အခန်း ၁။ (ပစ္စုပ္ပန် – ၂၀၁၈ )
ဦးအောင်ဇေယျ နှင့် ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ တို့ မိသားစု သူတို့ မြေးဦးလေး နှစ်နှစ်မွေးနေ့၊ မို့ သမီး နှင် သားမက် ရှိရာ မန္တလေး သို့ ရောက်နေကြသည်။ သူတို့ မှာ သားသမီး သုံးယောက် ရှိပြီး အကြီးဆုံး ဖူးယဥ်ဇေယျမှာ လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ် က အိမ်ထောင်ကျပြီး သူမ ယောက်ျား ရှိနေထိုင်ရာ မန္တလေး သို့ လိုက်သွားကာ နေထိုင်ခဲ့သည်။ ယခု မြေးကလေး နှစ်နှစ် ပြည့် မွေးနေ့ လုပ်မည်ဆိုသဖြင့် လာရောက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ နှင့် အတူ သမီးလတ် ဖြစ်သူ စုယဥ်ဇေယျ လည်း ပါလာခဲ့လေသည်။ စုယဥ်ဇေယျ မှာ လက်ရှိ ဆေးကျောင်းပြီးစ ဆရာဝန်မလေးတဦး ဖြစ်ပြီး တဦးထည်း သော တူလေး ကို တခါမှ မတွေ့ရသေးသည် က တကြောင်း၊ ဟောက်စ်ဆင်းပြီးလို့ ပို့စတင် စောင့်နေရင်း အချိန်နည်းနည်း ရနေတာက တကြောင်းကြောင့် လိုက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ဖူးယဥ်ဇေယျ နှင့် သူမ ယောက်ျား မိုးအောင်လင်း တို့ မှာ နှစ်ယောက်စလုံး မြို့ပြ အင်ယာများ ဖြစ်ပြီး၊ မိုးအောင်လင်း က ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီတခု ထောင်ထားပြီး မန္တလေး တခွင်မှာ စီးပွားရေး အဆင်ပြေ နေလေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ တို့ မိသားစု က မွေးနေ့ပွဲ အပြီး နောက်တနေ့ ကြုံတုန်း စစ်ကိုင်းတောင် ပေါ် သူတို့အဖိုးအဖွား လူဒါန်းခဲ့သည့် ကျောင်းဆောင် ရှိရာသို့ သွားလည်ကြသည်။ မရောက်တာကြာသဖြင့် ဘယ်လို အခြေအနေရှိသလဲ သိချင်တာက တကြောင်း၊ တခုခု လိုအပ်ပါက ထပ်မံလှူဒါန်း နိုင်အောင် လည်းကောင်း ရည်ရွယ် ပြီး သွားကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။
တောင်ခြေ ရောက်တော့ ကား ကို ပတ်ကင်တွင် ပိုက်ဆံပေးကာ ရပ် ထားခဲ့ကြပြီး သူတို့ သုံးယောက် လှေခါးထစ်များဖြင့် တောင်ပေါ် တက်ခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့ သွားမည့် နေရာမှာ တော်တော်လေး ချောင်ကျပြီး ဝေးလေသည်။ သို့သော်လည်း မနက်စောစော ရာသီက လည်း အေးချိန်မို့ စကားတပြောပြောဖြင့် ရောက်သွားကြလေသည်။ ရောက်ပြီးတော့လည်း သူတို့ လှူထားသည့် ကျောင်းဆောင် လျှောက်လမ်း အမိုးအကာ စသည်တို့ ပျက်စီး ဟောင်းနွမ်းနေတာတို့ကို ဦးအောင်ဇေယျ က ကပ္ပိယကြီး နှင့် အတူ လိုက်လံကြည့်ရူလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ နှင့် စုယဥ်ဇေယျ တို့ နှစ်ဦးကတော့ ရောက်တုန်း၊ ဘုရားစေတီ ပုထိုးများကို လိုက်လံ ရှစ်ခိုးပြီး သူတို့ အရင် ဆင်းနှင့်မည်ဆိုတာ ထွက်သွားကြလေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျက ကပ္ပိယကြီးကို လိုတာများကို ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းနေသော အမှုဆောင်အဖွဲ့များနှင့် တိုင်ပင်ပြီး သူ့ဆီ ဖုံးဆက်ဖို့၊ လိုအပ်သလောက်ပိုက်ဆံကို သူထုတ်ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောကြားကာ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ သူ့မိန်းမ နှင် သမီးဖြစ်သူ တို့မှာ ဘုရားတွေ လျှောက်ဖူးနေရင်း က တော်တော် နှင့် ရောက်ဦးမှာ မဟုတ်သေးသည်ကို သိသဖြင့် သူလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ရူခင်းကောင်းသော နေရာလေးများတွင် သွားထိုင်ကာ အဝေးမှ ကြည့်ကောင်းလှသည့် ရူခင်းတို့ကို ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။ ထိုစဥ် လှေကားထစ်များမှ အဖိုးအိုတဦးက တောင်ဝှေး တချောင်းဖြင့် ထောက်ကာ တက်ပြီး သူ့အနားရောက်လာကာ ဘေးတွင် ထိုင်လျှက် အမောဖြေနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။
“အဖိုး တယောက်ထဲ ပါလား၊ ဒီလောက်အမြင့်ကြီးကို တက်လာနိုင်တာ တော်တော် ကျန်းမာရေးကောင်း တာပဲ”
“အင်း ကုသိုလ် လိုချင်တော့လည်း လုပ်ရတာပေါ့ကွယ်၊ ခုတော့ ထင်သလို မဟုတ်တော့ဘူး တော်တော် မောနေပြီ”
“အင်းပေါ့ အဖိုး နေကလည်း တက်လာပြီလေ တော်ကြာဆို အပူပြင်းလာတော့မှာ အခုဘယ်သွားမလို့လဲ”
“ဟိုး နားက ကျောင်းဆောင်လေး တခု ဆီ သွားမလို့ပါကွယ်၊ သွားဖို့ လွယ်ပါ့မလား မသိဘူး”
အဘိုးဖို ညွှန်ပြရာ နေရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အတော်လေးတော့ ဝေးသေးသည်၊ မြင့်လည်း မြင့်သည်မို့၊
“မလွယ်ဘူး ထင်တယ်နော် အဖိုး၊ ဘာအကြောင်းကြောင့် သွားမှာလဲ ဆိုတာ ပြောလို့ရမလား”
“အင်း အဖိုး က အဲဒီမှာ တနေ့ကို နာရီဝက် လောက် တရားကျင့်မယ်လို့ အဓိဌာန်ထားလို့ကွယ့်”
“အင်း အဲလို ဆိုလည်း ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ အဖိုး ”
“အေးကွယ် အဲလို ဆိုရင်တော့ ကျေးဇူးအထူးပါကွယ်”
ဦးအောင်ဇေယျက ထိုအဖိုးအိုကို လက်တဖက်ဖြင့် တွဲကာ စပြီး လျှောက်လေသည်။ သို့သော် အဖိုးအိုမှာ အလွန်ပင် တုံချိကာ နှေးကွေးလွန်းလှသဖြင့် ခရီးမတွင်ခြေ၊ ဦးအောင်ဇေယျက ၊
“အဖိုး ကျွန်တော် ကုံးပိုးချီသွားပေးမယ် ဒါမှ မြန်မြန်ရောက်အောင် နို့မို့ဆို နေအရမ်းမြင့်သွားလိမ့်မယ်”
အဖိုးအို က ဦးအောင်ဇေယျ ဝတ်ထားသော အဝတ်အစား အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ကာ၊
“ဟာ မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး မောင်ရင်လေး အဝတ်အစားတွေ ပေကုန်ပါမယ်”
“အာ ရပါတယ် အဖိုးရယ် ဒါမျိုးကုသိုလ်က နေ့တိုင်းကြုံရဖို့မှ မလွယ်တာ”
သို့ဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျက အဖိုးအိုကို ကုံးပိုးထမ်းကာ တက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ အသက် ၅၁ အရွယ်ရှိပြီ ဖြစ်သော ဦးအောင်ဇေယျမှာ အားကစား လိုက်စားသူ လည်း ဖြစ်၊ ချမ်းသာသူလည်း ဖြစ်သဖြင့် ဆေးကောင်းဝါးကောင်း အစားကောင်းများ စားသုံးနေသူမို့ အားကောင်းမောင်းသန်ဖြစ်တုန်းပင်၊ သို့သော်လည်း အဖိုးအိုသွားချင်သော ကျောင်းဆောင်ကလေး ရောက်တော့ ချွေးတွေပြန်လို့ သူ တော်တော်လေး မောနေခဲ့လေသည်။
“ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ကိုရင်ကလေးရယ်၊ အဖိုး အမြန်လေး သွားလိုက် ဦးမယ်နော် အချိန်လည်း မှီသွားလို့ ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ်၊ လိုရာဆန္ဒပြည့်ဝပါစေကွယ်”
“ရပါတယ်အဖိုး ကျွန်တော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်ရပါတယ်”
အဖိုးအိုက ကျောင်းဆောင်ထောင့်လေး အကွယ်လျှောက်ဝင်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားတော့ ဦးအောင်ဇေယျလည်း ခနတာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ အမောပြေသွားတော့ နာရီကို ကြည့်ကြည့်ရာ သူထိုင်နေခဲ့တာ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ရှိသွားပြီဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ အဖိုးအိုက သူနာရီဝက်လောက် ကျင့်မယ်ဆိုတော့ ပြီးကာနီးလောက်ပြီလေ၊ ပြီးရင် တခါတည်း လက်စနဲ့ ပြန်ဆင်းမလားမေးပြီး ခေါ် သွားလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်၏၊ ထို့ကြောင့် ခနစောင့်ပြီး ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ အဖိုးအို ဝင်သွားသော ဒေါင့်ကလေးသို့ သွားလေသည်၊ အဖိုးအို ကို ရှာမတွေ့သဖြင့် ဟိုဟို ဒီဒီ လျှောက်ကြည့်မိသည်။
“အဖိုး.. အဖိုး..”
သူက အသံပေးပြီး ခေါ်ကြည့်လိုက်သည်။ အဖိုးအို က ထောင့်လေးတခုမှ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“အော် မောင်ရင်လေး မပြန်သေးဘူးကိုး၊ ဘာလုပ်မလို့လဲကွယ့်”
“အော် အဖိုးပြီးသွားလို့ ပြန်ချင်ရင် တခါထည်း ကူညီပြီး ခေါ် သွားပေးမလို့ပါ၊ နေလည်းမြင့်နေပြီ ဆိုတော့ တခါထည်း အဖိုးလည်း သက်သာအောင်ပါ”
“အာ မောင်ရင်လေးက တော်စိတ်ထားကောင်းတာပဲကွယ်၊ အင်း အဖိုးပြီးပါပြီ၊ ခုနက မောင်ရင်လေးနဲ့ ဆုံတဲ့ နေရာကိုပဲ ရောက်ရင် တော်ပါပြီ”
ဤသို့ဖြင့် ထိုနေရာသို့ ဦးအောင်ဇေယျက ပြန်ထမ်းခေါ်လာခဲ့လေသည်။ ထိုနေရာရောက်တော့ သူ့ကျောပေါ် အဖိုးအို ကို ချပြီး သူလည်းလှေခါးထစ်ဘေးက တန်းလျားလေးမှာ ထိုင်ကာ အမေဖြေနေလေသည်။
“မောင်ရင်လေး စိတ်ထားကောင်းမွန်ပါပေတယ်။ အဖိုးက ဘာပြန်ပြီး လုပ်ပေးရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး”
“မလိုပါဘူး အဖိုးရဲ့ ကျွန်တော်က ဘာမှ ပြန်လိုချင်တဲ့ ဆန္ဒနဲ့ ကူညီတာမဟုတ်ပါဘူး”
“အင်း မောင်ရင်လေးဘဝမှာ အရင်တုန်းက လုပ်ခဲ့မိတာ မလုပ်ခဲ့ မိတာတွေကို နောင်တ ရဖူးလား”
“အာ ရတာပေါ့ အဖိုး ရယ်၊ ဒါမျိုးကတော့ လူတိုင်းမှာ ရှိမယ်ထင်တာပဲ”
“အဲလို ဟာမျိုးကို ပြန်လုပ်ခွင့် ရခဲ့ရင် ပြန်မပြင်ချင်ဘူးလား”
“ပြန်တော့ ပြင်ချင်တာပေါ့ အဖိုးရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ပြီလေ၊ အဲဒါကို ပြန်ပြင်လိုက်ရင် နောက်ဆက်တွဲတွေ က ပြောင်းသွားပြီး ဖြစ်လာမဲ့ အကျိုးဆက်တွေက ကိုယ်ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်လာမလား ဖြစ်မလာဘူးလားမှ မသိရတာ”
“မောင်ရင်လေး အတွေးအခေါ် ကောင်းသားပဲ၊ အဲလို နောက်ဆက်တွဲ မှာ မပြောင်းလဲ နိုင်ဘူး ဆိုရင်ရော”
“ဟားဟား အဖိုးက ကျွန်တော့် အတွေးထဲ ဘာရှိမလဲ ဆိုတာ မှန်းနိုင်တာပဲ၊ အဲဒါကြောင့် အသက်အရွယ်က အတွေ့အကြုံကို စုဆောင်းပေးတယ်ဆိုတာ မှန်နေတာပဲ၊ နောက်ဆက်တွဲတွေမှာ မပြောင်းလဲ နိုင်ဘူး ဆိုရင်တော့ အရင်က လုပ်မိလို့ ၊မလုပ်လိုက်မိလို့ နောင်တ ရနေခဲ့တဲ့ ဟာတွေကို ပြန်သွားပြင်ချင်မိတယ် ”
“ကဲ မောင်ရင်လေး စိတ်ထားကောင်းတဲ့သူ ဆိုတော့ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်လာမှာပါ၊ အဖိုးကို ခွင့်ပြုဦးနော်”
“ရရဲ့ လားအဖိုး ကျွန်တော် ဆက်ပို့ပေးမယ်လေ”
“ရပြီ ကွယ့် ဒီနားအကွေ့လေးတင် ပဲ သွားမှာ”
ဟု ဆိုကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်သွားတော့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ ဒီအဖိုးအို က နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်း သလိုပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။
…………………..
ဦးအောင်ဇေယျ တောင်ခြေရောက်တော့ သူတို့ကားပေါ် မှာ သူ့ဇနီး နှင့် သမီး ဖြစ်သူ တို့ ရောက်နေကြလေပြီ။
“ကိုအောင် ဘယ်ကို များ သွားနေတာလည်း ဖူးတို့ တောင် ရောက်နေတာ ကြာပြီ၊ ပူလို့ ကားစက်နိုးပြီး အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားရတယ်”
“ဒက်ဒီ ချွေးတွေ သံတွေနဲ့ပါလား ဘယ်တွေ လျှောက်သွားပြီး ဘာတွေလုပ်ခဲ့လို့လည်း၊ ဒက်ဒီကတော့ နည်းနည်းမှ ကို အလစ်ပေးလို့မရဘူး ခစ်ခစ်”
မိန်းမ မြည်တွန်တောက်တီးလိုက်တာရော၊ သမီးက စတာရော ပြုံးပဲ ပြပြီး ကားရှေ့ခန်း မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ၊
“အဲဒါကြောင့် မီးလတ် ကို ကားသော့ အပိုတခု ပေးထားတာပေါ့၊ လိုရမယ်ရဆိုပြီး၊”
ပြောလိုက်တော့ ဖူးဖူးဝေဆာက နူတ်ခမ်းလေးထော်ပြီး၊
“ကဲ သွားရအောင် မောင်၊ သမီးကြီး တို့က အပြင်မှာ မစားခဲ့နဲ့သူတို့ ချက်ထားမယ်တဲ့ ၊ အိမ်ပဲ ပြန်ရအောင်”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
……………………..
ဦးအောင်ဇေယျတို့ မိသားစု သူ့သမီးကြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုး ကြပြီး ညနေစာကို ပျော်ပျော် ပါးပါး စားကြ သောက်ကြလေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ကြိုက်သည့် မက်ကောလန် ဝီစကီ ကို ဝယ်ပေးထား သဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ နှင့် သမက်ဖြစ်သူ မိုးအောင်လင်း တို့က ဝီစကီ သောက်ကြပြီး ကျန်မိသားစု များက မာလိုး ဝိုင်အနီကို သောက်ကြလေသည်။
စားသောက်ပြီး ကြတော့ ဧည့်ခန်းထဲ တွင် မိသားစု စကားထိုင်ပြောကြသည်။ နောက်တော့ အိမ်ရှင်များဖြစ်သူ ဖူးယဥ်ဇေယျ တို့ လင်မယားက ပါတီ ကြောင့်ပင်ပန်းထားသဖြင့် အိပ်တော့မည် ဟု နူတ်ဆက် ကာ အပေါ် ထပ်သို့ တက်သလို ဦးအောင်ဇေယျ ဇနီး ဖြစ်သူ ဖူးဖူးဝေဆာ နှင့် သမီးလတ် စုယဥ်ဇေယျ တို့ကလည်း ခရီးပန်းပြီ အိပ်တော့မည် ဆိုကာ အပေါ် ထပ်သို့ တက်သွားကြလေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ သာ ဧည့်ခန်းတွင်း ဝီစကီ ခွက်တလုံး နှင့် တီဗီ ကြည့်ကာ ကျန်ခဲ့လေသည်။
ဖူးယဥ် တို့ အိမ်မှာ သုံးထပ်တိုက် ဖြစ်ပြီး ဧည့်ခန်း ထမင်းစားခန်း မီးဖို တို့မှာ အောက်ဆုံးထပ်မှာ ရှိသည်။ ဒုတိယ၊ တတိယ ထပ်တို့မှာ အိပ်ခန်းများ နှင့် ရုံးခန်း အဖြစ်သုံးသော အခန်းများ ရှိသည်။ ဖူးယဥ်တို့ မိသားစု က အပေါ် ဆုံးထပ်မှာ အိပ်ကြပြီး ဧည့်သည်များ ဖြစ်သော ဦးအောင်ဇေယျတို့ လင်မယား နှင့် စုယဥ်ဇေယျ ဃေူတို့ကို အလယ်ထပ်မှာ နေရာချထားပေးလေသည်။ အိမ်ဝင်းထဲမှာပင် ကားဂိုဒေါင်နှင့် အလုပ်သမား တန်းလျား က သပ်သပ် ရှိ သဖြင့် အိမ်မှ အလုပ်သမား များ၊ ကားဒရိုင်ဘာ တို့က ထိုအလုပ်သမား တန်းလျား တွင် အိပ်ကြလေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က ဝီစကီကို စုပ်သောက်လိုက် သူ့အတွက် အမြည်းချပေးထားသော ဆတ်သားခြောက်လေး ဝါးလိုက်၊ လဖက်ဂျင်းသုတ်လေး မြုံ့လိုက် ဖြင့် ဇိမ်ခံရင်း တီဗီချန်နယ်များကို ပြောင်းကြည့်နေလေသည်။ ထိုစဥ် လှေခါးမှ ခြေသံဖွဖွ ဖြင့် ဆင်းလာသော ဖူးယဥ်ဇေယျကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
&#
“ဒက်ဒီ့ မြေးက ကြာလှပေါ့ အိပ်နေတာ”
“မောင်မိုးရော”
“အမလေး သူက အဲလောက်သောက်လိုက်ရင် ဒေါင်ခြာစိုင်းနေပြီ ဒက်ဒီ့လို မသောက်နိုင်ဘူး”
“အော် အာ့ကြောင့် သမီးက အောက်ဆင်းလာတာလား”
“အဲဒါတွေကြောင့် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ဒက်ဒီ သိပါတယ်နော့် ဟွန့် တခါတည်း မပြောချင်ဘူး”
ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေသော သူ့ဘေးကို ကပ်ထိုင်လိုက်သည့် ဖူးယဥ်ဇေယျ ကို ဦးအောင်ဇေယျက အသာ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း၊
“စတာပါ သမီးဖူး ရယ်၊ ဒက်ဒီ သိပါတယ်”
အခန်း ၂။ (ပစ္စုပ္ပန် -၂၀၁၈)
ဖူးယဥ်ဇေယျ သူ့ အဖေ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး မျက်နှာလေးကို မော့ပေးသည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေကို ဦးအောင်ဇေယျ က ငုံ့ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက ဖူးယဥ်ဇေယျ ဝတ်ထားသည့် ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါး လေးပေါ်မှ ဖူးယဥ်ဇေယျ ရင်သားတို့ ကို အုပ်ကိုင်ကာ အသာဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမ နို့ကြီးတွေက ပြည့်တင်း ပြီး အရမ်းဆန်းဆန်းတင့် ဖြစ်နေသည်မဟုတ်လား။
“အား မီးကြီး နို့ တွေ တအားကို ထွားလာပါလား၊ နောက်ပြီးတင်းနေတာပဲ၊ မြေးလေးကို အမေနို့တိုက်တာလား”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းက၊
“အင်း”
လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ ညဝတ်အင်္ကျီ ရှေ့ကြယ်သီး သုံးလုံး လောက်ကို ဖြုတ်လိုက်တော့ ဖောင်းတင်းနေသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံး က ရုန်းကန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ မှာ အသားညိုသော်လည်း မိန်းမ ဖြစ်သူ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က အသား ဖြူဝင်းသည့် တရုပ်မ စစ်စစ် ဖြစ်သဖြင့် သမီး ဖူးယဥ်ဇေယျ မှာ အသားအရည် ဖွေးဖြူလေသည်။ နို့ကြီးများမှာ အကြောစိမ်း တချို့ပင် မြင်နေရသည်။ နို့သီးခေါင်းညိုညို တုတ်တုတ် တို့မှာ လက်ညိုးထိပ်ခန့် တုတ်ပြီး မာတောင် နေကာ ထိပ်ဖူးတွင် နို့ရည် အချို့ပင် စိမ့်ထွက်နေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က လက်ဝါးတဖက်ဖြင့် နို့အုံကြီးကို အုပ်ကိုင်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ငုံစုပ် လိုက်တော့ နို့ရည်လေးတွေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပန်းထွက်လာသည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ ငြီးသံကလေး ထွက်လာပြီး၊ ဦးအောင်ဇေယျ ဦးခေါင်းကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ကိုင်ကာ ဆံပင်များကို ထိုးဖွ ပေးလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲ ပန်းဝင်လာသော နို့ရည်တို့ကို မျိုချလိုက်ပြီး သူမကို မော့ကြည့်လာသော ဦးအောင်ဇေယျ ကို ပြုံးပြရင်း ဖူးယဥ်ဇေယျ က၊
“ဒက်ဒီ သမီး နို့ စို့ရတာ ကြိုက်လား”
“အင်း ကြိုက်တာပေါ့၊ ဒက်ဒီ ကြိုက်တာ သမီးမီးကြီး အရင်ကတည်းက သိပါတယ်ကွယ်”
“ဟုတ်တယ်လေ ဒါပေမဲ့ ဟိုတုန်းက နို့မှ မထွက်သေးတာ ခစ်ခစ်”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က ပြုံး၍ ပြောကာ သူမ လက်ကလေး တဖက်ဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ လုံခြည် ခါးပုံစကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှာ အလံတိုင်ကြီး ကဲ့သို့ ထောင်ထ နေသည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က သူမ လက်ကလေး ဖြင့် အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်သည်။
“ဒီကောင်ကြီးတောင် မတွေ့ရတာ ကြာလှပြီ ခစ်”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က သူမ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ ဦးအောင်ဇေယျ လီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံခဲလိုက်သည်။ နွေးထွေး နူးညံ့သည့် ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ အာခံတွင်း အထိအတွေ့ လေးနှင့် ကျွမ်းကျင်လှသော လျှာဖျားလေး ကြောင့် ဦးအောင်ဇေယျ ကြက်သည်းပင် ဖြန်းကနဲ ထသွားရသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်၊ ဒက်ဒီ လည်း အဲဒီ လို အပြုစု လေးကို လွမ်းနေတာ”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကို ငုံ့ စုပ်နေရာမှ လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်မှ ပလွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး ခေါင်း ပြန်ထောင်၍ ဦးအောင်ဇေယျ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်မှောင်ကြုပ် နူတ်ခမ်းလေး တွန့်ထော်ကာ၊ ငေါ့တော့တော့ အသံလေးဖြင့်၊
“ဟွန့် ဒက်ဒီ က တော်တော် အပြောကောင်းတယ်နော်။ မီးကြီး ရှေ့ရောက်မှ အပိုလာပြောနေတာ၊ မိလတ် က မပြုစု ပေးဘူးလား ၊ တခါတည်း မသိတာကျလို့”
“မီးလတ်က လည်း ပြုစု ပေးပါတယ်ကွယ်။ ဒါပေမဲ့ တမျိုးစီပေါ့၊ မီးကြီး လိုမျိုးတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ”
“တော်ပါ၊ တော်ကီ ကောင်းတာကတော့ ဒက်ဒီ့ကို ဘယ်သူမှ မမှီပါဘူး ခစ်ခစ်”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေသည့် ဦးအောင်ဇေယျ ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထရပ်လိုက်သည်။ သူမ ဝတ်ထားသည့် ညဝတ်ဂါဝန် အပါးလေးကို အောက်အနားမှ ခါးပေါ်အ ထိမတင်ကာ ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က သူမဂါဝန် အနားကို ဆွဲမပြီး ခေါင်းပေါ် မှ ချွတ်လိုက်သည်ကို အဆင်ပြေအောင် သူမ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ခုတော့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဖူးယဥ်ဇေယျ တယောက် ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင် မိနေလေပြီ။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က သူမကိုယ်ကို အသာကြွလျှက် ဦးအောင်ဇေယျ ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှဲ နေသဖြင့် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်သွားသည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ လီးတန်ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား များကို တိုးပွတ်တိုက် ဝင်သွားသည့် အရသာကို ခံစားပြီး သူမ ဖင်နှင့် ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်တို့ ထိသွားသည် အထိ ထိုင်ချလိုက်သည်။
“အား.. မီးကြီး စောက်ဖုတ်လေးက ကလေးတယောက်မွေးပြီးတာတောင် စေးပြီး ကျပ်နေတုံးပါလားကွယ်”
“အင်း ဒက်ဒီပြောသလိုပဲလေ ဆရာဝန်ကို သေခြာ ချူပ်ပေးပါလို့ ပြောထားခဲ့တာကိုး ခစ်ခစ်”
ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ နို့ကြီးများကို သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက်တချက်အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးရင်း က နို့သီးခေါင်းများကို ငုံ့စို့လေသည်။
“အားရှီးးးးး ဒက်ဒီ တအားမညှစ်နဲ့နော် မီးကြီး နို့တွေက အရမ်း စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေတာ ”
ဦးအောင်ဇေယျ မကြားတော့ အိတင်းနေသော ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ နို့ကြီးတွေက လည်း သူ့လက်ဖဝါးနှင့်ပင် မဆန့်ချင်၊ ကိုင်လို့ကလည်း ကောင်း၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညို တို့မှ ပန်းထွက်လာတော့ နို့တို့ကလည်း စို့လို့ကောင်း၊ အဲဒီ အချိန်မှာမှ သူ့ပေါင်ပေါ် မှာ ဖင်ကြွကြွ ပေးရင်းက သူ့လီးကြီးပေါ် တက်လိုးနေသည့် ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ နွေးထွေး စေးကျပ်သော စောက်ဖုတ် အရသာ ကလည်း အရမ်းကောင်းနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လောကကြီးကို ခေတ္တခန မျှ မေ့သွားကြလေသည်။
တိတ်ဆိတ်သော ည မို့ ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ အရည်ရွှဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံ တစွပ်စွပ်၊ သူမ တင်ပါး နှင့် ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်လုံးတို့ ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ် တို့ကသာ ဧည့်ခန်းထဲ တွင် ထွက်ပေါ် နေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ နို့ကြီးများကို တဖက် တလှည့်စီ စုပ်ပေးလိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကြားကို မျက်နှာဖြင့် ပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေလေသည်။
အတန်ကြာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရူမြန်လာကြသည်။ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာနီးပြီမှန်း သိကြသဖြင့် လိုးနေသည့် အရှိန်ကိုလည်း မြှင့်လာခဲ့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ခါးကလေးကို ကိုင်ကာ မြှောက်တင် ချပေးရင်း ဖြင့် ကူသော်လည်း ဖူးယဥ်ဇေယျ မှာ အနည်းငယ် ညှောင်းလာခဲ့သဖြင့် အရှိန်နည်းလာခဲ့သည်။
“သမီးမီးကြီး ညှောင်းနေရင် ပုံစံပြောင်းမယ်လေ ခနလေး”
ဖူးယဥ်ဇေယျ ကခေါင်းကို ငြိမ့် ပြလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့လီးကြီးကို ဖူးယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုတ်ထားပြီးမှ ဖူးယဥ်ဇေယျ ပေါင်နှစ်လုံးကို မ ကာ ဆိုဖာပေါ် မှ ထရပ်လိုက်သည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က ဦးအောင်ဇေယျ လည်ပင်းကို သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့်သိုင်းဖက်ကာ ခိုလိုက်လာခဲ့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ ကို ဆိုဖါပေါ် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ဆိုဖာလက်ရမ်းကို ခေါင်းအုံးစေလိုက်သည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ ပေါင်လုံးတို့ကို မထားသည့် လက်ကို ခနဖယ်ကာ ခြေထောက်တို့ကို ဆိုဖာပေါ် ချလိုက်သည်၊ ပြီးမှ လက်အနေအထေားကို ပြောင်းကာ ဖူးယဥ်ဇေယျ ဒူးခေါက်ကွေး အောက်မှ လက်လျိူ မလိုက်သည်။ ကြွတက်လာသည့် ဖူးယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ကို ဆိုဖာပေါ် ဒူးထောက် ၍ အားထည့်ကာ ဆောင့်ဖိ လိုးတော့သည်။
“ဖွတ်….ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်…”
နှစ်ယောက်စလုံး က ခုနကတည်းက ပြီးချင်နေတာမို့ ဦးအောင်ဇေယျ က အားပါပါ ဖြင့် ထိုကဲ့သို့ ဆောင့်လိုးချ လိုက်တော့ အချိန်သိပ်မကြာလိုက်။ အချက်၂၀လောက် ဆောင့်လိုးပြီးတာနှင့် လီးထိပ်မှ လရည်များ ဖူးယဥ်ဇေယျ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲသို့ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ လရည်ပူပူနွေးနွေး များကလည်း ဖူးယဥ်ဇေယျ ကို ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ တကိုယ်လုံးတုံတက်ကာ ရောက်သွားစေလေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျက သူ့လီးကြီးကို ဖူးယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ ခြေထောက်များကို ပြန် လွှတ် ချပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာပေါ် တွင် ဖက်ထားရင်း ကွေးကွေးလေး အနေအထေားဖြင့် နားနေကြသည်။
“အား မီးကြီးရယ်၊ မြေးလေး မွေးပြီးမှ ပိုတောင် ကောင်းလာသေးပါလား”
“အဟင်း၊ ဒက်ဒီ က တော့ လုံးဝ မပြောင်းသေးဘူး၊ သက်လုံရော အားရော၊ သမီး ယောက်ျား တောင် တခါတလေ အလုပ်က စတွက်စ် များလာရင် မရတော့ဘူး၊ လီးတောင် မတောင်ချင်တော့ဘူး”
“ဟင် ဒီကောင် မောင်မိုး က ငယ်ငယ်ပဲ ရှိသေးတာ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလည်း”
“မသိပါဘူး ဒက်ဒီ ရယ် သူက တခါတလေကျတော့ အရက်များရင်၊ စတွက်စ်များ ရင် ၊ အရမ်းပူရင် အရမ်းအေးရင် အဲလိုပဲ ကဂျီကဂျောင် နဲ့ ၊ အမြဲတမ်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး ၊ တခါတလေလည်း ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒက်ဒီ့ လိုတော့ အမြဲ သန်မနေဘူး ခစ်ခစ်”
“အင်း၊ ဒါက တော့ ဘဝပေးကုသိုလ် နေမှာပေါ့ကွယ်၊ ဟားဟား၊ သူ့မှာ ကပ်ကိုးဖီးလ် များ ရှိနေလို့လား”
“မပြောတတ်ဘူး ဒက်ဒီ၊ သူက ဒက်ဒီနဲ့ တော့ ခွင့်ပြုထားတာပဲ၊ တခြားလူတော့ သမီးလည်း မစမ်းဘူး လုပ်လည်းမလုပ်ချင်ဘူးလေ”
“အင်း”
ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ ၏ ချစ်စရာ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ရင်းက သူ့လျှာကြီးကို ဖူးယဥ်ဇေယျ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က ဦးအောင်ဇေယျ လျှာကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ပြန်လည် စုပ်ပေးရင်း ဦးအောင်ဇေယျ ကျောပြင်ကြီး ကို ဖက်တွယ်ထားခဲ့သည်။ ခွဲခွာနေခဲ့ရသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေသည့် ချစ်သူနှစ်ဦးကဲ့ သို့ သူတို့ နှစ်ဦးသား နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြပြီး အးရမှ နူတ်ခမ်းချင်း ပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် ခွာလိုက်ကြသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့လီးကြီးကို ဖူးယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်ပြီး ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ကာ ဆိုဖါပေါ် ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ ကလည်း သူမ ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို ကြမ်းပေါ်မှ ကောက်ကာ သူမ ပေါင်ခွကြားမှ အရည်တချို့ကို သုပ်ပြီး မှ ဆိုဖာပေါ် ပြန်ထိုင်ကာ ဂါဝန်လေးကို ပေါင်ပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ နို့ကြီးများကို ပြန်ကိုင်တွယ်ကာ ကုံး၍ စို့ နေပြန်သည်။
“ဒက်ဒီ အရမ်းကြိုက်နေတာလား”
“အင်း မီးကြီး တကိုယ်လုံး မှာ ဒက်ဒီ မကြိုက်တာ တနေရာမှ မရှိပါဘူး၊ ဒီနို့ကြီးတွေက တော့ ရာသီစာလို မျိုးပေါ့ကွယ်၊ အချိန်နဲ့ ပဲရတာလေ၊ ဟဲဟဲ”
“အင်းပါ စို့ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဒက်ဒီ့ မြေး အတွက်လည်း ချန်ထားဦးနော်၊ ခစ်ခစ်”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က ဦးအောင်ဇေယျ ကို နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောရင်းမှ ဦးအောင်ဇေယျ နားနားသို့ ကပ်ကာ လေသံဖြင့် တိုးတိုးလေး၊
“ဒက်ဒီ့ မြေးလား သား လား ဆိုတာကတော့ ပြောမရဘူးနော် ခစ်”
ဟု ပြောလိုက်ရာ၊ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ တင်းကနဲ ဖြစ်ပြီး မာတောင် ထလာရတော့သည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးယဥ်ဇေယျ ကို မျက်လုံးချင်း စုံကြည့်လိုက်ပြီး၊
“မောင်မိုး ကရော ဘယ်လိုထင်လို့လဲ”
“ဟင် သမီးတောင် မှ မသေခြာတာ သူက ဘယ်လို သွားသိမှာလဲလို့ ခစ်ခစ်၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ သမီးရဲ့ သားပဲလေ”
“အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ”
“ဟုတ်ရင်လည်း ပြီးရော ဒက်ဒီ လည်း မနက်ဖြန်ကားအကြာကြီး မောင်းရဦးမှာ ကဲဒီမှာ”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က သူမ ကြမ်းပေါ် မှ ညဝတ်ဂါဝန် ကို ကောက်ယူလိုက်ရင်း အိပ်ထဲမှ ပစ္စည်းတချို့ကို ထုတ်ကာ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။
ချောဆီ ဘူးအပျော့ လေးနှင့် အဖေါ် တခု ကို မြင်လိုက်ရတော့ ဦးအောင်ဇေယျ က ပြုံးလိုက်မိသည်။ အလိုက်သိလှတဲ့ သမီးမီးကြီး။
“အလိုက်သိလိုက်တာ သမီးမီးကြီးရယ်၊ အာ့တာကြောင့်လည်း ဒက်ဒီ့ အချစ်ဆုံး ဖြစ်နေရတာပေါ့”
“ဟွန်းသိပါ့၊ အနည်းဆုံး နှစ်ကြောင်း မပြီးလို့မှ မတင်းတိမ်တဲ့ ဒက်ဒီ့ အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်လာတာ”
ဖူးယဥ်ဇေယျ က ဦးအောင်ဇေယျ ပုဆိုးကို ပြန်ဖြည်ကာ မာနေပြီ ဖြစ်သော လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ထုပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ စားပွဲပေါ် မှ အဖေါ်ထုပ်ကို ယူဖေါက်ကာ လီးတန်ကြီးတွင် လှိမ့် စွပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဦးအောင်ဇေယျ ကို ချောဆီ ဘူးပျော့လေး လှမ်းပေးရင်း ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆင်းကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်လေသည်။
အခန်း ၃။ (ပစ္စုပ္ပန် – ၂၀၁၈)
ဦးအောင်ဇေယျ သူတို့ အတွက် ဖူးယဥ်ဇေယျ တို့ ပြင်ဆင်ပေးထားသည့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မိန်းမ ဖြစ်သူ ဖူးဖူးဝေဆာ က အိပ်မောကျနေလေပြီ။ ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့မိန်းမ နဘေး အိပ်ယာပေါ် လှဲလျောင်းလိုက်သည်။ အခန်းထဲက အဲယားကွန်း အေးအေး လေးကြောင့် စောင်ပါးလေး ခြုံအိပ်နေသော ဖူးဖူးဝေဆာ ကိုယ်ပေါ် မှ စောင် တွင်း အသာတိုးဝင်လိုက်ပြီး ဖူးဖူးဝေဆာ နှင့် ကျောချင်း ပူး ကပ်ကာ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ သူအခန်းထဲ ဝင်လာသံ၊ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သဖြင့် လှုပ်ရှားသွားမှု၊ စောင်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမ ကိုယ်နှင် ထိကပ်လာသည့်အ ထိအတွေ့ တို့ကြောင့် ဖူးဖူးဝေဆာ တရေးနိုးသွားသည်။ သူမ ကိုယ်လေးကို လှိမ့်ကာ ဦးအောင်ဇေယျဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ဂျိုင်းအောက်မှ သူမ လက်တဖက်ကို လျိုသွင်းရင်း ဦးအောင်ဇေယျ ရင်ဘတ်ကို ဆွဲကာ တင်းတင်းလေး ဖက်လိုက်သည်။ သူမ ရင်သား အစုံက ဦးအောင်ဇေယျ ကျောပြင် ကြီးမှာ ဖိကပ်သွားသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ အနောက်နားမှ လေသံဖြင့် တိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။
“သမီးမီးကြီး က ကောင်းကောင်းပြုစုပေးလိုက်ရဲ့လား”
ဦးအောင်ဇေယျက သူလက်ကို နောက်ပြန်ပြီး ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါင်လုံးကြီးများကို လှမ်းပွတ်ပေးလိုက်ရင်း။
“အင်း ”
ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက၊
“ဒါဆိုလည်း အိပ်တော့ မောင် မနက်ဖြန် ကျရင် ကားအကြာကြီး မောင်းရဦးမှာ”
“အင်းအင်း ဖူး ဂွတ်နိူက်”
ဦးအောင်ဇေယျ မှာ မျက်စေ့ကို မှိတ်လို့ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့၊ အိပ်မပျော် ပဲ မျက်စေ့ကြောင်သလို ဖြစ်နေရာက သမီးကြီး နှင့် ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်ခဲ့သည့် အချိန်ပိုင်းရော၊ ဖြစ်လာခဲ့ရသည့် ကံကြမ္မာရော၊ စသည့် အတိတ်က အရိပ်တွေ ကို ပြန်စဥ်းစား မိနေတော့သည်။
…………..
(အတိတ် – ၂၀၁၅)
သမီးကြီး ဖူးယဥ်ဇေယျ က သူ့ ဖေးဘရိတ် သမီး ဖြစ်ခဲ့သည်။ သမီးကြီး ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် သွားတော့ လည်း မိဘ တွေရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းက အောင်မြင်နေတာမို့ စီးပွားရေးပဲ ယူပါလားဆိုတာ ဝါသနာမပါ၊ အင်ဂျင်နီယာပဲ ဝါသနာပါသည်ဟု ဆိုကာ အာအိုင်တီ လျှောက် ခဲ့သည်။ ယောက်ျားလေး ရှပ်အင်္ကျီ ပဲ အဝတ်များပြီး ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုအရှည် စသဖြင့်သာ ဝတ်ပြီး ယောက်ျားလျှာ ကလေးလို နေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အမေနဲ့တူ တော့ အပျို ဖြစ်တာနှင့် ဘော်ဒီက ကိတ်လာသည် ကိုတော့ မထိန်းနိုင်၊ ယောက်ျား ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးပြုတ်တော့ မတတ် ရင်ဘတ်က ဖုဖေါင်း လာတော့မှ မိန်းကလေး အင်္ကျီ တွေ ပြောင်းဝတ်လာသည်။ အဖေ ဖြစ်သူက လည်း သူ့ကို ချစ်ပြီး အလိုလိုက်မှန်းသိတော့ အမေ့ကို ပူဆာမရတာ အဖေ့ကို သာ တိုးတိုးကပ်ကပ် ပူဆာလေ့ရှိသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က လည်း တဖြည်းဖြည်း ချောလာလှလာ ကိတ်လာသော သမီး ဖြစ်သူကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေက ကပြောင်းကလဲ ဖြစ်ရသည်။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ကို သူထိန်းထားခဲ့သည်။ သမီး ကြီးအောက်က အငယ် နှစ်ယောက် အပြိုင်းအရိုင်း ဖြစ်လာတာတောင် သတိမထား မိလိုက်။ သမီးဖူး ရီးစား ရပြီ ဆိုသည့်အချိန် ၌ တခုခု ကို လက်လွတ် ဆုံးရှုံးရသလို ခံစားရသည်။ သို့ရာတွင်ကောင်လေးက လည်း သူမနဲ့ အတန်းတူ အင်ဂျင်နီယာ၊ မိကောင်းဖခင်သားသမီး ဆိုတော့ စိတ်အေး ရသည်။ ကျောင်းပြီးတာနှင့် ကောင်လေးက သူတို့ မြို့ကို ပြန်ကာ ကုမ္ပဏီထောင်မည်၊ သမီးကို လည်း လက်ထပ် ကာ ခေါ် သွားခြင်သည်၊ အတူတူ နေချင်ပြီ ဆိုတော့ လည်း သဘောတူကာ မင်္ဂလာပွဲ အကြီးအကျယ် လုပ်ပေးခဲ့ လေသည် ။
မင်္ဂလာပွဲကို ပဲခူးနား မှ နာမည်ကြီး ရီစော့ တခု တွင် ကျင်းပခဲ့သည်။ သူတို့ သမီး သူတို့ သားတို့က ထို ရီစော့တွင် ပင် တညအိပ်ပြီး နောက်နေ့ လေယာဥ်ဖြင့် ငပလီသို့ ဟန်းနီးမွန်း ဆက်ထွက်ဖို့ စီစဥ်ထားသဖြင့် သူတို့ မင်္ဂလာဆောင် မှ လက်ဖွဲ့ ပစ္စည်းတွေ အထုပ်ကြီး အထုပ်ငယ်မှန်သမျှကို ဒက်ဒီတို့ ယူသွားပေးပါဟု ဆိုသည်။ ကိုယ့်ဖေးဘရိတ် သမီးကြီး မင်္ဂလာပွဲမို့ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလဲ ဖြစ်မိ၊ သားမက်ကို လည်း မနာလိုမိ တော့၊ မင်္ဂလာ အခန်းအနားအပြီး အကျွေးအမွေးပွဲမှာ အရက်တွေ ဆက်တိုက်သောက်မိသည်။ မင်္ဂလာပွဲ လာတက်သူ တွေ အတွက် လည်း သောက်ချင်တာ သောက်ဖို့ အိုးပန်းဘား ဖွင့်ပေးထားတာမို့၊ ဘားကောင်တာသွား လိုချင်တဲ့ အရက်ပုလင်း လက်ညိုးထိုးပြီး ထည့်ခိုင်းရုံပင်၊ မင်္ဂလာပွဲ မှာ သမီးကြီး နှင့် တွဲက တုန်း သမီးကြီးက သူ့ပါးကို လာနမ်းသဖြင့် သူက လည်း သမီးကြီးပါးကို ပြန်နမ်းခဲ့မိသည်။ မင်္ဂလာပွဲ ပြီးလို့ ဧည့်သည်တွေ ပြန်ကုန်ကြတော့ သားမက် နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းတချို့က ဦးအောင်ဇေယျ ကားပေါ် လက်ဖွဲပစ္စည်း အထုပ်ကြီးအထုပ်ငယ်တွေ ဝိုင်းတင်ပေးကြသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ တယောက်ထဲ စားပွဲတလုံးတွင် အရက်ထိုင်သောက်နေသည်ကို မိန်းမ ဖြစ်သူက လာကြည့်ရင်း၊
“အမလေး သမီးကြီး ယောက်ျား နောက်ပါသွားလို့ အသည်းကွဲနေတာလား အရက်တွေ ထိုင်သောက်နေ လိုက်တာ၊ မောင် ကားမောင်းလို့တောင် ရပါ့မလား”
“ရမှာပါ၊ ခနနေပြေသွားမှာပါ”
ကားကလည်း အိမ်ကို ရောက်ဖို့ တနာရီခွဲ နှစ်နာရီ အနည်းဆုံး မောင်းရမှာ ဆိုတော့ သက်တောင့်သက်သာ ရှိအောင် အိမ်သာထဲသွား မင်္ဂလာပွဲတက် ဝတ်ထားတဲ့ ဘိုဝတ်စုံကို ချွတ် အသင့်ယူလာတဲ့ ပုဆိုး နဲ့ တီရှပ် ကို လဲလိုက်သည်။ တနေ့လုံးလည်း ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ မွန်းအိုက်လို့ လဥလည်း ချွေးပြန်နေတာနဲ့ အတွင်းခံပါ တခါထည်း ချွတ်ခဲ့လိုက်သည်။
သားမက် ဖြစ်သူက ဖေဖေ တို့ကား ရယ်ဒီ ဖြစ်ပြီ ဆိုတော့ မှ အားလုံးကို နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်ဖို့ လုပ်သည်။ ကားနားရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ပစ္စည်းတွေ ထည့်ထားလိုက်တာ ကားနဲ့အပြည့်၊ ကားရှေ့ခန်း ဒရိုင်ဘာနဲ့ ပါစင်ဂျာကြားထဲက နေရာတွေမှာပါအထုပ်တွေကရောက်နေသည်၊ ဂီယာတန်လက်ထိုးလို့ ရရုံလေး ဖြစ်နေသည်။ အဓိက ပြဿနာက မီးလတ်၊ စုယဥ်ဇေယျ ကို ဒီ ဟော်တယ် မှာ ပဲ သူတို့ သူငယ်ချင်းအုပ်စု နှင့် အိပ်ကာ ကျန်နေမည်ဟု ထင်ထားကြသည်။ သားအငယ်ကောင် သော်ဇင်ဇေယျ က သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် နေခဲ့မည်လို့ကြိုပြောထားလို့၊ ခု အဖေအမေပြန်ကာနီးတောင် အရိပ်အယောင် မတွေ့ရတော့။ သို့သော် မီးလတ်က ဖိုင်နယ်ရှိသည်။ အမ မင်္ဂလာဆောင် လာချင်လို့ တမင်လိုက်လာတာ မနက်ဖြန်မနက် ကျောင်းသို့ သွားမှ ရမည် ဟု ဆိုလာသည်။ သူမ အတွက် ထိုင်ဖို့ နေရာ မရှိတော့၊ မတတ်နိုင် သူ့အမေ ပေါင်ပေါ် မှာ ထိုင်လိုက်မည်ဟု ဆိုသည်။ တနာရီကျော် လောက်ပဲ ရပါသည်ဟု ဆိုတာ စထွက်လာကြသည်။
ကားက ထွက်လာပြီးလေလေး တိုက်လာတော့ စင်ကယ်မော့ဝီစကီ သောက်ထားတဲ့ ဦးအောင်ဇေယျ အမူးရှိန် နည်းနည်း တက်လာသည်။ ကားက ခေါင်းဟိုရမ်းဒီရမ်း ဆိုတော့ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ စိတ်မချတော့၊ ညနေလည်းစောင်းလာပြီ တော်ကြာ မှောင်တော့မည်မို့ လမ်းဘေး မှာ ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမ ပဲ မောင်းတော့မည်၊ နေရာချင်း လဲဖို့ ပြောသည်။ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းစသည်ပဲ ပြောရမှာဖြစ်သည်။
ဖူးဖူးဝေဆာက ဒရိုင်ဘာ နေရာဝင်ထိုင်လိုက်သလို ဦးအောင်ဇေယျကလည်း ပတ်ဆင်ဂျာ ဘက်ထိုင်ခုံ မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူဝင်ထိုင်ပြီးမှ ကားအပြင် ထွက်ရပ်ပေးနေသော စုယဥ်ဇေယျက သူ့အဖေ ပေါင်ပေါ် လာတက်ထိုင်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျက ကားထိုင်ခုံဆေ့ဖတီးဘက်ကို ဆွဲကာ နုယဥ်ကိုယ်ပေါ် မှ ကျော် ၍ တပ်မည်လုပ်တော့ ခါးဘတ်က ဆွဲမရ ဖြစ်နေသည်။ သူ့လက်မှ လည်း ခပ်အိအိ အရာကို သွားဖိမိသဖြင့်၊
“ဟိုက်”
ကနဲ ဖြစ်ပြီး စိတ်ထဲက ငါလက်နဲ့ ဖိမိလိုက်တာ မိလတ် ရင်သား တွေပါလား ဆိုတာတွေးမိလိုက်သည်။ ခါးပတ်က လည်း ဒိထက်ပို ဆွဲလို့ မရတော့ လက်လျော့လိုက်တော့သည်။ ဘေးက ဖူးဖူးဝေဆာဘက်ကို လှမ်း ကြည့်လိုက်တော့လည်း ကြားထဲက လက်ဆောင် အထုပ်အပိုးတွေကြောင့် ခေါင်း က ဆံပင်လောက် ကိုသာ တွေ့ရသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက လီဗာကို တချက် နှစ်ချက်ပုတ်လိုက်ရင်း၊
“ဟို အသားအဖ တွေ အဆင်ပြေပလား မောင်းတော့မယ်”
ဟု လှမ်းပြောသဖြင့် ပြေပြီဟု သူတို့ နှစ်ယောက် တပြိုင်နက်ပြောလိုက်ကြသည်။ ကားက လမ်းမီးတိုင် တွေကို ဖြတ်လာတော့ ကားတွင်း ဝင်လာသည့် အလင်းရောင် တချို့ကြောင့် ဦးအောင်ဇေယျ သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေသည့် မီးလတ်ကို သတိထားမိသွားသည်။ စုယဥ်ဇေယျ က မင်္ဂလာပွဲမို့ အပျံစား ဟော့ရှော့ ဝတ်ထားသည်။ အသား ကပိုးသား ပျော့ပျော့လေး၊ ပန်းနု ရောင်၊ ပုခုံးပေါ် မှာ ကြိုးတချောင်း နှင့် လက်ဟိုက် ကျောဟိုက်၊ အောက်က ခြေသလုံး နီးပါးအထိ ရှည်သည့် တဆက်တည်း ဒရက်စ်ကို ဝတ်ထားသည်။ ဒရက်စ်က ပေါင်လည်နားလောက် အထိကို အောက်ခြေက နေ ခွဲထားသည်။ စပလစ် လုပ်ထားသည်ပေါ့။ လမ်းလျှောက်လိုက်လျှင် ပေါင်တန်တွေကို လှစ်ကနဲ မြင်ရအောင်။ အခု ဥှီးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေတော့ အောက်တခြမ်းက ကွဲကျ နေသဖြင့် ပေါင်တန် လေးကို မီးရောင် တချက်တချက် ဝင်လာတိုင်း မြင်နေရသည်။ စွတ်ထားသည့် ရေမွေးကလည်း ရှတတ အပြင်းစား၊ ခုန သူ ခါးပတ်ဆွဲရင် လက်ဖြင့် ပွတ်မိသည့် ရင်သား အစုံကို မသိမသာ အကဲခပ်လိုက်တော့ ရင်သား လုံးလုံးဖောင်းဖောင်းလေးက ကြွားရွား မောက်ထနေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီး ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ လာသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ထားတော့ ပိုဆိုးနေသည်။ စုယဥ်ဇေယျ ကလည်း အငြိမ်မနေ၊ သူမ ဖင်ကို အနည်းငယ် ဟိုရွေ့ဒီရွှေ့လုပ်တော့ ဖင်လုံး အိအိ တွေက ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကို ဖိပွတ်ပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ အဲတော့လည်း လီးက ပိုမာတက်လာရသည်။ သူမ အဝတ်အစားက လည်း ပိုးသားပျော့ပျော့၊ ဦးအောင်ဇေယျ ပုဆိုးကလည်း အသားပါးပါး၊ အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထားတော့ လီးမာတောင်တောင့်ကြီးက အသားချင်း ထိနေသလိုပင် ခံစား နေရသည်။ စုယဥ်ဇေယျ က မျက်လုံးလေး စွေပြီး သူ့အဖေကို ခေါင်းစောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျက မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး စုယဥ်ဇေယျ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ မပြီး နေရာရွေ့ဖို့ လုပ်သည်။ မလုပ်လို့ကလည်း မဖြစ်၊ စုယဥ်ဇေယျ တင်ပါးကြီးနဲ့ လီးမာမာကြီးကို ဖိထိုင်ထားတော့ သူအနေခက်နေသည်။ နာလည်း နာသည် မဟုတ်လား။ စုယဥ်ဇေယျ ကလည်း သူမ တင်ပါးအောင်မှာ ခုနေသော ဖုတုတု လီးကြီးကြောင့် ထိုင်ရတာ အထာမကျ ဖြစ်နေရသည်။ ထို့ကောင့် ကားဒက်ရှ် ဘုတ်ကို လက်ဖြင့် ထိန်းကာ ဖင်ကို ကြွပြီး ပုံစံ အနည်းငယ်ပြောင်းလိုက်သည်။
“အို့”
စုယဥ်ဇေယျ ဖင်ကို ကြွလိုက်သဖြင့် နဂိုက အဖိနှိပ်ခံနေရသော ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ဖြောင်းကနဲ ထောင်တက်လာသည်။ သူမ က ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး ပြန်ထိုင်ချလိုက်တော့ ထိုလီးထိပ်ကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ကို ဒုတ်ကနဲ နေအောင်ထိုးမိသွားသဖြင့် လူတကိုယ်လုံး ဆပ်ကနဲ တုံ ကာ ပါးစပ်မှ ပင် ငြီးသံတချက်ထွက်သွားရသည်။
“ဟဲ့ မီးလတ် ဘာဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား”
“အင်း ရပြီ မာမီ၊ ကားထဲက ဘာမှန်းမသိဘူး သွားနင်းလိုက်မိလို့ ခိုးလိုးခုလုနဲ့”
အခုမှတော့ ခက်ပြီ။ စုယဥ်ဇေယျ ပေါင်ခွဆုံကြားကနေ လီးကြီးက ထောင်ထွက်သွားတော့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းနဲ့ လီးတန်ကြီးက ကွက်တိဖိမိနေပြီ။ ကားလှုပ်တိုင်း ဆောင့်တိုင်း လီးကြီးက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကို ပွတ်မိနေပြီ။ စုယဥ်ဇေယျ က သူမ လက်သည်းလေးနှင့် ဦးအောင်ဇေယျ လက်ဖျံကို လှမ်းဆိပ်လိုက်ရင်း ခေါင်းလေးငှဲ့စောင်းကာ လျှာထုတ်ပြ လိုက်သည်။ ရောခက်ရပြီ။ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးက အစွမ်းကုန်တောင်လာသည်။ မတောင်ခံနိုင်ရိုးလား၊ စုယဥ်ဇေယျ အသားစို င်တွေက အိရသည့်အထဲ ဝတ်ထားသည့် ပိုးသား အစက ချောအိနေသည်။ ပါးကလည်းပါး၊ ဘေးက တခြမ်းခွဲ ထားတော့ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပေါင်တန်တွေက လည်း မီးတိုင်နား ကား ဖြတ်သွားတိုင်း ဝင်းကနဲ မြင်နေရသည်။
အခု လို စုယဥ်ဇေယျ ကပါ သူ့လက်မောင်းကို လာဆိပ်ပြီး လျှာထုတ်ပြလိုက်တော့ မီးစိမ်းဆိုတာ သိနေပြီ၊ သူကသာ လုပ်လို့ ကောင်းပါ့မလား စဥ်း စားနေရသည်။ ထိုစဥ်ကားက မျက်နာချင်းဆိုင်မှ တရှိန်ထိုးမောင်း လာသည့် ကားကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဖြစ်အောင် ရှောင်လိုက်တော့ အနည်းငယ်ယမ်းသွားသဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ လက်တွေက ကိုင်မိကိုင်ရာ ကိုင်လိုက်ရာ စုယဥ်ဇေယျ ဒရက်စ် အကွဲကြောင်းမှ တဆင့် ချောမွတ်နေသော ပေါင်တန် အသားကို တိုက်ရိုက် ကိုင်မိသွားသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လက်ဖဝါးက ပေါင်လုံးပေါ် မှာ သံလိုက်အားပြင်းပြင်း နှင့် ဆွဲကပ်ထားခြင်းခံရသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူ့ခေါင်းထဲကို သုတ်သွေးတွေ လည်ပတ်ကုန်လေပြီ။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက ချောမွတ်နေသော အပျိုမလေး ပေါင်လုံးပေါ် မှာ ပွတ်သတ် လှုပ်ရှားမိ နေသလို၊ အပျိုမလေး အသက်ရူသံကလည်း ပြင်းလာခဲ့သည်။
ဦးအောင်ဇေယျ လက်ဖဝါးကြီးက အပျိုမလေး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သတ်ရင်း ပေါင်ရင်းနား တိုးကပ်လာခဲ့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ နူတ်ခမ်းတွေက အပျိုမလေး လည်ကုတ်သားလေးကို ဖွဖွလေး ဖိကပ်နမ်း လိုက်တော့ အပျိုမလေး ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့ရသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ၏ လူအို လက်က တွင်းဝင်ဖြောင့် သည့် မြွေလိုပင် အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်ပေါ် သို့ တန်းရောက်သွားခဲ့သည်။ ပင်တီအသား ပါးပါး ပေါ်မှ ဖောင်း မို့မို့ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေး ဖြင့် ပွတ်သတ်လိုက်တော့ အကွဲကြောင်းလေးကို တန်း စမ်းမိသည်။ စောက်မွှေးတွေ မရှိတာ ချက်ခြင်းသတိထားမိလိုက်သည်။ ရိတ်ထားသလား၊ ဖယောင်းထရိမန့် များ လုပ်ထားသလား တော့ မသိ။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို သူ့ လက်ညိုးထိပ်ဖြင့် စုံဆန် ဖိပွတ်ပေးလိုက်တော့ အပျိုမလေး လက်က သူ့လက်ဖျံကို တင်းတင်း လေး ဆုပ်ကိုင်လာခဲ့သည်။ တွန်းလည်း မလွှတ်၊ ငြင်းဆန်သည့် အမူအယာလည်း မရှိတော့ ဦးအောင်ဇေယျ ပိုရဲတင်းလာသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ သူ့လျှာကြီးဖြင့် အပျိုမလေး လည်ကုဒ်ကို လျှက်လိုက်တော့ စုယဥ်ဇေယျ တွန့်သွားသည်။ သူမ ဖင်ကြီးကိုလည်း ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် မှာ ပွတ်လှိမ့်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ၏ နောက်လက်တဖက်က သူမ ဂျိုင်း အောက်မှ လက်လျိူကာ ရင်သားတဖက်ကို အုပ်ကိုင်လာသည်။ အတွင်းက ဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့ ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေး မာနေတာကို စမ်းမိနေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ညှစ်ပေး လိုက်သည်။ လက်တဖက်က လည်း စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိပွတ်ပေးနေမိသည်။ လီးကလည်း တောင် နှာကလည်း တအားထန်နေတာ အပြင် သူကိုင်နိူက်နေတာက သူ့သမီး အပျိုလေး ဖြစ်နေတာက ပိုပြီး စိတ်တွေကို ကြွနေစေလေသည်။
ထိုစဥ်မှာ ပင် ကားက မီးတွေ ထိန်လင်းနေသော ဓါတ်ဆီဆိုင် တဆိုင်တွင်းသို့ ချိုးဝင်လိုက်သဖြင့် သူ့လက်တွေကို အမြန်ရုတ်လိုက်ရသည်။
“ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆီတွေ ရှိပါသေးတယ်”
ဟု ဦအောင်ဇေယျက က သူ့မိန်းမကို မေးလိုက် တော့၊ ဖူးဖူးဝေဆာက၊
“ရှိသေးတယ် ပေါက်တောသွားချင်လို့ ဝင်လာတာ၊ မောင်မသွားချင်ရင် ကားထဲ နေခဲ့လေ”
ဟု ဆိုကာ ကားကို ရပ်ပြီး စက်သတ်လိုက်လေသည်။ စုယဥ်ဇေယျက၊
“မီးလည်း သွားမယ်”
ဟု ဆိုကာ ကားတံခါးကို ဖွင့်ကာ ထွက်လေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျမှာ စိတ်အနည်းငယ် ပျက်သွားသည်။ လီးကြီးမှာ လည်း တောင်နေရာက ကျ သွားသော်လည်း လုံးလုံးကြီး ပျော့သွားတာ မဟုတ်သဖြင့် အပြင် မထွက်ချင်ပေ။
“အင်း ဖူး တို့ပဲ သွားကြပါ မောင်ဒီက စောင့်နေမယ်၊ အိပ်ငိုက်နေလို့”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ တော်ကြာ သူသေးဆင်းပေါက်ပါက သူ့ကို ကားပြန်မောင်းခိုင်းနေမည်ကိုလည်း စိုးသောကြောင့်လည်း တမင် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ အသာလေး မှိန်းနေရင်း က သူ့ သမီးလတ် အကြောင်း စဥ်းစားနေမိသည်။ သမီးလတ်မှာ ဆေးကျောင်း တက်နေပြီး ယခု ဖိုင်နယ်ပင် ရောက်နေလေပြီ၊ ဒီစာမေးပွဲပြီးလျှင် ဟောက်စ် ဆင်းရတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ယခု ဆို ဆရာဝန် နီးပါးပင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာ ရီးစား သနာရှိသည်ဟုလည်း မကြားမိ၊ သူတို့ မိသားစု မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆို ဆက်ဆံကြသူများ ဖြစ်ပြီး ကလေးများကို ရိုက်နှက်ဆုံးမခြင်းဆိုတာ မျိုးလည်း တခါမှ မရှိ၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက တခုခု ဆိုလျှင် နားလည်သဘောပေါက် အောင်သာ ပြောဆို ဆုံးမလေ့ ရှိသဖြင့် မိဘကို သူငယ်ချင်းစဖွယ် ပြောဆိုလာကြသူများ ဖြစ်သည်။ သူတို့ ရီးစား ရှိပါကလည်း ဖုံးကွယ်စရာ အကြောင်းမရှိသဖြင့် စုယဥ်ဇေယျ မှာ ရီးစား သနာမရှိသေးတာတော့ သေခြာသည်။ အီစီကလီလို မျိုးကတော့ ဒီအရွယ် ရောက်နေပြီမို့ ရှိမှာပင်။ ယခု ဦးအောင်ဇေယျ လက်သရမ်း လီးသရမ်းတာကို သူ့အမေ မသိ မကြားအောင် ငြိမ်နေသည့် သဘောက သူလည်း အလိုတူ အလိုပါမှန်း သိသာလှသဖြင့်၊ ဦးအောင်ဇေယျ တယောက် တွေးရင်း လီးပြန်တောင်လာရသည်။ နောက်ထပ် အိမ်ရောက်ဖို့ကလည်း တနာရီလောက် ကြာဦးမည် ဆိုတော့ လှုပ်ရှားဖို့ အချိန်က အများကြီးရသေးသည်။
အခန်း ၄။ (အတိတ် – ၂၀၁၅)
ခနနေတော့ ဖူးဖူးဝေဆာတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်စလုံး ပြန်ရောက်လာပြီး ကားထဲ ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်ဝင် လိုက်ကြသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက ကားစက်နိူးသည့် အချိန်မှာပင် စုယဥ်ဇေယျက သူမ အဖေ ပေါင်ပေါ် သို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က ကားတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး စုယဥ်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် လက်ပြန်တင်ဖို့ လုပ်လိုက်တော့ စုယဥ်ဇေယျက သူ့လက်ထဲ ပိတ်စလုံးလေးတခု ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသည့် မီးရောင်ဖြင့် သူ့လက်ထဲမှ ပိတ်စလုံးလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ပင်တီလေး ဖြစ်နေသည်။ ဟိုက်၊ မီးလတ် တယောက် သူမ ပင်တီတောင် ချွတ်လာပါလား။ ဦးအောင်ဇေယျက ပင်တီလေးကို မပြီး သူ့နှာခေါင်းဝမှာ တေ့ရူလိုက်သည်။ အား အပျိုမ စောက်ဖုတ်နံ့လေး သင်းလို့ပါလား။ သူ့လီးကြီးက သံချောင်း ကြီးလို တိမ်တိမ်မြည် မာကြောနေလေပြီ။
ဦးအောင်ဇေယျက သူ့လက်ထဲက ပင်တီလေးကို လုံးပြီး ရှေ့က ကားဒက်ဘုပ်အံဆွဲကို ဖွင့်ကာ ထည့်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ တချိန်ထည်းမှာပင် စုယဥ်ဇေယျက သူမ ဖင်ကို ကြွကာ ဒရက်စ်ကို ခါးပေါ် အထိ လှန်မတင်လိုက်သည်။ ခုတော့ သူမ ဖင်ကြီးက ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် တွင် ပုဆိုးတထပ်တာ ခြားလျက် ဖြစ်နေလေပြီ။ ဦးအောင်ဇေယျလည်း လောဘကြီးလာသည်။ စုယဥ်ဇေယျ ကို ဖင်အပေါ် ပြန်မြှောက်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြလိုက်သည်။ စုယဥ်ဇေယျက ကားဒက်ရှ်ဘုတ် ကို လက်ဖြင့်ထိန်းကာ ဖင်ကို ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ် မှ ကြွပေးလိုက်သည်နှင့် ဦးအောင်ဇေယျက သူ့ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်ကာ ဒူးခေါင်းနားအထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ စုယဥ်ဇေယျ ပြန်ထိုင်ချလိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အသားခြင်း ထိနေလေပြီ။ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှာ စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်အမြောင်းပေါ် မှာ တန်းတန်းကြီးကို ဖိမိနေတော့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျက သူ့လက်ကို စုယဥ်ဇေယျ ဒရက်စ် အောက်မှ ထိုးထည့်ရင်း နို့တွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ စုယဥ်ဇေယျ ဘရာဇီယာမှာလည်း ချိတ်ဖြုတ်ထားသဖြင့် ချောင်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ အခုတော့ သူ့လက်တွေက ဘရာဇီယာအောက်မှ လျိုကာ နို့အုံကို တိုက်ရိုက် ဆုပ်ကိုင်လို့ ရသွားလေပြီ။
စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ထဲ က အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတာကို သူ့လီးကြီးပေါ် မှာ စိုစွတ်လာလို့ ဦးအောင်ဇေယျ က သိနေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က စုယဥ်ဇေယျ နားရွက်ကလေးကို သွားလေးဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပြီး လက်တွေက လည်း နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို ခြေပေးတော့ စုယဥ်ဇေယျ တယောက် အသံတိုးတိုးလေး ထွက်ရင်း သူမ ဖင်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်ကာ စောက်ဖုတ်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်စလုံးက သူမ နို့တွေ ကို ဆုပ်ကိုင် နှယ်ပေးနေတော့ စုယဥ်ဇေယျ ကိုယ်လေးက လည်း လူးလွန့်နေရ သည်။ သူမ ကိုယ်ကို အပေါ် ပိုင်း တပတ်လှည့်လိုက်ကာ အဖေ ဖြစ်သူ နူတ်ခမ်းကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး တွေ ဖြင့် ဖိကပ် စုပ်နမ်း လိုက်မိသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ပင် အံအားသင့်သွားရသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့လျှာကြီးကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့လည်း စုယဥ်ဇေယျ က သူမ လျှာကလေး ဖြင့် ပြန်ပွတ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ စုယဥ်ဇေယျက လက်တဖက်ဖြင့် ကား ဒက်စ်ရှ်ဘုတ်ကို အားပြု၍ သူမ ဖင်ကို ကြွလိုက်ပြီး တဖက်က ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ သူမ က ဖြည်းဖြည်း ချင်း ထိုင်ချရာ ဒစ်ဖူးကြီးမှာ သူမ စောက်ပတ်ဝကလေးတွင် ပြည့်တင်းပြီး ကျပ်နေသဖြင့် ဆက်မထိုင်ရဲ တော့ပဲ ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေရလေသည်။ သို့သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ စောက်ရည်များလည်း စိုရွဲနေပြီး၊ ဦးအောင်ဇေယျ လီးထိပ်မှ လည်း ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်နေ ပြီ ဖြစ်ရာ၊ နည်းနည်းချင်းတော့ ဝင်စ ပြုနေပေသည်။ သို့သော် စောက်ဖုတ်လေး မှာ တအားကျပ် နေတာမို့ စုယဥ်ဇေယျမှာ နာကျင်သဖြင့် သူမ နူတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်ထားရသည်။ ဦးအောင်ဇေယျက စုယဥ်ဇေယျ ခါးကလေးကို မကိုင် ထိန်းပေးရင်းက သူ့လီး ဒစ်ဖူးကို သာ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းထဲ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ စောက်ရည်တို့ စိမ့်ကျ နေမှုကြောင့် ဦးအောင်ဇေယျ ဒစ်မီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားပြီး စုယဥ်ဇေယျ လည်း နည်းနည်း လေးတော့ အနာသက်သာလာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လီးကြီး လက်သုံးလုံးစာလောက် ဝင်သွားချိန်မှာတော့ လီးထိပ်မှာ တခုခု ခံနေသလို တစ်နေခဲ့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျက စုယဥ်ဇေယျ နားနားသို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ကာ၊
“မီးလတ်..အပျိုမြှေးရှိနေသေးတာလား”
ဟု မေးလိုက်တော့ စုယဥ်ဇေယျ က ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားသည်။ ခုလို အခြေအနေ နှင့် သူ့လီး ကြီး ဆက်ထိုးထည့်လိုက်လျှင် စုယဥ်ဇေယျ လည်း တအားနာကျင် သွားမည်ဖြစ်ပြီး သွေးတွေ ဘာတွေ ထွက်ခဲ့လျှင်လည်း ကားပေါ် မှာ ဘာလုပ်ရမှန်းသိမှာ မဟုတ်။ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေစဥ်၊
“ဒုန်း..”
“အားးး အမလေး..ရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
ကားမှာ ချိုင့်ခွက် အကြီးကြီး တခုထဲ ဘီးတဖက် ကျသွားသဖြင့် ဆောင့်ပြီး လူတွေ မြောက်တက်သွားတာ၊ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးက စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ထဲ စွတ်ကနဲ တိုးဝင်ပြီး အပျိုမြှေးကို ထိုးခွဲ ပြစ်လိုက် တော့သည်။ စုယဥ်ဇေယျက နာကျင်သွားသဖြင့်အော်ဟစ်လိုက်မိ လေရာ သူ့အမေက၊
“ဟဲ့ မီးလတ် ဘာဖြစ်သွားတာလဲ၊ အဆင်ပြေရဲ့လား”
“အား ရှီးးးးး ရှီးးးးး၊ ဖင်ညှောင်ရိုးကို အောင့်သွားတာပဲ မာမီရယ်၊ ကား ဆိဘက် ကလစ် ကို သွားဆောင့်ထိုင်မိသလို ဖြစ်သွားတာ”
“အို ဆောရီး ဆောရီး မှောင်နေတော့ အဲဒီ ဂျိုင့်ကြီးကို မာမီ မမြင်လိုက်ဘူး”
စုယဥ်ဇေယျ မှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် အံကလေးကို ကျိတ်ကာ နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။ သူမ မှာ ခုတော့ ဦးအောင်ဇေယျ ပေါင်ပေါ်ကို ဖင်ချထိုင်လျှက်သား ဖြစ်နေလေပြီ၊ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကလည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ တဆုံးမြုပ်လို့၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အပျိုမြှေး စုတ်ပြတ်သွားသဖြင့် စပ်ဖျင်းဖျင်း ဒဏ်ကို ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရလေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က စုယဥ်ဇေယျ ၏ ပုခုံးကြိုးတချောင်း ဒရက်စ်ကို ပုခုံးတဖက်ပေါ် မှ လျောချ လိုက်တော့ ဘရာဇီယာ အသားပျော့ပျော့ ပုခုံးသိုင်းကြိုးလည်း ရောပါသွားသည်။ အင်္ကျီစနှင့် ဘရာဇီယာတို့ က ပုခုံးတဖက်မှ လျောကျသွားတော့ ပေါက်စီ အရွယ် နို့ကလေး တဖက် က တချက်တချက် ကားပြတင်းပေါက်က တိုးဝင်လာသည့် ဓါတ်မီးတိုင် အလင်းရောင် အောက်မှ မြင်နေရသည်။ ဦးအောင်ဇေယျက ခေါင်းကို ငုံ့လို့ နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာ စို့လိုက်တော့ အပျိုမလေး ဆတ်ဆတ်တုံသွားရသည်။ စုယဥ်ဇေယျက သူမ ကိုယ်လေးကို တစောင်းလှည့်ပြီး ဦးအောင်ဇေယျ လည်ကုတ်ကို လက်တဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်လာသည်။ အပျိုနို့ ချွန်ချွန် လေး ထိပ်မှ ထောင်မတ် နေသော နို့သီးခေါင်း သေသေးလေးကို သူ့သွားလေး ဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်လိုက်သော စုယဥ်ဇေယျ ကိုယ်လုံး လေး လူးလွန့်သွားပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ လီးကြီးကို နှဲ့ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ တကယ်တော့ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်မြုပ်နေသော ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှာ လုံးဝ မလှုပ်ရှားပဲ ငြိမ် နေသော်လည်း၊ ကားက အငြိမ် မနေ၊ လမ်းကလည်း မညီမညာ ဆိုတော့ လှုပ်ရှားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ နှဲ့ နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ ဆယ်မိနစ်အတွင်းမှာပင် စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကို အသားကျလာကြသည်။ အနှာလည်း လျော့လာပြီး စောက်ရည်များက လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာရသည်။ စောက်ရည် ကလည်း မကျပဲ ခံနိုင်ရိုးလား၊ အပျို စင် မလေး ရဲ့ ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသေးတဲ့ နို့တွေကို ဖခင်ဖြစ်သူ က တပြွတ်ပြွတ်စို့နေတာ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတောင်ထနေရသည်မဟုတ်ပါလား။ အပျိုမြှေးကို ထိုးဖေါက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ တချောင်းလုံး နစ်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးက လည်း သပ်ရိုက်ထားသလို ဖြစ်နေရာက ကားလှုပ်တော့ နှဲ့ လိုးနေသလို ဖြစ်နေရသည်။ စုယဥ်ဇေယျ အဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးမှာကျပ်သိပ်နေသော်လည်း အတွင်းသား များမှ ယားယံသလို ဖြစ်လာသဖြင့် သူမ ဖင်လေးကို အသာကြွကြည့်လိုက်မိသည်။
စုယဥ်ဇေယျ လှုပ်ရှားလာမှုကြောင့် ဦးအောင်ဇေယျက စုယဥ်ဇေယျ ခါးလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖြင့် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာမပေးလိုက်သည်။ စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ကလေး ဦးအောင်ဇေယျ လီးတန် ကြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ် သလို ဖြစ်ပြီး အတွင်းသားတွေက လီးတန်ကြီး နှင့် ပွတ်တိုက်မိပြီး စုယဥ်ဇေယျ ရှီးကနဲ တိုးတိုးလေး အသံထွက် ငြီးရှာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးအောင်ဇေယျက အများ ကြီး မဆွဲထုတ်ပဲ တစ်လက်မ ခန့်သာ ထုတ်ပြီး အသာ ပြန်ထိုင်ချစေသည်။ ထိုသို့ တလက်မ အဝင်အထုတ်လုပ်ရင်းမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း နှစ်လက်မ သုံးလက်မ ဆီလောက် တိုးတိုး လုပ်လာခဲ့သည်။ နောက်တော့ စုယဥ်ဇေယျ မှာ အရသာလည်း တွေ့လာပြီး ဖီးလည်းတက်လာခဲ့သည်။ စုယဥ်ဇေယျက သူမ ပေါင်လုံး ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး သူမ ခါးလေးကို မြောက်ချီ ချချီ နှင့် လိုးပေးနေသည့် ဦးအောင်ဇေယျ မေးစေ့ကို ကိုင်ကာ မျက်နှာကို မော့စေလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျက မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူမ နူတ်ခမ်း ထူထူ ထော်ထော်ကလေး ဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ နူတ်ခမ်းတို့ ကို ဖိကပ် စုပ်ပြီးနမ်းလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ကလည်း သမီး ဖြစ်သူ နမ်းစုပ်လာသည့် ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတို့ကို ပြန်လည် တုံ့ပြန်ကာ နမ်းစုပ်လေသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ အသံသိပ်မထွက်ရဲကြခြေ။ ကားက လည်း လမ်းကြမ်း သဖြင့် တဝုန်းဝုန်း မြည်နေသလို သူတို့ နှစ်ယောက် စောက်ဖုတ် နှင့် လီးက လည်း ကားအဆောင့် နှင့် စည်းချက် ညီညီ လိုးနေကြတော့သည်။
အပျိုစင် ကလေး ၏ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမို့ စုယဥ်ဇေယျ တယောက် မကြာခင်မှာပင် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး စောက်စေ့ လေးမှာ ကျဥ်ကနဲ ဖြစ်ကာ ပထမဦး အကြိမ်အဖြစ် ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားရလေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လည်ပင်းကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ဦးအောင်ဇေယျ နှင့် စုပ်နမ်းနေသော နူတ်ခမ်းလေး တွေက တဆတ်ဆတ် တုံရီနေလေရာ၊ ဦးအောင်ဇေယျက ဆက်မလိုးသေးပဲ ရပ်ထားလိုက်ရသည်။ သူ့ သမီးလတ် ဖြစ်သူ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရသဖြင့် အသာ ငြိမ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလျှက် သူမ ပေါင်လုံး လေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးက တော့ သံချောင်းကြီးအလား မာတောင်လျှက် စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိမြုတ်နေကာ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ဆုပ်ကိုင်သလို ညှစ်ပေးနေသည်ကို ဖီးခံနေလိုက်သည်။
စုယဥ်ဇေယျ မှာ သူမဘဝအတွက် ပထမဦးဆုံးသော ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားရခြင်းမို့ အတန်ကြာ အောင်ကို မှိန်းကာ ခံစားနေရင်း သတိပြန်ရလာတော့မှ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမ မျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြီး သေခြာစိုက်ကြည့်နေသော ဦးအောင်ဇေယျကို လမ်းမီးရောင် အောက်မှ တွေ့လိုက်ရသည်။ စုယဥ်ဇေယျ ရှက်သွားသဖြင့် လေသံလေးဖြင့်၊
“ဒက်”
ဟု နူတ်ခမ်းလေး စူကာ အော်လိုက်ပြီး သူမ လက်သည်ကလေးဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ လက်မောင်းကို ဆွဲစိတ်လိုက် သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က ပြုံးပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို လာစုပ်နမ်းလိုက်တော့လည်း သူမ မျက်လုံးလေး ပြန်မှေးစင်း ကျသွားရပြန်ပါသည်။ ဒီတခါတော့ ဦးအောင်ဇေယျ အလှည့်ပင် သူ့သမီးလတ် ကလေး စိမ်ပြေနပြေ ပြီးကာ အရသာခံနေစေအောင် သူက အောင့်အီးပြီး ရပ်ပေးထားရသဖြင့် သူ့လီးကြီးက မတရား မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ စောက်ခေါင်းသား နွေးနုနု လေးတွေက လည်း သူ့လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပေးထားသည်မဟုတ်လား။ ဦးအောင်ဇေယျက စုယဥ်ဇေယျ ခါးကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ မပေးလိုက်ရင်းက သူ့ အရှိန်သူယူကာ စလိုးလေတော့သည်။
စုယဥ်ဇေယျ အတွက်က တော့ ခုလေးတင် ပြီးထားသဖြင့် ဆန်းဆန်းတင့် ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်း သားများကို သံချောင်းအလားမာကျော နေသော လီးတန်ကြီးက ပွတ်သတ်ပေးလာတာ ခံရတော့ ရင်ထဲတွင် ဟာကနဲ ပင် ဖြစ်သွာရပြီး ဦးအောင်ဇေယျ ကို ပိုပြီး တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။ ယခု အချိန်မှာတော့ သူမ စောက်ခေါင်းထဲက အယားဝေဒနာက နာကျင်မှု ထက်ပိုပြီး ကြီးလာခဲ့ပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမကိုယ်တိုင်ပင်၊ ဖင်လေးကို ကြွကာ ကြွတာ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ထိုင်ချမိနေတော့သည်။
ဦးအောင်ဇေယျ လည်း သူတို့ အိမ်နား နီးလာပြီ ဆိုတာ သတိထားမိနေတော့ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ကာ လိုးနေပေရာ၊ ဒီတခါ စုယဥ်ဇေယျ ဒုတိယအချီ အပြီး သူ့လီးကြီးထဲက လရည်တွေလည်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုယဥ်ဇေယျ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။
……………
အိမ်ရှေ့ကားရပ်တော့၊ စုယဥ်ဇေယျ က အိမ်ထဲသို့ အမြန်ဝင်ပြေးလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ပင်၊
“ဟဲ့ မီးလတ် ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း ဒီမှာ ပစ္စည်းတွေ ဝိုင်းကူသယ်ပေးဦးလေ”
“ရူးပေါက်ချင်လို့ မာမီရဲ့ ထွက်ကျတော့မယ်”
ဦးအောင်ဇေယျ က ၊
“ထားလိုက်ပါကွာ မောင်ပဲ သယ်လိုက်ပါမယ်၊ မီးလတ်က မနက်ဖြတ် ဖိုင်နယ် ရှိသေးတယ်မလား အိပ်ပါစေတော့”
……………..
ဦးအောင်ဇေယျ ပင် ကားပေါ်မှ လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းများကို သမီးကြီး အပျိုဘဝက နေခဲ့သော အခန်း ထဲတွင် သွားထား ပေးလိုက်လေသည်။
“မောင်ပဲ ပစ္စည်းတွေ နေရာချထားလိုက်တော့ ဖူး တော့ ကားမောင်းရတာ ခြေသလုံးတောင့်ပြီ ရေမိုးချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲတော့မယ်”
“အေးပါ အေးဆေး ပါ သွားသွား၊ ပြီးမှ မောင်နှိပ်ပေးမယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့”
“အင်းပေါ့ ဒီလောက် ရေသာခိုလာတာ မိန်းမကို မနှိပ်ပေးလို့ကတော့ ဟွန်း”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာက ဦးအောင်ဇေယျ ကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီး သူမ ဖင်တုံကြီးတွေကို လှုပ်ကာ ရမ်းကာ ဖြင့် အိမ်ပေါ်ထပ် တက်သွားတော့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ပစ္စည်းတွေ အကုန်သယ်ပြီးတော့ သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာ့ ၊ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ရေချိုးပြီးလို့ ညဝတ်အဝတ်အစား နှင့် ကုတင်ပေါ်တွင် မှိန်းနေလေပြီ။ ဦးအောင်ဇေယျ ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ရေ အမြန်ချိုးလိုက်လေသည်။ လီးကို ဆပ်ပြာတိုက်တော့ စပ်ဖျင်းဖျင်းကလေး ပင်ဖြစ်နေသည်။ အင်း ငါတောင် နည်းနည်းပွန်းသွားတယ်၊ ဟို အပျိုမလေးတော့ ဘယ်လို နေမလဲမသိဟု တွေးလိုက်မိသည်။
အခန်း ၅။ (အတိတ် – ၂၀၁၅)
အချိန်က လည်း ညနက်နေပြီမို့ ဦးအောင်ဇေယျ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ အနောက်နား ကပ်လှဲ လိုက်သည်။ အဲယားကွန်းက လည်း အေးအေးလေး ဖွင့်ထားသည်မို့ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ အနောက်မှာ ကပ်လျှက် သူမ ခြုံထားသော စောင်ပါးလေးထဲ တိုးဝင်လိုက်လေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ သူမ ဘေးနားလှဲလျောင်းလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ကာ ဦးအောင်ဇေယျ ဘက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး သူမလက်ကလေးများ ဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ လည်ကုတ်ကို သိုင်းဖက်ကာ၊
“အိုး ဒက်ဒီ….. ကိုမိုး က အလုပ်ကိစ္စရှိလို့တဲ့ ခရီးချက်ခြင်းထွက်သွားရတယ်၊ မင်္ဂလာဦး ညမှာတောင် အတူ မအိပ်နိုင်ဘူး၊ အဲတော့လည်း ဒီကမ္ဘာပေါ် က သမီး အချစ်ဆုံး ဘဲကြီးနဲ့ပဲ ဒီမင်္ဂလာဦးညကို ဆင်နွဲတော့မယ်လို့ သမီး ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်”
ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီး တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူ့မိန်းမ အသံမှာ သူ့သမီးကြီး အသံနှင့် အရမ်းကိုတူလွန်းလှ သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ သူ့ဖင်ကို နောက်ပြစ်လိုက်ပြီး မာတောင်လာသည့် လီးကြီးကို သူ့မိန်းမ ပေါင်နှင့် မထိမိ အောင် ရှောင်လိုက်သည်။ နို့မို့ ဆို သူ စိတ်လှုပ်ရှားသွားတာကို မိန်းမ သိသွားလိမ့်မည်ဟု ကြောက်နေမိသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးအောင်ဇေယျ နားနား ကို သူမ နူတ်ခမ်းဖြင့် မထိတထိကပ်ရင်းက၊
“ဖူး စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ ဖူး စိတ်ထဲတွေးနေမိတာ မောင်၊ မီးကြီးကို တခါမှ မလိုးခဲ့ဘူး ဘူးလား”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ၏ နူတ်ခမ်း နုနု လေးတွေက သူ့နားရွက်ဖျားကို မထိတထိ ပွတ်သတ်မိလို့လား၊ သမီးကြီး ဖူးယဥ်ဇေယျ အသံနှင့် တူလွန်းလို့လား တော့မသိ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးက ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ မာတောင် တောင့်တင်းလာကာ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ဗိုက်သားဆီးခုံကို သွားထောက်မိလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးအောင်ဇေယျ ပုဆိုးကို လှမ်းဖြေကာ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“အိုး ဒက်ဒီ အား ဒက်ဒီဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ၊ ကိုမိုးဟာထက် အများကြီး ကြီးပါလား၊ ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ ဒက်ဒီရယ် တုတ်တုတ်ကြီးနော် ”
ဦးအောင်ဇေယျ တောင့်မ ခံနိုင်တော့ပေ။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ညဝတ်အင်္ကျီ ကို ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ကာ ပေါင်လုံးကြီးတလုံးကို မလျှက် သူ့ပေါင် တလုံးကို ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လျှက် ဖိသွင်း ချလိုက်လေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်အတွေးထဲမှာတော့ ယနေ့ မနက်က မင်္ဂလာသူတို့ သမီး အဝတ်အစား နှင့် သမီးကြီး ဖူးယဥ်ဇေယျ ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးရင်းက မိန်းမ ဖြစ်သူ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာကို အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း နှင့် လိုးနေမိတော့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ကားထဲမှာ သမီး အလတ်ဖြစ်သူ နှင့် တချီပြီးထား၍သာ အချိန် ဒီလောက် ကြာကြာလိုးနိုင်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ မှာတော့ ကော့ပြန်နေလေပြီ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးလာ သော ဦးအောင်ဇေယျ ဆောင့်ချက်များကို အလိုက်သင့် ကော့ ပေးရင်းက ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရလေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျလည်း အတော်ကြာကြာ ဆောင့်နေပြီးတော့မှ။
“ကိုယ် ပြီးတော့မယ် ဖူး”
ဟု ပြောလိုက်သည်။
“ဟင့်အင်း ဒက်ဒီ မီး ထဲမှာ မပြီးလိုက်နဲ့ မီး ဆေးမသောက်ထားဘူး၊ ခု လောလောဆယ် ကလေး မလိုချင်သေးဘူး ဒက်ဒီ၊ မီးမျက်နှာပေါ် မှာ ပြီးလိုက်”
ဦးအောင်ဇေယျ ဦးနှောက်ထဲ ဘာမှ မရှိတော့၊ သူ့မိန်းမ ဘာထင်ထင် ခုချိန်မှာ ဂရုမစိုက်တော့ခြေ၊ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကမန်းကတမ်း ဆွဲထုတ်ကာ သူမ မျက်နှာပေါ်ကို ချိန်ပေးလိုက်သည်။ လရည်များက သူ့လီးထိပ်မှ စက်သေနပ် ပြစ်သလို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် ပန်းထွက်ကုန်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ၏ မျက်ခွံ၊ နှာခေါင်း မေးစေ့ နူတ်ခမ်း တို့ ပေါ် ကို လရည်များ က စင်ကျကုန်သည်။ သူမ မှာ နူတ်ခမ်းလေး မဟတဟ ဖြစ်နေသဖြင့် တချို့ သုတ်ရည်များက ပါးစပ် တွင်းသို့ ပင်ဝင်သွားခဲ့သည်။ ဒုတိယ အချီလည်း ဖြစ်၊ စိတ်ရော ကိုယ်ပါ အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုး လိုက်ရသဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ အားပြတ်သလိုပင် ဖြစ်သွားကာ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ဘေးတွင် အရုပ်ကြိုးပြတ် လိုပင် လဲကျသွား ကာ အသက်ကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ရူနေရသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ဦးအောင်ဇေယျ ကို ပြုံး ကြည့်ရင်းက၊
“မောင် ပြောစမ်းပါဦး၊ မီးကြီး ကို လိုးခဲ့ဖူးသလား”
ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့မိန်းမ ကို မျက်လုံးချင်း ဆုံ ကြည့်လိုက်ပြီး၊
“မီးကြီး ကို တခါမှ မောင် လိင်စိတ်နဲ့ အပရိကတောင် မထိမကိုင် ခဲ့ဖူးပါဘူးကွာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ မီးလတ် အကြောင်းမမေးလို့ ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ တော့ နည်းနည်း သက်သာသွား ခဲ့ရသည်။
“ဟွန့် မီးကြီးကိုယ်တိုင်က ပြောတာ မောင်မိုးအောင်လင်း ကို သူအိမ်ထောင်ပြုဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ မိုးအောင်လင်းက မောင်နဲ့ အတော့်ကို တူလို့တဲ့၊ မီးကြီး မှာ အဲဒီလို စိတ် မောင့်အပေါ် ရှိနေတာ သတိထား မိရဲ့လား”
သူ့မိန်းမ ပြောတာ မှန်နိုင်သည်ဆိုတာကို ဦးအောင်ဇေယျ စဥ်းစားမိသည်။ စိတ်က မီးကြီး ဖူးယဥ်ဇေယျ သူတို့သမီး ဝတ်စုံ နှင့် ပုံကို တွေးနေမိသေးသည်။ သို့သော်လည်း ခုညနေတင် နှစ်ခါပြီးထားတာမို့ သူ့လီးက ချက်ခြင်းတောင်ဖို့ မလွယ်တော့ပြီ။
“ဖူး သိပါတယ် မောင် မီးကြီးအပေါ် မှာ ဘယ်လို ရှိတယ်ဆိုတာ၊ မိသားစု ဝင် အားလုံး၊ မီးကြီးကလည်း မောင့် ကို ဖန်တက်စီ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ၊ မောင်ကလည်း မီးကြီးအပေါ် မှာ စိတ်ရှိနေတယ်ဆိုတာ၊ သိနေကြတာပါ။ အခု မီးကြီး အိမ်ထောင်ကျပြီးပြီ ဆိုတော့ သူအိမ်ကို ပြန်လာလို့ မောင်က လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဖူး ခွင့်ပေး ပါတယ်။ လုပ်ပါလို့”
ဦးအောင်ဇေယျ လန့်သွားသည်။ သူ့မိန်းမ ဘာသဘောနဲ့ အဲလို ပေါ်တင်ကြီး ပြောနေရတာလည်း။ မြန်မာ တွေထဲ အင်းစက် ဆိုတာ က လူမသိသူမသိပဲ လုပ်ကြရတာ။ သူ့မိန်းမ များ အငယ်ကောင် (သူတို့ သားအငယ်ဆုံး ဖြစ်သူ သော်ဇင်ဇေယျ) နဲ့ ဖြစ်နေသလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ဖြစ်ချင်လို့ များ သူ့ကို လမ်းကြောင်းပေးနေတာလား လို့ ပဲ တွေးမိသည်။ ဒါမှ မဟုတ် သားမက် အပေါ်မှာ ပဲ ဖီးလာနေလို့ လား။ ဦးအောင်ဇေယျ ချောင်း တချက် ဟန့်ကာ လည်ချောင်းရှင်းလိုက်ပြီးမှ၊
“အဟန်း ဟန်း..အင်း၊ တကယ်လို့ သာ မောင်က အခု ဖူး ပြောသလို လုပ်ချင်တယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် ဖူး ရဲ့ ခွင့်ပြု ချက်ကို လက်ခံမယ် ဆိုရင်၊ ဖူး ကရော ဘာပြန်လိုချင်တာလဲ၊ မောင်မိုးအောင်လင်း နဲ့ ဖြစ်ချင်တာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အငယ်ကောင်နဲ့လား”
“ဟဟ အရိုးသားဆုံး ပြောရရင် ဒီညနေ မတိုင်မှီက အထိ၊ အဲလို စိတ်ကူး တခါမှ မပေါ်ဘူးခဲ့ဘူး ခစ်၊ မောင်မိုး နဲ့ အငယ်ကောင် ဘယ်လောက်တောင် သောက်ထားကြ လဲ မသိဘူး ၊ ဒန့်စ်ဖလိုး မှာ ဖူး ကို လာပွတ်နေကြတာ ခစ်၊ ကိုယ့်အမေ၊ ကိုယ့် ယောက်ခမ ဆိုတာကိုတောင် သတိမထားမိကြတော့ဘူးထင်တယ်၊ သူတို့ ပစ္စည်း တွေကလည်း ထွား ပြီး မာကြောနေကြတာပဲ အဟီး၊ ဖူးသာ ဒီထက် နည်းနည်း ပိုမူး မယ်ဆိုရင် သူတို့ ကို ပိုပြီး ဆွပေးမိမလား မသိဘူး ခိခိ”
ဦးအောင်ဇေယျ မှာ သူ့မိန်းမ ဝန်ခံချက်ကို အတော်အံ့သြသွားမိသည်။ ဟွန်း လူပျိုပေါက် ကလေးတွေအပေါ် ဖီးလာနေတဲ့ မစ်ဖ် ပါလားဟု နည်းနည်း အူတို သလို ဖြစ်သွားမိသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်တောင် ခုန ကလေးက မှ သမီးလတ်ဖြစ်သူကို သူ့မိန်းမ မသိအောင် ကားပေါ် လိုးလာခဲ့သည်မဟုတ်လား။ ဦးအောင်ဇေယျ အနေဖြင့် အခု အချိန် မှ ထ ပြီး သမီးလတ်ကို လိုးခဲ့သည့် ကိစ္စကို ဝန်ခံလို့ မဖြစ်သေးဘူးဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ပေးသည့် လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုတော့ ဆက်လျှောက်သွားဖို့ သဘောတူ သည်ဆိုတာကိုတော့ အသာလေး ပြထားလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။
“အင်း ဖူး အနေနဲ့ အငယ်ကောင် ဒါမှ မဟုတ် မောင်မိုး ကို ပေးပြီး စားမယ် ဆိုရင်တော့ မောင်လည်း ခွင့်ပြုပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပြီး သွားရင်တော့ မောင့်ကို ဒီတေး ပြောပြရမယ်နော်၊ ဟုတ်ပလား”
ဟု ဦးအောင်ဇေယျက ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ မျက်နာနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ သူတို့ချင်း မျက်လုံး ချင်းဆုံကာ တယောက်ကို တယောက် ကြည့်နေကြရင်းက နူတ်ခမ်းချင်းပူးကပ် ကာ နမ်းစုပ်လိုက်ကြသည်။ ထိုအနမ်း က ကာမရမက် ထန်သော အနမ်း မျိုး မဟုတ်ပဲ တယောက်ကို တယောက် နားလည်မှု အကြင်နာ ကဲမှု တိုကို ပြလိုက်ခြင်း မျိုး ဖြစ်ပြီး တယောက်ကို တယောက်လည်း ယုံကြည်မှု ပို လေးနက်သွားစေသည့် အနမ်းမျိုး ဖြစ်လေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း၊
“ဖူး ကို သိပ်ချစ်တယ်ကွာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာကလည်း။
“ဖူး လည်း မောင့်ကို တအားချစ်ပါတယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ နှစ်ယောက် ဖက်လျက်ဖြင့် အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
…………………………………
မနက် အိပ်ယာ နိုးတော့ ဦးအောင်ဇေယျ အိမ်သာတက် မျက်နှာသစ် ပြီး မီးဖိုထဲ ဝင်လာတော့ ကျောင်းသွား တော့မလို ပြင် ဆင်ပြီး ကော်ဖီသောက် နေသော စုယဥ်ဇေယျ ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ညက မှောင်ထဲ ကားပေါ်မှာ လည်း ဖြစ်၊ အရက်ရှိန်က လည်း ရနေသဖြင့် လိုးဖြစ်သွားသော်လည်း ကိုယ်လုပ်မိတာကိုယ် မှန်လား မှားလား မဝေခွဲ နိုင် ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေသည့် ဦးအောက်ဇေယျ မှာ စုယဥ်ဇေယျ ကို မျက်နာပူနေမိသည်။
စုယဥ်ဇေယျ က ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာသည့် ဦးအောင်ဇေယျ ကို လှမ်းကြည့်ပြီး။
“မာမီ မနိုးသေးဘူးလား”
ဟု မေးလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျက ခေါင်းယမ်းပြလိုက်တော့ စုယဥ်ဇေယျ က ကော်ဖီခွက် ကို စားပွဲပေါ် ချလိုက်ပြီး၊ ဦးအောင်ဇေယျ နား လျှောက်လာသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လည်ကုတ်ကို သူမ လက်ကလေးများ ဖြင့်တွဲခို လိုက်ပြီး ဦးအောင်ဇေယျ နူတ်ခမ်းအစုံ ကို ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လက်တဖက်က အလိုလို စုယဥ်ဇေယျ ခါးလေး တဖက်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နောက်တဖက်က စုယဥ်ဇေယျ တင်ပါးလုံးလေး တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်လိုက်မိသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ မတွေ့ရတာ ကြာသော ချစ်သူနှစ်ဦးကဲ့သို့ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေ နှင့် စုပ်နမ်း နေကြသည်။ ခနအကြာမှ စုယဥ်ဇေယျက ခွာလိုက်ပြီး၊ ဦးအောင်ဇေယျ ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေသည့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး။
“ခွိ ဒီကောင်ကြီး ကလည်း အမြဲတန်း မာန်ဖီနေတာပဲလား ”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ မီးလတ် က လာဆွတာကိုး”
ဦးအောင်ဇေယျ က စုယဥ်ဇေယျ ဖင်လုံး ကားကား လေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်း ကအားမလို အားမရ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။
“တော်ပြီ စု ကျောင်းသွားရတော့မယ် ဒီနေ့ ဖိုင်နယ်၊ ဒက်ဒီ ဒီနေ့ မာမီ့ကို ပြုစုလိုက်ဦး မနေ့က မာမီ ကားမောင်းလာရတာ ပင်ပန်းနေပြီ ခစ်ခစ်”
“အင်းပါ ကွယ်၊ မီးလတ် က ဘာလဲ စု တဲ့လား တခါမှ အဲလို မသုံးဘူးပါဘူး ဟဟ”
“အင်းလေ ဟိုအခြေအနေထိတောင် ဖြစ်ပြီးနေမှတော့ မီး လို့ သုံးနေရဦးမှာလားလို့၊ ဒါပေမဲ့ လူရှေ့မှာတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ ၊ နှစ်ယောက်ထဲဆို ဒက် ကလည်း စု ပဲ ခေါ်တော့ မီးလတ်လို့ မခေါ် နဲ့ ဒါပဲ”
“အင်းပါကွာ မီးလတ် သဘောကျပါ”
“ဟွန့် ခု ကလူရှေ့မို့လား မီးလတ် ဆိုတာက”
“ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါပြီဗျာ စု လေး သဘောကျပါ ကဲ ကဲ ဒက်ဒီကျတော့ရော ဒက်ဒီပဲလား”
” ဒက်ဒီ့ကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ဆိုတာ စဥ်းစားဦးမယ် ခစ်ခစ်၊ ကဲ သွားပြီ ဘိုင်ဘိုင် အချစ်ကြီး လောလော ဆယ်ဆယ် တော့ အချစ်ကြီးပဲ ခေါ်ထားလိုက်မယ် ဟဟ”
………………………
အခန်း ၆။ (အတိတ် – ၂၀၁၅)
စုယဥ်ဇေယျ အိမ်မှ ထွက်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ အိပ်ရာ နိုးပြီး အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာလေသည်။ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီး ဦးအောင်ဇေယျ ပြင်ထားသော မနက်စာ ကို စားသောက်လေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ကို စုယဥ်ဇေယျ ကျောင်းသွားပြီလားဟု မေး ပြီး သမီးလတ် ဖိုင်နယ် အတွက် ဘုရား ရှစ်ခိုး ဆုတောင်းပေးရဦးမည်ဟု ပြောနေသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့ခေါင်းထဲ မှာ အောင်းနေသည့် ကိစ္စကို ပြော ချင်နေသော်လည်း အချိန်မတန်သေးဟု တွေးနေမိသည်။ ပါးစပ် ကတော့ အိုကေ ဟု ပြောလိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်ရင်း တီဗီကြည့်နေလိုက်လေသည်။
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာလည်း အိမ်ပေါ်ထပ် တက် ဘုရားခန်းသို့ ဝင်ပြီး ရေချမ်း ဘာညာလဲကာ ဘုရားရှစ်ခိုး ရင်း သမီး လတ် ဖိုင်နယ် ချောချောမောမော ဖြေဆိုနိုင်ပါစေ စသဖြင့် ဆုတောင်းလိုက်သည်။ ပြီးလို့ အိမ်အောက်ထပ်ဆင်း လာတော့ ဦးအောင်ဇေယျ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ရင်း တီဗီ ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ မှာ မီးလတ် ကို သူလိုးလိုက်မိတာ စိတ်ထဲ မလုံမလဲ ဖြစ်နေမိသည်။ သူနှင့် ဖူးဖူးဝေဆာ မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ရှိပြီး ဘာကိုမှ ချန်မထားပဲ စိတ်ထဲရှိရာ ပြောလေ့ရှိကြသူတွေ မို့ သူ့စိတ်ထဲ အပြစ်ကျူးလွန် ထားသလို ခံစားမိနေရသည်။
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ဦးအောင်ဇေယျ ဘေး ဆိုဖာပေါ် လာထိုင်လိုက်တော့ ဦးအောင်ဇေယျ ကစပြောလိုက်သည်။
“ဖူး ကို မောင် ပြောစရာရှိတယ်”
“ဟင် ထူးထူးခြားခြား ဘာများ ပြောမလို့ပါလိမ့်၊ အဲလို စကားခံလာရင်တော့ ကြောက်စရာပဲ”
“ဟိုဟာပါ ညတုန်း က ဖူး ပြောခဲ့တဲ့ဟာလေ”
ဖူးဖူးဝေဆာ က တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်ရင်းက၊
“အော် မောင်က အိမ်ထောင်ကျပြီးသွားတဲ့ မောင့် သမီးကြီးကို လိုးမယ်ဆိုရင် အိုကေမလား၊ ဆိုတာရယ်၊ ဖူး က သားမက် နဲ့ သားကို အလိုးခံ ဖို့ ပလန် ခေါင်းထဲမှာ ရှိနေပလား ဆိုတာရယ်ကို သိချင်တာ မဟုတ်လား ခစ်ခစ်”
“အာ ဖူး ကလည်း ၊ အဲဒါ မောင်တို့ လူမှုရေး နယ် ပြင်ပ ကို သိပ်များ ရောက်သွားပြီလို့ မထင်ဘူးလား”
ဦးအောင်ဇေယျ က ခေါင်းထဲမှာ ညတုန်းက ငါ သမီးလတ် ကို လည်း ကားပေါ် မှာ လိုးပြီး နေပြီ၊ သမီးကြီး ကိုလည်း လိုးမယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ရှိပြီးသား ကို ဘာလို့ မိန်းမ အပေါ် ဟန်ဆောင် နေမိတာလည်း လို့ ပြန်တွေး နေမိသည်။
“မောင် က ဖူး ကို အတည်ပေါက် ကြီးနဲ့ လာဟောက်စား လုပ်နေတာလား။ မောင် က မောင့် သမီးကြီး အိမ်ထောင်သည် မ ကို မလိုးချင်ဘူး လို့ တကယ့် စိတ်ရင်း နဲ့ လာပြောနေတာလား”
သူ့ မိန်းမ ရဲ့ စကား တွေက သူ့ အနာကို တုတ်နဲ့ ရိုက်ချလိုက်သလို အီစိမ့် သွားရသည်။ တကယ်လည်း ဦးအောင်ဇေယျ တယောက် သူ့ သမီးကြီး ကို မှန်းပြီး ဂွင်းထု ခဲ့ရတာ အကြိမ်မနည်းတော့ ခြေ၊ သို့သော် လည်း လက်တွေ့ လုပ်ဖို့ ဆိုတာ စိတ်ထဲ တခါမှ မတွေးဖူးခဲ့သေး၊ မနေ့ည မတိုင်မှီ အထိပေါ့၊ မနေ့ည က ကားပေါ် မှာ အလတ်မ ကို လိုးလိုက်ရပြီး တော့ သူ့ စိတ်ထားတွေ အကုန် ပြောင်းလဲ သွားရသည်။ သူ့ အပြစ်ကြီးပဲ တော့ မဟုတ်၊ မနေ့က သောက်ခဲ့ သည့် အရက်တွေကိုလည်း တဝက်တပျက် အပြစ်တင်လိုက်သည်။
“ကဲ ဒါဆိုရင် ဖူး က တကယ် ပြောနေတာပေါ့ လေ၊ မောင်က မောင် တို့ သမီးနဲ့ ဟိုဟာ လုပ်မယ် ဆိုရင် ဖူး က ခွင့် ပြုတယ်ပေါ့”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ခေါင်းကို ငြိမ့် ပြလိုက်ပြီး၊
“ဖူး ကတောင် ဝင်ပြီး ဂျွိုင်း ရင် ဂျွိုင်းလိုက်ဦးမှာ”
ဦးအောင်ဇေယျ က သက်ပြင်းကို ချလိုက်သည်။ သူ့ မျက်နှာကို တဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရမှာ စိုးလို့ ဖြစ်သည်။
“အဲဒါဆိုရင်လည်း ဖူး ကို မောင် ပြောစရာ တခု ရှိတယ်။ မနေ့ညက ဖူး ကားမောင်း ပြီး အိမ်ကို မောင်တို့ ပြန်လာကြတော့ အလတ်မ နဲ့ မောင်…”
“ကား ပေါ် မှာ လိုးကြတာ ပြောမလို့လား”
ဦးအောင်ဇေယျ အံအား သင့် သွားသည်။
“ဟင်….ဘယ်လို..”
“ဟဟ ပထမဆုံးအချက် စောက်ရည် အနံ့ က ဒီလောက် လုံနေတဲ့ ကားထဲ မှာ ဘယ်သူက သတိမပြုမိပဲ နေမလဲ၊ နောက်တချက်က မောင်နဲ့ ဖူး ညားလာတာပဲ နှစ်ပေါင်း များစွာ ရှိနေပြီ၊ လိုးနေတဲ့ အချိန် မောင့် ပါးစပ်က ထွက်လေ့ ရှိတဲ့ အသံ က ဘယ်လို မှ မမှားနိုင်ဘူး၊ ဘလိုင်းထီးဆိုင်တောင်မှ တခန်းထဲ အတူတူ ရှိနေရင် မောင် လိုးနေပြီ ဆိုတာ ပြောနိုင်လိမ့် မယ် ခစ်ခစ်”
ဦးအောင်ဇေယျ ပါးစပ် အဟောင်းသား နှင့် ဘာပြောရမှန်း မသိ၊ စွံ့အ သွားလေသည်။
” မောင် သတိ မထားမိလို့၊ ဖူး က နောက်ကြည့် မှန်ကို တောင် မောင်တို့ ကိုသေခြာ မြင်ရအောင် အဂျပ်စ် လုပ်လိုက်သေးတယ်။ မောင်က ဖူးထင်ထားတာထက်တောင် မူးနေတာကိုး ခစ်ခစ်”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ပြောရင်း ဦးအောင်ဇေယျ မေးရိုးလေးကို လှမ်းပြီး ကစ်စ် ပေးလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ ရှက်သွားမိသည်။ မျက်နှာ တခု လုံး ထူအန်းနေပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိ ဖြစ်နေရသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကတော့ သမရိုးကျ အလာဘသလာဘ ပြောနေသလိုပင်။
“ကဲ ပြောစမ်း ပါဦး အလတ်မ က ဘယ်လို နေလည်း၊ သူ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားလား”
“ဟင့်အင်း၊ သူ တခါမှ အတွေ့ အကြုံ မရှိသေးဘူး တဲ့”
“ဟယ် အဲတော့ မောင် က ပတ်ကင် ဖွင့်လိုက်တာပေါ့ လေ၊ လူဇိုး”
“ဖူး ကရော အံ့သြစရာကြီးနော်၊ သမီး နဲ့ အဖေ လိုးနေတာကို သိရက် သား နဲ့ ဘာမှ မပြောတာ”
ဦးအောင်ဇေယျ သူမ ကို ကြည့်နေသည့် အကြည့်ကို ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ရိပ်မိသဖြင့် ပြုံးပြလိုက်သည်။
“အိုကေ၊ ဖူး က ဘာလို့ မဖြစ်သလဲ ဖူး အတွေ့အကြုံ ရှိလို့လား ဆိုတာကို မောင် မေးချင်နေတာ မဟုတ်လား”
ဦးအောင်ဇေယျက ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်သည်။
“မောင် အခု အချိန်မှာ တော့ စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်တော့ ဘူး ဆိုတော့ ဖူး ပြောပြမယ်၊ ဟုတ်တယ် ဖူး မှာ အတွေ့ အကြုံ ရှိခဲ့တယ်”
ဦးအောင်ဇေယျ ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွား ခဲ့သည်။
“ဖူး ဆိုလိုတာက ဖူး နဲ့ ဖေဖေဖြိုး နဲ့”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဖေဖေဖြိုး လို့ ဦးအောင်ဇေယျ ပြောသူက ဦးဖြိုးဝေဆာ၊ သူ့ ယောက်ကထီးကြီး၊ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ၏ အဖေ ဖြစ်သည်။
“ဖူး က အဲဒီ တော့ ဖေဖေဖြိုးနဲ့ က မောင်နဲ့ မရခင်ကတည်းကလား”
“ဟင့် အင်း မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရဲ့ ၊ မောင်က ဖူးကို အပျိုစစ်စစ် ရထားတာ မေ့ သွားပလား၊ မင်္ဂလာဦးည က ဖူး ဘယ်လောက် တောင် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ ရသလဲ ဆိုတာ”
“ဟုတ်တယ် အဲဒါကို သိတယ် ဒါကြောင့် အံ့သြပြီး မေးကြည့်မိတာ၊ ဘယ်တုန်းက ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလည်းလို့”
“ဒီလို မောင် ၊ ဖူး ဒီတေး မပြောချင်တော့ ဘူး ဒီအရွယ်ကြီး ရောက်မှ တော့၊ မေမေ ဆုံး သွားတော့ ဖေဖေ က ၅၈ နှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်လေ။ မဆုံးခင်လည်း မေမေ က ကင်ဆာ နဲ့ ဆိုတော့ တော်တော် ခံလိုက်ရသေးတယ်။ ဖေဖေ လည်း အတော် ပင်ပန်းသွားရှာတာပေါ့၊ ”
“အဲဒီ ဆုံးတဲ့ နှစ်မှာ ပဲလား”
“ဟင့်အင်း နောက် နှစ်နစ်လောက် ကြာမှပါ”
ဦးအောင်ဇေယျ ခုနစ်ကို စိတ်ထဲ မှာ တွက်နေမိသည်။ အဲဒီ အချိန်က သူဘာလို့ သတိမထားမိသလဲ၊ ဘာတွေ အလုပ်ရှုတ်နေသလဲပေါ့။ ဖေဖေဖြိုး က အခု နောက်မိန်းမ နဲ့ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ထက်နှစ်နှစ်လောက် ငယ်မည်။
“မောင် က စီးပွားတွေ အရမ်းချဲ့ ပြီးတော့ မြန်မာပြည်အနှံ့ သွားနေတာလေ၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ဖူး က ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် သားသမီးသုံးယောက် နဲ့ အိမ်မှာ ကျန်နေခဲ့တာလေ။ အဖေ ကလည်း အမေ ဆုံးပြီး လို့ စိတ်တွေ ထွေနေတော့ သူ့ ကို စိတ်မချလို့ အိမ်မှာ ခေါ်ထားတာလေ”
“မှတ်မိပြီ၊ မောင် က အဲဒီ အချိန် တကယ့်ကို နေ့တဒူဝ ဘာတွေ ဘယ်လို အလုပ်ရှုတ်ပြီး တနေ့တနေ့ အချိန်တွေ ဘယ်လို ကုန်သွားမှန်းတောင် မသိခဲ့တဲ့ အချိန်တွေပေါ့၊ ဆက်ပါဦး အဲဒီတော့”
“ညဖက်ဆို ကလေး တွေ ကျောင်းစာလုပ်၊ မနက်ပိုင်း အိမ်မှာ အစားအသောက် တွေ ချက်ပြုတ်နဲ့ ဖူးလည်း အလုပ်ရှုတ်တာပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်ကလည်း အဲဒီ အချိန် ဖူးကို ပြစ်ထား၊ တော့ ဖူးလည်း သွေးသား ဆန္ဒတွေက တောင်းတ နေတယ်လေ၊ ညဖက် ဆို ဖေဖေ က ငူတူတူ ငေါင်တောင်တောင် နဲ့ ဆိုတော့ လည်း သနားမိတယ်၊ အိပ်ယာဝင်ချိန် ဖူးတို့ကလေး တွေ သူတို့ အခန်းတွေ ဆီ ဝင်သွားကြရင် ဖူးက ဖေဖေ့ ကို ခြေဆုပ်လုက်နယ် လုပ်ပေး တယ်၊ သူ အိပ်ပျော် သွားမှ ဖူး က ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ပြန်အိပ်တယ်။ ပထမတော့ ရိုးရိုးပါ၊ နောက်တော့ အဖေ က ၆၀ သာ ဆိုတယ် သန်တုန်း မြန်တုန်း ၊ စိတ်ကြောင့်သာ လူက တမှိုင်မှိုင် နေတာ၊ ပေါင်လုံး တွေက ဖူးနှိပ် ပေးနေတာ ကြွက်သား တွေ တင်းနေတုန်း၊ အိပ်ကာနီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီမပါ၊ ပုဆိုးပျော့ ပျော့ ဆိုတော့ ဖေဖေ့ အချောင်းကြီးက ထင်းနေတာ၊ ဖူး တောင် ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ပြန်သွားရင် ကိုယ့်ဘာသာ ဖေဖေ့ အချောင်းကြီးကို မှန်းပြီး မာစတာဘိတ် လုပ်မိတယ်။ နောက် ဖေဖေ က မျက်စေ့ မှိတ်ရင်း အနှိပ်ခံ ပြီး တော့ အိပ်ပျော်ပျော် သွားတတ်တာမို့ နောက်ပိုင်း ဖူး က ရဲလာပြီး ဖေဖေ့ လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ် က နေ မသိမသာ လက်ဖမိုးလေး နဲ့ ထိမိတယ်။ ဖေဖေ့ ဟာ ကြီးကလည်း မာမာ လာသလိုပဲ၊ နောက် တော့ ဖူး လည်း မင်္သ ကာဘူး၊ ဖေဖေ က အိပ်သာ ပျော် သွားတာ လီးကြီး က ပုဆိုးအောက် ကနေ အလံတိုင်ကြီးလို ပဲ ထောင်ပြီး ကျန်ခဲ့တာ၊ အဲလို နဲ့ နောက်တော့ ဖူးး က နောက်သလို ပြောင်သလို နဲ့ ဒီအကြောက လည်း လျော့ ပေးမှ ရမယ်နော် လို့ ပြောပြီး ပုဆိုးပေါ် ကနေ ဆုပ်ပြီး ကိုင်တော့ ဖေဖေ က အင်း ဟုတ်တယ်လို့ ပဲ ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဖွဖွလေး ပဲ ပုဆိုးပေါ် ကနေ ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးလိုက်တယ်။ လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားမှ ပုဆိုး အသစ်တထည် ယူပြီး လဲပေးခဲ့တယ်။ အဲဒါ နောက်ပိုင်း ညတိုင်း လို ဖြစ်လာတယ်။ နောက်တော့ ဖူးလည်း ရဲလာတယ်၊ ပုဆိုးဖယ်ပြီး လီးကို ဒီအတိုင်းပဲ ကိုင်ပြီး ထုပေးလိုက်တယ်၊ လရည်ထွက်ရင် ခံဖို့ တစ်ရူး ပါ ယူထားလိုက်တယ်”
“ဖေဖေဖြိုးဟာ က ကြီးလား၊ မောင်နဲ့ ဆို ဘယ်လိုနေလဲ”
“မောင့် ဟာလောက် တော့ မကြီးပါဘူး ပုံမှန်ဆိုက်ပါပဲ”
အခန်း ၇။ ( အတိတ် – ၂၀၁၅)
ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ မှာ နည်းနည်းကျေနပ်သွားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့်လည်း သူသတိမထားမိတာ နေမှာပေါ့ ဟု တွေးနေလိုက်သည်။
“အဲတော့ ဆက်ပါဦး”
“အင်း အဲလို လုပ်ပေး နေရင်း က ဖူး က မနေနိုင်တော့ ဘူး တနေ့ မှာ ဖေဖေ့ ကို ဂွင်းထု ပေးရင်း က ငုံစုပ်ပြီး ပုလွေပေးလိုက်မိတယ်။ ဖေဖေ က သူ့ တသက် မှာ တခါမှ ပုလွေ အပေးမခံဖူးဘူးတဲ့၊ ဖူး ပါးစပ် ထဲ မှာ ခနလေး နဲ့ ပြီးတယ်။ ဖူးလည်း မြိုချ ပြစ်လိုက်တာပေါ့၊ အဲတော့ နောက်ပိုင်း တစ်ရူး ပါ မလိုတော့ ဘူး၊ ဖူး ပါးစပ် ထဲ မှာ ပဲ အမြဲ ပြီးတယ်။ အဲလို နေလာပြီးတော့ ဖေဖေ က ထိန်းနိုင်သွားတယ်၊ တော်တော် နဲ့ မပြီးတော့ ဘူး။ ဖူးတောင် အာညှောင်းလာတယ်။ ဖေဖေ ကလည်း ပြောတယ် သမီးရယ် သမီးပါးစပ် ညှောင်းပါတယ်၊ ဖေဖေ ဟိုဟာလေး ထဲ ထည့် လိုက်ရင် အပြီးမြန်မယ် ထင်တယ်တဲ့။ ဖူး လည်း ဒီ အခြေအနေ ရောက်မှ တော့ မထူးတော့ ဘူးလေ၊ အဲဒီက စပြီးတော့ ဖြစ်ခဲ့တာပါပဲ မောင်ရယ်”
“အော်၊ ဖူး တို့ ခုထိ ဖြစ်နေတုန်းလား”
“ဟင့် အင်း မဖြစ်တော့ ပါဘူး ၊ အဲဒီ အချိန်ပဲ မောင်က အိမ်မှာ မရှိတာလေ၊ နောက်ပိုင်း မောင်လည်း အိမ်ပြန်ကပ်လာ ၊ ဖူးတို့ သားသမီးတွေ လည်းအရွယ်ရောက်လာတော့၊ ဖူး မှာ အချိန်မပေးနိုင်တော့ ဘူး၊ ဖေဖေ လည်း အသန်ကြီး နေ့တဒူဝ လိုအပ် နေမှာ ဆိုတော့ ဖူး သူငယ်ချင်း ညီမ မုဆိုးမ နဲ့ စပ်ပေးလိုက်တယ်၊ သက်သက် က ယောက်ျား ဆုံးပြီး သုံးလေးနှစ် ဖြစ်နေပြီလေ၊ အဲဒါ သူတို့ ယူလိုက်ကြတော့ ဖူး နဲ့ မလုပ်ဖြစ် ကြတော့ ဘူး”
“အော် သက်သက် က ဖူး စပ်ပေးလိုက်တာလား ၊ တော်တော် တော်တဲ့ သမီးလေး၊ ပဲ ”
” ခိခိ ဖေဖေ့ ကို သနား လို့လေ၊ ဖေဖေ က မောင့် လိုတောင် မဟုတ်ဘူး ဖူး အပေါ် စိတ်လာနေတာ ဖူး အပျိုဝင်စ ကတည်းကတဲ့ ဒါပေမဲ့ လုံးဝ လက်ရှောင်ထားတာ၊ မောင့်လို သမီးလတ်ကို ပါကင်ဖွင့် သလို တောင် မဖွင့် ခဲ့ဘူး”
“ဟာ ဖူး ကလည်း ကွာ ဒီဘူတာ ပဲ ဆိုက်လာပြန်ပြီ”
“ဖူး က နှိုင်းယှဥ် ပြောပြတာလေ၊ မောင့် ကို အပြစ်တင်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး ခစ်ခစ်”
“ဖေဖေဖြိုး က ဖူးကို အဲဒါလည်း ပြန်ပြောပြတယ်ပေါ့၊ ”
“အင်းပေါ့ အဲဒီ အချိန်တုန်းက မောင်က တခါတလေ လုံးဝ တလလောက်ကို အိမ်ပြန်မှ မရောက်တာ၊ ဖူး နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ က အိမ်မှာ ဟန်းနီးမွန်းလို ဖြစ်နေတာ၊ ဒါပေမဲ့ ကလေး တွေ မသိအောင် မရိပ်မိအောင် သတိထားရတာပေါ့၊ ကလေး တွေ ကျောင်းသွားချိန်၊ ကလေး တွေ အိပ်သွားချိန်လောက်ပဲ လုပ်ဖြစ်တာလေ”
“ဟင် အဲဒါ နည်းတဲ့အချိန်လားလို့ ကလေး တွေ က တနေ့လုံး နီးပါး ကျောင်းသွားကြတာ၊ ပြီးတော့ ညဖက် ကလည်း တညလုံး နီးပါး အမလေး ကုန်ပါပြီဗျာ”
“ခစ်ခစ် ခစ်ခစ် အခု မှ လာလွမ်းပြနေတယ် ၊ မောင် ပြောသလောက်လည်း အချိန်မများပါဘူး၊ အဲတုန်းက ဖူး တို့ ဆီမှာ အိမ်အကူ တွေ မှ မရှိတာ ဖူးပဲ ထမင်းဟင်းချက်၊ အဝတ်လျှော်၊ ကလေး ကျောင်းပို့၊ ဘယ်လောက် အလုပ်များလည်း၊ တခါတလေ ဖူး ထမင်းဟင်း ချက်နေတုန်း ဖေဖေ က တင်းလာရင် မီးဖိုထဲ လာပြီး ကလိ တော့ မီးဖိုထဲ မှာတင် အလုပ်ဖြစ်၊ ခစ်ခစ်၊ နောက်တော့ ဖူးလည်း အဲလို နေရာ အနှံ့ ပြောင်းလုပ်ရတာ သဘောကျလာ တာပေါ့ ”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ ဒါနဲ့ ဖူးငယ်ငယ် တုန်းက သူက ဘယ်လို ဖီးဖြစ်ပြီး ဘယ်လို လက်ရှောင်ခဲ့တာလည်း ပြော ပြစမ်းပါဦး”
” ဖူး က အထက်တန်း တုန်းက တင်းနစ် ရိုက်တယ်လေ သိတယ်မလား၊ ဖေဖေ က တခါတလေ တင်းနစ် ထရိမ်နင်တို့ ဂိမ်းတို့ မှာ လာစောင့်တယ်၊ အဲမှာ ဖူး က စကဒ် အတို နဲ့ ရိုက်တာလေ၊ ဖေဖေ က ဖူး ပေါင်လုံး လေး တွေ မြင်ပြီး ဖီးတက်တာတဲ့၊ အဲလို နေ့ ဆိုရင် မေမေ့ ကို လိုးတဲ့ အချိန် ဖူး ကို မှန်းပြီး လိုးတာတဲ့၊ ဖူး ကိုတော့ လုံးဝ လက်ဖျားနဲ့ မတို့ ဘူး ၊ ဖူး အရွယ်ရောက်ပြီး အမေဆုံးပြီး၊ ဖူးတို့ အိမ်လာနေတုန်း သူ့ ကို နှိပ်ပေးတဲ့ အချိန်မှာ ကျတော့ ဖူး ရဲ့ အထိအတွေ့ ကို သူ တင်းမခံနိုင်တော့ လို့ ဖြစ်တော့ တာတဲ့၊ ဒါတောင် ဖေဖေ က ဖူး ကို အရင် စတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဖူး စတဲ့ နောက်ကို ပဲ ဖေါ်လို လိုက်တာ”
“အင်း လေ ဖူး ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာ ဘယ်သူ့ အပြစ်မှ မရှိပါဘူး၊ အပြစ်တင်စရာ ရှိရင် မောင့် အပြစ်ပဲ ပြောရတော့ မှာပေါ့ ၊ ဖူးကရော၊ သက်သက် ကို မနာလို မဖြစ်ဘူးလား”
“မဖြစ်ပါဘူး၊ ဖူး က ဖေဖေ့ အတွက် တောင် ဝမ်းသာ မိသေး၊ ဖူး ကမှ အချိန်ပြည့် မပြုစု နိုင်တာ”
ဦးအောင်ဇေယျ က ဖူးဖူးဝေဆာ ကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်ရင်း။
“အခု နေ ဖူး ကို ဖေဖေဖြိုးက တခါတလေ လိုချင်သေးတယ်ဆိုရင်ရော”
“မောင် က ခွင့်ပေးမှာလား ”
“အင်းးးးးးးးးးး”
“ဟဟ မောင် တစ်ယောက် ဖူး နဲ့ ဖေဖေ့ အကြောင်းနားထောင်ပြီး လီးတောင် နေပြီ၊ ကပ်ကိုးဖီးများ ရှိလားမသိဘူး ခစ်ခစ်”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးအောင်ဇေယျ ပုဆိုးအောက် မှ ဖုထလာသော လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ခပ်နောက်နောက်လေး ပြောလိုက်သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှာ တကယ်ပင် စတီးချောင်းလို မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။
“အင်း ပေါ့၊ မနေ့ ည ကမှ သမီးကို ပါကင် ဖွင့်ခဲ့ရတာ၊ အခု ကျတော့ ကိုယ့်မိန်းမ သူ့ အဖေ နဲ့ လိုးတဲ့ အကြောင်း နားထောင် ရတော့ မတောင်ပဲ ခံနိုင်မလား၊ လာခဲ့ မောင့် ကို ဆွ ပေးတဲ့ ကောင်မလေး အမုန်းလိုးပြစ်ဦးမယ်”
“လိုးတော့ လိုးပါ၊ မုန်းတော့ မမုန်းပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ ခစ်ခစ်”
ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးအောင်ဇေယျ ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာ ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း ဦးအောင်ဇေယျ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ မာတောင် နေသည့် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက် နှစ်ချက်လောက် ဂွင်းထု ပေး လိုက်ရင်း၊
“ဟွန့် မနေ့ ညက မှ သမီး အရင်းကို ပါကင်ဖွင့် ခဲ့တဲ့ လီးကြီး၊ လာခဲ့ အရည်တွေ ကုန်သွားအောင် စုပ်ပြစ်လိုက် ဦးမယ် အဟိ”
ဟု ပြောကာ သူမ ပါးစပ် ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးကို ကျွမ်းကျင် စွာ ပုလွေ မှုတ်ပေးနေတော့ ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှာ တအားကို တင်းမာလာခဲ့သည်။ ခုန မှ ကြားခဲ့ ရသည့် သူ့ မယား နှင့် ယောက်ကထီး ကြီးတို့ အကြောင်းက သူ့ စိတ်ကို ပိုမိုထကြွ လာစေ သဖြင့် ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ခေါင်း ကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးမိတော့ သည်။
“ကဲ ကွာ ဒီလောက် တောင် အဖေလီး စုပ်ချင်တဲ့ သမီး လရည်တွေ ထပ်မျိုလိုက်ဦး ရော့ ”
ဦးအောင်ဇေယျ လီးကြီးမှ ပန်းထွက် လာသော လရည် များကို ဒေါ် ဖူးဖူးဝေဆာ က တဂွတ်ဂွတ် မျိုချ လိုက်ရလေသည်။ လရည် များ ကုန်လောက် အောင် ညှစ်ချလိုက်ပြီး ပျော့ သွားသော လီးကြီးကို လျှာ ဖြင့် လျှက်ကာ သန့်ရှင်း ပေးရင်း ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က ဦးအောင်ဇေယျ အား မျက်စောင်း တချက် ထိုးလိုက် သည်။
“ဟွန့် သူများ ကို လာပြီး တော့ အနိုင်ကျင့် ချင်နေတယ်။ သူ ကျတော့ ရော သူ့ အမ တွေ အမေ တွေကို မပြစ်မှား ဖူးဘူးလား၊ မလုပ်ဖူးဘူးလား၊ ခုမှ တော့ ဘာမှ ထိန်ချန်မနေနဲ့ နော် ၊ သမီး ကိုတောင် လိုးနေမှ တော့ သူ့ မှာ အဲဒီ ဖန်တက်ဆီ နဲ့ အတွေ့ အကြုံ အရင်က မရှိခဲ့ ဖူးဘူး ဆိုတာ မယုံဘူး”
“အင်း ဖူး ပြောမှ မောင် တွေး နေမိတာ ၊ တကယ်တော့ မောင် က မယ်မယ်ရရ မဖြစ်ခဲ့ ပေမဲ့ ဖြစ်ခဲ့ သလိုလို ဘာလိုလို ဝိုးတိုးဝါးတား အတွေ့ အကြုံ တွေ တော့ ရှိခဲ့ ဘူးတယ်။ မောင် က ငယ်ငယ်တုန်း က ခတ်ထုံထုံ ပဲ ပြောမလား မသိဘူး။ အမသုံးယောက် အောက် က မောင် အငယ်ဆုံး ဆိုတော့ မိန်းမ တွေ ကြား ကြီးခဲ့ ရတာ၊ သူတို့ ကို တော့ မှန်းပြီး ထု ဘူးတယ် မေမေ့ ကိုရောပဲ၊ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ ရင်ဆိုင်ပြီး အခွင့် အရေးရတုန်း က ဘာမှ မလုပ်တတ် မကိုင်တတ် မို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာထင်တယ်။ နောက်တခါ၊ အမ တွေ နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ အနေအထိုင် က လည်း ကြီးမှ ပြန်စဥ်းစား ကြည့်တော့ မရိုးသလို ပဲ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် မောင် လက်တွေ့ ကျကျ တော့ မလုပ်ခဲ့ ဘူးဘူး ဆိုတာ သေခြာသလောက်ပဲ၊ ခု လို အခြေအနေ မျိုးသာ ဆိုရင်တော့ တမျိုး ဖြစ်မှာပေါ့၊ ခိခိ”
“အင်း ဟုတ်မှာပါ၊ မောင်တို့ ဖူး တို့ ငယ်တုန်း က ခုလို အင်တာနက် တွေ ပွင့်လင်း မှု တွေ မရှိသေးတဲ့ ကာလ ကိုး၊ ဖူး တို့ ကိုယ်တိုင်တောင် ဆက်ခ် ဆိုတာ သေခြာ မှ မသိသေးတာ”
“အင်း ရုပ်ရှင် တွေ ဘာတွေ ထဲ က တိုင်းမရှင်း လို အချိန်နောက် ပြန်သွားလို့ ရရင် ကောင်းမှာပဲ ခိခိ၊ ငယ်တုန်းက မလုပ်ရဲလို့ မလုပ်လိုက်ရတာတွေကို ပြန်လုပ်လို့ ရအောင် ဟားဟား”
” ကဲ ပါ အခု ကျွမ်းသွားတဲ့ အချိန်ပဲ သမီးကြီး က မောင့် ကို လုပ်ဖို့ အခွင့် အရေးပေးရင် တော့ လုပ်သာ လုပ်တော့၊ နောက်မှ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ် ငြီးပြ မနေနဲ့”
“အင်းပါ ဖူးကလည်း ၊ အာ့ ကြောင့် မောင့် မိန်းမ ကို ချစ်နေရတာ၊ ဒါနဲ့ သမီးလတ် ကိစ္စ ရော ဖူး ဘယ်လို စဥ်းစား ထားလဲ”
“မောင် က ပါကင် တောင် ဖွင့်ထားပြီးပြီပဲ၊ ဆက်လုပ်ပေါ့၊ ဖူး မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေတော့ မယ်၊ သမီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် အင်ဂျိုင်း ပေ့စေ”
“အိုး အလိုက်သိလိုက်တဲ့ ဖူးလေး၊ သိပ်ချစ်တာပဲ အဟီး”
“အမယ် သူ့ ကို လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့် ပေးထားရင် သိပ်ချစ်တာပဲ တန်းလုပ်ပြစ်တာနော်၊ ဟွန်း မသိရင်ခက်မယ်”
“အဲလို လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ မောင် က ဖေဖေဖြိုး နဲ့ ဖူး နဲ့ ကို ချောင်းကြည့်ချင်နေတာ တကယ်ပဲ အရမ်းကို ဖီးလ်ပဲကွာ”
အခန်း ၈။ (ပစ္စုပ္ပန် – ၂၀၁၈)
“မောင် ထ တော့ လေ၊ သွားရတော့ မယ် တော်ကြာ နေမြင့် သွား အုံးမယ်”
ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် အတိတ်က အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်တွေးရင်း က ညတော်တော် နက်မှ အိပ်မောကျသွား သဖြင့် မနက် သူ့ မယား ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ လာနိုး မှ ပင် နိူးတော့ သည်။ သူတို့ မိသားစု ရန်ကုန်သို့ ပြန် ဖို့ ပြင်ကြရသည်။ နေသိပ်မမြင့် ခင်ပင် မန္တလေး မှ ကားမောင်းပြီး ထွက်ခွာလာကြလေသည်။
“မောင် ဘာတွေ တွေး နေတာလည်း စကားတောင် မပြောနိုင်ဘူး၊ ကားမောင်းတာကိုရော အာရုံစိုက်ရဲ့လား”
ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် အတိတ်က အဖြစ်အပျက် တွေကို လျောက်တွေး နေမိနေသဖြင့် စကား ပင် မပြောဖြစ်တော့ သဖြင့် ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က သတိပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဟုတ်တယ် ဒက်ဒီ့ ကြည့်ရတာ မကြီး ကို မခွဲချင်ပဲ ခွဲခဲ့ရလို့ ထင်တယ်၊ အတွေး ထဲ မှာ ဆွေးနေတာ ခစ်ခစ်”
“ဟာ ဖူး ကလည်းကွာ၊ မောင် က တခြားဟာတွေ ခေါင်းထဲ ဝင်လာလို့ ပါ၊ မီးလတ်နော် ဟွန့် လာ စ မနေနဲ့ ဒက်ဒီ့ အကြောင်း သိတယ် မဟုတ်လား”
သူတို့ မိသားစု တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နောက်ပြောင်ကျီ စယ်ကြရင်း ဖြင့် မောင်းလာခဲ့ကြသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ အိပ်ချင်လာလျင် စုယဥ် ကတလှည့် ၊ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာက တလှည့် မောင်းကြသဖြင့် သိပ် မပင်ပန်းကြ။ သို့သော်လည်း ဦးအောင်ဇေယျ ခေါင်းထဲ တွင် သူ မအိပ်ခင် အတိတ်အကြောင်းကို လျောက်တွေး ပြီး အိပ်ပျော် သွား ရာမှ အိပ်မက် ထဲ တွင်လည်း ဆက်ပြီး အတိတ်က အကြောင်းအရာတွေကို ပီပီပြင်ပြင် မြင်မက် နေသည်ကို ထူးဆန်းသည်ဟု ထင်နေမိသည်။ ထိုအကြောင်းအရာများမှာ သူနှင့် သူ့ မယား တို့ အိမ်ထောင်သည်ဘဝ နှစ်ဆယ့် ခုနစ်နစ် ကြာပြီးမှ တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ပွင့်လင်းသွားခဲ့ ကြသည့် အဖြစ် အပျက် တို့ ဖြစ်ကြသည်။ အိပ်မက် တို့ ထုံးစံ မှာ များသော အားဖြင့် ဝိုးတဝါး ဖြစ်ကြသော်လည်း သူမက်ခဲ့သည့် အိပ်မက် မှာ ပီပြင်လွန်းလှသည်ဟု သူထင်မိသည်။ ပြောနေကြသည့် စကားလုံး များ အားလုံး ကိုလည်း သူတိတိကျကျ မှတ်မိနေသည်။
ထိုသို့ ဖြင့် ရန်ကုန်ရောက်ပြီး ပုံမှန် အလုပ်များ ပြန်လုပ်ဖြစ်နေကြသော်လည်း ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ ဘာလိုလို ကြီး ဖြစ်နေမိသည်။ စစ်ကိုင်း တောင်ရိုး ပေါ် မှာ သူကုံးပိုးချီ ပို့ ပေးခဲ့ရသည့် အဖိုးအို ကိုလည်း တချက်တချက် စိတ်ထဲ သွားသွား သတိရနေမိသည်။ တနေ့ တော့ မနက်ဖြန်အလုပ်ပိတ်သဖြင့် ညနေပိုင်း အနားယူ ဇိမ်ခံ မည် ဟုစိတ်ကူးကာ ဘီယာ တဗူးစဖေါက်ကာ သောက်ရင်း တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။ စုယဥ်ဇေယျ ကလည်း ခုတလော အလုပ်အရမ်း များသဖြင့် အိမ်ပင် သိပ်မကပ်နိုင်၊ အိမ်မှာ ဦးအောင်ဇေယျ နှင့် ဖူးဖူးဝေဆာ တို့ နှစ်ဦး သာ ရှိကြသည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကလည်း သူမ လုပ်စရာ အိမ်အလုပ်တို့ ကို လုပ်ပြီးနောက်၊ သူမ လင်ဖြစ်သူ ဘေးမှာ လာထိုင်ပြီး တီဗီ လာကြည့်လေသည်။
“မောင် ကလည်း တီဗီ က အစီအစဥ် လည်း မကောင်းပဲ နဲ့ ဘာတွေ ထိုင်ကြည့်နေတာလဲ”
“ဟိုဟာလေ ကားဟောင်းပါ Back to the Future လေ။ မိုက်ကယ်ဂျေဖေါ့ က သူ့ မိတ်ဆွေ ဒေါက်တာ ဘရောင်းထွင်ထားတဲ့ တိုင်းမရှင်းကား နဲ့ သူမမွေးခင် က အတိတ်ကို ပြန်ရောက်သွားတာလေ”
“သိပါတယ် မောင်ရဲ့ မောင် ခနခန ပြန်ကြည့်နေတာ ဖူးတောင် အလွတ်ရနေပြီ အဟိ”
“အင်း အဲလို မျိုး ကားသာ ရှိလို့ ကတော့ အတိတ်ကို ပဲ ခနခန ပြန်သွား နေမိမှာပဲ ဟဲဟဲ”
“ဟွန့် အဲဒါ က မဖြစ်နိုင်ဘူး လို့ ဖူး စာအုပ်ထဲ မှာ ဖတ်ဖူးတာပဲ မောင်လည်း သိမှာပေါ့ အင်ဂျင်နီယာ ကြီးက”
“ဟုတ်တယ် ဖူး ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ စိတ်ကူးယဥ်တာတွေပါ။ ဒါပေမဲ့ အပျင်းလည်း ပြေတယ်။ စိတ်ဝင်စား ဖို့လည်း ကောင်းတယ်လေ ”
“ဖူး ကတော့ ဖူး တို့ ငယ်တုန်းက ပုံတွေ ဓါတ်ပုံ ပြန်ကြည့်ပြီး တခါတခါ အံ့သြမိတယ် ငါတို့ အဲလို အရွယ်တုန်းက ခုလို အသိဥာဏ်သာ ရှိခဲ့ ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲလို့ ”
“ဟုတ်ပ ဖူး ရယ် မောင်လည်း ဒီအတိုင်းပဲ”
ဦးအောင်ဇေယျ က ပြောနေရင်း သူ့ မျက်လုံး တွေက အခန်းနံရံ တခု မှာချိတ်ထားသော သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက် ဓါတ်ပုံဆီသို့ ရောက်သွား ခဲ့သည်။ စိတ်ထဲ က ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ထိုဘောင်သွင်းထားသည့် ဓါတ်ပုံလေးကို ထကာ ဖြုတ်ယူလိုက်ရင်း ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ နား ပြန်လာကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကလည်း ဦးအောင်ဇေယျကိုင်ထားသည့် ဓါတ်ပုံလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ရင်း က။
“ကြည့်ပါအုံး ဓါတ်ပုံထဲ မှာ မောင် ရော ဖူးရော ငယ်လိုက်ကြတာ ခစ်၊ ဒီ စပို့စ်ရှပ် ကလေး က မောင် ခရီးသွား မယ် ဆိုလို့ ဖူး ဝယ်ပေးထားတာလေ မှတ်မိလား၊ မောင် က အဲတုန်းက သွားလိုက်တာ အိမ်မှာ နေရတယ်ကို မရှိဘူး ၊ သမီးကြီးတောင် ရှစ်တန်းရောက်နေပြီထင်တယ်”
“ဟုတ်တယ်ဖူး၊ မောင်တောင် အခု ပြန်စဥ်းစားကြည့်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နောင်တရနေမိတယ်။ တကယ့်အချိန်ကောင်းမှာ မိသားစု နဲ့ အတူမနေပဲ အလုပ်အလုပ် နဲ့ တအား ကို အလုပ်က အရေးကြီးတယ် လို့ စိတ်ထဲ ထင်နေမိတာလေ”
“အင်း ဖူး လည်း အဲဒီ အချိန် က ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူးလေ၊ မောင် က အဓိက ဝင်ငွေ ရှာနေတာ ဆိုတော့၊ ဖူးတို့ မှာကလည်း သားသမီး သုံးယောက် အပြိုင်းအရိုင်း ဖြစ်နေပြီလေ”
“ဖူး အဲဒီ စကဒ် အကျပ်လေး တွေ နဲ့ အရမ်း လှတာပဲ၊ ဖူး အဲတုန်းက သုံးဆယ်ကျော် လေးနော်”
“အင်း သုံးဆယ့်ငါး ရှိပြီ မောင်ရဲ့ ဓါတ်ပုံ အောက်က ဒိတ်ကို ကြည့်ပါလား။ အဲဒီ အကျပ်လေး တွေ ကို ဝတ်လို့ ပဲ အဟိ”
“အင် ဘာအဟိလဲ”
“ဟိုဟာလေ မောင် က နယ်ခနခနသွား၊ မေမေ ကလည်း ဆုံးထားတာ သိပ်မကြာသေးတော့ ဖေဖေ က အိမ်လာနေ”
“အော် ဖူးပြောတာ မှတ်မိပြီ၊ အဲဒီ ဓါတ်ပုံရိုက်တဲ့ အချိန် မှာ ဖူးတို့ ဖြစ်နေကြပြီလား”
“ဟင့်အင်း ခိခိ ၊ အဲဒီ နေ့ ကပဲ စတာထင်တာပဲ ဖူး မှတ်မိနေတာ အဲဒီ အမဲပျောက်လေး တွေ နဲ့ စကဒ်လေ အဟိ”
“ခွိးကွာ အဲလို သာသိနေရင် အဲဒီနေ့ က ခရီးမသွားဘူး၊ ခရီးသွားချင်ယောင်ဆောင် ပြီး အိမ်မှာ ပြန်လာချောင်းတယ် တောက် ”
“ခစ်ခစ် ခစ်ခစ်..မောင် က အဲဒီ နေ့ ကို နှမြောနေတာလား”
“အင်းပေါ့ ပြန်သွားလို့ ရရင် အဲဒီနေ့ကို ပြန်သွားလိုက်ချင်တာ”
“ဟင်……”
“အို..”
(အတိတ် – ၂၀၀၆ )
ရုတ်တရက် သူတို့ နှစ်ယောက် မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ လက်ထဲက ဓါတ်ပုံ ပျောက် သွား ပြီး သူတို့ ပတ်ဝန်းကျင် လည်း ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲ သွား ခဲ့သည်။ သူတို့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ဝတ်စားထားတာက သူတို့ ခုနက ကိုင်ထားသည့် ဓါတ်ပုံ ထဲက အဝတ်အစားများ။ သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မယုံနိုင်သည့် အကြည့်များဖြင့် ကြည့်မိနေကြသည်။
“မောင် ဖူး တို့ ဘယ်လို ဖြစ်သွားကြတာလည်း အိပ်မက် မက်နေကြတာလား”
“မောင်လည်း အဲလို ပဲ ထင်နေမိတယ်။ အခု မောင်တို့ ငယ်တုန်းက နေခဲ့တဲ့ အိမ်ကို ပြန်ရောက်နေတာလေ ဖူးသတိထားမိလား”
“ဟုတ်ပါ့ မောင်၊ ဟိုမှာ မောင် ခရီးသွား မလို့ အထုပ်အပိုးတွေ တောင် ပြင်ထားပြီးပြီ တွေ့လား”
“ဟုတ်ပါ့၊ တကယ်သာ မောင်တို့ အချိန်ရွေ့ ပြီး အတိတ်ကို ပြန်ရောက်လာတာ ဆိုရင် ဖူးရော မောင်ရော နှစ်ယောက်စလုံး က နောက်ဖြစ်လာမှာကို သိနေကြတာ တော့ ထူးဆန်းတယ်နော် ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားသလဲ မောင်တောင် မသိတော့ ဘူး”
“ဟောသားနဲ့ သမီး တို့ တောင် ကျောင်းက ပြန်လာကြပြီ”
သူတို့ အိမ်ဝန်းထဲသို့ သူတို့ အိမ်မှ လင်ခရူဇာကားလေး ဝင်လာခဲ့သည်။ ကားဒရိုင်ဘာ ဦးမောင်လှ မောင်းလာပြီး သူတို့ သား သမီး သုံးယောက် ပါလာခဲ့သည်။ သမီးကြီး ဖူးယဥ်၊ သမီးလတ် စုယဥ် နှင့် သားငယ် သော်ဇင် တို့ လွယ်အိပ်ကိုယ်စီ နှင့် အိမ်ထဲ ဝင်လာကြသည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က အပြေးလေး ဝင်လာပြီး၊
“အော် ဒက်ဒီ ခရီးသွားတော့ မလို့လား၊ အကြာကြီး မနေနဲ့နော် ”
ဟု ပြောကာ ပြေးဖက်လာသည်။ ဦးအောင်ဇေယျလည်း ပြန်ဖက်ရင်း က သူနှင့် ဖူးယဥ်ဇေယျ တို့ ဖက်နေကြ အတိုင်း ဖင်လုံး ကို ကိုင်ညှစ်လိုက်မလို့ လုပ်ရင်း မှ လက်ကို ကမန်းကတမ်း ထိမ်း လိုက်ရသည်။ သူနှင့် ဖူးယဥ်ဇေယျ တို့ လိုးဖြစ်ကြတာက နောက် ကိုးနှစ်ဆယ်နှစ်လောက် ကြာမှ ဖြစ်သည်။ ဖူးယဥ်ဇေယျ က အခု မှ ရှစ်တန်းကျောင်းသူဘဝသာ ရှိသေးသည် မဟုတ်လား။ သူ့ အတွက် ကတော့ တနေ့ ကမှ ဖူးယဥ်ဇေယျ သားလေး နှစ်နှစ်မွေးနေ့ သွားရင်း မန္တလေး မှာ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် လိုးလာခဲ့တာ ပြန်မြင်ယောင်နေမိသည်။
“အေးပါကွာ ဒက်ဒီ ဒီတခေါက် အမြန်ပြန်လာမှာပါ”
ဖူးယဥ်ဇေယျက သူမ ဖခင် ခရီးထွက်လျင် ယူသွားလေ့ ရှိသည့် ပင်တက်စ် ကင်မရာလေးကို စားပွဲပေါ် က ကောက်ယူလိုက်ရင်း။
“ကဲ လာရပ်လိုက် ဒက်ဒီ နဲ့ မာမီ ပုံ သမီး ရိုက်ပေးမယ်။ ဒက်ဒီ သမီးကို မွေးနေ့ကျရင် ဒီလို ကင်မရာ ဝယ်ပေးရမယ်နော်”
ဦးအောင်ဇေယျနှင့် ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာတို့နှစ်ယောက် အတူယှဥ်ရပ်ကာ သမီး ဖြစ်သူ ဓါတ်ပုံ ရိုက်တာ ခံလိုက်သည်။ ထိုဓါတ်ပုံ မှာ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အတူကြည့်ခဲ့ကြသည့် ဘောင်သွင်း ဓါတ်ပုံလေး ဖြစ်လာခဲ့ သည် မဟုတ်ပါလား။
သားသမီး များ အိမ်ပေါ် တက်သွား ကြပြီး နောက် ဦးအောင်ဇေယျက ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကို တိုးတိုးလေး။
“မောင် မှတ်မိပြီ၊ မောင် အဲတုန်းက အလောတကြီးထွက်သွား ပေမဲ့ တစ်ခြား ကန်ထရိုက်တာတွေ က အချိန်မှီ ရောက်မလာလို့ တရက် နှစ်ရက်လောက် အချိန်ပုတ် ခဲ့ရတယ်။ မောင် ဒီနေ့ သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ဖူး တို့ သားအဖ ဖြစ်ကြတာကို ချောင်းမယ်ကွာ အဟီးးးးး အဲဒါ မောင် အလိုချင်ဆုံး ဆန္ဒပဲ။ ခုမှ မောင် တရေးရေး ပြန်စဥ်းစား မိတယ်။ မောင် ဆုံခဲ့တဲ့ စစ်ကိုင်းချောင်က အဖိုးကြီး ပေးလိုက်တဲ့ ဆုလား မသိဘူး အဟိ”
“မောင် ဟာလေ မနိုင်ပါလား၊ မောင် က တကယ် ကပ်ကိုးဖီးလ် ရှိတာ အဲတုန်းက သာ၊ ဖွင့်ပြောခဲ့ရင် ဖူးက လုပ်ပေးစရာတွေ အများကြီး”
“ဟင် တကယ်လား၊ အခု ပြောပြပြီလေ”
“ခစ်ခစ် မောင်ဟာလေ တော်ပြီ သွားသွား ဟိုမှာ ဦးမောင်လှ စောင့်နေပြီ လေဆိပ်သွား ဖို့”
ဖူးဖူးဝေဆာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် အနားကပ်ကာ၊
“မောင်က ဘယ်လို ပြန်လာမှာလဲ”
“ရပါတယ် မောင် ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်။ မောင့် သူငယ်ချင်း နဲ့ အတူတူ သွားမယ် ဆိုပြီး ကိုမောင်လှ ကို ဇော်ဝင်း တို့ အိမ်မှာ ချခိုင်းလိုက်မယ်၊ ပြီးမှ ဇော်ဝင်း အိမ်မှာ အထုပ်တွေ ထားခဲ့ပြီး သူ့ကို ကားနဲ့ အိမ်လိုက်ပို့ခိုင်းမယ်။ ဖူး က လူရှင်းတာနဲ့ တံခါးလာဖွင့်ပေး၊ မောင် က မောင်တို့ အခန်းထဲ မှာ ပုန်းနေလိုက်မယ်”
“အင်း ၊ ဖူး နည်းနည်းတောင် ရှက်လာပြီ၊ ”
“အမလေး အခု က ၃၅ နှစ်သမီး ဖူးဖူး မှ မဟုတ်တော့ တာ ၊ လူကသာ ၃၅နှစ်၊ တကယ့် အတွေ့ အကြုံ က ၄၇ နှစ်လေ ဟဲဟဲ၊ ဖေဖေဖြိုး ကို အစွမ်းပြလိုက်စမ်းပါ ဟဟ”
“မောင်နော်၊ ပြောလေ ကဲလေပဲ၊ သွားသွားတော့ တစ်ခါထဲ မြူးကြွနေလိုက်တာ”
ဖူးဖူးဝေဆာ တစ်ယောက် သူမ လင်ဖြစ်သူ ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် သူမတို့ လန်ခရုဇာဖြင့် ထွက်သွား သည်ကို လိုက်ကြည့်နေရင်းက သူမ ရင်တွေ ခုံနေသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။ သူမ တကယ် ရင်ခုံ တက်ကြွ ခဲ့ရသည့် အချိန် ကို ပြန်သတိရလာမိသည်။ ထိုအချိန်ထိ သူမ မှာ သူမ ယောက်ျား တစ်ဦးထည်းနှင့်သာ အတွေ့ အကြုံ ရှိခဲ့ ဘူးသည် မဟုတ်ပါလား။
အခန်း ၉။ အတိတ် (၂၀၀၆) အဆက်။
ညနေစာ စားပြီး ကြလို့ ကလေး တွေ သူတို့ အခန်းထဲ သူတို့ နားနေကြချိန် မှာ ဦးအောင်ဇေယျ အိမ်နား မယောင်မလည် ရောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ ခြံတံခါးနား မှာ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကို တွေ့ လိုက်တော့ အနားကပ် သွား လိုက်သည်။
“လာမြန်မြန်မောင် ဘယ်သူ မှ မရှိတုန်း”
ဦးအောင်ဇေယျလည်း ကိုယ့်အိမ်ကို ကိုယ် သူခိုးတစ်ယောက်လို အမြန်လိုက်ဝင် ခဲ့ရသည်။ သူတို့ အခန်းတွင်း ရောက်သည်အထိ အိမ်ထဲ မှာ ဘယ်သူမှ မတွေ့ ရ သဖြင့် အဆင်ပြေသွား ရသည်။
“မောင်ဘိုက်ဆာလား”
“ဟင့်အင်း အခုပဲ စားလာခဲ့တယ်”
“အင်း အာ့ ဆို အတော် ပဲ နောက် နာရီဝက် လောက်ဆိုရင် ဖူး သွား တော့ မယ် ၊ မောင် က ဘယ်လို ချောင်းမှာလဲ”
“မောင် က မျက်နှာကျက်ကို တက်မယ်လေ၊ ဟိုမှာ အခန်းနှစ်ခု ကြားမှာ ပန်ကာတပ်ဖို့ အပေါက်ဖေါက်ထားပြီးမှ မတပ်ဖြစ်တော့ လို့ အပေါက် ကျန်ခဲ့တာ ဟဲဟဲ ခုတော့ အဆင်သင့် ဖြစ်သွားပြီ၊ ဖူး တို့ ဘယ်အခန်းမှာ လှုပ်ရှားရှား ချောင်းလို့ ရတယ်၊ ဒါနဲ့ ဖူး က ညဝတ် အဝတ်အစား မလဲတော့ ဘူးလား”
ဦးဖြိုးဝေဆာ အိပ်သော အခန်းမျာ သူတို့ လင်မယား အခန်းနှင့် ကပ်လျက် ဖြစ်သဖြင့် ထို အပေါက် က အခန်းနှစ်ခန်း ကို အပေါ်စီး မှ ခွ မြင်နေရသဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“မလဲ ဘူးလေ၊ ဖေဖေ က ဒီအဝတ်အစား နဲ့ အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ လို့ ဆိုလို့ တမင် မလဲတာလေ၊ ဟိုးအရင် ကလည်း ဒီအတိုင်းပဲ ခစ်ခစ်”
“တောက် ကွာ အဲတုန်းက မသိလိုက်တာ နာတာပဲ”
“တော် ပါ အဲတုန်း ကဆို မောင် က ဒီလို စိတ်ထားနိုင်ချင် မှ ထားနိုင်မှာ ဥစ္စာကို ”
“ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ ဟဲဟဲ”
တအိမ်လုံး ငြိမ်သက်သွား ကာ အားလုံး အိပ်မောကျနေချိန်လောက်ကျမှ ဦးအောင်ဇေယျ က မျက်နှာကျက်ပေါ် သို့ သူတို့ အခန်းတွင်းရှိ လူဝင်ပေါက် မှ တက်သွား လိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ အခန်း မှာ ညအိပ် မီးပြာပြာ လေးသာ ဖွင့်ထားခဲ့ ပြီး သူမ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ ခေါင်းပြူပြီး လူအရိပ်အခြေ ကို အကဲခပ် လိုက်သည်။ ပြီးမ အသာ ခြေဖျားထောက်ပြီး ဦးဖြိုးဝေဆာ အခန်း တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့် ကာ ဝင်သွား တော့ သည်။ အခန်းထဲမှာ ဦးဖြိုးဝေဆာက ကုတင်ပေါ် လှဲလျက် ဖြင့် တစ်ခုခု ကို စဥ်းစားသလို မျက်လုံးလေး မှေးထား သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က အိပ်ခန်းတံခါးကို အတွင်း မှ ဂလန့် ချလိုက်ပြီးမှ ကုတင်နား လျောက်သွား လေသည်။
“ဖေဖေ ကလည်း မီးကြီး က လင်းထိန်နေတာပဲ”
“သမီးချော လေး ကို သေသေခြာခြာ လေး မြင်ချင်လို့ ပါကွာ”
“ဟွန့် ဖေဖေ နော် သမီး က မီးရောင် လင်းလင်း ကြီး အောက် မှာ ရှက်တာပေါ့ မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှာလဲ”
“သမီး မျက်နှာက ထားနေကျ နေရာမှာ ပဲထားလေ ဟဲဟဲ”
ဦးဖြိုးဝေဆာ က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက် အိပ်နေရာ မှ ထလိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးတွင် ခြေထောက် ချကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမ ဖခင် ရှေ့ မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
“အိုး လှလိုက်တာ သမီးရယ်၊ အဲဒီ စကဒ် အကျပ်လေး တွေ နဲ့ ဆို သမီး က အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ”
“ဖေဖေ ကသာ ဖြစ်နေ၊ သမီးက ပေါင်လုံး ကြီးတွေ တုတ်နေလို့ စိတ်ညစ် နေတာ ဟင့်”
ဦးဖြိုးဝေဆာ က သူ့ ရှေ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှာ လာရပ်နေသော သမီး ဖြစ်သူကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်ရင်း က ပြောလိုက်သည်။
“ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ ဘယ်ကလာ တုတ်ရမှာပဲ အရမ်းလှတာ”
“ကဲ ပါ ခုန ဖေဖေ ပြောတာ သမီး မျက်နှာ ထားနေကျ နေရာဆို တာက ဘယ်နေရာကို ပြောတာလဲ”
ဦးဖြိုးဝေဆာ က ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြင့် သူဝတ်ထားသည့် ပုဆိုး ခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ့ ပေါင်ခြံ မှ လီးကြီး က ထောင်ထ နေလေပြီ။ သူ့ လက်တဖက် ဖြင့် ပေါင်ရင်း ကို ပုတ်ပြရင်း ။
“ဒီနေရာလေ ဟဲဟဲ”
“ဟွန်း ဖေဖေ ဘာပြောမှန်း သိသား ပဲ ၊ တမင် မေးတာ လူဇိုး ဟွန့် ”
ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမ ဖခင် ပေါင်နှစ်လုံး ကြား ကြမ်းပေါ် မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာ နှင့် ဦးဖြိုးဝေဆာ လီးကြီး က တန်းနေလေသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမ လက်ကလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ အထက်အောက် ဂွင်းတိုက် ပေးပြီးမှ သူမ ပါးစပ် လေးဖြင့် ငုံခဲလိုက်လေသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ အနေဖြင့်က လွန်ခဲ့သည့် ၁၂ နှစ်လောက် က အချိန် နှင့် စာလျင် အတွေ့ အကြုံ က ကြွယ်ဝ နေလေပြီမို့ ပုလွေ ပညာ မှာ လည်း မတူတော့ ပေ။ ဦးဖြိုးဝေဆာ လူးလိမ့်နေအောင် အရသာထူး တွေကို ခံစား နေရလေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျ မှာလည်း ၃၅နှစ် အရွယ် နုပျိုသေးသော သူ့ မယား က သူမ အဖေ အသက် ၆၀ အရွယ် ဦးဖြိုးဝေဆာကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေတာ ကြည့်ရတာ ဘယ်လို အောကား နှင့် မှ မလဲနိုင်အောင် စိတ်လှုပ်ရှား တက်ကြွ နေရလေသည်။ မျက်နှာကျက် ပေါ် မှာ မှောက်လျက် ချောင်းနေရာမှ တစ်စောင်းလေး လှဲပြီး မာတောင် လာသည့် သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေမိလေသည်။ ထိုအချိန် ဦးဖြိုးဝေဆာ အခန်းအပြင်ဖက် လျောက်လမ်း နေရာ မှာ လှုပ်ရှားမှု တစ်ခု မြင်လိုက်ရသည်။ ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ပူသွား ရသည်။ သူတို့ သားသမီး တစ်ဦးဦး များ ရောက်လာခဲ့လျင် သူ့ မိန်းမ နှင့် သူ့ ယောက်ခထီး တို့ ဒုက္ခတော့ ရောက်ရပေ တော့မည်ဟု တွေးမိလိုက်သည်။
ဦးအောင်ဇေယျ က သူ့ မျက်လုံး ကို ထိုးနေသည့် သူ့ ယောက်ခထီး အခန်းမှ မီးချောင်း အလင်းကို လက်ဖြင့် အသာကွယ်ပြီး သေခြာကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ အနည်းငယ်ဟ နေပြီး ထိုသူ မှာ အခန်းတွင်းသို့ ကုံး ကာ ချောင်းကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟင် ဦးမောင်လှပါလား”
ဘယ်က နေဘယ်လို ဦးမောင်လှ တစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာပြီး ချောင်းတာလဲ။ ပုံကြည့်ရတာလည်း အခု မှ အမှတ်မထင်တွေ့ သွားတဲ့ ပုံ မဟုတ်။ ဒီအချိန်လောက်ဆို ဒီလို ဖြစ်နေလောက်ပြီ လို့ တန်းသိနေပုံ မျိုး ဆိုတော့ ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်သွား မိသည်။ ဦးမောင်လှ ဆိုသည်မှာ သူ့ လူယုံ ဟု ပြောလို့ ရသည်။ ငွေရေး ကြေးရေး အင်မတန်စိတ်ချရသည်။ ငွေကို သိန်းဂဏန်း ဖြင့် သူ့ ကားပေါ် တင်ပေးပြီး သွား ပို့ခိုင်းတာတို့၊ အိမ်ပြန် ထားခိုင်းတာတို့ က အစ။ တပြားမှ မပျောက်စင်ရအောင် ယုံကြည်ရသည်။ နောက်ပြီး သူတို့နယ်ဖက်မှ ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး လို ဖြစ်ကာ၊ သိုင်းပညာလည်း တတ်သူ မို့ ဦးအောင်ဇေယျ ကို ဘော်ဒီဂတ် လို အကာအကွယ် ပေးနိုင်သူ လည်း ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ အိမ်ထောင်ကျပြီး သူ့ မယား ရှိရာ နယ်မြို့လေး တစ်ခု မှာပဲ အခြေချ နေထိုင် သွား ခဲ့သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ က အချိန်တွေကို ပြန်တွက် ကြည့်တော့ အခု အချိန်မှ ဆိုလျင် ဦးမောင်လှ အိမ်ထောင်ကျတာ နောက် သုံးလေးနှစ်လောက်မှ ဖြစ်မည်။
ဦးမောင်လှ က ဖူးဖူးဝေဆာ တို့ သားအဖ နှစ်ယောက် ဖြစ်နေတာကို သိသိကြီး နဲ့ တောင် လေသံ တစ်ချက်မှ သူ့ ကို မဟ ခဲ့တာ ဆိုတော့ ဦးအောင်ဇေယျ သိပ်တော့ စိတ်မပူမိပါ။ သူ က အနာဂတ်က နေလာခဲ့တာ ဆိုတော့ ဘာမှ ပြဿနာ မဖြစ်လို့ သူမသိခဲ့တာပေါ့လေ ဟု အတွေးကို ခပ်မြန်မြန် ဖြတ်ချလိုက်ကာ ဖူးဖူးဝေဆာ နှင့် သူမ ဖခင် ဦးဖြိုးဝေဆာ တို့ ဆီ အာရုံ ပြန်ပြောင်းလိုက်သည်။
“ဟိုက် ကုတင်ပေါ် တောင် ရောက်နေပြီ ”
ဦးဖြိုးဝေဆာ က ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်နေသည်။ သူ့ အောက်ပိုင်း က တော့ ဘာမှ မရှိတော့ ၊ ပုဆိုးက ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ ကွင်းလုံး ပုံလျက်သား ။ သူ့ ခါးဘေး မှာတော့ ဖူးဖူးဝေဆာ က ပုဆစ်တုပ်ထိုင်လျက် ခါးကိုကုံး ကာ သူမ ဖခင် လီးကြီးအရင်း ကို လက်လေး တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထုပေးလျက် ဒစ်ဖူး ကို သူမ နှုတ်ခမ်း ကလေး ဖြင့် ငုံခဲ ကာ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေး နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးဖြိုးဝေဆာ လက်တဖက်က ဖူးဖူးဝေဆာ စကဒ်အောက် မှ လက်လျိုကာ ဝင်နေတာကို တွေ့နေရသည်။
ခနကြာတော့ ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ ပါးစပ် မှ လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်ကာ ကိုယ်ကို မတ်မတ်လေး ထထိုင်လိုက်ပြီး။
“ဖေဖေ ကလည်း အခု နောက်ပိုင်း တခါပြီးဖို့ တောင် တော်တော် ကြာလာပြီနော် သမီးတောင် ညောင်း လာပြီ”
“အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ သမီးရယ် အလွယ်ဆုံး နည်းလေး ရှိတာကို သမီး ပါးစပ် မညောင်း တော့ ဘူးပေါ့”
“ဖေဖေ နော် တစ်ခါထည်း၊ သမီး တို့ က သားအဖ အရင်း ကြီး အဲဒါ သမီး မိုးကြိုးပစ်ခံ နေရပါအုံးမယ်”
“မခံရပါဘူး သမီးရယ်။ အဖေ က ခွင့် ပြုလို့ လုပ်ပေးတာ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဆို ၊ သမီးဟာလေ ကလည်း စိုရွှဲ နေပြီ ဟာပဲ လာပါကွာ လာ ဖေဖေ့ ကို ချစ်ရင် လုပ်ပေးနော် ..”
ဖူးဖူးဝေဆာက ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည့် ပုံလေးဖြင့် ထိုင်ရာမှ ဒူးထောက်ထလိုက်ပြီး သူမ စကဒ် မှ ဘေးဇစ်ကို ဆွဲချလိုက် စကဒ်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမ အောက် မှာ အတွင်းခံ ဝတ်မထား ပဲ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး မှာ နှုတ်ခမ်း အတွန့် လေး ဖြင့် ပေါ်လာခဲ့သည်။
“လှလိုက်တာ သမီးရယ် စောက်မွှေးတွေ မရှိတော့ စောက်ဖုတ်လေး က ဖေါင်းဖွေးနု နေတာပဲ”
အခန်း ၁၀။ (၂၀၀၆/ ၂၀၁၈/ ၂၀၀၆)
“ဟာ ဖေဖေ ကလည်း သမီး ရှက်ပါတယ်ဆို ဘယ်လို စကားတွေ ပြောနေရတာလဲ”
“အခုမှ တော့ ရှက်မနေပါနဲ့ တော့ သမီးရယ်၊ သမီး အင်္ကျီ ပါ တခါတည်း ချွတ်လိုက်ပါလား ၊ သမီး နို့လှလှလေး တွေ လည်း ကြည့်ရအောင်”
“ဖေဖေ ကတော့ သမီးကို အရှက်ကုန်အောင် လုပ်နေတော့ တာပဲနော် ဟင့် ”
ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ ဖခင် ကို မူချွဲချွဲ လေး ပြောလိုက်ရင်း သူမ ဝတ်ထားသည့် ဘလော့စ် အင်္ကျီကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲမချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ ခေါင်းလေးကို အပေါ် သို့ မော့ လိုက်ရင်း သူမ လင်ဖြစ်သူ ချောင်းနေမည့် နေရာကို မှန်းကြည့်ကာ မျက်စေ့ တစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ အပေါ် ပိုင်းက လည်း အသားရောင် ဘရာဇီယာအပျော့ လေးကို ဝတ်ထားသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာက ဘရာကို ပုခုံးသိုင်းကြိုး ဖြုတ်ကာ ကိုယ်တွင် တပတ်လှည့်လိုက်ပြီး ရှေ့ ရောက်လာသော ဂျိတ်တို့ ကို ဖြုတ်ကာ ကုတင်ဘေး သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ ကလေးသုံးယောက် အမေ မို့ နို့ ကြီးတွေ က ဖွံ့ထွား လှကာ အောက်သို့ အနည်းငယ်လေး တွဲကျ နေသော်လည်း အတော်ပင် တင်းရင်း ကာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။
ဦးဖြိုးဝေဆာ က သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေရင်းက သမီး ဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ဇိမ်ခံ ကြည့်နေရင်း။
“သမီးလာ ဒီကောင်ကြီး ပေါ် လာထိုင်လိုက်တော့ သမီး နောက်ဆို အာမညှောင်းတော့ ဘူး ”
“ဟွန့် ဖေဖေ နော် လိပ်မျိုး ကိုယ့်ဘက် ပဲ ကိုယ်ယက်တတ်တယ်၊ ကန်တော့ နော် ဖေဖေ”
မျက်စောင်းလေး ချစ်စဖွယ်ထိုးကာ ပါးစပ်က ပြောနေသော်လည်း ဖူးဖူးဝေဆာ က သူမ ဖခင်ပေါင်လုံး တွေကို ခွကာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ လက်ကလေး တဖက်ဖြင့် ဦးဖြိုးဝေဆာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ တွင်တေ့ ကာ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဖင်ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
“အီးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
“အ…ကောင်းးးးးးလိုက်တာ သမီးးးးရယ်”
ဖူးဖူးဝေဆာက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူမ ဖခင်လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဦးဖြိုးဝေဆာ လီးကြီးက သမီး ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ တရစ်ချင်းတိုးဝင်သွား ခဲ့သည်။ ဦးဖြိုးဝေဆာက သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဖူးဖူးဝေဆာ့ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင် ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေသလို ဖူးဖူးဝေဆာကလည်း သူမ ဖေဖေ လီးကြီးပေါ် သူမ စောက်ဖုတ်ကို နှိမ့်လိုက်ချလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေ လေသည်။ မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်း မှာ သူ့ အတွက် တအား စိတ်တွေ ကြွလာသဖြင့် ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် သူ့ လီးကို သူကိုင်ကာ ထုနေမိလေသည်။ နောက်မှ သတိရလို့ အခန်းပြင်မှ ချောင်းနေသည့် ဦးမောင်လှကို လည်း ကြည့်လိုက်တော့ သူလည်း ပုဆိုးပေါ် မှ သူ့ လီးကို ကိုင်ကာ ပွတ်နေတာ တွေ့ လိုက်ရလေသည်။
ဦးဖြိုးဝေဆာ နှင့် ဖူးဖူးဝေဆာ တို့ မှာ တစ်ဦး နှင့် တစ်ဦး အပရိက ဖြင့် အသားချင်းထိ၊ လူချင်း နီးနီးကပ်ကပ် နေနေကြရာမှ ဖူးဖူးဝေဆာက ဂွင်းထုပေးရင်း ပုလွေ မှုတ်ပေးသည့် အဆင့် ရောက်လာကြပြီး နောက် ၊ ဒီနေ့ည ကျမှ အဆုံးစွန် အဆင့် လိုးဖြစ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သောက်လို့ မပြေတဲ့ ဆားငံ ရည်လို ပင် တညလုံး နီးပါး လိုး ဖြစ်ကြသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ မှာ ထိုညက ဦးဖြိုးဝေဆာကို ဖက်ကာ အိပ်ပျော် သွားတော့ သည်။ ဦးမောင်လှလည်း ဖူးဖူးဝေဆာတို့ အိပ်ပျော် သွား မှ တံခါးကို အသာစေ့ ကာ ပြန်သွား တာ တွေ့ လိုက်ရ သည်။ ဦးအောင်ဇေယျ လည်း မျက်နှာကျက်ပေါ် မှာတင် လရည်များ ပန်းထုတ်ကာ နှစ်ခါလောက် ပြီးသွား ခဲ့ ရသည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ သူမ ဖခင်ကို ဖက်လျက် အိပ်ပျော် သွား မှ ပင် သူလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာ သို့ ဆင်းလာခဲ့ ကာ မွေ့ယာပေါ် ကျောဆန့် လိုက်သည်နှင့် တုံးကနဲ အိပ်မောကျသွား ရလေတော့သည်။
ဦးအောင်ဇေယျ တီဗီမှ လာနေသည့် အသံများကြောင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ ထိုင်လျက်၊ သူ့ ဘေးနားမှာလည်း ဖူးဖူးဝေဆာ လည်း ထိုင်လျက် ဆိုဖာနောက်မှီကို ခေါင်းတင်ကာ အိပ်ပျော် နေသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ သူတို့ ထိုင်နေသော ဆိုဖာရှေ့ တွင် သူတို့ နှစ်ယောက် ဓါတ်ပုံ က ကြမ်းပြင်ပေါ် မှာ ကျနေသည်။
ဦးအောင်ဇေယျက ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ ကို ပုခုံးလေး အသာလှုပ်ကာ နိူး လိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာ က မျက်လုံးလေး ပွတ်သတ်ကာ နိူးလာပြီး အခန်းပတ်လည်ကို မျက်စေ့ ကစား လိုက်သည်။
“ဟင် ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ၊ ဖူး ဒီမှာ ထိုင်ရင်း အိပ်ပျော် သွားတာလား”
ဦးအောင်ဇေယျက သူ့ မိန်းမ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်းပြုံးလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဖူးဝေဆာက ၊
“ဖူး အိပ်ပျော် သွားတုန်း အိပ်မက်မက်နေတာ ၊ အရမ်းပီပြင်တာပဲတကယ် ဖြစ်နေသလိုပဲမောင်”
“ဖူး ဖေဖေ နဲ့ လား အဟိ”
“ဟင် မောင် ဘယ်လို သိတာလဲ”
“ဖူး ကလည်း အိပ်မက်ကို ပြန်စဥ်းစား ကြည့်ပါအုံး မောင် ပါနေတယ် မဟုတ်လား ”
“ဟုတ်တယ် မောင် ၊ မောင် က ဖူးတို့ အိပ်ခန်းမျက်နှာကျက် ပေါ် တက်ပြီးးး ဟင်…ဒါ…ဒါ…တကယ် ပြန်ရောက်သွား တာပေါ့ နော် အဲဒီ အချိန်ကို ဟယ်…..”
“ဟုတ်ပ ဖူးရယ်၊ အခု ကျတော့ အိပ်မက်လိုပဲ ထင်ရတယ်နော်၊ ဒါပေမဲ့ မောင် တို့ နှစ်ယောက် ပြောတာ၊ ဖူး တို့ သားအဖ တွေ လိုးကြတာတွေက မောင် က တကယ့်ကို လက်တွေ့ တွေ့ ခဲ့ရတာ ဆိုတော့ အိပ်မက် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သေခြာတယ် ဟားဟား၊ စိတ်ဝင်စား စရာပဲ”
“အင်း နော်၊ ဖူးလည်း အဲဒီ အဖြစ်အပျက် က အရင်က အတိုင်း ဖြစ်ခဲ့တာ ပေမဲ့ ဖူးရဲ့ အသိစိတ် နဲ့ ပုလွေ ကျွမ်းကျင် မှု က မတူဘူး ဆိုတော့ အရသာ တစ်မျိုးပဲ အဟိ..”
ထိုည က သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက် သူတို့ အတွေ့ အကြုံ များကို ပြန်လှန် ပြောကြရင်း ဖြင့် စိတ်တွေ ထန်လာကြကာ အချစ်မုန်တိုင်းထန် လိုက်ကြသည်။ နှစ်ဦးသား အရင်တုန်းက ကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုး ဖြစ်လိုက်ကြလေသည်။
…………..
နောက်နေ့ ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် သူ့ ကုမ္ပဏီ ရုံခန်းတွင်း တွင် ထိုနေ့ အတွက် လုပ်စရာ ရှိတာများ အမြန်ပြီးအောင် လုပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အိမ်မှ သူယူလာသည့် အိပ်တခု တွင်း မှ ဓါတ်ပုံ အယ်လ်ဘန် တစ်ခု ကို ထုတ်ကာ လှန်လှော ရှာနေမိသည်။ မနေ့ က သူနှင့် ဖူးဖူးဝေဆာတို့ ကြည့်ခဲ့သည့် ဓါတ်ပုံ ရိုက်ခဲ့သည့် နှစ်ပိုင်း ၂၀၀၆ ပတ်ဝန်းကျင် ရှိသည့် ဓါတ်ပုံတို့ ကို ရွေးကာ လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ထိုအချိန်က သူတို့ မှာ ဓါတ်ပုံ အများကြီး မရိုက်ဖြစ်ခဲ့ကြ။ သူက အလုပ်အလွန်များကာ ခရီးတချိန်လုံး ထွက်နေရချိန် ဖြစ်နေသည်။
နောက်တော့ ဦးဖြိုးဝေဆာ မိန်းမ ယူတော့ သူတို့ မိသားစု ဓါတ်ပုံကို တွေ့ရလေသည်။ ဦးဖြိုးဝေဆာ နှင့် သူ့ ဇနီး ဒေါ်သက်သက်ပြည့် တို့ နှစ်ယောက် နှင့် ဦးအောင်ဇေယျတို့ မိသားစု ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ပြီး၊ ဦးအောင်ဇေယျ စိတ်ထဲ လျောက်တွေး နေမိသည်။ ဒေါ်သက်သက်ပြည့် မှာ ဖူးဖူးဝေဆာ ထက်ပင် နှစ်နှစ်လောက် ငယ်ဦးမည်။ ဖူးဖူးဝေဆာ အပြောအရ သူမ က ပင် ကြားက အောင်သွယ် စပ်ပေးလိုက်ရသည်ဟု ဆိုသည်။ ထိုသို့ သူမ အဖေ နောက်မိန်းမ မယူခင် စပ်ကြား သူမ နှင့် ဘယ်လောက် တောင် များ လိုးခဲ့ ကြပါလိမ့်။ ထိုကာလတွင်းက သူ့ အနေဖြင့် အိမ်မကပ် ဖြစ်တာက အတော် များခဲ့သည် မဟုတ်လား။ ထိုမင်္ဂလာပွဲ မတိုင်မှီ လပိုင်းလောက်က မှ ဦးဖြိုးဝေဆာ က သူ့ အိမ်သို့ သူပြန်သွား နေတာကို အမှတ်ရလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးဖြိုးဝေဆာ သူတို့ အိမ် မှ မထွက်သွား ခင် အချိန်လောက်က သူ့ ဓါတ်ပုံကို ဦးအောင်ဇေယျ တစ်ယောက် အယ်လ်ဘန်ထဲ မှာ လိုက်ရှာ နေမိသည်။ သူ့ မယား နှင့် သူမ ဖေဖေ တို့ မခွဲခွာခင် ဘယ်လို များ နှုတ်ဆက် အလိုးတွေ လိုးနေကြမလဲ ဟု စပ်စု ချင်စိတ်ဖြင့် ဖြစ်လေသည်။
ဓါတ်ပုံ များကို လိုက်ကြည့်နေရင်း မှ ပုံတပုံကို တွေ့ တော့ ဟာ အံကိုက်ပဲ ဟု တွေးကာ အယ်လ်ဘန်ပလစ်စတစ် ကာဗာ အောက် မှ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ ထိုပုံ မှာ သူ ပြန်သွား ချင်နေသည့် အတိတ်က အချိန် ပိုင်းလောက် ကဖြစ်သည်။ သူ နယ်သွား ဖို့ အမြန်ကား ဂိတ်တွင် သူ့ ကို ဒရိုင်ဘာ ဦးမောင်လှ က ချထားပေးခဲ့သည်။ ကားမထွက်ခင် လဘက်ရည်ဆိုင် မှာ သူထိုင်နေစဥ် သူနှင့် နှစ်ပေါင်း များစွာ ကွဲနေခဲ့ သော သူငယ်ချင်းတစ်ဦး နှင့် သွား ဆုံလေသည်။ ထိုသူငယ်ချင်းနှင့် စကားလက်ဆုံကျကာ သူတို့ ကိုယ့် ခရီးကိုယ် မဆက်ခင် တွဲလျက် ဓါတ်ပုံ ရိုက်ထားခဲ့ သည်။ ထိုပုံလေးကို ကို ကိုင်ကြည့်လျက် အဲဒီနေ့ ကို ပြန်သွားလို့ ရရင် ကောင်းမှာပဲဟု စိတ်ထဲ တွေး လိုက်သည်။
“ဟေးကောင် အောင်ဇေယျ ငါတို့ လမ်းမခွဲခင် ဓါတ်ပုံလေး တပုံလောက် အမှတ်တရ ရိုက်လိုက်ရအောင်၊ မင်းကင်မရာ လည်းပါတာပဲဟာ၊ ငါ့ကို နောက်တော့ ဓါတ်ပုံ ပို့ပေးလိုက်ဟုတ်လား”
ဦးအောင်ဇေယျ မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူ ကိုင်ထားသည့် ဓါတ်ပုံထဲ က နေရာ နှင့် အချိန်သို့ ရောက်ရှိသွား ခဲ့သည်။ သူ့ ကို လှမ်းပြောလိုက်သည့် သူငယ်ချင်း စကား ကြောင့် ဘေးနားမှ လူတစ်ယောက်ကို အကူအညီ တောင်းကာ သူတို့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် ပုခုံးချင်း ဖက်ကာ ဓါတ်ပုံ ရိုက်ဖြစ်လိုက်သည်။
သူ့သူငယ်ချင်း က သူ့ ကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်သွား တော့ သူလည်း သူစီးမည့် ကားရှိရာကို သွား ရမည့် အစား တက်စီ တစီး ငှားကာ သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် အိမ်သို့ သွား လိုက်လေသည်။ သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ သူ့ ပစ္စည်းများကို ထားခဲ့ ပြီးမှ သူတို့ အိမ်သို့ တက်စီငှား ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း လောက်မှာ ဆင်းပြီး လမ်းလျောက်သွား လိုက်သည်။
အိမ်နားရောက်တော့ သူ့ အိမ်မှာ တိတ်ဆိတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ဒရိုင်ဘာ ဦးမောင်လှ ကလေး တွေကို ကျောင်းသွား ကြိုနေချိန် ဖြစ်သဖြင့် ကားကတော့ မရှိ။ ဖူးဖူးဝေဆာ ကလည်း သူမ အလုပ် က ပြန်မလာသေး။ ဦးဖြိုးဝေဆာ တစ်ယောက်သာ ရှိလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်ဇေယျ အိမ်နောက်ဘေးဖက်သို့ လှည့်ဝင်ကာ၊ သူ့ မှာ ရှိသည့် သော့ အပို ဖြင့် ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ အတွင်းမှ အိမ်နောက်ဖက် တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ကာအိမ်ထဲ သို့ ခြေဖျားထောက် ဝင်လာလိုက်သည်။ လူသံ လုံးဝ မကြားရသဖြင့် ဦးဖြိုးဝေဆာ အိပ်ပျော် နေလိမ့်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ ယခု တခါ ကတော့ ဖူးဖူးဝေဆာ က သူပြန်ရောက်လာတာကို သိမှာ မဟုတ်သည့် အပြင် သူက လည်း ဖူးဖူးဝေဆာ က သူချောင်းနေသည်ကို မသိရပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အလိုးခံ နေသည်ကို ချောင်းချင်သဖြင့် ပြန်လာသည်ဖြစ်ရာ၊ သူမ မသိအောင် ပုန်း ဖို့ နေရာကို ရှာရတော့ သည်။
