အခန်း၁။
(၁-၁)
ဦးကိုကို တစ်ယောက် သူ့ ရုံးခန်းထဲ က ကွန်ပြူတာ ဖေ့ဘုပ် ပေါ် မှ မော်ဒယ် ဇွန်ပွင့်ကိုကို ၏ ပုံ များကို ကြည့်နေ လေသည်။ တကယ်တော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို မှာ သူ့ သမီးကြီး ဖြစ်လေသည်။ သူ့ သမီးကြီး မှာ အင်ဂျင်နီယာ ဘွဲ့ရ ဖြစ်သော်လည်း အင်ဂျင်နီယာ မလုပ်ပဲ မော်ဒယ် လုပ်မည် ဟု စကြေငြာလိုက်တော့ သူမ မိခင် မှာ မျက်ရည် နှင့် မျက်ခွက်။ စကား တွေ များကြ၊ အခြေအတင် ဖြစ်ကြနှင့် တော်တော် နှင့် မပြီးနိုင်သော တိုက်ပွဲ များ အိမ်တွင်း တွင် ဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။
မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်မလား။ ဦးကိုကို မှာ ဌာနဆိုင်ရာ တခု မှ ညွှန်ကြားရေးမူး တဦး ဖြစ်ကာ သူ့မယား ဖြစ်သူ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ အထက်တန်းကျောင်း တကျောင်း မှ ကျောင်းအုပ်ဆရာမ ကြီး ဖြစ်သည်။ သူမ မှာ အလွန်စည်းကမ်း ကြီး ပြီး သားသမီး များကို ပညာရေး အဓိကထားဖို့ ငယ်ငယ်ကတည်း က အားပေး ထားခဲ့သည်။ သားသမီး များမှာလည်း ဥာဏ်ပညာထက်မြက်ကြသဖြင့် အသက်မွှေးဝမ်းကျောင်း တက္ကသိုလ် များကို သာ တက်ရောက်ခဲ့ကြလေသည်။ အကြီးဆုံး မိန်းခလေး ဖြစ်သူ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က အင်ဂျင်နီယာရင်း။ သူမ အောက် မှ ညီမဖြစ်သူ သန္တာကိုကို က ဆရာဝန်။ မောင်ငယ်ဖြစ်သူ ဖြိုးကိုကို က အင်ဂျင်နီယာ ။ အငယ်ဆုံး ညီမလေး မူယာကိုကို က သွားဆရာဝန်၊ ကျောင်းတက်နေသည်။
အကြီးဆုံး သမီး ဖြစ်သူ က ကျောင်းပြီးကာစ အင်ဂျင်နီယာ အလုပ်ဝင်လုပ်လိုက်သေးသည်။ တဖက်မှ လည်း သူမ ဝါသနာပါသော မော်ဒယ် အလုပ်လေး ကြိုကြား လုပ်သည်။ နောက်ပိုင်းကျတော့ အင်ဂျင်နီယာ မလုပ်ချင် တော့ မော်ဒယ်ပဲ ဇောက်ချလိုက်တော့ မည်ဆိုတော့ အမေ ဖြစ်သူ နှင့် အကြီးအကျယ် စကားများတော့ သည်။ နောက်တော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို အိမ်ပေါ် မှ ဆင်းသွားပြီး သူမ ဘာသာ သူမရုန်းကန် နေခဲ့သည်။ ဦးကိုကို က သူ့ မိန်းမ ကို ဖြောင်းဖျကာ ခေတ်အခြေအနေ ဝါသနာ စသဖြင့် သေခြာ ဆွေးနွေး ပြသည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာလည်း သားသမီး ကို ချစ်သည့် စိတ်နဲ့ မို့ သမီးကြီးကို အိမ်ပြန်ခေါ်ထားလိုက်တော့ သည်။
ဇွန်ပွင့်ကိုကို အောက်ညီမ သန္တာကိုကို ကတော့ ဆေးကျောင်းဆင်း။ ဆရာဝန်မ ဖြစ်ပြီး တနှစ်ပင် မကြာ သူမ နှင့် ကျောင်းနေဘက် ဆရာဝန်တစ်ဦး နှင့် လက်ထပ် ကာ သူတို့ ဘာသာ သူတို့ နေထိုင်ကြလေသည်။ သန္တာကိုကို ၏အောက်မောင်ငယ် ဖြိုးကိုကို ကတော့ မြို့ပြအင်ယာ ကျောင်းဆင်း ပြီး လောလောဆယ် ပရိုက်ဗိတ် ကုမ္မဏီ တစ်ခု တွင် ဝင်လုပ်နေသည်။ အတွေ့အကြုံ နည်းနည်းရလျှင် နိုင်ငံခြား သွားလုပ်ဖို့ ကြံနေသူ ဖြစ်လေသည်။ အငယ်ဆုံး မူယာကိုကို ကတော့ သွားဆရာဝန်၊ ကျောင်းပြီး ဖို့ နောက် တစ်နှစ် နှစ်နှစ် လောက် လိုနေသေးသည်။
အထက်ပါ အကြောင်းအရာများ က ဦးကိုကို မိသားစု ၏ လက်ရှိ အနေအထားကို အကြမ်းဖျဥ်း ဖေါ်ပြပေး ခြင်း သာ ဖြစ်လေသည်။ ဦးကိုကို မှာ အသက် ၅၈ နှစ် ဖြစ်ပြီး သူ့ မိန်းမ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုးထက် လေးနှစ် ခန့် ကြီးလေသည်။ သူတို့ ကလေး အကြီးဆုံး သမီးကြီး ဇွန်ပွင့်ပွင့်ကို မှာ အသက် ၃၀ နှစ် ရှိနေလေပြီ။ အငယ်ဆုံး မူယာကိုကို က ၂၄ ဖြစ်သည်။ မောင်နှမ များမှာ နှစ်နှစ်စီ ခြားလေသည်။
ဇွန်ပွင့်ကိုကို ၏ မော်ဒယ် ပုံ များကို ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က လုံးဝ မကြည့်ခြေ။ သူမ ရှေ့တွင် ဦးကိုကို က လည်း မသိချင်ဟန်ဆောင် နေပြီး သူမ ကွယ်ရာ တွင် တော့ သူ့ သမီးကြီး ပုံများကို ကြည့်ရူ့လေသည်။ သမီးကြီး ဇွန်ပွင့်ကိုကို မှာ သူမ မိခင် ငယ်ငယ်က ဘော်ဒီ အတိုင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ အရွယ်ငယ်စဥ် က အလွန်ပင် ဆက်ဆီ ဘော်ဒီ ဖြစ်လေသည်။ ကလေး လေးယောက် ရပြီး နောက်ပိုင်း မှ ကိုယ်ခန္ဓာ က အနည်းငယ်ဖိုင့် လာခဲ့သည်။
ယခင်က ဇွန်ပွင့်ကိုကို က ရိုးရိုး မြန်မာဝတ်စုံ လေး များဖြင့်သာ ဓါတ်ပုံ များ ရိုက်ခဲ့ သော်လည်း နောက်ပိုင်း တော့ ခေတ်နှင့် အညီ ဆက်ဆီ ပုံ များ ကိုပါ ရိုက်လာခဲ့ သည်။ သူမ၏ စွံ့ကားသော တင်သား။ ဖွံ့ထွားသော ရင်သား များ ကြောင့် လည်း အကိုကာလသား များလောကတွင်သာ မက။ ဦးလေး ကြီး ၊ ဘကြီး တို့ ၏ တိတ်တိတ်ပုန်း အိမ်မက်ကမ္ဘာမှ အမှန်းခံ မင်းသမီးလေး တပါး အဖြစ် နာမည် ကြီး ကျော်ကြားလာခဲ့ လေသည်။
ကျောင်းပြီးကာစ လောက်က ရီးစား တစ်ယောက် ရှိခဲ့ဘူးသော်လည်း တစ်နှစ် လောက် သာတွဲပြီး ပြတ်သွားခဲ့ သည်။ ယခုတော့ ကုမ္မဏီတခု ပိုင်ရှင် သား တစ်ယောက် နှင့် တွဲနေလေသည်။ ထို ကောင်ကလေး မှာလည်း မိဘပိုက်ဆံ နှင့် သုံးဖြုန်း နေသော ခပ်ပျော့ပျော့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။
ဦးကိုကို မှာတော့ ပထမ သမီးကြီး အလုပ် အဆင်ပြေရဲ့ လား သူမ ကြော်ငြာ တွေ ဘယ်လို လဲ ဆိုတာ ကြည့်ရင်း က တခြား အကောင့် တခု ဖြင့် ဇွန်ပွင့်ကိုကို အင်စတာဂရမ်၊ ဖေ့ဘုပ် အကောင့် တို့ ကို ဖေါလိုး လုပ်ထားခဲ့ သည်။ နောက်ပိုင်း တော့ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း က လီးတောင် လာခဲ့ သည်။ နောက်တော့ လည်း စိတ်ထဲက ပြစ်မှား တာ ဘယ်သူ မှ မသိပါဘူးလေ။ ဟု တွေးရင်း က မှန်း ကာ ထု သည့် အဆင့် ရောက်လာခဲ့သည်။ မိန်းမ ဖြစ်သူ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုးမှာ သွေးလည်း ဆုံးနေပြီ မို့ ဘုရားတရား သာ တချိန်လုံး လုပ်နေ ကာ ဦးကိုကို စိတ်ပါ တိုင်းလည်း လိုးလို့ မရနိုင်တော့ ခြေ။ တခါတလေ အရမ်းတင်း နေသော ဦးကိုကို က အတင်းအကြပ် လုပ် ရင်တောင် ချောဆီ သုံး ပြီး လိုးမှ ရသည့် အရွယ် ရောက်နေခဲ့ လေပြီ။
ရုံးပိတ်ရက် တရက် တွင် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က သူမ သမီးလတ် သန္တာကိုကို အိမ် ကို မြေးလည်း ထိန်းရင်း အလည်သွားလေသည်။ ဦးကိုကို က မနက်ပိုင်း ဂေါက်ရိုက် ဖို့ ချိန်းထားသဖြင့် မလိုက်တော့။ နေ့ခင်း ဦးကိုကို အိမ်ပြန်လာတော့ တခြား သား သမီး တို့ လည်း ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ် အပြင်သွားနေကြပြီး အိမ်မှာ သမီးကြီး ဇွန်ပွင့်ကိုကို တစ်ယောက် သာရှိနေလေသည်။
“ဖေကြီး… မီး ကို ဓါတ်ပုံ လေး တပုံ နှစ်ပုံ ရိုက်ပေးပါလား..မနေ့ က ဓါတ်ပုံ ဆရာ ရိုက်တာ မီး စိတ်တိုင်း မကျလို့”
“အိုကေလေ ရိုက်ပေးတာပေါ့ ဖေဖေ့ ကင်မရာနဲ့ ရိုက်ပေးမယ်”
ဦးကိုကို က သူ့ နိုက်ကွန်အက်စ်အယ်အာ ကင်မရာ ကို သွားယူလာခဲ့ လေသည်။
“ဖေကြီး မီး ကလေ ဟို ဆက်ဆီ ဆန်ဆန် လေး တွေ ရိုက်မှာနော် ကန်တော့ နော်၊ ဖြစ်ရဲ့ လား”
“အမလေး ဖြစ်ပါတယ်ကွာ၊ ကိုယ့် သမီး ပဲ ဟာကို”
သို့ နှင့် သူတို့ သားအဖ နှစ်ဦး အိမ်တွင်း ရူတင် ဆက်ရှင်း စကြလေသည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က အလွန်တရာ ပါးလွှာသော ပိတ်သား ပါးပါး လေး နှင့် ဂါဝန်လိုလို ဒင်နာဒရက်စ် လို ဟာမျိုး ကို စဝတ်ကာ အရိုက်ခံလေ သည်။ အတွင်း မှာတော့ ဂျီစတွင်း ခေါ် ဖင်ကြားညှပ် ကြိုးတချောင်း ပင်တီ အမဲရောင် ကို ဝတ်ထားပြီး အပေါ် ပိုင်းမှာတော့ ဘာမှ ဝတ်မထားခြေ။ သူမ အရပ်ကလေး မှာ လည်း ငါးပေ မျှသာ ရှိတာမို့ ခြောက်လက်မ ခန့် ဟိုက်ဟီး အဖြူ ကြီးကို ဝတ်ထားလေသည်။
သူမ က သူတို့ ရေချိုးခန်း ဘေစင်ရှေ့ တွင် မှန်ကြည့်ကာ အလှပြင်နေပုံ အမျိုးမျိုး ပို့စ်ပေး၍ ရိုက်လေသည်။ ဦးကိုကို မှာ သူ့ သမီးကြီး ကို ဓါတ်ပုံ တဖြတ်ဖြတ် ရိုက်ပေးရင်း က ပါးလွှာလှသည့် ဇာသား ဂါဝန်အောင် မှာ လုံးဝန်းတောင့်တင်း လှသည့် ပေါင်လုံး ကြီးများ။ ဖွင့်ထွားလှသည့် နို့ကြီးများ ကို အထင်းသား မြင်နေရလေ ရာသူ့ပုဆိုး အောက် မှ လီးကြီး ကလည်း ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေရလေသည်။ ပထမတော့ သူ ခါးကို ကိုင်းထားသေးသည်။ နောက်တော့ သမီးကြီးတောင် သူ့ ရှေ့ မှာ နို့ကြီးတွေ အထင်းသား ၊ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံး က မာတောင် ၍ ထိပ်ကလေး တွေ က အင်္ကျီ အောက် မှ ထောင်ထွက်နေသည်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရအောင် နေသေးတာ။ သူ့ လီးတောင်တာ ဘာဆန်းလဲ ဟု ဂရုမစိုက်တော့ ပဲ လွှတ်ထားလိုက်သည်။ သူ့ အတွင်းစိတ် ထဲ မှာလည်း သမီးကြီး သူလီးတောင် တာကို မြင်သွားခဲ့ လျှင်လည်း မကြိုက်လျှင် သူ့ ကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်ခိုင်းတော့ မှာ မဟုတ်။ ကြိုက်ခဲ့ လျှင်လည်း အနည်းဆုံး သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် ပွင့် လင်း သွားခဲ့ မည် ဟု တွေးကာ ဒီတိုင်း ပေါ်တင်ပင် ထားလိုက်တော့ သည်။
ဇွန်ပွင့်ကိုကို တစ်ယောက် လည်း ထို့ အတူပင် သူမ အဖေ ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးတီး နီးပါး အဝတ်ပါးပါး ဖြင့် ဓါတ်ပုံရိုက်ခံ နေရတော့ စိတ်တွေ က ထလာရသည်။ ထို့ အပြင် သူမ ကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပေးနေသည့် အဖေ ဖြစ်သူ ပုဆိုးအောက် က ထိုးထိုးထောင်ထောင် ကြီးက လည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကို မရိုးမရွ ဖြစ်လာစေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူမ ကိုယ်လုံး ကို ပိုမို ကော့ လန် ကန်ကား လုပ်ကာ အရိုက်ခံ လေသည်။
ရေချိုးခန်းထဲ ရိုက်ပြီးတော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က အဝတ်အစား လဲ ပြီး သူမ အခန်းမှာ ရိုက်မည်ဟု ဆိုသည်။ ဦးကိုကို ကို ခနနေမှ လိုက်ခဲ့ ဟု ပြောကာ သူမ အခန်းထဲ ဝင်သွား လေသည်။ ဦးကိုကို မှာ လည်း စိတ်တွေ က တအားထန်နေပြီမို့ သူတို့ အခန်းထဲ ပြန်သွားပြီး ဂွင်းထုပစ် လိုက်ဖို့ ကြံနေပြီး ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေရသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် ဇွန်ပွင့်ကိုကို က။
“ရပြီ ဖေကြီး ”
ဟု အခန်းထဲ မှ အသံပေးလိုက်သဖြင့် ဦးကိုကို သူမ အခန်းထဲ သို့ လိုက်ဝင် သွားခဲ့သည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက ဦးကိုကို လီးကို ပေါက်ကွဲထွက် တော့ မလား မာတင်း လာခဲ့ ပြီး လီးဒစ်ဖူး အသားနုနု ကို ပုဆိုးနှင့် ပွတ်မိတာဖြင့် ပင် ဒူးတွေ ချောင်ချင်သလို ဖြစ်သွား ရသည်။ အခန်းထဲ မှ ဇွန်ပွင့် ကိုကို က ပန်းနုရောင် ဇာပါးပါး ညဝတ်ဂါဝန် ကို အတွင်း မှ ဘာမှ မခံတော့ ပဲ ဝတ်ထားလေသည်။ နို့ကြီး နှစ်လုံး ထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း လေး များကို ပင် ဇာအောက် မှ မြင်နေရပြီး ပေါင်ခွဆုံ နေရာမှာတော့ အမွှေးဖုတ်ဖုတ် မမြင်ရသဖြင့် အမွှေးတွေ ရိပ်ထား သည်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။
“ဒက် ဒီတခါ သမီး ကြမ်းပေါ် မှာ လှဲအိပ်မယ် ဒက် အနောက် ဖက်ကနေ ရိုက်နော်၊ ဘယ်လို ပုံစံလေး က ပိုဆက်ဆီ ကျမလဲ ဆိုတာလည်း အကြံပေးအုံး”
“အင်း ပါ မီးကြီးရယ် ကဲ အကြမ်းဖျဥ်း နေလိုက် ဖေကြီး ဖိုးကပ် လုပ်လိုက်အုံးမယ်”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို က ကြမ်းပေါ် မှာ သူ့ကို ကျောပေးပြီး လှဲလို့ ပို့စ်လုပ်သည်။ သူမ ခါးလေး အောက် မှ အိုးကြီးက လုံးဝိုင်း ပြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေ က ချောမွေ့နေတာ ဇာပန်းရောင်အောင် မှာ အတိုင်းသား။ သူမ ကိုယ်လေး တစောင်းလှဲ့ပြီး အဖေ ဖြစ်သူ ဖက် ခရာတာတာ ပြန်ကြည့်တော့ လည်း နို့ကြီးတွေက ထွက်ကျ တော့ မလို။ ဦးကိုကို တယောက် ပုဆိုးအောက် က လီးကြီး တရမ်းရမ်း။ ကင်မရာ တဖြတ်ဖြတ် နှင့် ရိုက်နေရှာတယ်။
အဲလိုပုံစံ အမျိုးမျိုး ရိုက်ပြီးတော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က ကြမ်းပြင်က ထရပ်လိုက်တယ်။
“ဖေကြီး သမီး အလှပြင်မှန်တင်ခုံ ရှေ့မှာ ရိုက်မယ်နော်။ သဘာဝ အတိုင်းပဲ။ သမီး တကယ်ရေချိုးပြီးရင် အလှပြင်တဲ့ စတိုက် ရိုက်မလားလို့၊ ”
“အင်း ကောင်းသားပဲ မီးကြီး”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ အခန်းထဲ ရှိ အလှပြင်မှန်တင်ခုံ ရှိရာ သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဦးကိုကို က အနောက် နားမှာ ရပ်လျှက် ကင်မရာ ကို အဆင်သင့် ပြင်ထားလေသည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ မှန်တင်ခုံ ရှေ့ က ထိုင်ခုံ အပုလေး နား ရောက်တော့ ။
“ဖေကြီး သမီး သဘာဝ အတိုင်းပဲ ရိုက်ချင်တယ်၊ ဖြစ်မလားမသိဘူး�
“အင်း ရပါတယ် သမီးရဲ သမီး အဆင်ပြေသလို လုပ်လေ”
(၁-၂)
“ဟုတ်ကဲ့ ဖေကြီး ”
ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ ကိုယ်မှာ ဝတ်ထားသည့် တထည်တည်းသော ဇာဂါဝန် ကို ချွတ်ကာ ကြမ်းပေါ် ပုံချပြစ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ မှန်တင်ခုံရှေ့ ခုံပုလေး မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးကိုကို ကို ကျောပေးထားသည်မို့ ဦးကိုကို အနေဖြင့် သူမ နို့ကြီးတွေ နှင့် စောက်ဖုတ်ကို မမြင်ရ။ သို့သော် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး က တော့ ချောဝင်းမွှတ်နေသည်။ သူမ ထိုင်လိုက်တော့ သူမ ရှေ့ က မှန်မှာ သူမရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ နို့ကြီးတွေ ရဲ့ ထိပ်က နို့သီးခေါင်းတွေ က မာတောင်တင်းနေသည်။
ဦးကိုကို လက်က သူ့ ပုဆိုးအောက် မှ ထိုးထောင်ထ နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က စားပွဲခုံပေါ် မှ လက်ကိုင်မှန်အဝိုင်းလေး ကို ကောက်ကိုင်ကာ သူမ မျက်နှာ ကို အနီးကပ် ကြည့်သလို ဖြင့် အနောက်ဖက် မှ သူမ ဖခင်ဖြစ်သူ ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ဖခင် လက်တဖက်က ပုဆိုးပေါ် မှ နေ လီးကို ကိုင်ဆုပ်ထားပြီး နဖူး မှာလည်း ချွေး စို့ နေသည်ကို တွေ့ လိုက်ရတော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ပြုံးလိုက်မိသည်။
“ဖေကြီး လက်တဖက် ထဲ နဲ့ ရိုက်လို့ ရပါ့ မလား”
ဦးကိုကို သူခိုးလူမိ သလို ဖြစ်သွား သဖြင့် ရှက် သွား ခဲ့သည်။ သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို လွှတ်လိုက်ပြီး ကင်မရာ ကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ကိုင်ကာ ချိန်ရွယ်ပြီး တဖြတ်ဖြတ် ရိုက်ပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ ဖြင့် ဓါတ်ပုံ လေးငါး ခြောက်ပုံ ခန့် ရိုက်ပြီးသွားတော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ ဖခင်ဘက်ကို လှည့်ထိုင်လိုက်ပြီး။
“ဖေကြီး ဒီနား ခနလာပါအုံး”
ဦးကိုကို မှာ သူ့ သမီးကြီး ရဲ့ ဖွံ့ထားလှသည့် ကျွဲကောသီး အရွယ် နို့ ကြီးများကို ကြည့်ရင်း အာခြောက် လာခဲ့ သည်။ သမီး ပြောသည့် အတိုင်း သမီး ဖြစ်သူ ရှေ့နားသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
“ရှေ့တိုး ပါအုံး ဖေကြီး ရဲ့”
သမီးဖြစ်သူ ရှေ့ နှစ်ပေလောက် အကွာ မှာ ရပ်လိုက်သည့် ဦးကိုကို ကို ဇွန်ပွင့်ကိုကို က ထပ်ပြောလိုက်သည်။
ဦးကိုကို က ရှေ့ကို ထပ်တိုးလိုက်တော့ သူ့ ပုဆိုးအောက်က မာတောင် နေသော လီးကြီးက ဇွန်ပွင့်ကိုကို မေးစေ့ ကို ထိလုနီးပါး ဖြစ်သွား ခဲ့သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က ဦးကိုကို ပုဆိုးကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တော့ ပုဆိုးက ကွင်းလုံးကျွတ် ကာ ကြမ်းပြင်သို့ ကျသွား လေသည်။ ဦးကိုကို ဒစ်ဖူးကြီးက မရမ်းနု ရောင် မှိုပွင့်ကြီးလို ဖေါင်းကား နေပြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ အရည်ကြည်လေး များ ပင် သီးကာ စို့ နေလေသည်။ လီးတန်ကြီး ကလည်း အကြောတွေ ဖြိုင်းဖြိုင်းထလျှက် သံတုတ်ကြီး အလား ဖြောင့်တန်းနေလေသည်။
“မီးးး ကြီးးးး ဘာ…ဘာ….လုပ်မလိုလဲ..ကွယ်……”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို က လီးကြီးကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် ဖွဖွ ကိုင်ဆုပ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းထု ပေးရင်းက။
“ဖေကြီး စိတ်ထဲဖြစ်စေချင်နေတာ တွေကို လုပ်ပေးမလို့လေ”
“အားးးးးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူ တို့ က ဦးကိုကို ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်တော့ ဦးကိုကို ဒူးတွေ ချောင်ကာ ခွေကျချင်သလို ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ သူ့ လက်တဖက်က ကင်မရာကို နီးရာ အလှပြင်စားပွဲပေါ် လှမ်းတင်လိုက် ကာ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။
“ပလွတ်..ဖလွှတ်..မွ..မု…ပလပ်..ဖြွတ်..”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ ဦးကိုကို လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်တော့ သည်။
“အားးးးး မီးးးးကြီးးးး ဖေကြီး မရတော့ ဘူးးးးးး တော်တော့ …..”
ဦးကိုကို က ဇွန်ပွင့်ကိုကို ခေါင်းကို အသာတွန်းရင်း သူ့ လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ဘာမရတာလဲ ဖေကြီး ရဲ့ သမီး လုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား”
“မဟုတ်ဘူး ကောင်းလွန်းလို့ မီးကြီး ပါးစပ်ထဲဖေကြီး ထွက်ကုန်မှာ စိုးလို့ ပါ”
“အမလေး အဲဒါများ ဖေကြီး ရယ်၊ ထုတ်လိုက်ပေါ့ သမီး က သောက်ချင်နေတာ”
“မကောင်းပါဘူး မီးကြီးရယ် ဖေကြီး တို့ က သားအဖ တွေလေ”
“သားအဖ လည်း ဘာဖြစ်လည်း ဖေကြီး ရဲ့ ဖေကြီး က သမီးကို မချစ်လို့လား”
“အို ချစ်တာမှ တုံနေအောင် ချစ်တာပေါ့ မီးကြီးရယ်”
“အဲဒါ ဆို ဘာပြဿနာ ရှိလို့လဲ ဖေကြီး ရဲ့”
“အင်း ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် ဖေကြီး တို့ အကျိုးနည်းကုန်မယ်လေ”
“ပတ်ဝန်းကျင် မသိစေနဲ့ ပေါ့ ဖေကြီး ရဲ့ အဲဒါများ ကဲလာ သမီး ဖေကြီး ့ကောင်ကြိး စုပ်ရတာ အားမရသေးဘူး”
“အဲဒါ ဆိုလည်း မီးကြီးရယ် ဖေကြီး ကို မစုပ်နဲ့ တော့ ဖေကြီး က မီးကြီး ဟိုဟာလေး ကို လုပ်ချင်တာ”
“အော် ဖေကြီး က သမီးကို လိုးချင်တာ လား ၊ သမီးကလည်း ဖေကြီး အလိုးခံချင်နေတာပါနော် ဟွန့်”
ဦးကိုကို ဇွန်ပွင့်ကိုကို ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို မှာ ခုန ဂါဝန်ချွတ်ချရင်း သူမ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ် ကို ပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ သူမ ခေါင်းမှာ အရပ်မြင့်မားသော ဦးကိုကို ၏ ရင်ဘတ်လောက်သာ ရှိလေသည်။ ဦးကိုကို က ခါးကို ကုံးကာ ဇွန်ပွင့်ကိုကို နှုတ်ခမ်းထူထူ တို့ ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ကလည်း သူမ လျှာလေး ကို ထိုးထည့် ပေးလိုက်တော့ လျှာလေးကို ပါ စုပ်ယူလိုက်လေသည်။
ဦးကိုကို က ဇွန်ပွင့်ကိုကို ကို မချည်ကာ သူမ ကုတင်ဆီသို့ သယ်ယူလာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး ချပေးလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ စပို့ရှပ် ကို ခေါင်းပေါ် မှ မကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်တော့ သူလည်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွား လေသည်။ ဦးကိုကို မှာ အသက် ငါးဆယ်ကျော် ခြောက်ဆယ် နီးပါး ဖြစ်နေသော်လည်း ကျန်းမာရေး လိုက်စား ကာ ဂေါက်လည်း မှန်မှန် ရိုက်နေသူမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က တောင့်တင်းတုန်း ရှိသေးသည်။ လူငယ်တွေ လို ဆစ်ပက် မရှိသော်လည်း သူနှင့် ရွယ်တူ တခြား ဘဲကြီးတွေ လို ဘီယာဗိုက် မရှိခြေ။
ဦးကိုကို ၏ ကိုယ်လုံး နှင့် မာတောင် ရမ်းခါ နေသော လီးတန်ကြီးကို ဇွန်ပွင့်ကိုကို က ပက်လက်လေး လှဲနေရာ မှ ကြည့်နေရင်း ရင်တွေ အရမ်းခုံလာရသည်။ သူမ ပေါင်လုံး ကြီးတွေကို ကားပေးလိုက်တော့ သူမ ဖခင် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ နေရာ ဝင်ယူလိုက်သည်။
“အိုးးးးး မီးကြီး စောက်ဖုတ်ကြီး က လှလိုက်တာကွာ နှုတ်ခမ်း တွေ အထူကြီးပဲနော်”
“ဟာဖေကြီး ကလည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလည်း မီး ရှက်ပါတယ်”
ပြောတာ ပြောနေတာပါ။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက သွေးတွေ ဆူလို့ ဖေါင်းကားနေသလို စောက်ရည်တွေ ကလည်း တစိမ့်စိမ့် ယိုကျ နေလေပြီ။ ဦးကိုကို က သမီးကြီး ဖြစ်သူ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ၏စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ငုံ့ ကာ လျှက်လိုက်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဝက်စ် လုပ်ထားသဖြင့် အမွှေး အမျှင် မရှိ ကတုံး ပြောင် ဖြစ်နေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်း နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နှစ်ခု အပြင် နှုတ်ခမ်းသားအဖတ် လေး နှစ်ဖုတ် မှာ ခပ်ညိုညို လေး ဖြစ်နေပြီး ဘယ်ဖက် အဖတ်လေး မှာ သိသိသာသာ ကြီး ကြီးလျှက် တွန့်လိမ်လိမ် ကလေး ဖြစ်နေလေသည်။ ဦးကိုကို က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာအပြားလိုက် လျှက်လိုက် ပြီးမှ ထို ဘယ်ဖက် နှုတ်ခမ်းတွန့်လေး ကို တချက် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် လည်း စောက်စေ့ နေရာလေး ကို ဖိကာ ပွတ်ခြေပေးနေလေသည်.
“အီးးးးးးးးးးးဖေကြီး ..မရတော့ ဘူးကွာ လာပါတော့ မီး ကို လိုးပါတော့ …”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို မှာ သူမ ဖင်ကြီး မွှေ့ယာပေါ် မှ ပင် ကော့ တက်လာအောင် မြှောက်ပြီး ပေးနေရာက ဦးကိုကို လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို အတင်း ဆွဲယူနေလေသည်။ ဦးကိုကို လည်း ခေါင်းကို မော့ ကြည့် ကာ ပြုံးပြလိုက် ပြီး ဇွန်ပွင့်ကိုကို ပေါ်သို့ မှောက်လျှက် တွားတွား တက်လာခဲ့လေသည်။
ဇွန်ပွင့်ကိုကို နို့ကြီးများကို သူလက်များ ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်နှယ်ရင်းက နို့သီးခေါင်း လေးတွေကို တဖက် စီ လှည့် စို့ ပေးပြန်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ လက်တွေ ဖြင့် ဦးကိုကို ခေါင်းက ဆံပင်များကို ကုတ်ခြစ်ထိုးဖွ ပေးရင်း က ငြီးငြူနေလေသည်။ နောက်တော့ ဦးကိုကို က သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း လာတော့ သူမ ကလည်း ဦးကိုကို ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်တွယ်ကာ ရမက် ပြင်းပြင်း အနမ်း တွေ ဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ ဦးကိုကို ၏ မာတောင် နေသော လီးတန်ကြီးက သူမ ပေါင် ခွဆုံ နားတွင် ဟိုရမ်း ဒီထိုး ဖြစ်နေတာကို ခံစား မိနေသော ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ လက်ကလေး ဖြင့် လှမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ဝ ကို ဆွဲယူလိုက် တော့ ဦးကိုကို က အလိုက်သင့် ရွှေ့ ပေးလိုက်သည်။ သူ့ လီးဒစ်ဖူး က နူးညံ့ အိစက် ကာ စိုစွတ်နွေးထွေး သော စောက်ဖုတ်ဝ ကို ထိတွေ့ လိုက်သည်နှင့် ဦးကိုကို က ဖင်ကို နှိမ့်ချကာ ဖိသွင်း လိုက်လေတော့ သည်။
“အီးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အိုးးးးးးးးး”
“အ…ဟား………”
သားအဖ နှစ်ယောက် ၏ လီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက် သည် တစွတ်စွတ်။ အသားချင်း ရိုက်မိသည့် တဖတ်ဖတ်။ ငြီးသံ ငြူသံ ။ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်း တို့ က ဇွန်ပွင့်ကိုကို ၏ အိပ်ခန်းတွင်း မှာ စိုးမိုး နေလေတော့ သည်။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်….ဖတ်….”
(၁-၃)
“အားးး အီးးး ဖေကြီး …အိုးးးးးးးးးးး”
“အား………..ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို သူမ ရဲ့ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့ တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း သွားပြီး ဦးကိုကို ကျောပြင်ကြီး ကို သူမ လက်သည်း များ ဖြင့် ကုတ်ခြစ် မိလေသည်။ ဦးကိုကို မှာလည်း ကျောကို လက်သည်းဖြင့် ကုတ်ခံရတာ သိသော်လည်း လီးမှာ က အရသာ ကောင်းလွန်းနေသဖြင့် သတိမထား မိပေ။ သမီးဖြစ်သူ စောက်ခေါင်းတွင်း က အသားနု များက သူ့ လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဆုပ်ပေးနေသလို ဖြစ်လာတာမို့ သူလည်း ထိန်းမထားနိုင်တော့ ပဲ စိတ်လျော့ လိုက်ရာ လရည် များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်ထုတ် ပြီး တချီ ပြီး သွားရတော့ သည်။
သားအဖ နှစ်ယောက်သား ဇွန်ပွင့်ကိုကို အခန်းထဲ မှ ကုတင်ပေါ် မှာ ထွေးဖက်ထားကြရင်း ခနတာ နားနေကြလေသည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ ဖခင် ဦးကိုကို မျက်နှာ ကို ချစ်ရည်ရွှမ်း သည့် မျက်လုံး များဖြင့် ကြည့်ကာ ပါးပြင်ကို သူမ နှုတ်ခမ်းတို့ ဖြင့် ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။
“ဖေကြီး ကို သိပ်ချစ်တာပဲ”
“ဖေကြီး ကလည်း မီးကြီးကို ချစ်ပါတယ်”
“ဟွန့် ဒီအဆင့် ရောက်နေတာ တောင် မီးကြီး ပဲလား”
“ဘယ်အဆင့် ရောက်ရောက် ဖေကြီး မီးကြီး က မီးကြီး ပဲလေ၊ အဲဒါ ကတော့ ပြောင်းလဲသွားမှာ မှ မဟုတ်တာ”
“အခု သူ့ သမီး မဟုတ်တော့ ဘူး ရာထူး တက်သွားပြီ”
“ဟင် ဟုတ်လား ဘာတဲ့ လဲ”
“သူ့ မယားလေးလေ”
“အာ ဟုတ်သားပဲ ဖေကြီး မယားလေး”
“ဖေကြီး မယားလေး ဟုတ်ပါဘူး ၊ ကိုကို့ မယားပါ”
ဇွန်ပွင့်ကိုကို နှင့် ဦးကိုကို တို့ တဦးနှင့် တဦး မျက်နှာချင်း ကပ် ကာ ပြောနေကြတာမို့ တဦး ရဲ့ ပါးစပ် က ထွက်တဲ့ လေပူငွေ့ လေး တွေက တဦး မျက်နှာကို ထိခပ်နေကြသည်။ ပြောရင်း ဆိုရင်း နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ ပြန်ထ လာကြ တာမို့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် ကာ စုပ်မိ ကြပြန်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ရှေ့ တံခါး မှ အသံကြားလိုက် ရသည်။ ဦးကိုကို က ကုတင်ပေါ် မှ ခုန်ဆင်းကာ သူ့ ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ ရှပ်အင်္ကျီ ကိုတော့ လက်ကပဲ ကောက်ကိုင်ကာ ဇွန်ပွင့်ကိုကို အခန်းတွင်း မှ အမြန်ထွက်လာခဲ့တော့ သည်။
………………
ညနေစာ မိသားစု ထမင်းစား ကြတော့ သမီးကြီး ဇွန်ပွင့်ကိုကို ရဲ့ မျက်ဝန်းကြီးတွေ သူမ ဖခင်ကို ကြည့်သည့် အကြည့်တွေ က ချစ်ရည်တွေ နဲ့ ရွှမ်းလဲ့ နေသည်။ ဦးကိုကို ကိုယ်တိုင်က တချက်လောက် သာ ကြည့်ပြီး စေ့စေ့ ပြန်မကြည့်ရဲ ။ သူ့ မိန်းမ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး သင်္ကာ မကင်း ဖြစ်သွားမှာ ကြောက်နေမိသည်။ တကယ်တမ်း ကျတော့ မြန်မာပြည်မှာ ဘယ်သူ က သမီး နဲ့ အဖေ ဖြစ်နေကြသည် ဆိုတာ သံသယ ရှိကြမှာလဲ။ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်မိသားစု တွေ ထဲက လူတွေ ကပေါ့။ သူတို့ ညစာအတူစားကြတော့ ဦးကိုကို က ထမင်းစားပွဲ ထိပ်ဆုံး မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ ညာဖက် မှာက ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး။ ဘယ်ဖက် မှာ က ဇွန်ပွင့်ကိုကို သူမ ဘေးမှာက မူယာ ကိုကို က ထိုင်သည်။ ဖြိုးကိုကို က တော့ သောကြာ၊ စနေ လို နေ့ မျိုး ဆိုရင် အိမ်မှာ ဘယ်တော့ မှ ညနေစာ ထမင်းမစား။ အပေါင်း အသင်း တွေ နှင့် နည်းနည်းပါးပါး သောက်။ ကေတီဗီသွား အဲလို မျိုး သွားလေ့ ရှိသည်။
ထမင်းစား နေကြရင်း ခနနေတော့ ဦးကိုကို ခြေထောက် ကို တခုခု လာထိသည်။ ဦးကိုကို က ရုတ်တရက် ဘာဘာလိမ့် ဟု တွေးရင်း စားပွဲအောင် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ရဲ့ ခြေဖမိုးလေး ကို တွေ့ လိုက်ရ သဖြင့် မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာ ထမင်းပြန်ဆက်စားနေလိုက်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ရဲ့ ခြေဖျားလေး တွေက သူ့ ခြေသလုံး လောက်ထိ လာကုတ်နေတော့ ဦးကိုကို က သူ့ ဘယ်ဖက်လက်ကို စားပွဲအောက် ချပြီး ဇွန်ပွင့်ကိုကို ပေါင်လုံး ကို အုပ်ကိုင် ညှစ်လိုက်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို က သူမ ညီမငယ်လေး ဖက် မသိမသာ ကြည့်လိုက်ပြီး ဦးကိုကို လက်ကို တွန်းလွှတ်ကာ သူမ ခြေထောက် လည်း ပြန်ရုတ် သွားတော့ သည်။
ညဖက် အိပ်ယာဝင်တော့ ဦးကိုကို မှာ အရမ်းထန် နေလေပြီ။ သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်တော့ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က အိပ်ယာပေါ် မှ နေ၍ တီဗီကို ရီမုတ်ဖြင့် လျောက် နှိပ်နေလေသည်။ သူတို့ အိပ်ခန်း ကုတင်ခြေရင်း ဖက် နံရံ တွင် အယ်အီးဒီ ဖလက်စခရင် တီဗီတလုံး တပ်ထားပြီး ညဖက် အိပ်မပျော် သည့် အချိန်များ မှာ ကြည့်လေ့ ရှိသည်။ ဦးကိုကို က ကွန်ပြူတာ အသေးလေး တလုံး ဖြင့် ချိတ်ထားတာမို့ ကွန်ပြူတာ ဟတ်ဒရိုက်ထဲ မှ ဗီဒီယို များသာ မက အွန်လိုင်း ဗီဒီယို များလည်း တိုက်ရိုက် ကြည့်လို့ ရလေသည်။ ဦးကိုကို က ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး လက်ထဲ မှ ရီမုတ်ကို ယူလိုက်ပြီး သူ့ ကွန်ပြူတာ ထဲ မှ ဖိုင်များကို လိုက်ရွေးနေလေသည်။
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုးမှာ သွေးဆုံး နေပြီဖြစ်သော်လည်း ကာမ စိတ်ကတော့ မကုန်သေးပါ။ တခါတလေ ပိုထန်သလို ပင် ဖြစ်တတ်သည်။ သို့သော် စောက်ရည် ကတော့ အရင်က လို မရွှမ်းတော့ ပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးကိုကို က အတင်းတက်လုပ်လျှင် နာကျင် မှု ဖြစ်တတ် သဖြင့် ဗာဂျင်နယ်ခရင် သို့ မဟုတ် လုဗရီကေးရှင်း တခုခု ကို အိပ်ယာဘေး ဆောင်ထားရလေသည်။ သူမ မှာလည်း ခေတ်မှီ သူ တဦး မို့ ယောက်ျား ဆာနေတုန်း မကျွေးလျှင် ဖေါက်ပြန်မှာ ၊ အငယ်အနှောင်းထားမှာ စိုးရသည်ဆိုသော အမျိုးသမီးချင်း အပြောတွေ ကြားဖူးနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးကိုကို က တောင်းဆိုလျှင် အရမ်းကြီး တော့ မငြင်းဆန်ခဲ့ပါ။ ဦးကိုကို အောကား တွေ ကြည့်လျှင်လည်း လိုက်ကြည့်တတ်ပါသည်။
ယခု ညတော့ တအားထန်နေသော ဦးကိုကို မှာ သူ့ ဟတ်ဒရိုက်ထဲ ရှိသည့် အင်းစက် အောကား များကို လိုက်ရှာလေသည်။ အဓိက က သူကြည့်ချင်သည်မှာ အဖေ နှင့် သမီး အောကား ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် သူ မကြည့်ဖြစ်သည်မှာ ကြာတာက တစ်ကြောင်း အင်းစက် ဟု မှတ်ထားသော အောကားတကား ရွေးကာ ဖွင့် ပြစ်လိုက်လေသည်။ သို့ သော်လည်း ထိုကား မှာ စစဖွင့်ချင်း က အမေ နှင့် သား လုပ်ကြသော ကားဖြစ်နေလေ သည်။ ထိုကား မှာပင် မောင် နှမ၊ သမီး နှင့် အဖေ တို့ ပါမှန်း သူသိသည်။ စစဖွင့် ချင်း မှာ မောင်နှမ လိုးကြ သော အခန်းဖြစ်သည်။ သူတို့ မှာ အသံကို လုံးဝ နီးပါး ပိတ်ထားပြီး စာတမ်းထိုး ဖြင့် သာ ကြည့်ကြသည်။ ထိုည ကျမှ ပင် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က မျက်လုံးကျယ်နေပြီး ဦးကိုကို ကြည့်နေသော ဗီဒီယို ကို လိုက်ကြည့်နေလေသည်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည်ကို အမေ ဖြစ်သူ က အမှတ်အထင် တွေ့ သွားခဲ့ သည်။ သားဖြစ်သူ လီးကြီးက သူ့ အမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ချောင်းကြည့်နေသော အမေ က ဖီးတက်လာပြီး သူမ စောက်ဖုတ် ကို သူမ ပွတ်မိလေသည်။ ထို့နောက် တော့ သူမလို့ လင်မယား အခန်းပြန်လာရာ သူမ ယောက်ျား မှာ တခေါခေါ ဟောက်လို့ အိပ်ပျော် နေတာတွေ့ ရသဖြင့် စိတ်ပျက် သွားရသည်။ နောက်တခန်း မှာ အမေ ဖြစ်သူ က သားဖြစ်သူ အိပ်ပျော် နေသော အခန်းကို သွား ကြည့်ရာ လီးကြီး မတ်ထောင်လျှက် သား ဖြစ်သူ အိပ်ပျော် နေသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ထိုအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ သားလီးကြီးကို သွား ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးမိ လေသည်။ ဦးကိုကို မှာ အဖေ နှင့် သမီးခန်း ကို ကျော် ကာ ကြည့်ချင်နေလေသည်။ သို့သော် အောကား ကို အစ မှ မကြည့်ပဲ အဖေ နှင့် သမီး အခန်းကို ရစ် ပြီး ကျော်ကြည့်လိုက်လျှင် မိန်းမ ဖြစ်သူ မသင်္ကာ ဖြစ်မည်ကို လည်း စိုးတာက တစ်ကြောင်း၊ မိန်းမ ဖြစ်သူ က သူ့ကို ဘာမှ ပြဿနာ မရှာ ပဲ ဗီဒီယိုကို စိတ်ဝင် တစား ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတာက တစ်ကြောင်း ကြောင့် ဦးကိုကို က ဒီအတိုင်း ကြည့်နေလိုက်လေသည်။
နောက် တော့ သားဖြစ်သူ က နိုးလာပြီး အမေ က သူ့ လီးကိုင်ကာ ထုနေတာ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သားအမိ နှစ်ယောက် လိုးခန်း စတော့ သည်။ ထို အချိန်တွင် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ ကိုယ်လုံး ကြီး လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ ဖြင့် ဂဏှာ မငြိမ် သလို ဖြစ်နေတာ ဦးကိုကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူ့ လက်ကို စောင်ပါး အောက် မှ လျိူကာ မိန်းမ ပေါင်ကြား နှိုက်လိုက်တော့ သူ့ မိန်းမ လက်ကို သွားစမ်းမိသည်။ မိန်းမ ဖီးတက် ပြီး သူမ စောက်ဖုတ် သူမ ပွတ်နေမှန်းသိလိုက်ရသည်။
“အို”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ရှက်သွား ခဲ့သည်။ သို့သော် ဦးကိုကို က သူမ လက်ကို တွန်းဖက်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူ့ လက်ဖဝါး ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ငြီးသံလေး ထွက်သွားလဲ့ရသည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က သူမ ကုတင်ပေးမှ ချောဆီလေး လှမ်းပေးတော့ ဦးကိုကို က စောင်ကို ဆွဲဖယ်ကာ သူ့ လက်ဖျားပေါ် ညှစ်ချလိုက်သည်။ ထိုလက်ချောင်းထိပ်များ ဖြင့် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး စောက်ဖုတ်ကို ကလိတော့ သည်။ တီဗီ စခရင်ပေါ် မှာ သားအမိ အခန်းက အရမ်း ကြမ်းနေကြချိန် ဦးကိုကို က သူ့ လက်ညိုး လက်ခလည် နစ်ချောင်း ဖြင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေး နေလေပြီ။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ ထူးထူးခြားခြား လူးလွန့် ကော့ ပြန်နေ လေရာ ဦးကိုကို လည်း အကြံ ပေါ်လာရလေသည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး လည်တိုင်လေးကို သူ့ နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်နမ်း ရင်း လက်နှစ်ချောင်း ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေး လိုးပေးလျှက် လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်။
“မေမေ….ဖြိုး လုပ်ပေးတာ ကောင်းလားဟင်”
ဟု ပြောလိုက်ရာ ၊ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မျက်နှာ တခုလုံး ရဲရဲ နီတွတ်သွားခဲ့သည်။ ဦးကိုကို လက်ဖျံကို အတင်း ဆုပ်ကိုင် ကာ ကော့ တက်လာရင်း တကိုယ်လုံး တောင့် တင်းကာ ပြီးသွားရတော့ သည်။ ဦးကိုကို အနေ နဲ့ လည်း ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ထိုကဲ့သို့ မပြီးသည်မှာ နှစ် ဖြင့် တောင် ချီ ပြီး ကြာခဲ့ပြီ မို့ အံ့အား သင့် သွားခဲ့ ရသည်။ ခနကြာအောင် ငြိမ်နေခဲ့ ပြီးမှ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က ဦးကိုကို လက်ကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်အောက် ပိုင်းကို စောင်ပါး လေး ဖြင့် ပြန်ခြုံလိုက်ပြီး မှ ဦးကိုကို ကို ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေးလှဲရင်း မျက်လုံးတွေ ကို ပိတ်ထားလိုက်လေသည်။ ဦးကိုကို မှာ အံ့အား သင့် နေခဲ့ ရသည်။ သူ့မိန်းမ နှင့် သား တို့ ဖြစ်နေကြပြီလား။ သူ့ မိန်းမ အတွင်း စိတ်မှာ သားပေါ် ဖီးလာနေတာလား။ ဆိုတာ သံသယ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော် အရမ်း ရှက်၊ ကြောက်ပြီး သူ့ အပေါ် မပွင့်လင်း တော့ ပဲ ပိတ်သွားမှာ ကို စိုးရိမ် သဖြင့် လောလော ဆယ် ဆက်မတွန်းတော့ ပဲ ဗီဒီယို ကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဗီဒီယို က လည်း ယခု မှ ပင် သူကြည့်ချင်သည့် အခန်း ရောက်လာခဲ့ သည်။ အဖေ နဲ့ သမီး။ အမေ မရှိသည့် အချိန်မှာ ဖြစ်နေကြတာ။ သမီး ဖြစ်သူ နှင့် အဖေ တို့ အလိုးကြမ်း ကြတော့ ဦးကိုကို လီးက မတရား တောင် လာခဲ့ သည်။ နေ့လည်က သူ ဇွန်ပွင့်ကိုကို ကို လိုးခဲ့တာ ပြန်စိတ်ကူးထဲ ဖေါ်ရင်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် ထု လိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ဗီဒီယိုထဲ မှာ အဖေ က သမီး ဖြစ်သူ နောက်ပေါက်ကို ဖွင့် တော့ သူ မအောင့် အီးနိုင်တောာ့။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ခြုံထားသည့် စောင်ပါးလေး ကို လှန်လိုက်သည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး အိုးကြီး နှင့် ပေါင်လုံး ကြီးတို့ က တုတ်ခိုင် ကြီးမားလှသည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို နှင့် ဆိုလျှင် တဆနှင့် တမတ် လောက်တော့ ရှိမည်ထင်သည်။ ဇွန်ပွင့်ကိုကို တင်က ၃၆ လက်မ ဆိုလျှင် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က ၄၅ လက်မ လောက်တော့ ရှိမည်ဖြစ်လေသည်။ သူ့ ဖက် စားပွဲ အံဆွဲထဲ မှ အဖေါ်တထုပ် ဖေါက်ကာ လီးမှာ စွပ်လိုက်သည်။ နောက် လုဘရီကန့် ကို ယူကာ လက်ဖျား ပေါ်တင် ပြီး ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ဖင်ပေါက် ဝလေးကို သုတ်လိုက်ပြီး အတွင်းကို လည်း နည်းနည်း ထိုးထည့် လိုက်သည်။ ဦးကိုကို ကို မျက်နှာပူ သဖြင့် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော်လည်း အိပ်မပျော် သေးသည့် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ကလည်း သူမ ဖင်ဝကို ချောဆီ များ လာသုတ် သည်နှင့် ဦးကိုကို ဘာကြံ နေသလဲ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ သို့သော် သူမ ယခု အချိန်မှာ စကား မပြောချင်တာမို့ အိပ်ပျော်ချင်ဟန် ဆက်ဆောင် နေလိုက်တော့ သည်။
ဦးကိုကို က သူ့ မိန်းမ ဖင်ဝ ကို ချောဆီ များများ ဖြင့် ကလိုင်း ပြီးမှ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးနှစ် ထည့် လေသည်။ သူ့ မိန်းမ ကိုယ် လှုပ်ရှားမှု။ အသက်ရူသံ တို့ ကြောင့် အိပ်မပျော် သေးမှန်း ကောင်းကောင်းသိသည်။ သို့ သော် အလိုက်သင့် ပင် ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ဖင်ကို စလိုးလေသည်။ ဖင်လိုး ရင်းနှင့် ဗီဒီယိုလည်း ကြည့်ချင်သဖြင့် မိန်းမ ကျောကို အသာလေး တွန်းကာ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်လေး ဖြစ်စေသည်။ ပုဇွန်ထုတ်ကွေး ပုံစံ မျိုး ဖြင့် အနောက် မှ လိုးရင်း ဗီဒီယို မှ အဖေ နှင့် သမီး လိုးခန်းကို ကြည့်လေသည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး လည်း မျက်လုံး ပွင့် ပြီး ဗီဒီယိုကို ကြည့်နေသည် ဆိုတာကိုတော့ ဦးကိုကို မသိလိုက်ခြေ။
……………..
(၁-၄)
တီဗီစခရင် မှ သမီး နှင့် အဖေ လိုးခန်း အထွတ်အထိပ် မှာ ဦးကိုကို လည်း ကွန်ဒန်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ် ပြီး ပြီးသွားခဲ့ ရသည်။ ဦးကိုကို က သူ့ လီးကြီးကို မိန်းမ ဖင်ပေါက် ထဲ မှ အသာဆွဲထုတ် ကာ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းပြီး အခန်းထဲ ရှိ ရေချိုးခန်း သို့ ဝင်သွားလေသည်။ ကွန်ဒန်ကို ချွတ်ကာ အမှိုက်ပှုံးထဲ ပြစ်ထည့် လိုက်ပြီး သေးပေါက် လီးကို ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ် သို့ ပြန်တက်လာခဲ့ သည်။ မိန်းမ ဖြစ်သူ က နေရာ မပြောင်းသေးပဲ ကုတင် ပေါ် မှာ ကန့်လန့် ကွေးကွေး လေး နှင့် တီဗီ ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ သူ ရေချိုးခန်းထဲ က ရုတ် တရက် ထွက်လာတာမို့ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မျက်လုံးမှိတ်ဖို့ အချိန်မရလိုက်တော့။ ဦးကိုကို က တီဗီစခရင် ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဇာတ်သိမ်း ခန်းရောက်နေလေပြီ ။ နောက်ဆုံး အခန်းမှာ အမေ က သူမှား သည်ဆိုကာ ရှောင်နေ သော်လည်း သားဖြစ်သူ က အတင်းအကျပ် ဝင်လုပ်တော့ နောက်ဆုံး အမေ ဖြစ်သူလည်း ဖီးတက်ကာ သားအမိ လိုးကြသည့် နောက်ဆုံး ဇာတ်သိမ်း ခန်းဖြစ်လေသည်။ ဦးကိုကို က သူ့ မိန်းမ အနောက်ဖက်မှာ ကပ်ကာ ကွေးလိုက်ရင်း လက်က သူ့ မိန်းမ ဗိုက်သားလေး ကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ဗီဒီယို ကို အတူတူ ကြည့်နေလိုက် ကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သားအမိ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ် ဖက်ရင်း အိပ်ပျော် သွားကြကာ ဇာတ်သိမ်း သွားလေသည်။
ဦးကိုကို က တီဗီကို ရီမုတ်ကိုင်ကာ လှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ မီးကို လည်း ညအိပ်မီးလုံး သာ ချန်ထား လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ အိပ်နေကျ အတိုင်း အတည့် ပြန်ပြီး အိပ်ကြလေသည်။ ဦးကိုကို က သူ့ မိန်းမ ကို ဖက်ထားရင်း က ။
“မိန်းမ ဒီတခါ ထူးခြားတယ် နော် အဲလို မျိုး ဖီးမတက် တာ တော်တော် ကြာနေပြီ ကို မှတ်မိသလောက်က”
“……….”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ဆီမှ ဗလုံးဗထွေး ဘာပြောလိုက်မှန်း မသိ။ နှစ်ဦး စလုံး လည်း မျက်လုံး ကြောင်နေကြ ပြီမို့ ဦးကိုကို က ထိုကိစ္စကို ဖိအားပေးဖို့ တွေးလိုက်မိသည်။
“မိန်းမ က သား ကို စိတ်ထဲ မှန်း နေလို့ လား။ သား နဲ့ ရော ဖြစ်နေသလား ကို့ ကို ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောနော် ကို စိတ်မဆိုးဘူး”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ ကိုယ်လုံး ကြီး ဆတ်ကနဲ တုံ သွားပြီး ဦးကိုကို ကို ကျောပေးထားရာမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ကာ။
“ကိုနော် ဘာစကား ပြောတာလဲ။ ဒီလို မျိုး က အပြင်မှာ တကယ် ဖြစ်နိုင်လို့ လား။ ရုပ်ရှင် ဆိုတာ အကုန်လုပ်ကြံ ဖန်တီး ထားတာတွေပဲဟာ”
“ဖြစ်နိုင်တာတွေ အများကြီးပေါ့ မိန်းမ ရဲ့။ မြန်မာတွေ က ဒီကိစ္စတွေကို လူမသိအောင် ဖုံးကွယ်ထားကြလို့သာ။ ကိုယ် တဆင့်ကြား နဲ့ တောင် သိတဲ့ သူတွေ ရှိတယ်”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က မယုံသင်ကာ သည့် မျက်လုံးတွေ နှင့် ဦးကိုကို ကို ကြည့်လိုက်သည်။
“ကို က မေ့ ကို စွတ်စွတ်စွဲစွဲ ပြောနေတာ ဘာသဘောလဲ ။ ကို ကိုယ်တိုင်ကရော အဲလို စိတ်တွေ ပေါ် နေလို့လား”
ဦးကိုကို အရဲစွန့်လိုက်သည်။
“ကို တို့ နှစ်ယောက် ပေါင်းလာတာပဲ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာခဲ့ ပြီ။ ကို တို့ နှစ်ယောက် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောကြ မလား”
“ပြောလေ ကို ပြောတာ အရင် နားထောင် ကြည့်မယ်”
“အဲလို တော့ မရဘူးလေ။ ကို က မိန်းမ ကို ပြောပြီးပြီ။ မိန်းမ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြော။ ကို စိတ်မဆိုးဘူးလို့၊ မိန်းမ ကရော ကို့ ကို အဲလို ဂတိပေးမှာလား”
“မပြောတတ်ဘူး။ ကို ဘာတွေ လျှောက်လုပ်ထားသလဲ မှ မသိတာ”
“ဘာမှ မလုပ်ထားပါဘူးကွာ စိတ်ထဲ က ဟာတွေ ပဲ ရှိတာပါ။ ဒီလို လုပ် တခွန်းစီ တစ်ယောက် တစ်လှည့် စီမေးမယ်။ တစ်ယောက် ဖြေပြီးမှ နောက်မေးခွန်းကို ဆက်မယ် ဘယ်လို လဲ”
“အင်း ၊ ဒါဆို မေ စမေးမယ် ဘယ်လို လဲ”
“အိုကေ၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်မဆိုးကြေးနော် ”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်ပြီး။ ဦးကိုကို မျက်လုံး တွေကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့် ပြီး။
“ကို က သမီး တွေ အပေါ် မှာ အဲဒီစိတ်ရှိနေသလား”
“အင်း”
“ဘယ်သမီးလဲ၊ အကုန်လုံး ကိုလား”
“အဲဒါ ဒုတိယမေးခွန်း ဖြစ်သွားပြီလေ ခု က ကိုယ့် အလှည့် ။ မိန်းမ ကရော သားအပေါ် မှာ အဲလို စိတ်ဖြစ်နေတာလား၊ အမှန် ပြောနော် ကို လည်း အမှန်ပြောမှာ”
“အင်း..ကဲ ဖြေ ခုန ဒုတိယမေးခွန်းကို”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မျက်နှာကြီး တခု လုံး ရဲတက် သွားပြီး စကား ကို ခပ်မြန်မြန် ကျော်လိုက်သည်။
“မီးကြီး ဇွန်လေး ကို ”
“ဟင်း ထင်သားပဲ”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က မျက်စောင်း တချက် ထိုးလိုက်သည်။ သို့သော် သူမ စိတ်ထဲ လေးလံနေတာ နည်းနည်းလေး လျော့ သွားခဲ့သည်။ သူမ သားဖြစ်သူ အပေါ် ဖီးလ် ရှိနေတာကို ယောက်ျား ဖြစ်သူ က ခပ်အေးအေး သာ သဘောထား သည် ဆိုတော့ မျက်နှာပူတာ လည်း သက်သာ သွားခဲ့သည်။
“အိုကေ ကိုမေးကလှည့်၊ မိန်းမ က ဘယ်အချိန်က စ ပြီး စိတ်ဖြစ်လာတာလဲ”
“အာ အဲဒါတွေ လျောက် ဖြေဖို့ လိုသေးလား လူကို ရှက်လို့ သေတော့ မယ်”
“မိန်းမ သဘောလေ မိန်းမ အကုန်ပြောရင် ကိုလည်း ပြောမှာပေါ့၊ တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်းကြေးလေ”
ဤသို့ဖြင့် ဦးကိုကို နှင့် ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး တို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း မေးခွန်းတခုချင်း အပြန်အလှန်မေးကြရင်း ဖြင့် တစ်ဦး ကို တစ်ဦး ကောင်းကောင်း သဘောပေါက် နားလည်မှု ရသွားကြတော့ သည်။ ဦးကိုကို ကသာ သူနှင့် သမီးကြီး ဇွန်ပွင့်ကိုကို တို့ လိုးပြီးသွားကြပြီ ဆိုတာ လျိုထားလိုက်သည်။ နောက် တော့ အသိပေးလိုက်မည်။ ခုဖြစ်တာ နှင့် နောက်ဖြစ်တာ ဘာမှ မထူးသော်လည်း ခုချိန်မှ တော့ သူ ပြောပြလို့ မဖြစ်တော့ ဟု သဘော ပေါက်ထားသဖြင့် မပြောပြတော့ ခြင်းသာ။
စာဖတ်သူ တို့ ကို သူတို့ နှစ်ဦး အပြန်အလှန်ပြောကြတာကို ရေးပြနေလျှင် ပို့စ် တစ်ခု စာလောက် ရှိသွားမှာ ဖြစ်ပြီး အလွန်လည်း ပျင်းစရာ ကောင်းနေမှာမို့ နှစ်ဦးစလုံး ပြောဆိုချက်တို့ ကို စာရေးသူ ကပင် အနှစ်ချူပ် ရေးပြသွားပါမည်။
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေသည်မှာ အတော်လေး ကြာခဲ့ပြီ။ ပထမဆုံး သတိထားမိတာက လွန်ခဲ့သည့် ခြောက်လခန့် က ဖြစ်သည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က ရေချိုး ဖို့ ထဘီရင်လျား နှင့် ဝတ်ထားပြီး မှ သူမမျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကို မနက်က ခြံထဲ ထုတ်လှမ်းထားတာ သတိရလိုက်မိသည်။ အိမ်နောက်ဘေး မှ ဆင်းပြီး ခြံထဲက အဝတ်လှမ်းကြိုးဆီ သွားတော့ မြေကြီးပေါက် နေသော် သားကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ သားက ဘောင်းဘီ အတို နှင့် အပေါ် ပိုင်း အဝတ်မရှိ ချွေး တလုံးလုံး နှင့်။ အမေလာတာ မြင်တော့ ပေါက်တူး ကို ချလိုက်ပြီး စူးစမ်း အကြည့် နဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
“မျက်နှာသုတ်ပုဝါ လှမ်းထားတာ မေ့နေလို့ သားရေ”
ဟု လှမ်းပြောလိုက်မှ ပြုံးပြ ပြီး ခေါင်းငြိမ့် ပြသည်။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး သားအနား အရောက်မှာ မြေကြွက် တကောင် က သူမ ခြေထောက်နားမှ ဖြတ်ပြေးသွားလေသည်။
“အမလေးးးးတော့်…”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး လန့်အော် ပြီး အနောက်ခုန်ဆုတ်လိုက်ရာ။ မြေမညီ ချိုင့်တခု တွင်း ဖနှောင့် တဖက် ကျသွားသည်။ သူမက ယိုင်အလဲ သား က နောက်မှ ဆွဲဖမ်းထားလိုက်ရာ သားရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားရသည်။ သား လက်က သူမ ဗိုက်ကို သိုင်းဖက်ထားလိုက် သဖြင့်သာ လဲမကျသွားသည်။ သူမ တင်လုံး ကြီးတွေ က သားပေါင်ခြံကို သွားဖိမိသည်။ သူမ ဝတ်ထားတာက ရေလဲ ထဘီ ပါးပါးလေး မို့ သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား နွေးနွေး မာမာ အချောင်းကြီး အမြှောင်းလိုက် လာထောက်တာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဟင် ဒါ သားရဲ့ လီးကြီး လား။ ထိုပုံစံ ဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် အတန်ကြာ ပူးကပ်နေမိလိုက်ကြသည်။ ခနကြာမှ သားဖြစ်သူ ဖြိုးကိုကို က ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့် သူမ ခြေထောက်ပေါ် ပြန်တည့်တည့် ရပ်လို့ ရသည်။ သူမ မသိမသာလေး စောင်းငဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ သားရဲ့ ဘောင်းဘီရှေ့ မှာ ငေါငေါကြီးထွက်နေသည်။ သေခြာတာပေါ့။ လီးကြီး။
“ဟယ် နေ့ခင်းကြောင်တောင် ကြီးဘယ်ကနေ ကြွက်က ရောက်လာတာလဲ”
“ဟုတ်မေမေ သား ဒီ စိုက်ခင်းတွေ ထဲ ကြွက်တွင်း တွေ့ လို့ တချို့ တူး တချို့ မြေကြီး ပြန်ဖို့ လုပ်နေတာ ၊ ကြည့်ရတာ ဒီကောင် လန့် ပြီး ထွက်ပြေးသွား တာထင်တယ်”
“အေးကွယ် လန့်လိုက်တာ ၊ သတိလည်း ထားအုံး အိမ်ထဲ တွေ လျှောက်ရောက်လာအုံးမယ်”
“ဟုတ် မေမေ”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး အိမ်ဘက်သို့ သုတ်သုတ် လေး ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာလေး နီမြန်းနေတာ သားဖြစ်သူ တွေ့ သွား မှာ လည်း စိုးနေမိသည်။ သူမ စိတ်ထဲ တော့ ခုနက ပူပူနွေးနွေး အချောင်းကြီး ကို မနည်း ဖျောက်ပြစ်နေရသည်။
(၁-၅)
ထို အဖြစ်အပျက် ဖြစ်ပြီးတော့ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ သားဖြစ်သူ နှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ ဖြစ်နေရသည်။ သူမ ပြန်စဥ်းစားမိတာက ထိုနေ့ က ဟာက အက်စီးဒန့် ဖြစ်တာပဲ သားက တောင်နေတုန်း ကိုယ်က သူ့ အပေါ် လဲကျ ခဲ့တာ သူက သတိထားမိမှာတောင် မဟုတ်ဘူး ဟု ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူမ မသိမသာ အကဲခပ်လိုက်တော့ သား ဖြစ်သူ က သူမ ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ သတိထားလိုက်မိသည်။ သူမ ကိုယ်လည်း သူမ ဘာကြောင့် မှန်း မသိ ရင် တွေ ခုံနေသည် ကို သတိထားမိသည်။
သူမ သွေးဆုံး ခဲ့သည်မှာ လေးငါးနှစ် လောက်ပင် ရှိခဲ့ပြီ။ သူမ စောက်ဖုတ် က အရင် ကလို အရည်စိုရွှဲ တာ သိပ်မရှိတော့ ယောက်ျား ဖြစ်သူ က လိင်ဆက်ဆံ ချင်လျှင် ပင်နာကျင်ပွန်းပဲ့ တာ ဖြစ်သဖြင့် စိတ်က သိပ်မပါချင်တော့။ သို့သော် အမျိုးသမီး သူငယ်ချင်းချင်း တွေ ပြော ကြတာ ယောက်ျား ဆိုတာက ဖွဲတဆုပ်နိုင်သည်အထိ လိင်စိတ် ရှိနေတာ ဆိုတော့ သူတို့ အိမ် မှာ စိတ်ဖြေ ဖျောက်လို့ မရလျှင် အပြင်မှာ အပျော် အပါး ရှာလိမ့်မည်။ ကိုယ်က သူတို့ ကို လိုက်လျော မှုပေးမှ သာ ခြေမရှုတ် မှာ ။ နာလို့ အရည်မရွှမ်း လို့ ဆိုလျှင် ချောဆီတို့ ၊ ဗာဂျင်နယ်ခရင် တို့ ဆောင်ထား ဟု ဆိုကြ သည်မို့ သူမ လည်း ဝယ်ထားရသည်။ သို့သော် ယောက်ျား ဖြစ်သူ က စလာခဲ့ မှ ခနလေး ဟု ဆိုကာ ဘူးလိုက်ရှာ လက်နှင့် ကော်ကာ အဖုတ်ထဲ ထည့် လုပ်နေတုန်း ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကလည်း ငယ်တော့ သူ မဟုတ်သဖြင့် တောင် နေတာ အကြာကြီး မထိန်းနိုင် ပျော့ သွားတတ် တော့ မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ ။ ထို့ ကြောင့်လည်း သူမ အနေဖြင့် တရားဖြင့် သာ မွှေ့ ပျော် တော့ မည်ဟု ဥပုဂ်စောင့် ၊ တရားထိုင်၊ ပုတီးစိတ်။ ပဌာန်းရွတ် စသဖြင့် လုပ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ကာမဂုဏ် က လုံးဝ စိတ်မရှိတော့ ဘူးလား ဆိုတော့ လည်း မဟုတ်။ စိတ်က တော့ ရှိနေသေးသည်။ သူမကိုယ် သူမလည်း သိသည်။ သူမ တို့ အရွယ်ကောင်းချိန် ကတည်း က ယောက်ျား ဖြစ်သူ က အိပ်ခန်းထဲ တီဗီတပ်ကာ အောကားတွေ အွန်လိုင်းကရော ၊ ဒေါင်းလုပ်ထားတာရော အတူတူ ကြည့်ခဲ့ ကြသည်သာ။ နောက်ပိုင်း သူ စိတ်မပါတော့ ဘူး ဟု ဆိုပေမဲ့ ယောက်ျား ကြည့်လျှင် လည်း မပြောတော့။ တခါတလေ အိပ်မပျော်လျှင် လိုက်ကြည့်သည်။ အိပ်ချင်လျှင် ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်လိုက်သည်။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ သူ့ ဘာသာ ကြည့်ချင်ကြည့်လွှတ်ထား လိုက်သည်။ တခါတရံ ယောက်ျား အလုပ်ကိစ္စ ခရီးသွားချိန် တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ထ လာရင် ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ယောက်ျား ဒေါင်းထားသည့် ဖိုင်ထဲက ဗီဒီယို တွေ မွှေနှောက် ကြည့်တတ်သည်။ အဲဒီ မှာ အင်းစက် ကားတွေကို သတိထားမိလာခဲ့သည်။ သူမ အောကားတွေ ကိုနောက် ပိုင်းကြည့်တာက ကိုရီးယား အပီစုတ်တွေ ကြည့်သလိုသာ ကြည့်သည် လိုးတာတွေ ချည်းပဲ ကို သိပ်မကြည့်ဖြစ်တော့ အပျင်းပြေ ဇာတ်လမ်းလေး တွေကို သာ ရွေးကြည့်တတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အင်းစက် ကားတွေ က ဇာတ်လမ်းလေး တွေ နဲ့ ဖြစ်နေတာက တကြောင်း။ သူမ သိပ်မတွေ့ ဖူးသည့် အမျိုးအစား ဖြစ်တာက တစ်ကြောင်း စိတ်ဝင်တစား ကြည့်မိသည်။
သို့မို့ကြောင့်လည်း သူမ သားဖြစ်သူ သူမကို တိတ်တခိုး ခိုးခိုးကြည့်လာတော့ သူမ ရင်ခုန်လာရတာဖြစ်သည်။ သူမသားဖြစ်သူ က ခေတ်လူငယ်မို့ ဒါတွေကို သိမှာ ကြည့်မိမှာ သေခြာသလောက်ရှိသည်။ အဲတော့ သူများ အမေ ဖြစ်သူ ကို စိတ်ဝင်စား နေတာလား။ သူမ ကိုယ် သူမ သားရှိနေသည့် အချိန် ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေမိ လာခဲ့သည်။ ထဘီ ကို ခပ်တင်းတင်း ဝတ်တာတို့။ ရင်ဖုံး အင်္ကျီ ခပ်ကျပ်ကျပ် ဝတ်တာတို့ ဖြင့် ရှိုး မိသည်။ အထူးသဖြင့် သူမ က ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီး ဆိုတော့ ကျောင်းသွားသည့် ဝတ်စုံ ရင်ဖုံးအဖြူလက်ရှည် နှင့် ထဘီ အစိမ်း တို့ ဝတ်ထားသည့် အချိန် မှာ သားဖြစ်သူ မျက်လုံးတွေ က အရောင်တောက် နေတာ သတိထားမိသည်။
တခါတလေ သူမ သားဖြစ်သူ မြင်အောင် အတွင်းခံ အနားလုံး ထူသည့် ပင်တီကို ဝတ်ပြီး ထမီကို တင်းတင်း ဆွဲဝတ်ထားမိသည်။ အိမ်နေရင်းလည်း တဆက်တည်း ဂါဝန် ပတ်သား ပါးပါး ကို ဝတ်ပြီး အတွင်း မှ ဘရာကြိုးလျော့လျော့ ပင်တီ ဖင်ကြားညှပ် တို့ ဝတ်ရင်း မသိမသာ ရှိုး ပြမိလေသည်။
သားဖြစ်သူ ကလည်း သူမကို အကဲခပ်နေတာ မို့လားမသိ နည်းနည်း အတင့်ရဲ လာတာကို သတိထားမိသည်။ တခါတလေ အမေ နားကို အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ လာကပ်တတ်သည်။ မီးဖိုးထဲ တွင်လည်း အရမ်း ထိကပ် ပြီး စကား လာပြောတတ်သည်။ မေမေ ဘာတွေ ချက်နေလဲ ။သား ဘာလုပ်ပေးရအုံးမလဲ စသဖြင့် ပေါ့။ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ကလည်း သားဖြစ်သူ ကို ငြုတုတု ဖြင့် စသလို နောက်သလို ပြန်ပြီး ရိသဲ့သဲ့ လုပ် ပေးမိသည်။
“မေမေ ဘာတွေ ချက်နေတာလဲ ”
“ဝက်ဆီပြန်လေ သား အကြိုက်မဟုတ်လား။ ဟိုသီချင်းထဲ ကလို ဝက်သားတုံးကြီး လက်သီးဆုပ်သဏ္ဍန် ဆိုသလိုလေ အတုံးကြီးကြီး နဲ့”
“ဟား ရွှီး သွား ရည်တောင် ကျလာပြီ၊ သားက အဲလို အကိတ်ကြီး တွေ မှ ကြိုက်တာ မေမေရ”
သားဖြစ်သူ မျက်လုံး တွေက သူမ ဖင်လုံး တွေကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တာမို့ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မျက်နှာလေး ရဲသွားရသည်။ သို့သော် သူမ ကလည်း ပြန်ပြီး။
“သား စားချင်ရင် မေမေ ကျွေးမှာပေါ့ ကွ၊ သားအတွက် ပဲဟာ”
“တကယ်လား မေမေ၊ နောက်မှ တော်တော့ ကွာ မပြောနဲ့ နော်”
“ဘယ်တော့ မှ မပြောဘူး မယုံရင် ကြည့်နေ ဟွန်း”
ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး မှာ ပြောနေရင်း က သူမ ပေါင်ခွဆုံ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသလို သားဖြစ်သူ ကို မျက်စ ကနေ ကြည့်လိုက်တော့ လည်း ပုဆိုးအောက် မှာ ဖုတု ဖောင်းတောင်း။
အဲဒီလောက် အဆင့် ထိ က နောက်ဆုံး အခြေအနေပါပဲ ဟု ၊ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုးက သူမ ယောက်ျား ကို ပြောပြ လေသည်။
“ကိုကို တို့ ကရော”
ဦးကိုကို က သမီးကြီး က သူ့ ကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပေးဖို့ တောင်းဆို သဖြင့် အိမ်တွင်း မှာ ဓါတ်ပုံ ရိုက်ကြရင်း ယိတိတိ ဖြစ်နေကြပြီ၊ သူ ဝင်ချင်လျှင် အဆင်ပြေလောက်ပြီဟု အာလိုက်သည်။ သူ နှင့် သမီးကြီး လိုးပြီးပြီ ဆိုတာ သိသွားပါက သူ့ ကို ပြဿနာ ရှာမှာ စိုးသဖြင့် တဆင့် ချန်ထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် အတွေ့ အကြုံ တွေ ဖလှယ်လိုက်ကြ ပြီး တော့ နှစ်ဦး စလုံး စိတ်တွေ ထနေကြသည်။ သို့ ဖြင့် မအိပ်ကြခင် တချီ ဆွဲလိုက်ကြမိသည်။ ဦးကိုကို က သမီးကြီး ကို မှန်းပြီး လိုးနေသလို၊ ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး ကလည်း သူမ သားက လိုးနေသည်ဟု စိတ်ကူး ကာ ခံ လိုက်လေသည်။
…………………………
“အိုးမိုင်ဂေါ့ မေမေ က မောင်လေး ကို ဖီးလာနေတယ် အဟီး၊ အံ့သြစရာကြီး”
“ဘာကို အံ့သြတာလဲ မီးကြီးရဲ့”
ဦးကိုကို တို့ သားအဖ နှစ်ယောက် ဆိပ်ငြိမ်ရပ်ကွက် တခု တွင်းရှိ တိုက်တလုံး ၏ အခန်းတခန်းထဲ မှာ ရောက်နေကြသည်။ ထိုတိုက်ခန်းမှာ မှတ်ပုံတင် မလို အဆက်အသွယ် နှင့် ပိုက်ဆံသာ လိုပြီး၊ နေ့ပြတ်ဖြင့် ငှားစားသော နေရာ ဖြစ်လေသည်။ ခြံအုပ်တံတိုင်းက ခြောက်ပေခန့် မြင့်သဖြင့် ကားမောင်းဝင်ပြီး ခြံတံခါး ပိတ်လိုက် သည်နှင့် အပြင်မှ မမြင်ရနိုင်တော့။ ဦးကိုကို တပည့်လေး တစ်ယောက် ချိတ်ပေးလိုက်သဖြင့် သူသိလာခဲ့ ရခြင်းဖြစ်သည်။ အပြင်တည်းခိုခန်းမသွားချင်သူတွေ အဖို့ အကောင်းဆုံး နေရာ ဖြစ်လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် ထိုအိမ်မှ အိပ်ခန်း တွင်း ရောက်သည် နှင့် အငမ်းမရ တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် အဝတ်အစား တွေ ဆွဲချွတ်ကြပြီး အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ကြလေသည်။ တချီ ပြီးသွားမှ အိပ်ယာပေါ် မှာ အဲယားကွန်းလေအေးအေး ဖြင့် နားရင်း စကား ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဦးကိုကို က သူနှင့် သူ့ မိန်းမ တို့ ပြောဆိုကြ သည့် အကြောင်းကို သမီးကြီး အား ပြန်လည်ပြောပြ နေခြင်းဖြစ်လေသည်။
“မေမေ က ဒီလောက် စည်းကမ်းကြီးတဲ့ ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးလေ၊ အရွယ်က လည်း သွေးဆုံး နေလောက်ပြီ၊ နောက် မီးကြီး ကိုတောင် မော်ဒယ်လုပ် တာ သဘောမှ မတူတာ။ အခု ကျတော့ အတွင်းစိတ်က အဲလောက် တောင် မှ ထန် ရသလားလို့ ခစ်ခစ်”
“အင်း လူတွေ ရဲ့ အတွင်းစိတ် က ပြောရ ခက်သားလား မီးကြီးရဲ့ ၊ ဒက်ဒီ တို့ တောင် ကြည့်လေ၊ မီးကြီး နဲ့ ဒက်ဒီ အပြင်မှာ အတူတူ တွဲသွားလာနေကြတာ ကြည့်ရင်း ဘယ်သူ က ဒီသားအဖ လိုးနေကြလိမ့် မယ်လို့ ဘယ်သူ ထင်မလဲ”
“အင်း ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ နေပါအုံး၊ ဖေကြီး က မီးကြီး ကို ဘယ်တုန်းကထည်း က အဲလို စိတ်တွေ ဝင်နေတာလဲ”
“ဘယ်လို စိတ်တွေလဲ”
“ဟွန့် သူတော်တော် ကြားချင်နေတယ်ပေါ့လေ။ လိုးချင်တဲ့ စိတ်ပြောတာ”
“အဟီး မီးကြီး ဖေ့ဘုပ်မှာ မော်ဒယ် လုပ်မယ်ဆိုပြီး ပုံတွေ စတင်တော့ ပထမပိုင်း ကိုယ့် သမီး ပုံတွေ ဘယ်လို လဲ လို့ စပ်စု မိတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မီးကြီးရဲ ပေါင်လုံး ကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေ မြင်ရတော့ ဖေကြီး လီးတောင်လာရော၊ မကောင်းပါဘူးလေ ဆိုပြီး အဲဒီ စိတ်ကို ဖျောက် ၊ ဒါပေမဲ့ ပုံတွေက မကြည့်ပဲ မနေနိုင်ဘူးလေ၊ အသစ်တက်လာ တိုင်း ကြည့်လိုက်၊ နောက်တော့ ကိုယ့်စိတ်ထဲက ဟာ ဘယ်သူ သိနိုင်မလဲ ဆိုပြီး ၊ စိတ်ထဲ က မှန်းလိုး မိတော့ တာပဲ။ အဟီး၊ မီးကြီး မေမေ ကို လိုးတော့ တောင် မီးကြီး ကို မှန်းပြီး လိုးမိတော့ တာ၊ မီးကြီး က ဖေကြီး အပေါ် ဖီးလာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်ထင်မလဲ၊ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ထင်နေတာ”
“အင်း မီးကြီး လည်း ဖေကြီး အပေါ် ပထမတော့ ဘယ်လို မှ မနေပါဘူး။ မီးကြီး ကလေ အိပ်စဘစ်ရှင်းနစ် ခေါ် မလား၊ သူများကို ကိုယ့် ပစ္စည်း တွေ ရှိုးပြီး သူများ က စိတ်ဝင်စား တာတွေ့ ရင် ဖီးတက်တာလေ။ အဲဒါကြောင့် ဖေ့ဘုပ် ပေါ် မှာ မီးကြီး ဟိုပေါ် ဒီပေါ် လေး တွေ တင်ပြီး လူတွေ လိုက်ခ် လုပ်တာ များရင် ဖီး အရမ်းတက် ပြီး အရမ်းထန်လာတာ။ ဖေကြီး မီးကြီးကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်မပေးခင်ကတည်းက ဖေကြီး မျက်လုံး တွေ မရိုးတော့ တာ မီးကြီး သိတယ်လေ။ အာ့ ကြောင့် တမင် လူရှင်းတုန်း ဓါတ်ပုံ ရိုက်ခိုင်းလိုက်တာ။ ခစ်ခစ်။ မီးကြီး ကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်ရင်း ဖေကြီး လီးတောင် လာတာတွေ့ တော့ မီးကြီး လည်း စောက်ရည်တွေ အောက် မှာ ရွှဲနေပြီလေ၊ အဲတော့ မထူးဘူး ဆိုပြီး မီးကြီး က စလိုက်ရတာ”
“အင်းးး အဲတော့ ဖေကြီးအလိုးခံ လိုက်ရတော့ ဘယ်လို နေသွားလဲ”
“သိဘူး၊ တမျိုးကြီးပဲ၊ ခစ်ခစ်၊ ကိုယ့်အဖေ အရင်းက လိုးတာ ခံရတယ်ဆိုတာ ကလည်း စိတ်ကို အရမ်းထ စေသလားမသိဘူး။ တွေးရင်း နဲ့ ကို ထန်လာတာ”
“ဖေကြီးလည်း ဒီအတိုင်းပဲ၊ ကိုယ့် သမီးအရင်း ကို လိုးနေရတာအပြင်၊ အဲဒီ သမီးကလည်း ချောလည်းချော၊ ကိတ်လည်းကိတ် ဆိုတော့ တကယ့် ကို အနှစ်ကြီးပဲလေ၊ ခုတောင် ပြောရင်း နဲ့ ဒီလီး က တောင်လာပြန်ပြီ ဘယ်လို မှ ဝနိုင်မယ် မထင်ပါဘူးကွာ”
“ဟွန့် အပိုတွေ လာခဲ့ စမ်း ဒီလီးကြီး၊ မတောင် နိုင်အောင် စုပ်ပလိုက်အုံးမယ်”
အခန်း ၂။
(၂-၁)
“ရှီး….ဆောရီးကွာ..ကိုကို အလုပ်က ပရက်ရှာတွေ များနေလို့ ထင်တာပဲ”
ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် သူမယား ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်လှဲရင်း ဖြင့် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရူကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေ သော်လည်း စိတ်ကို အသာလျော့ ထားလိုက်လေသည်။
“ဟုတ်မှာပါ ကိုကို၊ အလုပ် က ခွင့်လေး ဘာလေး ယူလို့ ရရင် ယူပြီး နားလိုက်လေ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ တို့ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းကာ သူမ ညဝတ်ဂါဝန်ကို ဆွဲယူ ဝတ်လိုက်သည်။ ဂါဝန်ခါးမှ ကြိုးကို စည်း ရင်းဖြင့် သူမ တို့ အခန်းထဲ မှ ကလေး ပုခက်ကုတင် နားကို သွားရပ် ကာ နှစ်နှစ် အရွယ် သားလေး အိပ်ပျော် နေတာကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေသော သားလေးကို တွေ့ မှ စောင်လေး ကို နေရာ အသာချပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ဖုံး ကို ကောက်ယူကာ ရေချိုးခန်းဆီ ထွက်လာခဲ့ လေသည်။ သူမ တို့ ရေချိုးခန်း က အိမ်သာ နှင့် တွဲနေတာမို့ ဘိုထိုင် အိမ်သာ ကမုတ် မှာ ထိုင်လိုက်ရင်း ဖုံးကို ဖွင့် ကာ လျှောက်ကြည့်နေမိလေသည်။ နောက် တော့ သူမ ကြည့်နေကျ ပွန်ဆိုက် မှာ ဗီဒီယို ကလစ်တခု ကို အသံပိတ်ကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ လက်တဖက်က လက်ဖျားထိပ်ကလေး ဖြင့် စောက်စေ့ ကို စမ်းကာ ပွတ်ခြေပေးနေလိုက်သည်။ ခုန က ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်နေခဲ့ ရသည့် သူမ စောက်ဖုတ်လေး က ပြန်ကာ သွေးဆူကြွလာပြီး မကြာခင် ပင် စောက်စေ့လေး ကျင်ကာ ပြီးဆုံး သွားရတော့ သည်။ ထိုအခါကျမှ သူမ ဖုံး မှ ဗီဒီယို ကို ပိတ်ကာ ရူးရူးပေါက်၊ စောက်ဖုတ်လေး ကို ဆေးကြော သန့်စင် ကာ အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ ပြန်လာခဲ့ တော့ သည်။ ကုတင်ပေါ် မှာတော့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် တခေါခေါ ဟောက်ကာ အိပ်ပျော်နေလေပြီ။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ သူမတို့ ညီအမ သုံးယောက်ထဲ တွင် အဖေနှင့် တူကာ အရပ် ရှည်ရှည် အသားဖြူဖြူ ဖြစ်လေသည်။ အရပ် မှာ ငါးပေငါးလက်မ လောက် ရှိတာမို့ မြန်မာ မိန်းကလေး ထဲမှာ အရပ်ရှည်သည်ဟု ပြောလို့ ရလေသည်။ သူမ ရင်သား ဖင်လုံး တို့ ကတော့ အမေအတိုင်း ပင် သူ့ နေရာနှင့် သူ ရှိသော်လည်း အရပ်ရှည် သဖြင့် လူပုံ က သွယ်သည်ဟု ထင်ရသည်။ ဖြောင့်စင်း သော ပေါင်တန် တို့ ကြောင့် သူမ သာ စကဒ် တို ဂါဝန်တို တို့ ဖြင့် လမ်းလျှောက်သွားလျှင် အကိုကာလသား တို့ သာမက ဦးလေးကြီး တို့ ပါ၊ လည်ပြန် ကြည့် ရသည့် အလှပိုင်ရှင် လည်း ဖြစ်လေသည်။
သူမ နှင့် ဒေါက်တာ ကျော်စွာ တို့ မှာ ကျောင်းမှာ ကတည်း က သမီးရီးစား ဖြစ်ပြီး ကျောင်းပြီးလို့ ဟောက်စ် ဆာဂျင် ဆင်းပြီး သွားကြသည်နှင့် ယူလိုက်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ သမီးရီးစား ဘဝ ကတည်းက လွန်ကျူး ခဲ့ကြပြီး သားမို့ မင်္ဂလာဦး ည ကတော့ သိပ်ကြီး ထူးခြားမှု မရှိလှပါ။ နေ့တိုင်း လိုလို လိုးဖြစ်ကြပြီး ချက်ခြင်း ပင် ကိုယ်ဝန် ရသွားကာ သားတစ်ယောက်ပင် မွေးခဲ့ ပြီး ပြီ။ သူမ မှာ ဆရာဝန် မမို့ သူမ သူငယ်ချင်း ဆရာဝန် ချင်း သေခြာပြောထားပြိး ချူပ်ရိုး ကိုလည်း လက်ရာ ကောင်းကောင်း ဖြင့် ချူပ်ထား ခဲ့တာမို့ စောက်ဖုတ်လေး မှာ နဂို အတိုင်း ပင် ပြန်ဖြစ်သွားရသည်။
သို့သော်လည်း ဘာအကြောင်းကြောင့် မှန်းမသိ၊ ဒေါက်တာကျော်စွာ သူမ အပေါ် လိင်ကိစ္စ များ သွေးအေး သလို ဖြစ်လာခဲ့ သည်မှာ တစ်နှစ်ကျော် ခဲ့လေပြီ။ သူမ မှာ သားမွေးကာစ လေးကို ပြုစုရ၊ အလုပ်ကလည်း ဘီးဇီး။ သူမကိုယ်တိုင်ပင် စာတွေ ထပ်ဖတ်ကာ စပါယ်ရှယ်လစ် ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစား နေရလို့ တခါတရံ စိတ်က သိပ်မပါ။ ဒေါက်တာကျော်စွာ ကိုယ်တိုင်လည်း ထို့ အတူပင်၊ ထို့ကြောင့် သူမတို့ လင်မယား ညဘက် အိပ်ယာခန်းတို့ က သိပ်မတက်ကြွ ကြသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ၊ ယခု နောက်ပိုင်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ လိင်ကိစ္စ ကို စိတ်ပြန်ထလာခဲ့ တော့ ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ညဘက် ကျလျှင် အလုပ်ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစား ကြည့်သည်။ သို့သော် သိပ် အဆင်မပြေ၊ အဆင်ပြေလို့ ဒေါက်တာ ကျော်စွာ က လှုပ်ရှားလျှင်လည်း အရင်က လို မဟုတ်။ တက်ထွက် ဖြစ်ရင် ဖြစ်။ မဖြစ်လျှင်လည်း လီးက မပြီးခင် ပျော့ သွားတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ဘာသာ သူမ အာသာ ဖြေ မိ တော့ သည်။ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး ဆရာဝန်တွေ မို့ အားဆေးတွေ သောက်။ ဆေးစစ် လုပ်သော်လည်း ကျန်းမာရေး အရ ဘာမှ ချို့ယွင်းချက် မရှိကြ။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ အလုပ်ပရက်ရှာကြောင့် ဟုသာ တွေးလိုက်မိသည်။
ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာလည်း သူ့ ကိုယ်သူ နားမလည်နိုင်။ ဒီလောက် ချောမောလှပ တောင့်ဖြောင့် လှသည့် မိန်းမ ကို ရထားပြီး တကယ်လုပ်ကာနီး ကျ လီးမတောင်၊ တောင်လို့ လုပ်မိရင်လည်းတခါတလေ မပြီးသေးခင် ပြန်ပျော့ သွားတာမျိုး ဒါမှ မဟုတ် ထည့် လိုက်ပြီးတာ နှင့် လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားမျိုး တွေ ဖြစ်နေသည်။ လိင်ကိစ္စ စိတ်မပါလို့ လားဆိုတော့ လည်း မဟုတ်။ လူက တနေ့ လုံး စိတ်ကြွ နေတတ်သည်။ လူနာ စောင့် ချောချော တောင့်တောင့် ၊ နပ်စ်မ၊ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဆရာဝန်မ တောင့်တောင့် တွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲ က မှန်း လိုး ၊ လီးက တောင်လာတတ်သည်။ တခါတရံ ဖေ့ဘုပ်ပေါ် မှာ သူ့ မိန်းမ ရဲ့ အမ မော်ဒယ် ဇွန်ပွင့်ကိုကို ပုံတွေ ကို ကြည့်ကာ လီးက တောင်လာလို့ ဂွင်းထု ပစ်ရသည်။ စိတ်က တချိန်လုံး ထနေတော့ အွန်လိုင်း က ပွန်ဆိုက်တွေ လိုက်ကြည့်သည်။ သူ က ဗီဒီယို တွေ ထက် စာကို ဖတ်ရတာ ပိုအားသန်တော့ စတိုရီ ဆိုက် တွေ အကုန်လိုက် ဖတ်သည်။ အဲဒီမှာ ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်ရတာ လီးပိုတောင် ရသည်။ သူ့ မယား ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို သူများ လိုးတာ တွေးမိတော့ လီးတအားတောင် သည်။ သို့သော် တကယ်ဖြစ်သွား မှာကိုတော့ သူ နှမြော မိသား။ နောက်တစ်ခု က အခု နောက်ပိုင်း လည်း သူ့မိန်းမ က ဆန္ဒရှိလာတာ အကြိမ်များလာတာကို သတိထား မိသည်။ ခါတိုင်း က သူ က ထန်လိုက် သူ့ မိန်းမ က ထန်လိုက် ဆိုတော့ သိပ်မသိသာလှ ၊ သူတို့ လိင်ဆက်ဆံ ဖြစ်ခဲ့ကြလျှင် ဘယ်သူ က စလိုက်မှန်းပင် သတိမထားမိလိုက်ကြ။ ယခု သူ့ ပါဖောင်းမန့် က ကျနေသည့် အချိန် ကျတော့ သိသာလာသည်။ သူ့ မိန်းမ ကပဲ အရင် စစ လာသည်ကို သတိထားမိသည်။ တခါတရံ သူကြိုးစား သည်။ အလုပ်မဖြစ်။ တခါတရံ တော့ အလုပ်က ပင်ပန်းလာသည်ဟု အကြောင်းပြပြီး ကျောပေးကာ အိပ် လိုက်တော့သည်။
အောဇာတ်လမ်းတွေ မှာ က မယားဖေါက်ပြန်၊ ကပ်ကိုး၊ စသည့် ဇာတ်လမ်းတွေ က များတော့ အပြင်မှာ တကယ် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု သူတွေး လာမိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ မိန်းမ အခု တလော စိတ်လာသည့် အကြိမ်ရေ များလာတာကို ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် သံသယ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူတို့ လင်မယား မှာ နှစ်ဦး စလုံး က ဆရာဝန် လည်း ဖြစ်၊ ခေတ်မှီသူ များလည်း ဖြစ်လို့ တစ်ယောက် အလုပ် ၊ တစ်ယောက် ပရိုက်ဗိတ်စီ ကို ဂရုစိုက်ကြသည်။ တစ်ဦးဦး က အလုပ်ကိစ္စ ဖုံးလာလျှင် သို့ မဟုတ် ဖုံးပြောနေစဥ် ပရိုက်ဗိတ်စီ လိုလျှင် တစ်ယောက်က ခပ်ဝေးဝေး သို့ မဟုတ် တခြားအခန်းသို့ သွားနေပေးလေ့ ရှိသည်။ ယခု ဒေါက်တာ ကျော်စွာတစ်ယောက် သူ့ မိန်းမ ကို မသင်္ကာတော့ ပရိုက်ဗိတ်စီ တွေ ဘာတွေ ဂရု မစိုက်တော့ စပ်စု ဖို့ ကြိုးစား တော့ သည်။
တရက်သော စနေနေ့ နှစ်ယောက်စလုံး နားရက် တွင် ယောက်ခမကြီး ဒေါ်မေသင်ဇာဖြိုး က ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ အိမ်လာပြီး မြေးကလေး ကို ထိန်းကျောင်း ရင်း နေသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ တွင် ကုတင်ပေါ် လှဲကာ ဖုံးပွတ်နေလေသည်။ ထိုအချိန် တွင် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖုံး မှ အသံမြည်လာသဖြင့် သူမ မေမေ ကို ဖုံးသွားပြောလိုက်အုံးမယ်ဟု ဆိုတာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလေသည်။ ဖုံးကို နားနားကပ်ပြီး ဝင်လာ သည့်သူ့ မယား ဖြစ်သူ ကို ဒေါက်တာကျော်စွာ က လက်ဟန်ခြေဟန် ဖြင့် သူ ထွက်သွားပေးရမလားဟု မေး လိုက်ရာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ ကုတင်ဘေး မှ စားပွဲလေး ပေါ် တင်ထား သည့် ဂိုးပရို ကင်မရာလေးကို အွန်ထားခဲ့ လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လုံခြည် ပြင်ဝတ်သလို ဘာလို လုပ်ကာ ဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုကင်မရာ လေး မှာ တခါရိုက်လျှင် လျှင် သူ့ မယ်မိုရီ က တစ်နာရီခွဲ လောက် ရသည်။ ယခုကတော့ ပုံမလို အသံသာ လို သဖြင့် အသာ လှန်ကာ ထားထား ခဲ့လိုက်သည်။ ပုံကတော့ မျက်နှာကျက် ကို သာ မြင်နေရမည် ဖြစ်လေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အခန်းတံခါးကို လော့ ချလိုက်ပြီး သူမတို့ ကုတင်ပေါ် သွားလှဲ ကာ ဖုံး ပြောလေသည်။
ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာ အိမ်မှာ နားထောင် ဖို့ အခွင့်အရေး မရ။ သူ အလုပ်သွားရသည့် နေ့ ကျမှ ဆေးရုံ သူ့ ရုံးခန်းထဲ တွင် အလုပ်အားသည့် အချိန် နားထောင်ခွင့် ရလေသည်။ သူနှင့် သူ့ မိန်းမ တို့ မှာ အလုပ်လုပ်သော ဆေးရုံ မတူကြခြေ။ သူ့ ရီကော့ဒင်း ကို နားထောင် ကြည့်တော့ မှ သူ့ မိန်းမ မှာ အလုပ်မှ ဖုံး မဟုတ်ပဲ သူတို့ နှင့် တတန်းထဲ သူငယ်ချင်းမ တဦး ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဝေဝေမိုး ဖြစ်နေတာ သိလိုက်ရသည်။ သူတို့ သုံးယောက် မှာ ကျောင်းတုန်းက တတွဲတွဲ ဖြစ်ခဲ့ သူတွေ မို့ သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးများ ဖြစ်ကြသည်။ သို့ သော် သူ့မိန်းမ နှင့် ဝေဝေမိုး တို့ ကတော့ မိန်းမချင်း ဖြစ်သဖြင့် တိုးတိုးဖေါ် တိုးတိုးဖက်၊ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက် များ ဖြစ်နေ ကြလေသည်။ ပထမပိုင်း ကတော့ သူတို့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် အလာဘ သလာဘ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း များ သာဖြစ်သဖြင့် ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ ကို ဘာလို့ အခန်းထဲက ထွက်သွားဖို့ ပြောတာလဲ ဆိုတာ နားမလည် နောက်တော့ အရေးကြီးသည့် အပိုင်း ရောက်လာတော့ မှ သဘောပေါက် သွားတော့ သည်။
ဝေဝေမိုး – ဟဲ့ ဒါနဲ့ နေပါအုံး နင့် ဟို စပါယ်ရှယ်ခန်းထဲ က အဖိုးကြီး ကရော ဘယ်လို လဲ
သန္တာ – ခစ် နင်က လည်း ဒါပဲ သိချင်နေတာပဲ၊ သူက အဖိုးကြီး မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ အခု မှ ၄၀ လောက်ပဲ ရှိသေးတာ
ဝေဝေမိုး – အင်း ပါ ထားလိုက်ပါတော့ အခု ဘယ်လို နေသေးလဲ သေးပေါက်ဖို့ နင့် ကို အကူအညီတောင်း တုန်းပဲလား
သန္တာ – ခစ်ခစ် အေးပေါ့ ၊ ငါကလည်း နာပ်စ် တွေ မအား၊ တဲ့ အချိန် ရောက်ရောက် သွားတာကိုး
ဝေဝေမိုး – အမလေး ကောင်မ နော် မသိရင် ခက်မယ်၊ ပထမဆုံး အကြိမ် ကတော့ နင်ပြောတာ ငါယုံ မယ်၊ နောက်အကြိမ်တွေ ကတော့ မယုံရေးချ မယုံပဲ ဟွန့်
သန္တာ – တကယ်ပါဟ၊ ခစ်ခစ်၊ အေးပါဟာ မယုံချင်လဲနေ၊ သူလည်း နောက် သုံးလေးရက် လောက် ဆို ဆင်းတော့ မှာပါ
ဝေဝေမိုး – အဟီး ငါလည်း နင့် လို များ ကြုံမလားလို့ ကြည့်သေးတယ်၊ မလွယ်ပါဘူးဟာ၊ ခပ်ချောချော ဘဲတွေ ဆို နပ်စ် မ တွေက လည်း မပြတ်ဘူးဟ၊ ရုပ်ဆိုးဆိုး ကဂျိုးကြောင် ကောင်တွေ ၊ အိုနာ ကျိုးကန်း တွေ နားမှာ ပဲ နပ်စ် မ တွေ က မဝိုင်းကြတာ၊
သန္တာ – နင် ကလည်း ဘာလို့ ငါ့လာ အားကျနေရတာလဲ နင်က လူနာထဲ က ရှာနေဖို့ မှ မလိုတာ နင့် ကောင်လေး ရှိနေပြီပဲဟာ၊
ဝေဝေမိုး – ရှိတာတော့ ရှိတာပေါ့ ဟ၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေး လီးက ငါ့ယောက်ျား တို့ နင့်လင် တို့ ဆိုက်ပဲလေဟာ၊ လူပဲကွာ သွားတာ၊ နင့် လူနာ လို အကြီးကြီး တော့ ငါ အောကားတွေ မှာပဲ တွေ့ ဖူးတယ်၊ အပြင်မှာ မမြင်ဖူးသေးဘူး။ နင့် လို ကိုင်ရဖို့ ဆိုတာဝေးရော၊
သန္တာ – အင်း ဒါပေမဲ့ နင် က တကယ် စားနေရတာလေ၊ ငါ က ကိုင်ရုံ လေး ပဲ ကိုင်ရတာ၊ ဒါပေမဲ့ သိတော့ မသိသေးဘူး ခစ်
ဝေဝေမိုး – အမယ်လေး ဟယ် နင့်လင် ကို လည်း စမ်းကြည့်ပါအုံး၊ ငါ့လင် က ကပ်ကိုး မို့ ခွင့်ပြုထားတာ၊ နင့်လင်က ကြိတ်ပုံး ကပ်ကိုး ဖြစ်ရင် ဖြစ်နေမှာ၊ ငါသိသလောက် က ယောက်ျား တွေက ကပ်ကိုးဖီးလ် အနည်းနဲ့ အများ ရှိကြတာပဲတဲ့၊ သူတို့ က သူတို့ ယောက်ျား သိက္ခာတို့ မာန တို့ အမျိုးအဆွေ သူငယ်ချင်းတွေ ကြား ဘယ်သူ မှ မသိ၊ အရှက် မကွဲ ရင် ရတယ်တဲ့၊ သွေးတိုး စမ်းကြည့်ပေါ့ ဟဟ
သန္တာ – မသိသေးပါဘူး ဟယ် ခု ကတော့ သူ ငါ့ ကို ဖီးမလာဘူးလား မသိဘူး ငါတို့ အလုပ်မဖြစ်တာတောင် ကြာပြီ။
ဝေဝေမိုး – အေးပါ ငါ သွားရတော့ မယ် ယောက်ျား ခေါ် နေပြီ၊ အကြောင်းထူးရင် နင် ငါ့ကို အပ်ဒိတ်လုပ်နော် ကောင်မ
သန္တာ – အေးပါ ကောင်မရာ
…………………………..
(၂-၂)
ဒေါက်တာကျော်စွာ အတွက် တစ်ခါ ဆို တစ်ခါ၊ ဆိုသလောက် သူ့ အတွက် အသစ် အဆန်းတွေ သိလိုက်ရသည်။ ပထမဆုံး အချက်က သူတို့ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာဝေဝေမိုး ယောက်ျား ဖြစ်သူ ထက်လင်းဦး က ကပ်ကိုး ဖြစ်ပြီး သူ့မယား ကို ကောင်လေး တစ်ယောက် နှင့် လွှတ်ပေးထားသည် ဆိုတာ ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ချက်က မိမိ မယား ဒေါက်တာသန္တာကိုကို၊ သူမ ဆေးရုံ က လူနာ တစ်ယောက် လီးကြီး ကို ကိုင် ပြီး သေးပေါက် ဖို့ ကူပေး သည် ဆိုတာပင်။ တကယ်တော့ ဆရာဝန် တစ်ဦး အနေဖြင့် လီးကိုင်တာက သိပ်တော့ မထူးဆန်းလှ ပါ။ သို့သော်လည်း ရောဂါ ရှာတာ မဟုတ်။ သေးပေါက်ဖို့ ကူပေးသည် ဆိုတာကတော့ထူးဆန်းသည်။ ဒါမျိုး က ဆရာဝန် အလုပ်မဟုတ်။ နပ်စ်မ သို့မဟုတ် ဆေးရုံ အကူဝန်ထမ်း ကလေး များ လုပ်ရမည့် အလုပ်ဖြစ်သည်။
ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာ သူ့ မိန်းမ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ အလွန်သိချင်မိသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ ကို သူမ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖွင့်ပြောလာဖို့ ဘယ်လို ကြံရမည်မှန်း မသိ။ ဖြစ်နေရသည်။ နောက်တော့ မှ စိတ်ကူးထဲ ဖြတ် ကနဲ ပေါ်လာတာ က နပ်စ် အကူ လုပ်နေသည့် သုခ ဆိုသည့် ကောင်လေး ။ ဒီကောင်လေး က သူ့ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ရဲ့ သားလေး၊ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး၊ နပ်စင်း တက်ချင်သည်။ နိုင်ငံခြား မှာ သူနာပြု သွားလုပ်ချင် သည်။ ဒီမှာ တက်ဖို့ ကလည်း ပြီးမှာ မဟုတ် တစ်နှစ်လောက်အတွင်း နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ လည်း ပြင်ထားသည် ဆိုသဖြင့် အတွေ့ အကြုံ ရအောင် ဆေးရုံ မှာ နပ်စ် အကူ အဖြစ်သွင်းပေး ဖို့ အကူအညီတောင်းလာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာက သူ့ ဆေးရုံ မှာ နေရာလပ် မရှိသဖြင့် သူ့ ဆရာကြီး ထောင်ထားသည့် ဆေးရုံ၊ ဒေါက်တာဝေဝေမိုး လုပ်နေသည့် ဆေးရုံ မှာ သွင်းပေးထားခဲ့သည်။ ထိုကောင်လေး က သူ့ ကို ဆရာ တစ်ယောက် အနေဖြင့်ရော၊ သူ့ မိဘ များ၏ မိတ်ဆွေ အဖြစ်ရော လေးစား ခင်မင်မှု ရှိသည်။ ထိုကောင်လေး ကို ချဥ်း ကပ်ပြီး စုံစမ်းကြည့်ရင် ကောင်းမည်ဟု အတွေးပေါက် လေသည်။
…………………….
သုခ တစ်ယောက် ခေါင်းထဲ ဖြစ်နိုင်ခြေ တွေကို စဥ်းစားနေမိသည်။ သူ့ ကို ဒေါက်တာ ကျော်စွာ တစ်ယောက် ဖုံးခေါ် ပြီး အလာဘ သလာဘ ပြော၊ နောက်တော့ ဘီယာဆိုင်တစ်ခု မှာ စကားပြောကြ ရအောင် ဆိုပြီး ချိန်း လို့ သွားခဲ့သည်။ အဲဒီ မှာ ပြောရင်း ဆိုရင်း နဲ့ မှ သူ့ ကို တောင်းဆိုလာသည့် ရီကွက်စ် တို့ ကို ပြန်တွေး နေမိသည်။ တကယ်တော့ ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာ သူ့ မိဘ တွေ ရဲ့ မိတ်ဆွေ ဖြစ်ပြီး တဖက်သားကို ကူညီတတ်သူ။ သူ့ ကိုလည်း ဒီ အလုပ်ကလေး ရအောင် လိုက်လံ ကူညီပေးခဲ့သူ ဖြစ်လို့ ၊ သူ့ကို ပြန်အကူအညီ ပေးဖို့ ရာမှာ သုခ အတွက် ဝန်မလေး။ သို့ ရာတွင် ယခု သူ လုပ်ပေးရမည့် အရာက ဒေါက်တာကျော်စွာ့ မိန်းမ၊ ဒေါက်တာ သန္တာကိုကို မသိအောင် စုံစမ်းပေးရမည့် ကိစ္စ။ သူ့ စိတ်ထဲ သံသယ ဖြစ်သွား ရသည်။ သို့သော်လည်း ဒေါက်တာကျော်စွာ နှင့် စကားပြောနေစဥ် ဟန်မပျက် ပဲ ဘာမှ အပန်းမကြီးသလို သူလုပ်ပေးလို့ ရပါသည်ဟု တာဝန်ခံ လိုက်ခဲ့သည်။
သူ့ သံသယ ကို မရှင်းပြမှီ သူ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အပေါ် ဘယ်လို စိတ်ထားရှိသည်ဆိုတာက အရင် ရှင်းပြရ ပေမည်။ ပထမ က သူ့ ကျေးဇူးရှင် ဒေါက်တာကျော်စွာ ၏ မယား ဟု စိတ်ထဲ မှာသာ မှတ်ထားသည်။ သဘောကောင်းသည်။ မျက်နှာ ပြုံးရွှင် ပြီး မြင်ရသူတွေ နှစ်လိုဖွယ်ရှိသည်။ သို့သော် ကြာလာပြီး မြင်ရဖန် များတော့ ဒီဆေးရုံ က ဆရာဝန်မ တွေ ထဲ မှာ ဆက်ဆီ အကျဆုံး ဆိုတာ သူဝန်ခံ ရမည်။ သူ့ လို လူပျို အနေဖြင့် စိတ်ကူးထဲ မှန်း နေမိသည့် ဂွင်း မမ တစ်ဦး ဖြစ်နေရသည်။ အဲလို သူ့ စိတ်ထဲ ဖြစ်နေရသည့် ဆရာဝန်မမ ကို သူမ ယောက်ျား က တရားဝင် လိုက်ချောင်းခိုင်း တော့ စဥ်းစား မိတာနဲ့ကို လီးတောင် လာရသည်။ သူတို့ လင်မယား အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေတာလား။ ဆရာဝန်မမ က ဖေါက်ပြန်နေသည်ဟု ဒေါက်တာကျော်စွာ ကပဲ ထင်နေလို့ လားပေါ့။
ယခု သူ့ကို စုံစမ်း ခိုင်းတာက တော့ ခက်ခက်ခဲခဲကြီး မဟုတ်ပါ။ သူ့ ဆေးရုံ မှာ တက်နေသည့် အထူးခန်းထဲ က လူနာတစ်ယောက် အကြောင်း။ အထူးခန်း ဆိုတာ က အများ ကြီး မရှိသလို ၊ အသက် ၄၀ခန့် ကျား။ နောက် သုံးလေးရက် ဆိုရင် ဆေးရုံ က ဆင်းတော့ မည် ဆိုသည့် အချက်တွေ ထည့်ပေါင်းလိုက်လျှင် ဘယ်အခန်း က ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ သုခ သိနေလေပြီ။ နာမည်ကို လူနာ ချပ် မှာ ကြည့်လိုက်တော့ ဦးထူးအောင်သာ၊ ပွဲရုံ တွေ အများကြီး ပိုင်တဲ့ သူဠေးတစ်ဦး။ နောက်တဆင့် က နပ်စ် တွေ မလှည့် ပဲ အနားယူကြသည့် အချိန် မှာ စောင့်ကြည့်ဖို့ ဟု ဆိုသည်။ အဲဒါ က နပ်စ် တွေ အများစု က ထမင်းစားချိန် မှာ လက်ရှိ အရေးပေါ် လူနာ ကြည့်ဖို့ နပ်စ် တွေက လွဲလျှင် အကုန် အနားယူကြသည်။ လူနာဟောင်းတွေ ဘက်ကို ခေါ်လျှင်တောင် အရေးမကြီးဟု ထင်လျှင် မသွား ကြ။ ထိုအချိန် မှာ အဲဒီ အခန်းကို စောင့်ကြည့်ရမည်ဖြစ်သည်။
ပထမ ဆုံး တစ်ရက် က သုခ မနက်စာ အများကြီး စားထားတော့ နေ့လည်ကျ ဗိုက်မဆာ၊ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို အလုပ်ရှိသလိုလို ဘာလိုလို နှင့် သီးသန့် ခန်းတွေ ရှိတဲ့ အထပ်မှာ တက်နေလိုက်သည်။ ဦးထူးအောင်သာ အခန်းကို မြင်နိုင်သည့် အကွယ်တစ်ခု ကနေ စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လာပြီး ထိုအခန်းထဲ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသဖြင့် ရင်ခုံ သွားသည်။ သူမ ယောက်ျား ရထားသည့် သတင်း မှာ မှန်နေပြီပေါ့။ ဆေးရုံ က ထိုအချိန် မျိုးမှာ တိတ်ဆိတ်လွန်းလှသဖြင့် အတွင်း ဘက်မှ တံခါးကို လော့ချ လိုက်သည့် ကလစ် ဆိုသော အသံက သုခ ပင် ကြားလိုက်ရသည်။ ထုံးစံ ဆို ဆရာဝန်၊ နပ်စ်မ တို့ စစ်ဆေးနေသည့် အချိန် အတွင်းမှ သော့ချလေ့ မရှိ။ သုခ တံခါး နားသို့ သွားပြီး တံခါး ခလယ်မှာ ရှိသော မှန်ပြူတင်းပေါက် သေးသေး လေးမှ အထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ လူနာကုတင်နားပတ်ထားသည့် ခန်းစီး ကြီးကို ဆွဲကာ ထားသဖြင့် လူနာရော၊ ဆရာဝန်မ ကိုပါ မမြင်ရ။ သူဘာမှလုပ်လို့ မရတာ သေခြာ သွားခဲ့သည်။ နောက်ပလန်တစ်ခု ဆွဲမှ ရတော့ မည်။
…………………
သုခ တစ်ယောက် သူ့ စောပြီး နိုင်ငံခြား အရင် ထွက်သွားသည့် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် လက်ဆောင် ပေးထားခဲ့သော FUVISION Mini Camera ကို သုံး ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ကင်မရာလေး က မိုးရှင်း ဒီတက်တစ် လုပ်ထားလို့ ရသည်။ ဘက်ထရီ ကလည်း တခါ အားသွင်းထားလျှင် တစ်နာရီခွဲ ခန့် ခံသည်။ အက်စ်ဒီ ကဒ် ကလေး ထဲ မှာ ရီကော့ လုပ်ထားပေးသည်။ ဘယ်မှာ ဘယ်အချိန်ထားရမည် ဆိုတာက ဦးနှောက်စားစရာ။ အစောကြီးကတည်းက ထားလျှင်လည်း လူနာလှုပ်ရှားတိုင်း ရီကော့ လုပ်နေကာ တကယ့် အချိန်ကျရင် ဘက်ထရီဒေါင်းနေလျှင် ဒုက္ခ။ နောက်တစ်ခု ကလည်း ဘယ်သူမှ မရိပ်မိအောင် ထားရမည်။ ကင်မရာက တော့ သေးသေးလေးပါ အရှည်က မှ တလက်မလောက် ရှိပြီးအထူက လက်မဝက်ခန့်သာ။ သုခ စွန့်စား ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ကင်မရာကို လူမိ သွားပါကလည်း ပိုင်ရှင် ဘယ်သူမှန်းသိမှာ မဟုတ်။ သူ့ လက်ဗွေရာ မကျန်အောင် သာ ဂရုစိုက်ရမည်၊ အဝင်အထွက်ကို ဂရုစိုက်ရမည်။
နောက်တစ်နေ့ သုခ နေ့လည်စာ မစားခင်။ ခပ်စောစော၊ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မလာခင် နာရီဝက် လောက် စောကာ ထိုလူနာအခန်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ လူနာက မှေးတဝက် အိပ်တဝက် ဖြစ်နေသည်။ ပုံမှန်ဆိုနပ်စ် တွေက အကွစ်မန့် တွေကို လာပြီး စစ်ဆေးတတ် လို့ သူ့ အတွက် သိပ်မထူးဆန်းလှ။ သုခ က အကွစ်မန့် တွေ စစ်သလိုလို ဘာလိုလို နှင့် လူနာ ကုတင်ခေါင်းရင်း က အကွစ်မန့် တွေ ပိုက်တွေ ဝါယာတွေ ရှုတ်နေသည့် ကြားထဲ မှာ ကင်မရာလေးကို နှစ်ဖက်ကပ် သည့် တိတ် ဖြင့် နံရံ မှာ ကပ်ထားခဲ့ လိုက်သည်။ နောက်တော့ အပြင် မနေ့ က ချောင်းသည့် ထောင့် နားမှ ပင် အသာချောင်း နေလိုက်သည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဝင်သွားသည်။ တံခါးလော့ချသည်။ သူ စောင့်နေလိုက်သည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ပင် ကြာမည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူ နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက် စောင့် ပြီးမှ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ လူနာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အသံမကြားအောင် ကုတင်နားကပ် ပြီး ခေါင်းရင်း မှ ကင်မရာ ကို ဖြုတ်ယူခဲ့လေသည်။
……………………………….
သုခ အိမ်ရောက်တော့ ကင်မရာမှ မယ်မိုရီ ကဒ်ကို ထုတ်ကာ ကွန်ပြူတာထဲထည့် လိုက်သည်။ လူနာကုတင် ကို ခေါင်းရင်း ဘက်မှ အပေါ် စီး အနေဖြင့် ကောင်းကောင်းမြင်ရသည်။ သူရမ်းသမ်း ပြီး မှန်းတပ်လိုက်သည့် နေရာ က အတော် အဆင်ပြေသွားသည်။ ပထမပိုင်း က လူနာ က လှဲလျောင်းနေသည် သူ အရှေ့ နည်းနည်း ကျော်ရစ် လိုက်တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဝင်လာတွေ့ သည်။ ထိုအခါမှ ပလေးကို နှိပ်လိုက်ပြီး စပီကာ ကို ချဲ့ ကာ နားထောင် ရင်း ပုံကို ကြည့်နေလိုက်သည်။
“ဆရာမ လာပြီလား အတော်ပဲ ကျနော် လည်း ဆီးသွားချင်နေတာ”
“ရှင်က ဒီအချိန် ပဲ ဆီးသွားချင်နေတာပဲ နော် ဟွန်း”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က တွန်းစားပွဲလေး ပေါ် မှ တခါသုံး လက်အိပ်ကို ယူကာ လက်နှစ်ဖက် မှာ စွပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ တံခါးဘက်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း လူနာကုတင်ကို ကာသည့် ခန်းစီးကို ဆွဲကာလိုက်သည်။ လူနာက အိပ်ရာမှ ထကာ ကုတင်စောင်းတွင် ခြေချ ထိုင်လိုက်သည်။
“ရှင် အခု ကိုယ့်ဘာသာ တောင် ထထိုင်နိုင်ပြီပဲ ဆီးသွားဖို့ အကူညီလိုသေးလို့လား”
“ကျနော့် လက်တွေ က ထုံနေသေးလို့ ပါ ဆရာမ ရယ်။ ဆရာမ ကို လည်း အားလည်း နာပါတယ်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဆီးအိုး ကို ယူပြီး လူနာခြေထောက်ချထားသည့် နားမှာ ထားလိုက်သည်။ လူနာ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ခါးပုံစ မှ ဖြည်ချလိုက်သည်။ အာပါး လူနာ လီးက အတော် တုတ် ပြီး ရှည်ပါလား၊ သုခ ပင် အံသြ သွားသည်။ တကယ်တော့ သုခ လီး ကလည်း သူတို့ သူငယ်ချင်း တွေ ထဲ မှာ အတုတ်ဆုံး အရှည်ဆုံး ဖြစ်သည်။ လူငယ်သဘာဝ တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ယှဥ်ပြိုင် ကြ တိုင်းထွာ ကြရင်း က သိလာခဲ့ ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သုခ လီးမှာ တောင်နေပါက၊ အရှည် ခြောက်လက်မခွဲ ရှိလေသည်။ ယခု လူနာက သူ့ ထက် အနည်းငယ် ရှည်သည်ဟု မှန်းဆ မိသဖြင့် အနည်းဆုံး ခုနစ်လက်မ ခန့် ရှိမည်ဟု မှန်းလိုက်မိသည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ကုတင်ဘေးတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေသည်။ သိသိသာသာ ကြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတာတော့ မဟုတ်။ သူမ ဘယ်ဘက်လက်ကလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ညာဖက်က ဆီးအိုးကို ကိုင်ထားသည်။ သူမ လက်ကလေးကို ရှေ့တိုး နောက်ငင် လုပ်ပေးရင်း လီးထိပ်ဖူး ကို ဆီးအိုး ဆီ ချိန်ထားလေသည်။ သူမ လုပ်ပေးနေစဥ် မှာ ကို လီးကြီး က ပိုမို တုတ်ပြီး ရှည်ထွက်လာလေရာ၊ လူနာ စိတ်ထ နေပြီ ဆိုတာ သိသာလေသည်။
“မရသေးဘူးလား ရှင်”
“ရခါနီးပါပြီ ဆရာမရယ် နည်းနည်းလေး ညှစ်ပေးပါလား အီးးးးး”
ခနအကြာ မှာတော့ လီးထိပ်က ဖြူဖြူ အရည်များ ဆီးအိုးထဲ ပန်းထွက် ကျကုန်သည်။ လူနာ ပြီးသွားတာ နေမည်။ လရည် ဖြူဖြူ တွေ ထွက်ကျ လာပြီးတိုင် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လက်က ဆက်လုပ်ရှား နေတုန်း။ သို့သော် ဆီးဝါကျင်ကျင် တွေ ထွက်လာတော့ မလှုပ်ရှားတော့ ပဲ ဆီးအိုးထဲ ကို သေးများ သေခြာ ရောက် စေရန် ချိန်ထားပေးလိုက်လေသည်။ သေးပေါက် ပြီးသွား တော့ မှ ပုဆိုးကို ပြန်ဝတ်ပေးရင်း လူနာကို ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲ စေလေသည်။
“အား ကျေးဇူး ပါပဲ ဆရာမ ရယ် ခုမှ နေသာ ထိုင်သာ ရှိသွားတော့ တယ်”
“အင်းပါ၊ ရှင် မနက်ဖြန် တရက် ပဲ ကျန်တော့ တယ်နော် သဘက်ခါ မနက် အစောကြီး ဆေးရုံ က ဆင်းရတော့ မယ်”
“ဟုတ် သိပါတယ် ဆရာမ ရယ်၊ မနက်ဖြန် နှုတ်ဆက် ပွဲ ဆရာမ ဆက်ဆက် လာခဲ့ ပါနော်၊ ”
“အင်း ပါ ကျမ ကြည့်လိုက်ပါအုံးမယ်။ အဆင်ပြေရင် လာကြည့်ပေးပါမယ်”
ပြီးတော့ သူမ လက်အိပ်များကို ချွတ်ကာ အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ထည့် လျှက် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားလေတော့ သည်။
ဗီဒီယိုထဲမှာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်နှင့် သုခ ဗီဒီယို ကလစ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း ထဲ အမြန် ပြေးကာ သူ၏ မာတောင် နေသော လီးကို ဆုပ်ကိုင် လျက် လရည်များ ပန်းထွက် သည်အထိ ထုပစ်လိုက်တော့ သည်။
…………………………..
(၂-၃)
သုခ စိတ်ထဲ ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဗီဒီယို ကလစ်ကို ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ပြဖို့ မပြဖို့ ဖြစ်သည်။ သူ က ဗီဒီယို ဖြင့် ရီကော့ လုပ်ထားမည်ဟု ပြောထားတာမဟုတ်သဖြင့်၊ ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ပြစရာ တော့ မလို၊ သို့သော် သူ လုပ်ပေးတာ တစ်ခုခု တော့ ပြောရမည် ဆိုတော့ လောလောဆယ် လျိုထား လိုက်ဦးမည်ဟု စဥ်းစားလိုက်သည်။
ဒေါက်တာကျော်စွာ နောက်တစ်နေ့ ဖုံးခေါ် တော့ သူက ပထမဆုံး နေ့ က အခြေအနေ ကိုပဲ ပြောပြလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လူနာခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ တံခါးကို လော့ချ ထားပြီး အတွင်းမှာ ခန်းစီး ကိုလည်း ဆွဲကာ ထားသဖြင့် ဘာမှ မမြင်ရ၊ သူတစ်ခုခု ကြံပါဦးမည်ဟု ပြောထားလိုက်သည်။
နောက်တစ်နေ့ ကျတော့ သူ ကင်မရာကို ဘယ်လို အနေအထားဖြင့် ချိန်လျှင် သေခြာ တွေ့ ရမည်ဆိုတာ သဘော ပေါက် သွား သဖြင့် ထို ရူ့ထောင့် ကို ရအောင် ချိန်ထားခဲ့ လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ထိုအခန်းထဲ ဝင်သွား ပြီး ပြန်ထွက်လာချိန် က မိနစ် ၂၀ကျော် လောက် ရှိမည်။ သူကင်မရာ ဝင်ဖြုတ်ဖို့ နောက်ထပ် ငါးမိနစ် လောက် စောင့်ရတာမို့ တခြား နပ်စ် များ ပြန်ဝင်လာမည့် အချိန် ကပ်နေလေပြီ။ သို့သော်လည်း မည်သူ မှ သတိမထားမိအောင် သူ လှုပ်ရှားနိုင်ခဲ့ လေသည်။
ထိုနေ့ က ဗီဒီယို ကလစ် ကို သူကြည့်ပြီးသည့် အချိန်မှာ သုခ တစ်ယောက် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တော့သည်။ ထိုဆရာဝန်မ ကို သူရအောင် လိုးမည်ဟု။ ထိုဗီဒီယို ကို သူ အကြိမ်ကြိမ် ပြန်ကြည့်မိသည်။ ကြည့်ပြီးတိုင်းလည်း တစ်ကြောင်းလောက် တော့ ဆွဲလိုက်မိသည်။
ထိုဗီဒီယို မှာ မနေ့ ကထက် ထူးခြားတာက လူနာ က လန်းဆန်းတက်ကြွ နေသည်။ တကယ်တော့ လူကောင်းတစ်ယောက် လိုဖြစ်နေပါပြီ။ မနက်ဖြန်ပဲ ဆေးရုံ က ဆင်းရတော့ မည် မဟုတ်လား။ သို့သော်လည်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ လူနာမှာ ခုနနှင့် မတူတော့ အားမရှိသလို နှုံးခွေ နေသလို အိုက်တင် ခံနေသည်။ လူနာ က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ လက်အိပ်စွတ်ထားသည့် လက်ဖြင့် လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးတော့ လီးကြီး က တအားကို ထောင်မတ်နေသည်။ တော်တော် နှင့် မပြီးနိုင်။ လူနာက ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပုခုံးလေးကို အသာကိုင်လျှက်။
“ဆရာမ ရယ် အခြေအနေ တော်တော် ဆိုးနေပါပြီ၊ ဒီနေ့ တော့ ဆရာမ တစ်ခုခု ကူညီပေးမှ ရတော့ မယ် ထင်တယ် နော် အီးးးးး ကျနော်လည်း မနက်ဖြန် ဆင်းရတော့ မှာ လုပ်ပါ ဆရာမ ရယ်နော်”
ဟု ပြောရင်း က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ခေါင်း ကို နောက်လက်တဖက် ဖြင့် အသာ ဖိကာ ဆွဲလေရာ၊ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ နှုတ်ခမ်း နားကို လီးထိပ်ဖူး ကြီး က နီးကပ် သွားလေသည်။ သုခ မှာ ဗီဒီယို ကြည့်နေရင်း ဖြင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ရုတ်တရက် ထရပ်ပြီး လူနာကို ပါးများရိုက်လိုက်မလားဟု စိုးရိမ် သွားမိသည်။ သို့သော် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ ဆက်ဆီ နှုတ်ခမ်း အစုံ က ဝလုံးပုံလေး ဟ သွားပြီး လီးဒစ်ဖူး ကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင် သွားတာ တွေ့ လိုက်ရတော့ သုခ လီးပင် တဆတ်ဆတ် တုံသွားရသည်။
နောက်တော့ ထိုလူကြီး လက်နှစ်ဖက်စလုံး က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ထားရင်း က ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ကြမ်းပြင်တွင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ကြမ်းပေါ် မှာ ဒူးထောက်လျက်သား လီးကြီးက သူမ ပါးစပ်ထဲမှာ။ သူမ ပါးစောင် တဖက်က ဖေါင်းထွက်လို့ ။ ထိုလူကြီး က သူမ ခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး သူမ ပါးစပ် ကို လိုးနေလေသည်။ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဆုံးကာနီး အထိဝင်နေတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ သူမ လက်ကလေး များဖြင့် ထိုလူကြီး ပေါင်ကို တွန်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလူကြီးက သူမ ခေါင်းကို မလွတ်ပဲ အတင်းသာ ဆက်ညှောင့် လေရာ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ထိုလူကြီးက လီးကြီး ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတော့ ညှောင့်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး သူမ ခေါင်းကို ဖိကိုင်ထားလေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်ချောင်း တွေ လှုပ်နေတာ တွေ့ လိုက်ရသဖြင့်သူမ လည်ချောင်းထဲ ဝင်နေသည့် ဒစ်ဖူး ကို အသားကျအောင် မျိုနေသည်ဟု သုခ တွေးလိုက်မိသည်။ ခနနေတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် အားကုန် တွန်းလာတော့ ထိုလူကြီးက ခေါင်းကိုင်ထားတာကို အသာ လျှော့ ပေးလိုက်ပြီး လီးကြီးကို တဝက်ခန့် ပြန်ထုတ် လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရူနေတာကို ခနစောင့် လိုက်ပြီးမှ လီးကြီးကို ပါးစပ် ထဲ ပြန်လိုးပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က လီးတန် အရင်းကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး လီးကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ မဝင်နိုင်အောင် တားထားလိုက်သည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် လည်း ထိုလူကြီး ဂွေးဥ များကို ဆော့ ကစား ပေးနေသည်။ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာမှာတော့ တအီးအီး အသံ ဖြင့် ထိုလူကြီး လှုပ်ရှားမှု တွေ မြန်လာပြီး ခါးကို တချက်ကော့ ဆောင့် လိုက်ရင်း ငြိမ်သွားတော့ သည်။ လရည်များပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျိုချ နေသည်ကို လည်း တွေ့ နေရသည်။ ပြီးသွားတော့ တာတောင် မှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ လျှာ ကလေး ဖြင့် လီးတန် ကြီးကို လျှက်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး လိုက်သည်။ ပြီး မှ ဆီးအိုးကို ကိုင်ကာ လီးတန် ထိပ်မှာ တေ့ ပေးလိုက် သည်။ ထိုလူကြီး သေးပေါက်တာ ပြီးဆုံး သွားမှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဆီးအိုးကို အောက်ချ ပြီး မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်သည်။ ထိုသူကြီးက ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ဆွဲဖက်လျှက် နှုတ်ခမ်းတို့ ကို စုပ်နမ်း လိုက်သည်။
“ကျေးဇူး ပါပဲ ဆရာမ ရယ်၊ ကျနော် ဆရာမ ကျေးဇူး ကို တသက် မမေ့ ပါဘူး။ ဆရာမ အကူအညီလို ရင် ကျနော့် ဆီ အချိန်မရွေး ဖုံးဆက်ပါ၊ ကျနော် ကတော့ ဆရာမ ကို ဂုဏ်သိက္ခာ ထိခိုက်မဲ့ အနှောက်အယှက် မျိုးလုံးဝ မပေးပါဘူး ဆိုတာ ကတိပေးပါတယ်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဘာမှ ပြန်မပြေ၊ ခေါင်းကို သာ ညှိမ့်ပြ လျှက် လက်အိပ်များကို ချွတ် အမှိုက်ပုံးထဲ ပစ်ထည့်ကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားတော့သည်။
………………………..
သုခ သုတ်ရည်တွေ ဦးနှောက်ထဲ ရောက်ပြီး တွေးမိတာက ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ဗီဒီယို ပြ အကျပ်ကိုင် ကာ ချူပ် ဖို့ ကြိုးစား မည်ဟု။ သွေးအေး သွားတော့ လန့် နေသည်။ သူပြလိုက်လို့ ရဲ တိုင်လိုက်လျှင် သူ ဒုက္ခရောက် မည်။ ဆရာဝန်မ အရှက်ကွဲတာထက် သူ့ နောင်ရေး ထိခိုက်မှာ ကို သူစိုးရိမ်သည်။ သူ အလုပ်ပြုတ်မှာ ကို မစိုးရိမ်၊ အချူပ်ကျ ထောင်ကျ ဖြစ်က သူ့ မိဘတွေ စီစဥ် ထားသော နိုင်ငံခြားထွက်ရမည့် ပလန် အကုန် ဒုက္ခရောက် ကုန်မည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ ကို ဗီဒီယို တွေ ဒီအတိုင်း ပေးရမှာလည်း နှမြောနေမိသည်။ စားရမှာလည်း သဲတရှပ်ရှပ်၊ ပစ်ရမှာလည်း ဆီတဝင်းဝင်း ဖြစ်နေသည်။
အကြံ တစ်ခု ရတာကတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ဒဲ့ ဝင်ဆွေးနွေး မည်။ ဆရာမ ယောက်ျား က ကျနော့် ကို ခိုင်းလို့ ကျနော် လုပ်ထားသည် ဟု စပြီး ပြောပါက သူ့ အနေဖြင့် အပြစ်လွတ်မည်။ ထိုအခါ ဆရာဝန်မ ဘာပြော မလဲ ဆိုတာကို ကြည့်ပြီး မီးစင် ကြည့်က တော့ မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ ဖုံးခေါ် တာကို တော့ မကိုင်တော့ ပဲ မက်ဆေ့ သာ ပြန်ပေးလိုက်သည်။ ကျနော် ဘီးဇီး ဖြစ်နေလို့ ဆရာ့ ကို ကျနော် ပြန်ခေါ် ပါမည် ဟု။ သူ သိပ်အချိန်ဆွဲလို့ မရတော့။ နောက်တစ်နေ့ နေ့လည် မှာပင် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို သုခ ရင်ဆိုင်လိုက်တော့ သည်။
“ဆရာမ ဒီ လန့်ချ် တိုင်း ( နေ့လည်စာ စားချိန်) မှာ အချိန်နည်းနည်း ရမလားမသိဘူး ကျနော် တိုင်ပင်စရာလေး တစ်ခု ရှိလို့”
“အော် သုခ ရပါတယ်၊ ဒီနေ့ ခင်း ကျမ အားပါတယ်၊ ကဖတေးရီးရား မှာ ဆုံ မလား”
“အဲမှာ အသံတွေ ဆူသလားလို့ ဆရာမ စိတ်မရှိရင် အပြင်ဘက် ဟို လျှောက်လမ်း ဘေးက ခုံတန်း တခု မှာ ပြောလို့ ရမလား”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နည်းနည်းတော့ တွေ သွားသည် ထိုနေရာ က လေ့ကျင့် ခန်းလုပ်ဖို့ လိုသည့် လူနာ များ သွားလာ လှုပ်ရှားရန် လုပ်ပေးထားသော နေရာလေး ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံပိုင် ပန်းခြံ လိုလေး ဖြစ်ပြီး တခါတရံ ကိုယ့် အိမ်မှ ယူလာသော နေ့လည်စာ ထမင်းဘူး တို့ ကို ယူလာပြီး အေးအေးဆေးဆေး ထွက်စား ကြသည့် နေရာလည်း ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံ က နပ်စ် အကူ ကောင်ကလေး နှင့် ထိုထိုင်ခုံ မှာ အတူတူ ထိုင်ဖို့ကျတော့ သူများ ပြောစရာ ဖြစ်မလားဟုတချက် တွေး လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ခေတ်မှီသူလည်း ဖြစ်၊ သူမ လင် အလုပ်သွင်း ပေးထားသည့် ကောင်လေး လည်း ဖြစ်တာမို့ မောင်လေး လိုသာ သဘောထား သဖြင့် ခေါင်းငြိမ့် ကာ အင်း လို့ ပြောလိုက်လေသည်။
………………….
နေ့လည်စာ စားချိန် လူလွတ်သည့် ခုံတန်းလေး တစ်ခု ကို နေရာဦး ပြီး သုခ တစ်ယောက် ထိုင်ကာ စောင့် နေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို သူ့ ဆီကို လျှောက်လာတာ မြင်တော့ သုခ ဇောချွေး ပြန်ပြီး ရင်တွေ ခုံနေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အလုပ်ချိန် ထုံးစံ အတိုင်း ဂျူတီကုတ် အဖြူ ဒူးလောက် အရှည်လေး ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်လေးဖားလျှား ချထားတာ တောင် ဆက်ဆီဖြစ်နေသည်။ ဗီဒီယို ထဲ က သူမ ပုလွေပေးနေပုံကို ပြန်မြင်ယောင် လိုက်မိတော့ သုခ လီးက ပူကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို သုခ အနားရောက်တော့ ခုံတန်းလျှား မှာ မထိုင်ပဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ဖြင့် မေးခွန်းထုတ် သည့် မျက်နှာပေးလေး ဖြင့် ။
“ကဲ ဆိုပါအုံး မောင်သုတ ဘာများလဲ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျနော် ပြောတာလေးကို အစအဆုံး နည်းနည်း လေး သည်းခံ ပြီး နားထောင်ပေးပါနော်၊ တော်ကြာ တပိုင်းတစ် မှာ ဆို ဆရာမ ဇာတ်ရည်မလည်ပဲ တမျိုး တမည်တွေး နေမှာ စိုးလို့ပါ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျက်ခုံးလေး ပင့် သွားရသည်။ ဘာများလဲ မသိဟု အတွေး ဖြင့်။
“အေးပါ တို့ သေခြာ နားထောင်ပါ့မယ် ကဲပြောပါအုံး ဘာပြဿနာလဲ”
“ဒီလိုပါ ဆရာမ ၊ ဆရာမ အမျိုးသား ဒေါက်တာကျော်စွာ က တနေ့ က ဖုံးခေါ် ပြီး ဘီယာသောက်ရအောင် ဆိုလို့ ကျနော် သွားလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ ဘီယာသောက် ရင်း စကား ပြောကြရင်း က ဆရာ က ကျနော့် ကို အကူအညီ တစ်ခု တောင်းတယ်။ အဲဒါကတော့ ဆရာမ နေ့လည်ဘက် အထူးခန်း က လူနာတစ်ဦး ဆီ ကို သွားတာ စောင့်ကြည့်ပေးဖို့ပါ။ ”
“ဘယ်လို ဘယ်လို”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ၊ ဦးထူးအောင်သာ ရဲ့ အခန်းကို ပါ၊ ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျက်နှာလေး နီရဲ သွားသည်။ သူမ ပရိုက်ဗိတ်စီ ကို ထိခိုက်တာရော၊ သူမ ယောက်ျား က တစိမ်း ကောင်လေး တစ်ယောက်ကို သူမ အား လိုက်လံ ချောင်းခိုင်း သည် ဆိုသည့် အချက်က သူမ ကို ဒေါသ စိတ်တွေ ဖြစ်လာခဲ့သဖြင့် မျက်နှာ မှာ မှုံကုတ်သွားပြီး နီရဲ တက်လာခဲ့သည်။
“အော် သူက ဒီလိုလား တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ”
“ဆရာမ ခနလေး သည်းခံ ပါအုံး၊ ကျနော် အစက တောင်းပန်ထားခဲ့သလိုပေါ့၊ အဲဒါ နဲ့ ကျနော် လည်း ဆရာ တာဝန်ပေးလို့ စောင့်ကြည့်ခဲ့မိတယ်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ အခန်းတံခါးကို လော့ချ ပြီး ခန်းစီး ပါ ကာထားခဲ့တာမို့ လက်ပူးလက်ကြပ် တော့ ဘယ်လို မှ မမိနိုင်ဟု တွေးထားသဖြင့် လေသံ ခပ်မာမာ ဖြင့် ပင် ပြောလိုက်သည်။
“အေး ပါ ငါ က မင်းကို မပြောပါဘူး မင်းဆရာ ကို သာ ငါ က တိုက်ရိုက် ပြောမှာ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ တိုက်ရိုက် မပြောခင် ဒါလေး တချက်တော့ ကြည့်ပေးပါအုံး”
သုခ က သူ့ ဖုံးထဲဒေါင်းထားသည့် ဗီဒီယို ကလစ် နှစ်ခု အနက် မှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပုလွေ မှုတ်ပေးနေသည့် ဗီဒီယို ဖိုင်ကို ရွေးကာ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဖုံးကို လှမ်းယူကာ ပလေး နှိပ်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ဗီဒီယို ကလစ် စတာနှင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ခြေဖျား လက်ဖျား တွေ အေးစက် သွား ပြီး၊ မျက်နှာပေါ် မှာ လည်း သွေးဆုတ်ကာ ဖြူဖျော့ သွား ခဲ့ရသည်။ ခေါင်းလည်း မူးသလို မိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ ရသည်။
“မင်းးးးး မင်းးးး ဒီ..ဒီ..ဟာကို ဘယ်…ဘယ်လို…………အာ ဒုက္ခပါပဲ..ဖျက်ပစ်လိုက်စမ်း ပါအခု..”
“ဆရာမ အဲဒီ ဖုံးထဲက ဟာကို ဖျက်လည်း အလကားပဲ ၊ ကျနော့် အိမ်က ကွန်ပြူတာထဲ မှာလည်း ရှိတယ်၊ ဆရာမ လိုချင်ရင် ဒီ ယူအက်စ်ဘီ ဒရိုက်ထဲ မှာလဲ ရှိတယ်၊ ရော့ ”
ဟု ဆိုတာ သုခ က သူ့ လက်ထဲ မှ ယူအက်စ်ဘီ ဒရိုက်လေးကို လှမ်းပေးလိုက်ပြီး ဖုံးကို ပြန်ယူလိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် လည်း အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြင့် ယူအက်စ်ဘီဒရိုက်လေးကို လှမ်းယူ ကာ လက်မှာဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ နောက်တော့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား သည့် အမူအယာဖြင့်၊
“မင်းးးးး မင်းးးး အဲဒီ ဗီဒီယို ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ”
ဟု မေးလိုက်သည်။
(၂-၄)
“ကျနော် လည်း ဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာ မသေခြာလို့ ဆရာမ ကို လာပြ ပြီးတိုင်ပင်တာပေါ့”
“အဲဒါ တွေ ရှိသမျှ အကုန်ဖျက်ပစ် လိုက်ပါကွာ နော် ၊ မင်းဘာလိုချင်သလဲ တို့ ကြည့်လုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ကျနော့် ကို ဆရာ ကယုံကြည့်လို့ ခိုင်းထားတာလည်း ရှိသေးတော့ ဆရာ့ အပေါ် လည်း သစ္စာ မဖောက်ချင်ဘူး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် ဒီကိစ္စ လွယ်လွယ် နှင့် မဖြစ်နိုင်တော့ ဘူး ဆိုတာ သဘောပေါက် လာခဲ့ပြီ။
“ကဲပါကွာ ငါ့မောင် ဖြစ်စေချင်တာကို အမ စီစဥ် ပေးလို့ ရပါတယ်။ မင်းဆရာ မေးရင် ဘာမှ မတွေ့ ဘူးလို့ သာ ပြောလိုက်ပေါ့ ဟုတ်ပလား”
“အဲလောက်လည်း မလွယ်ဘူးထင်တယ် ဆရာမ ရဲ့၊ ဆရာ က ဆရာမ နဲ့ အဲဒီ အခန်းထဲ က အကြောင်း တစ်ခုခု ကို သိထားလို့ ကျနော့် ကို စုံစမ်းခိုင်းတာပေါ့၊ နို့ မို့ သူက ဘယ်က နေ ဘယ်လို သိမလဲ”
သုခ ပြောတာ လည်း မှန်သည်ဟု ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တွေးလိုက်မိသည်။ သူမ လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ တွေ လိုက်စဥ်းစား ရင်း ဦးဏှောက် ပူလာလေပြီ။
“ဒီလို လုပ် ဆရာမ ကျနော့် ဘရိတ်တိုင်း လည်း အချိန်စေ့ နေပြီ ကျနော် တို့ အေးအေးဆေးဆေး တနေရာ အလုပ်ပြီးတဲ့ အချိန် စကားပြောရအောင်၊ အဲဒီ မှာ ခေါင်းနှစ်လုံး နဲ့ အကြံ ထုတ် လိုက်ရင် အဖြေ ထွက် နိုင်ပါတယ်”
“အင်း ဒါဆိုလည်း ဒီဝိအန်း စနေ နေ့ လောက်ဖြစ်ဖြစ်”
“အာ မရဘူးထင်တယ် ဆရာမ၊ ဆရာက ကျနော့် ကို မနေ့ ကတည်းက ဖုန်း တဂွမ်ဂွမ် ဆက်နေတာ၊ ကျနော် အရမ်း အလုပ်ရှုတ်နေလို့ ပါ၊ မနက်ဖြန် ပြန်ခေါ် ပါ့ မယ် ဆိုပြီး ပြောထားရတာ၊ ကျနော် ဘာလုပ်ရမလဲ ဆိုတာ ဒီည တော့ သိမှ ရမှာ”
“အာကွာ..ကျွတ်စ်”
“ကျနော် သွားတော့ မယ် ဆရာမ ကျနော် ဂျူတီ ပြန်ဝင် ရတော့ မယ်၊ ကျနော် ဆရာမ ကို မက်ဆေ့ ပို့ပေးလိုက်မယ်၊ ဘယ်နေရာ မှာ ဆုံ ပြီး ဆွေးနွေး ကြမယ် ဆိုတာ ၊ အိုကေနော် ဘိုင်ဘိုင်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဘာမှ မပြောနိုင်ခင် မှာ သုတ တစ်ယောက် ထိုင်နေရာ မှ ထကာ ဆေးရုံ ဘက်ကို ထွက်သွားတော့ သည်။
………………………
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဦးနှောက် စား နေပြီ။ ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ။ သုတ ပြောတာလည်း သဘာဝ ကျသည်။ သူမ ယောက်ျား က သူမ အဲဒီ အထူးခန်း ထဲ ကို နေ့လည်ဘက် သွားတာ ဘယ်လို သိနေရတာလဲ။ ပြန်စဥ်းစား တော့ သူမ အဲဒီ အကြောင်းကို သူမ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာဝေဝေမိုး ကိုသာ ပြောပြဖူးသည်။ ဒေါက်တာဝေဝေမိုး ကလည်း သူမ ယောက်ျား နှင့်သူငယ်ချင်း ဆိုသော်လည်း သူမ နှင့် က အတွင်းကျကျ မိန်းကလေး ချင်း ရင်ဖွင့် နေကြ။ သူမကတော့ ပြန်ပြောမှာမဟုတ်တာ ၁၀၀ရာခိုင်နှုံး သေခြာသည်။ သူမဝေဝေမိုး နှင့် နောက်ဆုံးဖုံးပြောခဲ့ တာက လွန်ခဲ့သော သုံးလေးရက် က မှ ဖြစ်သည်။ သူမ ယောက်ျား က သုခ ကို ခေါ်တွေ့ ပြီး အကူညီတောင်း တာ ကလည်း လွန်ခဲ့ သောသုံးလေးရက် က ဆိုတော့၊ သူမ နှင့်ဝေဝေမိုး တို့ ဖုံး ပြောတာကို တနည်းနည်း နဲ့ ကြား သွားတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ ဒါကလွဲ လို့ ဘာမှ မရှိ။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဆက် တွေးမိသည်မှာ သူမ ယောက်ျား က ကြားသည့် အချိန်မှာ သူမ ကို တိုက်ရိုက် မေးလို့ ပြောလို့ ရသည်။ တကယ်တမ်း ပုံမှန် ခင်ပွန်းသည် တစ်ယောက် သာ ဆိုလျှင် သူမ ကို ဒေါသတကြီး ဖြင့် ပေါက် ကွဲ ကာ မေးမြန်း စွတ်စွဲ ပြဿနာ ရှာ မည်ပင်။ ယခု လို သူမ နောက်ကွယ် မှ နေ၍ စုံစမ်းခိုင်း သည် ဆိုတာက သူမ ယောက်ျား ဒေါက်တာကျော်စွာ က ဝေဝေမိုး ပြောခဲ့ သလို ကပ်ကိုး ဖီးကြောင့် ပဲ ဖြစ်နိုင်လေသည်။ ထိုအချက် ကို တွေးလိုက်မိတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို သုခ ကို ဘာပြောရမည် ဆိုတာ အဖြေထွက်လာခဲ့သည်။
………………………………..
သုခ မှာ ဆေးရုံ နှင့် မနီးမဝေး လမ်းလျောက် သွားနိုင်သည့် အကွာအဝေး မှာ ရှိသည့် တိုက်ခန်း သုံးလွှာ မှာ နေလေသည်။ သူ့ အရင် နိုင်ငံခြားသို့ ထွက်သွားပြီ ဖြစ်သော သူငယ်ချင်း ၏ အခန်းဖြစ်သည်။ ထိုသူငယ်ချင်း ကို သူ့ မိဘ များက ဝယ်ပေးထားတာ ဖြစ်ပြီး ကမန်းကတမ်း ထွက်သွားရတာမို့ ဘာမှ မစီစဥ်ခဲ့ ရပေ။ နောက် တော့ မှ ရောင်းစား မည် ဟု အကြံ ဖြင့် ထားခဲ့ရာ သုခ ကို ယာယီ နေခွင့် ပြုထားခဲ့ လေသည်။ သုခ ကလည်း သူ လုပ်လုပ် သည့် ဆေးရုံ နှင့် နီးသဖြင့် နေနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သုခ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို သူ့ အခန်း လိပ်စာ မက်ဆေ့ ဖြင့် ပို့ပေးလိုက်ပြီး အချိန်ကတော့ ဒီညနေ ဆရာမ အဆင်ပြေသည့် အချိန်လာခဲ့ ပါဟု မက်ဆေ့ မှာ ရေး ပေးလိုက်လေသည်။
…………………………………….
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဆေးရုံ ကားပတ်ကင် မှာပဲ သူမ ကားကို ထားခဲ့ ပြီး လမ်းလျှောက် လာခဲ့သည်။ သူမ အလုပ်က တခါတလေ ဂျူတီ ချိန် က မမှန် သဖြင့် စောတာ နောက်ကျ တာ တို့ က ဖြစ်နေကြ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန် ရုံးတွေ လို အချိန်မှန်လာ အချိန်မှန်ပြန် မဟုတ်သဖြင့် ၊ တခြားလူတွေ ရော ၊ သူမ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကရော ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်သဖြင့် ထိုကိစ္စတွေကို သူမ စိတ်မပူ၊ သူမ စိတ်ထဲ မှာက သုခ လက်ထဲ ရောက်နေသည့် ဗီဒီယို ဖိုင်တွေ။
“ဒေါက်..ဒေါက်..”
“အော် ဆရာမ လာ ပါ ထိုင်၊ အအေးတွေ ဘာတွေ သောက်မလား၊ ကိုကာကိုလာ ဆပရိုက်..”
“ဟင့် အင်း မသောက်တော့ ပါဘူး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အခန်းလေး ကို ကြည့်လိုက်တော့ သပ်သပ်ယပ်ယပ် ကလေး ၊ ဒီကောင်လေး မိဘတွေ က ချမ်းသာတာလား၊ သူ့ အရွယ် သူ့ အလုပ်အကိုင် ဖြင့် က ဒီလို တိုက်ခန်းမျိုး မဝယ်ထားနိုင်လောက် ဟု တွေး လိုက်မိသည်။ ကောင်လေး က အိမ်နေရင်း တီရှပ် နှင့် ပုဆိုးကို ဝတ်ထားသည်။ သူ့ မျက်လုံး တွေ က သူမ တကိုယ်လုံး ကို သိမ်းကျူံး ကြည့်နေတာကို မသိချင်ယောင် ဆောင်ထားလိုက်သည်။ သူမ အဖို့ က ယောက်ျား တွေ သူမ ကို အဲလို ကြည့်တာမျိုး က ရိုးနေလေပြီ။ တချို့ ဆို လမ်းမှာ မကြားတကြား၊ ဖြင့် ၊ အိုး လုလုအောင် များလားမသိဘူး တူလိုက်တာ၊ စသဖြင့် ပင် ပြောတတ်သေးသည်။
“မောင်သုခ ဒီမှာ တစ်ယောက်ထည်း နေတာလား”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဧည့်ခန်းတွင်း မှ ဆက်တီ ကြိမ်ကုလားထိုင် အပုလေး တလုံး မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမ စိတ်ထဲ မှာ ပြာနေတာကို ကောင်လေး မရိပ်မိစေရန် ခပ်ပေါ့ပေါ့ လေသံ လေးဖြင့် တခြား အကြောင်းအရာ ကို အရင် စပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ၊ ကျနော့် သူငယ်ချင်း က နိုင်ငံခြား ထွက် သွားတော့ သူ့မိဘ ဝယ်ပေးထားတဲ့ ဒီအခန်းကို ရောင်းဖို့ အချိန်မရဘူး ဖြစ်သွားလို့၊ နောက်ပြီးသူကလည်း လိုရမယ်ရ အဆောင် အဖြစ် ခနလေး ထားအုံးမယ် သူ အခြေကျမှ ရောင်းမယ် ဆိုပြီး ကျနော့် ကို ခနနေခိုင်းထားတာ ကြောင့်ပါ”
“ကံကောင်းတာပေါ့၊ ဆေးရုံ ကိုလည်း ဒီကနေ ဆို လမ်းလျှောက် သွားရုံပဲဆိုတော့”
“ဟုတ်ပါတယ် ဆရာမ”
သုခ က သူမ မေးတာကို သာ အလိုက်သင့် ပြန်ဖြေပြီး သူမ ဘာပြောမလဲ ဆိုတာကို စောင်နေတာမို့၊ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပြောစရာ စကားကုန်သွား တော့ အခန်းထဲ မှာ တိတ်ဆိတ်သွားတော့သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အနေနဲ့က ဒီကိစ္စအတွက် လာရင်း ဖြစ်ပြီး၊ ကိစ္စ ကိုလည်း အမြန်ဖြတ်မှ ရမည် ဆိုတော့ မပြောမဖြစ် ပြောရတော့ မည်ဆိုတာ တွေးလိုက်တော့ မျက်နှာလေး နီမြန်း လာခဲ့သည်။ သူမ လည်ချောင်း ထဲ ကပ်တပ်တပ် လို ဖြစ်လာသည့် ချွဲကလေး ကို ချောင်းဟန့် ကာ ရှင်းလိုက်ရင်း။
“အင်း မောင်သုခ ဗီဒီယို အတွက် တို့ စဥ်းစားမိတာ တစ်ခု တော့ ရှိတယ်။ ဗီဒီယို က နှစ်ဖိုင် ရှိတာ မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် ဆရာမ မနေ့ က ဟာရယ် တနေ့ ကဟာရယ်”
“ဒါဆို ဒီလို လုပ်ကွာ ၊ မနေ့ က ဖိုင်ကို တော့ ဖျက်လိုက်၊ တနေ့ က ဟာကို ပဲ မင်းဆရာ ကို ပေးလိုက်။ ဆရာမ အဲဒီ ကိစ္စ ကို မင်းဆရာနဲ့ ရှင်းလိုက်မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ”
“အင်း ကျေးဇူး ပါပဲကွာ အဲဒါဆိုရင် ဆရာမ သွားမယ် မင်းကျေးဇူး မမေ့ ပါဘူး”
“အာ အဲ့ လိုတော့ မရဘူးလေ ဆရာမ ရယ်၊ ”
“ဟင် အဲတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ”
“ဆရာမ ကျနော့် ကို ဖျက်ပေးစေချင်ရင် ပါးစပ် က ကျေးဇူး မမေ့ ပါဘူး ဆိုတာလောက် နဲ့ တော့ မရဘူးလေ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျက်နှာ ဖြူဖတ်ဖြူယော် ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေး တော့ သူမ ကို ဘလက်မေးလ် လုပ်ပြီဆိုတာ သူမ သိလိုက်သည်။ ဘာလိုချင်တာလဲ။
“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း မင်း ဘယ်လောက် လိုချင်တာလဲ ပြောပါ၊ တို့ မှာ လက်ထဲ တော့ ပိုက်ဆံ သိပ်မပါဘူး၊ သွားထုတ်ပေးလို့ ရပါတယ်”
“ဆရာမ ရယ်၊ ကျနော် က ငွေလိုချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး”
(၂-၅)
“မင်း က ဘာလို ချင်တာလဲ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သုခ ဘာပြောတော့ မည်ဆိုတာကို စိတ်ထဲ က သိနေပေမဲ့ ပါးစပ် ကတော့ မေးလိုက်မိသည်။
“ဆရာမ ဟို လူနာ ကို ပြုစု သလို မျိုး ပြုစု တာကို ခံချင်တာပါ”
“အို မဖြစ်နိုင်တာကွယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဖြစ်နိုင်တာ မဖြစ်နိုင်တာက တော့ ဆရာမ သဘောပါ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မျက်နှာလေး နီမြန်း ပြီး သုခ ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲ။ သူမ နောက်ဆုံး အခြေအနေ မှာ သုခ ဆန္ဒ ကို လိုက်လျော ရမည် ဆိုတာ သူမ သိနေပြီး ဖြစ်သည်။ တတ်နိုင်သလောက် စျေးဆစ် မည်။ ကောင်လေး အားနာ ပြီး သူမ အပေါ် သိပ်ပြီး အခွင့် ကောင်းမယူလျှင် တော်ပြီ ဟု တွက်ထားသည်။ သို့သော် တေ့တေ့ ဆိုင်ဆိုင် ကျတော့ သူမ ဘယ်လို မျက်နှာထား ရမည် မသိတော့။ ရင်ဆိုင် မတွေ့ လိုက်လျှင် လည်း ဇာတ်လမ်းက ဆုံး မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိတော့ သူမ အရဲ စွန့် ကာ ပြောချလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီ ဒါဆိုရင်လဲ ဒီတစ်ခါ ပဲ ၊ ပြီးတာနဲ့ ဗီဒီယို ကို ဖျက်ပေးရမယ်၊ ပြီးတာနဲ့ မင်း ဒီကိစ္စ ကို လုံးဝ မဖြစ်ခဲ့ သလို သဘောထားရမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ ဆရာမ ဝမ်းသာ လိုက်တာဗျာ”
သုခ မျက်နှာ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားကာ ဒေါက်သန္တာကိုကို လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွား လေသည်။ သူ က နဂို ကတည်းက အကြံဖြင့် သူ့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ ကင်မရာများ ထောင့်စုံ တပ်ထားပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ သူနှင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တို့ အက်ရှင် အစအဆုံးကို ဗီဒီယိုထဲ ပါစေချင်သဖြင့် အိပ်ခန်းတွင်း အရင်ဆုံး ဆွဲခေါ်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သုခ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ဆွဲဖက်ကာ ကစ်ဆင်ဆွဲလေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ရုတ်တရက်မို့ အငိုက်မိသွားသော်လည်း ချက်ခြင်းပင် တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ကာ။
“ဟေး ဟို လူနာကို ပြုစု တာမှာ ဒါမျိုး မပါဘူးလေ”
ဟု ပြောရင်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ နှုတ်ခမ်းတို့ ကို သူမ လက်ဖမိုးဖြင့် သုပ်ပစ်နေလေသည်။ သုခ မှာ လည်း အောင့်သည်း အောင့်သက် ဖြင့် စိတ်ထဲ မှ လည်းခံပြင်းသွားလေသည်။ ဒီလာက်တောင် စောက်ကြီး စောက်ကျယ် လုပ်တဲ့ ဆရာဝန်မ နောက်မှ ကောင်းကောင်းကြီး ပညာပေးရမယ်ဟု စိတ်ထဲ တွေးလိုက်သည်။
“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ”
သုခ က ကုတင်စောင်းကို ဖင်ပေးပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမှန်း ခဲ့ရတဲ့ ဆရာဝန်မှ လှလှ အကိတ်ကြီး ရှေ့ မှာ လီးလှန်ပြ လိုက်ရသလို မို့ သူ့လီးကြီးက မာတောင် မတ်နေလေသည်။
“အို..”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို သုခ လီးကြီးကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးလေး ပြူးသွား သည်။ သုခ ကလည်း လူသာငယ်တယ် နာမည်က တုတ်ကြီး ဆိုတာမျိုး ၊ ဆေးရုံ မှာ သူမ လီးစုပ်ပေးခဲ့သော လူနာ နှင့် က ဆိုက်တူ ရွယ်တူ လောက် ရှိမည်။ အကြောတချို့ က ပြိုင်းထ နေပြီး မရမ်းစေ့ ရောင် ဒစ်ဖူး ကြီးက လည်း ဖွင့်ကား နေသည်။ သူမ လင်ဖြစ် သူဒေါက်တာကျော်စွာ ထက်တော့ အလုံးလည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည် သဖြင့် သူမ ရင်တွေ ခုံနေမိသည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ သူမလင် မှ လွဲလျှင် သူမ လီးစုပ်ပေးခဲ့သော လူနာမှာ ပထမဆုံး တစိမ်း ယောက်ျား တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ထိုလူနာ မှာလည်း ပထမပိုင်း သေးပေါက်တာ ကူညီရင်း ဖြင့် လီးကို ကိုင်တွယ်ရတာ ယဥ်သွား ပြီး နောက်ဆုံး မထင်မှတ်ပဲ ဆေးရုံဆင်းခါနီး လီးစုပ်ဖြစ်သွားခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ယခု ဟာကတော့ သူမ တို့ လင်မယား နှင့် လည်း သိ။ သူမ ယောက်ျား မိတ်ဆွေ ၏ သား လည်း ဖြစ်သော လူငယ်တစ်ယောက်။ သူမ အလုပ်လုပ်နေသည့် ဆေးရုံ မှ နပ်စ် အကူ ကောင်လေး လည်း ဖြစ်သော သူ က သူမ ရှေ့ မှာ ခုလို လီး ကြီးမတ်မတ်ထောင်ခါ လှန်ပြထားသည်ကို ကြည့်ရတာမို့ မျက်နှာ မှာ နီရဲ တွတ်နေသည်။ ရှက်လည်း ရှက် စိတ်လည်း လှုပ်ရှား နေမိသည်။
“စတော့ လေဆရာမ၊ ဆရာမ မှာ အချိန်ရှိရင်တော့ အေးဆေး လုပ်လေ၊ ဒီမှာ ညအိပ်ရင်လည်း ရတာပဲ ဟဲဟဲ”
သုခ က နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောရင်းက သူဝတ်ထားသော တီရှပ် ကို ခေါင်းပေါ် မှ လှန်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ယခုတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ နှင့် သူမ ရှေ့တည့်တည့် မှာက ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် သုတ။
သူ့ လီးကြီးကို မျက်လုံးအပြူးသား နှင့် ငုံ့ကြည့်နေသော ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို သုခ က သူ့ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပုခုံး တဖက်တချက် ကိုင်ကာ အသာဖိချလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ, အလိုလို ပင် ကြမ်းပြင် သို့ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လျှက် ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ လွယ်လာသော ဆလင်းဘက် အိပ်လေး မှာလည်း ပုခုံးမှ လျောကာ ကြမ်းပြင်သို့ ကျသွား ရလေသည်။ ယခုတော့ သူမ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့် မှာ သုခ ရဲ့ လီးကြီး က တည့်တည့်ကြီး ချိန်ထားသလိုပဲ။ လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေး က အရည်ကြည်လေး တောင် စိုနေပြီ။
သုခ က ရှေ့ ကို လှမ်းတိုး လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှုတ်ခမ်းကို သွား ထိမိသည်။ လီးထိပ် မှ အရည်ကြည်တို့ သူမ နှုတ်ခမ်းကို လာစိုတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှုတ်ခမ်းကို ဟ လိုက်မိသည်။ သုခ က ရှေ့ ကို နည်းနည်းထပ်တိုးလိုက်တော့ လီးကြီး က သူမ နှုတ်ခမ်းလွှာ ကြားထဲ တိုးဝင်လာသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က မျက်စေ့ ကို စုံမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အသာဟ ပေးလိုက်သည်။ သူမ လက်များက သူမ ပေါင်နှစ်လုံးပေါ် မှာ သာ တင်ထားသလို၊ သုခ လက်နှစ်ဖက် ကလည်း သူ့ ကိုယ်ဘေးမှာသာ ချထားရာ၊ သူတို့ နှစ်ဦးကိုယ်ခန္ဓာချင်း ထိဆက်နေတာက တော့ သုခ လီးနှင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှုတ်ခမ်း တို့ပင် ဖြစ်နေလေသည်။
သုခက သူ့ ဖင်ကို အသာကော့ ကာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို နှုတ်ခမ်းထဲ ထိုးထည့် သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကလည်း သူမ နှုတ်ခမ်းကိုသာ အသာဖွင့်ထားသည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းထဲသို့ အပြင်က ကတ္တီပါလို နူးညံ့သော်လည်း အတွင်းက သံချောင်းလို မာနေသည့် လီးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်လာတာ ခံစားသိရသည်။ သူမ က ပါးစပ် ကို သာ ဟထားလေရာ သူမ တံတွေး များ က ပါးစပ်တွင်း မှာလျှံ လာခဲ့ သည်။ သူမ မေးစေ့ ကို တံတွေး များ လျှံ မကျစေရန် နှုတ်ခမ်းကို စေ့ လိုက်တော့ လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ဖြင့် ကိုင်ထားသလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ပါးစပ်တွင်း တဖြည်းဖြည်း လျှံလာသည့် တံတွေးများကို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသဖြင့် မျိုချလိုက်တော့ လီးကြီး ကို စုပ်ပေးသလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သုခ ဆီမှ ညီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာအချောမလေး သူ့ လီးကို စုပ်ပေး နေသည်ဆိုသည့် အသိက သူ့ လီးကြီးကို ပိုပြီး ဖူးယောင်ထလာစေခဲ့ လေသည်။ သူ့ လက်တွေ က အလိုလို ဒေါက်တာမမ ခေါင်းဆီ ရောက်သွားပြီး ထိန်းကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာလည်း တခါစုပ်လိုက် ပြီးသည့် အခါကျတော့ သူ့ အလိုလို ပါးစပ် မှ တပြွတ်ပြွတ် ဆက်စုပ်နေမိလေသည်။
သုခ မှာ သူ့ လီးကြီးကို မျက်စေ့စုံမှိတ် ကာ စုတ်ပေးနေသော ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ ချောမော လှသော မျက်နှာ လေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း က ဖီးတက်လာခဲ့သည်။ သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း သူမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးညှောင့်လေတော့ သည်။ လီးကြီးက သူမ အာဂေါင်ထဲ ကို တိုးဝင်လာတော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ရုတ်တရက် သူမ လက်ကလေး ဖြင့် သုခ ပေါင် ကို တွန်းထားလိုက်မိသည်။ သူမ ခေါင်းကို နောက်သို့ ဆုတ်ဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း သုခက လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ထိန်းထားသဖြင့် ဆုတ်လို့ မရ၊ လီးဒစ်ဖူးကြီးက လည်ချောင်းသို့ ရုတ်တရက်တိုးဝင်လာခဲ့သည်။
“အု…..ဖရု…………..”
ထိုအခါ မှ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ သုခ ပေါင်နှစ်လုံး ကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် တွန်းရင်း သုခ ကို မျက်လုံး ပြူး ကာ မော့ ကြည့်မိလေသည်။ သူမ ကို ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြင့် ငုံ့ ကြည့်နေသော သုခ ကို တွေ့ လိုက်ရတော့ ရှက် သွားမိသည်။ အိမ်ထောင်သည်မို့ လီးစုပ် တာ အတွေ့ အကြုံ ရှိသူ ပီပီ၊ အပိုပြောမနေတော့ ပဲ သုခ လီးကို အရင်း မှ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။ အနည်းဆုံး သူမ လက်တဆုပ်စာလောက် ပါးစပ်တွင်း ဝင်တာ သက်သာ သွား မည်မဟုတ်လား။ ထိုကဲ့ လို့ သုခ လီးကို သူမ ကိုင်ပြီးစုပ်နေ ရတော့ သူမဘာသာ ပင် မသိလိုက် ပဲ စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်နေမိတော့ သည်။ သူမ လျှာ ကလည်း အလိုလို သုခ ဒစ်ဖူး ကို လျှက်လိုက်၊ လျှာထိပ်ဖြင့် လီးထိပ် အကွဲကြောင်းကို ထိုးလိုက် သူမ တတ်သမျှ ပုလွေ နည်းပညာ ကို အသုံးချကာ မှုတ်နေမိတော့ သည်။
သုခ အဖို့ လည်း ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ စိတ်ပါ လက်ပါ မှုတ်ပေးနေမှု ကြောင်း အရမ်းကို ကောင်းနေပြီး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လျှက် ဖြစ်နေသည့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ သူ့ ခြေထောက်ကို ထိုးထည့် ကာ ခြေမ ကို ကော့ ကြည့်လိုက်သည်။
“အူးးး………………..ဖူးးးးးးးးးးးးးးဟွတ်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဝတ်ထားတာက ဆွဲဆန့် သား အသားပျော့ ပျော့ စကဒ် ထမီ လည်းဖြစ်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသည့် ပေါင်ခွကြား က သုခ က ခြေဖြင့် ကော်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ကို ခြေထိပ်ဦး က တည့်တည့် သွားထိုးမိသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လန့် ပြီး ဖင်ကို ကြွလိုက်ရာ သူမ ပါးစပ် ထဲ မှ လီးကြီး က လည်ချောင်းထဲ တိုးဝင် သွားခဲ့ သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို အသက်ရူမှား ပြီး တံတွေး ပါ သီး သွားခဲ့ ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပေါင်ကို သူမလက်ဖြင့် တွန်းထုတ်ပြီး မတ်တပ်ထရပ် လိုက်လေသည်။ သုခ လည်း အာရုံ က ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ်ကို အာရုံ ရောက်သွား သဖြင့် အငိုက်မိ ကာ လက်လွှတ်ပေး လိုက်မိသည်။
“မင်းး ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ”
သုခ စိတ်မရှည်တော့ ၊ ဒီဆရာဝန်မတော့ အပျော့ ဆွဲ နှင့် မရတော့ ၊ ဓါတ်ကြမ်းတိုက် မှ ရမည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ လူက လည်း သုတ်သွေး ခေါင်းထဲ ရောက်ပြီး မွန်နေ ပြီ မဟုတ်လား။
“ခင်ဗျား ဗျာ၊ အေးဆေး ပြောလို့ မရတော့ ဘူး ၊ တော်တော် ဖင်ခေါင်းကျယ်တာပဲ၊ လူကတော့ စောက်ကမြင်းကြောထပြီးတော့ ”
ဟု ပြောကာ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို လက်မောင်း နှစ်ဖက် မှ ကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ရုတ်တရက် မို့ ဟန်ချက်ပျက် သွားကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားလေသည်။ ကုတင်ပေါ် ကို ကိုယ်တပိုင်း ကျသွားတာမို့ အောက်ပိုင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ကိုးယိုး ကားယား ဖြစ်သွားရာ၊ သုခ က သူမ ထမီအရင်း မှ ကိုင်ပြီး ပေါ်ပေါ် ထိ ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်သည်။
“ဟဲ့ အို ..မလုပ်နဲ့လေ..”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ကုတင်ပေါ် မှ ရုန်းကန်ထဖို့ ကြိုးစား ချိန်တွင် သုခ လက်တဖက်က သူမ ရင်ဘတ်ကို တွန်းကာ ပြန်ဖိချလိုက်ပြီး နောက်လက်တဖက်က သူမ ပေါင်ခွဆုံ ကို ပင့်ကာ အုပ်ကိုင်ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။
“အိုးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်………ဟာ………………”
သုခ လက်ဖဝါးက သူမ ၏ဖေါင်းကြွ နေသော စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်မိရုံ မက ဆုပ်ညှစ် ပွတ်ခြေလိုက်တော့ ပင်တီ ခံနေတာတောင် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ သွားကာ အော်ဟစ်ညီးညူ လိုက်ရသည်။ သုခ မှာ သူ့ လက်ဖဝါး ကို စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်သွားတာ တွေ့ရတော့ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။
“အော် ခင်ဗျား က ခုန ကျနော့် လီးစုပ်ပေးနေရင်း က ဖီးတက်ပြီး စောက်ရည်တွေ စိုနေပြီကိုးဗျ ဟဟ”
“အို…မဟုတ်ဘူးးး မဟုတ်ဘူးးး မလုပ်နဲ့ ဆို..အိုးးးးးးးးးးးးး”
သုခ လက်က သူမ အဖုတ်ကို ပင်တီပေါ် မှာ အုပ်ကိုင် ဆုပ်လိုက်လို့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တစ်ယောက် သူမ ပေါင်လုံးတွေကို စေ့ လိုက်ပေမဲ့ လက်ကြီးက ပေါင်ခွဆုံမှာ ဆိုတော့ လက်ကို ညှပ်ထားသလို သာ ဖြစ်နေရသည်။ သူမ ဗိုက်သား နေရာကိုလည်း သုခ က တစ်တောင်ဖြင့် ဖိထားသဖြင့် ထထိုင်လို့ မရ။ သုခလက်ချောင်း တွေက ပေါင်ရင်း ပင်တီအနားကို ဆွဲကုတ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ချောင်း က စောက်ဖုတ်ထဲ စွိကနဲ ဝင်သွားသည်။
“အား…အိုးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးမင်းးးးးးးမင်းးးးး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို စောက်ဖုတ် က စောက်မွှေး တွေ ညှပ်ထားတာကြောင့် စောက်မွှေး က ပါးပါးလေး သာရှိသည်။ စောက်ရည်တွေ က စိမ့်ကျနေတာကြောင်း စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ချော်ချွတ် နေပြီး ဘောင်းဘီ အနားစဆွဲပြီး လက်ထည့်လိုက်တာနှင့် ရှောကနဲ ဝင်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ က ပူနွေးနူးညံ့ နေသည်။ သုခ က စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသော သူ့ လက်ခလည်ကို အတွင်းထဲ မွှေနှောက်လိုက် တော့ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လက်တွေက သူ့ လက်မောင်း တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လာခဲ့သည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ အခုန က သုခ လီးကို စုပ်ပေးနေကတည်းက ကာမဆန္ဒတွေ က နိုးကြွနေပြီ ဖြစ်သည်။ ယခုလို သူမ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်း တချောင်း ထည့် မွှေ ခံနေရတော့ သူမ ရဲ့ ဦးနှောက်က ဘာကို မှ မတွေး ချင်တော့ပါ။ သူမ အနေဖြင့် လူနာ တစ်ဦး ကိုပင် လီးစုပ်ပေးခဲ့ ပြီးပြီ။ အခု ကောင်လေး ရဲ့ တိုက်ခန်းထဲ သူ့ လီးကို လည်း စုပ်ပေးပြီးနေပြီ ၊ သူမ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လည်း လိုလား တောင့် တနေလေပြီ။ သူမ စိတ်ကို လျော့ ချလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ဖင်ကြီးတွေ မွှေ့ယာပေါ် မှာ ခါယမ်းလာပြီး ၊ သူမ လက်တွေက သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ၊ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ ညီးညူ လာသည်ဆိုတော့ သူ့ ကို မီးစိမ်းပြပြီ ဆိုတာ သုခ သဘောပေါက် လိုက်ပြီလေ။
