ ကို အနည်းဆုံး တချီ လိုးတယ်။ တခါတလေ စု တအားထန်တဲ့အချိန်ဆို နေ့ခင်း ပြန်မလာဘူး စျေးဝယ်စရာ ရှိတယ်လို့ အကြောင်းပြပြီး ကျနော် ချောင်းခဲ့တဲ့ နေ့ တုန်းက လို ဆေးခန်းပိတ်ထားပြီး လိုးကြတယ်။ အဲလို ရက်တွေ ဆို ကျနော် အိမ်ပြန်လာပြီး လက်တော့ ကို ဖွင့် ၊ အမေ နဲ့ ကျနော် နဲ့ စုတို့ စုံတွဲ လိုးနေတာကို ကြည့်ပြီး အပြိုင်လိုးကြတယ်။ စုဆေးခန်းက စနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်တာ ဆိုတော့ စနေ မှာ ကျနော် အလုပ်မသွားချင်ရင် အလုပ်က လူယုံ ကို ခေါ် ပြီး ကြီးကြပ်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး မိသားစု တနေရာရာ ကို သွားကြတယ်။ တနင်္ဂနွေ ဆိုရင် စု က ကျနော့် ကို ပေးလိုးတယ်။ စနေတရက် နားပြီးမှ ကျနော့် ကို ပေးလိုးတာက သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ဦးယူစွတ် ချဲ့ ထားပြီးတာ ကျနော် ရိပ်မိမှာ စိုးလို့လား။ စနေတရက် သူ အလိုးမခံရလို့ အငတ်မခံနိုင်လို့ ကျနော့် အလိုးမခံတာ မပြောတတ်။
ကျနော့် မိန်းမ စုနွယ်လင်း က အဲလို မျိုး ဦးယူစွတ် အလိုးကို ကျနော် မသိအောင် ခံနေတာက လွဲရင် အကုန်ကောင်းတယ်။ အမေ့ ကို ကျနော် လိုးနေမှန်း သိရက်နဲ့ လည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံတယ်။ ကျနော့် ကိုလည်း ကြားရက် အလိုးမခံ တာက လွဲရင် အိမ်ထောင်ရှင်မ ပီသစွာ ဆက်ဆံတယ်။ ကျနော် လည်း စဥ်းစားတယ်၊ သူ ငါလိုးတာကို ဆန္ဒမပြည့်လို့ သူ့ဖာသာ ကျေနပ်မှု ရအောင် ရှာတာပဲ၊ အချိန်တန်ရင် သူ ဦးယူစွတ် ကို ငြီးငွေ့ ပြီး ပြတ်သွားနိုင်တာပဲလေ၊ ငါ့ကို တော့ လေးလေးစားစား နဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ယောက် လို ချစ်လို့ အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက် အောင် သူနေတာပဲလေ လို့ ၊ ပိုတွေး လေး တွေးပြီး ထားလိုက်တော့ တယ်။
ဒါပေမဲ့ စု ကို လိုးရင်း ဦးယူစွတ်ကြီး ပြောဆိုနေတာ တွေ ကြားရတော့ ကျနော် စိတ်ထဲ စိုးရိမ်မိတယ်။ စု ကို လိုးရင်း နဲ့ စောက်ကောင်မ၊ ခွေးမ၊ ဖာသည်မ အဲလို မျိုး ရုပ်ရင်းကြမ်းတမ်း ပြောဆိုတာကိုတော့ ထားလိုက်တော့၊ စု ကလည်း ကြိုက် ပုံရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ လရည်တွေ စု စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းပန်း ထည့် တာတွေ၊ စု ကို သူ့ လရည် နဲ့ ဘိုက်ကြီးအောင် လုပ်မယ် ဆိုတာ တွေ ကျတော့ ကျနော် စိတ်ပူလာတယ်။ စု က ဆရာဝန်မ ပဲလေ အဲလောက်တော့ မမိုက်လောက်ဘူး လို့ ကျနော် တွေးမိတယ်။ ဘယ်အချိန် ဘယ်ဆေးသုံး မယ် ဆိုတာ စု သေခြာပေါက် သိမှာပေါ့။
တနေ့ မှာ ဦးယူစွတ် က စုနွယ်လင်း ကို သူ တပတ် လောက် သူ့ မိန်းမ အဖြစ်နဲ့ အတူ နေချင်တယ် ဆိုပြီး ရစ်နေတယ်။ ကျနော် က ဗီဒီယိုကြည့်ပြီး ဒေါသဖြစ်နေတယ်။ မိန်းမ ကတော့ ဒါကို ဘယ်လို မှ သဘောတူ မှာ မဟုတ်ဘူး ၊ လို့ တွေးရင်း က ခွေးမသား ကြီး မင်း အိပ်မက် ပဲ မက်နေလိုက်တော့ လို့ စိတ်ထဲ က ပြောမိတယ်။ မိန်းမက ချွေးသိပ်တဲ့ အနေနဲ့ လားမသိဘူး။ သူ ကြည့်လိုက်ပါဦးမယ်လို့ ပြန်ပြောသံ ကြားတယ်။
နောက် နှစ်ရက် လောက် ကျတော့ မိန်းမ က ပြောလာတယ်။ သူ့ ဆေးကျောင်းက သူငယ်ချင်း မိန်းကလေး တစု reunion အနေနဲ့ အပန်းဖြေ ခရီးထွက်ကြမယ်တဲ့။ ဘယ်သူ မှ မိသားစု ခေါ် မလာပဲ နဲ့ သူတို့ ချည်းပဲ စု သွားကြ မှာတဲ့ တပတ်ကြာမယ်တဲ့။ ကျနော် က သိနေပြီလေသူ နဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ သွားကြမယ် ဆိုတာ။ သူ့ကို ကပ်သီးကပ် သတ် လိုက်ပြီး အစ်မေးလိုက်ရင် ကျနော့် မိန်းမ ဖြေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကျနော် သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် က သိတယ်ဆိုတာကို ဖွင့် ပြောလိုက်ရမလား၊ ဒါမှ မဟုတ်၊ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ခွင့်ပေးလိုက် ရမှာလား။ ခက်တာက မိန်းမက ကျနော့် ဆီက ခွင့်တောင်းတဲ့ ပုံ မဟုတ်ဘူးဗျ။ သူသွားမယ် ဆိုတာ အသိပေး တဲ့ ပုံ မျိုး နဲ့ ပြောခဲ့တာ။ ကျနော့် အတွက် ရွေးစရာ လမ်းကတော့ ကျနော် သိနေတယ် ဆိုတာ ဖွင့်ပြောပြီး သူသွား မှာ ကို သဘောမတူဘူး လို့ ချဲလင့် ခေါ် မလား။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ လွှတ် ပေးရမလား။
ပထမလမ်းက တော့ ကျနော် တို့ အိမ်ထောင် ပြိုကွဲရင် ကွဲ မကွဲရင် လည်း အက်ကြောင်းဖြစ်ပြီး ပြန်ဖာဖို့ မလွယ်နိုင် တော့ ဘူး။ ကျနော့် ကို သူ့ အမေ နဲ့ လည်း ဖြစ်၊ ကျနော့် အမေနဲ့ လည်း ဖြစ်နေတာကို သိသိ ကြီးနဲ့ ခွင့် လွှတ် ပေးခဲ့တဲ့ မိန်းမ မျိုး နောက်တစ်ယောက် ကျနော် ရှာ တွေ့ ဖို့ ဆိုတာ လက်တွေ့ မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။
ဒုတိယ လမ်းကြောင်းက တော့ ဘာထူးခြား သွားမှာလဲ။ အရင်ကတည်းကလည်း လိုးလာကြပြီးပြီ။ နောက်ထပ် တပတ် နေ့ရော ညရော လိုးကြတာပဲ ရှိမှာ ခရီးသွား ရာက ပြန်လာရင် ဒုန်ရင်း ဒုန်ရင်းပဲပေါ့၊ နောက် သူ ဦးယူစွတ် ကို ငြီးငွေ့ သွားခဲ့ ရင် အဲဒီ မှာ တ စခန်း ရပ်သွားမှာပဲ မဟုတ်လား။
အဲတော့ လည်း ကျနော် က ဒုတိယ လမ်းကြောင်း ကိုပဲ ရွေး ရတော့ တာပေါ့။ အဲဒီ နောက်ပိုင်း မှာ သူတို့ ဘယ်သွား ကြမှာလဲ ဆိုတာကို ကျနော် စပိုင်ကင်မရာ ကနေ နားစွင့် ရတော့ တာပေါ့။ စုနွယ်လင်း ကျနော့် ကို ပြောထားတဲ့ ခရီးစဥ် က တခြား၊ သူနဲ့ ဦးယူစွတ် တို့ တကယ်သွားကြ မှာက သိပ်နာမည် မကြီးသေးတဲ့ ကမ်းခြေတခု ကို၊ သူ ဘုတ်ကင် လုပ်လိုက်တဲ့ ဟော်တယ် ကို လည်းကျနော် သိနေပြီ။ ကျနော့် အဆက်အသွယ်ကနေ တဆင့် ဟော်တယ် ကို စုံစမ်း လိုက်တော့ ဦးယူစွတ် နာမည် နဲ့ ပဲ အခန်းယူထားတာ တွေ့ရတယ်၊ ဟော်တယ်လေး က လူမသိသူ မသိ ချောင်ကျ တဲ့ နေရာလေး မှာ ရှိတယ်။ စျေးလည်းပေါ၊ စားသောက်စရာ လူစည်ကား ရာ နေရာ တွေနဲ့ လည်း ဝေးတော့ ခိုးဝှက် ပြီး နေလို့ ကောင်းတဲ့ နေရာလေးပေါ့။ အသိတွေ နဲ့ တိုးမှာလည်း စိုးရိမ်စရာမရှိတော့ဘူးလေ။ နောက်ပြီး အဲဒီ ဟော်တယ်က ဘန်ဂလိုလေး တွေကို ထိုင်း တို့ အင်ဒိုနီးရှား တို့ ဘက်က အပန်းဖြေ စခန်း ပုံစံ မျိုး ဝါးထရံကာ၊ ဓနိမိုး နဲ့ လုံးချင်း လေး တွေ ဆောက်ထားတာ၊ ချစ်သူ တို့ ဟန်နီးမွန်း သမား တွေ အတွက် လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေလို့ ကောင်းတဲ့ နေရာလေးပေါ့။
ကျနော် လည်း သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို သူ့ နာမည် နဲ့ စုတို့ ဘန်ဂလို နဲ့ မလှမ်းမကမ်း မှာ ဘုတ်လုပ်ခိုင်း လိုက်တယ်။ ကျနော့် အမေ ကို လည်း ပြောထားတာ ဆိုတော့ သူကလည်း သိပါတယ်။ သွားလေ တဲ့၊ သူက သားလေးကို ကြည့်ထားပေးလိုက်မယ်တဲ့၊ ကျနော့် အလုပ်ကိုလည်း လူယုံ မန်နေဂျာ နဲ့ ပဲ ခန လွှဲထား ခဲ့ လိုက် တော့တယ်။
………………………………
စု အိမ်က ထွက်သွားပြီး မကြာပါဘူး ကျနော် လည်း ပြင်ဆင်စရာ တွေ အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးတော့ ခရီးနှင်တော့ တာပေါ့။ သူတို့ ထွက်သွားတဲ့ အချိန်ထက် သုံးလေး နာရီလောက် နောက်ကျ တာဆိုတော့ ကျနော် ရောက်တဲ့ အချိန် မှောင်ရီ ပျိုးနေပြီ။ ညနေစာ လည်း လမ်းမှာ စား ခဲ့ပြီး ဆိုတော့ ဟော်တယ် ကို ချက်ကင် လုပ်ပြီးတာနဲ့ ဘန်ဂလိုကို တန်းလာခဲ့တယ်။ လိုအပ်ရင် အပြင်မထွက်ပဲ စားဖို့ သောက်ဖို့ အခြောက်အခြမ်း ခေါက်ဆွဲထုပ်တွေ ကအစ သယ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဘိုင်နိုကူလာ ခေါ်တဲ့ အဝေးကြည့် မှန်ဘီလူး တခု လည်း ယူလာခဲ့တယ်။
နည်းနည်း မှောင်ရီပျိုး နေပြီ ဆိုတော့ လူသွားလူလာ သိပ်မရှိတော့ ဘူး။ ဒီ ဟော်တယ် ကိုက အဲလို မျိုး တိတ်ဆိတ် ပြီး ဖုတ်လို့ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးထားသလိုမျိုး၊ စုနွယ်လင်း ဘယ်ကများ သိပြီး ဒီဟော်တယ် ကို ဘုတ်လုပ်တာလည်း တော့ မသိဘူး။ သူလည်း မခေဘူးလို့ ပြောရမယ်။ ကမ်းခြေတလျှောက် လှမ်းကြည့်ရင် တော့ တခြား ဟော်တယ် ကြီးတွေက မီးတွေ ထိန်ငြီး နေလို့ အလင်းရောင် သဲ့သဲ့ တောင် ကျနော်တို့ ကမ်းခြေ နား ရောက်လာတယ်။ ဒါလည်း လမိုက်ညမို့ ထင်တယ်။ မှောင်လာလေ အဲဒီက အလင်းပြန်တာက ရောက်လာလေ လိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ သစ်ပင် အုန်းပင် ခြုံပင် တွေ နဲ့ လည်း ကွယ်ကာ နေတာမို့ လွတ်လပ်မှု တော့ အတော်ရတဲ့ နေရာပါ။ ကျနော် တောင် နောက်ဆိုအမေ့ ကို တခါလောက် ဒီခေါ် လာခဲ့ ဖို့ စိတ်ကူး မိတယ်။ မိန်းမ ဆီက ပြန်ရတဲ့ ပညာပေါ့။ မိန်းမ က ကျနော် နဲ့ ရတုန်းက တကယ့် အရိုင်းပန်းလေး။ ခုကျတော့ ကျနော် က သူ့ ဆီက ပြန်သင်နေရပါလား။
သောင်ပြင်မှာ လမ်းလျှောက်သလို နဲ့ ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက်လုပ်ရင်း က စုနွယ်လင်း တို့ ဘန်ဂလို ကို မသိမသာ အဝေး ကလှမ်းအကဲ ခပ်နေမိတယ်။ မီးတွေက လည်း မှောင်လို့ ဘယ်များ သွားကြတာလည်း၊ ဒါမှ မဟုတ် ခရီးသွားလာရတာပဲ ပင်ပန်းလို့ အိပ်နေကြပလား။ ကျနော့် ကိုလည်း မှတ်မိသွားမှာ စိုးလို့ တခါမှ မဝတ်ဘူး တဲ့ ခေါင်းအုပ်ဆောင်းပါတဲ့ ဟုဒီ အနွေးထည်နဲ့ အထဲက လည်း ဦးထုပ် ဆောင်းထားတယ်၊ ချာတိတ်လေး လိုလို ဘာလိုလိုပေါ့။
နောက်ဆုံးတော့ စိတ်မရှည်တော့ သူတို့ ဘန်ဂလို နား ကပ်သွား မလို့ ကြံလိုက်တယ်၊ အဲဒီအချိန်ပဲအဲဒီအချိန်ပဲ လူသံ ကြားလိုက်လို့ အုန်းပင် တပင် အကွယ်က ချောင်းကြည့်လိုက််တော့ လူနှစ်ယောက် ကြွပ်ကြွပ်အိပ် ပလတ်စတစ်အိပ် တွေ ဆွဲ လို့ အဲဒီ ဘန်ဂလို ဆီ သွားနေကြတယ်။ နောက်တော့ ဘန်ဂလို တံခါးဖွင့် ပြီး ဝင်သွားကြတယ်။ အတွင်းထဲက မီးတွေ လင်းလာတာကို ပြတင်းပေါက်၊ နဲ့ နံရံ တွေ ကြားက အလင်းရောင် တိုးထွက်လာလို့ သိလိုက်ရတယ်။
လူအရိပ်အခြေ ကြည့်ပြီး အဲဒီ ဘန်ဂလိုနားကို တိုးကပ် သွားလိုက်တယ်။ သွားရင်းက ကိုယ့် ဘန်ဂလို ရှေ့ နားမှာ ဘိနပ်ချွတ်ထားခဲ့လိုက်တယ်။ သဲ ထဲမှာ ဆိုတော့ သစ်ရွက်တို့ သစ်ကိုင်းခြောက်တို့ မနင်းမိလို့ ကတော့ အသံ လုံးဝ မထွက်ဘူး။ ကြမ်းက ကျနော့် ခါးအမြင့်လောက် ရှိတယ်ဆိုတော့ ဘေးနံရံ ထရံပေါက် ကချောင်းရင် အတော်ပဲ ပြတင်းပေါက် က ကျတော့ လည်း ကျနော့် ခေါင်းထက် မြင့်တဲ့ နေရာမှာ ရှိနေတယ်။ မတ်တပ်ရပ် ချောင်းရုံပဲ ခါးတောင် ကုံးစရာ မလို။ သစ်ပင်ရိပ်ကျပြီး မှောင်မဲ နေတဲ့ နေရာ မှာ နံရံနားကပ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ဝတ်ထားတာကလည်း အပေါ်က ဟုဒီ အမဲ ကို ခေါင်းပေါ် ခြုံ ထားတာ အောက်က လည်း ပုဆိုးက အရောင်ရင့် ဆိုတော့ လူက အမှောင်ထဲ ပျောက် နေတာ။ ဘန်ဂလိုနံရံ က ဝါးထရံ ဆိုတော့ ချောင်းစရာ အပေါက် တွေက တော့ များမှ များ ၊ ဒါပေမဲ့ အပေါက် လေးတွေက သေးတယ်။ အထဲ ကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး တခန်းလုံး မြင်နိုင်မဲ့ နေရာလောက် က အပေါက်ကို သစ်ကိုင်းစလေး ကောက်ပြီး အသာထိုးချဲ့ လိုက်တယ်။
အခန်းက ကျနော့် အခန်းလိုပါပဲ ဘန်ဂလိုလေး တခုလုံးကို တခန်းပဲ လုပ်ထားတာ၊ စတူဒီယိုရုန်း လို့ ခေါ် မှာ ပေါ့။ အခန်းထဲမှာ စားပွဲတလုံး ကုလားထိုင် နှစ်လုံး နဲ့ ကုတင်တလုံး ပဲ ရှိတယ်။ နောက် ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ပေါ့။
ကျနော်ချောင်းတဲ့အချိန်မှာ စုတို့နှစ်ယောက်က သူတို့သယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေကို စားပွဲပေါ်တင် ပြီးတော့ ဦးယူစွတ်က ကုလားထိုင်တလုံးပေါ် ထိုင်နေတယ်။ စုနွယ်လင်းက သူ့ခရီးဆောင်အိပ် ကိုဖွင့်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ကိုမွှေနေတယ်။
“ဆရာမ အေးဆေးနားပါဦးဗျ ဘာတွေရှာနေတာလည်း”
“ရေချိူးပြီး ဝတ်ဖို့လေဦးရဲ့”
“ဟောဗျာ ဒီမှာနှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာဘာ တွေများ အထူးအထွေ ဝတ်စရာလိုလို့လဲ”
” လိုတာပေါ့ ဦး ကက စု ကိုလှလှပပလေးမြင်ရအောင်ပေါ့”
“အမလေး ဦးမျက်စေ့ထဲမှာ စု ကဘယ်လိုနေနေ လှပြီးသားပါ”
“ကဲ ပါ အပိုတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ သောက်စရာ တွေ သောက်ထားလိုက်ဦး ခနလေး စု ပြန်လာမယ်”
ဦးယူစွတ် ကြိးက ပြုံး ပြီးတော့ ခုန ပလတ်စတိတ်ထုတ်ထဲက ပုလင်း တွေ ခွက်တွေ ထုတ်တယ်။ အမလေး တယ်ဟုတ်ပါလား ဘလက်လေဘယ် တလုံး နဲ့ ရေခဲ့ ထုတ်တောင်ပါလာသေးတယ်။ အာလူးကြော်တထုပ် ဖေါက်ပြီး ဝီစကီ တခွက် နဲ့ ဦးယူစွတ်က ငြိမ့်နေတုန်း စုနွယ်လင်း က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ မဝင်ခင် အိပ်ယာပေါ ညဝတ် အင်္ကျီ ကလေး လွှမ်းတင်ထားခဲ့တယ်။ ပန်းနု ရောင် အပါးလေး၊ ကျနော် တောင် တခါမှ မမြင်ဖူးဘူး။ ဘယ်တုန်းက ဝယ်ထားတာလည်း မသိဘူး။
ကျနော် လည်း ဘေးဘီ ကြည့်လိုက်တယ်၊ ညလည်း မှောင် နေပြီ ဆိုတော့ လူရိပ်လူခြေ ကလုံးဝ မရှိတော့ ဘူး။ ကျနော့် နေရာက အရိပ်ကျတော့ လူလည်း မမြင်နိုင်ပါဘူး။ နောက်ပြီး ခြုံပုတ်ကြီး တခု က မလှမ်းမကမ်း မှာ ဆိုတော့ လူသံကြားရင်လည်း ပြေးကပ် ပုန်းလို့ ရတာပဲ လို့ တွက်ထားလိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ်က စားပွဲပေါ် မှာ စားစရာ သောက်စရာ တွေပဲ တင်ထားပြီး ကျန်တာတွေကို ကြမ်းပြင်မှာ ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ အရက် ကို စိတ်ပြေ နပြေ သောက်နေတယ်။ အရက် နှစ်ခွက် လောက် အကုန်မှာ ကျနော့် မိန်းမ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ရေချိုးပြီးကာစ မို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည်ကို ရင်လျား ပြီး နောက်တထည်နဲ့ ခေါင်းက ရေစို ဆံပင်တွေကို သုတ်ရင်း ထွက်လာတယ်။ ခေါင်းလည်း လျှော်လာလိုက်သေးတယ်။ ဦးယူစွတ်က ပြုံး ပြီး စုနွယ်လင်း ကို ကြည့်နေတယ်။ စုနွယ်လင်း က ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ခြောက်သလောက် ရှိမှ ကုတင်နား သွားပြီး ညဝတ် ဂါဝန်လေးကို ဝတ်မလို သွားကိုင်တယ်။
“ဟေ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
ဦးယူစွတ်က လှမ်းမေးလိုက်တော့
“ဒီဟာလေး ဝတ်မလို့လေ”
“မဝတ်နဲ့ ဦး ဒီကို ခနလာခဲ့ဦး”
“ဟင် ဘာလုပ်မလို့လဲ ဦးကလည်း”
စုနွယ်လင်းက ပါးစပ်က သာ ပြောနေတာ လူကတော့ ခုန ခေါင်းသုတ်နေတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ချထားခဲ့ပြီး ဦးယူစွတ် ဆီကို လျှောက်သွား တယ်။ ဦးယူစွတ်က သူ့အနား ရောက်လာတဲ့ စုနွယ်လင်း ကို ခါးလေးက ဆွဲ ပြီး သူ့ ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ စုနွယ်လင်း ကလည်း ကလေး မလေး လိုပဲ သူ့ ပေါင် ပေါ် ကို ဝင်ထိုင် လိုက် တယ်။
“ဒီတိုင်းလေး လည်း လှနေတာကို ဘာမှ ဝတ်စရာ မလိုပါဘူး ဆရာမရယ်”
“ခစ်ခစ်”
လက်က လည်း တကယ့်ကို သွက်တဲ့ အဖိုးကြီးပါ။ စုနွယ်လင်း သူ့ ပေါင်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ သူ့လက်တဖက်က စုနွယ်လင်း ရင်လျှားထားတဲ့သဘက် အောက်က နေ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်သွား ပြီး ပါးစပ်က စုနွယ်လင်း နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း နေတယ်။ စုနွယ်လင်း ကကိုယ်လေး တွန့်လိမ်ပြီးတော့ ဦးယူစွတ် ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်တုံ့ ပြန်နေတယ်။ ဦးယူစွတ် လက်နောက်တဖက်က ရင်ဘတ်မှာ စည်းထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ စုနွယ်လင်း တယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံး တီး ကြီး ဖွေးကနဲ ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဥိးယူစွတ်လက်တွေက စုနွယ်လင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်း က နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်း နေကြတယ်။ ခနကြာတော့ မှ အနမ်းချင်း ခွာလိုက်ပြီး ဦယူစွတ် က သူသောက်နေတဲ့ ဝီစကီ ခွက်ကို ကောက် ယူပြီး စုနွယ်လင်း ကို လှမ်းပေးတယ်။ စုနွယ်လင်း က ခေါင်းကို ယမ်း ပြပေမဲ့ နည်းနည်းပါ လို့ ထပ်ပြော တော့ စုနွယ်လင်း က ယူပြီး နည်းနည်း သောက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ က တရုပ်မ ပီပီ အရက် ကတော့ သောက် တာမဆန်း ပေမဲ့ များသော အားဖြင့် တော့ ဝိုင်ပဲ သောက်တယ်။ အရက် အပြင်းလည်း တခါတလေတော့ ရေ ဆော်ဒါ များများ ရော ပြီး သောက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းပါ။ အခု ကတော့ ဦးယူစွတ် ရဲ့ ဝီစကီ အွန်သည်ရော့ ခေါ် မဲ့ ရေခဲ ပဲ ထည့် ထားတဲ့ ဝီစကီ ကို မော့ သောက်လိုက်တာ ကျနော် တောင် အံ့အားသင့် သွားရတယ်။ ချက်ခြင်း ပဲ ဖြူဖွေး နေတဲ့ မိန်းမ ရဲ့ မျက်နာ ရဲတက်လာတယ်။ မိန်းမက နောက်တော့ ဦးယူစွတ် အဝတ်အစား တွေကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ချွတ်ပေးတယ်ဗျာ၊ နောက် ဦးယူစွတ် လက်ကို ဆွဲလို့ ကုတင်ဆီ သူပဲ ခေါ် လာတယ်။ ဦးယူစွတ် ရဲ့ အသားမဲမဲ ရင်ဘတ်လက်မောင်းပေါင်လုံးတွေ မှာလည်း အမွေးတွေက ထူထူ။ ဝက်ဝံကြီးကျနေတာပဲ။ ဘိုက်ကလည်း ပူလို့။ လီးကြီးကတော့ ထောင်မတ်နေလိုက်တာ ဒစ်ဖူးကြီး ကားကား နဲ့။
စုနွယ်လင်းက ဦးယူစွတ် ကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဦးယူစွတ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ပြီး ပုဆစ်တုတ် ထိုင်လိုက်တယ်။ အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီး ကို သူ့ လက်ကလေး နဲ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အထက်အောက် တချက် နှစ်ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ သူ့ ရဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းလှတဲ့ ပါးချိုင့် ပြုံးလေး နဲ့ ဦးယူစွတ် ကို ပြုံးကြည့်ရင်း ကမှ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာလေး ထုတ်လို့ လျှက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လည်း သူ့ နူတ်ခမ်းလေး ကို စေ့ ပြီး ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ ပုလွေ ကောင်းကောင်းပေးတော့ တာပေါ့၊ ဦးယူစွတ် ကလည်း ပြုံးပြုံးကြီး နဲ့ သူ့ ကို ပုလွေပေးနေတဲ့ ဆရာဝန်မ လှလှလေး ကို ငုံ့ကြည့်နေတယ်။ ခုနမှ ရေချိုးခေါင်းရှော်ထားလို့ မခြောက်တခြောက်ဖားလျားကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်နဲ့ ထိုးဖွ ကစား နေတယ်။ စုနွယ်လင်း ပုလွေ ပေးတာက မှ ရက်ရက်စက်စက်ပဲ ကျနော့် တုန်းက မလုပ်ပေးဖူးတဲ့ ဟာတွေ ပါ လုပ်နေတာဗျာ၊ လီးတန်ကြီးကို မပြီး ဘောကြီးတွေကို ပါ တပြွတ်ပြွတ်စုပ် နေတာ၊ ဒီနူတ်ခမ်းကို ကျနော် အားရပါးရ စုပ်နမ်းခဲ့ဖူးတာကို တွေးမိပြီး အံချင်သလို တောင် ဖြစ်သွား တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လီးက တော့ မတရားကို တောင် နေတာပဲဗျာ။
ကျနော့် မိန်းမ ဒီလောက် အကြာကြီး စိမ်ပြေနပြေ လီးစုပ် ပေးနေတာကို ဒီတခါပဲ တွေ့ဖူးသေးတယ်ဗျာ။ ကျနော် သာဆို ခနလေး နဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကုန်လောက်ပြီ၊ ငတ ကြီးက တော်တော် ထိန်းထားနိုင်တာပဲ။ စုနွယ်လင်း က အားရအောင် ပုလွေ ပေးပြီးမှ ပဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးယူစွတ် ရဲ့ လီးတန်မဲမဲ ကြီးက စုနွယ်လင်း တံတွေး တွေနဲ့ စိုစွတ်ချောပြောင်နေတယ်။ မတ်ထောင်နေလိုက်တာကလည်း လွတ်လပ်ရေး ကျောက်တိုင်ကြီးလိုပဲ။ ဒစ်ဖူးက မချွန်ပဲ မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေတာပဲ ကွာတယ်။ စုနွယ်လင်းက ဦးယူစွတ်ခါး နေရာလောက်ကို ခွပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချတယ်။ ဦးယူစွတ်က သူ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စုနွယ်လင်း စောက်ဖုတ်ဝ ကို တည့် အောင် ချိန်ပေးထားလိုက်တယ်။ လီးကြီးက စုနွယ်လင်း စောက်ဖုတ်ဝ ကနေ ဖြည်းဖြည်း ချင်း တိုးဝင်သွားတယ်။ စုနွယ်လင်းက မျက်စေ့ ကို စုံမှိတ်ပြီး မျက်နာလေး မဲ့တဲ့တဲ့ ပေမဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကို ထိုင်ချတယ်။ လီးကြီး တချောင်းလုံး အဆုံး ထိ ဝင်သွား တော့ စုနွယ်လင်း မလှုပ်မရှားသေးပဲ ငြိမ်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ပါးစပ်က လည်း ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။
“အားးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်…ဦးးဟာကြီးး က ကြီးးလိုက်တုတ်လိုက်တာ”
“ဆရာမက မကြိုက်လို့လား ဟဟ”
“ဟွန့် မကြိုက်ပဲ ဒီအထိ လိုက်လျော နေပါ့ မလား”
“ကျနော် တောင် ခုထိ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိပ်မက်လို ထင်မိနေပါတယ် ဆရာမရယ်”
“သွား သူ ပိုပြီ၊ အဲလို မျိုးတွေ မြှောက်မြှောက်ပြီးတော့ လူကို ရစရာ မရှိအောင် လုပ်နေတယ်”
ဦးယူစွတ်လက်တွေက စုနွယ်လင်း နို့တွေကို တဖက်တလုံးကိုင်လို့ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။
“တကယ်ပါ ဆရာမရယ် ဖြစ်နိုင်လို့ကတော့ ဒီဆရာဝန်မ ချောချောလေး ကို ကျနော့်မယား အဖြစ်ယူထားချင်တာပေါ့”
“အမလေးသွားပါ၊ သူ့မယားကြီး ဘယ်နားသွားထားမှာလဲ”
“အဲဒီ မယားကြီး ကို လက်ဖျားနဲ့မထိတာတောင်ကြာ လှပါပြီ ဆရာမရဲ့”
“အမယ် ဒီကလည်း ကိုယ့်လင် ကြီး ကို သူပြောသလို တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ပဲ ပေး ထိတာပါနော် ဟွန့်”
ဟိုက် ခုမှပဲ ကျနော့်မိန်းမ ကျနော့်ကို ဘာကြောင့် တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ပဲ ပေးလိုးတယ် ဆိုတာ အဖြေထွက်တော့တယ်။
စုနွယ်လင်းက ခုန ဦးယူစွတ် ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပုံစံကနေ ဒူထောက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ရှေ့ကိုနည်းနည်း ကုံး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဦးယူစွတ် ရင်ဘတ်ပေါ် ထောက်လိုက်တယ်။ ဒူး နဲ့လက် ကိုအားပြုလို့ သူ့ဖင်ကို နည်းနည်းကြွလိုက်ပြန်ချလိုက်နဲ့ မြင်းစီးသလို လိုးပါတော့တယ်။ ခုန သောက်လိုက်တဲ့ အရက်ရှိန်ကြောင့် ရဲနေတဲ့မျက်နာလေးက မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ရမက်သွေးပါရော နေတော့ အရမ်းကိုလှ အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေပါတယ်။ ထန်လင်းနေတဲ့ အခန်းမီးရောင်အောက်မှာ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ တစ်ခု နဲ့မည်းနက်နေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ နှစ်ခုတို့ ယှက်နွယ်နေတာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ မဲနက်နေတဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ အသည်းယားစရာ အဲဒီစောက်ဖုတ်ပိုင်ရှင်က ကိုယ့်မိန်းမ ဖြစ်နေတာ တောင် လီးတောင်နေတယ်ဆိုတော့၊ ကျနော်ဟာ အမေပြောသလို ကပ်ကိုးစစ်စစ် ဖြစ်နေပြီပေါ့။
နောက်တော့ စုနွယ်လင်းရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြမ်းလာတယ်။ ဦးယူစွတ်ကတောင် စုနွယ်လင်း လက်မောင်း နှစ်ဘက် ကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းပေးထားရတယ်။ စုနွယ်လင်း ကိုယ်လေး ဦးယူစွတ်ပေါ် အှောက်လျက် ထပ်ကျသွားတယ်။ ကိုယ်လုံးလေးလည်း တုံခါသွားတာတွေ့ လို့ သူပြီးသွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဦးယူစွတ် က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်လျက်ကျလာတဲ့ စုနွယ်လင်းကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားပြီးငြိမ် နေကြတယ်။
စုနွယ်လင်းအမောပြေလောက်မှ ဦးယူစွတ်က စုနွယ်လင်း ကိုဖက်ပြီး တပတ်လှိမ့် လိုက်တော့ သူကပေါ် စုနွယ်လင်းကအောက် ဖြစ်သွားတယ်။ စုနွယ်လင်းကို ဖက်ထားရာက လွှတ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက စုနွယ်လင်း စောက်ဖုတ်ထဲကတဝက်လောက် ထွက်လာတယ်။ ကျနော်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဘဲကြီးကမပြီးသေးတာ။ သူ့လီး မဲတုတ်တုတ်ကြီး မှာ စုနွယ်လင်း စောက်ရည်တွေနဲ့ မီးရောင်အောက် လဲ့နေတယ်။ ပြီးမှ စုနွယ်လင်း ပေါင် နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့် လိုးတော့တာ ပါပဲ။
အခုလေးတင်ကမှ ပြီးထားတဲ့ စုနွယ်လင်း တစ်ယောက် မကြာခင်ပဲ ငြီးသံတွေအကျယ်ကြီးနဲ့ စိတ်တွေပြန်ထာပုံရပါတယ်။ ကျနော် လည်း ပုဆိုးအောက် လက်နှိုက်လို့ ဂွင်းထုနေမိပါပြီ။
အဲဒီ အချိန်မှာပဲ လူတစု စကားတပြောပြောနဲ့ လမ်းလျောက်လာသံ ကြားတာနဲ့ ခုနကြည့်ထားတဲ့ ချူံဘုတ် နားကပ် ခိုနေလိုက်ရတယ်။ လူသုံးယောက် စကားတပြောပြော နဲ့ လျောက်လာပြီး ဘန်ဂလို အနောက်ဘက်က ဖြတ်လို့ တခြားဘန်ဂလိုစီ သွားနေကြတာပါ။ သူတို့တော်တော်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ ပဲ ကျနော်လည်း စုနွယ်လင်းတို့ကို ပြန်ချောင်းမိတော့တယ်။ ဟိုက် သူတို့ က ပြီးသွားလို့ တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် တောင်ဖက်အိပ်နေကြပြီ။ ကျနော် ချောင်းနေတဲ့ နံရံ က ကုတင် နဲ့ ဝေးတဲ့ အခြမ်း က ဆိုတော့ သူတို့ တီးတိုး စကားပြောနေရင် သေခြာ မကြားရတော့ ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ လူအရိပ်အခြေ ကြည့်ရင်း ဘန်ဂလို တခြားဘက် အခြမ်းကို ပတ်သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီဘက်နံရံ က ကုတင်နဲ့ ကပ်ရက် ဆိုတော့ သူတို့ တီးတိုး ပြောရင်တောင် ကြားရတယ်။
ကျနော် သူတို့ ကုတင်နား ကပ်ရက် နံရံနား ရောက်တဲ့ အထိ တောင် သူတို့ နှစ်ယောက်က တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် ဖက်ပြီး နားနေကြတုန်းပဲ၊ အိပ်များ ပျော် သွားကြပလားလို့ ကျနော် က ထရံပေါက် ကနေ သေခြာ ချောင်းကြည့် တော့ မအိပ်ဘူးဗျ။ ဦးယူစွတ်က ကျနော့် မိန်းမ ဆံပင်လေး တွေကို ပွတ် ဆော့ ပေးတာ၊ သူတို့ ကိုယ်နှစ်ခု က ပူးကပ် နေပြီးစုနွယ်လင်း ပေါင်လုံး တလုံးက ဦးယူစွတ် ပေါင် တလုံး ပေါ် တင်ထားတာမို့ ဦးယူစွတ် လီးက ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတယ်လို့ တွေးမိတာပဲ။
ဦးယူစွတ်လက် က စုနွယ်လင်း ဆံပင် ကနေ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးရင်းက ဖင်လုံး တွေ ပေါ် ရောက်သွား ပြီး ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။
“ချစ်လိုက်တာ ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ ယောက်ျား က အရမ်း ကံကောင်းတဲ့ သူပဲနော်”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးရဲ့ ၊ ဦးက တောင် ကျမ ယောက်ျား ထက် ပို ပြီး လုပ်ခွင့် ရနေတာကို”
“ဒါပေမဲ့ ခု လိုမျိုး ဆရာမ ကို ဖက်အိပ်ဖို့ ကို သူက ညတိုင်း လုပ်နိုင်တယ်လေ”
“အမလေး ဦးပို ကြီး သူက ဖက်ပဲ အိပ်ချင်တာ ကျနေတာပဲ”
“ဖက်လည်း အိပ်ချင်တယ်၊ လိုးလည်း လိုးချင်တာပေါ့ ဆရာမရယ်”
“ခုချိန်ထိ ဆရာမ ခေါ် နေတုန်းလား ဦးကလည်း”
“ဟုတ်သားပဲ ခု တပတ် ဆရာမ က ကျနော့် မိန်းမ ဖြစ်မှာနော် ဟိ၊ မိန်းမ ရေ”
“ရှင်..ရှင့် ယောက်ျားကြီး”
နားထောင် ရတာ ကျနော် ရင်ဘတ်တောင် အောင့် တယ်၊ စုနွယ်လင်း တကယ်ပဲ ဒီဘဲကြီး ကို ခိုက်နေတာလား၊ ကာမဆန္ဒ အတွက် ပဲ သူ ပါးစပ်က ပြောနေတာလား။ ဝေခွဲမရတော့ ဘူး။
“အဟီး ခေါ်လို့ လည်း ကောင်း၊ နားထောင်လို့ လည်း ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ”
“ဟွန့် သူ့ဟာကြီး က မာလာ ပြန်ပြီ၊ လုပ်လည်း လုပ်နိုင်တဲ့ ယောက်ျား ပဲ”
“ဒီလောက် ဖြူဖြူ နုနု ချောချော ကိတ်ကိတ် ဆက်ဆီ မိန်းမ လေး ရထားတာမှ တန်အောင် မလုပ်နိုင်ရင် အဲဒီလီး ဖြတ်ပြစ်ဖို့ ပဲ ကောင်းတော့ မှာပေါ့ မိန်းမရဲ့”
“တော်ပါ အလကား ရတိုင်း တအားလိုးနေတာ မိန်းမ စောက်ဖုတ်တောင် ဘလပိုင် လိုက်နေပြီ”
“အဲဒါဆိုလည်း နောက်ပေါက် ကို လိုးပေးမယ်လေ”
“အမလေး အဲဒါရော အလွှတ်ပေးလို့လား သွားပါ”
သူတို့ ပြောနေတာ တွေ နားထောင်ပြီး ရင်က နာလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လီးကလည်း တောင်လာတယ်။ ပုဆိုးကို မ လှန်ပြီး အောက်က လက်လျိုလို့ လီးကို စုပ်ကိုင် ထားလိုက်မိတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က အတိုင်အဖေါက်က လည်းညီတယ်၊ ပါးစပ် နဲ့ တောင် ပြောစရာ မလိုတော့ ဘူးလားမသိဘူး။ ဦးယူစွတ်က လှဲနေရာက ကုန်းထ လိုက်တာနဲ့ စုနွယ်လင်းက လည်း လေးဘက်ထောက် ကုံးပြီးသား၊ စုနွယ်လင်းက လေးဘက်ထောက်ရာက သူ့ဖင်ကြိးကို ကော့ ပေးထားတယ်။ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာ ဦးယူစွတ်က သူ့ လီး မဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးကို တေ့ ပြီး ထည့်လိုက်တာ၊ ဒီတခါတော့ အနီးကပ် ကို မြင်လိုက်ရတယ်ဗျာ။
ဆောင့်ချက်တွေက လည်း ပြင်း တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ကို ဆော်တာ၊ အဲလို မျိုး ကို နားလိုက် ဆော်လိုက် ပုံစံ ပြောင်းလိုက်နဲ့ တညလုံး နီးပါးပဲ။ နောက်ဆုံး သူတို့ အိပ်ပျော် သွားတော့ မှ ကျနော်လည်း ကိုယ့် ဘန်ဂလို ကိုယ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ တယ်။ ချောင်းရင်း နဲ့ ထုလာခဲ့လို့ လရည်တွေ လည်း ထွက် ပြီး ပြီးသွားခဲ့ တယ်။ မနက်ကျ တော့ တော်တော် နဲ့ မနိုးဘူး။ နိုးလာတော့ လည်း သူတို့ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးမှာ စိုးလို့ အပြင်မထွက်ရဲ ဘူး။ ဝယ်လာတဲ့ အခြောက်အခြမ်း စားစရာလေး တွေ စားရင်း က သူတို့ ဘန်ဂလို ဘက်ကို ချောင်း ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကမ်းခြေ ဘက်ကို ထွက်သွားတာ တွေ့တော့ အဝေးက နေပဲ လိုက်ချောင်း မိတယ်။ ရေထဲ မှာ လည်း သူတို့ ကဲနေကြတာ၊ အဝေးကနေပဲ မှန်ဘီလူး နဲ့ ချောင်းကြည့်နေရတယ်။ နေ့ခင်းဘက်တော့ ဘန်ဂလို အနား မကပ်ရဲ ဘူး။ သူတို့ မသိတောင်မှ အခြားလူတွေ ၊ ဟော်တယ် ဝန်ထမ်းလေး တွေ သွားလာ နေကြတာ ဆိုတော့ ကိုယ့်ကို မသင်္ကာ ဖြစ်မှာ စိုးမိတယ်လေ။
ညာဘက် ရောက်ရင် သာ ပထမဆုံး ညကလို သွားသွားချောင်း ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က တကယ့်ကို ဟန်းနီးမွန်း ထွက်လာတဲ့ ရကာစ လင်မယား စုံတွဲ ကျနေတာပါပဲ ဗျာ။ ငတ ကြီးက အတော် ကို ဆော်တာဗျ။ နေ့ခင်းဘက်တွေ မှာ ဘယ်လောက် လိုးသလဲ မသိရပေမဲ့ ညဘက် မှာတော့ အနည်းဆုံး သုံးချီ။ တခါတလေ ဖင်လည်း လိုးတယ်။ စောက်ဖုတ်လိုး ရင် လည်း ဒီငတကြီးက လရည်တွေကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ ပဲ ညှစ်ထုတ်ခဲ့တာ။ မိန်းမ ကတော့ ဆေးကြိုသောက်ထားမှာပဲ လို့ ကျနော် တွက်ထားခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီ ခရီးစဥ် က ပြန်လာပြီးတော့ မိန်းမ က ဘာမှ မထူးခြားသလိုပါပဲ။ ကျနော် ကသာ ကိုယ့် အတွက် ခွဲတမ်း ပေးထားတဲ့ တနင်္ဂနွေ နေ့ မှာ မိန်းမကို တန်အောင် လိုး။ ကျနော် ရက်တွေမှာတော့ အမေ့ ကို လိုး ပေါ့။
အဲဒီ လိုနေရင်းက တစ်လလောက် အကြာမှာ စု ကိုယ်ဝန် ရှိလာတယ်။ ကျနော် ကတော့ မျက်လုံးပြူးရပြီပေါ့၊ ကျနော်က တပတ် မှာ တနင်္ဂနွေ တရက် ပဲ လိုးတာ၊ ဦးယူစွတ်က တပတ်ကို ငါးရက် လိုးနေတာ၊ တော်ကြာ သူ့ ခလေး ဖြစ်နေရင် ဘယ်လို လုပ်ရမလဲပေါ့။ ပိုဆိုးနေတာက ကျနော်တို့ က တရုပ်တွေ၊ စုနွယ်လင်းက လည်း ဖြူဖွေးစွတ်နေတာ၊ တော်ကြာ အညိုလေး မွေးလာရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲပေါ့၊ စု ကို ကြည့်ရတာကတော့ ဘာမှ မပူသလိုပဲ၊ ဒါပေမဲ့ စု က ပထမ ကိုယ်ဝန်တုန်းက လိုပဲ အစပိုင်း သုံးလ လောက်မှာ ဦးယူစွတ် ရော ကျနော့် ကိုရော ဘယ်သူ့ မှ ပေးမလိုး ဘူး။ နောက်ကိုယ်ဝန် ရင့် လာမှ ကျနော်တို့ လိုးကြရတယ်။ ဒီတခါ တော့ အိမ် မှာ ယောက်ခမ ကြီး လည်း ရောက်လာနေတယ်။ ကျနော် က မိန်းမ သုံးယောက် နဲ့ အလှည့် ကျပေါ့။ တကယ့်မိန်းမ ကိုတော့ တနင်္ဂနွေ တရက် ပဲ လိုးရတယ်။ ယောက်ခမ နဲ့ အမေ နဲ့ကိုတော့ တရက် စီ လှည့် လိုးရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က လည်း ကျနော့် လိုအပ် ချက်ကို ဖြည့်ဆည်း ပေးရှာပါတယ်။
အဲလို နဲ့ တကယ် ကိုယ်ဝန် ရင့်လာပြီး မွေးကာနီး တလလောက် ကျတော့ မိန်းမ က ဆေးခန်း မသွားတော့ ဘူး။ သူ့ သူငယ်ချင်း ဆရာဝန် တစ်ယောက်ကို ခန အစားထိုး ပြီး ဆေးခန်းထိုင်ခိုင်း စေတယ်။ ဆေးခန်းကို လည်း အချိန် နည်းနည်း ပဲ ဖွင့် တယ်။ လာနေကြ လူနာတွေကို မိတ်မပျက် အောင် သဘောလောက်ပါ။
အဲတော့ ကျနော် လည်း ဆေးခန်းမှာ တပ်ထားတဲ့ ကင်မရာတွေ တောင် မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့ ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ အခု လက်ရှိ ဆရာဝန် ဘာတွေ လုပ်နေသလဲ ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ ရီကော့ဒင်း တွေကို နောက်ပြန်ရစ်ကြည့်လိုက်တော့ လားလား။ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်မှာ ကဲနေကြတဲ့ ဦးယူစွတ် နဲ့ နပ်စ်မ လေး တို့ကို တွေ့ ကြတော့ တာပဲဗျို့။ အသံ ပါ ထုတ်ပြီး နားထောင် လိုက်တော့ ဦးယူစွတ် ကြီးက နပ်စ်မလေးကို ကောင်းကောင်း လိုးပြီး နားတဲ့ အချိန်တွေ ကျရင် တော့ ကီး ပြစ်တာက သူလိုးဖူးသမျှ ထဲမှာ နပ်စ်မလေး က အကောင်းဆုံ ဖြစ်ကြောင်း။ နပ်စ်မလေး ကို ပဲ သူ အချစ်ဆုံး ဖြစ် ကြောင်း စသဖြင့် ပြောနေတာ။ နပ်စ်မလေးက သူနဲ့ ဆရာမ နဲ့ ဆိုရင်ရော လို့ ပြန်မေးသံ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် မှာ ခေါင်းတောင် နောက် သွားရတယ်။ ဟင်၊ နပ်စ်မ က ရော ဦးယူစွတ် ကျနော့် မိန်းမကို လိုးနေတာ ဘယ်ကတည်း ကသိနေတာလဲ။ ဒုက္ခပါပဲ ဆိုပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ အတွက် စိတ်ပူ သွား မိ တော့ တယ်။
အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အတော်ကြီး ကို စဥ်းစား ပြီးတော့ မှ မိန်းမ ကို ကျနော့် လက်တော့ နဲ့ ဆေးခန်းထဲ က ဦးယူစွတ် နဲ့ နပ်စ်မ တို့ ဗီဒီယို ကို ပြလိုက် ရတော့ တယ်။ မိန်းမ က စိတ် ကတော့ မာတယ်ဗျ။ ကျနော့် ကို အထုပ်အပိုး တွေ ပြင်ခိုင်း တယ်။ အမေ နဲ့ ယောက်ခမ တို့ ကို သူ မန္တလေး က သူ့ သူငယ်ချင်း ဆေးရုံ မှာ သူ သွား မွေး တော့ မယ် ဆိုပြီး ပြောလိုက်တယ်။
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မန္တလေး ကို တက်သွားပြီး သူ့ သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ နေကြတယ်။ သူ့ ဆေးခန်း က နပ်စ်မ ရော ဦးယူစွတ်ကို ရော အလုပ်ကထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။
နောက် ကလေး လေး မွှေးလာတော့ မိန်းကလေး၊ ရုပ်က ဘယ်လိုမှ ငြင်းမရတဲ့ ကုလားမလေး ပဲ။ မိန်းမ က ကျနော် တို့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ သူ ကလေး ပျက်ကျ တယ်ဆိုပြီး သတင်းလွှင့် ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စိတ်တွေ ထိခိုက် နေလို့ ဆိုပြီး သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ နားဦးမယ် ဆိုပြီး ကျနော့် ကို ရန်ကုန်ပြန် အလုပ်လုပ်ခိုင်းတယ်။ နောက်တော့ စိတ် ကို ကုတဲ့ အနေနဲ့ ကလေး တစ်ယောက် မွေးစား လာတယ် ဆိုပြီးသူ့သမီး အရင်း ကို ခေါ် လာတော့ တာပါပဲ။
နောက်တော့ ဆေးခန်း ကို ပြန်ဆင်း ပြီး ကဏ္ဍ အသစ်တစ်ခု စတော့ တာပေါ့။ ကျနော့် ကိုလည်း သူက အရမ်းကို လေးစား ပြီး သူ့ အမှား တွေကို ဝန်ချ တောင်းပန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ က ကျနော် နဲ့ ဆို သူ့ အလို ဆန္ဒ တွေ မပြည့် ဝ ဘူး ဆိုတာကိုလည်း ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ဝန်ခံ လာတယ်။ ကျနော် ကလည်း ကျနော့် မှာ ကပ်ကိုးဖီးလ် ရှိနေတာ ကို ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ဝန်ခံ ပြီးတော့ သူ ဘာလုပ်လုပ် ကျနော် အားပေးတယ်။ ကျနော် က သူ့ ကို အကျွမ်းမဲ့ ချစ် နေပါတယ် ဆိုပြီး ပြောပြလိုက်တယ်။
ကျနော် က တခု ပဲ တောင်းဆို လိုက်တယ်။ ဒီတခါ ဖြစ်ရင်တော့ တတ် နိုင်သလော ကိုယ်ဝန် မရအောင် လုပ်ဖို့ နဲ့ ကိုယ်ဝန် ရအောင် လုပ်မယ် ဆိုရင်လည်း အနည်းဆုံး တော့ လူသူ မရိပ်မိ အောင် အသားအရောင်တူ တဲ့ တရုပ် လူမျိုး ထဲက ပဲ လုပ်ဖို့ အကြံ ပေးကြည့်တယ်။
ခု တော့ အားလုံး အဆင် ပြေနေပါပြီ။ တက္ကသိုလ် တက်နေတဲ့ ကျနော့် ညီလေး နဲ့ ဖြစ်ပြီး ကျနော် တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းမှာ တောင် ညီလေးက သူ့ ကို ဝင်လိုး နေရင် ကျနော်က အမေ့ အခန်း ဖြစ်ဖြစ်၊ ယောက်ခမ အခန်း ဖြစ်ဖြစ် သွား အိပ်ပေးလိုက်တော့ တယ်။ မွေးလာတဲ့ ကလေး ကလည်း ကျနော့် ရုပ်နဲ့ သိပ်မကွာ ဘူး ဆိုတော့ ။ ကဲ ဘာပြောတော့ မလဲ။
……….ပြီးပါပြီ။ …………….
